Psyche
alle pijlers
Slachtofferrol
dinsdag 28 juli 2009 om 21:19
Ik kreeg op een ander topic wat ik gestart heb te horen dat ik een slachtoffer rol op mij neem. ik heb er op internet wat over opgezocht, want ik wist niet goed wat het precies inhield. en ik kan mij er wel in vinden.
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
dinsdag 28 juli 2009 om 21:56
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 21:50:
ik heb hier een paar keer een oproepje geplaats om contacten op te doen. ik heb mij aangesloten bij een soort club, dit start in september. en heb mij aangemeld voor een soort project.
ik heb altijd zelf gevochten voor de hulp die ik dacht nodig te hebben. ja ik stond er wel voor open, maar had niet het idee dat ze kennis van zaken hadden. dit klinkt misschien arrogant, maar zo is het niet bedoeld. als het op adoptie aankomt is er weinig hulp (1e lijns) voor volwassenen.
Mijn post was niet bedoelt om jouw acties in twijfel te trekken. Ik heb natuurlijk geen enkel idee wat je allemaal doet en zoals ik dat lees ben je heel goed bezig. Mijn post was meer bedoelt als een voorbeeld van uit de slachtofferrol stappen.
Zijn er misschien lotgenotengroepen voor volwassenen die als kind geadopteerd zijn?
ik heb hier een paar keer een oproepje geplaats om contacten op te doen. ik heb mij aangesloten bij een soort club, dit start in september. en heb mij aangemeld voor een soort project.
ik heb altijd zelf gevochten voor de hulp die ik dacht nodig te hebben. ja ik stond er wel voor open, maar had niet het idee dat ze kennis van zaken hadden. dit klinkt misschien arrogant, maar zo is het niet bedoeld. als het op adoptie aankomt is er weinig hulp (1e lijns) voor volwassenen.
Mijn post was niet bedoelt om jouw acties in twijfel te trekken. Ik heb natuurlijk geen enkel idee wat je allemaal doet en zoals ik dat lees ben je heel goed bezig. Mijn post was meer bedoelt als een voorbeeld van uit de slachtofferrol stappen.
Zijn er misschien lotgenotengroepen voor volwassenen die als kind geadopteerd zijn?
dinsdag 28 juli 2009 om 21:56
quote:Rary schreef op 28 juli 2009 @ 21:47:
doorzettingsvermogen is in deze ook erg belangrijk. vaak zeggen mensen die in een slachtofferrol zitten dat ze alles al gedaan hebben om het te veranderen, maar vaak houden ze het maar kort vol waardoor het een self-full-filling-prophecy wordt...
bijvoorbeeld:
"ik heb nooit vrienden gehad, mensen mogen mij gewoon nooit. ik heb er al van alles aan gedaan.ben al een keer bij een tennisvereniging geweest maar ook daar zei niemand iets tegen me"
en dan blijkt later dat ze 3 keer is gaan kijken, tegen niemand iets gezegd heeft, de baan niet is op gegaan, en sowieso is tennis een sport die je vrijwel alleen doet dus niet sociaal is...
maar zelf zal ze denken, zie je nu wel! het lukt me ook nooit! en ik doe er alles aan! mensen mogen me gewoon niet!
doorzettingsvermogen heb ik echt wel, ik weet nu alleen niet over hoe en wat. ik ben teleurgesteld dat mijn leven niet zo is als ik gehoopt had. ik heb mij zelf als kind beloofd dat ik voor mij zelf zou zorgen, nu op mijn 26e is dat niet gelukt.
pijnlijk als je ziet dat je omgeving wel de dingen heeft die ik nou net zo mis. en ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan
doorzettingsvermogen is in deze ook erg belangrijk. vaak zeggen mensen die in een slachtofferrol zitten dat ze alles al gedaan hebben om het te veranderen, maar vaak houden ze het maar kort vol waardoor het een self-full-filling-prophecy wordt...
bijvoorbeeld:
"ik heb nooit vrienden gehad, mensen mogen mij gewoon nooit. ik heb er al van alles aan gedaan.ben al een keer bij een tennisvereniging geweest maar ook daar zei niemand iets tegen me"
en dan blijkt later dat ze 3 keer is gaan kijken, tegen niemand iets gezegd heeft, de baan niet is op gegaan, en sowieso is tennis een sport die je vrijwel alleen doet dus niet sociaal is...
maar zelf zal ze denken, zie je nu wel! het lukt me ook nooit! en ik doe er alles aan! mensen mogen me gewoon niet!
doorzettingsvermogen heb ik echt wel, ik weet nu alleen niet over hoe en wat. ik ben teleurgesteld dat mijn leven niet zo is als ik gehoopt had. ik heb mij zelf als kind beloofd dat ik voor mij zelf zou zorgen, nu op mijn 26e is dat niet gelukt.
