Psyche
alle pijlers
Probleem waar ik al lang mee kamp en worstel
zaterdag 2 mei 2020 om 19:56
Al vele jaren (sinds ca 2000 al zelfs) heb ik erg veel moeite om vriendschappen goed in stand te houden.
Ik worstel er erg mee, ik kom er maar niet uit en ik schaam me er zelfs ook voor..
Vaak heb ik het gevoel dat ik te naief ben in het aangaan van vriendschappen en dat ik de personen in kwestie niet echt goed ingeschat heb.
Dit kan ook met mijn autisme (ASS) te maken hebben.
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier 'uniek' in ben, maar ergens vermoed ik ook weer dat dit niet zo is.
Opzicht heb ik een leuk sociaal netwerk en ik besef ook dat vriendschappen komen en gaan.
Bij mij zijn er echter steeds weer van die periodes en situaties dat er vriendschappen op den duur wegvallen.
En vaak is de manier waarop het gaat erg vervelend te noemen (bijv dmv een conflict via de whatsapp, email etc)..
Hoe kan het toch dat ik steeds weer in dergelijkes situaties verstrikt kan raken?
Ik baal er van en het lijkt me steeds te achtervolgen.
Praat hier ook over met mijn maatschappelijk werker.
Dit soort gesprekken doen me wel goed, alleejn in de praktijk blijf ik helaas tegen dergelijke situaties aanlopen.
Op den duur kom ik bij bepaalde personen tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen en dat kan erg vervelend zijn om te concluderen.
Vaak is ook gebleken dat ik niet duidelijk genoeg mijn grenzen heb aangeven en me te meegaand en zelfs onderdanig heb opgesteld.
Daardoor kan er ook scheefgroei ontstaan zijn.
Wie herkent het nog meer van het niet in stand kunnen houden van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hiermee om?
Ik worstel er erg mee, ik kom er maar niet uit en ik schaam me er zelfs ook voor..
Vaak heb ik het gevoel dat ik te naief ben in het aangaan van vriendschappen en dat ik de personen in kwestie niet echt goed ingeschat heb.
Dit kan ook met mijn autisme (ASS) te maken hebben.
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier 'uniek' in ben, maar ergens vermoed ik ook weer dat dit niet zo is.
Opzicht heb ik een leuk sociaal netwerk en ik besef ook dat vriendschappen komen en gaan.
Bij mij zijn er echter steeds weer van die periodes en situaties dat er vriendschappen op den duur wegvallen.
En vaak is de manier waarop het gaat erg vervelend te noemen (bijv dmv een conflict via de whatsapp, email etc)..
Hoe kan het toch dat ik steeds weer in dergelijkes situaties verstrikt kan raken?
Ik baal er van en het lijkt me steeds te achtervolgen.
Praat hier ook over met mijn maatschappelijk werker.
Dit soort gesprekken doen me wel goed, alleejn in de praktijk blijf ik helaas tegen dergelijke situaties aanlopen.
Op den duur kom ik bij bepaalde personen tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen en dat kan erg vervelend zijn om te concluderen.
Vaak is ook gebleken dat ik niet duidelijk genoeg mijn grenzen heb aangeven en me te meegaand en zelfs onderdanig heb opgesteld.
Daardoor kan er ook scheefgroei ontstaan zijn.
Wie herkent het nog meer van het niet in stand kunnen houden van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hiermee om?
zondag 3 mei 2020 om 16:46
Ik heb ook vriendschappen die vanzelf verwaterden. Het enige verschil is dus er zelf voor kiezen langzaam minder contact op te nemen.Mund schreef: ↑03-05-2020 16:39Verwateren is eigenlijk ook wel wat prettiger en minder rigoreus.
Anderzijds is het wel zo dat de ander een indruk kan krijgen dat hij/zij niet weet wat er aan de hand is en waar hij/zij aan toe is.
Het doet me ergens een beetje denken aan 'ghosten', alhoewel dit meer geldt voor dating etc.
Blijft heel lastig om hier een ideale oplossing voor te vinden.
Als het van twee kanten niet meer werkt, zal dat waarschijnlijk vanzelf gaan. Als de ander aan je blijft trekken kun je inderdaad beter het gesprek aan gaan, want dan wordt de situatie inderdaad vervelender.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:49
Heb dit vooral aangekaart bij mijn maatschappelijk werker / coach en mijn psychiater.Luci_Morgenster schreef: ↑03-05-2020 16:45Maar heb je er ook echt hulp bij gehad/gevraagd? Specifiek over die dingen in relaties?
