
Probleem waar ik al lang mee kamp en worstel
zaterdag 2 mei 2020 om 19:56
Al vele jaren (sinds ca 2000 al zelfs) heb ik erg veel moeite om vriendschappen goed in stand te houden.
Ik worstel er erg mee, ik kom er maar niet uit en ik schaam me er zelfs ook voor..
Vaak heb ik het gevoel dat ik te naief ben in het aangaan van vriendschappen en dat ik de personen in kwestie niet echt goed ingeschat heb.
Dit kan ook met mijn autisme (ASS) te maken hebben.
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier 'uniek' in ben, maar ergens vermoed ik ook weer dat dit niet zo is.
Opzicht heb ik een leuk sociaal netwerk en ik besef ook dat vriendschappen komen en gaan.
Bij mij zijn er echter steeds weer van die periodes en situaties dat er vriendschappen op den duur wegvallen.
En vaak is de manier waarop het gaat erg vervelend te noemen (bijv dmv een conflict via de whatsapp, email etc)..
Hoe kan het toch dat ik steeds weer in dergelijkes situaties verstrikt kan raken?
Ik baal er van en het lijkt me steeds te achtervolgen.
Praat hier ook over met mijn maatschappelijk werker.
Dit soort gesprekken doen me wel goed, alleejn in de praktijk blijf ik helaas tegen dergelijke situaties aanlopen.
Op den duur kom ik bij bepaalde personen tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen en dat kan erg vervelend zijn om te concluderen.
Vaak is ook gebleken dat ik niet duidelijk genoeg mijn grenzen heb aangeven en me te meegaand en zelfs onderdanig heb opgesteld.
Daardoor kan er ook scheefgroei ontstaan zijn.
Wie herkent het nog meer van het niet in stand kunnen houden van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hiermee om?
Ik worstel er erg mee, ik kom er maar niet uit en ik schaam me er zelfs ook voor..
Vaak heb ik het gevoel dat ik te naief ben in het aangaan van vriendschappen en dat ik de personen in kwestie niet echt goed ingeschat heb.
Dit kan ook met mijn autisme (ASS) te maken hebben.
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Vaak heb ik het gevoel dat ik hier 'uniek' in ben, maar ergens vermoed ik ook weer dat dit niet zo is.
Opzicht heb ik een leuk sociaal netwerk en ik besef ook dat vriendschappen komen en gaan.
Bij mij zijn er echter steeds weer van die periodes en situaties dat er vriendschappen op den duur wegvallen.
En vaak is de manier waarop het gaat erg vervelend te noemen (bijv dmv een conflict via de whatsapp, email etc)..
Hoe kan het toch dat ik steeds weer in dergelijkes situaties verstrikt kan raken?
Ik baal er van en het lijkt me steeds te achtervolgen.
Praat hier ook over met mijn maatschappelijk werker.
Dit soort gesprekken doen me wel goed, alleejn in de praktijk blijf ik helaas tegen dergelijke situaties aanlopen.
Op den duur kom ik bij bepaalde personen tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen en dat kan erg vervelend zijn om te concluderen.
Vaak is ook gebleken dat ik niet duidelijk genoeg mijn grenzen heb aangeven en me te meegaand en zelfs onderdanig heb opgesteld.
Daardoor kan er ook scheefgroei ontstaan zijn.
Wie herkent het nog meer van het niet in stand kunnen houden van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hiermee om?
zondag 3 mei 2020 om 14:19
Mijn volwassen vriendschappen ontstonden ook rond die leeftijd. Ik ben ook selectiever dan voorheen.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 12:51Het is een specifieke groep. Mijn vrienden van de middelbare school stopte al in het laatste jaar. Op de universiteit ging ik wel met mensen om, maar dat was het dan ook.
Mijn meeste vriendschappen ontstonden pas na mijn 25e, omdat ik toen bewust koos om mijn eigen pad te volgen en mensen vond die daarbij pasten.
Maar vriendschap moet van twee kanten komen. Dat betekent dat niet alleen mijn vrienden rekening houden met mij, maar ik net zo goed mijn best doe voor hen.