pijnlijk als je ziet dat je omgeving wel de dingen heeft die ik nou net zo mis. en ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan
dinsdag 28 juli 2009 om 22:01
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 21:56:
[...]
doorzettingsvermogen heb ik echt wel, ik weet nu alleen niet over hoe en wat. ik ben teleurgesteld dat mijn leven niet zo is als ik gehoopt had. ik heb mij zelf als kind beloofd dat ik voor mij zelf zou zorgen, nu op mijn 26e is dat niet gelukt.
pijnlijk als je ziet dat je omgeving wel de dingen heeft die ik nou net zo mis. en ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan
Je vult lijkt wel je leven in met verwachtingen. Maar het leven loopt niet altijd zoals je wilt. De kunst is dan om op die situatie aan te passen. Het is elke keer weer belangrijk om je niet uit het veld te laten slaan door het feit dat iets niet gelukt is, maar te kijken naar wat wel kan lukken.
Dat stuk zoek je waarschijnlijk uit je verleden. Een stuk geborgenheid wat je maar niet kan vinden? Als je door de straten loopt zie je door de ramen bij mensen binnen wat jij niet hebt, verlangt naar die warmte maar hoe je ook zoekt, je lijkt het je maar niet te kunnen vinden. Is dat het?
[...]
doorzettingsvermogen heb ik echt wel, ik weet nu alleen niet over hoe en wat. ik ben teleurgesteld dat mijn leven niet zo is als ik gehoopt had. ik heb mij zelf als kind beloofd dat ik voor mij zelf zou zorgen, nu op mijn 26e is dat niet gelukt.
pijnlijk als je ziet dat je omgeving wel de dingen heeft die ik nou net zo mis. en ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan
Je vult lijkt wel je leven in met verwachtingen. Maar het leven loopt niet altijd zoals je wilt. De kunst is dan om op die situatie aan te passen. Het is elke keer weer belangrijk om je niet uit het veld te laten slaan door het feit dat iets niet gelukt is, maar te kijken naar wat wel kan lukken.
Dat stuk zoek je waarschijnlijk uit je verleden. Een stuk geborgenheid wat je maar niet kan vinden? Als je door de straten loopt zie je door de ramen bij mensen binnen wat jij niet hebt, verlangt naar die warmte maar hoe je ook zoekt, je lijkt het je maar niet te kunnen vinden. Is dat het?
dinsdag 28 juli 2009 om 22:03
@nummerzoveel: ik heb idd te hoge verwachtingen, ik weet ook zo langzamerhand niet meer wat reeel is en wat ik mag verwachten.
ik vind het gewoon jammer dat de keren dat ik hier een oproepje heb geplaatst, mensen naar 2 keer heen en weer mailen afhaken, ik denk dan idd, dat ligt aan mij en mensen moeten mij niet.
tegenwoordig probeer ik het niet eens meer, ik durf echt niet meer, ik weet namelijk precies hoe er gereageerd gaat worden en dan voel ik mij afgewezen en daar heb ik geen zin in.
@dnm: wat voor raakvlakken heeft dat dan volgens jou?
@nummer: ja die zijn er wel, en ik heb ook wel eens deelgenomen aan zo'n groep, maar ik bleek daar toch wel weer een uitzondering te zijn met mijn verhaal, en dat vind ik te confronterend.
ik vind het gewoon jammer dat de keren dat ik hier een oproepje heb geplaatst, mensen naar 2 keer heen en weer mailen afhaken, ik denk dan idd, dat ligt aan mij en mensen moeten mij niet.
tegenwoordig probeer ik het niet eens meer, ik durf echt niet meer, ik weet namelijk precies hoe er gereageerd gaat worden en dan voel ik mij afgewezen en daar heb ik geen zin in.
@dnm: wat voor raakvlakken heeft dat dan volgens jou?
@nummer: ja die zijn er wel, en ik heb ook wel eens deelgenomen aan zo'n groep, maar ik bleek daar toch wel weer een uitzondering te zijn met mijn verhaal, en dat vind ik te confronterend.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:04
quote:domnaiefmutsje schreef op 28 juli 2009 @ 22:01:
[...]
Je vult lijkt wel je leven in met verwachtingen. Maar het leven loopt niet altijd zoals je wilt. De kunst is dan om op die situatie aan te passen. Het is elke keer weer belangrijk om je niet uit het veld te laten slaan door het feit dat iets niet gelukt is, maar te kijken naar wat wel kan lukken.
