Psyche
alle pijlers
praten met een denkbeeldig persoon
zaterdag 20 augustus 2016 om 00:15
Hey,
Ik ben dev.
Ik realizeer me dat ik de laatste tijd veel aan het praten ben met een denkbeeldige vriendin die ik niet heb. Meestal over mijn jeugd maar ook gewoon alsof het mijn vriendin is. Ik maak vaak ruzzie met haar over persoonlijke dingen. Ik weet wel dat ik dit al jaren doe. Alleen wil ik geen hulp zoeken want dan denk ik dat als ze erachter komen dat ik mijn baan kwijt ben ivm dat ik niet psychisch in orde ben. Maar dat ben ik wel. Hoe moet ik hier mee omgaan.
Mvg,
Dev
Ik ben dev.
Ik realizeer me dat ik de laatste tijd veel aan het praten ben met een denkbeeldige vriendin die ik niet heb. Meestal over mijn jeugd maar ook gewoon alsof het mijn vriendin is. Ik maak vaak ruzzie met haar over persoonlijke dingen. Ik weet wel dat ik dit al jaren doe. Alleen wil ik geen hulp zoeken want dan denk ik dat als ze erachter komen dat ik mijn baan kwijt ben ivm dat ik niet psychisch in orde ben. Maar dat ben ik wel. Hoe moet ik hier mee omgaan.
Mvg,
Dev
zaterdag 20 augustus 2016 om 00:21
zaterdag 20 augustus 2016 om 00:23
Hallo Dev,
Mijn kind heeft ook een denkbeeldige vriendin.
Ze heeft nu sinds een paar jaar zelfs een nieuwe.
Eerst was er een klein meisje, een heel stoer meisje, waar ze vrienden mee was, nu is het een ander meisje.
Ik respecteer het dat ze een soort alter ego gecreëerd heeft.
Ze vertelt me er tegenwoordig niet meer over, vroeger deed ze dat wel.
Praat jij er wel eens met iemand over?
Mijn kind heeft ook een denkbeeldige vriendin.
Ze heeft nu sinds een paar jaar zelfs een nieuwe.
Eerst was er een klein meisje, een heel stoer meisje, waar ze vrienden mee was, nu is het een ander meisje.
Ik respecteer het dat ze een soort alter ego gecreëerd heeft.
Ze vertelt me er tegenwoordig niet meer over, vroeger deed ze dat wel.
Praat jij er wel eens met iemand over?
zaterdag 20 augustus 2016 om 00:29
quote:absor schreef op 20 augustus 2016 @ 00:21:
Als je er verder geen last van heb, en het geeft geen problemen of het komt voor echte interactie ( dat je thuisblijft bv om met je denkbeeldige vriendin te praten)
Dan is het toch prima
Ik houd ook vaak hele dialogen ( dus monologen ) met mezelf
Heb het nooit vreemd gevondenEens!
Als je er verder geen last van heb, en het geeft geen problemen of het komt voor echte interactie ( dat je thuisblijft bv om met je denkbeeldige vriendin te praten)
Dan is het toch prima
Ik houd ook vaak hele dialogen ( dus monologen ) met mezelf
Heb het nooit vreemd gevondenEens!
Ab imo pectore
zaterdag 20 augustus 2016 om 00:31
Jouw werkgever kan er niet achter komen, want therapeuten hebben beroepsgeheim.
Praten met een therapeut zou juist erg goed kunnen helpen. Ik heb zelf al sinds mijn kindertijd iets denkbeeldigs (waar ik hier niet over wil praten) en voelde me daar mijn hele leven rot over. Mijn therapeut heeft dat heel goed kunnen duiden. Ik was niet gek, maar ik had als klein kind een bepaalde heftige emotie in een vorm gegoten die voor mij als kind begrijpelijk was, en dat was de rest van mijn leven blijven hangen. Die duiding heeft mij erg geholpen, en sindsdien is dat denkbeeldige ding langzaam aan het wegebben.
