Psyche
alle pijlers
Probleem waar ik al lang mee kamp en worstel
zaterdag 2 mei 2020 om 19:56
Al vele jaren (sinds ca 2000 al zelfs) heb ik erg veel moeite om vriendschappen goed in stand te houden.
Ik worstel er erg mee, ik kom er maar niet uit en ik schaam me er zelfs ook voor..
Vaak heb ik het gevoel dat ik te naief ben in het aangaan van vriendschappen en dat ik de personen in kwestie niet echt goed ingeschat heb.
Dit kan ook met mijn autisme (ASS) te maken hebben.
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier 'uniek' in ben, maar ergens vermoed ik ook weer dat dit niet zo is.
Opzicht heb ik een leuk sociaal netwerk en ik besef ook dat vriendschappen komen en gaan.
Bij mij zijn er echter steeds weer van die periodes en situaties dat er vriendschappen op den duur wegvallen.
En vaak is de manier waarop het gaat erg vervelend te noemen (bijv dmv een conflict via de whatsapp, email etc)..
Hoe kan het toch dat ik steeds weer in dergelijkes situaties verstrikt kan raken?
Ik baal er van en het lijkt me steeds te achtervolgen.
Praat hier ook over met mijn maatschappelijk werker.
Dit soort gesprekken doen me wel goed, alleejn in de praktijk blijf ik helaas tegen dergelijke situaties aanlopen.
Op den duur kom ik bij bepaalde personen tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen en dat kan erg vervelend zijn om te concluderen.
Vaak is ook gebleken dat ik niet duidelijk genoeg mijn grenzen heb aangeven en me te meegaand en zelfs onderdanig heb opgesteld.
Daardoor kan er ook scheefgroei ontstaan zijn.
Wie herkent het nog meer van het niet in stand kunnen houden van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hiermee om?
Ik worstel er erg mee, ik kom er maar niet uit en ik schaam me er zelfs ook voor..
Vaak heb ik het gevoel dat ik te naief ben in het aangaan van vriendschappen en dat ik de personen in kwestie niet echt goed ingeschat heb.
Dit kan ook met mijn autisme (ASS) te maken hebben.
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier 'uniek' in ben, maar ergens vermoed ik ook weer dat dit niet zo is.
Opzicht heb ik een leuk sociaal netwerk en ik besef ook dat vriendschappen komen en gaan.
Bij mij zijn er echter steeds weer van die periodes en situaties dat er vriendschappen op den duur wegvallen.
En vaak is de manier waarop het gaat erg vervelend te noemen (bijv dmv een conflict via de whatsapp, email etc)..
Hoe kan het toch dat ik steeds weer in dergelijkes situaties verstrikt kan raken?
Ik baal er van en het lijkt me steeds te achtervolgen.
Praat hier ook over met mijn maatschappelijk werker.
Dit soort gesprekken doen me wel goed, alleejn in de praktijk blijf ik helaas tegen dergelijke situaties aanlopen.
Op den duur kom ik bij bepaalde personen tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen en dat kan erg vervelend zijn om te concluderen.
Vaak is ook gebleken dat ik niet duidelijk genoeg mijn grenzen heb aangeven en me te meegaand en zelfs onderdanig heb opgesteld.
Daardoor kan er ook scheefgroei ontstaan zijn.
Wie herkent het nog meer van het niet in stand kunnen houden van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hiermee om?
zaterdag 2 mei 2020 om 20:54
Ik herken dit erg bij iemand uit mijn naaste omgeving die ook ASS heeft. Vaak loopt het een tijdje goed met hem en zijn vrienden maar als iemand één of meerdere kleine misstappen begaat dan is gelijk alles verkeerd aan die vriendschap en word hij verbroken. Deze persoon is al uit meerdere whatsapp groepen gestapt omdat het escaleerde. Hij voelt niet op een natuurlijke manier aan wanneer het beter is om even je mond te houden. Het lijkt me heel erg lastig om dit te hebben.
Mijn tips aan jou zijn om je gevoel te verifiëren. Als je het idee hebt dat iemand je in de maling neemt of jij meer energie in de relatie steekt dan de ander, bespreek dit dan eens met een neutraal persoon en sta echt open voor andere inzichten. Wellicht is het niet allemaal de schuld van de andere persoon.