Het probleem is echter lastig te behandelen, aangezien elke situatie (in de praktijk) weer op zichzelf kan staan.
Toch komt het er wel op neer dat ik vaak moeite heb met bepaalde probleemsituaties in vriendschappen.
anoniem_397092 wijzigde dit bericht op 03-05-2020 16:51
0.42% gewijzigd
zondag 3 mei 2020 om 16:51
Wat betreft je laatste zin; daar heb ik helaas ook in het verleden mee te maken gehad.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 16:46Ik heb ook vriendschappen die vanzelf verwaterden. Het enige verschil is dus er zelf voor kiezen langzaam minder contact op te nemen.
Als het van twee kanten niet meer werkt, zal dat waarschijnlijk vanzelf gaan. Als de ander aan je blijft trekken kun je inderdaad beter het gesprek aan gaan, want dan wordt de situatie inderdaad vervelender.
Met als gevolg ook dat ik dichtklapte en op den duur niet meer wist hoe ik moest reageren (en of ik uberhaupt nog moest reageren).
zondag 3 mei 2020 om 17:08
Dat had ik ook met een collega-vriendin. Ze gaf aan met rust gelaten te willen worden, omdat ze zich zo door mij gekwetst voelde. Dat deed ik dan ook. Ik zocht haar niet op op het werk, zat niet meer bij haar in de pauze. Twee weken later weer een boze mail van haar. Dat ik kinderachtig bezig was om haar zo te negeren, ik niks deed om de vriendschap te herstellen. Ze wilde toch met rust gelaten worden?
In eerdere mails had ik haar meerdere keren geprobeerd uit te leggen waarom ik dingen wel of niet deed. Maar zij bleef er maar over bezig. Wel zeven mails van haar met hetzelfde verhaal. Op den duur wist ik ook niet meer hoe te reageren.
Maar er zijn heel weinig collega's die nog géén conflict met haar hebben gehad. Nu zit ze weer in de Ziektewet voor de zoveelste keer daardoor. Zij reageert heel heftig, valt mensen dan soms ook fysiek aan.
zondag 3 mei 2020 om 17:18
Met dat soort mensen moet je niet mailen.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 17:08Dat had ik ook met een collega-vriendin. Ze gaf aan met rust gelaten te willen worden, omdat ze zich zo door mij gekwetst voelde. Dat deed ik dan ook. Ik zocht haar niet op op het werk, zat niet meer bij haar in de pauze. Twee weken later weer een boze mail van haar. Dat ik kinderachtig bezig was om haar zo te negeren, ik niks deed om de vriendschap te herstellen. Ze wilde toch met rust gelaten worden?
In eerdere mails had ik haar meerdere keren geprobeerd uit te leggen waarom ik dingen wel of niet deed. Maar zij bleef er maar over bezig. Wel zeven mails van haar met hetzelfde verhaal. Op den duur wist ik ook niet meer hoe te reageren.
Maar er zijn heel weinig collega's die nog géén conflict met haar hebben gehad. Nu zit ze weer in de Ziektewet voor de zoveelste keer daardoor. Zij reageert heel heftig, valt mensen dan soms ook fysiek aan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 3 mei 2020 om 17:23
Ja ik ben ook blij dat de vriendschap over is nu ik haar beter ken. Maar ze was wel iemand waarmee ik interesses kon delen. In dat opzicht vind ik het jammer dat het zo gegaan is. Toen ze nog op het werk was begon ze ineens over ons uitje Rotterdam 3 jaar geleden. Ze zei dat ze dat toch wel gezellig vond en het nog wel eens zou willen. Met als toevoeging: "Als je zin hebt..."
Ik was stomverbaasd dat ik niet met ja of nee antwoorde. Maar ik wil het niet, vind haar maar een eng mens eigenlijk. Het lijkt me trouwens sterk dat ze die ruzie vergeten is. Ik niet, al heb ik er nooit meer met haar over gesproken.
dinsdag 5 mei 2020 om 21:11
Heb even een paar dagen wat afstand genomen van dit topic.
Ben wel blij met de reacties en heb er ook weer van kunnen leren.
Vind het ook fijn om andermans ervaringen hierin te lezen.
Heb veelal ook last van schuldgevoelens gehad, nadat bepaalde vriendschappen zijn vast gelopen gelopen.
