Psyche
alle pijlers
Seksueel misbruikt,wie ook?
zaterdag 10 november 2007 om 16:09
Ik zit al heel lang erover na te denken om dit onderwerp hier te plaatsen.Heb het tot nu toe niet gedurft omdat ik bang ben om als aandachttrekster over te komen:
Maar er is me ooit iets overkomen toen ik 12 was dat ik niemand toewens.Ik was 12 en op vakantie in Scotland om meer Engels te leren.Ik brachte 3 weken bij een gastfamilie door waar ik het na mijn zin had tot de laatste dag.De gastheer deed tussendoor ook al raar door soms zijn handen tussen mijn benen te doen maar ik had het dus niet door.De laatste dag ging hij naar zijn bureau om iets op te halen en ik ging mee.Opeens zei hij tegen mij dat ik op de grond moest gaan liggen.Hij trok mijn broek uit en ging me van onderen aanraken.Gelukkig moest ik niets doen.Verder dan dat ging hij ook niet.Maar hij had me wel kunnen verkrachten wat gelukkig niet gebeurde.Ik vond het al raar en vertelde het tegen zijn vrouw die tegen me schreeuwde dat ik log en dat ik deze nacht maar thuis ging.De gastheer zelf smeet de deuren dicht en later zei hij tegen me dat hij me wel zou vergeven voor die leugens.Ik kreeg een heleboel verwijten tegen me totdat ik in huilen uitbarste.Thuis kreeg ik psychologische hulp en ook steun van mijn familie.Ook werd ik onderzocht door een gynecoloog doe vaststelde dat me niets mankeerde.
Ik heb het redelijk goed een plek kunnen geven al ga ik s'nachts nooit alleen op straat en als ik lees dat er weer iemand een kind heeft misbruikt dan wordt ik ontzettend kwaad omdat ik met degene meevoel.
Al heb ik het geaccepteerd als deel van mijn leven dan nog heb ik behoefte om hier erover te praten.Hoop dat dit niet raar is.Ik zoek lodgenoten of mensen wiens kind zoiets is overkomen.Andere reacties zijn ook welkom.Verder verwijt ik mezelf niets want het was niet mijn schuld.Hij had met zijn klauwen van me af moeten blijven.En al is dit lang geleden en ben ik nu zelf een jonge vrouw met een relatie zo zal ik dit toch nooit vergeten.Gelukkig heb ik daarom nooit problemen met mannen gehad en geniet ik van sex met mijn vriend omdat ik weet dat het uit liefde is.
Maar er is me ooit iets overkomen toen ik 12 was dat ik niemand toewens.Ik was 12 en op vakantie in Scotland om meer Engels te leren.Ik brachte 3 weken bij een gastfamilie door waar ik het na mijn zin had tot de laatste dag.De gastheer deed tussendoor ook al raar door soms zijn handen tussen mijn benen te doen maar ik had het dus niet door.De laatste dag ging hij naar zijn bureau om iets op te halen en ik ging mee.Opeens zei hij tegen mij dat ik op de grond moest gaan liggen.Hij trok mijn broek uit en ging me van onderen aanraken.Gelukkig moest ik niets doen.Verder dan dat ging hij ook niet.Maar hij had me wel kunnen verkrachten wat gelukkig niet gebeurde.Ik vond het al raar en vertelde het tegen zijn vrouw die tegen me schreeuwde dat ik log en dat ik deze nacht maar thuis ging.De gastheer zelf smeet de deuren dicht en later zei hij tegen me dat hij me wel zou vergeven voor die leugens.Ik kreeg een heleboel verwijten tegen me totdat ik in huilen uitbarste.Thuis kreeg ik psychologische hulp en ook steun van mijn familie.Ook werd ik onderzocht door een gynecoloog doe vaststelde dat me niets mankeerde.
Ik heb het redelijk goed een plek kunnen geven al ga ik s'nachts nooit alleen op straat en als ik lees dat er weer iemand een kind heeft misbruikt dan wordt ik ontzettend kwaad omdat ik met degene meevoel.
Al heb ik het geaccepteerd als deel van mijn leven dan nog heb ik behoefte om hier erover te praten.Hoop dat dit niet raar is.Ik zoek lodgenoten of mensen wiens kind zoiets is overkomen.Andere reacties zijn ook welkom.Verder verwijt ik mezelf niets want het was niet mijn schuld.Hij had met zijn klauwen van me af moeten blijven.En al is dit lang geleden en ben ik nu zelf een jonge vrouw met een relatie zo zal ik dit toch nooit vergeten.Gelukkig heb ik daarom nooit problemen met mannen gehad en geniet ik van sex met mijn vriend omdat ik weet dat het uit liefde is.
donderdag 15 november 2007 om 22:48
Saartje, ik schrijf nu niet mee over het misbruik. Ik wil niet zeggen dat ik het helemaal heb verwerkt, maar ben op dit moment erg bezig met andere dingen. Misschien blijf ik wel meelezen (ik zal dan verdere kritiek achterwege laten en alleen maar lezen 
)
O ja, nog een toevoeging, Saar: ik ben over het algemeen niet zo'n kritische lezert die snel oordeelt enzo, hoor. Dat je zeker niet denkt dat ik met een veroordelend oog meelees. Bij de andere postings in dit topic heb ik me niets afgevraagd en me ook niet verwonderd.
)O ja, nog een toevoeging, Saar: ik ben over het algemeen niet zo'n kritische lezert die snel oordeelt enzo, hoor. Dat je zeker niet denkt dat ik met een veroordelend oog meelees. Bij de andere postings in dit topic heb ik me niets afgevraagd en me ook niet verwonderd.
donderdag 15 november 2007 om 22:58
oh, nog een toevoeging. Was net bezig met een reactie, dat ik blij ben dat iemand zo snel iets met mijn advies doet. Zou willen dat ze op mijn werk alles zo snel oppikken, haha!
Een kritische noot mag best natuurlijk, maar bij een gevoelig onderwerp als dit loop je snel het risico mensen te kwetsen.
En voor jou, alles op zijn tijd en wanneer jij er tijd en behoefte aan hebt, maar je bent natuurlijk welkom mee te lezen en te schrijven.
