Seksueel misbruikt,wie ook?

10-11-2007 16:09 107 berichten
Ik zit al heel lang erover na te denken om dit onderwerp hier te plaatsen.Heb het tot nu toe niet gedurft omdat ik bang ben om als aandachttrekster over te komen:



Maar er is me ooit iets overkomen toen ik 12 was dat ik niemand toewens.Ik was 12 en op vakantie in Scotland om meer Engels te leren.Ik brachte 3 weken bij een gastfamilie door waar ik het na mijn zin had tot de laatste dag.De gastheer deed tussendoor ook al raar door soms zijn handen tussen mijn benen te doen maar ik had het dus niet door.De laatste dag ging hij naar zijn bureau om iets op te halen en ik ging mee.Opeens zei hij tegen mij dat ik op de grond moest gaan liggen.Hij trok mijn broek uit en ging me van onderen aanraken.Gelukkig moest ik niets doen.Verder dan dat ging hij ook niet.Maar hij had me wel kunnen verkrachten wat gelukkig niet gebeurde.Ik vond het al raar en vertelde het tegen zijn vrouw die tegen me schreeuwde dat ik log en dat ik deze nacht maar thuis ging.De gastheer zelf smeet de deuren dicht en later zei hij tegen me dat hij me wel zou vergeven voor die leugens.Ik kreeg een heleboel verwijten tegen me totdat ik in huilen uitbarste.Thuis kreeg ik psychologische hulp en ook steun van mijn familie.Ook werd ik onderzocht door een gynecoloog doe vaststelde dat me niets mankeerde.



Ik heb het redelijk goed een plek kunnen geven al ga ik s'nachts nooit alleen op straat en als ik lees dat er weer iemand een kind heeft misbruikt dan wordt ik ontzettend kwaad omdat ik met degene meevoel.



Al heb ik het geaccepteerd als deel van mijn leven dan nog heb ik behoefte om hier erover te praten.Hoop dat dit niet raar is.Ik zoek lodgenoten of mensen wiens kind zoiets is overkomen.Andere reacties zijn ook welkom.Verder verwijt ik mezelf niets want het was niet mijn schuld.Hij had met zijn klauwen van me af moeten blijven.En al is dit lang geleden en ben ik nu zelf een jonge vrouw met een relatie zo zal ik dit toch nooit vergeten.Gelukkig heb ik daarom nooit problemen met mannen gehad en geniet ik van sex met mijn vriend omdat ik weet dat het uit liefde is.
Alle reacties Link kopieren
Lieve Geraldine,



Het is absoluut niet vreemd dat je hier over wilt praten.

Als je sexueel wordt misbruikt heeft dat een grote impact op je leven.

Ben blij te horen dat het geen invloed heeft op je relaties, en dat je kan genieten van sex met je vriend.

Ook ik ben misbruikt, maar dan door mijn vader. Ik was twaalf en wist wel dat het niet goed was maar durfde niets te zeggen, want ja, het is toch je vader.

Bij mij heeft het helaas wel veel impact op mijn relaties.

Als je hier verder nog over wil praten, ik zal je topic volgen.

sterkte hiermee.



Ilonka
Hoi Ilonka,bedankt voor je reactie!Wat naar voor je wat je overkomen is.Je vader heeft zijn machtspositie misbruikt.En al is hij je vader zo heeft hij geen recht om dit te doen.Hij hoort je vertrouwen en liefde te geven en je te steunen.Ik kan me voorstellen dat dit een grote impact op je relaties heeft.Heb je iemand met wie je kunt praten?Desnoods ook op dit topic want er zal hier altijd een luisterend oor voor je zijn.Natuurlijk heb ik ook zo nu en dan mijn up's en down's,vooral als ik mijn dag niet heb.Verder beheerst het mijn leven niet.

Ik wens je veel sterkte met alles en misschien kan ik je helpen.Je bent van harte welkom om hier mee te schrijven. :hug:en dat geld ook voor de rest.



