Psyche
alle pijlers
Rouwproces
maandag 9 januari 2017 om 16:53
Verlies van een dierbare. Hoe heb je, je leven weer op de rails gekregen?
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
maandag 9 januari 2017 om 18:59
Kia Ora; klopt, die reactie snap ik ook wel. De mensen die het niet begrijpen hebben ook gelukkig nog geen dierbaren verloren. (Dat is maar goed ook). Zo onbezonnen ging ik het leven ook door... Ik realiseer me ook dat de meeste van jullie zullen reageren uit herkenbaarheid.
Ik ben mijn kindje verloren met een zwangerschap van 22 weken. Bij de 20 weken echo was een afwijking aan het licht gekomen die niet met het leven verenigbaar was. Geen moeilijke keuze moeten maken gelukkig.
Nu wilde ik eigenlijk nooit echt moeder worden en was ik best wel van streek toen ik onverwacht zwanger was. Ik dacht dat ik er nog niet klaar voor was. Na de echo met het kloppende hartje was ik echter helemaal om. Maar nu heb ik daar ook veel schuldgevoelens over, over die tegenstrijdige gevoelens. Alsof ik het heb verwoest met mijn eigen negatieve gedachtes ofzo.
Het is zo raar dat je zo verdrietig kunt zijn om iemand die je nog nooit ontmoet hebt. Alleen gevoeld en allemaal gedachten en verwachtingen rondom geschept hebt. Ik kon het gewoon niet geloven dat, dat zo'n enorme ongelooflijke pijn zou kunnen doen. Ik wil het er het liefst de hele dag over hebben, hoe mooi ons kindje was, hoe de bevalling ging, hoe trots ik ben, hoe verdrietig ik ben, hoe oneerlijk ik het vind voor onze arme schat.
Ook nu iedereen het weet en gehoord heeft heb ik het gevoel dat ik nu wel weer verder moet gaan. Inderdaad onze wereld staat stil, maar het leven om ons heen gaat door.
Fontein: indd, meest uitputtende proces wat er is... mooi gezegd.
Labalade; bedankt
Ik ben mijn kindje verloren met een zwangerschap van 22 weken. Bij de 20 weken echo was een afwijking aan het licht gekomen die niet met het leven verenigbaar was. Geen moeilijke keuze moeten maken gelukkig.
Nu wilde ik eigenlijk nooit echt moeder worden en was ik best wel van streek toen ik onverwacht zwanger was. Ik dacht dat ik er nog niet klaar voor was. Na de echo met het kloppende hartje was ik echter helemaal om. Maar nu heb ik daar ook veel schuldgevoelens over, over die tegenstrijdige gevoelens. Alsof ik het heb verwoest met mijn eigen negatieve gedachtes ofzo.
Het is zo raar dat je zo verdrietig kunt zijn om iemand die je nog nooit ontmoet hebt. Alleen gevoeld en allemaal gedachten en verwachtingen rondom geschept hebt. Ik kon het gewoon niet geloven dat, dat zo'n enorme ongelooflijke pijn zou kunnen doen. Ik wil het er het liefst de hele dag over hebben, hoe mooi ons kindje was, hoe de bevalling ging, hoe trots ik ben, hoe verdrietig ik ben, hoe oneerlijk ik het vind voor onze arme schat.
Ook nu iedereen het weet en gehoord heeft heb ik het gevoel dat ik nu wel weer verder moet gaan. Inderdaad onze wereld staat stil, maar het leven om ons heen gaat door.
Fontein: indd, meest uitputtende proces wat er is... mooi gezegd.
Labalade; bedankt
maandag 9 januari 2017 om 19:04
quote:Maccaron schreef op 09 januari 2017 @ 18:47:
[...]
