Schema therapie kletspraat

Heel erg knap van je Martje. Ik vind het echt bewonderenswaardig hoe jij er bovenop aan het krabbelen bent. Als je nagaat waar je vandaan komt, met dat je niet meer mee mocht doen met de therapiegroep. Dus eigenlijk helemaal zelf ben je het verder gaan aanpakken. Dat vind ik echt heel erg goed van jou.


Ik ben zelf inmiddels weer ongesteld geworden, voel me weer een compleet ander mens dan een paar dagen geleden

Gister kwam de stress wel een beetje uit mijn oren, veel te veel ingepland. Maar doordat ik daar nu doorheen ben, heb ik nu even een paar heel rustige weken en daar ga ik nu eens even lekker van genieten en de lat bewust een beetje laag voor mezelf leggen.

Ik merk dat ik het wel jammer vind dat dit topic een beetje doodbloedt, waarschijnlijk omdat we eigenlijk allemaal zo'n beetje zijn gestopt met schema-therapie volgen??

Ik ben de laatste dagen wel weer een beetje aan het twijfelen of ik toch niet opnieuw contact zal opnemen om weer therapie te vragen. Ik merk dat ik het erg mis om af en toe mijn ei bij iemand kwijt te kunnen. Dit weekend is er weer een en ander voorgevallen en ik merk dat ik het dan toch weer lastig vind om daar mee om te gaan in mijn eentje.

Eigenlijk is het weer hetzelfde verhaal als altijd: moeder die heel veel commentaar heeft op vanalles en nog wat, terwijl ik me momenteel al vrij kwetsbaar voel vanwege meerdere omstandigheden. Ik zou zo graag willen dat ik daarmee om kan gaan zonder direct weer in de rol van kwetsbaar kind / straffende volwassene te schieten.

Vorig jaar ging dat een stuk beter, maar ik merk dat ik het lastig vind om zelf die handvaten te onthouden die ik bij schematherapie heb gekregen, als ik er niet constant bewust van word gehouden door wekelijkse therapie-sessies. Is dit herkenbaar voor iemand?

Zoek een coach

Ja, dat is een goed idee inderdaad.

Overigens schreef ik dat het vorig jaar beter ging met kerst, maar blijkbaar heb ik last van geheugenverlies. Heb even teruggelezen van vorig jaar en toen was kerst ook piep

Ah dank je wel mindervanmij! Ik word echt ontzettend blij van dat compliment

Hmmm ja ik heb dezelfde gedachte. Het is zo fijn om af en toe te checken of het goed gaat, dat iemand met je meedenkt of gewoon je aanmoedigt.
Heb je helder dat het ook een grote valkuil kan zijn om tegen jezelf te zeggen: zie je wel, doe ik het weer niet goed, weer in het kwetsbaar kind bij m'n moeder. Mag je er ook van leren? En dan zien dat het een volgende keer idd een ietsiepietsie beter gaat?

Hihi goed om terug te lezen... Vorig jaar de kerst ook k*t

Lekker de lat laag hebben de komende maand, de decembermaand is al druk genoeg.

P.s. eindelijk na weken, maanden is bekend waar ik heen verwezen wordt! Ik ga naar het FACT team.

Eindelijk antwoord Martje, daar hebben ze lang over gedaan. Maar fijn dat het nu bekend is. Wat gaat het FACT inhouden?

Mvm, sorry dat ik niet zo veel meer schrijf ook, ben dus mede debet aan het laten doodbloeden van het topic. De reden is dat op dit moment mij het liefst niet bewust wil zijn van wat er speelt.
Ik herken heel erg wat Martje en TUinhek noemen. Het bewust zijn van, maakt het eigenlijk alleen maar pijnlijker soms.
Ik zou soms ook terug willen naar de tijd dat ik mij niet bewust was. Echter voelde ik toen ook dezelfde pijn soms, ging er alleen anders mee om, waardoor het leek alsof de pijn wat sneller weg ging.

Ik heb het ergens heel druk en ergens ook weer niet. Dit speelt nu min of meer in mijn leven.
- Mijn behandelaar gaat weg in december en ik krijg een nieuwe. Drie fijne groepsleden verlaten de groep en er komen 3 nieuwe mensen bij.
- Ik heb binnenkort een intake bij afd dubbeldiagnose voor mijn verslaving/ gebruik.
dan is het afwachten of ik voorlopig ook uit de MBT groep ga of dat ik een parralel traject ga volgen.
- Volgende week begint ws vrijwilligerswerk ivm reintegratie.