Vanavond ben ik er niet en kan dus pas morgen weer reacties geven.Ik wens iedereen van harte een fijne avond toe. :smile:
Alle reacties Link kopieren
Hoi bedankt voor je reactie.



Het grootste probleem voor mij is dat ik het moeilijk vind om mensen te vertrouwen.

En dan vooral mannen. De man die ik had moeten kunnen vertrouwen kon ik dus niet vertrouwen.

Heb wel aangifte gedaan toen ik 19 was en hij heeft toen verplicht 3 jaar therapie moeten ondergaan.

Daarna heb ik hem nooit meer gezien en daar heb ik ook geen behoefte aan.

Heb jij moeite met vertrouwen? Ik hoop het niet voor je. Heb je het tegen je vriend verteld?

Wens je een fijn weekend toe.

:smooch:
Hoi bali,ben ik nog ff een keer.Leuke nick trouwens!Heeft deze met het land bali te maken?Kan me voorstellen dat het moeilijk is om mannen te vertrouwen vooral als je vader je het vertrouwen heeft afgepakt.Ik begrijp zulke mensen niet.Waarom een kind pakken?Ik vind het heel erg.Ben je in therapie of overweeg je dat?Als ik iemand leer kennen dan kijk ik eerst de kat uit de boom.Ik merk als heel snel als dat niet goed zit.

Wat ik nog wilde zeggen:Belangrijk is in ieder geval dat jij je geen schuld geeft want het is je schuld niet.Je vader is zelf verantwoordelijk voor wat hij heft gedaan.Ik wens je een fijne avond en tot snel weer hier op het forum.
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

hier nog een vrouw die op jonge leeftijd (13 jaar) misbruikt is...

ik ben blij te lezen Geraldine dat het bij jou geen invloed op je relaties ed. heeft!! Want dat is o zo belangrjik om een 'gewoon' leven te kunnen leiden.



Zelf heb ik het jaren verdrongen, totdat op een dag mijn auto opengebroken is en ik door dat shockeffect (lees inbreuk op mijn privacy/leven) alles weer naar boven kwam en ik na een suicidepoging in een lang traject van therapie terecht kwam.



Na een periode van hard knocken en langzaamerhand meer ups dan downs heb ik de keuze gemaakt om geen slachtoffer meer te zijn, ik wilde mijn leven weer in eigen hand hebben!!



Die man heeft jaren van mijn leven afgepakt, hij beheerste bij alles mijn leven, in vriendschappen, vertrouwensrelaties enz...



toen ik eenmaal die keuze gemaakt had, kon ik weer een toekomst voor mezelf zien,

nu ben ik dan ondertussen moeder van 2 kinderen en vrouw van...



liefs,

Marieke
Hoi smilinggrump,wat heftig wat je daar mee hebt gemaakt en ik kan me al helemal voorstellen dat het weer naar boven kwam toen ze je auto open hebben gebroken.Ben ook erg blij te lezen dat je in therapie bent gegaan en dat je nu je leven op een rijtje hebt.Ik ben natuurlijk wel op mijn hoede en zou nooit met mannen meegaan die ik niet ken.Maar dat is ook instinctief.Een exvriendin snappte niet dat ik niet s'avonds laat alleen op straat liep.Maar dat is toch logisch.Ik heb geen zin dat me iets overkomt en dat is niet raar.Ja,mijn vriend heeft alle begrip voor mijn situatie en ik heb het hem vrij snel verteld.Met mannen heb ik nooit problemen gehad maar die man in Scotland viel gewoon op kinderen en dat is ziekelijk.



Ik hoop snel weer van jullie te horen.Dan kunnen we elkaar steunen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Geraldine,



Ja bali heeft met het land te maken. Ben daar geweest en zou er zo kunnen wonen.