Een kritische noot mag best natuurlijk, maar bij een gevoelig onderwerp als dit loop je snel het risico mensen te kwetsen.
En voor jou, alles op zijn tijd en wanneer jij er tijd en behoefte aan hebt, maar je bent natuurlijk welkom mee te lezen en te schrijven.
vrijdag 16 november 2007 om 11:04
Pink,ik kan daar niets mee!Weet je eigenlijk hoe het voelt als iemand sexuel misbruikt wordt?Ik neem hier niemand in de maling en ik lieg ook niet.Hoe kom je daar nou bij?Alsof ik zoiets zou verzinnen!Ik wil hier anderen steunen en ik heb ook af en toe steun nodig.Nee,ik vind hier niets raars aan.Als ik er behoefte aan heb om erover te praten dan doe ik dat.En degene die wil mag reageren.Staat helemaal vrij.
vrijdag 16 november 2007 om 11:54
Hopelijk kunnen we snel weer terug gaan naar het onderwerp zelf, anders mist het absoluut zijn doel denk ik en heeft het weinig zin hiermee verder te gaan.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je niet zou moeten reageren geraldine, heb ik gister immers zelf ook gedaan. Maar dit topic is niet voor niets geopend en daar moeten we niet aan voorbij gaan.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je niet zou moeten reageren geraldine, heb ik gister immers zelf ook gedaan. Maar dit topic is niet voor niets geopend en daar moeten we niet aan voorbij gaan.
vrijdag 16 november 2007 om 12:36
Het is niet dat ik helemaal geen sex kan hebben, maar ik heb er wel heel veel moeite mee. Duurt lang voordat ik me veilig genoeg voel bij iemand om daar sex mee te kunnen hebben. Voel me erg geremd, met name als ik zelf aan het werk moet zal ik maar zeggen, en bepaalde handelingen kan ik absoluut niet doen bij een man. Roept teveel herinneringen op en een gevoel van onmacht. Heb wel nog steeds de hoop dat dit een keer zal veranderen en dat ik iemand vind bij wie ik mij veilig genoeg voel.
Mag ik vragen hoe oud je was toen je seksueel bent misbruikt? En of je daarna ooit nog seks hebt gehad?
Mag ik vragen hoe oud je was toen je seksueel bent misbruikt? En of je daarna ooit nog seks hebt gehad?
vrijdag 16 november 2007 om 13:06
Dag lieve Schatten....
EN ja ik ook...Ik was een jaar of 6 en overnachtte bij een mannelijke oppas en zijn vrouw. Ik was het eerste kind van mijn moeder...ze liet me nooit alleen bij iemand en die ene keer dat ze het deed in goed vertrouwen was het raak. Ik herinner het me nog heel goed. Ik herinner me alleen te zijn in een grote kamer, een bed en hij die binnen kwam, hij begon me aan te raken, te zoenen....Kan je het geloven...6 jaar..Van schrik in mijn bed geplast die nacht, en hij heeft me toen uitgebreid gewassen in de ochtend...Mijn moeder heeft me vervolgens opgehaald en ze wist het vrijwel meteen; Ken en Barbie hadden ineens een heel andere relatie met elkaar, ik tekende taferelen, alleen niet meer zo innocent. Mijn moeder heeft overigens nooit aangifte gedaan, met name omdat ze bang was voor de repercussions en omdat ze mij wilde beschermen tegen dat hele proces.
Heel lang heb ik dat niet begrepen. Nu wel, en we hebben er ook over gesproken. Heel lang ben ik bang geweest van een bepaald soort man. Daar ben ik in mijn tienerjaren overheen gegroeid. Gelukkig heb ik altijd goeie lieve vriendjes gehad en altijd als een koningen behandelt, met liefde en begrip. Ik heb altijd het gevoel dat ik me er goed overheen heb kunnen zetten en kan ook vrij gemakkelijk over de situatie praten wat voor mij belangrijk is: je ziet hoeveel mannen en vrouwen een soortgelijk ervaring hebben. Praten kan allicht helpen. Er is alleen een ding dat aan mij knaagt. Deze man heeft tijdens het hele gebeuren iets tegen mij gezegd wat ik nooit echt los heb kunnen laten en ik draag dit dus al zo'n 20, 21 jaar met mij mee. Ik ben langzaam aan mezelf aan het verlossen van zijn woorden. Vorig jaar heb ik het voor het eerst op kunnen schrijven, dit jaar voor het eerst gezegd en de tranen springen me weer in de ogen...
Ik heb net als vele anderen op deze wereld veel meegemaakt en I can say with truth in my heart that I am happy. Happy to be alive. And a sick sick man like that isnt going to take away my joy, spirit, soul. Ik weiger het slachtoffer te zijn van dit slachtoffer. Het is alleen jammer dat ik zolang moet dealen met de gevolgen van zijn daad.
Maar goed, ik kom er wel.
Dank voor het openen van dit topic..
Liefs,
eNala zzaJ
EN ja ik ook...Ik was een jaar of 6 en overnachtte bij een mannelijke oppas en zijn vrouw. Ik was het eerste kind van mijn moeder...ze liet me nooit alleen bij iemand en die ene keer dat ze het deed in goed vertrouwen was het raak. Ik herinner het me nog heel goed. Ik herinner me alleen te zijn in een grote kamer, een bed en hij die binnen kwam, hij begon me aan te raken, te zoenen....Kan je het geloven...6 jaar..Van schrik in mijn bed geplast die nacht, en hij heeft me toen uitgebreid gewassen in de ochtend...Mijn moeder heeft me vervolgens opgehaald en ze wist het vrijwel meteen; Ken en Barbie hadden ineens een heel andere relatie met elkaar, ik tekende taferelen, alleen niet meer zo innocent. Mijn moeder heeft overigens nooit aangifte gedaan, met name omdat ze bang was voor de repercussions en omdat ze mij wilde beschermen tegen dat hele proces.
