Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 1 september 2019 om 05:39
Iedere dag kom ik hier even kijken om ermee geconfronteerd te worden dat Anna geen updates meer zal posten. Lieve Frans, ik denk aan jullie. Het is alweer een tijdje stil vanuit jouw kant, ik kan me geen voorstelling maken van hoe je je zult voelen. Je verdriet wat weerklinkt in jouw posts is hartverscheurend. Ik wou dat ik het beter kon maken...
Don't waste your time or time will waste you.
zondag 1 september 2019 om 17:52
Ook ik als vrij stille meelezer (omdat ik eigenlijk geen woorden heb) kom hier regelmatig kijken of er iets gepost is. Denk aan jullie allemaal. Hoop alleen maar dat het na omstandigheden goed met jullie gaat. En denk ook vooral aan de jongens en hoe het moet zijn dat ze al zo jong hun moeder hebben verloren. Onwerkelijk. Hoop dat ze straks hun draai op school vinden en veel geknuffeld worden. En dat jullie veel steun bij elkaar hebben. Maar ook van vrienden en overige familieleden en vrienden.
dinsdag 3 september 2019 om 14:03
Hoi,
Gisteren zijn de scholen weer begonnen. De leerkrachten van mijn neefjes zijn vorige week even bij hen thuis geweest om met mijn zwager en neefjes te bespreken wat ze wilden. Een neefje wil juist wel een foto van mama in de klas, mijn andere neefje wil dat juist niet. Beiden willen ze graag dat de juf met de klas praat over wat er bij hen gebeurd is in de vakantie, ze willen zelf liever niks vertellen, maar wel graag de vakantie verhalen van andere kinderen horen. Mijn ouders hebben ze uit school gehaald en ze waren allebei vrolijk en hadden een goede dag gehad.
Mijn zwagers ook weer gaan werken maandag, das was moeilijk, maar hij heeft het gedaan!
Ik ben zelf vorige week weer begonnen met werken. Ik heb een zieke collega, waardoor ik ook meteen extra veel werk. Op zich vind ik dat ook wel prettig (niet voor die collega uiteraard
).
Ik merk dat ik mezelf heel druk bezig wil houden. Heb om mezelf te troosten veel geshopt (want nu Anna het niet meer doet, moet iemand anders de economie draaiende houden
), zelfs sportkleren. En dat zou ik dan zo graag naar haar appen of laten zien. Nu troost ik mezelf met het kopen van sportkleding en niemand behalve zij begrijpt zonder uitleg hoe grappig dat is...
Ik vind het moeilijk om in haar huis te zijn zonder dat zij daar is. Ik ben er nu een paar keer geweest en dan mis ik haar zo erg
.
Voor jullie misschien fijn om te weten dat superlievelekkerkokendeexcollega ook bezig is om alle teksten van dit topic en voorgaande topics in boekjes te zetten. Ik begreep van mijn zwager dat het 15!!!! Boekjes zouden worden. Superlievelekkerkokendeexcollega als je dit ook nogmeeleest: we zijn zo ontzetten blij met wat je doet! (En wie jullie zijn!).
Dus tja, we gaan maar door. Het gaat, maar het is echt niet meer zo leuk..
Gisteren zijn de scholen weer begonnen. De leerkrachten van mijn neefjes zijn vorige week even bij hen thuis geweest om met mijn zwager en neefjes te bespreken wat ze wilden. Een neefje wil juist wel een foto van mama in de klas, mijn andere neefje wil dat juist niet. Beiden willen ze graag dat de juf met de klas praat over wat er bij hen gebeurd is in de vakantie, ze willen zelf liever niks vertellen, maar wel graag de vakantie verhalen van andere kinderen horen. Mijn ouders hebben ze uit school gehaald en ze waren allebei vrolijk en hadden een goede dag gehad.
Mijn zwagers ook weer gaan werken maandag, das was moeilijk, maar hij heeft het gedaan!