Ik wil met alle liefde hier met jou over praten hoor, als je daar behoefte aan hebt. Ik herken de reacties van buitenstaanders. Ze weten simpelweg gewoon niet hoe te reageren soms en denken vaak onterecht dat zij een oplossing " moeten" aandragen als ze met je in gesprek zijn, terwijl je alleen maar een luisterend oor wilt en erkenning dat je kind ooit heeft bestaan. Dat vond ik nog het moeilijkste; het bestaansrecht van mijn kind was er gewoon niet. Waar pas bevallen moeders continu wordt gevraagd hoe het nu met de baby en met jou is, houdt het voor ons in ene op. Logisch natuurlijk voor de buitenstaander, maar voor ons is het een dagelijkse realiteit, je kunt simpelweg nergens heen met je verhaal. Misschien wil je wel 1000 keer kwijt hoe mooi en hoe lief je kindje was...maar dat doe je ook niet, want voor je gevoel heb je het al over niks anders, als die kans je al gegeven wordt.
Ik heb ook de nodige dooddoeners gehoord; "je hebt al 3 gezonde kinderen...wees daar dankbaar voor." Uh..ja..dat was ik altijd al hoor. Of deze: "je moet niet nog een kindje nemen als vervanging hoor!" Alsof gezonde kinderen die een broertje of zusje krijgen vervangen worden.
Je kunt uiteindelijk praten met wie je wilt en toch moet je het alleen doorstaan. Elke dag weer.
Ook jij komt vanzelf vooruit. Waar ik jou nu voorgegaan ben al anderhalf jaar, zijn er nu ook vrouwen op dit moment die jij achter je laat en die hetzelfde overkomt. Zij kunnen zich de aankomende maand ook niet voorstellen dat zij die doorkomen. En toch, je doet het; met alle pijn, frustratie en leegte die je nu voelt.
Het gemis gaat nooit voorbij en dat hoeft ook niet. Voor jou is het nu nog gewoon allesoverheersend. Het vind uiteindelijk vanzelf zijn plek in jouw leven.
Dat ja, dat je kindje geen bestaansrecht heeft, dat vind ik heel moeilijk. Dat ik niet trots mijn foto's aan iedereen kan laten zien, kijk nou hoe mooi mij kind is, hoe graag ik mijn kindje nog zoooo lang had willen vasthouden. Hoe dat moment eeuwig had mogen duren. Verdriet en geluk liggen om zo'n moment heel dicht bij elkaar.. Ook ik ben trots moeder geworden. Maar dat herken je waarschijnlijk wel. Zeg jij ook gewoon dat je 4 kinderen hebt?
Ik heb net gezien dat er iemand een nieuw topic heeft geopend over zwangerschapsafbreking, zo pijnlijk. Vind je het niet erg om er over te blijven praten? Ik vind het zo moeilijk om anderen met mijn verdriet te blijven opdringen... Ook al komt het uit elke porie gespoten zo ongeveer.....
[...]
Ik wil met alle liefde hier met jou over praten hoor, als je daar behoefte aan hebt. Ik herken de reacties van buitenstaanders. Ze weten simpelweg gewoon niet hoe te reageren soms en denken vaak onterecht dat zij een oplossing " moeten" aandragen als ze met je in gesprek zijn, terwijl je alleen maar een luisterend oor wilt en erkenning dat je kind ooit heeft bestaan. Dat vond ik nog het moeilijkste; het bestaansrecht van mijn kind was er gewoon niet. Waar pas bevallen moeders continu wordt gevraagd hoe het nu met de baby en met jou is, houdt het voor ons in ene op. Logisch natuurlijk voor de buitenstaander, maar voor ons is het een dagelijkse realiteit, je kunt simpelweg nergens heen met je verhaal. Misschien wil je wel 1000 keer kwijt hoe mooi en hoe lief je kindje was...maar dat doe je ook niet, want voor je gevoel heb je het al over niks anders, als die kans je al gegeven wordt.
Ik heb ook de nodige dooddoeners gehoord; "je hebt al 3 gezonde kinderen...wees daar dankbaar voor." Uh..ja..dat was ik altijd al hoor. Of deze: "je moet niet nog een kindje nemen als vervanging hoor!" Alsof gezonde kinderen die een broertje of zusje krijgen vervangen worden.
Je kunt uiteindelijk praten met wie je wilt en toch moet je het alleen doorstaan. Elke dag weer.