Heel lang heb ik dat niet begrepen. Nu wel, en we hebben er ook over gesproken. Heel lang ben ik bang geweest van een bepaald soort man. Daar ben ik in mijn tienerjaren overheen gegroeid. Gelukkig heb ik altijd goeie lieve vriendjes gehad en altijd als een koningen behandelt, met liefde en begrip. Ik heb altijd het gevoel dat ik me er goed overheen heb kunnen zetten en kan ook vrij gemakkelijk over de situatie praten wat voor mij belangrijk is: je ziet hoeveel mannen en vrouwen een soortgelijk ervaring hebben. Praten kan allicht helpen. Er is alleen een ding dat aan mij knaagt. Deze man heeft tijdens het hele gebeuren iets tegen mij gezegd wat ik nooit echt los heb kunnen laten en ik draag dit dus al zo'n 20, 21 jaar met mij mee. Ik ben langzaam aan mezelf aan het verlossen van zijn woorden. Vorig jaar heb ik het voor het eerst op kunnen schrijven, dit jaar voor het eerst gezegd en de tranen springen me weer in de ogen...
Ik heb net als vele anderen op deze wereld veel meegemaakt en I can say with truth in my heart that I am happy. Happy to be alive. And a sick sick man like that isnt going to take away my joy, spirit, soul. Ik weiger het slachtoffer te zijn van dit slachtoffer. Het is alleen jammer dat ik zolang moet dealen met de gevolgen van zijn daad.
Maar goed, ik kom er wel.
Dank voor het openen van dit topic..
Liefs,
eNala zzaJ
vrijdag 16 november 2007 om 13:10
Ik was van plan geweest na mijn ene posting weg te blijven, maar moet nu toch mijn standpunt verdedigen.
Geraldine, volgens mij heb je er dan nog wél last van en het nog niet helemaal een plek weten te geven/geaccepteerd. En daar is niets mis mee. Maar dan zou ik je verhaal wel hebben begrepen. Daarom blijf ik erbij dat ik een en ander tegenstrijdig vind.
Als je een van mijn postings helemaal uitgelezen zou hebben (welke dan ook), zou je weten dat ook ik met misbruik te maken heb gehad. Ik heb daarnaast veel met andere misbruikte vrouwen te maken gehad en hun verwerkingsprocessen van dichtbij meegemaakt.
Geraldine, volgens mij heb je er dan nog wél last van en het nog niet helemaal een plek weten te geven/geaccepteerd. En daar is niets mis mee. Maar dan zou ik je verhaal wel hebben begrepen. Daarom blijf ik erbij dat ik een en ander tegenstrijdig vind.
Als je een van mijn postings helemaal uitgelezen zou hebben (welke dan ook), zou je weten dat ook ik met misbruik te maken heb gehad. Ik heb daarnaast veel met andere misbruikte vrouwen te maken gehad en hun verwerkingsprocessen van dichtbij meegemaakt.
vrijdag 16 november 2007 om 13:25
Pink,dan hoop ik dus echt dat je van mij aanneemt dat ik hier absoluut niemand in de maling neem.Sorry dat ik je posting niet zo goed gelezen heb.Ik wist niet goed hoe die dingen te verwoorden en had alleen een deel gelezen i.v.tijdgebrek.Rot voor je dat je dat overkomen is en ik hoop dat je hier steun zult vinden!Ik zal er de volgende keer meer op ingaan.
Effe in het kort,aan de ene kant kan ik er goed mee omgaan omdat ik ook geniet van het leven maar heb ik dus ook soms rotmomenten en ben dan verdrietig.Als ik dan hoor dat er weer iemand sexuel misbruikt is dan wordt ik erg boos omdat ik ontzettend meeleef met de slachtoffers.En dat ik van sex kan genieten met mijn vriend is gewoon dat het uit liefde gebeurt en hij begrip heeft voor mijn situatie en niets tegen mijn zin doet.Als ik me weer rot voel dan praat ik met mijn vriend erover.
Als ik wat meer tijd heb dan zal ik weer wat meer reageren.Zit op mijn werk en de pauze is zo om.
Deze smilie is voor Pink.Hoop dat het nu duidelijker is.Ik wil dat dit topic blijft bestaan en jullie mogen je ei kwijt wanneer je dat wilt,goed?
Effe in het kort,aan de ene kant kan ik er goed mee omgaan omdat ik ook geniet van het leven maar heb ik dus ook soms rotmomenten en ben dan verdrietig.Als ik dan hoor dat er weer iemand sexuel misbruikt is dan wordt ik erg boos omdat ik ontzettend meeleef met de slachtoffers.En dat ik van sex kan genieten met mijn vriend is gewoon dat het uit liefde gebeurt en hij begrip heeft voor mijn situatie en niets tegen mijn zin doet.Als ik me weer rot voel dan praat ik met mijn vriend erover.
Als ik wat meer tijd heb dan zal ik weer wat meer reageren.Zit op mijn werk en de pauze is zo om.
Deze smilie is voor Pink.Hoop dat het nu duidelijker is.Ik wil dat dit topic blijft bestaan en jullie mogen je ei kwijt wanneer je dat wilt,goed?
vrijdag 16 november 2007 om 14:19
Hoi Geraldine,
En misschien reageerde ik te snel op jouw openingsposting, zonder tussen de regels door te lezen. Het kwam op mij allemaal zo inconsequent over, maar het ligt dus genuanceerder, ook bij jou. (en normaalgesproken ben ik juist zo goed in het tussen-de-regels-doorlezen.)
Ik ben verschillende keren misbruikt. Als dertienjarige belandde ik aan de zelfkant van de maatschappij, zonder bescherming van ouders of andere opvoeders. (Heel verhaal, weggelopen van huis enzo). In ieder geval waren de omstandigheden zo dat ik een vrij makkelijke prooi was voor mensen die het slecht met me voor hadden. Omdat ik toen de gelegenheid niet had om dingen te verwerken (moest immers zien te overleven), verdrong ik alles, om pas rond mijn 21e ermee aan de slag te gaan.
Het heeft veel impact op wie ik was en ben. Tussen mijn 20e en 35e heb ik veel vriendjes (en een paar serieuze relaties) gehad, maar ik merk dat ik moeite heb liefde en seks te combineren. Waar ik wél erg goed in was nadat ik een en ander had verwerkt, was seks hebben als een vent, zoals ik het noemde (seks is seks, en staat los van liefde. Zoiets). Voor mijn gevoel klopt het niet lust te voelen voor iemand op het moment dat ik me emotioneel met hem verbonden voel. Lastig dus.