Dat stuk zoek je waarschijnlijk uit je verleden. Een stuk geborgenheid wat je maar niet kan vinden? Als je door de straten loopt zie je door de ramen bij mensen binnen wat jij niet hebt, verlangt naar die warmte maar hoe je ook zoekt, je lijkt het je maar niet te kunnen vinden. Is dat het?ja dat klopt, zo beleef ik het inderdaad
[...]
Je vult lijkt wel je leven in met verwachtingen. Maar het leven loopt niet altijd zoals je wilt. De kunst is dan om op die situatie aan te passen. Het is elke keer weer belangrijk om je niet uit het veld te laten slaan door het feit dat iets niet gelukt is, maar te kijken naar wat wel kan lukken.
Dat stuk zoek je waarschijnlijk uit je verleden. Een stuk geborgenheid wat je maar niet kan vinden? Als je door de straten loopt zie je door de ramen bij mensen binnen wat jij niet hebt, verlangt naar die warmte maar hoe je ook zoekt, je lijkt het je maar niet te kunnen vinden. Is dat het?ja dat klopt, zo beleef ik het inderdaad
dinsdag 28 juli 2009 om 22:04
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 21:56:
[...]
doorzettingsvermogen heb ik echt wel, ik weet nu alleen niet over hoe en wat. ik ben teleurgesteld dat mijn leven niet zo is als ik gehoopt had. ik heb mij zelf als kind beloofd dat ik voor mij zelf zou zorgen, nu op mijn 26e is dat niet gelukt.
Er zijn maar weinig mensen die op hun 26e hun hele leven al voor elkaar hebben. Je bent nog hardstikke jong! Gun jezelf wat tijd, daar is niets mis mee.
pijnlijk als je ziet dat je omgeving wel de dingen heeft die ik nou net zo mis. en ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan
Er zullen altijd mensen zijn die dingen hebben die jij niet hebt. Maar vergis je er niet in, jij ziet alleen de buitenkant. Als mensen naar mij kijken dan zien ze een succesvolle carrierevrouw met een goed inkomen en een fijne echtgenoot. Ze zien niet mijn zorgen, mijn onzekerheden, mijn verdriet. Dingen zijn vrijwel nooit wat ze lijken.
[...]
doorzettingsvermogen heb ik echt wel, ik weet nu alleen niet over hoe en wat. ik ben teleurgesteld dat mijn leven niet zo is als ik gehoopt had. ik heb mij zelf als kind beloofd dat ik voor mij zelf zou zorgen, nu op mijn 26e is dat niet gelukt.
Er zijn maar weinig mensen die op hun 26e hun hele leven al voor elkaar hebben. Je bent nog hardstikke jong! Gun jezelf wat tijd, daar is niets mis mee.
pijnlijk als je ziet dat je omgeving wel de dingen heeft die ik nou net zo mis. en ik weet niet hoe ik daarmee moet omgaan
Er zullen altijd mensen zijn die dingen hebben die jij niet hebt. Maar vergis je er niet in, jij ziet alleen de buitenkant. Als mensen naar mij kijken dan zien ze een succesvolle carrierevrouw met een goed inkomen en een fijne echtgenoot. Ze zien niet mijn zorgen, mijn onzekerheden, mijn verdriet. Dingen zijn vrijwel nooit wat ze lijken.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:07
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 22:03:
@nummerzoveel: ik heb idd te hoge verwachtingen, ik weet ook zo langzamerhand niet meer wat reeel is en wat ik mag verwachten.
ik vind het gewoon jammer dat de keren dat ik hier een oproepje heb geplaatst, mensen naar 2 keer heen en weer mailen afhaken, ik denk dan idd, dat ligt aan mij en mensen moeten mij niet.
je kan dan ook denken: ok deze manier werkte dus niet. waarom werkte dat niet. hoe kwam ik over in de mailwisseling. waarom zou het zo snel alweer gestopt zijn. zijn er misschien andere mogelijkheden zijn om contacten op te doen
tegenwoordig probeer ik het niet eens meer, ik durf echt niet meer, ik weet namelijk precies hoe er gereageerd gaat worden en dan voel ik mij afgewezen en daar heb ik geen zin in.
dat is dus de self-full-filling prophecy. het is idd moeilijk om afgewezen te worden, maar je kan ook denken, hup de schouders er weer onder, nog een keer proberen en dan op een andere manier eens proberen.
@dnm: wat voor raakvlakken heeft dat dan volgens jou?
@nummer: ja die zijn er wel, en ik heb ook wel eens deelgenomen aan zo'n groep, maar ik bleek daar toch wel weer een uitzondering te zijn met mijn verhaal, en dat vind ik te confronterend.maar dan haak je dus wel weer af. misschien hadden de inzichten of ervaringen van anderen je op een bepaalde manier wel kunnen helpen...
ik zet het nu even zwart wit neer maar daar komt het in de kern wel op neer...