Ook jij komt vanzelf vooruit. Waar ik jou nu voorgegaan ben al anderhalf jaar, zijn er nu ook vrouwen op dit moment die jij achter je laat en die hetzelfde overkomt. Zij kunnen zich de aankomende maand ook niet voorstellen dat zij die doorkomen. En toch, je doet het; met alle pijn, frustratie en leegte die je nu voelt.
Het gemis gaat nooit voorbij en dat hoeft ook niet. Voor jou is het nu nog gewoon allesoverheersend. Het vind uiteindelijk vanzelf zijn plek in jouw leven.
Dat ja, dat je kindje geen bestaansrecht heeft, dat vind ik heel moeilijk. Dat ik niet trots mijn foto's aan iedereen kan laten zien, kijk nou hoe mooi mij kind is, hoe graag ik mijn kindje nog zoooo lang had willen vasthouden. Hoe dat moment eeuwig had mogen duren. Verdriet en geluk liggen om zo'n moment heel dicht bij elkaar.. Ook ik ben trots moeder geworden. Maar dat herken je waarschijnlijk wel. Zeg jij ook gewoon dat je 4 kinderen hebt?
Ik heb net gezien dat er iemand een nieuw topic heeft geopend over zwangerschapsafbreking, zo pijnlijk. Vind je het niet erg om er over te blijven praten? Ik vind het zo moeilijk om anderen met mijn verdriet te blijven opdringen... Ook al komt het uit elke porie gespoten zo ongeveer.....
maandag 9 januari 2017 om 19:08
Wil je onderstaande niet quoten aub. Haal het misschien straks weer weg.
Dat is voor mij ook herkenbaar... mijn kindje verloren na een onverwachte zwangerschap. Ik heb er heel lang over gedaan om het oké te vinden zwanger te zijn en toen ik eindelijk écht blij was verloor ik het. Daar heb ik me ook heel naar over gevoeld. Vooral heel schuldig, met die irreëele gedachten dat je het zelf veroorzaakt hebt omdat je het niet wilde in eerste instantie. Heeft behoorlijk lang geduurd (denk aan minstens een jaar) voor ik het mezelf heb vergeven. Toen ik dat deed kon ik verder. Accepteer dat het nu zo is. Vanalles van jezelf verwachten en eisen helpt je echt niet. En praten praten praten zodra je eraan toe bent. Mij heeft spreken met een collega geholpen en schrijven op een forum voor vlindertjes. Omdat iedereen je daar met een enkel woord al begrijpt. Maccaron heeft ook mooie woorden geschreven en net als haar ben ik bereid om (privé) met je hierover te spreken als jij dat wil.
Dat is voor mij ook herkenbaar... mijn kindje verloren na een onverwachte zwangerschap. Ik heb er heel lang over gedaan om het oké te vinden zwanger te zijn en toen ik eindelijk écht blij was verloor ik het. Daar heb ik me ook heel naar over gevoeld. Vooral heel schuldig, met die irreëele gedachten dat je het zelf veroorzaakt hebt omdat je het niet wilde in eerste instantie. Heeft behoorlijk lang geduurd (denk aan minstens een jaar) voor ik het mezelf heb vergeven. Toen ik dat deed kon ik verder. Accepteer dat het nu zo is. Vanalles van jezelf verwachten en eisen helpt je echt niet. En praten praten praten zodra je eraan toe bent. Mij heeft spreken met een collega geholpen en schrijven op een forum voor vlindertjes. Omdat iedereen je daar met een enkel woord al begrijpt. Maccaron heeft ook mooie woorden geschreven en net als haar ben ik bereid om (privé) met je hierover te spreken als jij dat wil.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
maandag 9 januari 2017 om 19:16
quote:Always77777 schreef op 09 januari 2017 @ 19:04:
[...]
Dat ja, dat je kindje geen bestaansrecht heeft, dat vind ik heel moeilijk. Dat ik niet trots mijn foto's aan iedereen kan laten zien, kijk nou hoe mooi mij kind is, hoe graag ik mijn kindje nog zoooo lang had willen vasthouden. Hoe dat moment eeuwig had mogen duren. Verdriet en geluk liggen om zo'n moment heel dicht bij elkaar.. Ook ik ben trots moeder geworden. Maar dat herken je waarschijnlijk wel. Zeg jij ook gewoon dat je 4 kinderen hebt?