Verder heb ik mijn hele leven een rare verhouding met "mijn lijf". Door wat er is gebeurd leek ik - in figuurlijk zin - afstand genomen te hebben van mijn lijf. Het was niet van mij (anderen hadden het zich immers toegeneigend). Daarom ga ik er anders mee om dan anderen, merk ik. Verder heb ik moeite met grenzen stellen (gaat steeds beter), alsof omdat mensen er overheen zijn gedenderd die grenzen zo opgerekt zijn dat ik zelf niet meer precies weet waar ze liggen. Heb me ook veel en vaak ontzettend vies gevoeld. Ik heb volgens mij nooit luchtjes bij me, maar douche me toch het liefst drie keer per dag, en heb periodes gehad dat ik me zo onrein voelde dat ik het liefst een liter bleekmiddel aan mijn mond had willen zetten om mezelf van binnen te reinigen.
Ik kom er steeds vaker achter dat hoe ik op dingen reageer waarschijnlijk het gevolg is van misbruik.
En ik heb/had vrij specifieke angsten. Sommige zijn verdwenen, andere zijn er nog. Ik heb jaren gehad dat ik in elkaar dook bij het geluid van een optrekkende auto. Ik dacht dat het een reeële angst was maar ik zag dat mensen om me heen niet zo reageerden bij dat geluid. Ineens viel het kwartje: ben ooit eens bijna van mijn sokken gereden door een man van wie ik eens een lift kreeg. Ik was toen 14. Hij werd ineens handtastelijk. Ik wilde dat niet en stapte uit, hij dreigde dat hij me dood zou rijden als ik uit zou stappen en hij probeerde de daad bij het woord te voegen. Mijn angsten zijn heel situatiegebonden, vandaar dat ik zo reageerde.
Verder ga ik dus wél rustig midden in de nacht over straat. Of dat verstandig is of niet weet ik niet. Ik respecteer het als anderen na een bepaald tijdstip niet meer over straat gaan, maar ik vind het te moeilijk me te laten beperken door 's avonds niet meer de straat op te gaan omdat er iets zou kunnen gebeuren. Terwijl ik me op andere gebieden wel degelijk laat beperken door angsten (maar die zijn voor mij dan weer heel duidelijk gelinkt aan misbruiksituaties, en dus moeilijker om eroverheen te stappen)
En misschien reageerde ik te snel op jouw openingsposting, zonder tussen de regels door te lezen. Het kwam op mij allemaal zo inconsequent over, maar het ligt dus genuanceerder, ook bij jou. (en normaalgesproken ben ik juist zo goed in het tussen-de-regels-doorlezen.)
Ik ben verschillende keren misbruikt. Als dertienjarige belandde ik aan de zelfkant van de maatschappij, zonder bescherming van ouders of andere opvoeders. (Heel verhaal, weggelopen van huis enzo). In ieder geval waren de omstandigheden zo dat ik een vrij makkelijke prooi was voor mensen die het slecht met me voor hadden. Omdat ik toen de gelegenheid niet had om dingen te verwerken (moest immers zien te overleven), verdrong ik alles, om pas rond mijn 21e ermee aan de slag te gaan.
Het heeft veel impact op wie ik was en ben. Tussen mijn 20e en 35e heb ik veel vriendjes (en een paar serieuze relaties) gehad, maar ik merk dat ik moeite heb liefde en seks te combineren. Waar ik wél erg goed in was nadat ik een en ander had verwerkt, was seks hebben als een vent, zoals ik het noemde (seks is seks, en staat los van liefde. Zoiets). Voor mijn gevoel klopt het niet lust te voelen voor iemand op het moment dat ik me emotioneel met hem verbonden voel. Lastig dus.
Verder heb ik mijn hele leven een rare verhouding met "mijn lijf". Door wat er is gebeurd leek ik - in figuurlijk zin - afstand genomen te hebben van mijn lijf. Het was niet van mij (anderen hadden het zich immers toegeneigend). Daarom ga ik er anders mee om dan anderen, merk ik. Verder heb ik moeite met grenzen stellen (gaat steeds beter), alsof omdat mensen er overheen zijn gedenderd die grenzen zo opgerekt zijn dat ik zelf niet meer precies weet waar ze liggen. Heb me ook veel en vaak ontzettend vies gevoeld. Ik heb volgens mij nooit luchtjes bij me, maar douche me toch het liefst drie keer per dag, en heb periodes gehad dat ik me zo onrein voelde dat ik het liefst een liter bleekmiddel aan mijn mond had willen zetten om mezelf van binnen te reinigen.
Ik kom er steeds vaker achter dat hoe ik op dingen reageer waarschijnlijk het gevolg is van misbruik.
En ik heb/had vrij specifieke angsten. Sommige zijn verdwenen, andere zijn er nog. Ik heb jaren gehad dat ik in elkaar dook bij het geluid van een optrekkende auto. Ik dacht dat het een reeële angst was maar ik zag dat mensen om me heen niet zo reageerden bij dat geluid. Ineens viel het kwartje: ben ooit eens bijna van mijn sokken gereden door een man van wie ik eens een lift kreeg. Ik was toen 14. Hij werd ineens handtastelijk. Ik wilde dat niet en stapte uit, hij dreigde dat hij me dood zou rijden als ik uit zou stappen en hij probeerde de daad bij het woord te voegen. Mijn angsten zijn heel situatiegebonden, vandaar dat ik zo reageerde.
Verder ga ik dus wél rustig midden in de nacht over straat. Of dat verstandig is of niet weet ik niet. Ik respecteer het als anderen na een bepaald tijdstip niet meer over straat gaan, maar ik vind het te moeilijk me te laten beperken door 's avonds niet meer de straat op te gaan omdat er iets zou kunnen gebeuren. Terwijl ik me op andere gebieden wel degelijk laat beperken door angsten (maar die zijn voor mij dan weer heel duidelijk gelinkt aan misbruiksituaties, en dus moeilijker om eroverheen te stappen)
vrijdag 16 november 2007 om 14:36
LieveLieve Pink,
Wat een klappen heb jij gehad zeg….Ik kan niet eens omschrijven wat ik voel na het lezen van je verhaal..Alleen dat alle gevolgen die je beschrijft naar aanleiding van het misbruik zo bekend klinken..Het goede is dat je bepaalde patronen in je leven herkent en daar kan je dan uiteindelijk mee aan de slag gaan…Ik ben meer van het praten dan schrijven, word dus lasting op zon forum..ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel..
