Psyche
alle pijlers
Slachtofferrol
dinsdag 28 juli 2009 om 21:19
Ik kreeg op een ander topic wat ik gestart heb te horen dat ik een slachtoffer rol op mij neem. ik heb er op internet wat over opgezocht, want ik wist niet goed wat het precies inhield. en ik kan mij er wel in vinden.
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
woensdag 18 november 2009 om 14:53
@kanarie: heel herkenbaar wat je schrijft over het niet verbonden voelen in vriendschappen. Lastig is het allemaal eh, we blijven eigenlijk in een cirkel lopen. ervaar jij dat ook zo? Wel fijn dat jij je met je partner wel verbonden voelt
Ik heb er deels in therapie mee leren omgaan, en heb er ondersteundende hulp bij gekregen, maar als dat weg valt, verval ik zo weer in destructief gedrag. Ik moet dus nog een manier vinden om daar anders mee om te kunnen gaan.
Je hoeft er ook niks over te zeggen hoor. En je hoeft je niet te schamen, want ik snap wel waar het vandaan komt. Maar ik snap die schaamte wel. Goed van je dat jij je boosheid meer kunt richten op en mesnen waar de boosheid naar uit gaat en minder op jezelf. Nee dat lukt mij nog niet echt. Ik kan mijzelf ook heel erg naar beneden halen, zodat ik mij echt niks meer waard vind.
Ik heb geen idee hoe hoog 40 mg is. Ik ga het maar bespreken, dat is het beste denk ik. Nee ik heb nog niet op 60 mg gezeten. Door de huisarts krijg ik het voorgeschreven. Lief dat je steeds zo uitgebreid reageert
@bonny: dank je terug!
Ik heb weer een gesprek gehad bij de therapeut, het verlangen naar een gezin komt steeds maar weer terug. dat viel de therapeut ook op. Ik had ook graag zwanger willen zijn een lieve partner willen hebben. Ik vind het steeds onbegrijpelijker waarom dit nog niet is gekomen, en vraag me dan echt af of ik niet heel erg in een isolement zit. Jullie hebben immers ook een partner ontmoet, ondanks jullie "probelemen" Dat slaat mij dan weer lam, met gevolg dat ik niets meer kan
Ik heb er deels in therapie mee leren omgaan, en heb er ondersteundende hulp bij gekregen, maar als dat weg valt, verval ik zo weer in destructief gedrag. Ik moet dus nog een manier vinden om daar anders mee om te kunnen gaan.
Je hoeft er ook niks over te zeggen hoor. En je hoeft je niet te schamen, want ik snap wel waar het vandaan komt. Maar ik snap die schaamte wel. Goed van je dat jij je boosheid meer kunt richten op en mesnen waar de boosheid naar uit gaat en minder op jezelf. Nee dat lukt mij nog niet echt. Ik kan mijzelf ook heel erg naar beneden halen, zodat ik mij echt niks meer waard vind.
Ik heb geen idee hoe hoog 40 mg is. Ik ga het maar bespreken, dat is het beste denk ik. Nee ik heb nog niet op 60 mg gezeten. Door de huisarts krijg ik het voorgeschreven. Lief dat je steeds zo uitgebreid reageert
@bonny: dank je terug!
Ik heb weer een gesprek gehad bij de therapeut, het verlangen naar een gezin komt steeds maar weer terug. dat viel de therapeut ook op. Ik had ook graag zwanger willen zijn een lieve partner willen hebben. Ik vind het steeds onbegrijpelijker waarom dit nog niet is gekomen, en vraag me dan echt af of ik niet heel erg in een isolement zit. Jullie hebben immers ook een partner ontmoet, ondanks jullie "probelemen" Dat slaat mij dan weer lam, met gevolg dat ik niets meer kan
woensdag 18 november 2009 om 15:01
Lieverd
Ik weet hoe moeilijk het is, heb ook altijd gedacht dat ik met al mijn gedoe nooit iemand zou vinden, tot Donny ineens met zn eindeloze begrip, geduld en incasseringsvermogen voor mn neus stond. En ook mijn zusje, die haar woede en verdriet over het algemeen uit door veel tegen dingen aan te schoppen of een gesloten en onvriendelijke houding, heeft het heel lieve meisje dat binnen in haar zit inmiddels durven laten zien aan haar vriend, die net zo geduldig blijkt als Donny. En echt, het is zo'n rotcliche, maar als je het het minst verwacht, staat hij voor je neus.