En dat allemaal in deze decembermaand, waar ik niet zo van hou

Hallo allemaal,

Ik schrijf ook veel minder dan ik eigenlijk zou willen, ook niet bevorderlijk als we met vijf vaste schrijfsters zijn en eentje laat het afweten. Bij mij komt het niet omdat ik geen schematherapie meer volg, deze heb ik nooit gevolgd, maar meer omdat ik me vaak na de drukke werkdagen volledig terugtrek en dan eigenlijk helemaal niks meer doe behalve t.v. kijken. Ik lees wel mee maar van schrijven komt het veel te weinig.

De overgang naar mijn tweede contract komt eraan en ik probeer in onderhandeling te gaan voor meer salaris omdat ik redelijk laag ben ingeschaald voor wat ik doe aan takenpakket. Dit houdt me momenteel ook erg bezig en ik vind het reuze spannend. Komende week moet het gebeuren maar dat is de theorie, mijn uitstelgedrag en vermijdingsdrang kennende gebeurt het de week erop.

Martje, ik heb ook echt onwijs veel bewondering voor je. Volgens mij voel je je ook een stuk beter dan aan het begin, en heb je een enorme groei doorgemaakt, tenminste voorzover ik kan opmaken uit je posts. De manier waarop je omgaat met de hindernissen op je pad vind ik echt onwijs stoer. Ik sluit me aan bij cestlavie met de vraag wat FACT precies inhoudt. Wel eens van gehoord en eigenlijk al langer nieuwsgierig naar wat het precies anders maakt dan een reguliere instelling. Of is het hetzelfde?

Cestlavie, vervelend om te lezen dat je zo erg in de knoop zit dat zelfs dit forum geen uitlaatklep meer lijkt te zijn voor je. Ik herken wel veel van wat je zegt, ik heb ook ervaren dat het bewust zijn van je eigen problemen en valkuilen kan zorgen dat je je heel ellendig gaat voelen. Ik ging dan zo stil staan bij mijn vermeende beperkingen of mijn leven versus een 'gezond' leven (wat dat dan ook maar zijn mocht) dat ik me extreem ellendig ging voelen en me niet meer kon bewegen om iets te gaan doen op zo'n dag. Ik was me ook nog te erg aan het vergelijken met anderen en had onvoldoende oog voor mijn eigen kwaliteiten. Misschien ben jij jezelf nu ook wel extra bewust van hoe jouw situatie zich verhoudt tot die van mensen die je kent? Wat mij geholpen heeft is zelfbeeld training door voor mezelf op te schrijven waar ik goed in ben, wat er goed is gegaan op een dag (ook hele kleine dingen) en bepaalde overtuigingen middels multidimensioneel redeneren onderzoeken.

Bijvoorbeeld: persoon A is veel socialer dan ik. Dan moest ik eerst 5 eigenschappen of kenmerken gaan opschrijven die 'sociaal' zijn. Bijvoorbeeld vriendelijk zijn, veel lachen, veel vrienden hebben, etc. En ze dan scoren t.o.v. persoon A. Dan scoorde persoon A bijvoorbeeld 3 achten, een zeven en een vijf en dan bleek ik een acht, een negen, een zes en twee zevens te scoren. Als je de totaalscore dan vergelijkt krijg je op een ironische manier voorgespiegeld hoe je jezelf kunt blindstaren op één eigenschap. Een soort ééntrapsraket in het redeneren waardoor je jezelf te snel gaat afschrijven. Nou ja, ik moest er ineens aan denken en misschien heb je er iets aan, in deze mindere tijden. Ik hoop dat er snel weer fijnere tijden aankomen voor je, en als je je verhaal kwijt wilt ben je altijd welkom.

Mindervanmij, vervelend dat je moeder steeds zo doet. Ik herken het wel, ik heb ik er over het algemeen minder last van dan vroeger omdat ik het kan relativeren, maar er blijven momenten waarop ik het toch weer minder goed naast me kan neerleggen dan anders. Als ik iets vermoeider ben of gewoon hormonaal dan krijgt ze me ook nog wel op de kast. Ik probeer het niet te laten merken maar ik voel me dan wel weer ontzettend rot door haar reacties. Weer precies hetzelfde gevoel als toen ik al deze inzichten nog niet had verworven. Gelukkig blijft altijd in mijn achterhoofd wel ergens zitten dat het toch echt zij is die een probleem heeft en dat ik er niet ook nog eens mijn probleem van hoef te maken, al is het wel erg vervelend dat haar probleem ook bij mij schade heeft achtergelaten. Maar ik hoef er niet naar te leven en het is vervelend dat de sfeer dan omslaat maar daar heeft zij dan zelf ook last van, en dat is haar eigen schuld. Ik kan nu beter zonder schuldgevoel stoppen haar te pleasen. Hoe zit dat bij jou?