@nummerzoveel: ik heb idd te hoge verwachtingen, ik weet ook zo langzamerhand niet meer wat reeel is en wat ik mag verwachten.
ik vind het gewoon jammer dat de keren dat ik hier een oproepje heb geplaatst, mensen naar 2 keer heen en weer mailen afhaken, ik denk dan idd, dat ligt aan mij en mensen moeten mij niet.
je kan dan ook denken: ok deze manier werkte dus niet. waarom werkte dat niet. hoe kwam ik over in de mailwisseling. waarom zou het zo snel alweer gestopt zijn. zijn er misschien andere mogelijkheden zijn om contacten op te doen
tegenwoordig probeer ik het niet eens meer, ik durf echt niet meer, ik weet namelijk precies hoe er gereageerd gaat worden en dan voel ik mij afgewezen en daar heb ik geen zin in.
dat is dus de self-full-filling prophecy. het is idd moeilijk om afgewezen te worden, maar je kan ook denken, hup de schouders er weer onder, nog een keer proberen en dan op een andere manier eens proberen.
@dnm: wat voor raakvlakken heeft dat dan volgens jou?
@nummer: ja die zijn er wel, en ik heb ook wel eens deelgenomen aan zo'n groep, maar ik bleek daar toch wel weer een uitzondering te zijn met mijn verhaal, en dat vind ik te confronterend.maar dan haak je dus wel weer af. misschien hadden de inzichten of ervaringen van anderen je op een bepaalde manier wel kunnen helpen...
ik zet het nu even zwart wit neer maar daar komt het in de kern wel op neer...
dinsdag 28 juli 2009 om 22:10
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 22:04:
[...]
ja dat klopt, zo beleef ik het inderdaad
Ik herken het namelijk wel. Bij mij heeft het te maken gehad met mijn geestelijke ontwikkeling en een stuk wat ik duidelijk hebt gemist. Verbondenheid, geborgenheid, veiligheid, alles ontbrak. Het is nog maar relatief kort dat ik dat plekje voor mezelf heb gevonden en dat heb ik alleen kunnen vinden door mijn leven in eigen handen te nemen en mezelf te accepteren wie ik op dat moment was met al mijn tekortkomingen.
Ik had nooit voor mezelf geleefd. Ik had niet eens een eigen smaak ontwikkeling. Overal zag ik om me heen die warmte en hoewel ik een gezin had het kwam niet bij me binnen. Dat lag niet aan mijn omgeving, dat lag aan mezelf.
[...]
ja dat klopt, zo beleef ik het inderdaad
Ik herken het namelijk wel. Bij mij heeft het te maken gehad met mijn geestelijke ontwikkeling en een stuk wat ik duidelijk hebt gemist. Verbondenheid, geborgenheid, veiligheid, alles ontbrak. Het is nog maar relatief kort dat ik dat plekje voor mezelf heb gevonden en dat heb ik alleen kunnen vinden door mijn leven in eigen handen te nemen en mezelf te accepteren wie ik op dat moment was met al mijn tekortkomingen.
Ik had nooit voor mezelf geleefd. Ik had niet eens een eigen smaak ontwikkeling. Overal zag ik om me heen die warmte en hoewel ik een gezin had het kwam niet bij me binnen. Dat lag niet aan mijn omgeving, dat lag aan mezelf.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:11
Newstylista, zonder iets van de achtergrond te weten wil ik wel zeggen dat ik het knap vind dat je dit topic opent!
Over slachtofferrol kan ik wel meepraten. Wat mij in eerste instantie heeft geholpen is een boek over RET lezen (rationeel emotieve therapie). Dit heeft bij mij duidelijk gemaakt dat wat gebeurt niet zorgt voor bepaalde gedachten en gevoelens bij mij, maar hoe ik hiernaar kijk.
Dus toen mijn ex het uitmaakte dacht ik in eerste instantie: hij kwetst mij, ik kan niet zonder hem, dit kan ik niet aan enz. enz.
Nu denk ik: hij heeft het uitgemaakt. Ik kan dat het einde van de wereld vinden, maar er zijn tig manieren om hiernaar te kijken. Misschien is het wel een kans om alleen iets van mijn leven te gaan maken?! Misschien was hij toch niet de ware?! Misschien moet ik door een stuk verdriet/woede/pijn heen en komt het straks allemaal goed?!
Dit geeft veel meer 'macht' over gevoelens en gedachten, niet dat die dan nooit meer negatief zijn, maar ik laat het me niet gebeuren, ik heb het zelf in de hand. Ik voel nu dat ik die verantwoordelijkheid wil en kan dragen. Ik hoop voor jou dat dat ook gaat gebeuren.