Dit gezegd hebbende, betekent dat natuurlijk niet dat de pijn die je voelt niet reëel is of er niet mag zijn, die pijn is hartverscheurend. Ik wou dat ik iets voor je kon doen of alleen maar even thee voor je kon zetten, digitaal dan maar.
Wel heel fijn dat je weer bij je therapeut bent geweest, heb je het gevoel dat je er wel wat aan hebt? Hoe vaak ga je daarheen?
En mag ik vragen hoe oud je bent? Voor mijn beeldvorming, je mag het me ook mailen als je dat liever doet.
Weet je wat voor vriend je zou willen? Wat voor type man, bedoel ik? Niet dat ik er dan een voor je kan gaan kopen voor Sinterklaas, maar ik ben gewoon benieuwd, want ik denk dat als je dat voor ogen hebt, dat dat ook weer iets zegt over waar je behoefte aan hebt.
en voor jou!
Ik weet hoe moeilijk het is, heb ook altijd gedacht dat ik met al mijn gedoe nooit iemand zou vinden, tot Donny ineens met zn eindeloze begrip, geduld en incasseringsvermogen voor mn neus stond. En ook mijn zusje, die haar woede en verdriet over het algemeen uit door veel tegen dingen aan te schoppen of een gesloten en onvriendelijke houding, heeft het heel lieve meisje dat binnen in haar zit inmiddels durven laten zien aan haar vriend, die net zo geduldig blijkt als Donny. En echt, het is zo'n rotcliche, maar als je het het minst verwacht, staat hij voor je neus.
Dit gezegd hebbende, betekent dat natuurlijk niet dat de pijn die je voelt niet reëel is of er niet mag zijn, die pijn is hartverscheurend. Ik wou dat ik iets voor je kon doen of alleen maar even thee voor je kon zetten, digitaal dan maar.
Wel heel fijn dat je weer bij je therapeut bent geweest, heb je het gevoel dat je er wel wat aan hebt? Hoe vaak ga je daarheen?
En mag ik vragen hoe oud je bent? Voor mijn beeldvorming, je mag het me ook mailen als je dat liever doet.
Weet je wat voor vriend je zou willen? Wat voor type man, bedoel ik? Niet dat ik er dan een voor je kan gaan kopen voor Sinterklaas, maar ik ben gewoon benieuwd, want ik denk dat als je dat voor ogen hebt, dat dat ook weer iets zegt over waar je behoefte aan hebt.
en voor jou!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
woensdag 18 november 2009 om 19:28
@bonny: ik kan wel snappen dat je het goed bedoeld, toch voelt het rot. Fijn dat het voor jou & je zusje toch is goed gekomen met een partner, maar dat bevestigd bij mij weer heel erg het gevoel dat er met mij iets totaal mis is.
Ik heb geen hoop meer op een relatie, niet met mijn achtergrond/diagnoses/problematieken. Ik vrees het ergste, en dat doet mij pijn.
Ik weet sowieso niet wat de zin van mijn leven is, dat heb ik ook nooit gehad. Ik leef op de automatische piloot, maar heb het gevoel dat ik niet meer kan. Ik heb vandaag weer op bed gelegen. De realititeit kan ik niet aan. Ik wil niet meer voelen, elke keer mijzelf weer bij elkaar moeten rapen.
Ik ben echt op, ik kan wel schreeuwen van boosheid en machteloosheid, maar niks helpt. Het blijft mijn leven, het leven wat ik niet wil leven.
Ik heb geen hoop meer op een relatie, niet met mijn achtergrond/diagnoses/problematieken. Ik vrees het ergste, en dat doet mij pijn.
Ik weet sowieso niet wat de zin van mijn leven is, dat heb ik ook nooit gehad. Ik leef op de automatische piloot, maar heb het gevoel dat ik niet meer kan. Ik heb vandaag weer op bed gelegen. De realititeit kan ik niet aan. Ik wil niet meer voelen, elke keer mijzelf weer bij elkaar moeten rapen.