Ik ben 10 jaar geleden in therapie geweest, 8 jaar lang. Het was bij mij niet alleen sexueel misbruik maar ook geestelijk. Hij was een echte tiran en heeft me altijd laten weten dat ik niet gewenst was, op een sadistische manier.

Ik denk er niet vaak meer aan maar merk wel dat dit mijn leven beïnvloed.

Dat je op je hoede bent is niet meer dan normaal. Als je zoiets meemaakt is het net of je een soort zesde zintuig ontwikkeld. Je voelt feilloos een bepaalde sfeer aan, spanningen en stemmingen van anderen. Je voelt het.



Marieke, wat goed van je dat je voor jezelf hebt gevochten.

Mag ik vragen of je die persoon kende?

Je mag trots op jezelf zijn dat je je leven in eigen handen hebt genomen!
Hoi bali,bedankt voor je reactie!Bah,dat een vader zijn dochter zoiets aandoet wil er bij mij gewoon niet in.Ik kan dat dus helemaal niet begrijpen.Het ligt ook aan hem en niet aan jou.Goed dat je van hem afstand hebt genomen.Eigenlijk zou hij het gevangenis in moeten.Vind wel dat je het goed doet en praten hier op het forum zal zeker ook wel helpen.Als er iets is dan weet je ons te vinden.Denk dat dit veel mensen zal helpen die zoiets mee hebben gemaakt.Ik spreek je weer.Zit op mijn werk en de pauze is zo om.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Geraldine,



Zoiets is ook niet te begrijpen.

Heb lang gezocht naar het waarom, maar dat is er niet.

Ik had toen de keus tussen 1 jaar gevangenis of 3 jaar tbs. Het laatste leek me erger omdat hij dan moest vertellen wat ie allemaal gedaan had. En daar mss iets van kon leren.

Ik wist dat hij met mijn zusje hetzelfde aan het doen was, dus heb het contact nog aangehouden om het zeker te weten. Dat was een hel omdat ik hem het liefst niet meer wilde zien. Zij was toen 7. Heb op haar niveau vragen gesteld en gezegd dat het ons geheimpje was, om zodoende alles eruit te krijgen.

Het is een lang verhaal, maar het komt erop neer dat ik uiteindelijk de aangifte voor haar gedaan heb. Ik was al uit huis. Kan wel uren doortypen.

Het voelt goed om het op te schrijven.

Hoe reageerde je vriend toen je het vertelde?
Alle reacties Link kopieren
Vooral flink van je afschrijven dames, dat helpt. Heb ik ook gedaan hier op het forum, al lang geleden, en het helpt echt.

Want we zijn niet de enigen, er zijn er zoveel.

Ik heb het pas verteld toen ik 35 was ofzo, ben nu 44 en het gebeurde jarenlang tussen mijn 8e en 12de, zoiets. Ben de tijdspanne een beetje kwijt.

Ik ben er wel klaar mee, af en toe gluurt het om de hoek maar ik ben het zo weer kwijt.

Wat ik alleen nooit doe, is met mijn rug naar een deur toe zitten, daar heb ik nog steeds een hekel aan.



Lekker schrijven, meiden! Dat lucht op!

Sterkte ermee.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
Hier helaas nog een. En ja, ik heb er nog steeds last van, in relaties met mannen. Vind het heel moeilijk om een man te vertrouwen, ervan uit te gaan dat hij het goede met me voorheeft. Vermoeiend is dat ook. Voor mij en die ander natuurlijk ook. Nu ik 37 ben, besef ik ook pas ten volste wat de impact ervan op mij en mijn leven is. En die is jammer genoeg nog steeds groot. Niet alles valt eruit te therapieen.



Geraldine, klote voor je dat je het mee hebt moeten maken. Fijn voor je dat je kunt genieten van je relatie en je vriend. En nee, sommige dingen vergeet je gewoon nooit. Ben zelf eigenlijk tegen de doodstraf, behalve als ik iets hoor of lees over seksueel misbruik. Dan heb ik maar en gedachte: de doodstraf, accuut.



groet,

Marah
Alle reacties Link kopieren
Marah,



Heb jij een relatie?