In ieder geval dikke knuffel in fact wel 000 dikke knuffels!
xx.
eNala
Wat een klappen heb jij gehad zeg….Ik kan niet eens omschrijven wat ik voel na het lezen van je verhaal..Alleen dat alle gevolgen die je beschrijft naar aanleiding van het misbruik zo bekend klinken..Het goede is dat je bepaalde patronen in je leven herkent en daar kan je dan uiteindelijk mee aan de slag gaan…Ik ben meer van het praten dan schrijven, word dus lasting op zon forum..ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel..
In ieder geval dikke knuffel in fact wel 000 dikke knuffels!
xx.
eNala
vrijdag 16 november 2007 om 14:43
Ik ben ook misbruikt door 3 jongens toen ik 18 was. Een van de meest vreselijke ervaringen uit mijn leven. Het heeft me veranderd, maar me ook gemaakt tot wie ik nu ben.
Ikzelf heb aangifte tegen hen gedaan. Het is echt vreselijk moeilijk om dat te doen, vooral omdat je tot in detail alles moet vertellen, en alles elke keer opnieuw moet oprakelen. Bij de eerste rechtszaak zijn ze alledrie veroordeeld voor vrijheidsberoving, mishandeling en verkrachting. Allemaal hebben ze 4 jaar cel gekregen. Ik was ontzettend opgelucht, helaas gingen ze in hoger beroep. Maar gelukkig heb ik ook dat hoger beroep gewonnen, en ze kregen weer alledrie 4 jaar cel.
Wat ik het moeilijkste vond, was dat doordat ik aangifte gedaan had, erover gepraat werd en iedereen ervan wist. Niemand geloofde me in eerste instantie. Ik ben bedreigd, in elkaar geslagen, ik kon mijn huis gewoon niet meer uit. Toch heb ik alles doorgezet, maar ik denk dat die periode van bedreigingen en mishandelingen die daarop volgden meer schade bij me heeft aangericht dan het misbruik zelf. Inmiddels ben ik verhuisd en gaat alles goed met me, maar ik zal het nooit meer vergeten.
Ikzelf heb aangifte tegen hen gedaan. Het is echt vreselijk moeilijk om dat te doen, vooral omdat je tot in detail alles moet vertellen, en alles elke keer opnieuw moet oprakelen. Bij de eerste rechtszaak zijn ze alledrie veroordeeld voor vrijheidsberoving, mishandeling en verkrachting. Allemaal hebben ze 4 jaar cel gekregen. Ik was ontzettend opgelucht, helaas gingen ze in hoger beroep. Maar gelukkig heb ik ook dat hoger beroep gewonnen, en ze kregen weer alledrie 4 jaar cel.
Wat ik het moeilijkste vond, was dat doordat ik aangifte gedaan had, erover gepraat werd en iedereen ervan wist. Niemand geloofde me in eerste instantie. Ik ben bedreigd, in elkaar geslagen, ik kon mijn huis gewoon niet meer uit. Toch heb ik alles doorgezet, maar ik denk dat die periode van bedreigingen en mishandelingen die daarop volgden meer schade bij me heeft aangericht dan het misbruik zelf. Inmiddels ben ik verhuisd en gaat alles goed met me, maar ik zal het nooit meer vergeten.
vrijdag 16 november 2007 om 14:48
Hoi,ik ben misbruikt van mijn 5de tot aan mijn tienerjaren. Door mijn vader.
En ja voor mij had het ook en impact op verdere mannelijke relaties.Je merkt toch dat je afstandelijker bent met mannen dan met vrouwen .(alhoewel dat wel makkelijker word als je ze langer kent) Relaties waren voor mij erg raar eigenlijk. Seks hield ik niet van want die connectie gaf me een gedwongen gevoel.Ook bepaalde geuren en dingen kunnen je ineens een nare herinnering geven.En erover praten was er JAREN niet bij want bedreigt werd je als kind .En je bouwt toch op je ouders.En wat bekomt er van jou als je zo jong bent denk je dat het 'normaal' is en als je ouder wordt weet je dat er iets niet goed zit met deze handelingen die je vader doet. Maar praten met je moeder of je broers of zussen doe je ook niet .Totdat je volwassen genoeg bent en tegen die bekende muur aanloopt en je leven als het ware stopt en niet vooruit gaat .dan zul je iets moeten om verandering in je leven te brengen.En geloof me het is niet echt makkelijk om dit "geheim" te bewaren. het kost je (achteraf gezien) meer energie dan het vertellen.Het gekke is altijd dat je denkt dat jij de enige bent,dat er iets mis met je is.Dat het komt omdat (en dan kun je dat invullen met allerlei redenen die je bedenkt) maar uiteindelijk als je praat dat je langzaam maar zeker erachter komt dat er een hele last van je afgevallen is.En je kan beginnen aan je heling.