Over slachtofferrol kan ik wel meepraten. Wat mij in eerste instantie heeft geholpen is een boek over RET lezen (rationeel emotieve therapie). Dit heeft bij mij duidelijk gemaakt dat wat gebeurt niet zorgt voor bepaalde gedachten en gevoelens bij mij, maar hoe ik hiernaar kijk.
Dus toen mijn ex het uitmaakte dacht ik in eerste instantie: hij kwetst mij, ik kan niet zonder hem, dit kan ik niet aan enz. enz.
Nu denk ik: hij heeft het uitgemaakt. Ik kan dat het einde van de wereld vinden, maar er zijn tig manieren om hiernaar te kijken. Misschien is het wel een kans om alleen iets van mijn leven te gaan maken?! Misschien was hij toch niet de ware?! Misschien moet ik door een stuk verdriet/woede/pijn heen en komt het straks allemaal goed?!
Dit geeft veel meer 'macht' over gevoelens en gedachten, niet dat die dan nooit meer negatief zijn, maar ik laat het me niet gebeuren, ik heb het zelf in de hand. Ik voel nu dat ik die verantwoordelijkheid wil en kan dragen. Ik hoop voor jou dat dat ook gaat gebeuren.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:13
Door 'elk nadeel heb z'n voordeel' toe te passen. Ik vind die uitspraak heel vaak blijken te kloppen en zie ik iets somber in omdat het dreigt te mislukken dan probeer ik te ontdekken welk voordeel ik daaruit kan halen. Zo blijf je én niet hangen in de mislukking én je komt er misschien wel beter uit omdat het alternatief misschien wel beter bleek dan wat je eerst voor ogen had.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:13
Maar kijk ook eens hoeveel vrouwen dat niet hebben (zoals ik ). Het is maar net wat je wil zien, een selffulfilling prophecy, in hoeverre heb je een reeel beeld van hoeveel vrouwen dat wel, maar ook hoeveel dat niet hebben??? Die zijn er ook gewoon hoor. Durf objectief te kijken en te vergelijken en niet alleen te zien wat je eigenlijk wil zien. Het zoekt nu voortdurend bevestiging van al die beelden die je in je hoofd hebt en waar je je blind op staart, zonder te zien dat er ook heel veel vrouwen zijn die een hele andere situatie hebben.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:15
quote:Rary schreef op 28 juli 2009 @ 22:07:
[...]
maar dan haak je dus wel weer af. misschien hadden de inzichten of ervaringen van anderen je op een bepaalde manier wel kunnen helpen...
ik zet het nu even zwart wit neer maar daar komt het in de kern wel op neer...
ik heb niet gelijk het idee dat het aan mij ligt, dat mensen via zo'n oproepje afhaken. ik vertel dingen over mijzelf, ben belangstellend naar de ander. maar zeker weten weet ik het natuurlijk niet, want ze laten niks meer van zich horen. ik heb laatst maar eens een mailtje er achteraan gestuurd en toen bleek dat het aan die persoon zijn situatie lag. niet leuk natuurlijk, maar dan heb je wel antwoord. is het niet gewon fatsoenlijk om te laten weten dat je geen interesse meer hebt?
ja het klopt idd dat ik dan weer afhaak, ik weet gewoon dat het niet werkt die tips & adviezen, dat heb ik geprobeerd en geloof me, nee geen 1 keer, geen 3 keer, echt wel voldoende. dus ik heb iets anders nodig en ik vind het naar dat mensen altijd maar weer met de standaard adviezen komen, dan lijkt het alsof ik heel dom ben, van oh nee daar heb ik in die 26 jaar nog nooit aan gedacht. en ik voel mij niet seireus genomen, want het is allemaal zo makkelijk op te lossen. althans dat gevoel krijg ik er bij (ik zal we enorm zitten te klagen nu)
[...]
maar dan haak je dus wel weer af. misschien hadden de inzichten of ervaringen van anderen je op een bepaalde manier wel kunnen helpen...
ik zet het nu even zwart wit neer maar daar komt het in de kern wel op neer...
ik heb niet gelijk het idee dat het aan mij ligt, dat mensen via zo'n oproepje afhaken. ik vertel dingen over mijzelf, ben belangstellend naar de ander. maar zeker weten weet ik het natuurlijk niet, want ze laten niks meer van zich horen. ik heb laatst maar eens een mailtje er achteraan gestuurd en toen bleek dat het aan die persoon zijn situatie lag. niet leuk natuurlijk, maar dan heb je wel antwoord. is het niet gewon fatsoenlijk om te laten weten dat je geen interesse meer hebt?