Ik ben zelf vorige week weer begonnen met werken. Ik heb een zieke collega, waardoor ik ook meteen extra veel werk. Op zich vind ik dat ook wel prettig (niet voor die collega uiteraard
). Ik merk dat ik mezelf heel druk bezig wil houden. Heb om mezelf te troosten veel geshopt (want nu Anna het niet meer doet, moet iemand anders de economie draaiende houden
), zelfs sportkleren. En dat zou ik dan zo graag naar haar appen of laten zien. Nu troost ik mezelf met het kopen van sportkleding en niemand behalve zij begrijpt zonder uitleg hoe grappig dat is...Ik vind het moeilijk om in haar huis te zijn zonder dat zij daar is. Ik ben er nu een paar keer geweest en dan mis ik haar zo erg
. Voor jullie misschien fijn om te weten dat superlievelekkerkokendeexcollega ook bezig is om alle teksten van dit topic en voorgaande topics in boekjes te zetten. Ik begreep van mijn zwager dat het 15!!!! Boekjes zouden worden. Superlievelekkerkokendeexcollega als je dit ook nogmeeleest: we zijn zo ontzetten blij met wat je doet! (En wie jullie zijn!).
Dus tja, we gaan maar door. Het gaat, maar het is echt niet meer zo leuk..
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
dinsdag 3 september 2019 om 14:19
Lieve Frans, Fijn om van je te horen/lezen. Confronterend ook. En natuurlijk ga je door - het moet ook, maar het is natuurlijk wel anders allemaal. Het is al anders hier op het forum waar de leegte die Anna achterlaat ook zo ontzettend merkbaar is. Laat staan hoe het voor jullie moet zijn... En dan te bedenken dat het alweer bijna een maand geleden is. Wat gaat de tijd toch snel en tevens langzaam, omdat ik bijvoorbeeld nog precies weet waar ik was toen ik het bericht over haar overlijden las... 
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 3 september 2019 om 14:41
Wat fijn Frans, dat de leerkrachten van de jongens naar ze toe zijn gekomen om te bespreken wat en hoe ze hun eerste schooldag wilden doen. Zo fijn dat daar rekening mee gehouden wordt!
De kinderen van rekenklas zullen
Ook wel verdrietig zijn geweest dat ze geen les meer kan komen om leuke rekenopdrachten te doen..
En de stilte in het huis van Anna, en het niet meer kunnen appen met haar.. ik kan je pijn voelen.
Lief van de ex-collega van Anna dat ze de boekjes wil maken. Zeker voor haar jongens zal het later mooi en fijn zijn om te lezen hoe de mensen hier haar hebben ervaren. En ook haar eigen humoristische bijdragen!
De kinderen van rekenklas zullen
Ook wel verdrietig zijn geweest dat ze geen les meer kan komen om leuke rekenopdrachten te doen..
En de stilte in het huis van Anna, en het niet meer kunnen appen met haar.. ik kan je pijn voelen.
Lief van de ex-collega van Anna dat ze de boekjes wil maken. Zeker voor haar jongens zal het later mooi en fijn zijn om te lezen hoe de mensen hier haar hebben ervaren. En ook haar eigen humoristische bijdragen!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 3 september 2019 om 15:54
dinsdag 3 september 2019 om 20:27
Fijn wat van je te lezen. En wat fijn hoe school dit oppakt (toch een plukmoment ondanks alles)!
Die stilte in huis... Zo moeilijk lijkt me dat. En wat een lieve collega.
Fijn dat jullie voor elkaar blijven zorgen
Die stilte in huis... Zo moeilijk lijkt me dat. En wat een lieve collega.
Fijn dat jullie voor elkaar blijven zorgen
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
dinsdag 3 september 2019 om 21:23
Ik wilde hier schrijven dat ik vandaag ook aan Anna, haar mannen, en aan jou dacht, Frans, toen ik iets in de collectebus voor het KWF deed.