Tu1nhek, hoe is het met jou?

Ja, we kunnen wel stellen dat we met zijn 5-en een beetje "de harde kern" van dit topic zijn geworden he? In het begin schreven er nog wel meer mensen mee maar die zijn gestopt.

Ik heb laatst hele stukken van het topic zitten lezen en ik vond het echt mooi om te lezen hoe we allemaal ons hebben ontwikkelt. Als ik het zo lees zit je toch wel een stukje beter in je vel prazo, of heb ik dat mis? In het begin zag je het allemaal niet zo zitten en voelde je jezelf veel tekort schieten bij je nieuwe baan, maar ik heb het idee dat je nu wel aardig daar op je plek zit toch?

@Cestlavie: je hoeft zeker geen sorry te zeggen hoor als je even geen zin hebt om mee te schrijven. Je wordt wel gemist maar dat moet niet een reden zijn om je verplicht te voelen om mee te schrijven.

@Martje: FACT betekent toch dat ze bij je thuis komen of ben ik in de war met iets anders?


Ik zit toch wel na te denken hoor over een coach, ik vind dat een goed idee van Allesmag. Maar dat zou dan meer iets zijn voor het nieuwe jaar. Nu focus ik me even op de feestdagen beter dan vorig jaar doorkomen. Dit probeer ik door dichtbij mezelf en mijn eigen behoeftes te blijven.

Wat ik weet van het FACT is dat het intensief is wanneer dat nodig is en lagere frequentie als het kan. Het bestaat uit een team mensen, psycholoog, psychiater, maatschappelijk werker, enz. Én ze kijken breder dan alleen je psyche gezond houden, ik kan er ook terecht voor ondersteuning in de opvoeding, eventueel systeemtherapie met m'n nieuwe lief.


Cestlavie, pfff behoorlijk veel wat speelt in december!
Wat goed dat je ook je verslaving aan gaat pakken. Dat vind ik heel dapper. Hoe zou je het vinden om te stoppen met MBT?
Wil je vertellen wat voor vrijwillgerswerk je gaat doen? Ik zit ook best vaak te spelen met het idee om vrijwillgerswerk te gaan doen. Maar het houdt me tegen dat je een verplichting aangaat voor zoveel tijd in de week en zoveel maanden vooruit. Wat als ik toch weer in therapie ga?

Prazo, succes met onderhandelen!
En bedankt voor je uitleg. Dat multidimensioneel redeneren heb ik ook wel eens toegepast in therapie, maar ik was het compleet vergeten. Dat wil ik weer vaker gaan doen.

Dit stukje tekst triggert mij wel "Maar ik hoef er niet naar te leven en het is vervelend dat de sfeer dan omslaat maar daar heeft zij dan zelf ook last van, en dat is haar eigen schuld." Misschien bedoel je het heel anders, maar ik herken het bij mijn ex-man. Dat ik iets zeg, wat bij hem verkeerd valt en dan is de sfeer kut. Ik krijg dan behoorlijk last van de straffende ouder, dat ik het fout heb gedaan. Hoe houdt jij de straffende ouder, het schuldgevoel buiten de deur?

Ik sluit me er bij aan: Tuinhek, hoe is het met jou?

martje55 schreef: ↑

24-11-2019 14:16

Wat ik weet van het FACT is dat het intensief is wanneer dat nodig is en lagere frequentie als het kan. Het bestaat uit een team mensen, psycholoog, psychiater, maatschappelijk werker, enz. Én ze kijken breder dan alleen je psyche gezond houden, ik kan er ook terecht voor ondersteuning in de opvoeding, eventueel systeemtherapie met m'n nieuwe lief.


Cestlavie, pfff behoorlijk veel wat speelt in december!
Wat goed dat je ook je verslaving aan gaat pakken. Dat vind ik heel dapper. Hoe zou je het vinden om te stoppen met MBT?
Wil je vertellen wat voor vrijwillgerswerk je gaat doen? Ik zit ook best vaak te spelen met het idee om vrijwillgerswerk te gaan doen. Maar het houdt me tegen dat je een verplichting aangaat voor zoveel tijd in de week en zoveel maanden vooruit. Wat als ik toch weer in therapie ga?