Dus als jij uit angst het enkel van hun kant laat komen, zul je nooit nieuwe vrienden maken.
Overigens weten mijn vrienden dat ik in periodes dat het niet lekker gaat niet altijd goed ben in contact onderhouden. Dan doen zij wat meer hun best, maar in goede periodes doe ik dat juist.
In mijn jeugd was ik juist degene die vaker initiatief nam. Als volwassene terughoudender geworden. Het is me eigenlijk maar door 2 mensen verweten dat ik te weinig initiatief neem. Maar een daarvan zei heel vaak af. Dan vind ik dat ze mij dit niet kan verwijten. Want om af te spreken is naast initiatief nemen, ook afspraken nakomen belangrijk. Nu weet ik ook waarom ze zo deed. Pas geleden gaf ze aan dat ze alleen met mij afsprak omdat ze dat van haar begeleider moet. Ze heeft me gewoon gebruikt.
De ander ging bepalen met wie ik wel en niet mocht omgaan. Een ruzie via de mail. Ze voerde de ruzie door tot op het werk en probeerde collega's tegen me op te stoken. Beiden zagen alleen mijn aandeel dat het niet meer goed ging.
Op wat voor manier doe jij je best in vriendschappen?
Dat is een breed begrip.
zondag 3 mei 2020 om 14:25
Dank voor je extra uitleg. Tegelijkertijd vind ik het opvallend dat je eerst benadrukt dat je amper meer initiaf neemt en de angst op afwijzing en de vrienden die je niet hebt, maar nu benoem je vooral de positieve dingen.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 14:19Mijn volwassen vriendschappen ontstonden ook rond die leeftijd. Ik ben ook selectiever dan voorheen.
In mijn jeugd was ik juist degene die vaker initiatief nam. Als volwassene terughoudender geworden. Het is me eigenlijk maar door 2 mensen verweten dat ik te weinig initiatief neem. Maar een daarvan zei heel vaak af. Dan vind ik dat ze mij dit niet kan verwijten. Want om af te spreken is naast initiatief nemen, ook afspraken nakomen belangrijk. Nu weet ik ook waarom ze zo deed. Pas geleden gaf ze aan dat ze alleen met mij afsprak omdat ze dat van haar begeleider moet. Ze heeft me gewoon gebruikt.
De ander ging bepalen met wie ik wel en niet mocht omgaan. Een ruzie via de mail. Ze voerde de ruzie door tot op het werk en probeerde collega's tegen me op te stoken. Beiden zagen alleen mijn aandeel dat het niet meer goed ging.
Waardoor er opeens een heel ander beeld ontstaat. Waar je eerst zielig lijkt, door gebrek aan vrienden, kom je nu juist volwassen over als iemand die enkel vriendschappen aangaat als het van beiden kanten komt.
Ik ben blij dat het verhaal gelukkig positiever is dan het eerst leek, maar het zegt wel iets over hoe je communiceert. Waarom koos je er voor niet meteen ook het positieve te vertellen?
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 15:31
Dat is een gewoonte van me. Doe ik ook als ik met mijn moeder over mijn werkdag praat.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 14:25
Waarom koos je er voor niet meteen ook het positieve te vertellen?
En ik heb moeite om hoofd- en bijzaken te onderscheiden. Als ik het dan in 1 keer typ wordt een zo'n lang verhaal.
zondag 3 mei 2020 om 15:34
Dat is jammer, want zo kom je negatiever over dan je bent.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 15:31Dat is een gewoonte van me. Doe ik ook als ik met mijn moeder over mijn werkdag praat.
En ik heb moeite om hoofd- en bijzaken te onderscheiden. Als ik het dan in 1 keer typ wordt een zo'n lang verhaal.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 15:35
Lastig te doorbreken, dat heb ik heel mijn leven al. Het zit denk ik in mijn karakter.
hondenmens wijzigde dit bericht op 03-05-2020 15:36
8.29% gewijzigd
zondag 3 mei 2020 om 15:39
Je bent nooit te oud om gewoontes af te leren en iets te veranderen.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 15:35Lastig te doorbreken, dat heb ik heel mijn leven al. Het zit denk ik in mijn karakter.