Mocht je je erg aan iemand ergeren of irriteren, bijvoorbeeld op whatsapp reageer dan even een dag niet en kijk hoe je je na die tijd voelt. Misschien komen de dag erna de berichten wel heel anders binnen.
Bedenk dat mensen ook wel eens een rotdag hebben en ook wel eens niet zo leuk kunnen reageren. Dat maakt die persoon niet direct een slecht persoon en het betekend ook niet dat je per direct het contact moet verbreken. Mensen zijn soms ook druk of zitten niet lekker in hun vel. En dan kan er best voor een periode (maanden) minder contact zijn.
Mijn tips aan jou zijn om je gevoel te verifiëren. Als je het idee hebt dat iemand je in de maling neemt of jij meer energie in de relatie steekt dan de ander, bespreek dit dan eens met een neutraal persoon en sta echt open voor andere inzichten. Wellicht is het niet allemaal de schuld van de andere persoon.
Mocht je je erg aan iemand ergeren of irriteren, bijvoorbeeld op whatsapp reageer dan even een dag niet en kijk hoe je je na die tijd voelt. Misschien komen de dag erna de berichten wel heel anders binnen.
Bedenk dat mensen ook wel eens een rotdag hebben en ook wel eens niet zo leuk kunnen reageren. Dat maakt die persoon niet direct een slecht persoon en het betekend ook niet dat je per direct het contact moet verbreken. Mensen zijn soms ook druk of zitten niet lekker in hun vel. En dan kan er best voor een periode (maanden) minder contact zijn.
zaterdag 2 mei 2020 om 22:02
Dat herken ik ook erg sterk.madamecannibale schreef: ↑02-05-2020 20:54Ik herken dit erg bij iemand uit mijn naaste omgeving die ook ASS heeft. Vaak loopt het een tijdje goed met hem en zijn vrienden maar als iemand één of meerdere kleine misstappen begaat dan is gelijk alles verkeerd aan die vriendschap en word hij verbroken. Deze persoon is al uit meerdere whatsapp groepen gestapt omdat het escaleerde. Hij voelt niet op een natuurlijke manier aan wanneer het beter is om even je mond te houden. Het lijkt me heel erg lastig om dit te hebben.
Mijn tips aan jou zijn om je gevoel te verifiëren. Als je het idee hebt dat iemand je in de maling neemt of jij meer energie in de relatie steekt dan de ander, bespreek dit dan eens met een neutraal persoon en sta echt open voor andere inzichten. Wellicht is het niet allemaal de schuld van de andere persoon.
Mocht je je erg aan iemand ergeren of irriteren, bijvoorbeeld op whatsapp reageer dan even een dag niet en kijk hoe je je na die tijd voelt. Misschien komen de dag erna de berichten wel heel anders binnen.
Bedenk dat mensen ook wel eens een rotdag hebben en ook wel eens niet zo leuk kunnen reageren. Dat maakt die persoon niet direct een slecht persoon en het betekend ook niet dat je per direct het contact moet verbreken. Mensen zijn soms ook druk of zitten niet lekker in hun vel. En dan kan er best voor een periode (maanden) minder contact zijn.
Het is ook belangrijk voor mij om gevoelens meer te leren uiten en me hier juist niet door te laten beheersen.
Ben nooit een gevoelsuiter geweest.
Door vele pesterijen en teleurstellingen heb ik me erg teruggetrokken.
Sowieso merk ik dat er iets totaal niet lijkt te kloppen aan mijn communicatie.
Het is allemaal veel te onzeker, soft, pleasend en lievig.
Doordat ik mijn gevoelens moeilijk kan uiten, communiceer ik vaak heel verkapt en wollig.
Ik lijk me in allemaal bochten te wringen, ondermeer om maar geen conflict oid te hoeven krijgen.
Angst en negativiteit lijkt te overheersen in mijn leven.
En dat zorgt ook weer voor die zwakke commuinicatie wat zich ondermeer uit in onzekerheid, vermijding etc.
Daar ben ik zo langzamerhand echt helemaal klaar mee.
zaterdag 2 mei 2020 om 22:09
Heb juist het tegenovergestelde.