En ja voor mij had het ook en impact op verdere mannelijke relaties.Je merkt toch dat je afstandelijker bent met mannen dan met vrouwen .(alhoewel dat wel makkelijker word als je ze langer kent) Relaties waren voor mij erg raar eigenlijk. Seks hield ik niet van want die connectie gaf me een gedwongen gevoel.Ook bepaalde geuren en dingen kunnen je ineens een nare herinnering geven.En erover praten was er JAREN niet bij want bedreigt werd je als kind .En je bouwt toch op je ouders.En wat bekomt er van jou als je zo jong bent denk je dat het 'normaal' is en als je ouder wordt weet je dat er iets niet goed zit met deze handelingen die je vader doet. Maar praten met je moeder of je broers of zussen doe je ook niet .Totdat je volwassen genoeg bent en tegen die bekende muur aanloopt en je leven als het ware stopt en niet vooruit gaat .dan zul je iets moeten om verandering in je leven te brengen.En geloof me het is niet echt makkelijk om dit "geheim" te bewaren. het kost je (achteraf gezien) meer energie dan het vertellen.Het gekke is altijd dat je denkt dat jij de enige bent,dat er iets mis met je is.Dat het komt omdat (en dan kun je dat invullen met allerlei redenen die je bedenkt) maar uiteindelijk als je praat dat je langzaam maar zeker erachter komt dat er een hele last van je afgevallen is.En je kan beginnen aan je heling.
vrijdag 16 november 2007 om 16:17
Ik was 14 jaar toen het gebeurde ik weet niet meer hoelang het heeft geduurd. Ik vermoed ongeveer een jaar, maar zeker weten doe ik het niet. Ik heb mijn vader nooit ermee geconfronteerd, dat wil ik ook niet. Ik heb wel therapie gehad, maar naar mijn gevoel heeft het niet echt gewerkt voor me. Wat ik wel heb bereikt is dat ik inmiddels weet dat het niet mijn schuld was.
Ik was dit alles eigenlijk ook vergeten tot 4 jaar geleden. En sindsdien lukt het niet om seks te hebben. Het is zo vreselijk, ik kan er niet tegen om aangeraakt te worden. En ik weet niet hoe ik dit op moet lossen.
Ik was dit alles eigenlijk ook vergeten tot 4 jaar geleden. En sindsdien lukt het niet om seks te hebben. Het is zo vreselijk, ik kan er niet tegen om aangeraakt te worden. En ik weet niet hoe ik dit op moet lossen.
vrijdag 16 november 2007 om 16:31
Hoi Mr. Je was het niet vergeten .Je had het gewoon diep weggestopt. En ja het is erg moeilijk om er een tijd aan te geven .je kunt niet zomaar zeggen en nu is het over.het heeft allemaal met gevoel,boosheid,haat,walging,en geuren en situaties te maken. Er kunnen zoveel emoties loskomen op bepaalde momenten. Ik denk erover praten je verder zal helpen.Maar zoek de juiste persoon waar jij jezelf kunt zijn.
vrijdag 16 november 2007 om 16:33
Ik heb helemaal geen problemen meer met sex. Wel heb ik vlak na de verkrachting juist een losgeslagen periode gehad. Ik vond mezelf niks meer waard, ervaardde mijn lichaam niet meer als exclusief, dus ik had de een na de andere one night stand.
Ook heb ik heel lang het woord verkrachting niet meer in de mond durven nemen, en films waarin dat gebeurde kon ik niet zien. Inmiddels kan ik er goed over praten, ook al doe je dat niet erg snel. Het is niet echt een gespreksonderwerp.
Wel erger ik me dood aan mensen die zeggen: "Nou, als iemand mij zou willen verkrachten, zou ik zus of zo doen" Ik weet inmiddels wel dat je op dat moment echt niet meer zo helder denkt als anders.
En wat ik helemaal erg vind, zijn meiden die het verzinnen. Door hen is het zo dat je als slachtoffer zowat moet bewijzen dat het echt gebeurd is, voordat iemand je geloofd.
Ook heb ik heel lang het woord verkrachting niet meer in de mond durven nemen, en films waarin dat gebeurde kon ik niet zien. Inmiddels kan ik er goed over praten, ook al doe je dat niet erg snel. Het is niet echt een gespreksonderwerp.
Wel erger ik me dood aan mensen die zeggen: "Nou, als iemand mij zou willen verkrachten, zou ik zus of zo doen" Ik weet inmiddels wel dat je op dat moment echt niet meer zo helder denkt als anders.
En wat ik helemaal erg vind, zijn meiden die het verzinnen. Door hen is het zo dat je als slachtoffer zowat moet bewijzen dat het echt gebeurd is, voordat iemand je geloofd.
vrijdag 16 november 2007 om 16:59
Fijn om te zien dat alles is opgelost hier, dat er begrip voor elkaar is en er meer mensen bij zijn gekomen die hun ei kwijt willen. En dat alles terwijl ik bij de kapper zat
Pink; heftig verhaal zeg! (hoewel ze dat natuurlijk allemaal zijn) Maar knap dat je toch je verhaal hier neer hebt gezet.
44pje: "het heeft me veranderd, maar ook gemaakt wie ik ben"
Zo probeer ik er ook naar te kijken en ik moet zeggen dat ik een prima mens ben geworden, al zeg ik het zelf.
Ms positivo: ik zou willen dat ik je kon zeggen hoe je dat op moet lossen, maar helaas...Dat is niet iets waar je zo even een oplossing voor kunt aandragen. Mag ik vragen of je helemaal niet aangeraakt kan worden of alleen niet door een ander?
Geraldine; Ik denk dat we allemaal onze rotmomenten hebben, anders had jij dit topic niet geopend en zaten wij hier niet mee te schrijven. Mee doorgaan dus!
eNala: Tuurlijk kom je er wel! Goed te horen dat je jouw geluk niet laat afhangen van wat zo'n klootzak heeft aangericht.
Kodak; verdomme zeg, je eigen vader! Dat is, zeker als kind zijnde, toch niet te plaatsen. Mag ik vragen hoe je daar nu mee omgaat? Heb je nog contact met je familie?
Dikke
aan iedereen hier!
Pink; heftig verhaal zeg! (hoewel ze dat natuurlijk allemaal zijn) Maar knap dat je toch je verhaal hier neer hebt gezet.
44pje: "het heeft me veranderd, maar ook gemaakt wie ik ben"
Zo probeer ik er ook naar te kijken en ik moet zeggen dat ik een prima mens ben geworden, al zeg ik het zelf.
Ms positivo: ik zou willen dat ik je kon zeggen hoe je dat op moet lossen, maar helaas...Dat is niet iets waar je zo even een oplossing voor kunt aandragen. Mag ik vragen of je helemaal niet aangeraakt kan worden of alleen niet door een ander?