Een vriendschap die verbroken raakt is niet leuk, maar als het verwaterd kunnen er ook nog veel vragen blijven spelen.
Het is nooit fijn als dergelijke contacten spaak lopen.
Heb hier zeer veel last van gehad.
En ik wil hierin zeker ook niet met het vingertje naar een ander wijzen.
Heb hierin ook mijn problemen, tekortkomingen etc.
En dat is iets waar ik best wel veel geworsteld mee heb en nog steeds vind ik dit erg complex.
Ben wel blij met de reacties en heb er ook weer van kunnen leren.
Vind het ook fijn om andermans ervaringen hierin te lezen.
Heb veelal ook last van schuldgevoelens gehad, nadat bepaalde vriendschappen zijn vast gelopen gelopen.
Een vriendschap die verbroken raakt is niet leuk, maar als het verwaterd kunnen er ook nog veel vragen blijven spelen.
Het is nooit fijn als dergelijke contacten spaak lopen.
Heb hier zeer veel last van gehad.
En ik wil hierin zeker ook niet met het vingertje naar een ander wijzen.
Heb hierin ook mijn problemen, tekortkomingen etc.
En dat is iets waar ik best wel veel geworsteld mee heb en nog steeds vind ik dit erg complex.
dinsdag 5 mei 2020 om 22:22
Het blijft lastig inderdaad. Zo heb ik nog 1 jeugdvriendin die ik al 25 jaar ken. Maar we zijn al jaren uit elkaar gegroeid. Toen ze relaties kreeg en verhuisde naar de andere kant van de provincie. Daar woont ze sinds 2007. Beiden een heel verschillend leven, geen raakpunten meer en best ver uit elkaar wonen. Alleen nodigt ze me nog bijna elk jaar uit voor haar verjaardag. Meestal ga ik niet. Dat is altijd al een drukke week voor me met familiefeestjes. Dat weet ze ook. Ik heb er ook geen zin meer in. Alleen weet ze dit nog niet en uit angst voor negatieve reacties liet ik het maar zo. Maar als ik niks zeg wie weet hoe lang ze me nog vraagt.
donderdag 7 mei 2020 om 11:49
Hoi Mund,Mund schreef: ↑05-05-2020 21:11Heb even een paar dagen wat afstand genomen van dit topic.
Ben wel blij met de reacties en heb er ook weer van kunnen leren.
Vind het ook fijn om andermans ervaringen hierin te lezen.
Heb veelal ook last van schuldgevoelens gehad, nadat bepaalde vriendschappen zijn vast gelopen gelopen.
Een vriendschap die verbroken raakt is niet leuk, maar als het verwaterd kunnen er ook nog veel vragen blijven spelen.
Het is nooit fijn als dergelijke contacten spaak lopen.
Heb hier zeer veel last van gehad.
En ik wil hierin zeker ook niet met het vingertje naar een ander wijzen.
Heb hierin ook mijn problemen, tekortkomingen etc.
En dat is iets waar ik best wel veel geworsteld mee heb en nog steeds vind ik dit erg complex.
Ik heb het topic doorgenomen en ik herken veel dingen. Ik ben niet zo van de diagnoses maar ik heb een angstige/vermijdende persoonlijkheid ontwikkeld vanuit mijn kindertijd, ik was toen erg verlegen en vaak in de war over sociale situaties. Ik ben (over)gevoelig voor signalen van anderen die te maken hebben met afwijzing, negativiteit enz. Zulke signalen roepen bij mij angst en onzekerheid op, ik betrek het teveel op mezelf, dit is een automatisme geworden (en een vorm van controle: als het aan mij ligt maakt het de ander minder onvoorspelbaar (dit werkt uiteraard niet echt maar is een overlevingsstrategie)).
Het is moeilijk voor me om niet vanuit die gevoelens te handelen. Ik verlies snel de moed bij tegenslag en vind conflicten ook moeilijk omdat ik dan soms te emotioneel reageer. Maar deze gevoelens leren beheersen is wel cruciaal gebleken om vrienschappen te behouden. Dat je dus niet handelt vanuit je eigen (angstige/boze/teleurgestelde) belevingswereld en een manier ziet te vinden om eerst die gevoelens te verwerken en dan pas te reageren op de ander.