Het is een kwestie van willen en oefenen.
Eerst leren zien wanneer je het hebt gedaan.
Dan leren dat voor te zijn
En dat tot het een gewoonte wordt
Is voor jezelf en je omgeving ook een stuk leuker

I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:06
Welke groep bedoel je?hondenmens schreef: ↑03-05-2020 15:55@Lollypopje: Is die specifieke groep waar je in zit speciaal voor mensen met ASS?
Wat versta je eigenlijk onder "meer je best doen" in jouw geval?
Ik zit niet een groep voor mensen met ass. Is ook niet mijn ding, de mensen waar ik mee om ga zijn zeer divers. Zowel neurotypisch als ass.
Waar schrijf ik 'meer je best doen'? Niet in mijn vorige post.
Maar het is wel zo dat als je graag iets anders zou zien je daarvoor je best moet doen. Je moet het niet meteen opzij moet gooien onder het mom dat het al je hele leven al zo is. Of te wel het het veranderd toch niet.
Met die insteek veranderd het ook niet. Tenzij je uiteraard blij bent met wie en hoe je bent, dan is er niks mis mee. Maar als je het zelf graag anders zou zien dan ben nooit te oud om proberen daar iets aan te doen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:11
Wat ik ook vaak in bepaalde vriendschappen heb meegemaakt, was dat ik dergelijke contacten op den duur ontgroeid leek te zijn.
Hiermee wil ik zeker niet beweren dat ik mij meer of beter voelde dan de ander, maar meer dat bepaalde interesses, gedrag etc niet meer bij me leek te passen.
Het sloot op den duur niet meer aan bij wat ik voelde en bij wie ik ben (alsof er een soort van houdbaarheid verstreken leek te zijn).
Vaak had ik ook het idee dat ik met bepaalde mensen in een soort van vicieuze cirkel bleef hangen en steeds meer weer tegen deze vervelende situaties aanliep.
Dit soort factoren hebben er helaas voor gezorgd dat een aantal vriendschappen zijn spaak gelopen bij mij.
Heb dit altijd best wel complex en pijnlijk gevonden.
Voor zijn dit soort situaties eigenlijk herkenbaar?
Hiermee wil ik zeker niet beweren dat ik mij meer of beter voelde dan de ander, maar meer dat bepaalde interesses, gedrag etc niet meer bij me leek te passen.
Het sloot op den duur niet meer aan bij wat ik voelde en bij wie ik ben (alsof er een soort van houdbaarheid verstreken leek te zijn).
Vaak had ik ook het idee dat ik met bepaalde mensen in een soort van vicieuze cirkel bleef hangen en steeds meer weer tegen deze vervelende situaties aanliep.
Dit soort factoren hebben er helaas voor gezorgd dat een aantal vriendschappen zijn spaak gelopen bij mij.
Heb dit altijd best wel complex en pijnlijk gevonden.
Voor zijn dit soort situaties eigenlijk herkenbaar?
anoniem_397092 wijzigde dit bericht op 03-05-2020 16:14
4.94% gewijzigd
zondag 3 mei 2020 om 16:13
Ik bedoel het vetgedrukte. Als jij in goede periodes meer je best doet, op wat voor manier? Life afspreken, chatten, bellen?lollypopje schreef: ↑03-05-2020 12:51
Maar vriendschap moet van twee kanten komen. Dat betekent dat niet alleen mijn vrienden rekening houden met mij, maar ik net zo goed mijn best doe voor hen.
Dus als jij uit angst het enkel van hun kant laat komen, zul je nooit nieuwe vrienden maken.
Overigens weten mijn vrienden dat ik in periodes dat het niet lekker gaat niet altijd goed ben in contact onderhouden. Dan doen zij wat meer hun best, maar in goede periodes doe ik dat juist.
zondag 3 mei 2020 om 16:16
@Mund Dat is heel normaal. Dat gebeurd iedereen.
