Psyche
alle pijlers
Slachtofferrol
dinsdag 28 juli 2009 om 21:19
Ik kreeg op een ander topic wat ik gestart heb te horen dat ik een slachtoffer rol op mij neem. ik heb er op internet wat over opgezocht, want ik wist niet goed wat het precies inhield. en ik kan mij er wel in vinden.
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
maandag 30 november 2009 om 19:48
de therapie is nog niet effectief, aangezien ik nog in de beginfase zit. dus momenteel helpt me dat echt niet verder. het enige wat ik kan doen is morgen weer naar de huisarts gaan en aankaarten dat het echt niet gaat.
zij kan ook niet echt iets doen denk ik. dus daar zit je dan, ontzettend depressief te wezen, geen hoop meer op verbetering.
ik voel me zo leeg, zo voelde ik me als kind al, en dan zat ik alleen in de speeltuin, te kijken naar hoe anderen het leuk hadden, of naar verliefde stelletjes te kijken. later word het beter, dat hield ik mezelf voor. ik heb zelfs God gevraagd of hij het allemaal beter voor me kon maken en mij mijn ouders kon terug brengen, dan hoefde ik nooit meer cadeautjes.
en nu 20 jaar later, voel ik me nog steeds zo, kijkend naar alles en iedereen om me heen, hopend dat het later beter word, weer biddend tot god dat hij mijn ouders terug brengt, maar ik denk niet dat hij me hoort
zij kan ook niet echt iets doen denk ik. dus daar zit je dan, ontzettend depressief te wezen, geen hoop meer op verbetering.
ik voel me zo leeg, zo voelde ik me als kind al, en dan zat ik alleen in de speeltuin, te kijken naar hoe anderen het leuk hadden, of naar verliefde stelletjes te kijken. later word het beter, dat hield ik mezelf voor. ik heb zelfs God gevraagd of hij het allemaal beter voor me kon maken en mij mijn ouders kon terug brengen, dan hoefde ik nooit meer cadeautjes.
en nu 20 jaar later, voel ik me nog steeds zo, kijkend naar alles en iedereen om me heen, hopend dat het later beter word, weer biddend tot god dat hij mijn ouders terug brengt, maar ik denk niet dat hij me hoort
maandag 30 november 2009 om 20:58
Hoi daar,
Ik ben begonnen met vluchtig hier en daar wat te lezen (er wordt ontzettend veel gereageerd!!)
Toen ik nu net dit laatste berichtje las van jou raakte mij dat wel enorm!
Ik herken hier en daar dingetjes.
Je voelt je al zo verloren en rot en wilt het gewoon fijn hebben.
Geen slachtoffer zijn en sterk zijn.
Je moeilijk durven open stellen bang om weer gekwetst te worden of juist een schreeuw om hulp.
Ik zit nu bv zelf best even met een moeilijke situatie.
Een wat oudere aparte dame is nogal open tegen me op de sportschool en trekt gewoon alles uit me.
Aan de ene kant heel fijn aan de andere kant een risico.
Ik heb me een tijd teruggetrokken en merk dat de depressie naderd.
Ik denk dat de beste weg het nemen van risico's is.
De hulpverlening laat het al jaren afweten, ik geloof er niet meer in.
Ik geloof in het zelf doen.
Maar ik weet dat je het in je eigen tempo moet gaan doen.
Laat je niet opjagen en luister naar je gevoel.
Ik ben begonnen met vluchtig hier en daar wat te lezen (er wordt ontzettend veel gereageerd!!)
Toen ik nu net dit laatste berichtje las van jou raakte mij dat wel enorm!
Ik herken hier en daar dingetjes.
Je voelt je al zo verloren en rot en wilt het gewoon fijn hebben.
Geen slachtoffer zijn en sterk zijn.
Je moeilijk durven open stellen bang om weer gekwetst te worden of juist een schreeuw om hulp.
Ik zit nu bv zelf best even met een moeilijke situatie.
Een wat oudere aparte dame is nogal open tegen me op de sportschool en trekt gewoon alles uit me.
Aan de ene kant heel fijn aan de andere kant een risico.
Ik heb me een tijd teruggetrokken en merk dat de depressie naderd.
Ik denk dat de beste weg het nemen van risico's is.
De hulpverlening laat het al jaren afweten, ik geloof er niet meer in.
Ik geloof in het zelf doen.
Maar ik weet dat je het in je eigen tempo moet gaan doen.
