Psyche
alle pijlers
Slachtofferrol
dinsdag 28 juli 2009 om 21:19
Ik kreeg op een ander topic wat ik gestart heb te horen dat ik een slachtoffer rol op mij neem. ik heb er op internet wat over opgezocht, want ik wist niet goed wat het precies inhield. en ik kan mij er wel in vinden.
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
ik weet alleen niet goed hoe ik hier uit moet komen, het geeft mij namelijk het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen, een masker op moet zetten. laat dit nou iets zijn wat ik altijd al doe.
hoe kom je uit een slachtofferrol?
vrijdag 20 november 2009 om 18:28
Lieve NS,
Ik ben eigenlijk ook heel benieuwd naar je stappenplan, mag ik het ook lezen? Want misschien dat we je bij je stap 1 kunnen helpen, al is het maar met een steuntje in de rug af en toe?
Ik denk dat Spirioli het principe Zachte heelmeesters, stinkende wonden aanhangt en je daarom tot actie wil aanzetten. Wellicht goedbedoeld en voor veel mensen ook effectief, maar niet bij jou. Want daarmee heb jij niet het gevoel dat je 'gehoord' wordt en jij hebt juíst behoefte aan een zachte heelmeester, niet om die stinkende wonden, maar juist om het sussen, luisteren en kunnen uithuilen, heb ik het zo goed begrepen?
Ik vind het echt heel erg dat je je zo rot voelt en ik hoop dat je toch wat hebt aan dit forum, omdat we hier proberen naar je te luisteren en je te steunen. Voel je dat ook zo?
Ik ben eigenlijk ook heel benieuwd naar je stappenplan, mag ik het ook lezen? Want misschien dat we je bij je stap 1 kunnen helpen, al is het maar met een steuntje in de rug af en toe?
Ik denk dat Spirioli het principe Zachte heelmeesters, stinkende wonden aanhangt en je daarom tot actie wil aanzetten. Wellicht goedbedoeld en voor veel mensen ook effectief, maar niet bij jou. Want daarmee heb jij niet het gevoel dat je 'gehoord' wordt en jij hebt juíst behoefte aan een zachte heelmeester, niet om die stinkende wonden, maar juist om het sussen, luisteren en kunnen uithuilen, heb ik het zo goed begrepen?
Ik vind het echt heel erg dat je je zo rot voelt en ik hoop dat je toch wat hebt aan dit forum, omdat we hier proberen naar je te luisteren en je te steunen. Voel je dat ook zo?
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
vrijdag 20 november 2009 om 18:44
@Bonny: dank je het is geen uitgebreid stappenplan hoor, maar ik mail je wel even wat ik NSM ook heb gemaild.
ik vind het gewoon onbeschoft, ik voel mij totaal niet begrepen. en inprincipe hoeft ze ook niet te luisteren dat is ze niet verplicht. maar ik heb het wel gehad met dat soort reacties. ik wil niet constant het gevoel hebben dat ik mij moet verantwoorden, uitleggen etc etc. Ik krijg het gevoel dat ik van alles fout doe en dat kan ik er nu niet bij hebben. ik ga daar ook niet meer op in. Ik kan alleen mijzelf veranderen, dus dat is de beslissing die ik daarin neem.
en ik vind niet dat ik een schop onder mijn kont verdien. ik doe al het mogelijke wat ik op dit moment kan doen, voor de rest is het letterlijk wachten op betere tijden en dat is zwaar. het is echt niet zo dat ik maar zit te klagen en voor de rest niks doe, je moest eens weten. Ik heb mijzelf altijd kunnen redden, hoe moeilijk dat ook was/is. ik raap mijzelf elke dag weer bij elkaar, maar het zolangzamerhand even op, tja dat heb je als je depressief bent.
hoe zo een schop onder mijn kont, ik word er weer boos om, bah!