Wat ik geleerd heb:
- andere mensen zijn ook bang. Ook al kun je dat vaak niet waarnemen. Je gaat het wel leren zien op den duur, als je erop let. Die bewustwording helpt mij om meer de leiding te nemen in sociale situaties, meer van mezelf uit te gaan en minder te oordelen als iemand iets 'verkeerd' doet.
- andere mensen gaan mij geen bevestiging geven. Dat is hun taak ook niet. Dus ik zal altijd onzeker blijven, over mezelf, over wat er in de ander omgaat. Dit is een 'black box' en mensen kunnen onvoorspelbaar zijn. Het is aan mij hoe ik hiermee om ga: ben ik daar bang voor, of accepteer ik dit als een feit. En: blijf ik twijfelen aan mezelf, of ga ik nu staan voor wat ik voel en vind, ook al jaag ik daar bepaalde mensen mee weg.
- als ik mensen zou wegjagen, hoe erg is dat? Blijkbaar passen we dan niet bij elkaar. Er zijn nog zoveel miljard mensen in de wereld, waarvan enkelen met wie het wellicht goed klikt. Ik kijk liever uit naar die mensen met wie het echt goed klikt, om de betere helft van mijn leven mee door te brengen. Ook al betekent dat, dat ik nu alleen ben. Je kan vriendschap niet afdwingen en slechte vriendschappen vreten energie.
Wat me ook opvalt in je verhaal is dat de pijn van het verleden in het heden nog steeds aanwezig is. Dit herken ik ook. Ook de schuldgevoelens, schaamte en spijt kunnen me hard raken op bepaalde momenten. Ik ben me er meer bewust van geworden in de loop der jaren dat het niet 'normaal' is om je zo (intens) te voelen en dat het maakt dat je negatief/zorgelijk/teruggetrokken overkomt in je contacten. Mensen zijn geneigd om negativiteit te vermijden. Dus het helpt zeker niet om nieuwe vriendschappen op te bouwen als je nog veel oude pijn bij je hebt.
Ik zie dat je al veel inzicht hebt in je gevoelens en hoe zaken aan elkaar gelinkt zijn. Dit kan je verder doortrekken naar "wat voor persoon ben ik voor anderen?" Dit gaat eigenlijk veel meer over gedrag dan over persoonlijkheid. En gedrag kan je uiteindelijk best makkelijk aanpassen. Denk niet dat jij dit niet kan, of dat het 'nep' is.
Als persoon ben je al prima en 100% de moeite waard. In ieder geval dat zou je zelf moeten vinden. Als dat niet zo is, begin dan daarmee. Dat is moeilijk. Voor mij iig wel, als je gewend bent jezelf omlaag te halen en je gevoelens af te wijzen. Maar er is geen workaround voor. Als jij jezelf al niet leuk vindt om mee om te gaan, waarom een ander dan wel? Als jij niet goed voor je emotionele leven zorgt, waarom zou een ander dat dan wel doen?
Het is vervolgens denk ik een combinatie van gedrag en moed die maakt dat je een positiever en krachtiger persoon kan worden die de wereld met vertrouwen tegemoet treedt. Blijf weg van slachtoffergevoelens en onderdanigheid, dit maakt je afstotelijk voor anderen. Hoe hard dat ook is, er is in het heden geen troost of erkenning voor je pijn uit het verleden. Je zal het een plek moeten geven.
Beetje lang verhaal geworden, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ik zit zelf overigens nog in dit proces, dus niet dat ik de waarheid in pacht heb of zo. Dit is slechs hoe ik er tegenaan kijk.
donderdag 7 mei 2020 om 12:01
Oja wat ik nog wil toevoegen aan het toch al lange verhaal, ik heb deze ontwikkeling niet kunnen doormaken zonder hulp. Ik ben bij een psychotherapeut in behandeling geweest, dit hielp toen eigenlijk heel weinig, ondanks het harde werk wat vooral erg pijnlijk en slopend was. Pas jaren later gingen er puzzelstukjes in elkaar vallen van de therapie en eigen opgedane ervaringen samen, waardoor het eindelijk een beetje lichter begon te worden en ik meer overzicht kreeg over mijn leven.
En recent ben ik bij een haptonoom geweest, dit heeft mij op dit punt in mijn leven heel erg goed geholpen.
