Psyche
alle pijlers
Seksueel misbruikt,wie ook?
zaterdag 10 november 2007 om 16:09
Ik zit al heel lang erover na te denken om dit onderwerp hier te plaatsen.Heb het tot nu toe niet gedurft omdat ik bang ben om als aandachttrekster over te komen:
Maar er is me ooit iets overkomen toen ik 12 was dat ik niemand toewens.Ik was 12 en op vakantie in Scotland om meer Engels te leren.Ik brachte 3 weken bij een gastfamilie door waar ik het na mijn zin had tot de laatste dag.De gastheer deed tussendoor ook al raar door soms zijn handen tussen mijn benen te doen maar ik had het dus niet door.De laatste dag ging hij naar zijn bureau om iets op te halen en ik ging mee.Opeens zei hij tegen mij dat ik op de grond moest gaan liggen.Hij trok mijn broek uit en ging me van onderen aanraken.Gelukkig moest ik niets doen.Verder dan dat ging hij ook niet.Maar hij had me wel kunnen verkrachten wat gelukkig niet gebeurde.Ik vond het al raar en vertelde het tegen zijn vrouw die tegen me schreeuwde dat ik log en dat ik deze nacht maar thuis ging.De gastheer zelf smeet de deuren dicht en later zei hij tegen me dat hij me wel zou vergeven voor die leugens.Ik kreeg een heleboel verwijten tegen me totdat ik in huilen uitbarste.Thuis kreeg ik psychologische hulp en ook steun van mijn familie.Ook werd ik onderzocht door een gynecoloog doe vaststelde dat me niets mankeerde.
Ik heb het redelijk goed een plek kunnen geven al ga ik s'nachts nooit alleen op straat en als ik lees dat er weer iemand een kind heeft misbruikt dan wordt ik ontzettend kwaad omdat ik met degene meevoel.
Al heb ik het geaccepteerd als deel van mijn leven dan nog heb ik behoefte om hier erover te praten.Hoop dat dit niet raar is.Ik zoek lodgenoten of mensen wiens kind zoiets is overkomen.Andere reacties zijn ook welkom.Verder verwijt ik mezelf niets want het was niet mijn schuld.Hij had met zijn klauwen van me af moeten blijven.En al is dit lang geleden en ben ik nu zelf een jonge vrouw met een relatie zo zal ik dit toch nooit vergeten.Gelukkig heb ik daarom nooit problemen met mannen gehad en geniet ik van sex met mijn vriend omdat ik weet dat het uit liefde is.
Maar er is me ooit iets overkomen toen ik 12 was dat ik niemand toewens.Ik was 12 en op vakantie in Scotland om meer Engels te leren.Ik brachte 3 weken bij een gastfamilie door waar ik het na mijn zin had tot de laatste dag.De gastheer deed tussendoor ook al raar door soms zijn handen tussen mijn benen te doen maar ik had het dus niet door.De laatste dag ging hij naar zijn bureau om iets op te halen en ik ging mee.Opeens zei hij tegen mij dat ik op de grond moest gaan liggen.Hij trok mijn broek uit en ging me van onderen aanraken.Gelukkig moest ik niets doen.Verder dan dat ging hij ook niet.Maar hij had me wel kunnen verkrachten wat gelukkig niet gebeurde.Ik vond het al raar en vertelde het tegen zijn vrouw die tegen me schreeuwde dat ik log en dat ik deze nacht maar thuis ging.De gastheer zelf smeet de deuren dicht en later zei hij tegen me dat hij me wel zou vergeven voor die leugens.Ik kreeg een heleboel verwijten tegen me totdat ik in huilen uitbarste.Thuis kreeg ik psychologische hulp en ook steun van mijn familie.Ook werd ik onderzocht door een gynecoloog doe vaststelde dat me niets mankeerde.
Ik heb het redelijk goed een plek kunnen geven al ga ik s'nachts nooit alleen op straat en als ik lees dat er weer iemand een kind heeft misbruikt dan wordt ik ontzettend kwaad omdat ik met degene meevoel.
Al heb ik het geaccepteerd als deel van mijn leven dan nog heb ik behoefte om hier erover te praten.Hoop dat dit niet raar is.Ik zoek lodgenoten of mensen wiens kind zoiets is overkomen.Andere reacties zijn ook welkom.Verder verwijt ik mezelf niets want het was niet mijn schuld.Hij had met zijn klauwen van me af moeten blijven.En al is dit lang geleden en ben ik nu zelf een jonge vrouw met een relatie zo zal ik dit toch nooit vergeten.Gelukkig heb ik daarom nooit problemen met mannen gehad en geniet ik van sex met mijn vriend omdat ik weet dat het uit liefde is.
woensdag 19 december 2007 om 21:20
sarah2ndlife,jeetje jij ook!Ik snap soms niet wat er in dit soort mensen omgaat die mensen zoiets aandoen of hun een stuk van hun vrijheid afpakken.Dat is degene die dat bij mij deed niet gelukt al zou ik soms willen dat ik hem een schop tussen zijn knieen toen had kunnen geven...had,had,maar toen dacht ik er niet aan.Iemand die anderen sexuel misbruikt die is ziek in zijn hoofd denk ik dan.Ik verwijt mezelf niets maar dat neemt niet weg dat ik erg boos en verdrietig wordt als ik hoor wat anderen overkomen is.Juist omdat ik met hun meleef.Ik zal een andere keer wat langer en uitgebreider reageren.Voor kerst zal ik niet meer veel kunnen posten.Iedereen sterkte met alles!
woensdag 19 december 2007 om 21:56
Ik ben even een maandje niet meer in dit topic geweest, maarvind het tof om te zien dat mensen hier echt steun uit halen.