Geraldine; Ik denk dat we allemaal onze rotmomenten hebben, anders had jij dit topic niet geopend en zaten wij hier niet mee te schrijven. Mee doorgaan dus!
eNala: Tuurlijk kom je er wel! Goed te horen dat je jouw geluk niet laat afhangen van wat zo'n klootzak heeft aangericht.
Kodak; verdomme zeg, je eigen vader! Dat is, zeker als kind zijnde, toch niet te plaatsen. Mag ik vragen hoe je daar nu mee omgaat? Heb je nog contact met je familie?
Dikke
aan iedereen hier!
vrijdag 16 november 2007 om 17:02
44pje zo zie je maar dat iedereen het op een andere manier verwerkt. Ik heb heden ook niet meer zoveel last met seks . Maar bemerk wel dat soms een beweging toch wel een flashback geeft waardoor je ineens verlamt bent. En ik moet eerlijk zeggen dat ik een schat van een man heb die me begrijpt.
De verhalen die je hoort van ik zou dit of dat doen laat ik altijd links liggen.Ik heb zo vaak gehoort van je was 5 tot aan je tienerjaren .Ik zou dit allang verteld hebben.Nee zo werkt dat niet .Als het zo makkelijk ging allemaal was er al een hoop ellende voorkomen. Helaas is de werkelijkheid anders.
Wat betreft het verzinnen is een heel moeilijk onderwerp. Alle ingekomen incest of verkrachtingen moeten worden onderzocht. en je kan er levens mee verwoesten.maar meestal komt het toch wel uit. Het vervelnde inderdaad is vaak het bewijs.Tegenwoordig heb je rape kits die vaak meteen gebruikt kunnen worden. Met incest is het een heel ander verhaal. Mijn vader heeft meteen toegegeven dat hij vele heeft misbruikt.Dus daar was meteen alles zwart op wit.En dat helpt ook al enorm in dat stukje overwinnen van wat er met je gebeurt is .
De verhalen die je hoort van ik zou dit of dat doen laat ik altijd links liggen.Ik heb zo vaak gehoort van je was 5 tot aan je tienerjaren .Ik zou dit allang verteld hebben.Nee zo werkt dat niet .Als het zo makkelijk ging allemaal was er al een hoop ellende voorkomen. Helaas is de werkelijkheid anders.
Wat betreft het verzinnen is een heel moeilijk onderwerp. Alle ingekomen incest of verkrachtingen moeten worden onderzocht. en je kan er levens mee verwoesten.maar meestal komt het toch wel uit. Het vervelnde inderdaad is vaak het bewijs.Tegenwoordig heb je rape kits die vaak meteen gebruikt kunnen worden. Met incest is het een heel ander verhaal. Mijn vader heeft meteen toegegeven dat hij vele heeft misbruikt.Dus daar was meteen alles zwart op wit.En dat helpt ook al enorm in dat stukje overwinnen van wat er met je gebeurt is .
vrijdag 16 november 2007 om 18:05
Jeetje, wat goed en dapper dat jullie dat zo op het forum neerzetten, dan zal ik zelf ook maar.
Bij mij is het iets verder gegaan dan alleen misbruik, ik ben door een jongen vsn een jaar of 13,14 verkracht op mijn 4e. Weet nog wel dat het echt verschrikkelijk pijn deed. Ben daarna toen hij me liet gaan ook meteen naar huis gerend en heb alles verteld aan mijn moeder.
Bij mij is het iets verder gegaan dan alleen misbruik, ik ben door een jongen vsn een jaar of 13,14 verkracht op mijn 4e. Weet nog wel dat het echt verschrikkelijk pijn deed. Ben daarna toen hij me liet gaan ook meteen naar huis gerend en heb alles verteld aan mijn moeder.
zaterdag 17 november 2007 om 15:28
Kodak, misschien wel vreemd, maar heb er nooit echt last van gehad, ook niet terughoudend met sex geweest enzo en heb ook nooit wantrouwend tegenover mannen gestaan.. Ik schaamde me er ook niet voor, niet dat ik het meteen iedereen vertelde ofzo (behalve ouders), maar ja, denk ik kan er ook niets aan doen dat het mij is gebeurd. Ik denk dat het ook uitmaakt dat ik het maar 1 keer heb meegemaakt en als ik jouw verhaal zo lees, dan kan ik me voorstellen dat jij wel moeite hebt met vertrouwen, want het is absoluut niet niks dat zoiets structureel gebeurd en elke keer weer in angst zitten. Maar hoe gaat het nu met je qua relaties dan?
zaterdag 17 november 2007 om 17:56
Met mij ging dat wel even anders. Ik ging me meer als " een van de jongens" gedragen dan ik me vrouwelijk voelde. Dus wel met jongens omgaan maar als 1 van hen en niet verliefd of merkte dat ik een meisje was. (als je begrijpt wat ik bedoel)
Toen ik wat ouder werdt en een man ontmoete was het toch wel erg terughoudend.(had hem ook nooit verteld zoals niemand toendertijd) dus dat lag nog niet zo dat ik er open en eerlijk vooruit kwam wat met mij gebeurt was. Je begrijpt dat ik mijn partner toen meer als maatje zag dan als mijn wederhelft. pas toen ik met hem zo'n tien jaar samen was begon het bij mij te spelen dat ik echt niet meer verder kon omdat het meer en meer naar voren kwam.Wat ik al die jaren verdrongen had. Om er maar niet over hoefde te praten. Toen ik het uiteindelijk vertelde is ook mijn relatie op de klippen gelopen.(wat er al jaren aan zat te komen hoor dus dat was het excuus niet)
En ben ik aan mezelf gaan werken. Ik ben door diepe dalen gegaan met alle emoties die daarbij komen.En daardoor ook familie verloren omdat ze er niet over wilde praten. Ik begreep mijn moeder wel een beetje ,want zei voelde zich schuldig.maar ik heb altijd gezegt dat het niet te voorkomen was. Mijn zussen lieten mij vallen omdat ze me niet wilde geloven.Ytot maanden later eruit kwam dat mijn oudste zus ook door mijn vader misbruikt was.Als vele meer gevallen die toendertijd aan het licht kwamen. En toen wilde ze ineens hebben dat ik hen bijstond.Waar ik niet klaar voor was en ten tweede me in de steek gelaten voelde de maanden ervoor. Er speelde op dat moment zoveel . Dat ik eerst aan mezelf wilde werken. Later ben ik naar mijn moeder gegaan,maar die wilde niet er met mij over spreken. Ik heb tot vijf keer geprobeert om met haar te praten over hoe ik me voelde. maar helaas ze wilde het niet horen. Dan houd het op en moet je keuzes maken wat je hiermee wil gaan doen. Ik heb besloten om mijn leven een heel andere wending te geven en daar ben ik nu gelukkig mee. Ik heb een man die me begrijpt en die weet dat opeens iets gewoon kan voorvallen als bijvoorbeeld een aanraking. Hij weet dat het niet aan hem ligt maar dat het iets is van verleden. Maar hebben nu gewoon lichamelijk contact en fijne seks . het komt minder weinig voor dat ik me gespannen voel Dus dat is ook een plus.maar helemaal weggaan zal zeker niet gebeuren.het is een beetje meer het weten omgaan met dit verleden.