Ik kon me namelijk niet veilig voelen. Alleen bij mezelf voelde ik me constant angstig. Ik wist dit niet eens, omdat ik dit al mijn hele leven had. De haptotherapie heeft me geleerd om veiligheid en zekerheid te vinden in mezelf en dat is toch wel cruciaal gebleken om moed te vinden om de wereld 'aan te kunnen'. Achteraf heel logisch, maar van tevoren wist ik niet dat ik dit nodig had. Ik dacht dat ik anderen daarvoor nodig had, dit maakte me dan ook afhandelijk van vriendschappen en relaties (en dat is funest gebleken voor die vriendschappen en relaties). Dit heeft me veel boosheid en frustratie opgeleverd en anderen ook, omdat ik nooit kreeg wat ik nodig had (terwijl ik niet wist wat ik nodig had).
En recent ben ik bij een haptonoom geweest, dit heeft mij op dit punt in mijn leven heel erg goed geholpen.
Ik kon me namelijk niet veilig voelen. Alleen bij mezelf voelde ik me constant angstig. Ik wist dit niet eens, omdat ik dit al mijn hele leven had. De haptotherapie heeft me geleerd om veiligheid en zekerheid te vinden in mezelf en dat is toch wel cruciaal gebleken om moed te vinden om de wereld 'aan te kunnen'. Achteraf heel logisch, maar van tevoren wist ik niet dat ik dit nodig had. Ik dacht dat ik anderen daarvoor nodig had, dit maakte me dan ook afhandelijk van vriendschappen en relaties (en dat is funest gebleken voor die vriendschappen en relaties). Dit heeft me veel boosheid en frustratie opgeleverd en anderen ook, omdat ik nooit kreeg wat ik nodig had (terwijl ik niet wist wat ik nodig had).
donderdag 7 mei 2020 om 12:16
hoi Avage,
Wat een prachitge en ook zeer interessante reacties.
Ook voor mij weer zeer herkenbaar.
En bovendien erg leerzaam.
Zou eigenlijk nog wel iets meer willen schrijven.
Moet echter zo weg (afspraak) en moet het helaas eerst even hierbij laten.
Wil je in ieder geval heel erg bedanken voor je treffende reacties.
Wat een prachitge en ook zeer interessante reacties.
Ook voor mij weer zeer herkenbaar.
En bovendien erg leerzaam.
Zou eigenlijk nog wel iets meer willen schrijven.
Moet echter zo weg (afspraak) en moet het helaas eerst even hierbij laten.
Wil je in ieder geval heel erg bedanken voor je treffende reacties.
vrijdag 8 mei 2020 om 08:42
Heb momenteel even een lastige situatie.
Een vriend van mij is nogal een fanatiek reiziger, wat betreft rondtrekken met de fiets etc.
Opzicht vind ik dit erg tof en vind ook dat hij erg goed bezig is.
Ben hier zelf minder fanatiek in en heb hier ook minder geld voor te besteden.
Nou heb ik het probleem dat hij de neiging heeft om met erg dure tips aan te komen zetten, wat ik zou kunnen gaan kopen etc..
Zoals tenten, fietsspullen (vooral dure merkspullen) etc.
Maar ook met dure reizen oid.
Ergens vind ik dit wel attent, maar heb hier absoluut het budget niet voor.
Nou ben ik al niet zo goed in het feit om duidelijk 'nee' te kunnen zeggen en duidelijk en tijdig aan te geven dat ik dit niet zie zitten.
Vaak laat ik het maar over me heen komen.
En dat vind ik eigenlijk geen goede houding van mezelf.
Zou hierin toch wel duidelijker willen zijn.
Wat vinden jullie hiervan?
Een vriend van mij is nogal een fanatiek reiziger, wat betreft rondtrekken met de fiets etc.
Opzicht vind ik dit erg tof en vind ook dat hij erg goed bezig is.
Ben hier zelf minder fanatiek in en heb hier ook minder geld voor te besteden.
Nou heb ik het probleem dat hij de neiging heeft om met erg dure tips aan te komen zetten, wat ik zou kunnen gaan kopen etc..
Zoals tenten, fietsspullen (vooral dure merkspullen) etc.
Maar ook met dure reizen oid.
Ergens vind ik dit wel attent, maar heb hier absoluut het budget niet voor.
Nou ben ik al niet zo goed in het feit om duidelijk 'nee' te kunnen zeggen en duidelijk en tijdig aan te geven dat ik dit niet zie zitten.
Vaak laat ik het maar over me heen komen.
En dat vind ik eigenlijk geen goede houding van mezelf.