Praten met een therapeut zou juist erg goed kunnen helpen. Ik heb zelf al sinds mijn kindertijd iets denkbeeldigs (waar ik hier niet over wil praten) en voelde me daar mijn hele leven rot over. Mijn therapeut heeft dat heel goed kunnen duiden. Ik was niet gek, maar ik had als klein kind een bepaalde heftige emotie in een vorm gegoten die voor mij als kind begrijpelijk was, en dat was de rest van mijn leven blijven hangen. Die duiding heeft mij erg geholpen, en sindsdien is dat denkbeeldige ding langzaam aan het wegebben.
Slik die kikker!
zaterdag 20 augustus 2016 om 01:07
quote:absor schreef op 20 augustus 2016 @ 00:21:
Ik houd ook vaak hele dialogen ( dus monologen ) met mezelf
Heb het nooit vreemd gevonden
Ik ook.
@TO: Bedoel je een gesprek met jezelf of zie je echt een persoon voor je die met je praat?
Ik houd ook vaak hele dialogen ( dus monologen ) met mezelf
Heb het nooit vreemd gevonden
Ik ook.
@TO: Bedoel je een gesprek met jezelf of zie je echt een persoon voor je die met je praat?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 20 augustus 2016 om 01:19
Self-talk is een bekend fenomeen, kinderen die het moeilijk hebben kunnen dit doen, heb ik gelezen. Ze praten dan gewoon tegen zichzelf. Het is eigenlijk een overlevingstechniek, zo ken ik het tenminste. Het is een hele slimme manier om jezelf te kalmeren en eenzame gevoelens op te lossen.
Maar wat jij doet, klinkt een beetje anders, denk ik. Alhoewel, heeft ze ook een naam en heb je een visueel beeld van haar? Bij self-talk verzinnen mensen/kinderen een gesprekspartner die ze gewoon zelf zijn. Je weet toch wel dat die vriendin niet bestaat? Dan denk ik dat het wel self-talk is. Volgens mij is dat geen symptoom van een psychische aandoening maar een handhavingsmechanisme/overlevingstechniek. Tenminste, zo kan het beginnen. Maar je kunt het ook gewoon voor de lol doen.
Ik lul de hele dag tegen mezelf, tegen mijn katten, tegen de wasmachine (wassen, kreng!), haha. Dan ben ik maar knettergek hoor, ik vind mezelf erg gezellig om mee te praten. Ook dingen en dieren die niks terugzeggen, vind ik leuke gesprekspartners. Ik hang hele verhalen op tegen mijn katten. 'Ah daar ben je weer, gaat het goed allemaal? (miauw) Wat zeg je nou, heb je een muis gevangen? (miauw) Waar is ie dan, heb je hem opgegeten? (miauw) O je zat al vol. (miauw)' Hihihi, gezellig toch?
Maar wat jij doet, klinkt een beetje anders, denk ik. Alhoewel, heeft ze ook een naam en heb je een visueel beeld van haar? Bij self-talk verzinnen mensen/kinderen een gesprekspartner die ze gewoon zelf zijn. Je weet toch wel dat die vriendin niet bestaat? Dan denk ik dat het wel self-talk is. Volgens mij is dat geen symptoom van een psychische aandoening maar een handhavingsmechanisme/overlevingstechniek. Tenminste, zo kan het beginnen. Maar je kunt het ook gewoon voor de lol doen.
Ik lul de hele dag tegen mezelf, tegen mijn katten, tegen de wasmachine (wassen, kreng!), haha. Dan ben ik maar knettergek hoor, ik vind mezelf erg gezellig om mee te praten. Ook dingen en dieren die niks terugzeggen, vind ik leuke gesprekspartners. Ik hang hele verhalen op tegen mijn katten. 'Ah daar ben je weer, gaat het goed allemaal? (miauw) Wat zeg je nou, heb je een muis gevangen? (miauw) Waar is ie dan, heb je hem opgegeten? (miauw) O je zat al vol. (miauw)' Hihihi, gezellig toch?
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:01
Ik praat ook weleens tegen mezelf. Bepaalde dingen wil ik liever niet met anderen bespreken, maar door het wel met mezelf te bespreken, kan ik toch dingen beter op een rijtje zetten en bepaalde gebeurtenissen en dingen beter verwerken. Als een soort zelftherapie dus.
Vraag jezelf eens af waarom je tegen jezelf praat. Dus, wat haal jij eruit?
