Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 15 augustus 2019 om 10:51
Opstaan en ontbijten is een prima doel voor vandaag!
Ik heb met iedereen te doen, echt heel erg...maar vooral haar kinderen zitten in mijn hoofd de hele tijd. Nu is het nog vakantie, prettig om dus gewoon niks te doen als je niks wil doen...maar straks begint school weer en dan komen alle vragen en moet er keer op keer die woorden komen 'mama is dood'
Wat mooi Frans, dat jij een kraanvogel jurk aanhad! (uberhaupt hebt kunnen vinden ergens!)
Sterkte, vandaag en alle andere dagen.
Anna heeft echt een diepe indruk achtergelaten.
Ik blijf ook plukken; dat heb ik van Anna
Mijn plukmoment: een ontzettend mooie regenboog en die ene vlinder die al 2 weken lang bij me in de buurt zit de hele tijd.
Ik heb met iedereen te doen, echt heel erg...maar vooral haar kinderen zitten in mijn hoofd de hele tijd. Nu is het nog vakantie, prettig om dus gewoon niks te doen als je niks wil doen...maar straks begint school weer en dan komen alle vragen en moet er keer op keer die woorden komen 'mama is dood'
Wat mooi Frans, dat jij een kraanvogel jurk aanhad! (uberhaupt hebt kunnen vinden ergens!)
Sterkte, vandaag en alle andere dagen.
Anna heeft echt een diepe indruk achtergelaten.
Ik blijf ook plukken; dat heb ik van Anna
Mijn plukmoment: een ontzettend mooie regenboog en die ene vlinder die al 2 weken lang bij me in de buurt zit de hele tijd.
donderdag 15 augustus 2019 om 10:52
Lieve Frans, als een een dikke voor jou. En opstaan en ontbijten telt zeker als plukken vandaag. Maak het je niet extra moeilijk de komende dagen.
De dienst klonk erg mooi en ik vind het knap dat je het gedaan hebt. Anna zou zo trots op je geweest zijn! Nu komt het moeilijkste, de leegte en het gemis een plek gaan geven. Dat kan alleen op jouw manier en tempo.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe. Weet dat ze er nog is, dichtbij je. We zijn hier mocht je je hart willen luchten.
De dienst klonk erg mooi en ik vind het knap dat je het gedaan hebt. Anna zou zo trots op je geweest zijn! Nu komt het moeilijkste, de leegte en het gemis een plek gaan geven. Dat kan alleen op jouw manier en tempo.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe. Weet dat ze er nog is, dichtbij je. We zijn hier mocht je je hart willen luchten.
donderdag 15 augustus 2019 om 10:59
Bedankt voor je bericht, Frans. Bovenstaande schoot ook al eerder door mijn hoofd. Plukken moet geen MOETEN worden. Zeker nu moet er ook ruimte zijn voor verdriet, voor met je hoofd onder de dekens blijven, voor 'ontbijten is het maximaal haalbare vandaag'.
En daar zullen jullie ook weer uit omhoog kunnen krabbelen, over een tijdje, korter of langer. Het leven gaat door, maar er is niemand die zegt dat je dat nu alweer volle bak moet kunnen.
Heel veel liefs voor jullie.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
donderdag 15 augustus 2019 om 11:02
Ja, als iedereen vertelt wat ze gedaan hebben in de vakantie. En zij hebben afscheid moeten nemen van hun moeder .s-a-r-kast schreef: ↑15-08-2019 10:51
Ik heb met iedereen te doen, echt heel erg...maar vooral haar kinderen zitten in mijn hoofd de hele tijd. Nu is het nog vakantie, prettig om dus gewoon niks te doen als je niks wil doen...maar straks begint school weer en dan komen alle vragen en moet er keer op keer die woorden komen 'mama is dood'
Maar ook weer zo lief, ik zag midden in de vakantie (regio midden) een aantal leerkrachten en ouders met hun kinderen. Er was ook bijna direct na het overlijden contact met de directrice van school. Dus ik heb er vertrouwen in dat ze na de vakantie goed worden opgevangen op school.
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 15 augustus 2019 om 11:07
Wat goed gedaan Frans en een kraanvogeljurk? Echt! Geweldig
Weet dat Anna inderdaad zoveel zin had in jouw verjaardagsfeest.
Wat moet het nu moeilijk zijn, je hebt je compleet gericht op de crematie en nu dat gedaan is lijkt het zo leeg.
Verdriet mag ook bestaan hè, opstaan en ontbijten is heel wat na alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is. Rustig aan en luister goed naar je zelf.
Weet dat Anna inderdaad zoveel zin had in jouw verjaardagsfeest.
Wat moet het nu moeilijk zijn, je hebt je compleet gericht op de crematie en nu dat gedaan is lijkt het zo leeg.
Verdriet mag ook bestaan hè, opstaan en ontbijten is heel wat na alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is. Rustig aan en luister goed naar je zelf.
donderdag 15 augustus 2019 om 11:34
Lieve Frans
Ik vind het fantastisch dat je de begrafenis voorgezeten hebt, ik had het niet gekund. Verder ben ik het eens met de rest: wees niet te streng voor jezelf, je hebt gisteren nog maar je zus begraven. Als je vandaag in bed wil blijven met de dekens over je hoofd, waarom niet? Ik weet niet of 15 augustus een feestdag is in Ndl maar als dat niet zo is, dan hoop ik dat je vandaag (en idealiter morgen ook) nog een respijtdagje hebt om wat te bekomen.
Dikke knuffel aan iedereen!