Zou hierin toch wel duidelijker willen zijn.
Wat vinden jullie hiervan?
vrijdag 8 mei 2020 om 08:46
@TO heb je deze week je problemen van dit topic al met je coach besproken?
Daar is deze vraag ook heel geschikt voor.
Maar mijn antwoord is duidelijk en eerlijk zijn. Bedanken dat hij aan je denkt, maar dat het voor jou helaas geen optie is.
Mensen praten namelijk veel vanuit zichzelf en kunnen, als jij het niet zegt, niet ruiken dat het voor jou anders is.
Mensen zijn geen gedachtenlezers.
Daar is deze vraag ook heel geschikt voor.
Maar mijn antwoord is duidelijk en eerlijk zijn. Bedanken dat hij aan je denkt, maar dat het voor jou helaas geen optie is.
Mensen praten namelijk veel vanuit zichzelf en kunnen, als jij het niet zegt, niet ruiken dat het voor jou anders is.
Mensen zijn geen gedachtenlezers.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zaterdag 9 mei 2020 om 09:55
Heb even mezelf gequote.Mund schreef: ↑08-05-2020 08:42Heb momenteel even een lastige situatie.
Een vriend van mij is nogal een fanatiek reiziger, wat betreft rondtrekken met de fiets etc.
Opzicht vind ik dit erg tof en vind ook dat hij erg goed bezig is.
Ben hier zelf minder fanatiek in en heb hier ook minder geld voor te besteden.
Nou heb ik het probleem dat hij de neiging heeft om met erg dure tips aan te komen zetten, wat ik zou kunnen gaan kopen etc..
Zoals tenten, fietsspullen (vooral dure merkspullen) etc.
Maar ook met dure reizen oid.
Ergens vind ik dit wel attent, maar heb hier absoluut het budget niet voor.
Nou ben ik al niet zo goed in het feit om duidelijk 'nee' te kunnen zeggen en duidelijk en tijdig aan te geven dat ik dit niet zie zitten.
Vaak laat ik het maar over me heen komen.
En dat vind ik eigenlijk geen goede houding van mezelf.
Zou hierin toch wel duidelijker willen zijn.
Wat vinden jullie hiervan?
Moet er nog aan toevoegen dat die vriend gisteren met een nogal duur artikel kwam aanzetten (die ik dan zou kunnen kopen).
Voelde me hierin nogal voor blok gezet en heb dan ook duidelijk laten weten dat dit totaal niet bij mijn budget past.
Toen begon hij vervolgens weer over een vakantie.
Ga sowieso niet dit jaar op vakantie (ivm crisis).
Maar hij loopt zo zijn wil aan anderen op te leggen.
Hij is best wel dominant en wil graag de regie hebben.
Dat bedoel ik niet zo zeer veroordelend en/of verwijtend; het is echter iets zoals ik het ervaar en voel en wat ik simpelweg constateer.
Wellicht ben ik ook te meegaand, onderdanig, slap en soft in mijn communicatie en dat hij zich daardoor ook zo dominant en bepalend opstelt.
Moet toch maar nog duidelijker en consequenter gaan worden en meer karakter gaan tonen.
Straks heb ik een gesprek met mijn coach en ben daar wel erg blij mee.
Kwam nog een link tegen die voor mij ook erg van toepassing is wat dit betreft;
https://www.desteven.nl/persoonlijke-on ... uggengraat
zondag 10 mei 2020 om 15:19
Heb dit wederom terug gelezen en wilde het even quoten.Avage schreef: ↑07-05-2020 11:49Hoi Mund,
Ik heb het topic doorgenomen en ik herken veel dingen. Ik ben niet zo van de diagnoses maar ik heb een angstige/vermijdende persoonlijkheid ontwikkeld vanuit mijn kindertijd, ik was toen erg verlegen en vaak in de war over sociale situaties. Ik ben (over)gevoelig voor signalen van anderen die te maken hebben met afwijzing, negativiteit enz. Zulke signalen roepen bij mij angst en onzekerheid op, ik betrek het teveel op mezelf, dit is een automatisme geworden (en een vorm van controle: als het aan mij ligt maakt het de ander minder onvoorspelbaar (dit werkt uiteraard niet echt maar is een overlevingsstrategie)).