ik ben niet boos op jou hoor, maar boos op de situatie, boos op mezelf, boos om alles wat er niet is, boos op alles wat nog gaat komen. het spijt me, iets positievers kan ik er nu even niet van maken.
ik vind het gewoon onbeschoft, ik voel mij totaal niet begrepen. en inprincipe hoeft ze ook niet te luisteren dat is ze niet verplicht. maar ik heb het wel gehad met dat soort reacties. ik wil niet constant het gevoel hebben dat ik mij moet verantwoorden, uitleggen etc etc. Ik krijg het gevoel dat ik van alles fout doe en dat kan ik er nu niet bij hebben. ik ga daar ook niet meer op in. Ik kan alleen mijzelf veranderen, dus dat is de beslissing die ik daarin neem.
en ik vind niet dat ik een schop onder mijn kont verdien. ik doe al het mogelijke wat ik op dit moment kan doen, voor de rest is het letterlijk wachten op betere tijden en dat is zwaar. het is echt niet zo dat ik maar zit te klagen en voor de rest niks doe, je moest eens weten. Ik heb mijzelf altijd kunnen redden, hoe moeilijk dat ook was/is. ik raap mijzelf elke dag weer bij elkaar, maar het zolangzamerhand even op, tja dat heb je als je depressief bent.
hoe zo een schop onder mijn kont, ik word er weer boos om, bah!
ik ben niet boos op jou hoor, maar boos op de situatie, boos op mezelf, boos om alles wat er niet is, boos op alles wat nog gaat komen. het spijt me, iets positievers kan ik er nu even niet van maken.
vrijdag 20 november 2009 om 18:53
Lieve lieve NS,
Je mag zo boos zijn als je wilt, je hoeft ook geen schop onder je kont! Ik vind je hartstikke knap, hoe je je er doorheen slaat, net wat Nieuwsgierigmeisje zegt, super goed dat je na zo'n nacht toch jezelf uit bed sleept en naar je opleiding gaat, super stoer dat je überhaupt dit topic durft te openen en dat je zo goed kunt verwoorden wat je voelt. Dat kan niet iedereen. Heb je het gevoel dat wij begrijpen hoe je je voelt? Niet iedereen, maar sommigen? Want dat zou betekenen dat je het in ieder geval kunt formuleren en overbrengen, en dat je gehoord wordt. Dat lijkt me essentieel in het proces naar verbetering.
En ik weet -uit ervaring- hoeveel pijn het doet als je niks meer kunt dan wachten op betere tijden, hoe donker het dan is en hoe onbereikbaar ze lijken, dat doet heel veel pijn.
Niet om te weerleggen, sussen of oplossingen te bieden, maar omdat ik hoop dat je er een klein beetje hoop uithaalt: Die tijden komen! En zeker voor iemand die er zo vreselijk hard voor werkt als jij.
Je mag zo boos zijn als je wilt, je hoeft ook geen schop onder je kont! Ik vind je hartstikke knap, hoe je je er doorheen slaat, net wat Nieuwsgierigmeisje zegt, super goed dat je na zo'n nacht toch jezelf uit bed sleept en naar je opleiding gaat, super stoer dat je überhaupt dit topic durft te openen en dat je zo goed kunt verwoorden wat je voelt. Dat kan niet iedereen. Heb je het gevoel dat wij begrijpen hoe je je voelt? Niet iedereen, maar sommigen? Want dat zou betekenen dat je het in ieder geval kunt formuleren en overbrengen, en dat je gehoord wordt. Dat lijkt me essentieel in het proces naar verbetering.
En ik weet -uit ervaring- hoeveel pijn het doet als je niks meer kunt dan wachten op betere tijden, hoe donker het dan is en hoe onbereikbaar ze lijken, dat doet heel veel pijn.
Niet om te weerleggen, sussen of oplossingen te bieden, maar omdat ik hoop dat je er een klein beetje hoop uithaalt: Die tijden komen! En zeker voor iemand die er zo vreselijk hard voor werkt als jij.