Ik ben getrouwd maar het vertrouwen blijft een probleem.

Ben zelf ook 37, dacht altijd ik groei er wel overheen, zeker na 8 jaar therapie.

Maar helaas. Ga er ook vaak van uit dat mannen mij alleen leuk en interessant vinden als ik sex met ze wil. Dit verpest vaak gezellige avonden. Omdat ik vantevoren al denk, hij wil wat van me. En natuurlijk begrijp dat het normaal is om te vrijen met je partner, met mijn verstand ja.

Hoe ga jij ermee om dat je moeite hebt met vertrouwen?



gr. bali
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar allemaal! Ik ben nieuw op het forum, zat eerder al wel eens mee te lezen, en heb me nu ook maar aangemeld.

Toch wel prettig denk ik om af en toe anoniem wat dingen van je af te kunnen schrijven.

Bij mij was het eenmalig, ik was 12, gebeurde tijdens een vakantie door een wat oudere jongen die ik kende van de vakanties. Paar maanden nadat het gebeurd was kwamen een paar vriendinnen erachter, die hebben me overgehaald het mijn ouders te vertellen. Naar de huisarts geweest voor onderzoeken en toen dat goed was, sprak ik er niet meer over en was het voor mij ook helemaal klaar.

Dacht ik...

Vorig jaar werd ik tijdens het uitgaan een keer van achteren vastgepakt door een jongen die ik niet kende. Hij bedoelde er niets mee, althans niets slechts volgens mij, maar ik ging helemaal door het lint. En vanaf die tijd bleven wat beelden mij achtervolgen en zat ik absoluut niet lekker in mijn vel. Waar ik dacht dat ik het achter me had gelaten, bleek nu wel dat ik er juist nooit iets mee had gedaan. Het bleek in zoveel dingen nog een rol te spelen (relaties, vriendschappen), maar dat had ik nooit willen zien. En inderdaad, wat ik hier teruglees bij anderen, vertrouwen is het grootste probleem.

Inmiddels weer een jaartje verder en gaat het erg goed. Weet nu dat het een rol heeft gespeeld in mijn leven en misschien altijd nog wel ergens aanwezig zal zijn, maar heb het nu een 'plekje' kunnen geven, zoals ze dat noemen.



Ik lees hier terug dat mensen jarenlang misbruikt zijn door bijv hun vader. Dat moet nog vele malen erger zijn dan een eenmalige verkrachting. Juist je ouders moeten de meest veilige personen zijn voor een kind en daar dan zo'n misbruik van maken....dat blijft onvoorstelbaar.
Alle reacties Link kopieren
Saartje, er is geen verschil in misbruik! wat jou is overkomen is net zo verschrikkelijk als wat andere vrouwen overkomt!!



Bali, ik kende de man van zien. Ik weet dat hij getrouwd was en toen al 2 kinderen had.

Wat goed dat jij je zus onder je 'vleugels' genomen hebt!! Als geen ander weet jij wat ze meemaakte, toch?

Moeilijke keuzes die je na de aangifte moet maken, maar alleen opsluiten is idd geen optie!



Geraldine, ik lees dat je het een plekje hebt gegeven en dat je nu ook een relatie hebt. Gelukkig dat je dat vertrouwen terug gevonden hebt!!



Marah, dat je er nog steeds last van hebt is heel gewoon. Ik merk het zelf ook dat mijn vertrouwen naar anderen echt onherstelbaar beschadigd is...

dat is heel verdrietig maar wel ONS AFWEERSYSTEEM, we hebben het allemaal nodig om met het idee van misbruik (op wat voor manier dan ook) om te kunnen gaan.

het is een verdedigingsmechanisme, logisch toch? Ik wapen mezelf altijd tegen de ander...het enige typische is dat het wapenen niet alleen de mannen betreft maar ook de vrouwen...



ik ben ook 36 (nog eventjes ;-)) getrouwd en moeder van 2 prachtige zonen!
Alle reacties Link kopieren
Saartje wat fijn dat je het een plekje hebt kunnen geven.

