Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 2 april 2019 om 21:04
dinsdag 2 april 2019 om 21:22
Oe ja met de sirene! Mijn dochter is als peuter eens met sirene en al afgevoerd in het buitenland. De chauffeur trok hard op en de verpleger viel al vloekend om. Ze heeft het er - jaren later- nog over 
.
Fijn dat je naar huis mag Anna! Lekker weer samen met je 3 mannen. Hoop dat het zitten snel weer lukt.
.Fijn dat je naar huis mag Anna! Lekker weer samen met je 3 mannen. Hoop dat het zitten snel weer lukt.
donderdag 4 april 2019 om 12:10
Ik ben lekker thuis!
Typen kost nogveel moeite, dus vandaar dat er nog geen update was. Hopelijk gaat dit snel beter.
Schouder zitnog steeds compleet vast. Op die plek zit ook een flinke blauwe plek, dus ons vermoeden is dat de chirurg daar met zijn elleboog heeft gesteund en als hefboom heeft gebruikt. En in combinatie met de wond zelf duurt dat gewoon even.
Het is wel heerlijk om thuis te zijn! Gisteren hebben de jongens taart gebakken omdat ik thuis was.
Even versturen voordat tekst kwijt is
Typen kost nogveel moeite, dus vandaar dat er nog geen update was. Hopelijk gaat dit snel beter.
Schouder zitnog steeds compleet vast. Op die plek zit ook een flinke blauwe plek, dus ons vermoeden is dat de chirurg daar met zijn elleboog heeft gesteund en als hefboom heeft gebruikt. En in combinatie met de wond zelf duurt dat gewoon even.
Het is wel heerlijk om thuis te zijn! Gisteren hebben de jongens taart gebakken omdat ik thuis was.
Even versturen voordat tekst kwijt is
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