Prazo, succes met onderhandelen!
En bedankt voor je uitleg. Dat multidimensioneel redeneren heb ik ook wel eens toegepast in therapie, maar ik was het compleet vergeten. Dat wil ik weer vaker gaan doen.

Dit stukje tekst triggert mij wel "Maar ik hoef er niet naar te leven en het is vervelend dat de sfeer dan omslaat maar daar heeft zij dan zelf ook last van, en dat is haar eigen schuld." Misschien bedoel je het heel anders, maar ik herken het bij mijn ex-man. Dat ik iets zeg, wat bij hem verkeerd valt en dan is de sfeer kut. Ik krijg dan behoorlijk last van de straffende ouder, dat ik het fout heb gedaan. Hoe houdt jij de straffende ouder, het schuldgevoel buiten de deur?

Ik sluit me er bij aan: Tuinhek, hoe is het met jou?

Ik wil hier meteen op aanhaken omdat ik nu ook weer zo'n situatie heb waarin maar weer blijkt dat ik de theorie goed begrijp maar dat het gevoel achterblijft. Het is weer zo'n moment dat ze, ik weet niet eens waarom, mij het gevoel geeft dat ik een waardeloos stuk stront ben. En ik spreek mezelf de hele tijd toe: dit is haar probleem, het is niet waar, niks van aantrekken. Maar uren later zit ik toch tegen de tranen te vechten, omdat een deel in mij gewoon te hard verlangt naar dat het anders is. En dat ik wel erkend word en dat ik me niet als een stuk stront voel. Dus het is hartstikke moeilijk, om ernaar te leven, het doet me veel verdriet. Maar door er op deze manier naar te kijken geloof ik wel dat ik niet ben zoals ze me laat voelen op dit moment. En dat geeft wel iets van troost.

FACT klinkt onwijs veelzijdig, ik ben blij voor je dat eindelijk deze hulp krijgt! Hopelijk zul je er veel aan hebben.

mindervanmij schreef: ↑

24-11-2019 12:32

Ja, we kunnen wel stellen dat we met zijn 5-en een beetje "de harde kern" van dit topic zijn geworden he? In het begin schreven er nog wel meer mensen mee maar die zijn gestopt.

Ik heb laatst hele stukken van het topic zitten lezen en ik vond het echt mooi om te lezen hoe we allemaal ons hebben ontwikkelt. Als ik het zo lees zit je toch wel een stukje beter in je vel prazo, of heb ik dat mis? In het begin zag je het allemaal niet zo zitten en voelde je jezelf veel tekort schieten bij je nieuwe baan, maar ik heb het idee dat je nu wel aardig daar op je plek zit toch?

@Cestlavie: je hoeft zeker geen sorry te zeggen hoor als je even geen zin hebt om mee te schrijven. Je wordt wel gemist maar dat moet niet een reden zijn om je verplicht te voelen om mee te schrijven.

@Martje: FACT betekent toch dat ze bij je thuis komen of ben ik in de war met iets anders?


Ik zit toch wel na te denken hoor over een coach, ik vind dat een goed idee van Allesmag. Maar dat zou dan meer iets zijn voor het nieuwe jaar. Nu focus ik me even op de feestdagen beter dan vorig jaar doorkomen. Dit probeer ik door dichtbij mezelf en mijn eigen behoeftes te blijven.

Ja de harde kern vind ik wel een mooie omschrijving voor ons, haha. Wat toevallig trouwens, ik zat gister ook vanalles terug te lezen en ook de problemen die ik in het begin had op het werk. Dan pas realiseer ik me dat ik me op persoonlijk en professioneel vlak enorm heb ontwikkeld. Dat geldt voor ons allemaal inderdaad, die ontwikkeling, echt heel leuk om te zien. Het is ook zo mooi dat we zo open kunnen zijn op dit forum, dat draagt echt bij aan het verwerven van inzichten om die ontwikkeling op gang te brengen.

En het voelt dan ook of je er niet alleen voor staat, dat er ook anderen zijn met soortgelijke problematiek. Het geeft voor mij veel steun in elk geval. Op mijn werk zit ik nu helemaal op m'n plek, ik heb het over het algemeen goed naar m'n zin, zo nu en dan gaan er nog wel eens dingen niet zo geweldig maar dat hoort er natuurlijk gewoon bij. Er gaan ook wel eens dingen wel geweldig, dus het is een gezonde balans denk ik.