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
vrijdag 20 november 2009 om 19:12
@bonny: dank je, dan heb ik toch het gevoel dat het wat zichtbaar is dat ik wel degelijk mijn best doe.
Ja dat gevoel heb ik wel dat sommigen het begrijpen. moeilijk om te lezen hoe je het beschrijft, want zo voelt het precies. Afschuwelijk dat jij dat ook hebt moeten meemaken!
ik hoop zo dat je gelijk hebt, en daar moet ik dan weer van huilen, omdat ik dat echt uit de grond van tenen hoop.
Ja dat gevoel heb ik wel dat sommigen het begrijpen. moeilijk om te lezen hoe je het beschrijft, want zo voelt het precies. Afschuwelijk dat jij dat ook hebt moeten meemaken!
ik hoop zo dat je gelijk hebt, en daar moet ik dan weer van huilen, omdat ik dat echt uit de grond van tenen hoop.
zaterdag 21 november 2009 om 14:38
Lieverd
Ze komen, echt, en je hoop is net zo zichtbaar als hoe hard je er voor werkt en hoe zeer je er je best voor doet. Dat je af en toe moegestreden bent of gewoon niet meer ziet welke kant je op moet, dat is heel logisch, ik weet hoe dat voelt. Maar blijf zien dat elke stap er eentje is! En ik denk dat jij stiekem al meer stapjes hebt gezet dan je denkt, door ervoor te zorgen dat je therapie hebt, ook al moet die nog op gang komen, door te zorgen dat je uit de negativiteit van je adoptiegezin weg bent, door hier je verhaal te doen, door aan ons aan te geven wat je van ons nodig hebt om je gesteund te voelen, en nog veel meer dingen, waarvan wij niet weten dat je ze gedaan hebt. En ook het aangeven waar je als eerste mee aan de slag wilt. Dat zijn allemaal dingen die je al gedáán hebt, en zo kom je steeds een beetje vooruit. Ik weet ook dat dit heel moeilijk te zien is als je er midden in zit, maar het is wel zo. Ik hoop echt lieverd dat je dat ook een klein beetje zo voelt, het heft je verdriet en pijn niet op, maar een heel klein randje licht is er al!
Ze komen, echt, en je hoop is net zo zichtbaar als hoe hard je er voor werkt en hoe zeer je er je best voor doet. Dat je af en toe moegestreden bent of gewoon niet meer ziet welke kant je op moet, dat is heel logisch, ik weet hoe dat voelt. Maar blijf zien dat elke stap er eentje is! En ik denk dat jij stiekem al meer stapjes hebt gezet dan je denkt, door ervoor te zorgen dat je therapie hebt, ook al moet die nog op gang komen, door te zorgen dat je uit de negativiteit van je adoptiegezin weg bent, door hier je verhaal te doen, door aan ons aan te geven wat je van ons nodig hebt om je gesteund te voelen, en nog veel meer dingen, waarvan wij niet weten dat je ze gedaan hebt. En ook het aangeven waar je als eerste mee aan de slag wilt. Dat zijn allemaal dingen die je al gedáán hebt, en zo kom je steeds een beetje vooruit. Ik weet ook dat dit heel moeilijk te zien is als je er midden in zit, maar het is wel zo. Ik hoop echt lieverd dat je dat ook een klein beetje zo voelt, het heft je verdriet en pijn niet op, maar een heel klein randje licht is er al!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
zaterdag 21 november 2009 om 16:24