Ik heb net gezien dat er iemand een nieuw topic heeft geopend over zwangerschapsafbreking, zo pijnlijk. Vind je het niet erg om er over te blijven praten? Ik vind het zo moeilijk om anderen met mijn verdriet te blijven opdringen... Ook al komt het uit elke porie gespoten zo ongeveer.....
Ik heb na ons verlies alsnog een gezonde dochter mogen krijgen. Soms zeg ik dat ik 5 kinderen heb en soms 4. Het ligt een beetje aan mijn bui en of ik het gevoel heb dat de persoon die ik voor mij heb, überhaupt wel geïnteresseerd is in mijn verhaal.
Ik vind het absoluut niet erg om naar jouw verhaal te luisteren en je even lucht kan geven als je dat nodig hebt. Het is voor mij ook heel fijn om herkenning te vinden in het verhaal en emoties van een ander. Voor mij werkt het ook helend. Het geeft mij het gevoel dat ons zinloze verlies alsnog zin krijgt, door er te zijn voor een ander ,dus schroom vooral niet om mij aan te spreken.
[...]
Dat ja, dat je kindje geen bestaansrecht heeft, dat vind ik heel moeilijk. Dat ik niet trots mijn foto's aan iedereen kan laten zien, kijk nou hoe mooi mij kind is, hoe graag ik mijn kindje nog zoooo lang had willen vasthouden. Hoe dat moment eeuwig had mogen duren. Verdriet en geluk liggen om zo'n moment heel dicht bij elkaar.. Ook ik ben trots moeder geworden. Maar dat herken je waarschijnlijk wel. Zeg jij ook gewoon dat je 4 kinderen hebt?
Ik heb net gezien dat er iemand een nieuw topic heeft geopend over zwangerschapsafbreking, zo pijnlijk. Vind je het niet erg om er over te blijven praten? Ik vind het zo moeilijk om anderen met mijn verdriet te blijven opdringen... Ook al komt het uit elke porie gespoten zo ongeveer.....
Ik heb na ons verlies alsnog een gezonde dochter mogen krijgen. Soms zeg ik dat ik 5 kinderen heb en soms 4. Het ligt een beetje aan mijn bui en of ik het gevoel heb dat de persoon die ik voor mij heb, überhaupt wel geïnteresseerd is in mijn verhaal.
Ik vind het absoluut niet erg om naar jouw verhaal te luisteren en je even lucht kan geven als je dat nodig hebt. Het is voor mij ook heel fijn om herkenning te vinden in het verhaal en emoties van een ander. Voor mij werkt het ook helend. Het geeft mij het gevoel dat ons zinloze verlies alsnog zin krijgt, door er te zijn voor een ander ,dus schroom vooral niet om mij aan te spreken.
maandag 9 januari 2017 om 19:18
@Always77777: ook ik weet heel goed hoe jij je voelt. Ik heb mijn kindje verloren ongeveer 2 dagen voor de bevalling. Dat weten ze nu na bijna anderhalf jaar nog steeds niet. Mijn kindje heeft ook nooit bestaansrecht gekregen en daar ben ik ook boos over. Mensen weten niet wat te zeggen en dan komen ze bot en dom over. Ik neem de dagen zoals ze komen en ik mis mijn kleine man elke dag. En je houd zoveel van je kindje omdat je het zolang bij je hebt mogen dragen. En het plotselinge afscheid nekt je. Bij mij in ieder geval wel.
Mocht je behoefte hebben om te praten mag je mij ook altijd PB-en net zoals lieve Maccaron en kia. Als je wil ben ik er voor jou
Mocht je behoefte hebben om te praten mag je mij ook altijd PB-en net zoals lieve Maccaron en kia. Als je wil ben ik er voor jou
maandag 9 januari 2017 om 19:25
quote:Maccaron schreef op 09 januari 2017 @ 19:18:
Ach kia .. Dat wist ik niet...
Ik spreek er vrijwel nooit over op het forum, dus dat kon je ook niet weten. Denk dat je de mk van vorig jaar alleen meegekregen hebt. Toen ik zo giftig werd in een topic.
