Psyche
alle pijlers
Schema therapie kletspraat
woensdag 31 oktober 2018 om 09:32
Omdat er hier toch wel een flink aantal dames zijn die:
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
dinsdag 5 maart 2019 om 21:07
@ Martje: Ik sluit me aan bij Snorrie. Het vraagt veel energie, maar wat het kan opleveren kan ook hoop en steun geven.snorriemorrie schreef: ↑05-03-2019 18:54
Schema therapie gaat veel energie kosten, maar ik denk dat je ook wel ondersteuning kan gebruiken juist tijdens het scheidingsproces, dus misschien is het dan juist wel goed? Je kan er natuurlijk ook voor kiezen om niet alles tegelijk aan te pakken en bepaalde dingen wat minder diep op in te gaan. Schematherapie kan heel intens zijn als je de meest intense dingen uit het verleden aanpakt, maar je kan ook proberen om vooral te richten op de schema's en modi die opkomen rondom te scheiding zonder te diep het verleden in te duiken??
of heb je al een vaste behandelaar/ contacpersoon? Je zou je dilemma voor kunnen leggen aan deze persoon misschien?
en stel dat je therapie uitstelt, wat is dan het alternatief? gaat er over een tijdje weer een groep draaien en hoe lang wachten is dat dan?
woensdag 6 maart 2019 om 13:32
Cestlavie83 schreef: ↑05-03-2019 21:00O joh, tekort aan B12. Dat zorgt toch vooral voor dat je je futloos, moe en zwakjes voelt? Ik heb het zelf nog nooikt gehad, maar van horen zeggen, kan dat zeker inpmact hebben op je algehele gesteldheid volgens mij.
Maar wat bedoel je precies met al die tijd over het hoofd gezien?
was je al een tijd niet gestest?
Als je bloed wordt geprikt dan moet dat tussen vrschillende waardes zitten. Bij B12 is dat bijvoorbeeld tussen de 150 en 600 (uit mijn blote hoofd hoor, de precieze getallen weet ik niet!) Maar die ondergrens is écht heel laag, en er zijn dus ook mensen die bijvoorbeeld bij een waarde van onder de 300 al klachten krijgen. Maar bij de huisarts houden ze dus echt strak aan die 150 vast.
Maargoed, ik word er straks over gebeld dus ik ben benieuwd.
De B12 klachten die ik heb zijn: stemmingwisselingen, vermoeidheid, moeite met dingen onthouden, verkeerde woorden zeggen etc. Ook tintelingen in mijn handen. Toen ik de lijst met symptomen zag schrok ik eigenlijk best wel omdat ik zoveel overeenkomsten zag.
woensdag 6 maart 2019 om 13:34
Ik ben trouwens echt trots op mezelf.
Er was vanochtend een bijeenkomst bij mijn zoontje op school over seksualiteit bij kinderen. Maar een van die andere moeders die was me toch een parij aan het losgaan over hoe vies en raar ze homoseksuele mensen vond, dat haar zoon echt geen homo kon zijn want dat was een echte man enz, enz. Ik ben er even flink tegenin gegaan, ze werd echt heel fel en ging zelfs schreeuwen tegen me, maar ik heb gewoon mijn hoofd recht gehouden en voor mijn mening opgekomen.
Toen ze maar door bleef gaan ben ik opgestapt en heb gezegd: ik ga hier niet bij zitten, want het raakt mij gewoon hoe lelijk je over homoseksuele mensen praat, en ik wil hier geen ruzie over maken want we zitten hier met 10 ouders om geïnformeerd te worden over onze kinderen. Ik heb mijn informatie gehad, want het gaat nu over oudere kinderen, dus ik stap op.
Op de gang moest ik wel even een beetje huilen want het was echt een pittige confrontatie, maar daar binnen heb ik mijn hoofd rechtgehouden, alles gebruikt wat ik heb geleerd bij assertiviteitstraining en voelde me ook echt wel een sterk persoon
Een jaar geleden had ik mijn mond gehouden óf was zo extreem boos of verdrietig geworden dat ik mezelf voor aap had gezet
Er was vanochtend een bijeenkomst bij mijn zoontje op school over seksualiteit bij kinderen. Maar een van die andere moeders die was me toch een parij aan het losgaan over hoe vies en raar ze homoseksuele mensen vond, dat haar zoon echt geen homo kon zijn want dat was een echte man enz, enz. Ik ben er even flink tegenin gegaan, ze werd echt heel fel en ging zelfs schreeuwen tegen me, maar ik heb gewoon mijn hoofd recht gehouden en voor mijn mening opgekomen.