NS, mijn woorden zijn kennelijk op jou nogal hard overgekomen. Sorry, dat is zeker niet de bedoeling. Ik spreek alleen wel uit enige ervaring en hoopte jou duidelijk te kunnen maken dat het echt kan, als je er helemaal voor gaat. Zelf heb ik dat ook ooit eens moeten inzien. Het feit dat je depressief bent, is heel erg voor je. Depressie is een echte ziekte. Daar begrijp ik veel meer van dan je wellicht dacht. Ik zag mezelf vroeger ook als eindresultaat van wat mijn ouders niet goed hadden gedaan. Tot mij werd geleerd dat ik NU leef, keuzes heb en me niet hoef te blijven voelen als iets dat waardeloos is. Okee, het kost je jaren om jezelf anders te leren denken. Het kan alleen wel, als je er elke dag eventjes tijd aan besteed. En als mensen niet naar jou luisteren, kan dat beslist ook aan die mensen liggen. Sommigen zijn in niemand geinteresseerd, maar wat jij dan alleen waarneemt is dat ze alleen naar jou niet luisteren, snap je? Ik begreep uit wat je hier vertelt, dat je met jezelf in de knoop zit en daar iets mee wilt. Anderen kun je niet veranderen, alleen jezelf. Elk stapje dat je doet is een compliment waard. Juist omdat het voor jou erg moeilijk is. Geloof me, ik begrijp heel goed waar je mee worstelt. Mij hebben ze ooit ook wakker geschud. Misschien probeerde ik dat bij jou nu ook. Je reageert erg gevoelig, wat ik wel snap in jouw situatie. Blijf erin geloven dat het beter zal gaan, zolang jij dat echt wilt. En neem maar aan dat mijn woorden zeer goed bedoeld zijn, okee?
zondag 22 november 2009 om 15:49
Lieve NS, heb dit weekend ontzettend aan je moeten denken. Er is weer een heleboel voorgevallen met die walgelijke gek die ooit eens de zaadcel heeft geleverd waar ik uit voortkwam (andere termen is hij niet waard), en het is me nu zó duidelijk hoe jij je voelt. Donny is jurist en die bekijkt het alleen maar juridisch en wat voor stappen we kunnen zetten en hoe dingen moeten worden aangepakt of hadden moeten worden aangepakt. Maar ik heb niks aan die oplossingen, ik wil horen dat mensen zeggen dat ze het rot voor me vinden!!!! Bah, ik ben zo boos, niet op Donny, want die bedoelt het echt goed, maar ik wil dat men ook snapt dat ik niet alleen maar hoef te horen dat ik moet proberen er niet aan te denken, hoe het opgelost kan worden of dat ik er nu vanaf ben, omdat ik geen contact meer met hem heb. Allemaal heel fijn ja, maar dat wil niet zeggen dat ik me er niet rot over voel nu! Ik ben zo boos, en ik moest direct aan je denken, want ik snap helemaal hoe je je voelt!!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
maandag 23 november 2009 om 07:28
@bonny, lieverd wat naar dat je je zo rot voelt! Kan me heel goed voorstellen dat je boos bent, en dat mag je ook zijn! je mag aangeven dat je graag wil horen dat mensen het rot voor je vinden. Ontzettend kut dat je vader, je weer heeft benaderd. Hoel voel je je vandaag?
Als je even stoom wilt afblazen of gewoon even je verhaal wilt vertellen, mag je me ook mailen, maar dat weet je wel!
Een hele dikke
@spirioli: dank je voor je reactie, dat waardeer ik. Ik had het anders kunnen brengen, dus daar heb je wel gelijk in, dat ik bepaalde dingen anders kan doen. Dus dat neem ik mee om over na te denken.
Wat naar dat jij je ook zo rot hebt gevoeld Voor mijn gevoel ga ik er al helemaal voor, ik wilde dat het sneller ging, zodat er zichtbaar dingen veranderen.
Als je even stoom wilt afblazen of gewoon even je verhaal wilt vertellen, mag je me ook mailen, maar dat weet je wel!
Een hele dikke
@spirioli: dank je voor je reactie, dat waardeer ik. Ik had het anders kunnen brengen, dus daar heb je wel gelijk in, dat ik bepaalde dingen anders kan doen. Dus dat neem ik mee om over na te denken.