Toen ik wat ouder werdt en een man ontmoete was het toch wel erg terughoudend.(had hem ook nooit verteld zoals niemand toendertijd) dus dat lag nog niet zo dat ik er open en eerlijk vooruit kwam wat met mij gebeurt was. Je begrijpt dat ik mijn partner toen meer als maatje zag dan als mijn wederhelft. pas toen ik met hem zo'n tien jaar samen was begon het bij mij te spelen dat ik echt niet meer verder kon omdat het meer en meer naar voren kwam.Wat ik al die jaren verdrongen had. Om er maar niet over hoefde te praten. Toen ik het uiteindelijk vertelde is ook mijn relatie op de klippen gelopen.(wat er al jaren aan zat te komen hoor dus dat was het excuus niet)
En ben ik aan mezelf gaan werken. Ik ben door diepe dalen gegaan met alle emoties die daarbij komen.En daardoor ook familie verloren omdat ze er niet over wilde praten. Ik begreep mijn moeder wel een beetje ,want zei voelde zich schuldig.maar ik heb altijd gezegt dat het niet te voorkomen was. Mijn zussen lieten mij vallen omdat ze me niet wilde geloven.Ytot maanden later eruit kwam dat mijn oudste zus ook door mijn vader misbruikt was.Als vele meer gevallen die toendertijd aan het licht kwamen. En toen wilde ze ineens hebben dat ik hen bijstond.Waar ik niet klaar voor was en ten tweede me in de steek gelaten voelde de maanden ervoor. Er speelde op dat moment zoveel . Dat ik eerst aan mezelf wilde werken. Later ben ik naar mijn moeder gegaan,maar die wilde niet er met mij over spreken. Ik heb tot vijf keer geprobeert om met haar te praten over hoe ik me voelde. maar helaas ze wilde het niet horen. Dan houd het op en moet je keuzes maken wat je hiermee wil gaan doen. Ik heb besloten om mijn leven een heel andere wending te geven en daar ben ik nu gelukkig mee. Ik heb een man die me begrijpt en die weet dat opeens iets gewoon kan voorvallen als bijvoorbeeld een aanraking. Hij weet dat het niet aan hem ligt maar dat het iets is van verleden. Maar hebben nu gewoon lichamelijk contact en fijne seks . het komt minder weinig voor dat ik me gespannen voel Dus dat is ook een plus.maar helemaal weggaan zal zeker niet gebeuren.het is een beetje meer het weten omgaan met dit verleden.
zaterdag 17 november 2007 om 18:36
Ik zal later alle postings lezen en beantwoorden en natuurlijk blijft dit topic bestaan.Ik ben een gelukkig mens maar was de laatste dagen wel extra prikkelbaar omdat deze ene nepvriendin me gedumpt heeft,ergens ook beter hoor maar toen had ik wel een paar treurige momenten waarbij ik toch wel degelijk aan dat moest denken wat me was overkomen.Ik ga zo meteen uit eten en misschien tot later!!!Ik ben erg blij dat jullie zo een steun aan dit topic hebben...
zondag 18 november 2007 om 14:35
Hallo allemaal,
Ik val er een beetje laat in, want ik lees nu dit topic pas. Ik vind het fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Ook ik ben seksueel misbruikt. Van jongs af aan (4 jaar) tot aan toen ik ongeveer 10, 11 was. Bij mij was het mijn opa. Mijn opa was pedofiel, wat later bleek.
Nu ik ouder ben kan ik niet normaal naar oude mannen kijken. Als ik een opa zie met zijn kleinkind dan walg ik daar al van. Terwijl ik heus wel weet dat er ook lieve opa's zijn! Ik heb ook altijd gezegd dat ik geen kinderen wilde, dit om het feit dat ik van naakte kinderen walgde. Ik ben nu zover dat ik een hele lieve vriend heb waar ik graag een kindje bij wil.
Ik was ook jaren bang dat ik dezelfde fout zou begaan. Heel raar eigenlijk.
Ik merk nu eigenlijk dat ik er helemaal niet zo goed over kan vertellen. Nu ik dit type zit ik gewoon te huilen.
Ik wens alle meiden hier veel sterkte
Ik val er een beetje laat in, want ik lees nu dit topic pas. Ik vind het fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Ook ik ben seksueel misbruikt. Van jongs af aan (4 jaar) tot aan toen ik ongeveer 10, 11 was. Bij mij was het mijn opa. Mijn opa was pedofiel, wat later bleek.
Nu ik ouder ben kan ik niet normaal naar oude mannen kijken. Als ik een opa zie met zijn kleinkind dan walg ik daar al van. Terwijl ik heus wel weet dat er ook lieve opa's zijn! Ik heb ook altijd gezegd dat ik geen kinderen wilde, dit om het feit dat ik van naakte kinderen walgde. Ik ben nu zover dat ik een hele lieve vriend heb waar ik graag een kindje bij wil.
Ik was ook jaren bang dat ik dezelfde fout zou begaan. Heel raar eigenlijk.
Ik merk nu eigenlijk dat ik er helemaal niet zo goed over kan vertellen. Nu ik dit type zit ik gewoon te huilen.
Ik wens alle meiden hier veel sterkte