Je leert mensen in een bepaalde levensfase kennen waarin de vriendschap werkt. Echter blijft iedereen zich ontwikkelen, maar dat gebeurd nu eenmaal niet altijd dezelfde kant op. En dat kan dus betekenen dat vriendschappen op een gegeven moment niet meer werken. Het fijne is echter dat je nooit te oud bent vriendschappen aan te gaan en dat je dus altijd weer vrienden kunt worden met mensen die in nu beter bij jou passen. Dat maakt vorige vriendschappen niet minder waardevol.
Je leert mensen in een bepaalde levensfase kennen waarin de vriendschap werkt. Echter blijft iedereen zich ontwikkelen, maar dat gebeurd nu eenmaal niet altijd dezelfde kant op. En dat kan dus betekenen dat vriendschappen op een gegeven moment niet meer werken. Het fijne is echter dat je nooit te oud bent vriendschappen aan te gaan en dat je dus altijd weer vrienden kunt worden met mensen die in nu beter bij jou passen. Dat maakt vorige vriendschappen niet minder waardevol.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:18
Ahhh je greep terug naar een ouder bericht.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 16:13Ik bedoel het vetgedrukte. Als jij in goede periodes meer je best doet, op wat voor manier? Life afspreken, chatten, bellen?
Ja, in goede periodes denk ik er meer aan dus neem ik meer initiatief tot contact. In mijn geval via app, en dat kan leidden tot afspreken, want zelf bellen vind ik lastig.
Soms plan ik het ook gewoon in. Dat zet ik 'appen' op mijn todo lijst en ga mijn app langs en stuur mensen die ik bijvoorbeeld al even niet heb gesproken een berichtje.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:20
@lollypopje;
Bedankt voor je treffende en ook fijne reactie.
Lange tijd had ik het gevoel dat ik 'uniek' leek te zijn in het feit dat vriendschappen bij mij spaak liepen.
Vooral dan ook op de manier waarop dat ging.
Alsof er sprake leek te zijn van een 'cold turkey'.
Ben ook weleens erg gebrouilleerd geraakt met mensen waarmee het contact totaal scheef gegroeid was (door oplopende irritaties etc).
Vaak heb ik dat ik me vies lijk te voelen als ik aan deze mensen en bijbehorende situaties terugdenk.
Sommige situaties zi9jn wel 10 jaar geleden soms, maar daarom niet minder pijnlijk als ik eraan terugdenk.
Bedankt voor je treffende en ook fijne reactie.
Lange tijd had ik het gevoel dat ik 'uniek' leek te zijn in het feit dat vriendschappen bij mij spaak liepen.
Vooral dan ook op de manier waarop dat ging.
Alsof er sprake leek te zijn van een 'cold turkey'.
Ben ook weleens erg gebrouilleerd geraakt met mensen waarmee het contact totaal scheef gegroeid was (door oplopende irritaties etc).
Vaak heb ik dat ik me vies lijk te voelen als ik aan deze mensen en bijbehorende situaties terugdenk.
Sommige situaties zi9jn wel 10 jaar geleden soms, maar daarom niet minder pijnlijk als ik eraan terugdenk.
anoniem_397092 wijzigde dit bericht op 03-05-2020 16:21
1.82% gewijzigd
zondag 3 mei 2020 om 16:23
zondag 3 mei 2020 om 16:24
@Mund meestal als het niet meer werkt kies ik voor de verwater tactiek. Ben niet goed het gewoon af te kappen en het scheelt een vervelende bijsmaak.
Al verwaterd het soms ook gewoon vanzelf en besef ik na een jaar opeens dat ik iemand al zolang niet meer heb gesproken.
Al verwaterd het soms ook gewoon vanzelf en besef ik na een jaar opeens dat ik iemand al zolang niet meer heb gesproken.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:26
Of misschien veranderden jullie beiden interesses, maar hielden jully vast aan wat er was, al werkte dat niet meer.