Wat naar dat jij je ook zo rot hebt gevoeld Voor mijn gevoel ga ik er al helemaal voor, ik wilde dat het sneller ging, zodat er zichtbaar dingen veranderen.
donderdag 26 november 2009 om 14:18
Newstylista, ik las net jouw laatste berichtje aan mij gericht. Je schreef daar dat je zou willen dat het sneller ging. Dat is nu net wat je niet moet forceren. Je aanpak van zo'n soort probleem werkt het beste als je er elke dag even tijd aan besteedt om jezelf een geestelijke spiegel voor te houden en bijv. elke avond te bekijken 'wat heb ik vandaag nou echt heel veel beter aangepakt en waarbij verviel ik in mijn oude gedrag'. Dan word je je langzaam bewust van je knelpunten. Maar ook van de dingen waar je ineens trots op kunt zijn. De resultaten hangen niet af van wat anderen van jou vinden, maar wat jij er zelf van vindt die dag. Stel je dus een haalbaar doel. Iets waar je niet goed in bent. En werk daaraan tot je resultaat gaat voelen. Zodra je het gewoon van jezelf gaat vinden, zit je goed. Dan neem je een tweede doel. Snap je? De meesten willen alles tegelijk aanpakken en komen tot niets. Kleine stappen met haalbare doelen geven je voldoening, waardoor je zelfvertrouwen groeit. Ik hoop dat je hier wat mee kunt.
donderdag 26 november 2009 om 17:35
@spirioli: dank je voor je reactie. Voor mij werkt het niet zoals jij dat beschrijft. Ik heb een dusdanig negatief zelfbeeld, zodat ik alles wel zou willen veranderen aan mijzelf en trots zijn kan ik al helemaal niet. Ik kan dit niet in mijn eentje, vandaar dat ik therapie nodig heb. Als ik daar elke dag mee bezig zou gaan, zou ik me alleen nog maar rotter gaan voelen, omdat er in mijn ogen dan zoveel mis zou zijn.
@nieuwsgierigmeisje: ik heb je mail gezien, heb er 1 terug gestuurd
@nieuwsgierigmeisje: ik heb je mail gezien, heb er 1 terug gestuurd
vrijdag 27 november 2009 om 11:17
@nieuwsgierigmeisje: fijn dat het goed met je gaat en dat je baan bevalt
het is niet zo dat ik er van uitga dat iedereen niet te vertrouwen is. Het is dus niet zo dat ik daar van onvertuigd ben, ik ben erg wel bang voor, want dat is tot nu toe mijn ervaring wel geweest.
Ik heb dit weekend echt iets waar ik tegen op zie, en heb er zo geen zin in. het is met allemaal stelletjes. Ik kan nu al wel janken, ik heb het er zo moeilijk mee, en dan word ik er een heel weekend mee geconfronteerd. 's avonds gaan ze vast knus tegen elkaar aanzitten, en daar zit ik dan bij. Ik voel me dan zo ongemakkelijk, ik weet niet waar ik heen moet kijken, en verstijf helemaal.
Ik kan die arm om me heen ook wel gebruiken, dus dan is het niet leuk om dat van anderen te moeten aanschouwen. En waarschijnlijk slaap ik alleen op een kamer, terwijl de rest lekker naast elkaar kruipt. Bah ik voel me nu alleen & leeg.
Ik heb de neiging om gewoon niet te gaan, want ik zit liever alleen thuis en dat ik mij rot voel, ipv allemaal mensen/stelletjes om mij heen en dat ik me dan leeg voel, en ook nog eens overbodig, een mislukkeling, kansloos, lelijk. ;'-(
het is niet zo dat ik er van uitga dat iedereen niet te vertrouwen is. Het is dus niet zo dat ik daar van onvertuigd ben, ik ben erg wel bang voor, want dat is tot nu toe mijn ervaring wel geweest.