Ik rem mezelf juist overal in en doe niets anders dan nuanceren.
Daardoor krijg ik een erg verkapte communicatie.
Dat is iets wat ik niet meer wil.
Voor miji is het juist beter om directer, rechtlijniger en duidelijker te gaan worden.
zaterdag 2 mei 2020 om 22:28
Vervelend dat je verleden je achtervolgt. Ik ken het wel. Bij mij begonnen vriendschappen ook negatief te veranderen vanaf het jaar 2000. Typisch met het nieuwe millennium, niet?
Die scheefgroei en veranderende interesses ook vaak tegenaan gelopen. Of aan het lijntje gehouden worden. Denken dat de ander graag met me afspreekt, maar dat blijkt dan al lang niet meer zo te zijn. Ik merk wel dat ik meer aan het verleden hang dan bekenden van me. Waarschijnlijk omdat ik alles nogal intens beleef. Dat het bij mij meer blijft hangen. Kan een voordeel, maar ook een nadeel zijn. Ik denk ook vaak: Hoe heeft het toch zo kunnen veranderen? Wat heb ik in die persoon gezien? Maar je kunt het niet meer overdoen.
Dat heb ik met meer dingen, dat terugkijken. Zo mis ik nog steeds mijn ouderlijk huis. Terwijl ik daar toch al 13 jaar weg ben en met veel plezier in mijn huidige dorp woon. Ook praktischer. Ik wou dat de situatie anders was geweest en ik daar nog gewoon naartoe kon. Om op bezoek te gaan, de feestdagen te vieren. Mijn ouders missen die plek helemaal niet. Het verbaast me dat zij dat zo makkelijk kunnen loslaten.
Die scheefgroei en veranderende interesses ook vaak tegenaan gelopen. Of aan het lijntje gehouden worden. Denken dat de ander graag met me afspreekt, maar dat blijkt dan al lang niet meer zo te zijn. Ik merk wel dat ik meer aan het verleden hang dan bekenden van me. Waarschijnlijk omdat ik alles nogal intens beleef. Dat het bij mij meer blijft hangen. Kan een voordeel, maar ook een nadeel zijn. Ik denk ook vaak: Hoe heeft het toch zo kunnen veranderen? Wat heb ik in die persoon gezien? Maar je kunt het niet meer overdoen.
Dat heb ik met meer dingen, dat terugkijken. Zo mis ik nog steeds mijn ouderlijk huis. Terwijl ik daar toch al 13 jaar weg ben en met veel plezier in mijn huidige dorp woon. Ook praktischer. Ik wou dat de situatie anders was geweest en ik daar nog gewoon naartoe kon. Om op bezoek te gaan, de feestdagen te vieren. Mijn ouders missen die plek helemaal niet. Het verbaast me dat zij dat zo makkelijk kunnen loslaten.
hondenmens wijzigde dit bericht op 02-05-2020 22:30
0.93% gewijzigd
zaterdag 2 mei 2020 om 22:29
Ben juist bang dat ik hiermee vermijdingsgedrag vertoon en dat wil ik absoluut niet meer.lindaatje1900 schreef: ↑02-05-2020 20:46Ik denk dat je niet altijd overal op hoeft te reageren en dat niet reageren vaak ook veel meer zegt.
Dan kom je ook niet in een conflict terecht.
zaterdag 2 mei 2020 om 22:36
Wel toevallig inderdaad dat het bij jou ook begon vanaf 2000.hondenmens schreef: ↑02-05-2020 22:28Vervelend dat je verleden je achtervolgt. Ik ken het wel. Bij mij begonnen vriendschappen ook negatief te veranderen vanaf het jaar 2000. Typisch met het nieuwe millennium, niet?