Vraag jezelf eens af waarom je tegen jezelf praat. Dus, wat haal jij eruit?
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:05
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:11
Waarom wil je hier eigenlijk hulp voor zoeken?
Heb je er last van, word je er bijvoorbeeld bang van, of heb je het gevoel dat je er geen controle over hebt, en dat je dingen "moet" van de persoon in je hoofd?
Gewoon in jezelf met een denkbeeldig persoon praten is op zich niet zo erg toch?
Zeker niet als je je realiseert dat het niet echt is.
Maar goed, ik doe dat ook wel, en het is eigenlijk nooit in me opgekomen dat dat een probleem zou zijn.
Heb je er last van, word je er bijvoorbeeld bang van, of heb je het gevoel dat je er geen controle over hebt, en dat je dingen "moet" van de persoon in je hoofd?
Gewoon in jezelf met een denkbeeldig persoon praten is op zich niet zo erg toch?
Zeker niet als je je realiseert dat het niet echt is.
Maar goed, ik doe dat ook wel, en het is eigenlijk nooit in me opgekomen dat dat een probleem zou zijn.
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:15
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:16
quote:paleviolet schreef op 20 augustus 2016 @ 02:11:
Waarom wil je hier eigenlijk hulp voor zoeken?
Heb je er last van, word je er bijvoorbeeld bang van, of heb je het gevoel dat je er geen controle over hebt, en dat je dingen "moet" van de persoon in je hoofd?
Gewoon in jezelf met een denkbeeldig persoon praten is op zich niet zo erg toch?
Zeker niet als je je realiseert dat het niet echt is.
Maar goed, ik doe dat ook wel, en het is eigenlijk nooit in me opgekomen dat dat een probleem zou zijn.in feite is het niet heel erg en is het fijn om zeg maar te kunnen praten, maar het haalt ook dingen naar boven uit mijn verleden die ik juist wil vergeten
Waarom wil je hier eigenlijk hulp voor zoeken?
Heb je er last van, word je er bijvoorbeeld bang van, of heb je het gevoel dat je er geen controle over hebt, en dat je dingen "moet" van de persoon in je hoofd?
Gewoon in jezelf met een denkbeeldig persoon praten is op zich niet zo erg toch?
Zeker niet als je je realiseert dat het niet echt is.
Maar goed, ik doe dat ook wel, en het is eigenlijk nooit in me opgekomen dat dat een probleem zou zijn.in feite is het niet heel erg en is het fijn om zeg maar te kunnen praten, maar het haalt ook dingen naar boven uit mijn verleden die ik juist wil vergeten
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:17
Ik heb altijd denkbeeldige relaties (en die kunnen soms wel een jaar duren) begint met daten, dan trouwen/kinderen krijgen, en dan na een tijdje gaan we uit elkaar (uiteraard heel dramatisch), en dan komt er weer een nieuwe
Hahaha, ook wel een beetje gek, maar ik ben niet zo van de losse fantasieën denk ik, dus ik bouw er onbewust een verhaallijn in.
Maar goed, het is bij mij echt een combinatie van bewuste fantasie, en dingen die mijn hoofd er zelf als verrassing bijvoegd.
Maar ik weet wel dat het niet echt is, en als het niet leuk meer is kan ik het afkappen.
En daar zit voor mij toch de voornaamste vraag, in hoeverre ben je hierdoor de controle kwijt?
Hahaha, ook wel een beetje gek, maar ik ben niet zo van de losse fantasieën denk ik, dus ik bouw er onbewust een verhaallijn in.
Maar goed, het is bij mij echt een combinatie van bewuste fantasie, en dingen die mijn hoofd er zelf als verrassing bijvoegd.
Maar ik weet wel dat het niet echt is, en als het niet leuk meer is kan ik het afkappen.
En daar zit voor mij toch de voornaamste vraag, in hoeverre ben je hierdoor de controle kwijt?
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:26
quote:Cateautje schreef op 20 augustus 2016 @ 00:42:
Dev, dit komt op me over alsof je erg eenzaam bent en je je verhaal niet kan doen aan echte mensen. Klopt dat?klopt, ik heb wel een tijd bij een psycholoog gezeten maar dat heeft nooit geholpen en ik krop juist alles op. alles van vroeger en dingen die ik nu mee maak. alleen bij "haar" voelt het eigelijk fijn om mee te kunnen praten maar soms levert het ook weer een ruzzie op.