Ik heb dit weekend echt iets waar ik tegen op zie, en heb er zo geen zin in. het is met allemaal stelletjes. Ik kan nu al wel janken, ik heb het er zo moeilijk mee, en dan word ik er een heel weekend mee geconfronteerd. 's avonds gaan ze vast knus tegen elkaar aanzitten, en daar zit ik dan bij. Ik voel me dan zo ongemakkelijk, ik weet niet waar ik heen moet kijken, en verstijf helemaal.
Ik kan die arm om me heen ook wel gebruiken, dus dan is het niet leuk om dat van anderen te moeten aanschouwen. En waarschijnlijk slaap ik alleen op een kamer, terwijl de rest lekker naast elkaar kruipt. Bah ik voel me nu alleen & leeg.
Ik heb de neiging om gewoon niet te gaan, want ik zit liever alleen thuis en dat ik mij rot voel, ipv allemaal mensen/stelletjes om mij heen en dat ik me dan leeg voel, en ook nog eens overbodig, een mislukkeling, kansloos, lelijk. ;'-(
zondag 29 november 2009 om 13:00
NS, ben je dit weekend gegaan of niet? Zijn er alleen stelletjes of nog een paar singles, bij wie je misschien aansluiting vindt?
Ik hoop dat je je niet te slecht voelt en kom je even een virtuele knuffel brengen, verder houd ik het kort want het gaat niet zo lekker nu, maar ik denk wel aan je!
Ik hoop dat je je niet te slecht voelt en kom je even een virtuele knuffel brengen, verder houd ik het kort want het gaat niet zo lekker nu, maar ik denk wel aan je!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
zondag 29 november 2009 om 20:26
maandag 30 november 2009 om 12:37
Lieverd, heb je dat echt voor anderen verpest of voel jij dat zo? Heel knap van je dat je toch gegaan bent ook al zag je er zo tegenop, het is heel moeilijk om alleen tussen stelletjes te zitten, maar ik vind het heel dapper van je dat je bent gegaan, je had ook thuis kunnen wegkruipen, maar daar help je jezelf ook niet mee en op deze manier blijf je wel in contact met anderen en wie weet wie je zo nog eens tegen het lijf loopt!
Groot compliment voor jou dat je zo dapper bent!
Groot compliment voor jou dat je zo dapper bent!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
maandag 30 november 2009 om 15:23
tja dat weet ik niet of ik het daadwerkelijk verpest heb. Het is wel een vlek op hun weekend, dat werd ook zo gezegd, maar daar snel achteraan dat hun mij ook geen schuldgevoel wilden aanpraten.
dat ik voel me wel degelijk schuldig. ik had liever alleen thuis gezeten, ipv in een groep waar ik me totaal niet prettig voel, en in een omgeving waar ik niet zomaar weg kon.
Ik moet dit soort dingen gewoon niet doen, maar toch doe ik het, omdat ik het gevoel heb dat het zo hoort.
dit is dus ook waarom ik het moeilijk vind om nieuwe contacten te maken, ik kan het gewoon niet aan, dat anderen hebben wat ik al zo lang graag zou willen, maar dat het steeds maar niet komt. bah waarom is het leven zo godvergeten oneerlijk voor me.
ik voel me totaal overbodig en compleet mislukt, ik weet echt niet meer waar ik het moet zoeken. ik ben echt op, ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik weet niet meer hoe.
dat ik voel me wel degelijk schuldig. ik had liever alleen thuis gezeten, ipv in een groep waar ik me totaal niet prettig voel, en in een omgeving waar ik niet zomaar weg kon.
Ik moet dit soort dingen gewoon niet doen, maar toch doe ik het, omdat ik het gevoel heb dat het zo hoort.
dit is dus ook waarom ik het moeilijk vind om nieuwe contacten te maken, ik kan het gewoon niet aan, dat anderen hebben wat ik al zo lang graag zou willen, maar dat het steeds maar niet komt. bah waarom is het leven zo godvergeten oneerlijk voor me.
ik voel me totaal overbodig en compleet mislukt, ik weet echt niet meer waar ik het moet zoeken. ik ben echt op, ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik weet niet meer hoe.