Die scheefgroei en veranderende interesses ook vaak tegenaan gelopen. Of aan het lijntje gehouden worden. Denken dat de ander graag met me afspreekt, maar dat blijkt dan al lang niet meer zo te zijn. Ik merk wel dat ik meer aan het verleden hang dan bekenden van me. Waarschijnlijk omdat ik alles nogal intens beleef. Dat het bij mij meer blijft hangen. Kan een voordeel, maar ook een nadeel zijn. Ik denk ook vaak: Hoe heeft het toch zo kunnen veranderen? Wat heb ik in die persoon gezien? Maar je kunt het niet meer overdoen. Dat heb ik met meer dingen, dat terugkijken. Zo mis ik nog steeds mijn ouderlijk huis. Terwijl ik daar toch al 13 jaar weg ben en met veel plezier in mijn huidige dorp woon. Ook praktischer. Ik wou dat de situatie anders was geweest en ik daar nog gewoon naartoe kon. Als 2e plek om op bezoek te gaan, de feestdagen te vieren. Mijn ouders missen die plek helemaal niet. Het verbaast me dat zij dat zo makkelijk kunnen loslaten.
Ook herken ik het erg sterk dat je erg blijft hangen in het verleden (en ook meer dan bekenden etc).
Zelf kan ik bepaalde situaties ook erg sterk herbeleven.
Dit kan ook weer zorgen voor schuldgeloens, me vies voelen etc.
Ook herken ik erg sterk je zin van 'Wat heb ik in die persoon gezien?'.
Dat heb ik dus zelf ook erg en heb ook erg het gevoel enorme inschattingsfouten te hebben gemaakt.
Zelf woon ik mijn hele leven al in dezelfde stad (ca 200.000 inwoners).
Lange tijd was ik erg bang om bepaalde mensen tegen te kunnen komen en dat ze me zouden aanklampen, confronteren met bepaalde situaties etc.
Dat heb ik eigenlijk de laatste tijd wel minder, maar het kan zo nu en dan nog wel weer de kop opsteken jammer genoeg.
zaterdag 2 mei 2020 om 23:25
@Mund: Hoe oud ben je? Ik bijna 35 en was toen 15. Dat is ook wel een leeftijd waarop de meeste mensen andere interesses/behoeftes krijgen. Ik veranderde niet mee en raakte daardoor de aansluiting met leeftijdsgenoten kwijt. Ook veel gepest geweest. Niet begrijpen waarom bepaalde hobby's en kleding niet meer konden. Ik dacht vaak: Waarom doen ze zo, ik doe toch niks strafbaars?
Ik heb ook enorm vergist in mijn vader. Maar daar ben ik niet de enige in, dus kan het mezelf niet kwalijk nemen. Hij veranderde in een man die we kennen. Waarom hij zo gehandeld heeft is ons een raadsel. Vijf jaar terug gaf hij aan terug life contact te willen. Ik zei dat ik het ook jammer vond dat het zo is gegaan. Maar hij heeft nog geen datum voorgesteld. Ik ook niet, ben terughoudend. Want kan ik hem ooit weer vertrouwen? Mijn moeder en oom waarschuwen me voor hem. En daar laat ik mijn oren naar hangen. Wil ik eigenlijk niet, maar kan dat zelf slecht inschatten.
Ik heb ook enorm vergist in mijn vader. Maar daar ben ik niet de enige in, dus kan het mezelf niet kwalijk nemen. Hij veranderde in een man die we kennen. Waarom hij zo gehandeld heeft is ons een raadsel. Vijf jaar terug gaf hij aan terug life contact te willen. Ik zei dat ik het ook jammer vond dat het zo is gegaan. Maar hij heeft nog geen datum voorgesteld. Ik ook niet, ben terughoudend. Want kan ik hem ooit weer vertrouwen? Mijn moeder en oom waarschuwen me voor hem. En daar laat ik mijn oren naar hangen. Wil ik eigenlijk niet, maar kan dat zelf slecht inschatten.
zondag 3 mei 2020 om 11:12
Een discussie voeren via de whatsapp of email werkt inderdaad niet.
Daar ben ik op den duur ook wel steeds meer achter gekomen.
Vind sociale omgang wel erg complex.
Ik vind het ondermeer zo lastig om voor mezelf op te komen en mijn grenzen duidelijk en tijdig aan te geven.
Dit heeft vooral ook te maken met minderwaardigheidsgevoelens.
Heb de neiging om te meegaand en zelfs onderdanig te zijn.
Vond hierover ook nog een erg interessante link;
https://www.desteven.nl/leerdoelen/pers ... onderdanig
Daar ben ik op den duur ook wel steeds meer achter gekomen.
Vind sociale omgang wel erg complex.