Het is voor jou net zo erg als voor mij hoor. Daar zit geen verschil in, de gevolgen zijn hetzelfde.



Marieke, wat jij zegt is heel herkenbaar. Je hebt een soort van ingebouwd verdedigingswapen. Stel dat iemand me kwetst...ik heb het dan wel alleen bij mannen. Met vrouwen kan ik een echte vertrouwensband krijgen en mezelf helemaal open stellen. Vind het soms wel moeilijk te accepteren dat ik mannen nooit echt zal kunnen vertrouwen, zelfs niet na zo'n lange therapie.
Alle reacties Link kopieren
Begrijp wel wat jullie bedoelen met dat er geen verschil in zit. Toch denk ik dat er wel iets van een verschil in zit. Bij mij was het eenmalig en met geweld. Doordat het met zoveel dwang gebeurde begreep ik wel direct dat het niet normaal was en dat het niet was uitgelokt ofzo. Dat is moeilijker te begrijpen als het langere tijd door een persoon die zo dicht bij je staat gebeurd, denk ik. Dat is in elk geval veel moeilijker te plaatsen lijkt me.



Verdedigingsmechanismen ontwikkel je automatisch, dat heb je nodig om te blijven functioneren. Alleen uit zich dat niet bij iedereen hetzelfde en ontwikkelt zich dat bij iedereen op zijn eigen manier.



Smilinggrump; dat vertouwen dat er zowel bij mannen als vrouwen niet is herken ik wel. Vertrouwen in mensen is er in zijn geheel niet echt, dat heeft niet specifiek met mannen te maken.



Bali; dat verloren vertrouwen is ook moeilijk te accepteren. Hoe gaat dat in je relatie dan? Vertrouw je je man wel of zijn het vooral andere mannen die je niet vertrouwt? En hoe gaat je man ermee om? Wil niet te nieuwsgierig zijn, dus voel je niet verplicht overal antwoord op te geven.
Hoi dames,daar ben ik weer.Heb het redelijk druk.Eerst toch weer iets over mij:Mijn vriendin heeft een paar dagen geleden de vriendschap verbroken.Ze vond het trouwens ook altijd raar dat ik niet durf om s'avonds laat om 22:00 of later alleen op straat te lopen.Zij doet het immers ook.En zij weet dondersgoed wat me ooit overkomen is.Al was ik niet misbruikt dan zou ik alsnog niet s'avonds laat alleen op straat lopen.20:00 vind ik nog meevallen en als ik met iemand samen naar huis ga dan is dat alleen maar verstandig.Samen uit,samen thuis en anders een taxi nemen!Dat mensen dat raar vinden zegt meer over hun dan over mij.En ook kan ik soms nog boos worden als ik eraan denk dat de vrouw van die man die me misbruikt heeft zei dat ik loog en dat hij zij dat hij me zou vergeven,voor wat?Ik had niets gedaan.Ik was maar een meisje van 12 jaar.Het is niet mijn schuld.



bali,ja,dit soort daders zal ik absoluut nooit snappen.Toen ik hoorde van Dutroux en wat hij gedaan had werd ik ook heel erg boos.Ik leef met die mensen mee.En meid,gewoon blijven schrijven!Daar is het topic voor.Dat hij hetzelfde met je zus deed vind ik ook heel erg.Maar jullie hebben dus helemaal geen contact meer met hem...houden zo!Mijn vriend reageerde juist heel lief toen ik het hem vertelde.Hij heeft daar begrip voor.Je schreef dat je bang bent dat mannen je alleen willen voor de sex.Misschien kan je een eerste een vriendschap proberen op te bouwen of het voorzichtig aangaan en als je degene beter kent en met hem verder wilt aan hem uitleggen wat er aan de hand is?Als hij om je geeft dan heeft hij daar ook begrip voor.Hoop echt voor je dat je ooit meer vertrouwen zult krijgen.



yasmijn,welkom hier op dit topic!Fijn dat je er bent!Wie is degene die dit je aangedaan heeft?En 4 jaar lang,dat is een lange tijd.Gelukkig kan je er goed mee omgaan.Wat heeft je toen geholpen?