Dev, dit komt op me over alsof je erg eenzaam bent en je je verhaal niet kan doen aan echte mensen. Klopt dat?klopt, ik heb wel een tijd bij een psycholoog gezeten maar dat heeft nooit geholpen en ik krop juist alles op. alles van vroeger en dingen die ik nu mee maak. alleen bij "haar" voelt het eigelijk fijn om mee te kunnen praten maar soms levert het ook weer een ruzzie op.
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:27
Zou het minder eng voelen trouwens om gewoon hulp te zoeken voor de dingen uit je verleden die je nog niet verwerkt hebt?
Op zich is daar niks mis mee, dat doen hele volksstammen.
En dan kun je later nog beslissen of je dit eventueel ook noemt, de therapeut zal heus niet op je werk vertellen wat er precies besproken word (zwijgplicht)
En als je iemand hebt om over die dingen te praten, dan zal misschien de behoefte om het met je denkbeeldige vriendin te bespreken ook wel verdwijnen.
Op zich is daar niks mis mee, dat doen hele volksstammen.
En dan kun je later nog beslissen of je dit eventueel ook noemt, de therapeut zal heus niet op je werk vertellen wat er precies besproken word (zwijgplicht)
En als je iemand hebt om over die dingen te praten, dan zal misschien de behoefte om het met je denkbeeldige vriendin te bespreken ook wel verdwijnen.
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:27
quote:paleviolet schreef op 20 augustus 2016 @ 02:17:
Ik heb altijd denkbeeldige relaties (en die kunnen soms wel een jaar duren) begint met daten, dan trouwen/kinderen krijgen, en dan na een tijdje gaan we uit elkaar (uiteraard heel dramatisch), en dan komt er weer een nieuwe
Hahaha, ook wel een beetje gek, maar ik ben niet zo van de losse fantasieën denk ik, dus ik bouw er onbewust een verhaallijn in.
Maar goed, het is bij mij echt een combinatie van bewuste fantasie, en dingen die mijn hoofd er zelf als verrassing bijvoegd.
Maar ik weet wel dat het niet echt is, en als het niet leuk meer is kan ik het afkappen.
En daar zit voor mij toch de voornaamste vraag, in hoeverre ben je hierdoor de controle kwijt?in zoverre dat ik haar af en toe voor me zie. en dat ik niet zonder haar kan
Ik heb altijd denkbeeldige relaties (en die kunnen soms wel een jaar duren) begint met daten, dan trouwen/kinderen krijgen, en dan na een tijdje gaan we uit elkaar (uiteraard heel dramatisch), en dan komt er weer een nieuwe
Hahaha, ook wel een beetje gek, maar ik ben niet zo van de losse fantasieën denk ik, dus ik bouw er onbewust een verhaallijn in.
Maar goed, het is bij mij echt een combinatie van bewuste fantasie, en dingen die mijn hoofd er zelf als verrassing bijvoegd.
Maar ik weet wel dat het niet echt is, en als het niet leuk meer is kan ik het afkappen.
En daar zit voor mij toch de voornaamste vraag, in hoeverre ben je hierdoor de controle kwijt?in zoverre dat ik haar af en toe voor me zie. en dat ik niet zonder haar kan
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:31
quote:paleviolet schreef op 20 augustus 2016 @ 02:27:
Zou het minder eng voelen trouwens om gewoon hulp te zoeken voor de dingen uit je verleden die je nog niet verwerkt hebt?
Op zich is daar niks mis mee, dat doen hele volksstammen.
En dan kun je later nog beslissen of je dit eventueel ook noemt, de therapeut zal heus niet op je werk vertellen wat er precies besproken word (zwijgplicht)
ik weet dat er zwijgplicht bestaat, maar als ik bijv. in de middag weg moet naar een therapeut zal mijn leinding gevende af vragen waarom ik daar heen moet. en dat vind ik riskant. aangezien ik 100% mentaal in orde moet zijn voor mijn werk
en de gesprekken gaan niet altijd over mijn problemen maar ook over normale dingen, bijv. als ik achter mijn pc zit en ik kijk een filmpje vraagt ze dingen en leg ik het uit enzo.