Niemand staat stil in zijn of haar ontwikkeling. Dus de ander ook niet.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 3 mei 2020 om 16:31
@Mund: Bij mij juist andersom. Dingen die ik graag doe zijn wandelen. Daarom heb ik ook honden. Naar een braderie, zwemmen, racketsporten. Maar dat vonden mijn vriendinnen te saai of eerst wel leuk, maar later niet meer. Ik ben meer van 1 op 1 contact. Terwijl veel van vorige vriendinnen juist met een groepje dingen wilden doen.
zondag 3 mei 2020 om 16:39
Verwateren is eigenlijk ook wel wat prettiger en minder rigoreus.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 16:24@Mund meestal als het niet meer werkt kies ik voor de verwater tactiek. Ben niet goed het gewoon af te kappen en het scheelt een vervelende bijsmaak.
Al verwaterd het soms ook gewoon vanzelf en besef ik na een jaar opeens dat ik iemand al zolang niet meer heb gesproken.
Anderzijds is het wel zo dat de ander een indruk kan krijgen dat hij/zij niet weet wat er aan de hand is en waar hij/zij aan toe is.
Het doet me ergens een beetje denken aan 'ghosten', alhoewel dit meer geldt voor dating etc.
Blijft heel lastig om hier een ideale oplossing voor te vinden.
zondag 3 mei 2020 om 16:41
Wat betreft de 1e zin; dat zou inderdaad kunnen.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 16:26Of misschien veranderden jullie beiden interesses, maar hielden jully vast aan wat er was, al werkte dat niet meer.
Niemand staat stil in zijn of haar ontwikkeling. Dus de ander ook niet.
En ik moet je wat betreft de 2e zin volledig gelijk geven.
.

zondag 3 mei 2020 om 16:42
Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Ik zou hier eens proffesionele hulp bij halen, lijkt me niet dat dat altijd maar bij de ander ligt.
Ik zou hier eens proffesionele hulp bij halen, lijkt me niet dat dat altijd maar bij de ander ligt.
zondag 3 mei 2020 om 16:42
Dat vind ik wel vervelend voor je.hondenmens schreef: ↑03-05-2020 16:31@Mund: Bij mij juist andersom. Dingen die ik graag doe zijn wandelen. Daarom heb ik ook honden. Naar een braderie, zwemmen, racketsporten. Maar dat vonden mijn vriendinnen te saai of eerst wel leuk, maar later niet meer. Ik ben meer van 1 op 1 contact. Terwijl veel van vorige vriendinnen juist met een groepje dingen wilden doen.
Het is altijd jammer als dit soort dingen veranderen.
zondag 3 mei 2020 om 16:43
Dat heb ik ook nergens geschreven.Luci_Morgenster schreef: ↑03-05-2020 16:42Er kan op den duur vaak sprake zijn van scheefgroei, ondermeer door oplopende irritaties, verkeerde (onduidelijke) communicatie, irreëele verwachtingaptronen, veranderende behoeftes, interesses, opvattingen etc.
Ik zou hier eens proffesionele hulp bij halen, lijkt me niet dat dat altijd maar bij de ander ligt.
Wil hierin zeker niet alleen maar met het vingertje alleen naar de ander wijzen.
anoniem_397092 wijzigde dit bericht op 03-05-2020 16:46
0.00% gewijzigd
zondag 3 mei 2020 om 16:44
Ik laat niet meer werkende vriendschappen ook meestal verwateren. Maar in mijn 2 bovenstaande gevallen begon de ander erover. Dan reageerde ik erop door ook mijn irritatie uit te spreken. Of ja, in deze gevallen ging het via social media.lollypopje schreef: ↑03-05-2020 16:24@Mund meestal als het niet meer werkt kies ik voor de verwater tactiek. Ben niet goed het gewoon af te kappen en het scheelt een vervelende bijsmaak.
Al verwaterd het soms ook gewoon vanzelf en besef ik na een jaar opeens dat ik iemand al zolang niet meer heb gesproken.