ja het klopt idd dat ik dan weer afhaak, ik weet gewoon dat het niet werkt die tips & adviezen, dat heb ik geprobeerd en geloof me, nee geen 1 keer, geen 3 keer, echt wel voldoende. dus ik heb iets anders nodig en ik vind het naar dat mensen altijd maar weer met de standaard adviezen komen, dan lijkt het alsof ik heel dom ben, van oh nee daar heb ik in die 26 jaar nog nooit aan gedacht. en ik voel mij niet seireus genomen, want het is allemaal zo makkelijk op te lossen. althans dat gevoel krijg ik er bij (ik zal we enorm zitten te klagen nu)
dinsdag 28 juli 2009 om 22:16
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 22:08:
ik heb toch het idee dat dit anders is, hoeveel vrouwen hier op het forum zijn al getrouwd, hebben een relatie, hebben een kind, het kan dus wel degelijk.
niets is wat het lijkt idd, dat weet ik ook wel, maar tochEn hoeveel posts heb je hier al gelezen over slechte huwelijken, vreemdgangers, zieke en vervelende kinderen, enz? Een relatie en kinderen zijn geen geluksgarantie, echt niet. En ik denk dat het op dit moment voor jou helemaal niets zou brengen. Ik denk dat je eerst moet gaan leren om zelf gelukkig te worden en zelf je eigen leven weer leuk te maken. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat je een ander niet gelukkig kunt maken als je zelf ongelukkig in het leven staat.
ik heb toch het idee dat dit anders is, hoeveel vrouwen hier op het forum zijn al getrouwd, hebben een relatie, hebben een kind, het kan dus wel degelijk.
niets is wat het lijkt idd, dat weet ik ook wel, maar tochEn hoeveel posts heb je hier al gelezen over slechte huwelijken, vreemdgangers, zieke en vervelende kinderen, enz? Een relatie en kinderen zijn geen geluksgarantie, echt niet. En ik denk dat het op dit moment voor jou helemaal niets zou brengen. Ik denk dat je eerst moet gaan leren om zelf gelukkig te worden en zelf je eigen leven weer leuk te maken. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat je een ander niet gelukkig kunt maken als je zelf ongelukkig in het leven staat.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:16
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 22:03:
@nummerzoveel: ik heb idd te hoge verwachtingen, ik weet ook zo langzamerhand niet meer wat reeel is en wat ik mag verwachten.
ik vind het gewoon jammer dat de keren dat ik hier een oproepje heb geplaatst, mensen naar 2 keer heen en weer mailen afhaken, ik denk dan idd, dat ligt aan mij en mensen moeten mij niet.
tegenwoordig probeer ik het niet eens meer, ik durf echt niet meer, ik weet namelijk precies hoe er gereageerd gaat worden en dan voel ik mij afgewezen en daar heb ik geen zin in.
@dnm: wat voor raakvlakken heeft dat dan volgens jou?
@nummer: ja die zijn er wel, en ik heb ook wel eens deelgenomen aan zo'n groep, maar ik bleek daar toch wel weer een uitzondering te zijn met mijn verhaal, en dat vind ik te confronterend.
Kan niet, wil niet, wwet niet, durf niet, mag niet, lukt niet en wordt toch niks. Dát is dus slachtoffergedrag.
In plaats van je te spiegelen aan mensen die het, oppervlakkig bezien, beter hebben dan jij zou je jezelf eens kunnen vergelijken met mensen die het minder hebben. Da's om te beginnen de ruim de helft van de wereldbevolking. Trek van het restant iedereen af die niet gezond is, überhaupt geen toegang heeft tot gezondheidszorg, die bedreigd wordt, die geen internet heeft om contacten te leggen, etcetera. Da blijft een kleine groep over die het beter heeft dan jij. De groep die het slechter heeft is echter veel groter. Ga dan eens onderzoeken hoe mensen in een slechtere positie dan jij toch in staat zijn een gelukkig en waardevol bestaan te leiden. Ik ben benieuwd wat je gaat ontdekken.
@nummerzoveel: ik heb idd te hoge verwachtingen, ik weet ook zo langzamerhand niet meer wat reeel is en wat ik mag verwachten.
ik vind het gewoon jammer dat de keren dat ik hier een oproepje heb geplaatst, mensen naar 2 keer heen en weer mailen afhaken, ik denk dan idd, dat ligt aan mij en mensen moeten mij niet.
tegenwoordig probeer ik het niet eens meer, ik durf echt niet meer, ik weet namelijk precies hoe er gereageerd gaat worden en dan voel ik mij afgewezen en daar heb ik geen zin in.
@dnm: wat voor raakvlakken heeft dat dan volgens jou?
@nummer: ja die zijn er wel, en ik heb ook wel eens deelgenomen aan zo'n groep, maar ik bleek daar toch wel weer een uitzondering te zijn met mijn verhaal, en dat vind ik te confronterend.