Marahbloem,wat rot voor je,jij ook?Heb je eigenlijk een relatie op dit moment?Ik kan me goed voorstellen dat dit een impact op je relaties heeft.Hoop voor je dat je eruit komt.Je bent welkom hier om alles van je af te schrijven.Ja,die daders moeten hard gestrafft worden.Ik las dat zelf medegevangene die andere dingen gedaan hebben zoals materielle dingen neerkijken op kinderverkrachsters en dergelijke.Gelijk hebben ze.



Saartje,ff een vraagje,maar je hoef het niet te zeggen als je niet wilt.Maar heeft die jongen je gedwongen tot sex?Want dat maak ik wel een beetje op uit je verhaal.Vind ik wel rot voor je en als je problemen wegdringt dan zijn ze ook nog niet opgelosst.Het is erg moeilijk en soms vind ik het ook lastig maar gelukkig gaat het nu wat beter met je.Heb je therapie gehad ervoor?Zo iemand mag van mij echt de bak in.Ik denk met je mee...dat er zulke mensen bestaan die iemand dwingen tot bepaalde handelingen!!!



Smilieggrump,aan de ene kant heb ik vertrouwen maar aan de andere kant let ik ook goed op.Als iemand raar doet neem ik er afstand van.Met zulke mensen wil ik dan niets te maken hebben.En ik maak ook gebruik van mijn afweersysteem i.v.m.vrouwen en andere dingen.Ben ook een paar keer enorm gekwetst.Dan wil ik ook wel eens voorzichtig zijn.
Alle reacties Link kopieren
Geraldine, rot voor je dat je vriendin de vriendschap heeft verbroken. Mag ik vragen waarom ze dat heeft gedaan? En er zijn zoveel mensen die 's avonds niet alleen over straat lopen, juist raar dat zij daar geen begrip voor heeft! Begrip opbrengen voor de ander en elkaar accepteren zoals je bent zijn belangrijke dingen in een vriendschap. Als dat er niet is, is die ander jouw vriendschap ook niet waard.



Om antwoord te geven op je vraag (je mag alles vragen hoor); ben inderdaad gedwongen tot sex. Ben met een mes op mijn keel verkracht en gedwongen wat handelingen te verrichten. Als ik er nu aan terug denk had ik misschien aangifte moeten doen, zodat hij gestraft zou worden. Maar was veel te bang toen en de situatie was nogal complex. Gebeurde namelijk op vakantie in een ander land en die jongen kwam ook weer uit een ander land. Daarbij had ik dat op die leeftijd ook allemaal niet getrokken denk ik.

Ik heb nooit therapie gehad of iets dergelijks. destijds wilde ik dat absoluut niet, wilde het er nooit meer over hebben en dacht er toen wel klaar mee te zijn. Vorig jaar bleek dat dus niet zo te zijn, maar ook toen geen therapie. Ben mijn eigen therapeut geweest ;-) Ben zelf hulpverlener en ik moet eerlijk zeggen dat dat de stap om ergens hulp voor te zoeken extra groot maakt. Maar ben er ook zelf uitgekomen en heb vooral kunnen accepteren dat het nog een bepaalde invloed heeft op mijn leven en probeer dat zo klein mogelijk te houden.



Wat belachelijk toch dat die vrouw zei dat ze je het wel zou vergeven. Je ziet helaas maar al te vaak dat misbruikers door hun omgeving in bescherming worden genomen.