Wat ik me persoonlijk afvraag: Ik ben zo'n 5 jaar geleden slachtoffer geweest van een groepsverkrachting.(zie eerder in dit topic.)toendertijd heb ik het erg moeilijk gehad, maar dat was vooral vanwege onbegrip en bedreigingen en dergelijke die met het gebeurde te maken hadden. Een jaar later ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij is zelfs nog meegeweest naar het hoger beroep van de rechtszaak die volgde op de aangifte die ik heb gedaan.
Bij tijd en wijle heb ik het moeilijk gehad, maar voor mijn gevoel ben ik er inmiddels echt overheen. Ook heb ik met sex nooit problemen gehad, alleen bij bepaalde handelingen die me eraan herinnerden.
Wat ik me afvraag, ben ik er nu echt overheen, of krijg ik de klap nog, misschien wel jaren later? ik ben een persoon die veel relativeerd, zo ook in deze situatie. Ik ben alleen bang dat ik het later nog voor mijn kiezen krijg, omdat ik me er zo 'makkelijk" doorheen geslagen heb.
Wat zijn jullie ervaringen?hoe ging bij jullie het verloop vh verwerken?
Wat ik me persoonlijk afvraag: Ik ben zo'n 5 jaar geleden slachtoffer geweest van een groepsverkrachting.(zie eerder in dit topic.)toendertijd heb ik het erg moeilijk gehad, maar dat was vooral vanwege onbegrip en bedreigingen en dergelijke die met het gebeurde te maken hadden. Een jaar later ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij is zelfs nog meegeweest naar het hoger beroep van de rechtszaak die volgde op de aangifte die ik heb gedaan.
Bij tijd en wijle heb ik het moeilijk gehad, maar voor mijn gevoel ben ik er inmiddels echt overheen. Ook heb ik met sex nooit problemen gehad, alleen bij bepaalde handelingen die me eraan herinnerden.
Wat ik me afvraag, ben ik er nu echt overheen, of krijg ik de klap nog, misschien wel jaren later? ik ben een persoon die veel relativeerd, zo ook in deze situatie. Ik ben alleen bang dat ik het later nog voor mijn kiezen krijg, omdat ik me er zo 'makkelijk" doorheen geslagen heb.
Wat zijn jullie ervaringen?hoe ging bij jullie het verloop vh verwerken?
woensdag 19 december 2007 om 22:33
44pje: Of je de klap alsnog zal krijgen weet ik natuurlijk niet. Misschien wel/ misschien niet. Maar wat ik mij herinner van je vorige postings en wat je hier ook schrijft is dat je aangifte hebt gedaan. Tijdens zo'n periode met rechtzaak en al moet je er natuurlijk al doorheen en moet je ook onder ogen zien wat er is gebeurd. Ik denk (al kan ik dat natuurlijk niet zo beoordelen) dat jij al door een heel verwerkingsproces heen bent gegaan.
Wat dat betreft ben je denk ik veel verder dan ik ben. Bij mij is het dan wel langer geleden gebeurd, maar ik heb er nooit wat mee gedaan. Het was gebeurd, maakte mezelf wijs dat ik er geen last van had en dat was het dan.
Bij mij is de klap later dus wel gekomen, maar dat komt natuurlijk vooral door mijn 'kop in het zand steken' mentaliteit.
Dat relativeren herken ik ook wel, maar je kan ook teveel relativeren volgens mij. Er is altijd wel iets ergers of moeilijkers te bedenken. Als je zo zou denken mag je het nooit ergens moeilijk mee hebben of verdiet om hebben.
Was jij trouwens ook niet degene die voorlichting wilde gaan geven? Heb je daar al iets mee gedaan?
Wat dat betreft ben je denk ik veel verder dan ik ben. Bij mij is het dan wel langer geleden gebeurd, maar ik heb er nooit wat mee gedaan. Het was gebeurd, maakte mezelf wijs dat ik er geen last van had en dat was het dan.
Bij mij is de klap later dus wel gekomen, maar dat komt natuurlijk vooral door mijn 'kop in het zand steken' mentaliteit.
Dat relativeren herken ik ook wel, maar je kan ook teveel relativeren volgens mij. Er is altijd wel iets ergers of moeilijkers te bedenken. Als je zo zou denken mag je het nooit ergens moeilijk mee hebben of verdiet om hebben.