Toen ze maar door bleef gaan ben ik opgestapt en heb gezegd: ik ga hier niet bij zitten, want het raakt mij gewoon hoe lelijk je over homoseksuele mensen praat, en ik wil hier geen ruzie over maken want we zitten hier met 10 ouders om geïnformeerd te worden over onze kinderen. Ik heb mijn informatie gehad, want het gaat nu over oudere kinderen, dus ik stap op.
Op de gang moest ik wel even een beetje huilen want het was echt een pittige confrontatie, maar daar binnen heb ik mijn hoofd rechtgehouden, alles gebruikt wat ik heb geleerd bij assertiviteitstraining en voelde me ook echt wel een sterk persoon
Een jaar geleden had ik mijn mond gehouden óf was zo extreem boos of verdrietig geworden dat ik mezelf voor aap had gezet
vrijdag 8 maart 2019 om 11:21
>snorriemorrie schreef: ↑05-03-2019 09:30Wat toevallig, Tu1nhek, ik ben net toevallig begonnen aan een boek van de dame die in het filmpje praat. Dus ik denk dat ik het filmpje even oversla, omdat het waarchijnlijk veel overeen zal komen met het boek
Is dat 'self-compassion; the proven power of being kind to yourself' van haar? Ik heb dat boek ook hier liggen om te lezen! Hoe vind je het tot nu toe?
Wat heb je nog gehoord over je evt B12 tekort? Wordt daar iets mee gedaan? En wat goed om te merken dat je nu anders handelde in een situatie dan je voorheen had gedaan. Mooi dat je dat kan doen én kan zien en daar dus trots op kan zijn! Fijne, tastbare resultaten. Goed gedaan!
@Martje, ik zou zeker beginnen met de schematherapie. Er is nooit en perfect moment, het leven gaat door met of zonder therapie. Ik denk dat het onbewust een beetje vermijdend is om het nu uit te stellen. En ik denk ook, zoals snorrie, dat ondersteuning en een bepaalde stabiliteit van therapie ook juist helpend kan zijn tijdens het scheidingsproces.
@cestlavie, hoe gaat het met jou nu? En hoe gaat het nu met je therapeut na je 'uitbarsting'?
@prazo, hoe is jouw week geweest?
Bij mij gaat het weer beter, mijn spanning en kritische gedachten waren echt hoog opgelopen afgelopen 2 weken. Ik was veel aan het verdragen schreef ik eerder, maar de druk werd wel steeds hoger, maar ik merk dat door dit te doen (in plaats van meteen erop te reageren en handelen, zoals denken dat ik iets niet goed doe omdat ik me niet goed voel, denken dat ik iets anders moet doen omdat ik al die kritische gedachten weer heb, een oordeel eraan verbinden en denken dat ik en 'oplossing' of actie moet ondernemen) en ook de goede dingen te blijven doen en elke dag te zien als een nieuwe dag, mild te zijn en inderdaad zelfcompassie (en zorg voor de 'kleine kinderen' vanuit de schema's, eigenlijk zie ik dit als vergelijkbaar met zelfcompassie) te beoefenen ik er doorheen ben gekomen. Dus, wat ik laatst ook schreef, niet meteen een oordeel over hoe ik me voel, maar het ook zien als iets menselijks.
Waar ik ook aandacht voor heb gehad is de oude manieren waarop ik gewend ben om me 'goed genoeg' te voelen. En in te zien dat ik bij mijn therapeut deze oude manier had gebruikt in de vorige sessie wat eigenlijk maakte dat ik mezelf juist alleen in de weg stond om te bereiken dat ik me goed genoeg voelde in plaats van dat ik daar kwetsbaar kon zijn om me écht goed genoeg te voelen (als dit nog te volgen is). Ik ben er blij mee dat ik inmiddels wel zo ver ben dat ik mijn therapeut genoeg vertrouw dat ik wel stappen zet ik kwetsbaar zijn (voelt voor mij héél eng en vervelend, krijg last van kritische gedachten op die momenten) en het verschil kan voelen in hoe ik daarna de week oppak. Het voelt naar en ik moet erna echt bijkomen, maar dat bijkomen lukt dan ook wel als ik het erken en mezelf er ruimte voor geef. Maar het is tegelijkertijd eng en een sprong in het diepe en ik moet na zo'n sessie dealen met gevoelens als verdriet en gemis. En dan moet ik ook nog werken. Maar het helpt me wel en ik probeer mijn vertrouwen door te zetten zodat ik juist nieuwe patronen kan ontwikkelen in plaats van terug te vallen op oude patronen.