Ik vind het ondermeer zo lastig om voor mezelf op te komen en mijn grenzen duidelijk en tijdig aan te geven.
Dit heeft vooral ook te maken met minderwaardigheidsgevoelens.
Heb de neiging om te meegaand en zelfs onderdanig te zijn.
Vond hierover ook nog een erg interessante link;
https://www.desteven.nl/leerdoelen/pers ... onderdanig
zondag 3 mei 2020 om 11:47
Voel je je wel veilig om jezelf te zijn bij je vrienden? Met al je eigenaardigheden?
Ik heb ook ass, al weet ik dat nog niet lang,en vroeger dacht ik altijd veel te ve na over over mijn gedrag en was ik ook verschrikkelijk onzeker. Bij de kleinste dingen, was ik al bang wat anderen er van vonden.
Ik had dat alleen niet bij een klein groepje jeugdvrienden, met wie ik nog steeds bevriend ben. Ik was Popje en die kan wat lomp en bot zijn, maar die bedoeld het nooit vervelend dat wisten ze.
De laatste jaren heb ik meer vrienden gemaakt, sommige vriendschappen verwaterden anderen zijn hechte vriendschap gevonden. Wederom omdat ik me veilig bij hen voel. Ik kan mijzelf zijn, waardoor ik niet zo hard hoef na te denken over hoe ik me moet gedragen en de grap is dat het opeens veel makkelijker en meer vanzelf gaat.
Daarbij scheelt ook dat ik al voor mijn diagnose heb geleerd open te zijn over mijn eigenaardigheden en gebruiksaanwijzing. Wat niet betekent dat ik verwacht dat iedereen zich aan mij aan past, maar dat ze wel begrijpen hoe ik tik en dat ik daardoor dingen misschien anders zeg dan zij of dan ik bedoel.
Ik las dat je een maatschappelijk werker hebt, maar heeft die ook een coach functie? Helpt en leert die je ook omgaan met deze situaties? Want ik kan me voorstellen dat er misschien trainingen voor zijn?
Ik heb ook ass, al weet ik dat nog niet lang,en vroeger dacht ik altijd veel te ve na over over mijn gedrag en was ik ook verschrikkelijk onzeker. Bij de kleinste dingen, was ik al bang wat anderen er van vonden.
Ik had dat alleen niet bij een klein groepje jeugdvrienden, met wie ik nog steeds bevriend ben. Ik was Popje en die kan wat lomp en bot zijn, maar die bedoeld het nooit vervelend dat wisten ze.
De laatste jaren heb ik meer vrienden gemaakt, sommige vriendschappen verwaterden anderen zijn hechte vriendschap gevonden. Wederom omdat ik me veilig bij hen voel. Ik kan mijzelf zijn, waardoor ik niet zo hard hoef na te denken over hoe ik me moet gedragen en de grap is dat het opeens veel makkelijker en meer vanzelf gaat.
Daarbij scheelt ook dat ik al voor mijn diagnose heb geleerd open te zijn over mijn eigenaardigheden en gebruiksaanwijzing. Wat niet betekent dat ik verwacht dat iedereen zich aan mij aan past, maar dat ze wel begrijpen hoe ik tik en dat ik daardoor dingen misschien anders zeg dan zij of dan ik bedoel.
Ik las dat je een maatschappelijk werker hebt, maar heeft die ook een coach functie? Helpt en leert die je ook omgaan met deze situaties? Want ik kan me voorstellen dat er misschien trainingen voor zijn?
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 11:53
Oke..ik heb ASS in combinatie met ADD, misschien zit daar het verschil dan in.
zondag 3 mei 2020 om 11:56
zondag 3 mei 2020 om 11:59
@lollypopje;
Vind het heel mooi wat je geschreven hebt.
Bij de meeste vrienden voel ik me gelukkig wel veilig.
Heb inderdaad wel eigenaardigheden die erg complex zijn.
Dat vind ikzelf ook wel vervelend.
Mijn maatschappelijk werker heeft inderdaad ook een coach-functie.
Voer met hem wel veel gesprekken over dit probleem.
In de praktijk blijft het vaak toch wel lastig.
Daar zal ikzelf ook mijn verantwoordelijkheid in moeten nemen.