Ik ben echt op, ik kan wel schreeuwen van boosheid en machteloosheid, maar niks helpt. Het blijft mijn leven, het leven wat ik niet wil leven.
woensdag 18 november 2009 om 21:41
Ik zie de pijn en al je verdriet.
Gisteren hoorde ik iets op de radio en toen moest ik aan jou denken; Maatje
Bij voorbaat sorry dat het een oplossing is. Wellicht kun je dat niet hebben nu. Maar wilde toch kijken of je misschien zo iemand zou kunnen gebruiken. Zie maar, misschien niet nu, misschien binnenkort.
Ik duim voor je.
Gisteren hoorde ik iets op de radio en toen moest ik aan jou denken; Maatje
Bij voorbaat sorry dat het een oplossing is. Wellicht kun je dat niet hebben nu. Maar wilde toch kijken of je misschien zo iemand zou kunnen gebruiken. Zie maar, misschien niet nu, misschien binnenkort.
Ik duim voor je.
donderdag 19 november 2009 om 15:29
Hahaha, Bonny, je avatar!
Rot dat je je zo voelt NS. Ik heb me vorig jaar november heel naar gevoeld (en december ook). Het weer helpt ook niet mee, op sommige dagen.
Niet dat het weer hét probleem is. Maar de meeste mensen moeten zich op sommige novemberdagen even bij elkaar rapen en als je problemen hebt, lukt dat gewoon niet, soms.
Weer een
Voor iedereen, maar voor NewStylista in het bijzonder.
Rot dat je je zo voelt NS. Ik heb me vorig jaar november heel naar gevoeld (en december ook). Het weer helpt ook niet mee, op sommige dagen.
Niet dat het weer hét probleem is. Maar de meeste mensen moeten zich op sommige novemberdagen even bij elkaar rapen en als je problemen hebt, lukt dat gewoon niet, soms.
Weer een
Voor iedereen, maar voor NewStylista in het bijzonder.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 20 november 2009 om 00:52
vrijdag 20 november 2009 om 14:11
vrijdag 20 november 2009 om 14:21
vrijdag 20 november 2009 om 14:40
Ben je altijd al zo geweest dat men je slachtofferig vond? Ook als kind al? Of is dat pas gekomen nadat je bijvoorbeeld veel narigheid in je leven hebt gehad? En bedoel je misschien met 'dat er niet naar jou geluisterd wordt', dat mensen alles wat je zegt gelijk weerleggen en je daardoor het gevoel geven dat jij nooit serieus wordt genomen?
vrijdag 20 november 2009 om 14:47
vrijdag 20 november 2009 om 14:55
Wat goed dat je wel naar je opleiding bent gegaan!
(Je gaat misschien zeggen ja, maar het leverde niks op, want door een conflict ben ik weggegaan) Nou, je bent mooi wel gegaan en dat vind ik rete dapper van je na zo'n nacht!
btw; zie je in dat topic ook de positieve verhalen, dat het moeilijk is maar wel mogelijk?
Is het mogelijk voor je om het hele partner-relatie gedeelte eerst eens uit je hoofd te zetten en je bezig te houden met de relatie die je met jezelf hebt?
Een partner-relatie is namelijk geen voorwaarde voor geluk, een goeie relatie met jezelf wel en misschien is dat dan stap 1?
Ik snap dat alles heel erg met elkaar samen hangt en in elkaar grijpt en dat dingen niet zo gemakkelijk van elkaar los te koppelen zijn hoor! Maar life is all about priorities... en jijzelf bent nu prioriteit nr 1! Zelf zou ik denken dat je het jezelf moeilijker maakt door je zo te focussen op een partner-relatie. Denk jij hier anders over? Of is het vooral onmacht, je niet ergens anders op te kunnen focussen?
(Je gaat misschien zeggen ja, maar het leverde niks op, want door een conflict ben ik weggegaan) Nou, je bent mooi wel gegaan en dat vind ik rete dapper van je na zo'n nacht!
btw; zie je in dat topic ook de positieve verhalen, dat het moeilijk is maar wel mogelijk?