Dit was gelukkig al jaren geleden. Heb het een plekje kunnen geven. Soms komen de scherpe kantjes nog naar boven. Zeker rond de datum van verliezen en de uitgerekende datum. Maar dat hoort er in mijn ogen bij en kan ik prima accepteren. Ze hoort er gewoon bij ook al is ze niet zichtbaar in mijn leven.
Je bent een schat Maccaron.
Hetzelfde geld uiteraard ook voor jou!
Ach kia .. Dat wist ik niet...
Ik spreek er vrijwel nooit over op het forum, dus dat kon je ook niet weten. Denk dat je de mk van vorig jaar alleen meegekregen hebt. Toen ik zo giftig werd in een topic.
Dit was gelukkig al jaren geleden. Heb het een plekje kunnen geven. Soms komen de scherpe kantjes nog naar boven. Zeker rond de datum van verliezen en de uitgerekende datum. Maar dat hoort er in mijn ogen bij en kan ik prima accepteren. Ze hoort er gewoon bij ook al is ze niet zichtbaar in mijn leven.
Je bent een schat Maccaron.
Hetzelfde geld uiteraard ook voor jou!
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
maandag 9 januari 2017 om 19:30
quote:-Kia-Ora- schreef op 09 januari 2017 @ 19:25:
[...]
Die data staat logischerwijs in je geheugen gegrift.
En ergens mag je het ook niet vergeten, want ze horen er toch bij..Ik wil hem ook niet vergeten en als ik aan hem denk niet alleen maar verdrietig zijn, want dat verdient hij ook niet.
Jij bent ook een kanjer!
[...]
Die data staat logischerwijs in je geheugen gegrift.
En ergens mag je het ook niet vergeten, want ze horen er toch bij..Ik wil hem ook niet vergeten en als ik aan hem denk niet alleen maar verdrietig zijn, want dat verdient hij ook niet.
Jij bent ook een kanjer!
maandag 9 januari 2017 om 19:30
quote:-Kia-Ora- schreef op 09 januari 2017 @ 19:25:
[...]
Ik spreek er vrijwel nooit over op het forum, dus dat kon je ook niet weten. Denk dat je de mk van vorig jaar alleen meegekregen hebt. Toen ik zo giftig werd in een topic.
Dit was gelukkig al jaren geleden. Heb het een plekje kunnen geven. Soms komen de scherpe kantjes nog naar boven. Zeker rond de datum van verliezen en de uitgerekende datum. Maar dat hoort er in mijn ogen bij en kan ik prima accepteren. Ze hoort er gewoon bij ook al is ze niet zichtbaar in mijn leven.
lieve kia
Mooi dat jij er zo mee kan omgaan. Ik ben nog lang niet zover maar hoop dat ik net als jij ook zover mag komen. En absoluut dat je kleine meid bij jou hoort, net zoals mijn kleine man bij mij hoort.
[...]
Ik spreek er vrijwel nooit over op het forum, dus dat kon je ook niet weten. Denk dat je de mk van vorig jaar alleen meegekregen hebt. Toen ik zo giftig werd in een topic.
Dit was gelukkig al jaren geleden. Heb het een plekje kunnen geven. Soms komen de scherpe kantjes nog naar boven. Zeker rond de datum van verliezen en de uitgerekende datum. Maar dat hoort er in mijn ogen bij en kan ik prima accepteren. Ze hoort er gewoon bij ook al is ze niet zichtbaar in mijn leven.
lieve kia
Mooi dat jij er zo mee kan omgaan. Ik ben nog lang niet zover maar hoop dat ik net als jij ook zover mag komen. En absoluut dat je kleine meid bij jou hoort, net zoals mijn kleine man bij mij hoort.
maandag 9 januari 2017 om 19:32
[quote]Maccaron schreef op 09 januari 2017 @ 19:30:
[...]
Die data staat logischerwijs in je geheugen gegrift.
En ergens mag je het ook niet vergeten, want ze horen er toch bij..Ik wil hem ook niet vergeten en als ik aan hem denk niet alleen maar verdrietig zijn, want dat verdient hij ook niet.
Helemaal mee eens! Kan het niet beter vertellen/schrijven.