Kan niet, wil niet, wwet niet, durf niet, mag niet, lukt niet en wordt toch niks. Dát is dus slachtoffergedrag.
In plaats van je te spiegelen aan mensen die het, oppervlakkig bezien, beter hebben dan jij zou je jezelf eens kunnen vergelijken met mensen die het minder hebben. Da's om te beginnen de ruim de helft van de wereldbevolking. Trek van het restant iedereen af die niet gezond is, überhaupt geen toegang heeft tot gezondheidszorg, die bedreigd wordt, die geen internet heeft om contacten te leggen, etcetera. Da blijft een kleine groep over die het beter heeft dan jij. De groep die het slechter heeft is echter veel groter. Ga dan eens onderzoeken hoe mensen in een slechtere positie dan jij toch in staat zijn een gelukkig en waardevol bestaan te leiden. Ik ben benieuwd wat je gaat ontdekken.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:17
Het klopt allemaal wat we zeggen, echter denk ik niet dat het al werkt voor Newstylista. Ik denk dat jij heel hard iemand nodig hebt waar jij je aan op kunt trekken, die je kunt vertrouwen omdat je dat nog niet kunt op jezelf om je te helpen inzien wat de buitenwereld verteld. In gecontroleerde omgeving leren op jezelf te vertrouwen. Je mist elke steunpilaar die iedereen ooit gehad heeft om dit te kunnen. Daar kan je behoorlijk mee vastlopen.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:23
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 22:15:
[...]
ik heb niet gelijk het idee dat het aan mij ligt, dat mensen via zo'n oproepje afhaken. ik vertel dingen over mijzelf, ben belangstellend naar de ander. maar zeker weten weet ik het natuurlijk niet, want ze laten niks meer van zich horen. ik heb laatst maar eens een mailtje er achteraan gestuurd en toen bleek dat het aan die persoon zijn situatie lag. niet leuk natuurlijk, maar dan heb je wel antwoord. is het niet gewon fatsoenlijk om te laten weten dat je geen interesse meer hebt?
Ja, het is wel zo fatsoenlijk om dat even te laten weten. Maar wat ik een beetje mis in jouw verhaal, is het begrip voor een ander. Soms hebben mensen even heel iets anders aan hun hoofd en dan lukt het gewoon echt even niet. Hoe lullig dat voor jou ook is. Misschien heb je wel een heel leuk contact laten schieten in dit geval omdat je te snel te veel wilde en was er een hele leuke vriendschap ontstaan als je de ander had laten weten er graag op te willen wachten? (En misschien heb je dat ook wel gedaan, dat kan natuurlijk ook)
ja het klopt idd dat ik dan weer afhaak, ik weet gewoon dat het niet werkt die tips & adviezen, dat heb ik geprobeerd en geloof me, nee geen 1 keer, geen 3 keer, echt wel voldoende. dus ik heb iets anders nodig en ik vind het naar dat mensen altijd maar weer met de standaard adviezen komen, dan lijkt het alsof ik heel dom ben, van oh nee daar heb ik in die 26 jaar nog nooit aan gedacht. en ik voel mij niet seireus genomen, want het is allemaal zo makkelijk op te lossen. althans dat gevoel krijg ik er bij (ik zal we enorm zitten te klagen nu)
Uhm ja. Je vraagt ons nu om advies en wij kennen jouw achtergrond niet. We willen je best adviseren, maar we zullen eerst met de meest voor de hand liggende dingen komen. Als blijkt dat jij dat allemaal al geprobeerd hebt, dan zullen we door gaan denken of we nog iets anders kunnen verzinnen.
[...]
ik heb niet gelijk het idee dat het aan mij ligt, dat mensen via zo'n oproepje afhaken. ik vertel dingen over mijzelf, ben belangstellend naar de ander. maar zeker weten weet ik het natuurlijk niet, want ze laten niks meer van zich horen. ik heb laatst maar eens een mailtje er achteraan gestuurd en toen bleek dat het aan die persoon zijn situatie lag. niet leuk natuurlijk, maar dan heb je wel antwoord. is het niet gewon fatsoenlijk om te laten weten dat je geen interesse meer hebt?