Zou het minder eng voelen trouwens om gewoon hulp te zoeken voor de dingen uit je verleden die je nog niet verwerkt hebt?
Op zich is daar niks mis mee, dat doen hele volksstammen.
En dan kun je later nog beslissen of je dit eventueel ook noemt, de therapeut zal heus niet op je werk vertellen wat er precies besproken word (zwijgplicht)
ik weet dat er zwijgplicht bestaat, maar als ik bijv. in de middag weg moet naar een therapeut zal mijn leinding gevende af vragen waarom ik daar heen moet. en dat vind ik riskant. aangezien ik 100% mentaal in orde moet zijn voor mijn werk
en de gesprekken gaan niet altijd over mijn problemen maar ook over normale dingen, bijv. als ik achter mijn pc zit en ik kijk een filmpje vraagt ze dingen en leg ik het uit enzo.
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:34
quote:kpl_dev schreef op 20 augustus 2016 @ 02:31:
[...]
ik weet dat er zwijgplicht bestaat, maar als ik bijv. in de middag weg moet naar een therapeut zal mijn leinding gevende af vragen waarom ik daar heen moet. en dat vind ik riskant. aangezien ik 100% mentaal in orde moet zijn voor mijn werk
Maar als je het nou gooit op je onverwerkte verleden?
Zoals ik het lees is dat ook het voornaamste probleem, dus je liegt niet, je verteld gewoon niet alles.
En je problemen bespreken met iemand betekend toch niet dat je mentaal niet in orde bent?
Je klinkt wel een beetje paranoia, vind ik eigenlijk zorgwekkender dan die denkbeeldige vriendin.
[...]
ik weet dat er zwijgplicht bestaat, maar als ik bijv. in de middag weg moet naar een therapeut zal mijn leinding gevende af vragen waarom ik daar heen moet. en dat vind ik riskant. aangezien ik 100% mentaal in orde moet zijn voor mijn werk
Maar als je het nou gooit op je onverwerkte verleden?
Zoals ik het lees is dat ook het voornaamste probleem, dus je liegt niet, je verteld gewoon niet alles.
En je problemen bespreken met iemand betekend toch niet dat je mentaal niet in orde bent?
Je klinkt wel een beetje paranoia, vind ik eigenlijk zorgwekkender dan die denkbeeldige vriendin.
zaterdag 20 augustus 2016 om 02:36
quote:kpl_dev schreef op 20 augustus 2016 @ 02:31:
[...]
ik weet dat er zwijgplicht bestaat, maar als ik bijv. in de middag weg moet naar een therapeut zal mijn leinding gevende af vragen waarom ik daar heen moet. en dat vind ik riskant. aangezien ik 100% mentaal in orde moet zijn voor mijn werk
en de gesprekken gaan niet altijd over mijn problemen maar ook over normale dingen, bijv. als ik achter mijn pc zit en ik kijk een filmpje vraagt ze dingen en leg ik het uit enzo.
Maar die gewone gesprekken zijn toch niet zo erg?
Volgens mij doen echt heel veel mensen dat.
Maar goed, ik heb al denkbeeldige vrienden sinds mijn kleutertijd (gewone fase, waar ik misschien wat in ben blijven hangen ) dus ik zie daar echt geen probleem in.
[...]
ik weet dat er zwijgplicht bestaat, maar als ik bijv. in de middag weg moet naar een therapeut zal mijn leinding gevende af vragen waarom ik daar heen moet. en dat vind ik riskant. aangezien ik 100% mentaal in orde moet zijn voor mijn werk
en de gesprekken gaan niet altijd over mijn problemen maar ook over normale dingen, bijv. als ik achter mijn pc zit en ik kijk een filmpje vraagt ze dingen en leg ik het uit enzo.
Maar die gewone gesprekken zijn toch niet zo erg?
Volgens mij doen echt heel veel mensen dat.
Maar goed, ik heb al denkbeeldige vrienden sinds mijn kleutertijd (gewone fase, waar ik misschien wat in ben blijven hangen ) dus ik zie daar echt geen probleem in.