[...]
Die data staat logischerwijs in je geheugen gegrift.
En ergens mag je het ook niet vergeten, want ze horen er toch bij..Ik wil hem ook niet vergeten en als ik aan hem denk niet alleen maar verdrietig zijn, want dat verdient hij ook niet.
Helemaal mee eens! Kan het niet beter vertellen/schrijven.
maandag 9 januari 2017 om 19:33
quote:lindybopophelia schreef op 09 januari 2017 @ 19:30:
[...]
lieve kia
Mooi dat jij er zo mee kan omgaan. Ik ben nog lang niet zover maar hoop dat ik net als jij ook zover mag komen. En absoluut dat je kleine meid bij jou hoort, net zoals mijn kleine man bij mij hoort.Weet je nog toen wij elkaar net leerden kenden lindy? Toen was alles nog zo rauw en vers...en moet je zien waar je nu staat in je leven en wat voor mooie wending het alsnog kreeg. Dat wist je toen ook niet
[...]
lieve kia
Mooi dat jij er zo mee kan omgaan. Ik ben nog lang niet zover maar hoop dat ik net als jij ook zover mag komen. En absoluut dat je kleine meid bij jou hoort, net zoals mijn kleine man bij mij hoort.Weet je nog toen wij elkaar net leerden kenden lindy? Toen was alles nog zo rauw en vers...en moet je zien waar je nu staat in je leven en wat voor mooie wending het alsnog kreeg. Dat wist je toen ook niet
maandag 9 januari 2017 om 19:40
quote:Maccaron schreef op 09 januari 2017 @ 19:33:
[...]
Weet je nog toen wij elkaar net leerden kenden lindy? Toen was alles nog zo rauw en vers...en moet je zien waar je nu staat in je leven en wat voor mooie wending het alsnog kreeg. Dat wist je toen ook niet Klopt! Ik begin weer een beetje te leven en me goed te voelen. Maar komt ook heel veel door jou. Ik mag altijd bij jou komen met al mijn rare dingen en gedachten. Jij was en bent er altijd en jij bent heel dierbaar voor mij. Ik ben jou gaan zien als één van mijn beste vrienden. Ik kan jou niet genoeg bedanken voor alles. Eigenlijk is dank je niet genoeg. Jij hebt heel veel voor mij gedaan. En nog steeds.
[...]
Weet je nog toen wij elkaar net leerden kenden lindy? Toen was alles nog zo rauw en vers...en moet je zien waar je nu staat in je leven en wat voor mooie wending het alsnog kreeg. Dat wist je toen ook niet Klopt! Ik begin weer een beetje te leven en me goed te voelen. Maar komt ook heel veel door jou. Ik mag altijd bij jou komen met al mijn rare dingen en gedachten. Jij was en bent er altijd en jij bent heel dierbaar voor mij. Ik ben jou gaan zien als één van mijn beste vrienden. Ik kan jou niet genoeg bedanken voor alles. Eigenlijk is dank je niet genoeg. Jij hebt heel veel voor mij gedaan. En nog steeds.
maandag 9 januari 2017 om 19:46
quote:lindybopophelia schreef op 09 januari 2017 @ 19:40:
[...]
Klopt! Ik begin weer een beetje te leven en me goed te voelen. Maar komt ook heel veel door jou. Ik mag altijd bij jou komen met al mijn rare dingen en gedachten. Jij was en bent er altijd en jij bent heel dierbaar voor mij. Ik ben jou gaan zien als één van mijn beste vrienden. Ik kan jou niet genoeg bedanken voor alles. Eigenlijk is dank je niet genoeg. Jij hebt heel veel voor mij gedaan. En nog steeds.
Je geeft mij veel te veel eer
Ik kon en kan net zo goed bij jou terecht en het mooiste aan jou vind ik nog dat je oprecht blij voor mij kon zijn toen ik weer zwanger was en de angst bij mij weg haalde dat het weer fout kon gaan. en je laat het nooit na om te vragen naar haar en de rest van het gezin. Dat is een prachtige eigenschap. En je hebt geen " rare" dingen. Je ondervindt het leven gewoon, net als de rest van ons
[...]