Ik vind het fantastisch dat je de begrafenis voorgezeten hebt, ik had het niet gekund. Verder ben ik het eens met de rest: wees niet te streng voor jezelf, je hebt gisteren nog maar je zus begraven. Als je vandaag in bed wil blijven met de dekens over je hoofd, waarom niet? Ik weet niet of 15 augustus een feestdag is in Ndl maar als dat niet zo is, dan hoop ik dat je vandaag (en idealiter morgen ook) nog een respijtdagje hebt om wat te bekomen.
Dikke knuffel aan iedereen!
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
donderdag 15 augustus 2019 om 12:27
Wat een mooi en puur afscheid Frans, respect.
Na het afscheid begint het rouwen pas echt, gun jezelf tijd lieve Frans en geef toe aan het verdriet en gemis. Iedereen moet zijn plek weer zoeken zonder Anna in zijn/haar leven. Je ("je" ook algemeen bedoeld) moet sowieso dat eerste jaar door, die eerste kerst, haar eerste verjaardag ,die van jou, haar mannen, jullie ouders. Haar trouwdag, bijzondere jubilea/eerste mijlpalen, bijzondere prestaties van de jongens etc, Die dagen doen extra pijn en maken het gemis extra voelbaar.
Pas na dat eerste jaar worden de scherpe kantjes iets minder scherp maar ook ín dat eerste jaar is er ruimte voor glimlachen om dagelijkse dingen, momentjes plukken en kleine geluksmomentjes. En dat is heel raar, even blij kunnen zijn terwijl je midden in dat verdriet zit maar het is ook weer heel mooi dat dat kan, eventjes blij zijn met iets kleins.
De jongens zullen iedereen nog verbazen, kinderen zijn zo flexibel en zo puur dat ze met verlies vaak beter kunnen omgaan dan volwassenen denken.
(en om te voorkomen dat dat laatste verkeerd valt: ik heb ervaring met verlies van een gezinslid toen ik nog heel jong was, het heeft me gevormd en raakt me nog steeds)
Na het afscheid begint het rouwen pas echt, gun jezelf tijd lieve Frans en geef toe aan het verdriet en gemis. Iedereen moet zijn plek weer zoeken zonder Anna in zijn/haar leven. Je ("je" ook algemeen bedoeld) moet sowieso dat eerste jaar door, die eerste kerst, haar eerste verjaardag ,die van jou, haar mannen, jullie ouders. Haar trouwdag, bijzondere jubilea/eerste mijlpalen, bijzondere prestaties van de jongens etc, Die dagen doen extra pijn en maken het gemis extra voelbaar.
Pas na dat eerste jaar worden de scherpe kantjes iets minder scherp maar ook ín dat eerste jaar is er ruimte voor glimlachen om dagelijkse dingen, momentjes plukken en kleine geluksmomentjes. En dat is heel raar, even blij kunnen zijn terwijl je midden in dat verdriet zit maar het is ook weer heel mooi dat dat kan, eventjes blij zijn met iets kleins.
De jongens zullen iedereen nog verbazen, kinderen zijn zo flexibel en zo puur dat ze met verlies vaak beter kunnen omgaan dan volwassenen denken.
(en om te voorkomen dat dat laatste verkeerd valt: ik heb ervaring met verlies van een gezinslid toen ik nog heel jong was, het heeft me gevormd en raakt me nog steeds)
anoniem_64a53cca42dd0 wijzigde dit bericht op 15-08-2019 12:31
Reden: kromme zin
Reden: kromme zin
2.97% gewijzigd
donderdag 15 augustus 2019 om 12:28
+1Janesnow schreef: ↑15-08-2019 10:51Ach wat een verdriet. Stille meelezer hier. Nu niet meer. Ik wens iedereen heel veel sterkte toe.
En ik hoop dat dit topic van Anna niet verloren gaat en wordt voortgezet met plukmomenten. Want dat mag toch niet verloren gaan hier op het forum, plukmomenten. Dat kunnen wij allemaal goed gebruiken in het leven.
donderdag 15 augustus 2019 om 13:35
een paar dagen geleden was ik druk op zoek naar Anna haar topic... kon het niet vinden..en nu ineens wel... wat verschrikkelijk verdrietig allemaal, mijn hart breekt als ik denk aan jullie, haar zus, man, kinderen, ouders en alle andere dierbaren.. zo te lezen hebben jullie afscheid van haar genomen op een AnnAwaardige manier .. sterkte.. ik weet niet goed wat ik moet schrijven... en opstaan en ontbijten is voldoende toch?
donderdag 15 augustus 2019 om 13:46
Wat knap dat je je dat gedaan hebt Frans!
En die 2 mannetjes...
Ik denk dat plukken ook genieten van kleine dingen kunnen zijn. Genieten van de geur van versgezette koffie, een vogeltje in de tuin, de hond van de buren die blij is om te wandelen..
Maar ook als dat even niet lukt is dat niet erg. Dat zou AnnA vast wel begrepen hebben.
En die 2 mannetjes...
Ik denk dat plukken ook genieten van kleine dingen kunnen zijn. Genieten van de geur van versgezette koffie, een vogeltje in de tuin, de hond van de buren die blij is om te wandelen..
Maar ook als dat even niet lukt is dat niet erg. Dat zou AnnA vast wel begrepen hebben.
donderdag 15 augustus 2019 om 14:57
Dat klinkt als een mooi uitzicht, maar ook hartverscheurend. Ik zat hier vanmiddag met mijn 9 jarige op schoot en ik vind het echt onverteerbaar dat er nu twee jongentjes zonder moeder verder moeten. Sterkte voor ze en jullie ook natuurlijk.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in