Vooral om zelfverzekerder te gaan worden en om assertiever en duidelijker te reageren op mijn omgeving.
Dat is echter makkelijker gezegd, dan gedaan.
Kan uiteraard wel weer een trainig hiervoor volgen.
Dat kan best zijn nut hebben.
Maar uiteindelijk zal ik het zelf echt moeten zien te veranderen.
Vind het heel mooi wat je geschreven hebt.
Bij de meeste vrienden voel ik me gelukkig wel veilig.
Heb inderdaad wel eigenaardigheden die erg complex zijn.
Dat vind ikzelf ook wel vervelend.
Mijn maatschappelijk werker heeft inderdaad ook een coach-functie.
Voer met hem wel veel gesprekken over dit probleem.
In de praktijk blijft het vaak toch wel lastig.
Daar zal ikzelf ook mijn verantwoordelijkheid in moeten nemen.
Vooral om zelfverzekerder te gaan worden en om assertiever en duidelijker te reageren op mijn omgeving.
Dat is echter makkelijker gezegd, dan gedaan.
Kan uiteraard wel weer een trainig hiervoor volgen.
Dat kan best zijn nut hebben.
Maar uiteindelijk zal ik het zelf echt moeten zien te veranderen.
zondag 3 mei 2020 om 12:01
zondag 3 mei 2020 om 12:02
Heb eigenlijk ook nog ADD (is in 2012 geconstateerd. naast ASS en trekken van OPS, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis).
Gebruik verder hiervoor echter geen medicijnen (zoals mythylfenidaat).
zondag 3 mei 2020 om 12:03
Daar heb je absoluut gelijk in.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 12:01@Mund uiteraard moet je het zelf doen, maar een training kan je wel een veilige omgeving geven om het te oefenen, zodat het in je echte leven minder eng wordt.
zondag 3 mei 2020 om 12:38
Leuk Lollypopje, dat je die jeugdvrienden nog hebt. Dat had me ook leuk geleken, maar zat er niet in. Tot mijn 16e ging ik nog met een klein groepje jeugdvriendinnen om. Maar toen werd mijn plek ingenomen door een paar andere meiden die erbij kwamen. In de eerste paar jaar zat ik er nog bij, maar werd vaak genegeerd. Ook op MSN. Daarna werd ik langzaamaan steeds meer een einzelgänger. Toen jaren geen vriendschappen gehad tot ik ging werken. Toen ontstonden een paar contacten waar ik ook privé mee afspreek. Maar niet vaak, daar kunnen maanden tussen zitten. Initiatief nemen doe ik niet vaak. Ook door teleurstellingen.
zondag 3 mei 2020 om 12:51
Het is een specifieke groep. Mijn vrienden van de middelbare school stopte al in het laatste jaar. Op de universiteit ging ik wel met mensen om, maar dat was het dan ook.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 12:38Leuk Lollypopje, dat je die jeugdvrienden nog hebt. Dat had me ook leuk geleken, maar zat er niet in. Tot mijn 16e ging ik nog met een klein groepje jeugdvriendinnen om. Maar toen werd mijn plek ingenomen door een paar andere meiden die erbij kwamen. In de eerste paar jaar zat ik er nog bij, maar werd vaak genegeerd. Ook op MSN. Daarna werd ik langzaamaan steeds meer een einzelgänger. Toen jaren geen vriendschappen gehad tot ik ging werken. Toen ontstonden een paar contacten waar ik ook privé mee afspreek. Maar niet vaak, daar kunnen maanden tussen zitten. Initiatief nemen doe ik niet vaak. Ook door teleurstellingen.
Mijn meeste vriendschappen ontstonden pas na mijn 25e, omdat ik toen bewust koos om mijn eigen pad te volgen en mensen vond die daarbij pasten.
Maar vriendschap moet van twee kanten komen. Dat betekent dat niet alleen mijn vrienden rekening houden met mij, maar ik net zo goed mijn best doe voor hen.
Dus als jij uit angst het enkel van hun kant laat komen, zul je nooit nieuwe vrienden maken.
Overigens weten mijn vrienden dat ik in periodes dat het niet lekker gaat niet altijd goed ben in contact onderhouden. Dan doen zij wat meer hun best, maar in goede periodes doe ik dat juist.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