Dat van wat er in gevangenissen gebeurd klopt absoluut. Kinderverkrachters hebben daar echt geen leven als blijkt wat ze hebben gedaan. Die krijgen dan nogal eens zelf ook een 'beurt'.
Dit soort mensen komen zichzelf zeker nog tegen en ik kan maar blijven zeggen dat ik daar echt egen begrip voor heb.De reden dat die vriendin de vriendschap verbrak was gewoon dat zij vond dat wij verschillende karakters hadden en dat ons niets verbond.Daar had zij erder mee moeten komen.Ook dacht zij altijd makkelijk over die dingen.Ze was dus erg verbaasd dat ik zei dat ik s' avonds laat vanaf 22:00 niet alleen op straat loop en bleef maar vragen"nee,echt?Durf jij dat ECHT NIET?Nou,ik doe dat wel."Lekker voor haar maar dan moet zij ook wel uitkijken.Ook was ik altijd degene die haar kant op moest komen en niet zij.Ben tussendoor enorm verdrietig omdat ik me gebruikt voel.



ik hoop dat deze jongen echt eens opgepakt wordt of dat dit al gebeurt is.Want ik vrees dat hij dat met merdere meisjes heeft gedaan.Verwijt je alsjeblieft niets want het is je schuld niet!ik schrok wel ervan,met een mes op je keel...Deze man die mij misbruikt heeft heeft al erder zijn hand tussen mijn benen gedaan.De laatste dag van mijn vakantie heeft hij dus van onderen mijn kleren naar beneden getrokken.Hij was trouwens degene die zei"I will forgive you for your lies..."



Ik denk dat dit topic veel vrouwen zal helpen om hun hart te luchten en vooral omdat zij er niet alleen voor staan.Samen steunen we elkaar en samen zijn we sterk.
Alle reacties Link kopieren
Verschillende karakters hebben lijkt me nou juist niet verkeerd. Ik ben juist blij dat niet al mijn vriendinnen hetzelfde zijn als ik, dan zouden we alleen maar in de clinch liggen met elkaar. Je leert het meest van de mensen die juist van je verschillen denk ik. En dat niets jullie verbond is ook een beetje vreemd om te zeggen; vriendschappen ontstaan omdat er iets is dat je met elkaar verbindt op wat voor manier dan ook lijkt me. Kan me wel voorstellen dat je je zo voelt, die dingen raken je toch.

Het is dan ook simpel voor mij om te zeggen; die vriendschap is het niet waard. Alleen jammer van de energie die je erin gestoken hebt en dat zij daar gebruik/misbruik van heeft gemaakt.



' i will forgive you for your lies'; waar haalt hij het lef vandaan. Ben blij te horen dat je zelf wel ziet en toen ook al in zag dat het fout was wat hij deed. Misbruik maken van een machtspositie op zo'n manier; vind het echt verschrikkelijk.

Wat betreft mijzelf de schuld geven, dat doe ik absoluut niet. Alleen dat het jammer is dat ik destijds geen aangifte heb gedaan, al ben ik er ergens ook wel zeker van dat het toen de juiste beslissing was het niet te doen. Wat je zegt over dat hij het vast vaker heeft gedaan; dat denk ik ook. Het is niet in een of andere vlaag van verstandsverbijstering gebeurd, het was duidelijk opgezet anders had hij geen mes hoeven pakken. Hij had zoveel woede in zich en als ik niet had weten weg te komen had het misschien wel anders af kunnen lopen. Waar hij ook mee driegde. Maar dat is achteraf gepraat en zal ik (gelukkig) ook nooit te weten komen.



En inderdaad, lekker van ons af blijven schrijven hier!
Alle reacties Link kopieren
Geraldine, ik begrijp zo weinig van jouw postings, en dat moet me even van het hart.