Is het mogelijk voor je om het hele partner-relatie gedeelte eerst eens uit je hoofd te zetten en je bezig te houden met de relatie die je met jezelf hebt?
Een partner-relatie is namelijk geen voorwaarde voor geluk, een goeie relatie met jezelf wel en misschien is dat dan stap 1?
Ik snap dat alles heel erg met elkaar samen hangt en in elkaar grijpt en dat dingen niet zo gemakkelijk van elkaar los te koppelen zijn hoor! Maar life is all about priorities... en jijzelf bent nu prioriteit nr 1! Zelf zou ik denken dat je het jezelf moeilijker maakt door je zo te focussen op een partner-relatie. Denk jij hier anders over? Of is het vooral onmacht, je niet ergens anders op te kunnen focussen?
vrijdag 20 november 2009 om 15:02
Ik herken zeker wel wat slachtoffergedrag bij je, maar je toont ook de wil om er iets aan te doen. En dat is nu precies wat je nodig hebt. Geen mens zal zich lekker gaan voelen als men je 'aanstelster' noemde. Wanneer je dat vaak hoort, ga je het zelf geloven. Wat er dan nodig is, is zelfonderzoek. Wees eerlijk tegen jezelf: stelde je je dan wel eens aan? Hadden ze gelijk? Da's niet erg om achteraf te moeten constateren, zolang je beseft dat je er nu, elke dag voor kunt kiezen om je anders te gedragen. Het is hier al veel gezegd: daden tellen. Voornemens niet. Woorden niet. Je moet iets doen! Als je gewend bent om gewoonlijk weinig te vertellen of anders alleen als er iets niet lekker gaat, stop daar dan eerst mee. Zodra je je mond opendoet, ga je voortaan eerst denken: o jee, vertel ik nu wel eens iets positiefs? Deel vooral dingen met anderen waaruit blijkt dat je je daadkrachtiger wilt worden. Dat is best te leren. En luistert er niemand naar je. Realiseer je dan dat je op dat moment toch weer de verkeerde dingen zegt. Toon je niet zwak, je kunt echt alles, als je je erin stort. Durf je?
vrijdag 20 november 2009 om 15:54
@nieuwsgierigmeisje: ja dat is ook wel zo, alleen voelt dat nu even niet zo.
Ik zal het later nog een keer lezen, misschien lees ik het dan anders. Ik weet wel dat een relatie mij nu niet compleet gelukkig gaat maken, ik moet eerst zelf gelukkig zien te worden.
Maar daarom mag ik er nog wel verdrietig om zijn, dat dit nog niet op mijn pad is gekomen, dat ik nog geen serieuse relatie heb gehad. Dat ik mij al jaren doodongelukkig voel en ik niet eens weet hoe het is om je gelukkig te voelen. Dat doet pijn en dat is erg voelbaar.
Het is niet leuk als je omgeving hier makkelijker in slaagt. Ik blijf daar in achter, en dat is kut. Dus ja ik weet dat ik aan mijzelf moet werken, maaar had het graag anders gezien.
@spirioli: nee ze hadden niet gelijk, ik was een kind met al behoorlijk wat bagage, dus ik stelde mij niet aan. Ik doe al het mogelijke om het anders te maken, sommige dingen gaan nu eenmaal niet harder, zoals therapie en ondertussen voel ik mij wel erg depressief (tja kun je ook bekijken als slachtoffergedrag, dat is ook prima als je het zo wilt zien)
en zo lijkt het net alsof ik het altijd verkeerd doe en dat is echt grote onzin. er zijn ook mensen die echt niet willen luisteren, wat je ook zegt, of dat je er achter komt dat je met een bepaald persoon die dingen niet kunt delen. dat wil niet zeggen dat ik het dan perse weer verkeerd heb gedaan. Ik vind het jammer dat je dat zo zegt
En hoezo zwak, wat is er mis met zwak zijn, zo voel ik mij. Ik heb jaren lang sterk moeten zijn, moeten overleven, heb alles in mijn eentje gedaan, sta nu even op instorten, is dat zwak, tja wat jij wil.