Het klinkt misschien een beetje vaag. Ik probeer een balans te vinden tussen hier dit persoonlijke proces delen, maar niet te herkenbaar schrijven.
voor jullie verder, bedankt voor dit topic. Ik vind het fijn om met jullie te kletsen en vooral ook dat er in dit topic de ruimte is naar mijn idee om te zeggen wat je wil, wanneer je wil. Eerder vond ik dit soort topics te ingewikkeld, daarom heb ik me aan deze in het begin ook niet gecommitteerd, omdat ik dan toch altijd druk voelde om alles van iedereen te lezen en dan ook overal op te reageren en ook wel er genoeg aanwezig te zijn. Die druk voel ik hier helemaal niet (en toch lukt juist precies dat wat me die druk gaf, namelijk iedereen lezen en reageren). Nu ik erop terugblik denk ik dat ik daar zelf ook iets in heb gedaan, ik heb in het begin namelijk geuit dat ik niet te veel deelde, omdat ik de balans tussen meedoen en herkenbaar zijn moeilijk vond en ook dat ik het gevoel had niet genoeg bij te dragen. Die drempel heb ik daarmee voor mezelf weggehaald en mezelf meer ruimte gegeven om hier te kunnen zijn zonder druk. En eigenlijk loopt dat heel goed naar mijn idee. Als ik een paar dagen hier niet lees of schrijf, voel ik me niet bezwaard, maar weet ik dat het oké is en dat ik toch betrokken ben op een moment dat voor mij goed uitkomt. En ik heb het idee dat dat ook uitgedragen door ons allemaal, dat het oké is om hier gewoon te komen wanneer je wil en te halen/brengen wat je wil. Nouja, heel verhaal weer!
vrijdag 8 maart 2019 om 12:08
Naar aanleiding van mijn vorige post heb ik even terug gebladerd en zie ik dat ik zelfs pas op pagina 10 van dit topic een eerste bericht schreef en pas vanaf een pagina of 15/16 meer echt ging meeschrijven en meer van mezelf delen.
Mooi trouwens om alles terug te lezen en dan valt me ook op dat wat ik fijn vind aan dit topic is dat iedereen steunend is en toch de verantwoordelijkheid bij de posters zelf laat. Dus dat we alert zijn op de modi en elkaar steun bieden, maar elkaar ook verantwoordelijk laten voor de eigen gevoelens. Dus niet overdreven veel bevestiging of dingen goed praten of overnemen en dat soort dingen. Vind ik heel goed aan dit topic.
En ik kwam deze post van jou nog tegen snorrie, die vond ik heel leuk destijds. Misschien een leuk plaatje voor in de OP. Dat het ook leuk en luchtig mag zijn, naast het serieuze onderwerp.
Mooi trouwens om alles terug te lezen en dan valt me ook op dat wat ik fijn vind aan dit topic is dat iedereen steunend is en toch de verantwoordelijkheid bij de posters zelf laat. Dus dat we alert zijn op de modi en elkaar steun bieden, maar elkaar ook verantwoordelijk laten voor de eigen gevoelens. Dus niet overdreven veel bevestiging of dingen goed praten of overnemen en dat soort dingen. Vind ik heel goed aan dit topic.
En ik kwam deze post van jou nog tegen snorrie, die vond ik heel leuk destijds. Misschien een leuk plaatje voor in de OP. Dat het ook leuk en luchtig mag zijn, naast het serieuze onderwerp.
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 08-03-2019 14:24
10.46% gewijzigd
vrijdag 8 maart 2019 om 12:16
.Prazo36 schreef: ↑19-01-2019 22:42Je metafoor met het ravijn vind ik echt heel sprekend. Zo voelt het precies, maar dan ook echt. Ik wil kiezen dat ik naar de waarheid ga leven dat ik wel gezien mag worden en dat ik wel capabel ben, dat ik goed genoeg ben, dat wil ik gaan voelen ook. Dat zou zo’n verademing zijn. Dat ik me niet voor mijzelf en mijn gedrag hoef te schamen.
Ohja, en deze quote ik voor jou Prazo. Wat heb je dit toen krachtig verwoord, eentje om bij je te houden!
vrijdag 8 maart 2019 om 12:38
@Tu1nhek ik weet niet wat de Engelse titel is, in het Nederlands heet het gewoon zelfcompassie 
Het B12 verhaal krijgt nog wel een staartje, ik word een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Gister had ik zoiets van: laat maar, ik los het zelf wel op,maargoed, er moet natuurlijk wel een oplossing voor komen.
Ik zal ook even moeten verdragen dat het langer duurt dan ik zou willen.
Wat fijn dat je dit zo'n fijn topic vindt, dat vind ik zelf ook. En inderdaad we hoeven elkaaar niet te betuttelen, maar gewoon meedenken en meeleven is wel heel fijn vind ik
Verder heb ik een nieuwe datum voor mijn rij-examen
Lang verhaal, ik stond op een spoedlijst, maar ik merkte alweer dat mijn niveau weg begint te zakken omdat ik toch wweer het gevoel kreeg dat ik me moet bewijzen naar mijn instructeur, want die bepaalt dan wanneer mijn volgende datum wordt. En daar heb ik dus helemaal geen zin meer in, want dat is voor mij totaal niet helpend. Dus nu heb ik gezegd: geef mij maar gewoon een datum wat verder in de toekomst, dan weet ik waar ik aan toe ben en kunnen we ons focussen op het niveau voor die datum, ipv dat ik me focus op "wat zou de instructeur ervan vinden".
Ik hoop dat jullie snappen hoe ik het bedoel?
Het B12 verhaal krijgt nog wel een staartje, ik word een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Gister had ik zoiets van: laat maar, ik los het zelf wel op,maargoed, er moet natuurlijk wel een oplossing voor komen.
Ik zal ook even moeten verdragen dat het langer duurt dan ik zou willen. Wat fijn dat je dit zo'n fijn topic vindt, dat vind ik zelf ook. En inderdaad we hoeven elkaaar niet te betuttelen, maar gewoon meedenken en meeleven is wel heel fijn vind ik
Verder heb ik een nieuwe datum voor mijn rij-examen
Lang verhaal, ik stond op een spoedlijst, maar ik merkte alweer dat mijn niveau weg begint te zakken omdat ik toch wweer het gevoel kreeg dat ik me moet bewijzen naar mijn instructeur, want die bepaalt dan wanneer mijn volgende datum wordt. En daar heb ik dus helemaal geen zin meer in, want dat is voor mij totaal niet helpend. Dus nu heb ik gezegd: geef mij maar gewoon een datum wat verder in de toekomst, dan weet ik waar ik aan toe ben en kunnen we ons focussen op het niveau voor die datum, ipv dat ik me focus op "wat zou de instructeur ervan vinden". Ik hoop dat jullie snappen hoe ik het bedoel?
vrijdag 8 maart 2019 om 21:37
Ik vind het ook echt een heel fijn topic, ik voel dat ik welkom ben en dat ik niet veroordeeld zal worden. In het begin durfde ik ook minder goed mee te schrijven maar nu voel ik me echt heel comfortabel en prettig onder het meeschrijven.
Dat is een heel fijn gevoel en ik hoop dat ik dat gevoel ook aan jullie teruggeef.
Snorriemorrie, echt complimenten voor je optreden daar tegen die discriminerende moeders. Enorm dapper! Je mag zeker trots zijn op jezelf.
Ik maak lange dagen, vanwege drukte op het werk, mijn baas wil dat ik de leiding ga nemen op een project. Retespannend want volgens mij heb ik weinig leiderschapskwaliteiten, plus ik ben sociaal angstig, onzeker, ik kijk altijd ontzettend lang de kat uit de boom. Ik gaf aan, ik kijk het in het begin liever even aan, tot ik wat meer geleerd heb en de taak beter aankan.
Maar hij stond erop. Hij wil die stap nu zien. Het project waar ik mee bezig ben vind ik uitermate interessant maar de leiding nemen... Vraag me nu af of hij dat wil omdat hij denkt dat ik het aankan of omdat hij het gewoon wil om me mentaal te testen. Of dat hij denkt van als het niet lukt knikker ik haar eruit want ze toont te weinig initiatief. Natuurlijk, ik zou mezelf niet zijn als ik me dit scenario niet inbeeldde.
Hij begon dit gesprek wel met complimenten, en daarna pas de kritiek... Ik was helemaal verbaasd. Ondanks het vele overwerk ga ik toch met een best tevreden gevoel het weekend in. Ik kan nu ook veel beter tegen de feedback omdat hij het echt minder bot brengt volgens mij.
Dat is een heel fijn gevoel en ik hoop dat ik dat gevoel ook aan jullie teruggeef.
Snorriemorrie, echt complimenten voor je optreden daar tegen die discriminerende moeders. Enorm dapper! Je mag zeker trots zijn op jezelf.
Ik maak lange dagen, vanwege drukte op het werk, mijn baas wil dat ik de leiding ga nemen op een project. Retespannend want volgens mij heb ik weinig leiderschapskwaliteiten, plus ik ben sociaal angstig, onzeker, ik kijk altijd ontzettend lang de kat uit de boom. Ik gaf aan, ik kijk het in het begin liever even aan, tot ik wat meer geleerd heb en de taak beter aankan.
Maar hij stond erop. Hij wil die stap nu zien. Het project waar ik mee bezig ben vind ik uitermate interessant maar de leiding nemen... Vraag me nu af of hij dat wil omdat hij denkt dat ik het aankan of omdat hij het gewoon wil om me mentaal te testen. Of dat hij denkt van als het niet lukt knikker ik haar eruit want ze toont te weinig initiatief. Natuurlijk, ik zou mezelf niet zijn als ik me dit scenario niet inbeeldde.
Hij begon dit gesprek wel met complimenten, en daarna pas de kritiek... Ik was helemaal verbaasd. Ondanks het vele overwerk ga ik toch met een best tevreden gevoel het weekend in. Ik kan nu ook veel beter tegen de feedback omdat hij het echt minder bot brengt volgens mij.
anoniem_6442c23e4dca8 wijzigde dit bericht op 08-03-2019 21:40
Reden: Onsamenhangend wegens een iets te lange werkweek
Reden: Onsamenhangend wegens een iets te lange werkweek
9.26% gewijzigd
zaterdag 9 maart 2019 om 08:31
Lief van je Coolpack. Ik heb komende woensdag een terugbelafspraak met de gynaecoloog, als daar niks uitkomt zal ik even PB-en, maar ik heb besloten dat ik het nu eventjes laat rusten voorlopig
zaterdag 9 maart 2019 om 08:34
@Prazo: wat spannend dat je leidinggevende wil dat jij een project gaat leiden. Misschien doet hij het inderdaad om je te testen, maar het is tegelijk ook een mooie kans om jezelf te testen, toch? Als ik zo lees heb je de afgelopen weken ongemerkt toch behoorlijk wat stappen buiten jouw comfort zone gezet en ik denk dat dit weer een stapje verder is, maar tot nu toe lees ik eigenlijk alleen maar dat je ergens tegenop kijkt, maar nooit dat het echt gefaald is of zo slecht loopt als dat je dat zelf van tevoren verwacht. Merk je dat zelf ook, of zie je dat meer als toevalstreffers?
Ik denk namelijk dat jij echt veel meer in je mars hebt dan je zelf soms denkt of voelt.
Ik denk namelijk dat jij echt veel meer in je mars hebt dan je zelf soms denkt of voelt.
zaterdag 9 maart 2019 om 14:04
zaterdag 9 maart 2019 om 14:15
Ik vind dit ook een erg fijn topic. Op dit moment niet veel ruimte voor verhalen van anderen, maar dat komt wel weer.
Tuinhek, over starten met schematherapie... Er zit idd angst bij. Ik vind het zó lastig om te voelen hoeveel ik aankan en wanneer mijn veeleisende ouder mij compleet over mijn grenzen duwt. Maar wat ook mee speelt, man is behoorlijk vermijdend. Gisteren met hem besproken dat ik graag binnen 2 maanden de financieën en het ouderschapsplan rond wil hebben. Dan gaat hij lopen mokken. Ik vermoed als ik nu eerst in therapie ga, hij alles op z'n beloop laat en er vanuit hem niks geregeld wordt.
En ik bedacht zelf al dat ik daar juist in de groep hulp bij kan krijgen.
Blegh, ik weet het écht niet!
Tuinhek, over starten met schematherapie... Er zit idd angst bij. Ik vind het zó lastig om te voelen hoeveel ik aankan en wanneer mijn veeleisende ouder mij compleet over mijn grenzen duwt. Maar wat ook mee speelt, man is behoorlijk vermijdend. Gisteren met hem besproken dat ik graag binnen 2 maanden de financieën en het ouderschapsplan rond wil hebben. Dan gaat hij lopen mokken. Ik vermoed als ik nu eerst in therapie ga, hij alles op z'n beloop laat en er vanuit hem niks geregeld wordt.
En ik bedacht zelf al dat ik daar juist in de groep hulp bij kan krijgen.
Blegh, ik weet het écht niet!
zaterdag 9 maart 2019 om 18:43
Even snel twee dingen:
@snorrie, ik ben begonnen in het boek en vind het goed! Het sluit zo aan bij waar ik mee bezig ben en waar ik wat mee kan nu. Hoe vind jij het?
@martje, neem regie over je eigen leven en blijf niet op je man wachten. Dus op naar de schematherapie! Ik zou het écht niet uitstellen omdat je bang bent voor wat je man dan doet, jij hebt ook invloed!
Ohja en @prazo, snorrie heeft gelijk, jij kan véél meer dan je denkt en ziet. Het komt duidelijk door het scherm heen! Het is echt! Zie ook de quote van jou hierboven, zo krachtig en sterk ben jij echt!
@snorrie, ik ben begonnen in het boek en vind het goed! Het sluit zo aan bij waar ik mee bezig ben en waar ik wat mee kan nu. Hoe vind jij het?
@martje, neem regie over je eigen leven en blijf niet op je man wachten. Dus op naar de schematherapie! Ik zou het écht niet uitstellen omdat je bang bent voor wat je man dan doet, jij hebt ook invloed!
Ohja en @prazo, snorrie heeft gelijk, jij kan véél meer dan je denkt en ziet. Het komt duidelijk door het scherm heen! Het is echt! Zie ook de quote van jou hierboven, zo krachtig en sterk ben jij echt!
zondag 10 maart 2019 om 11:20
Prima. Je bloedonderzoek gebeurt dan neem ik aan in een bredere context die gynaecologiegerelateerd is? Hoef je hier niet te vertellen hoor, maar wat ik bedoel is dat de aangewezen specialist de internist is (en zelfs daar hoor ik in dit verband soms verhalen over, maar ze weten iig meer dan de huisarts). Laat je doorverwijzen als je geen zinnig uitsluitsel krijgt. Van kastje naar de muur is een bekend fenomeen in b12-land. Er is zelfs een speciale Facebook-site om mensen tips te geven om behandeling te krijgen.snorriemorrie schreef: ↑09-03-2019 08:31Lief van je Coolpack. Ik heb komende woensdag een terugbelafspraak met de gynaecoloog, als daar niks uitkomt zal ik even PB-en, maar ik heb besloten dat ik het nu eventjes laat rusten voorlopig
dinsdag 12 maart 2019 om 10:15
Ik merk dat ik me er ongemakkelijk bij voel om teveel over die B12 te praten. Ik zou het fijn vinden als we het weer over de schema-therapie kunnen hebben verder, die B12 wil ik graag even laten rusten. Als ik meer weet of hulp nodig heb dan zal ik dat zeker laten weten, bedankt voor het meedenken
Gisteravond hadden we ruzie en zaten mijn man en ik allebei in de boos kind modus. Ik had het door, mijn man bleef koppig volhouden dat hij niet boos was. Ik heb geprobeerd zijn gezonde volwassene aan te spreken, maar die was ver te zoeken. Dus ik dacht: nou, wat kan ik er nu nog aan doen? Laat ik dan maar proberen om zijn blije kind aan te spreken. Dus ik ben hem gaan plagen en kietelen, en opeens was het doorbroken en bood ie zijn excuses aan voor hoe hij zich had gedragen
Mannen zijn soms zo makkelijk he?
Hoe gaat het verder met iedereen?
Als ik meer weet of hulp nodig heb dan zal ik dat zeker laten weten, bedankt voor het meedenken Gisteravond hadden we ruzie en zaten mijn man en ik allebei in de boos kind modus. Ik had het door, mijn man bleef koppig volhouden dat hij niet boos was. Ik heb geprobeerd zijn gezonde volwassene aan te spreken, maar die was ver te zoeken. Dus ik dacht: nou, wat kan ik er nu nog aan doen? Laat ik dan maar proberen om zijn blije kind aan te spreken. Dus ik ben hem gaan plagen en kietelen, en opeens was het doorbroken en bood ie zijn excuses aan voor hoe hij zich had gedragen
Mannen zijn soms zo makkelijk he?
Hoe gaat het verder met iedereen?
dinsdag 12 maart 2019 om 13:37
Haha wat een grappig bericht Snorriemorrie! En zie je wel dat je niet alleen je eigen modus zag, maar ook die van je man? Echt super knap!
Ik heb de knoop doorgehakt, ik start 26 maart met de schematherapie.
Verder was gisteren een heel moeilijke dag. Onze beide kinderen worden onderzocht door de orthopedagoog. Daar dus een gesprek over gehad, maar er was te weinig tijd en er moeten nog meer vragenlijsten worden ingevuld. Ik had het gevoel geen steek wijzer te zijn geworden.
Daar bovenop nog heel veel discussie met mijn man. Hij was boos dat ik alleen de beslissing voor therapie had gemaakt. Nu achteraf snap ik dat er bij hem angst achter zit. Hoe groot is mijn belastbaarheid nog als ik in therapie zit? Maar liep gisteren dus behoorlijk uit de klauwen.
Ik heb de knoop doorgehakt, ik start 26 maart met de schematherapie.
Verder was gisteren een heel moeilijke dag. Onze beide kinderen worden onderzocht door de orthopedagoog. Daar dus een gesprek over gehad, maar er was te weinig tijd en er moeten nog meer vragenlijsten worden ingevuld. Ik had het gevoel geen steek wijzer te zijn geworden.
Daar bovenop nog heel veel discussie met mijn man. Hij was boos dat ik alleen de beslissing voor therapie had gemaakt. Nu achteraf snap ik dat er bij hem angst achter zit. Hoe groot is mijn belastbaarheid nog als ik in therapie zit? Maar liep gisteren dus behoorlijk uit de klauwen.
dinsdag 12 maart 2019 om 14:06
Wat goed van je dat je die beslissing hebt genomen. Jouw man kan daar wel boos van worden, maar hij wil scheiden toch? Dus hij heeft er niks meer over te zeggen of jij wel of niet in therapie gaat en jij hoeft dat ook niet meer met hem te overleggen, jullie zijn straks geen partners meer (wel in de opvoeding, maar verder niet meer), dus hij moet daar toch aan wennen denk ik.
Maar modi zijn opzich niet zo heel lastig te herkennen toch? Althans het boze kind vind ik wel makkelijk, als iemand onredelijk boos of chago doet en onredelijke dingen zegt.
Maar modi zijn opzich niet zo heel lastig te herkennen toch? Althans het boze kind vind ik wel makkelijk, als iemand onredelijk boos of chago doet en onredelijke dingen zegt.
dinsdag 12 maart 2019 om 18:54
dinsdag 12 maart 2019 om 19:15
Misschien is het ook wel makkelijk omdat mijn man er niet zoveel heeft, eigenlijk de enige die ik wel eens voorbij zie komen is het boze kind. Hij is niet veeleisend of straffend naar zichzelf, kan goed bij zijn eigen behoeftes etc.
Daardoor liep het juist bij ons wel eens fout. Hij is zo stabiel en gezond volwassen en ik kon heel makkelijk in die kindermodi schieten en voelde me dan ook echt heel klein naast hem. Het voelde vaak niet zo gelijkwaardig. Tegenwoordig wel steeds meer, daar ben ik wel heel blij mee natuurlijk
Daardoor liep het juist bij ons wel eens fout. Hij is zo stabiel en gezond volwassen en ik kon heel makkelijk in die kindermodi schieten en voelde me dan ook echt heel klein naast hem. Het voelde vaak niet zo gelijkwaardig. Tegenwoordig wel steeds meer, daar ben ik wel heel blij mee natuurlijk