Niet om te laten weten dat ik een bijdrage heb geleverd maar om je te laten weten dat er aan jullie gedacht wordt en nu lees ik je update.
Fijn van de school!
En zo begrijpelijk dat je haar zo mist en vooral daar in haar huis.
Heel veel sterkte
Niet om te laten weten dat ik een bijdrage heb geleverd maar om je te laten weten dat er aan jullie gedacht wordt en nu lees ik je update.
Fijn van de school!
En zo begrijpelijk dat je haar zo mist en vooral daar in haar huis.
Heel veel sterkte
woensdag 4 september 2019 om 11:02
Ik denk vaak aan jou en jullie. In je berichten is je pijn zo goed te voelen.. 
Toen mijn kinderen zorgeloos naar school fietsten maandag, moest ik aan de zoontjes van Anna denken. Fijn te lezen dat school meeleeft en meedenkt. Dat is heel belangrijk.
Elke dag loop ik van mijn werk naar m'n auto langs rozenstruiken. Ik stop dan altijd even om te ruiken. Ook als ik haast heb, ook als ik een rotdag heb gehad. Dat is een fijn bewust plukmomentje.
Afgelopen weekend bezocht ik een mooi concert. Ook weer een plukmoment waarbij ik aan Anna dacht en m'n zegeningen telde.
(ennuh.. succes met sporten.. of in elk geval met het aantrekken van je nieuwe sportkleren
Toen mijn kinderen zorgeloos naar school fietsten maandag, moest ik aan de zoontjes van Anna denken. Fijn te lezen dat school meeleeft en meedenkt. Dat is heel belangrijk.
Elke dag loop ik van mijn werk naar m'n auto langs rozenstruiken. Ik stop dan altijd even om te ruiken. Ook als ik haast heb, ook als ik een rotdag heb gehad. Dat is een fijn bewust plukmomentje.
Afgelopen weekend bezocht ik een mooi concert. Ook weer een plukmoment waarbij ik aan Anna dacht en m'n zegeningen telde.
(ennuh.. succes met sporten.. of in elk geval met het aantrekken van je nieuwe sportkleren
woensdag 4 september 2019 om 21:21
Wat fijn dat de juffen van de jongens vorige week op bezoek zijn geweest en dat de jongens de ruimte krijgen om aan te geven wat ze nodig hebben/fijn vinden. Ik hoop dat ze hun draai dit jaar een beetje gaan vinden.
Wat een verdriet en gemis spat er verder van je bericht af Frans En logisch ook, AnnA wordt hier al zo gemist, in het huis waar ze woonde zal het schrijnend leeg aanvoelen. Dat lijkt me zo moeilijk. Of zo’n moment dat je even wilt appen over je nieuwe sportkleding, en beseft dat dat niet meer kan... zou dat slijten? Ik heb (gelukkig) geen ervaring met het overlijden van mensen die zo dichtbij stonden, maar het lijkt me echt afschuwelijk moeilijk. Ik vind je dapper Frans, net zoals je zus. Je neefjes hebben die dapperheid vast ook van haar. En haar man had ze er vast op uitgekozen. Sterkte voor jullie allemaal, we leven mee en denken aan jullie
Wat een verdriet en gemis spat er verder van je bericht af Frans
En logisch ook, AnnA wordt hier al zo gemist, in het huis waar ze woonde zal het schrijnend leeg aanvoelen. Dat lijkt me zo moeilijk. Of zo’n moment dat je even wilt appen over je nieuwe sportkleding, en beseft dat dat niet meer kan... zou dat slijten? Ik heb (gelukkig) geen ervaring met het overlijden van mensen die zo dichtbij stonden, maar het lijkt me echt afschuwelijk moeilijk. Ik vind je dapper Frans, net zoals je zus. Je neefjes hebben die dapperheid vast ook van haar. En haar man had ze er vast op uitgekozen. Sterkte voor jullie allemaal, we leven mee en denken aan jullie
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