Je hebt de aanranding een plaats gegeven, en je hebt er geen last van. Je hebt een relatie, en geen problemen met seks. Ik vind dat oprecht heel fijn voor je. Wat ik me serieus afvraag is waarom je dan na al die tijd nog behoefte hebt om erover te praten. Je opent zelfs een topic om lotgenoten te treffen. Het spreekt elkaar zo tegen.



Ik denk niet dat het na 22.00 uur niet over straat durven in verband staat met de gebeurtenis. Wat jou is overkomen, overkwam jou immers niet in het donker, en binnenshuis nota bene. Als het in verband zou staan met de posttraumatische stress veroorzaakt door de aanranding, zou je waarschijnlijk meer angst hebben om binnenshuis te zijn, dan in het donker buitenshuis.

(er zijn er meer vrouwen bang in het donker buiten, maar dat heeft meestal niet met aanrandingen in het verleden te maken, meer met het lezen van kranten ed.)



Just curious.



Overigens ben ik ook misbruikt geweest.
Alle reacties Link kopieren
Pink, hoewel je niet mij aanspreekt met je reactie maar Geraldine wil ik er toch even op reageren.

Je schrijft dat het elkaar zo tegen spreekt dat er enerzijds gezegd wordt dat de aanranding verwerkt is en dat ze er anderzijds behoefte aan heeft erover te praten. Dat is toch niet zo vreemd? Ook al kan iemand er goed mee omgaan, dat wil nog niet zeggen dat het niet af en toe aan de oppervlakte komt en de behoefte kan zijn aan contact met mensen die iets dergelijks hebben meegemaakt. Daar gaat het toch om, stukje herkenning vinden en ervaringen delen met anderen, en dat is wat ze duidelijk heeft gemaakt met het openen van dit topic.



Wat je zegt over dat 's avonds niet alleen op straat durven en geen direct verband met de aanranding; kan zijn dat je daar gelijk in hebt. Maar ik kan ook wel wat theorieen bedenken die het wel kunnen verklaren.

Zal misschien ook met je eigen ervaring(en) te maken hebben dat je er zo over denkt? Ik ben zelf ook niet bang in het donker ofzo, ga gerust alleen over straat. Maar dat ik die angst zelf niet ken betekend niet dat ik de angst van een ander niet kan begrijpen.



En nog even voor de duidelijkheid, ik bedoel dit niet als een aanval op jou of als verdediging van geraldine (dat kan ze vast prima zelf). Ik hoop alleen niet dat we hier in dit soort discussies blijven hangen. Kreeg bij jouw reactie een beetje het gevoel dat je over iemand oordeelt, bv doordat je je afvraagt waarom ze nog de behoefte heeft erover te praten.

Deel je ervaringen als je daar behoefte aan hebt en laten we proberen hier niet over elkaar te oordelen.

En als ik jouw reactie verkeerd heb begrepen dan hoor ik dat graag ;-)
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet of het een oordeel is. Het is vooral verwondering. En ik denk nog steeds dat als je een topic opent om lotgenoten te treffen dat een teken is dat je nog in de verwerkingsfase zit. De gedachte die bij het lezen in me opkwam was: neemt Geraldine alleen ons in de maling, of ook zichzelf?

En nee, het is niet aardig van me dat ik het niet alleen dénk, maar ook nog type. So be it.



Verder rust ik mijn kaas en zal ik me er niet meer mee bemoeien. Ik wens jullie veel sterkte met verwerken. Ik weet uit ervaring hoe groot de impact kan zijn.
Alle reacties Link kopieren
Maar je wilt niet meepraten/schrijven over de impact die het op jou heeft gehad begrijp ik?

Is dat omdat je het idee hebt dat mensen hier anderen en/of zichzelf in de maling nemen of gewoon geen behoefte om hierover mee te schrijven?

En inderdaad niet altijd aardig om alles wat je denkt ook echt te zeggen, heb ik vaak te horen gekregen van anderen...;-)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven