Psyche
alle pijlers
Slecht in mensen leren kennen
vrijdag 18 mei 2018 om 01:21
Lieve Dames,
Al zolang ik me kan herinneren ben ik slecht in mensen leren kennen. Als ik iemand af en toe even spreek of zie kan ik daar makkelijk mee praten. Bij iemand die ik goed ken heb ik daar ook geen problemen mee.
Maar bij iedereen die daar tussen in valt voel ik me ontzettend ongemakkelijk als een gesprek langer dan een kwartier duurt. Ik ga me druk maken over wat ik moet zeggen, hoe ik overkom, wat ik moet vragen of niet, of het interessant is wat ik te zeggen heb enz.
Ik vraag me af of er mensen zijn die zich hierin herkennen? Of tips voor me hebben om wat losser te worden en niet zo zelfbewust te zijn?
Al zolang ik me kan herinneren ben ik slecht in mensen leren kennen. Als ik iemand af en toe even spreek of zie kan ik daar makkelijk mee praten. Bij iemand die ik goed ken heb ik daar ook geen problemen mee.
Maar bij iedereen die daar tussen in valt voel ik me ontzettend ongemakkelijk als een gesprek langer dan een kwartier duurt. Ik ga me druk maken over wat ik moet zeggen, hoe ik overkom, wat ik moet vragen of niet, of het interessant is wat ik te zeggen heb enz.
Ik vraag me af of er mensen zijn die zich hierin herkennen? Of tips voor me hebben om wat losser te worden en niet zo zelfbewust te zijn?
vrijdag 18 mei 2018 om 06:49
Herkenbaar, heb het ook. Maar ik heb het ook met mijn collega's terwijl ik die regelmatig zie, als een gesprek te lang duurt en ze kijken mij te lang aan, sla ik dicht en loop ik rood aan, ik loop dan altijd weg, heb dan ineens snel wat te doen 
1 op 1 is makkelijker maar ook dan niet te lang aankijken. Ik ben helemaal niet extravert echt heel erg introvert.
Tips heb ik niet, ik vermijd zelf het liefste en ik weet dat dat laatste waarschijnlijk niet meehelpt.
Dus ik lees mee.
1 op 1 is makkelijker maar ook dan niet te lang aankijken. Ik ben helemaal niet extravert echt heel erg introvert. Tips heb ik niet, ik vermijd zelf het liefste en ik weet dat dat laatste waarschijnlijk niet meehelpt.
Dus ik lees mee.
''Geen woorden maar daden''
vrijdag 18 mei 2018 om 07:37
Klinkt als een klassiek gevalletje onzekerheid. Waarom moet jij altijd wat zeggen? Waarom is stilte zo ongemakkelijk? De ander is toch ook stil? Misschien vraagt hij of zij zich wel hetzelfde af?
Het is vrij simpel, als je een einde aan het gesprek voelt komen kun je dingen zeggen als: fijn je gesproken te hebben. Ik ga weer wat doen. Ik zal eens even verder gaan met x.
Maak het niet moeilijker dan het is!
Het is vrij simpel, als je een einde aan het gesprek voelt komen kun je dingen zeggen als: fijn je gesproken te hebben. Ik ga weer wat doen. Ik zal eens even verder gaan met x.
Maak het niet moeilijker dan het is!
vrijdag 18 mei 2018 om 08:53
Ik herken het helemaal niet omdat ik het heel leuk vind om mensen te leren kennen, en hun verhalen te horen. Ik zit me nu even af te vragen hoe ik dat dan doe en of je daar wat aan kunt hebben.
Om te beginnen probeer ik echt te luisteren naar wat iemand vertelt. Als je je goed daarop concentreert, heb je volgens mij al minder ruimte om over jezelf n a te denken. Terwijl ik luister, vinden mijn gedachten vaak een raakvlak, iets wat ik heb gedaan of meegemaakt wat lijkt op wat de betreffende persoon vertelt. Dat deel ik dan, zodat de ander daar weer op kan reageren en zo verder.
Als een gesprek langer dan een kwartier duurt en mijn gesprekspartner maakt geen aanstalten om op te stappen, dan is het toch een soort van vanzelfsprekend dat de ander het gezellig/leuk/interessant vind? Volgens mij is dat een beetje mijn uitgangspunt waardoor ik me ook minder zorgen maak (al kan ik me dan achteraf nog wel eens afvragen of het (ik!) 'gezellig genoeg' was...
)
Tot slot praten heel veel mensen best graag over zichzelf (ik ook, eerlijk gezegd...) dus als je vragen blijft stellen waardoor ze door kunnen praten, vinden heel veel mensen dat best makkelijk. Ook zijn heel veel mensen net zo goed oprecht geïnteresseerd in andere mensen, dus als ze vragen aan jou stellen, kun je er ook van uit gaan dat ze het antwoord willen horen (al is het maar om zelf weer door te kunnen praten, zie alinea 1 )
Meer weet ik even niet, maar ik zal dit verder meelezen, wie weet kom ik nog ergens op.