Het is moeilijk voor me om niet vanuit die gevoelens te handelen. Ik verlies snel de moed bij tegenslag en vind conflicten ook moeilijk omdat ik dan soms te emotioneel reageer. Maar deze gevoelens leren beheersen is wel cruciaal gebleken om vrienschappen te behouden. Dat je dus niet handelt vanuit je eigen (angstige/boze/teleurgestelde) belevingswereld en een manier ziet te vinden om eerst die gevoelens te verwerken en dan pas te reageren op de ander.
Wat ik geleerd heb:
- andere mensen zijn ook bang. Ook al kun je dat vaak niet waarnemen. Je gaat het wel leren zien op den duur, als je erop let. Die bewustwording helpt mij om meer de leiding te nemen in sociale situaties, meer van mezelf uit te gaan en minder te oordelen als iemand iets 'verkeerd' doet.
- andere mensen gaan mij geen bevestiging geven. Dat is hun taak ook niet. Dus ik zal altijd onzeker blijven, over mezelf, over wat er in de ander omgaat. Dit is een 'black box' en mensen kunnen onvoorspelbaar zijn. Het is aan mij hoe ik hiermee om ga: ben ik daar bang voor, of accepteer ik dit als een feit. En: blijf ik twijfelen aan mezelf, of ga ik nu staan voor wat ik voel en vind, ook al jaag ik daar bepaalde mensen mee weg.
- als ik mensen zou wegjagen, hoe erg is dat? Blijkbaar passen we dan niet bij elkaar. Er zijn nog zoveel miljard mensen in de wereld, waarvan enkelen met wie het wellicht goed klikt. Ik kijk liever uit naar die mensen met wie het echt goed klikt, om de betere helft van mijn leven mee door te brengen. Ook al betekent dat, dat ik nu alleen ben. Je kan vriendschap niet afdwingen en slechte vriendschappen vreten energie.
Wat me ook opvalt in je verhaal is dat de pijn van het verleden in het heden nog steeds aanwezig is. Dit herken ik ook. Ook de schuldgevoelens, schaamte en spijt kunnen me hard raken op bepaalde momenten. Ik ben me er meer bewust van geworden in de loop der jaren dat het niet 'normaal' is om je zo (intens) te voelen en dat het maakt dat je negatief/zorgelijk/teruggetrokken overkomt in je contacten. Mensen zijn geneigd om negativiteit te vermijden. Dus het helpt zeker niet om nieuwe vriendschappen op te bouwen als je nog veel oude pijn bij je hebt.
Ik zie dat je al veel inzicht hebt in je gevoelens en hoe zaken aan elkaar gelinkt zijn. Dit kan je verder doortrekken naar "wat voor persoon ben ik voor anderen?" Dit gaat eigenlijk veel meer over gedrag dan over persoonlijkheid. En gedrag kan je uiteindelijk best makkelijk aanpassen. Denk niet dat jij dit niet kan, of dat het 'nep' is.
Als persoon ben je al prima en 100% de moeite waard. In ieder geval dat zou je zelf moeten vinden. Als dat niet zo is, begin dan daarmee. Dat is moeilijk. Voor mij iig wel, als je gewend bent jezelf omlaag te halen en je gevoelens af te wijzen. Maar er is geen workaround voor. Als jij jezelf al niet leuk vindt om mee om te gaan, waarom een ander dan wel? Als jij niet goed voor je emotionele leven zorgt, waarom zou een ander dat dan wel doen?
Het is vervolgens denk ik een combinatie van gedrag en moed die maakt dat je een positiever en krachtiger persoon kan worden die de wereld met vertrouwen tegemoet treedt. Blijf weg van slachtoffergevoelens en onderdanigheid, dit maakt je afstotelijk voor anderen. Hoe hard dat ook is, er is in het heden geen troost of erkenning voor je pijn uit het verleden. Je zal het een plek moeten geven.
Beetje lang verhaal geworden, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ik zit zelf overigens nog in dit proces, dus niet dat ik de waarheid in pacht heb of zo. Dit is slechs hoe ik er tegenaan kijk.
Vind het een erg mooie en leerzame reactie.
Ook hetgeen wat je schrijft van 'Wat voor persoon ben ik voor anderen?' en dat ik moet wegblijven van onderdanigheid en slachtoffergevoelens etc.
Dit weet mij ook erg te raken..
Heb mezelf eigenlijk altijd al zwak en kwetsbaar gevonden in mijn communicatie.
En dan vooral bij mensen waar ik geen goiede match mee voel en mensen die zeer dominant kunnen zijn.