Klopt! Ik begin weer een beetje te leven en me goed te voelen. Maar komt ook heel veel door jou. Ik mag altijd bij jou komen met al mijn rare dingen en gedachten. Jij was en bent er altijd en jij bent heel dierbaar voor mij. Ik ben jou gaan zien als één van mijn beste vrienden. Ik kan jou niet genoeg bedanken voor alles. Eigenlijk is dank je niet genoeg. Jij hebt heel veel voor mij gedaan. En nog steeds.
Je geeft mij veel te veel eer
Ik kon en kan net zo goed bij jou terecht en het mooiste aan jou vind ik nog dat je oprecht blij voor mij kon zijn toen ik weer zwanger was en de angst bij mij weg haalde dat het weer fout kon gaan. en je laat het nooit na om te vragen naar haar en de rest van het gezin. Dat is een prachtige eigenschap. En je hebt geen " rare" dingen. Je ondervindt het leven gewoon, net als de rest van ons
maandag 9 januari 2017 om 19:58
quote:Maccaron schreef op 09 januari 2017 @ 19:46:
[...]
Je geeft mij veel te veel eer
Ik kon en kan net zo goed bij jou terecht en het mooiste aan jou vind ik nog dat je oprecht blij voor mij kon zijn toen ik weer zwanger was en de angst bij mij weg haalde dat het weer fout kon gaan. en je laat het nooit na om te vragen naar haar en de rest van het gezin. Dat is een prachtige eigenschap. En je hebt geen " rare" dingen. Je ondervindt het leven gewoon, net als de rest van ons
Dank je wel Maccaron
Je bent lief!
[...]
Je geeft mij veel te veel eer
Ik kon en kan net zo goed bij jou terecht en het mooiste aan jou vind ik nog dat je oprecht blij voor mij kon zijn toen ik weer zwanger was en de angst bij mij weg haalde dat het weer fout kon gaan. en je laat het nooit na om te vragen naar haar en de rest van het gezin. Dat is een prachtige eigenschap. En je hebt geen " rare" dingen. Je ondervindt het leven gewoon, net als de rest van ons
Dank je wel Maccaron
Je bent lief!
maandag 9 januari 2017 om 20:20
quote:Lelietje-van-Dalen schreef op 09 januari 2017 @ 18:17:
Het heeft tijd nodig. Ik merk dat ik nu meer stuk zit dan een half jaar geleden.
Ik ga er vanuit dat dat ook wel weer minder wordt, omdat het nare grauwe weer van januari ook niet echt meehelpt en omdat de tijd ook veel goeds doet. Ik heb mezelf een jaar gegeven en sta mijzelf ook toe om in dit jaar te rouwen. De eerste maanden was ik nog in shock en nu dringt het definitieve van het verlies en als wat daarbij komt kijken meer en meer door. Dat maakt me down
Als ik me niet beter ga voelen, ga ik denk ik wel iets aan hulp bij rouwverwerking zoeken.
Maar voor nu probeer ik te accepteren dat het is wat het is.Lelietje, ik had je berichtje even gemist. Dat klinkt ook heel erg heftig wat jij momenteel moet doormaken. Hoe kom je, je dagen een beetje door? Heb je veel steun uit je omgeving?
Het heeft tijd nodig. Ik merk dat ik nu meer stuk zit dan een half jaar geleden.
Ik ga er vanuit dat dat ook wel weer minder wordt, omdat het nare grauwe weer van januari ook niet echt meehelpt en omdat de tijd ook veel goeds doet. Ik heb mezelf een jaar gegeven en sta mijzelf ook toe om in dit jaar te rouwen. De eerste maanden was ik nog in shock en nu dringt het definitieve van het verlies en als wat daarbij komt kijken meer en meer door. Dat maakt me down
Als ik me niet beter ga voelen, ga ik denk ik wel iets aan hulp bij rouwverwerking zoeken.
Maar voor nu probeer ik te accepteren dat het is wat het is.Lelietje, ik had je berichtje even gemist. Dat klinkt ook heel erg heftig wat jij momenteel moet doormaken. Hoe kom je, je dagen een beetje door? Heb je veel steun uit je omgeving?