Laat je niet opjagen en luister naar je gevoel.
maandag 30 november 2009 om 22:33
@dons: dank je voor je reactie. wat naar dat jij je ook zo rot voelt je zegt dat je het zelf moet doen, maar hoe doe jij dat?
ik ben ook in veel dingen teleurgesteld geraakt, ook in de hulpverlening. Ik kan het simpelweg niet zelf, ik heb hulp nodig, maar de hulp is nu ontoereikend, en dat is zwaar.
ik ben ook in veel dingen teleurgesteld geraakt, ook in de hulpverlening. Ik kan het simpelweg niet zelf, ik heb hulp nodig, maar de hulp is nu ontoereikend, en dat is zwaar.
dinsdag 1 december 2009 om 17:15
Hoi,
Nouw...ik kom ook net thuis met een teleurstelling hoor..
Hoewel..ik had het kunnen weten natuurlijk maar gaf het een kans:
die vrouw is dus met met een kutsmoes afgehaakt dat ze helemaal geen minuutje tijd meer vrij heeft enzo omdat ze een baantje heeft gevonden..
Ik dacht misschien staat zij er wel voor open, zo leek het althans want haar man die er de laatste keer ook bij was vertelde ook heel zware dingen over zichzelf.
Nou, ik wordt nu dus ook weer heel voorzichtig hoor!!
Ik dacht misschien werkt dit, je een beetje open stellen, maar waarschijnlijk vertelde ik net teveel negatieve dingen..
Het is gewoon enorm lastig als je in een niet al te beste suituatie zit en dan ook nog zo iemand die alles probeerd uit je te trekken en dan moet je dus echt gaan liegen.
Ik geloof nu weer gewoon in lotgenoten en niet wildvreemden want dit gaat niet werken.
Ik ben weer gewoon de frisse vrolijke meid met een drukke baan, 20 vrienden en een volle agenda
Nouw...ik kom ook net thuis met een teleurstelling hoor..
Hoewel..ik had het kunnen weten natuurlijk maar gaf het een kans:
die vrouw is dus met met een kutsmoes afgehaakt dat ze helemaal geen minuutje tijd meer vrij heeft enzo omdat ze een baantje heeft gevonden..
Ik dacht misschien staat zij er wel voor open, zo leek het althans want haar man die er de laatste keer ook bij was vertelde ook heel zware dingen over zichzelf.
Nou, ik wordt nu dus ook weer heel voorzichtig hoor!!
Ik dacht misschien werkt dit, je een beetje open stellen, maar waarschijnlijk vertelde ik net teveel negatieve dingen..
Het is gewoon enorm lastig als je in een niet al te beste suituatie zit en dan ook nog zo iemand die alles probeerd uit je te trekken en dan moet je dus echt gaan liegen.
Ik geloof nu weer gewoon in lotgenoten en niet wildvreemden want dit gaat niet werken.
Ik ben weer gewoon de frisse vrolijke meid met een drukke baan, 20 vrienden en een volle agenda
dinsdag 1 december 2009 om 17:35
@dons: wat naar voor je meis, kan mij voorstellen dat dit een teleurstelling voor je is hoezo afgehaakt, bij de sportschool, of had je haar gevraagd om iets te gaan drinken?
dat blijft lastig vooral als er zoveel negatieve dingen spelen, dan zet je een masker op en lieg je een heel eind weg, heel naar.
sterkte!
dat blijft lastig vooral als er zoveel negatieve dingen spelen, dan zet je een masker op en lieg je een heel eind weg, heel naar.
sterkte!
woensdag 2 december 2009 om 11:10
Wat betreft het zelf doen; ik denk dat hulpverlening je kan begeleiden en je de juiste weg kan wijzen, maar dat je die weg zélf moet bewandelen. En dat kun je.
Ondanks dat het de beginfase is en er nu niet direct verbetering zal komen is die hoop voor de toekomst er dan toch wel degelijk. Je zit tenminste in die beginfase nu!
Ik wens je toe dat je snel die hoop zelf ook weer ziet.
Ondanks dat het de beginfase is en er nu niet direct verbetering zal komen is die hoop voor de toekomst er dan toch wel degelijk. Je zit tenminste in die beginfase nu!
Ik wens je toe dat je snel die hoop zelf ook weer ziet.
maandag 7 december 2009 om 11:33
Hoi NS,
Wilde je even laten weten dat ik nog steeds mee lees. Ik reageerde niet, omdat ik niet de ervaring en wijsheid heb om iets zinnigs te kunnen toevoegen. Er worden namelijk zo veel mooie en goeie dingen gezegd. Het enige wat ik op dit moment even wilde en kan doen is je laten weten dat ik niet afhaak en dat je het verdient om op een dag al deze waarheden ook als jouw waarheid te zien.
liefs
Wilde je even laten weten dat ik nog steeds mee lees. Ik reageerde niet, omdat ik niet de ervaring en wijsheid heb om iets zinnigs te kunnen toevoegen. Er worden namelijk zo veel mooie en goeie dingen gezegd. Het enige wat ik op dit moment even wilde en kan doen is je laten weten dat ik niet afhaak en dat je het verdient om op een dag al deze waarheden ook als jouw waarheid te zien.
liefs