Was jij trouwens ook niet degene die voorlichting wilde gaan geven? Heb je daar al iets mee gedaan?
vrijdag 21 december 2007 om 10:57
Saartje, ja, dat was ik ja. Ben er nog niet mee bezig geweest, druk op werk, etc, maar wil dat in het nieuwe jaar wel gaan doen ja.
Wat die rechtszaak betreft, idd het is een mallemolen die onwijs vervelend is, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik het echt onder ogen moest zien. Ik weet nog wel dat ik bij het hoger beroep was, en mijn vriend en ouders mee waren. Ik had tegen mijn vriend alleen heel globaal verteld wat er gebeurd was, en die schrok zich wezenloos. Alles wordt tot in detail uit de doeken gedaan, en dat is natuurlijk erg confronterend.
Ik heb het er bij tijd en wijle moeilijk mee gehad, maar kan er nu over praten zonder emotioneel te worden. Ik zat toen in een moeilijke periode, en die gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat ik ben verhuisd naar een andere woonplaats, om daar een leven op te bouwen. Ik heb hier mijn vriend leren kennen, het heeft me alleen maar goeds gebracht wat dat betreft. Inmiddels denk ik: What doesn't kill you, makes you stronger, en omdat ik dit heb kunnen verwerken naar mijn idee kan ik voor mijn gevoel alles aan.
Wat die rechtszaak betreft, idd het is een mallemolen die onwijs vervelend is, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik het echt onder ogen moest zien. Ik weet nog wel dat ik bij het hoger beroep was, en mijn vriend en ouders mee waren. Ik had tegen mijn vriend alleen heel globaal verteld wat er gebeurd was, en die schrok zich wezenloos. Alles wordt tot in detail uit de doeken gedaan, en dat is natuurlijk erg confronterend.
Ik heb het er bij tijd en wijle moeilijk mee gehad, maar kan er nu over praten zonder emotioneel te worden. Ik zat toen in een moeilijke periode, en die gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat ik ben verhuisd naar een andere woonplaats, om daar een leven op te bouwen. Ik heb hier mijn vriend leren kennen, het heeft me alleen maar goeds gebracht wat dat betreft. Inmiddels denk ik: What doesn't kill you, makes you stronger, en omdat ik dit heb kunnen verwerken naar mijn idee kan ik voor mijn gevoel alles aan.
zaterdag 22 december 2007 om 16:04
Ja, met zo'n rechtzaak kan je natuurlijk niet doen alsof er niets gebeurd is en jezelf voor de gek houden. Dan moet je ook alle details oprakelen en op tafel leggen. Lijkt me erg moeilijk, ook voor je vriend en ouders moet het moeilijk geweest zijn.
Dat vond ik zelf het moeilijkst, het verdriet van mijn ouders toen ik het aan hen vertelde. Was voor mij toen reden om er nooit meer met ze over te praten. Was natuurlijk ook geen oplossing maar daar stond ik toen niet bij stil.
Ben je verhuisd vanwege de daders en de bedreigingen of meer omdat je ergens anders gewoon helemaal opnieuw wilde beginnen?
Ik ben benieuwd of je een organisatie gaat vinden waarmee je die voorlichting kan gaan geven en hoe je dat zal vinden.
Dat vond ik zelf het moeilijkst, het verdriet van mijn ouders toen ik het aan hen vertelde. Was voor mij toen reden om er nooit meer met ze over te praten. Was natuurlijk ook geen oplossing maar daar stond ik toen niet bij stil.
Ben je verhuisd vanwege de daders en de bedreigingen of meer omdat je ergens anders gewoon helemaal opnieuw wilde beginnen?
Ik ben benieuwd of je een organisatie gaat vinden waarmee je die voorlichting kan gaan geven en hoe je dat zal vinden.
zaterdag 29 december 2007 om 22:31
ik ben nu 19 jaar maar heb wel vanalles mee gemaakt, met mij en mijn zusje van 10 toen die tijd. mijn zusje is heeft er met mijn moeder aangifte van gedaan en is een rechtzaak van geweest, maar voor mij zusje aan was het met mij gebeurt, maar durf hier nog steeds niet onder ogen te komen tegen over mijn moeder, omdat ik weet dat ik mijn zusje kon beschermen als ik het eerder had vertelt, het is nu 5 jaar geleden. en een vriend van lang geleden heeft mij gedwongen en opgesloten, ik reageer dit af op mij vriend en het gaat ten kosten van onze relatie, wat ik niet meer leuk vind, het word soms steeds erger, en ik kan het niet hebben dat hij films kijkt met iets bloot of grofe taal gebruik. weet iemand wat ik hiermee moet doen.
ik ben al bij een psygoloog geweest maar hierdoor werd het erger. ben nu een tijd hiermee gestopt.
groet incabod van 19 jaar woman
ik ben al bij een psygoloog geweest maar hierdoor werd het erger. ben nu een tijd hiermee gestopt.
groet incabod van 19 jaar woman