Wat voor coach zit je aan te denken?

Ja, dat is een goede vraag wat voor coach. Mijn moeder gaat momenteel naar een psychosomatische fysiotherapeut waar ze wel veel aan heeft. Aangezien mijn klachten ook een psychische én een lichamelijke kant hebben, zit ik eraan te denken om dat ook te doen. Ik weet niet of ik het wel eens heb vertelt, maar ik heb namelijk ook last van tietze syndroom en dit speelt vooral op als ik stress heb. Dus wellicht dat dit ook allemaal samenhangt.

Hoi allemaal,

Ik heb het enorm druk gehad, dus geen kans om te schrijven. 2 weken geleden schreef ik hier voor het laatst - wat gaat de tijd snel! Wat betreft het minder actief zijn van het topic in het algemeen, voor mij komt het deels doordat ik niet in herhaling wil vallen en door angst voor herkenbaarheid hoe meer ik hier deel. Ik heb nooit de klassieke schematherapie gevolgd, maar vanuit mijn werk ben ik ermee bekend en de therapie die ik zelf heb gevolgd had veel overlap.

@mindervanmij, vermoeiend kan dat zijn hè, dat je schema's zo sterk blijven, dat die modi toch weer terug blijven komen. Ik kan er momenteel ook wat moedeloos van raken en de bestraffende ouder gaat AAN (zie je wel, je kan het helemaal niet, je snapt er helemaal niks van, je houdt iedereen voor de gek, je kan dit helemaal NIET, niemand wordt echt blij van jou enz. enz. enz.) Vermoeiend om te bedenken dat je het zélf bent die daar wéér iets mee moet. Aan de andere kant, moedeloos worden kost alleen maar energie, eigenlijk zou ik het liever zien als een oude bekende, die bestraffende ouder, 'oh, ben je daar weer, ok klets maar een eind weg, ik weet wat ik nodig heb' en meer negeren, doen wat ik weet dat nodig is, ook al voelt het op dat moment als overbodig/verkeerd/druppel op gloeiende plaat. Ik herken dus zeker wat je schrijft over het lastig vinden om de handvatten toe te blijven passen, voor mezelf denk ik alleen niet dat het hem zit in een therapeut die je 'bij de les houdt' maar meer in dat het gewoon tegenvalt dat het steeds weer héél hard werken is om met de destructieve modi om te gaan. Ik heb de overtuiging dat door steeds dingen anders te doen de gezonde volwassene versterkt wordt, maar het is wel doen, doen, doen tegen al die negatieve, destructieve boodschappen in. Dat is gewoon knetterhard werken. Ik kan me best voorstellen dat wat praktische ondersteuning je zou kunnen helpen. Heel veel coachingsvormen komen terug op wat schematherapie in essentie ook is, de boodschap is heel vaak uit eindelijk hetzelfde. Ben je veel alleen?

@prazo, volgens mij maak je inderdaad een grote ontwikkeling door. Je hebt je echt door die eerste moeilijke fase heen geworsteld op je werk. Ik vind het altijd zo hoopvol dat je nog zo jong bent ik wou dat ik zelf meer lessen had geleerd toen ik jonger was (ik moet er wel voor waken dat de bestraffende ouder me niet gaat verwijten dat 'zie je wel, met jou wordt het nooit wat, je hebt het gewoon niet in je') Ik vind dat je het mooi verwoordt en misschien voelt het niet helemaal zo op het moment, maar uit je woorden lees ik echt dat je heel sterk bent. Dit is écht de kern van kunnen veranderen, wat je schrijft: "Maar door er op deze manier naar te kijken geloof ik wel dat ik niet ben zoals ze me laat voelen op dit moment." weten dat je gevoelens en gedachten niet altijd de waarheid zijn, dat ze soms komen door schema's die getriggerd zijn. Maar het is zwaar dat een gevoel wél echt voelt en dat de oude gedachtenpatronen die je goed kent de enige waarheid zijn die je jarenlang hebt gekend, het is dan moeilijk om iets anders uit te proberen, laat staan erin te gaan geloven.

@martje, fijn dat je weet dat de FACT gaat opstarten, ik denk dat dat een goede ondersteuning voor je kan zijn! Hoe gaat het verder deze dagen? Lief dat je ook naar mij vraagt, ik zal hieronder wat meer antwoorden

@cestlavie, ook fijn om van jou weer wat te lezen, al lees ik ook dat het je veel moeite kost. Het klinkt alsof wat vaste factoren ook gaan wegvallen, verwacht je daar last van te hebben? Ik weet dat ik het altijd best moeilijk vond wanneer er wisselingen waren in de groep. Ergens toch een stuk veiligheid weg en weer opnieuw moeten opbouwen. En vrijwilligerswerk, ook weer nieuwe mensen. Hoe is dat voor jou?

Hier....ja nog steeds herfst, dus stormachtig. Ik heb het veel te druk gehad, de laatste keer dat ik schreef vertelde ik dat de ochtenden best moeilijk waren de laatste tijd. Ik heb eerder geloof ik ook geschreven dat ik twijfelde of er een stuk depressie bij kon zitten. Maar er zijn zo veel factoren die een rol spelen, het is donker, hormonen (bij mij bekend dat ik me depressief kan voelen rondom ongesteldheid), druk en te weinig tijd voor mezelf, ook echt spannende dingen die ik moest doen vooral wat werk betreft, daarnaast twijfel ik of ik op mijn plek ben betreft werk, maar dan twijfel ik weer of het niet gewoon aan mezelf ligt. Nu heb ik de meeste drukte achter de rug, dus ik moet de balans weer terugbrengen en wil eerst kijken of dat wat oplevert. Ik baal wel ontzettend van mezelf, modi die opspelen zijn vooral willoos inschikkelijke en bestraffende ouder. Eigenlijk bestraffende ouder die die willoos inschikkelijke veroordeelt denk ik. Ik baal dat ik me zo laat beïnvloeden door anderen, dat ik daardoor mezelf niet de ruimte geef en daardoor eigenlijk helemaal niet trots ben op hoe ik mezelf opstel of achter mijn eigen beslissingen en keuzes sta. Dit speelt vooral op werk. En daar komt de bestraffende ouder dan weer overheen. En thuis voel ik me tekort schieten, ik heb moeite met [verwijderd ivm privacy] en hoe veel goeds ik ook doe, ik wéét dat ik daarin 'tekort schiet'. Ik weet dat ik daar meer mee moet, maar ook dat kost moeite en energie en wanneer álles moeite en energie kost laat ik dat gaan, ga ik dat uit de weg. Maar het is ook gewoon vervelend, iets wat fijn en ontspannend moet zijn en dat het je eigenlijk alleen maar heel veel moeite en energie kost. Het is alsof er geen tijd is in de dag om overal energie voor te hebben, continu het kwetsbare kind beschermen, de destructieve modi de deur uitwerken, actief blijven en gezond eten en het huishouden een beetje bijhouden en ik ben soms zo moe en eigenlijk moet ik dan nog werken aan [...]. Terwijl ik dat zó moeilijk en spannend vind. En dan denk ik....het gaat nooit goed genoeg zijn. Ik ga nooit goed genoeg zijn, misschien wel voor mezelf, maar niet om de dingen te doen die ik eigenlijk wil. Niet om goed mijn werk te kunnen doen en een fijne partner en samen ouders te zijn. Het is gewoon misgegaan ooit en het plaatje dat iedereen ziet, waar zo veel mensen positief over zijn, eigenlijk kan ik dat nooit echt waarmaken, het gaat nooit genoeg zijn. Maarja....zo denken is zinloos. Dus nog even deze werkweek volmaken en dit weekend heb ik echt wat tijd voor mezelf gepland om hopelijk wat te kunnen herpakken.

Het klinkt alsof je even behoorlijk in de knoop zit, Tu1nhek. Dat vind ik echt rot om te lezen. Als het zo druk is, is het ook heel lastig om bij jezelf te blijven en je niet compleet te laten overspoelen door alle dingen die 'moeten' gebeuren.

Hoe kijken anderen er eigenlijk tegenaan bij jou, zijn die ook van mening dat jij het niet goed genoeg doet? Of zien zij dat anders?

En je hebt helemaal gelijk, het is elke keer weer hard werken en momenteel heb ik daar gewoon niet zo'n zin in eigenlijk.... Zou graag willen dat het allemaal vanzelf gaat, maar dat zit er gewoon niet zo in ben ik bang.

.

Ik heb het gevoel dat we allemaal heel erg aan het vergelijken zijn,maar dan niet op een eerlijke manier. We kijken allemaal alleen maar naar de mensen die het "beter" hebben dan wij. Waarbij je ook nog eens alleen maar de buitenkant ziet, want de meeste mensen houden hun vervelende kanten toch ook liever voor zichzelf. Dus het is sowieso al een oneerlijke vergelijking... Maar ik maak me er zelf ook schuldig aan, dus ik kan het wel zien, maar weet niet zo goed hoe het anders zou kunnen.

Voorbeeld: soms voel ik me wel tekortschieten tegenover mijn zus, dan ga ik aan het vergelijken en denk:wow, zij hebben het veel beter, want nieuwbouwhuis, niet ziek, nu zwanger van de tweede, haar man ruimt tenminste alles op ipv dat ie een zwijntje is enz....

Maar wat ik dan wel uit de vergelijking laat zijn de dingen die ik niet leuk vind aan hun leven, zoals dat ze allebei moeten werken, dat ze een aflossingsvrije hypotheek hebben en dus nooit het huis afbetalen enz. Waarom hou ik dat erbuiten? Omdat zij dat niet belangrijk vinden en er niet mee zitten. maar als ik hun leven had, zou ik daar wél mee zitten denk ik. Dus ja, hun perfecte plaatje valt niet eens samen met mijn eigen perfecte plaatje en tóch vergelijk ik mezelf en vind mezelf dan minder

O, jongens wat zat ik in de bestraffende ouder bubbel.... mvm, je vroeg of anderen ook vinden dat ik het niet goed genoeg doe. Dinsdag had ik geantwoord "nou, nee dat denk ik niet, maar ik denk wel dat ze iets vinden van mijn manier van werken" .. of dat ze niet 'het hele verhaal' weten (soort imposter syndrome) enz. enz. Maar er zijn een paar dingen op het werk gebeurd de laatste dagen die me echt hebben wakker geschud. Me weer hebben laten zien dat ik écht in mijn eigen bubbel zat met mijn negatieve oordelen en daar echt zo van overtuigd was en dat je dan ook écht alles gaat interpreteren naar je bekende schema's. Het is wel weer echt een eyeopener hoe ontzettend overtuigend en echt je eigen gedachten kunnen zijn. Want het antwoord op je vraag is dan eigenlijk, nee, anderen vinden helemaal niet dat ik het niet goed genoeg doe. Ze zijn op mijn werk eigenlijk juist heel erg blij met me en vinden dat ik waardevolle dingen bijdraag, het is echt meer dan goed genoeg. En al die gevoelens die ik had waarbij ik dacht 'het zal wel aan mij liggen' en het vertaalde naar dat ik de situatie wel verkeerd in zou schatten en dat ik er blijkbaar niks van begrijp. Dat zijn belangrijke signalen die echt wel ergens op slaan. Eigenlijk had ik deze les wel geleerd, ik mag echt vertrouwen op mijn eigen inschatting. En toch ga ik er dan aan twijfelen, en niet alleen twijfelen, van die twijfel maken dat ik mezelf helemaal afschrijf.

Het is inderdaad ook altijd alleen het goede van anderen zien en van de verschillen maken 'dan ben ik wel verkeerd' mvm. Je ziet niet dat anderen soms ook twijfelen aan zichzelf of zichzelf strenge eisen opleggen of hoe zij met hun eigen schema's omgaan. Ik maak er altijd van "anderen doen het wel goed en alles wat ik denk ik is verkeerd/raar/stom/slecht/fout."

@prazo, fijn dat je hier iets aan mijn posts hebt gehad Ik weet niet of het weer speelt in mijn stemming de laatste tijd. Ik ben natuurlijk kwetsbaar op bepaalde schema's, maar ik heb het ook veel te druk gehad waardoor ik denk ik niet genoeg tijd had om op te laden. En dan krijg je dit.

Bedankt voor jullie reacties en steun. Ik moet deze ervaring echt weer meenemen om mezelf erbij te houden als ik ga twijfelen aan mezelf. Want, ook deze keer, hoe echt het ook voelde, hoe overtuigd ik ook was. Ik had het écht bij het verkeerde eind en niet zo'n beetje ook. Toch echt hardnekkig die schema's en het vertrouwen op nieuwe ervaringen die tegen die schema's in gaan.

Hoi,

Ik heb 2 dingen in mijn lange post van van de week aangepast ivm privacy, @prazo, zou jij ook de quote aan willen passen of verwijderen? Dank!

Gedaan hoor Tu1nhek(y)

Thanks prazo, alleen de quote verwijderen was voldoende geweest wel, nu is heel je bericht weg

Ja een beetje luiheid mijnerzijds

Waardevolle berichten van jullie naar mij toe. Dat deed en doet me goed. Ik had ze vorige week al even gelezen, maar nog niet gereageerd.

Ik sla vandaag de pagina open en lees ook weer herkenbare dingen. Mvm wat je schrijft over vergelijken met de ander.... ja inderdaad, ik zou als eerste moeten stoppen daarmee. Het klopt wat je zegt, het is eenzijdig vergelijken. Ik merkte dat ik mezelf ook met jullie begon te vergelijken en in mijn beleving, zag ik dat juliie aan het groeien zijn en ik aan het stagneren, zelfs terug vallen.
Maar dat is natuurlijk appels met peren vergelijken en daarnaast realiseer ik mij ook dat die gedachte vanuit 1 kant belicht is, nl mijn kant en dus niet perse de waarheid, ook al voelt dat soms zo.
Tu1nhek ik lees terug dat je idd behoorlijk in een negatieve kritiscche straffende bubbel zat. Wat hardnekkig en naar is dat dan he.
Wel fiijn dat je er nu op terug kan kijken.... hopelijk kom je de volgende x tijdens de bubbel er wat eerder uit.

ik reageer later weer, moet er nu snel vandoor tijd ging sneller dan ik dacht

Ik kan me wel voorstellen dat het zo voelt, Cestlavie. Als ik niet lekker in mijn vel zit heb ik ook het idee dat anderen het altijd beter hebben en doen dan ik hoor.

Als ik het zo lees heb je nu een flinke dip, maar ik weet zeker dat er een moment gaat komen dat het ook voor jou weer beter zal gaan. Jij hebt ook veel inzichten gekregen het afgelopen jaar,maar dan heb je soms ook even de tijd nodig om dingen een plekje te geven voordat het ook lukt om er anders naar te kijken / mee om te gaan... Blijf in jezelf geloven

Heey mvm wat lief! thnxs.
Je hebt gelijk, ik heb zeker heel veel inzichten erbij. Nu is het aan mij om er mee leren om te gaan.
Ik heb onlangs een flink confronterende spiegel voorgehouden gekregen tijdens therapie. Ik wil niet alles delen, dat vind ik te kwetsbaar, maar oa een pijnlijk stuk over mijn slachtoffer rol.
Het gebeurd zelfs hier op het forum. soms voel ik mij buitengesloten of niet gezien of ik bedenk dat jullie beter zijn of het wel kunnen en ik niet.... etc negatieve destructieve gedachten en dan lukt het mij niet om contact te houden. dat gebeurd overal. Ik blijf vervolgens wegwkijnen in mijn slachtofferrol, voel me dan eenzaam en alleen en hoop dat ik gered word.
Daar kom ik natuurlijk niet verder mee in dit leven. Ik moet leren dat ik niet mag verwachten dat een ander er onvoorwaardeljk ALTIJD er voor mij is, mij helemaal ziet, snapt, invoelt, begrijpt en mij altijd steunt etc. Iedereen heeft een eigen leven en men is er soms en soms ook even niet. Ik moet ook echt leren te gaan zien wat er wel is en er mee om leren gaan dat het tekort niet opgevuld gaat worden door andere mensen. Het zit in mij, een ontzettende craving naar bevestiging en behoefte aan gezien worden.
Ik wil ook meer denken in termen als, ik kan of ik wil van de ander leren ipv die ander heeft het beter dan ik.
Zo weet ik ook van jullie ( de harde kern ) hoe zwaar jullie het hadden/ hebben/ soms hebben, dat jullie ook vallen en weer op staan. Precies ook wat je schrijft MVM het is hard werken helaas.

Nou genoeg weer van mijn kant over mezelf.

Het is december hoe staan jullie erin? Vinden jullie dat ook een lastige maand of juist genieten?

Mvm heb je inmiddels voor jezelf beslist of je in behandeling gaat bij die psychosomatische fysio?
Tu1nhek, ik vroeg mij af nav je post of jouw patronen zichtbaar zijn voor de buitenwereld en zo ja of mensen je dan ook steunen en zo nee, of je hierover praat met iemand in je omgeving?
Prazo ik lees ook in jouw stukje terug dat gevoel en verstand en nog een gevecht is. Ik vind het wel super knap hoe je er mee omgaat Zonder enige vorm van therapie!
Martje hoe is het met jou? Wanneer gaat het FACT eigenlijk starten?