En da je echt alles kunt is ook bullshit. Ik heb nou eenmaal beschadigingen opgelopen in mijn hersenen, vandaar de diagnose borderline, en dat is helaas niet de enige diagnose. Tuurlijk ga ik voor het hoogst haalbare, maar helemaal beter word ik nooit meer, en dat is niet omdat ik dat nou zou graag wil. Maar meer omdat mijn ouders mij dusdanig hebben verneukt dat ik het daarmee moet doen, dus!
bah ik word hier echt boos van, ik heb het idee dat je het totaal niet begrijpt. Hoezo je kunt alles als je maar wilt, daarmee neem je mijn problematiek totaal niet serieus! heel jammer.
Ik zal het later nog een keer lezen, misschien lees ik het dan anders. Ik weet wel dat een relatie mij nu niet compleet gelukkig gaat maken, ik moet eerst zelf gelukkig zien te worden.
Maar daarom mag ik er nog wel verdrietig om zijn, dat dit nog niet op mijn pad is gekomen, dat ik nog geen serieuse relatie heb gehad. Dat ik mij al jaren doodongelukkig voel en ik niet eens weet hoe het is om je gelukkig te voelen. Dat doet pijn en dat is erg voelbaar.
Het is niet leuk als je omgeving hier makkelijker in slaagt. Ik blijf daar in achter, en dat is kut. Dus ja ik weet dat ik aan mijzelf moet werken, maaar had het graag anders gezien.
@spirioli: nee ze hadden niet gelijk, ik was een kind met al behoorlijk wat bagage, dus ik stelde mij niet aan. Ik doe al het mogelijke om het anders te maken, sommige dingen gaan nu eenmaal niet harder, zoals therapie en ondertussen voel ik mij wel erg depressief (tja kun je ook bekijken als slachtoffergedrag, dat is ook prima als je het zo wilt zien)
en zo lijkt het net alsof ik het altijd verkeerd doe en dat is echt grote onzin. er zijn ook mensen die echt niet willen luisteren, wat je ook zegt, of dat je er achter komt dat je met een bepaald persoon die dingen niet kunt delen. dat wil niet zeggen dat ik het dan perse weer verkeerd heb gedaan. Ik vind het jammer dat je dat zo zegt
En hoezo zwak, wat is er mis met zwak zijn, zo voel ik mij. Ik heb jaren lang sterk moeten zijn, moeten overleven, heb alles in mijn eentje gedaan, sta nu even op instorten, is dat zwak, tja wat jij wil.
En da je echt alles kunt is ook bullshit. Ik heb nou eenmaal beschadigingen opgelopen in mijn hersenen, vandaar de diagnose borderline, en dat is helaas niet de enige diagnose. Tuurlijk ga ik voor het hoogst haalbare, maar helemaal beter word ik nooit meer, en dat is niet omdat ik dat nou zou graag wil. Maar meer omdat mijn ouders mij dusdanig hebben verneukt dat ik het daarmee moet doen, dus!
bah ik word hier echt boos van, ik heb het idee dat je het totaal niet begrijpt. Hoezo je kunt alles als je maar wilt, daarmee neem je mijn problematiek totaal niet serieus! heel jammer.
vrijdag 20 november 2009 om 16:10
quote:newstylista schreef op 20 november 2009 @ 15:54:Maar meer omdat mijn ouders mij dusdanig hebben verneukt dat ik het daarmee moet doen, dus!En dit te accepteren is misschien eerst wel het belangrijkste, of niet? Hier kun je nou eenmaal niks meer aan doen. Het is zo gegaan. Hoe verrot dat ook is. Net wat je zegt, je moet t ermee doen.
vrijdag 20 november 2009 om 16:18
ik denk het niet, ik denk dat er andere dingen belangrijker zijn. tja ik moet het er mee doen, maar wat word ik daar boos en verdrietig van. Het klinkt ook als een afdankertje, je moet het er maar mee doen, niet dat jij dat zo bedoeld hoor. ik vind het gewoon een stomme benaming en een kut cliche, hoe waar het misschien ook mag zijn.