Ik voel mij dan soiweso al de 'mindere'.
En ik weet dat dit niet goed is; die rol van onderdanigheid.
Het is er de laatste jaren echter zo ingeslopen.
Ook mijn matige inschatting van mensen en naiviteit in het aangaan van contacten, zijn mij erg opgebroken.
Het beeld wat ik van bepaalde mensen heb, lijkt vaak niet echt overéén te komen met de realiteit en/of zoals anderen hierover kunnen denken.
Soms lijkt het wel alsof ik een soort van 'bindingsangst' lijk te hebben en/of angst om verstrikt te raken in andermans leewereld oid.
Met het laatste bedoel ik ondermeer dat ik het gevoel heb dat bepaalde contacten mij erg kunnen benauwen, beklemmen etc.
zondag 10 mei 2020 om 17:23
Mmm is soms ook een antwoord, TO. Als jouw vriend met een duur artikel of een dure reis komt aanzetten, kun je ook simpelweg antwoorden met 'wat mooi/interessant etc., maar dat is een beetje te duur voor mij/past niet binnen mijn budget'. Mensen praten reuze graag over zichzelf, dus vervolgens kun je dan vragen of hij al vakantie plannen heeft, waar hij ook alweer op de laatste reis heen gefietst was etc. etc. Niet te veel opblazen allemaal, zijn gedrag is niet op jou gericht en zegt waarschijnlijk meer over hem dan over jou.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 10 mei 2020 om 20:21
Belle73,
Bedankt voor je reactie.
Natuurlijk zegt het meer over hem dan over mij.
Daar geef ik je ook wel gelijk in.
Toch is het voor mij wel belangrijk dat ik tijdig en duidelijk kan aangeven dat ik dit te duur vind en dat dit niet binnen mijn budget past (wat ik gelukkig ook gedaan heb).
Als ik dit niet doe en geen stelling durf te nemen, dan lopen de spanningen alleen maar verder op (dat weet ik ook uit ervaring met andere dergelijke situaties).
Wat dat betreft is dit ook een goede leermethode voor me.
Bedankt voor je reactie.
Natuurlijk zegt het meer over hem dan over mij.
Daar geef ik je ook wel gelijk in.
Toch is het voor mij wel belangrijk dat ik tijdig en duidelijk kan aangeven dat ik dit te duur vind en dat dit niet binnen mijn budget past (wat ik gelukkig ook gedaan heb).
Als ik dit niet doe en geen stelling durf te nemen, dan lopen de spanningen alleen maar verder op (dat weet ik ook uit ervaring met andere dergelijke situaties).
Wat dat betreft is dit ook een goede leermethode voor me.
maandag 11 mei 2020 om 23:20
Ben ergens wel blij dat ik dit topic begonnen ben.
Heb ook veel aan de reacties.
Vind deze erg nuttig om te lezen.
Eigenlijk is het best opmerkelijk.
Over collega's, familie, buren oid en de problemen die hierbij kunnen komen kijken, hoor je mensen best wel vaak (althans ikzelf wel).
Maar mbt vriendschappen lijkt het best anders te liggen.
Vrienden kies je vaak natuurlijk ook zelf en/of deze kunnen op den duur ontstaan.
Dat hier problemen in kunnen ontstaan, kan best wel complex zijn.
Bijv ook communciatief vlak.
Dat er conflicten kunnen ontstaan is best pijnlijk en al helemaal als het tot een breuk komt.
Kan er wel beter mee omgaan, dan in het verleden.
Maar ergens blijft het soms echt moeilijk te begrijpen.
Ongrijpbaar haast.
Heb ook veel aan de reacties.
Vind deze erg nuttig om te lezen.
Eigenlijk is het best opmerkelijk.
Over collega's, familie, buren oid en de problemen die hierbij kunnen komen kijken, hoor je mensen best wel vaak (althans ikzelf wel).
Maar mbt vriendschappen lijkt het best anders te liggen.
Vrienden kies je vaak natuurlijk ook zelf en/of deze kunnen op den duur ontstaan.
Dat hier problemen in kunnen ontstaan, kan best wel complex zijn.
Bijv ook communciatief vlak.
Dat er conflicten kunnen ontstaan is best pijnlijk en al helemaal als het tot een breuk komt.
Kan er wel beter mee omgaan, dan in het verleden.
Maar ergens blijft het soms echt moeilijk te begrijpen.
Ongrijpbaar haast.