Ja, het is wel zo fatsoenlijk om dat even te laten weten. Maar wat ik een beetje mis in jouw verhaal, is het begrip voor een ander. Soms hebben mensen even heel iets anders aan hun hoofd en dan lukt het gewoon echt even niet. Hoe lullig dat voor jou ook is. Misschien heb je wel een heel leuk contact laten schieten in dit geval omdat je te snel te veel wilde en was er een hele leuke vriendschap ontstaan als je de ander had laten weten er graag op te willen wachten? (En misschien heb je dat ook wel gedaan, dat kan natuurlijk ook)
ja het klopt idd dat ik dan weer afhaak, ik weet gewoon dat het niet werkt die tips & adviezen, dat heb ik geprobeerd en geloof me, nee geen 1 keer, geen 3 keer, echt wel voldoende. dus ik heb iets anders nodig en ik vind het naar dat mensen altijd maar weer met de standaard adviezen komen, dan lijkt het alsof ik heel dom ben, van oh nee daar heb ik in die 26 jaar nog nooit aan gedacht. en ik voel mij niet seireus genomen, want het is allemaal zo makkelijk op te lossen. althans dat gevoel krijg ik er bij (ik zal we enorm zitten te klagen nu)
Uhm ja. Je vraagt ons nu om advies en wij kennen jouw achtergrond niet. We willen je best adviseren, maar we zullen eerst met de meest voor de hand liggende dingen komen. Als blijkt dat jij dat allemaal al geprobeerd hebt, dan zullen we door gaan denken of we nog iets anders kunnen verzinnen.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:23
jeetje wat veel reacties, lief dat jullie meedenken
@dnm: hoe heb je dar voor elkaar gekregen dan?
@megami, wat fijn dat jij uiteiendelijk iets aan die methode hebt gehad, en dat je er nu anders tegen aan kunt kijken. ik ga even info opzoeken op internet. offtopic: je onderschrift is geniaal.
@dnm: zou je een poging willen wagen, ik ben wel benieuwd waarom je dat denkt en op wat voor level ik dan zit.
@elninjoo: dat is inderdaad een manier om er tegen aan te kijken, alleen kan ik soms echt geen voordeel benoemen, heb jij dit ook en hoe ga je hier mee om?
@dignity: je hebt gelijk ik kijk inderdaad alleen naar de dingen die ik wil zien.
@dnm: hoe heb je dar voor elkaar gekregen dan?
@megami, wat fijn dat jij uiteiendelijk iets aan die methode hebt gehad, en dat je er nu anders tegen aan kunt kijken. ik ga even info opzoeken op internet. offtopic: je onderschrift is geniaal.
@dnm: zou je een poging willen wagen, ik ben wel benieuwd waarom je dat denkt en op wat voor level ik dan zit.
@elninjoo: dat is inderdaad een manier om er tegen aan te kijken, alleen kan ik soms echt geen voordeel benoemen, heb jij dit ook en hoe ga je hier mee om?
@dignity: je hebt gelijk ik kijk inderdaad alleen naar de dingen die ik wil zien.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:28
@nummerzoveel: ik besef heel goed dat ik er nu nog niet aan toe ben, maar ik ben daar wel verdrietig over. die heb ik inderdaad gelezen, maar dan vind ik tocha ltijd wel weer iets wat beter is, of wat iemand wel heeft, wat ik niet heb. heel stom ik weet het.
@wuiles: ook dat weet ik dat er heel wat mensen zijn die het slechter getroffen hebben dan ik. ik schaam mij ook enorm dat ik zo zit te klagen. maar het gaat om dat gelukkige bestaan, daar ben ik jaloers op.
@wuiles: ook dat weet ik dat er heel wat mensen zijn die het slechter getroffen hebben dan ik. ik schaam mij ook enorm dat ik zo zit te klagen. maar het gaat om dat gelukkige bestaan, daar ben ik jaloers op.
dinsdag 28 juli 2009 om 22:29
quote:newstylista schreef op 28 juli 2009 @ 22:28:
@nummerzoveel: ik besef heel goed dat ik er nu nog niet aan toe ben, maar ik ben daar wel verdrietig over. die heb ik inderdaad gelezen, maar dan vind ik tocha ltijd wel weer iets wat beter is, of wat iemand wel heeft, wat ik niet heb. heel stom ik weet het.
@wuiles: ook dat weet ik dat er heel wat mensen zijn die het slechter getroffen hebben dan ik. ik schaam mij ook enorm dat ik zo zit te klagen. maar het gaat om dat gelukkige bestaan, daar ben ik jaloers op.Heb je al ontdekt wat zij anders doen dan jij?
@nummerzoveel: ik besef heel goed dat ik er nu nog niet aan toe ben, maar ik ben daar wel verdrietig over. die heb ik inderdaad gelezen, maar dan vind ik tocha ltijd wel weer iets wat beter is, of wat iemand wel heeft, wat ik niet heb. heel stom ik weet het.
@wuiles: ook dat weet ik dat er heel wat mensen zijn die het slechter getroffen hebben dan ik. ik schaam mij ook enorm dat ik zo zit te klagen. maar het gaat om dat gelukkige bestaan, daar ben ik jaloers op.Heb je al ontdekt wat zij anders doen dan jij?
