Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Dat lijkt me echt de hel!
zondag 7 april 2019 om 10:07
Maar ik kon het wel!
Bij 10 cm ontsluiting vielen de weeën weg, dus alsnog met verloskundige en kraamzorg (mag ik mee? Dat vind ik leuk. Mag ik mee?) en man (die moest mee) naar het ziekenhuis. Daar aan de weeenopwrkkers, maar dat deed niets. Dus na een tijdje zegt de verloskundige: 'als ik op de monitor zie dat je toch een wee hebt dan zeg ik het en dan moet je persen'. Ehm... Ok.
Ze hebben met 4 mee staan duwen en net voordat het toch een keizersnede zou worden kwam hij. En nu is dat jongetje wat bij zijn moeder wilde blijven alweer 10....
Bij 10 cm ontsluiting vielen de weeën weg, dus alsnog met verloskundige en kraamzorg (mag ik mee? Dat vind ik leuk. Mag ik mee?) en man (die moest mee) naar het ziekenhuis. Daar aan de weeenopwrkkers, maar dat deed niets. Dus na een tijdje zegt de verloskundige: 'als ik op de monitor zie dat je toch een wee hebt dan zeg ik het en dan moet je persen'. Ehm... Ok.
Ze hebben met 4 mee staan duwen en net voordat het toch een keizersnede zou worden kwam hij. En nu is dat jongetje wat bij zijn moeder wilde blijven alweer 10....
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 7 april 2019 om 10:43
Gefeliciteerd nog met je knulletje!
Ik 'gebruik' mijn bevalling ook zo hoor. Mijn ontsluitingsweeën was eigenlijk 1 grote wee. Die hield gewoon niet op. En ik werd helemaal wild van de pijn. Dat was echt de aller ergste pijn die ik ooit ervaren heb. Dus dat houd ik in mijn achterhoofd.
Toen het persweeën werden kwam er tijd tussen en was het best relaxt.
En ik heb liggen poepen tijdens mijn bevalling. Dus schaamte ken ik ook niet meer zo.
Ik 'gebruik' mijn bevalling ook zo hoor. Mijn ontsluitingsweeën was eigenlijk 1 grote wee. Die hield gewoon niet op. En ik werd helemaal wild van de pijn. Dat was echt de aller ergste pijn die ik ooit ervaren heb. Dus dat houd ik in mijn achterhoofd.
Toen het persweeën werden kwam er tijd tussen en was het best relaxt.
En ik heb liggen poepen tijdens mijn bevalling. Dus schaamte ken ik ook niet meer zo.
zondag 7 april 2019 om 11:12
Oh, gepoept heb ik ook 
Ik had me een ongeluk geperst en voelde er wat uit gaan, dus ik dacht echt opgelucht 'hehe, hij is er' en stak mijn armen al uit. Word er ineens geroepen dat ik door moet persen. Huh?
Gelukkig is die drol in de wc gegooid ipv liefdevol in mijn armen gelegd.
Ik had me een ongeluk geperst en voelde er wat uit gaan, dus ik dacht echt opgelucht 'hehe, hij is er' en stak mijn armen al uit. Word er ineens geroepen dat ik door moet persen. Huh?
Gelukkig is die drol in de wc gegooid ipv liefdevol in mijn armen gelegd.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vandaag 
zondag 7 april 2019 om 21:31
Ik bedoelde tijdens de bevalling
Maar verder gaat poepen nu ook super op de magnesium tabletten ipv de zakjes
De jeuk neemt af!
Sommige plekken jeuken nog verschrikkelijk, maar het grootste deel voelt nu alleen een beetje verbrand van de zon. Die echte hitte die er gisteren nog afkwam is ook weg.
Vanmiddag zelfs een paar uur geslapen!
Nu hopen op een goede nacht en dan morgen op tijd opstaan voor die ***chemo.
Vandaag was leuke dag. Lekker met z'n viertjes thuis geweest.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Nog niet bekomen van het één en door naar het ander. 
zondag 7 april 2019 om 22:05
Ja, ik heb ook echt geen zin in die chemo. Ik ben nog helemaal niet hersteld en mijn huid is nog geïrriteerd. En daar moet dan weer 3 dagen een infuus op en weer 2 nachten ziekenhuis.... Ik begin net m'n draai een beetje te vinden. Ambulance komt me al om 8 uur halen, maar ze kunnen ook een half uur te vroeg zijn. Moet ik verdorie een wekker zetten op 6 uur s ochtends.
En 2 jaar terug vond ik deze chemo echt verschrikkelijk, maar is nu lagere dosis, dus hoop dat het mee valt. Ik kan me nog herinneren dat ik krijste van de pijn en mijn arm niet meer kon gebruiken terwijl de man naast me, die net hetzelfde had gehad, gewoon opstond, zijn tas pakte en wegliep
Maar goed, chemo is nu al uitgesteld, ik kan toch niet veel meer dan liggen, dus dan kan ik dat net zo goed daar doen. Dus we gaan er maar weer voor.
Als ik de komende dagen niet reageer viel het dus niet mee en kan ik niet typen
En 2 jaar terug vond ik deze chemo echt verschrikkelijk, maar is nu lagere dosis, dus hoop dat het mee valt. Ik kan me nog herinneren dat ik krijste van de pijn en mijn arm niet meer kon gebruiken terwijl de man naast me, die net hetzelfde had gehad, gewoon opstond, zijn tas pakte en wegliep
Maar goed, chemo is nu al uitgesteld, ik kan toch niet veel meer dan liggen, dus dan kan ik dat net zo goed daar doen. Dus we gaan er maar weer voor.
Als ik de komende dagen niet reageer viel het dus niet mee en kan ik niet typen
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