Om te beginnen probeer ik echt te luisteren naar wat iemand vertelt. Als je je goed daarop concentreert, heb je volgens mij al minder ruimte om over jezelf n a te denken. Terwijl ik luister, vinden mijn gedachten vaak een raakvlak, iets wat ik heb gedaan of meegemaakt wat lijkt op wat de betreffende persoon vertelt. Dat deel ik dan, zodat de ander daar weer op kan reageren en zo verder.
Als een gesprek langer dan een kwartier duurt en mijn gesprekspartner maakt geen aanstalten om op te stappen, dan is het toch een soort van vanzelfsprekend dat de ander het gezellig/leuk/interessant vind? Volgens mij is dat een beetje mijn uitgangspunt waardoor ik me ook minder zorgen maak (al kan ik me dan achteraf nog wel eens afvragen of het (ik!) 'gezellig genoeg' was...
)Tot slot praten heel veel mensen best graag over zichzelf (ik ook, eerlijk gezegd...) dus als je vragen blijft stellen waardoor ze door kunnen praten, vinden heel veel mensen dat best makkelijk. Ook zijn heel veel mensen net zo goed oprecht geïnteresseerd in andere mensen, dus als ze vragen aan jou stellen, kun je er ook van uit gaan dat ze het antwoord willen horen (al is het maar om zelf weer door te kunnen praten, zie alinea 1
)Meer weet ik even niet, maar ik zal dit verder meelezen, wie weet kom ik nog ergens op.
vrijdag 18 mei 2018 om 09:03
vrijdag 18 mei 2018 om 09:06
Dat vind ik juist altijd heel irritant, als iemand iets vertelt en de ander het dan zo weet te draaien dat het binnen no time weer over zichzelf gaat. Maar mss ervaar ik dat zo omdat ik er niet zo van hou om uitgebreid over mezelf te praten. Ik herken wel wat TO zegt. Iemand vertelt wat en in je hoofd ben je al bezig hoe je kan reageren of wat je nog meer kan vragen. Te zelf bewust idd. Dus ik lees ook mee 
.
.
vrijdag 18 mei 2018 om 11:06
Op zich vind ik een gesprek van een kwartier met een redelijk onbekende al best lang dus dan is er al een klik. Als ik een kwartier met iemand praat, is er vanuit mijn kant interesse, dus dat zal van die ander ook wel zo zijn. Of ik heb een kletspraatje van een paar minuten met iemand waar er van beide kanten niet enorm de behoefte is om lang te praten.
Denk er eens over na of zo'n gesprek voor jou wel interessant en leuk is en of jij wel verder wil praten? Jouw mening over de ander telt net zo goed als de (eventuele) mening van de ander over jou.
Misschien denk je er niet altijd hetzelfde over als je gesprekspartner.. tja, je kan niet iedereen aardig en leuk vinden. Dat is andersom ook zo. Ik worstel ook nog steeds met het 'ze hoeven me niet aardig te vinden'...
Waarschijnlijk heeft de ander net zo goed die vragen die in jouw hoofd opkomen en staan jullie beide te bedenken hoe je overkomt en wat je moet zeggen
Misschien helpt het als je op het moment dat je denkt: Wat zal hij/zij van mij vinden? het omdraait en bedenkt: Wat vind ik van hem/haar?
Denk er eens over na of zo'n gesprek voor jou wel interessant en leuk is en of jij wel verder wil praten? Jouw mening over de ander telt net zo goed als de (eventuele) mening van de ander over jou.
Misschien denk je er niet altijd hetzelfde over als je gesprekspartner.. tja, je kan niet iedereen aardig en leuk vinden. Dat is andersom ook zo. Ik worstel ook nog steeds met het 'ze hoeven me niet aardig te vinden'...
Waarschijnlijk heeft de ander net zo goed die vragen die in jouw hoofd opkomen en staan jullie beide te bedenken hoe je overkomt en wat je moet zeggen
Misschien helpt het als je op het moment dat je denkt: Wat zal hij/zij van mij vinden? het omdraait en bedenkt: Wat vind ik van hem/haar?
Het komt altijd weer goed...het kost alleen maar tijd
vrijdag 18 mei 2018 om 11:09
Dat is niet helemaal wat ik bedoel hoor. Ik vind het juist superirritant als ik sta te praten, en iemand reageert alleen maar met 'huh hu', en 'ow... ja?' of weet ik wat. Voor mij is een gesprek het dingen delen en reageren op elkaar. Als iemand over een ervaring vertelt vind ik het heel ander overkomen als ik zeg 'o dat vind ik rot/leuk voor je zeg!' of als ik zeg 'o, ik denk dat ik het wel kan meevoelen want ik heb iets vergelijkbaars rot/leuk meegemaakt' en daar dan ook over vertel.Ghost79 schreef: ↑18-05-2018 09:06Dat vind ik juist altijd heel irritant, als iemand iets vertelt en de ander het dan zo weet te draaien dat het binnen no time weer over zichzelf gaat. Maar mss ervaar ik dat zo omdat ik er niet zo van hou om uitgebreid over mezelf te praten. Ik herken wel wat TO zegt. Iemand vertelt wat en in je hoofd ben je al bezig hoe je kan reageren of wat je nog meer kan vragen. Te zelf bewust idd. Dus ik lees ook mee
Als je niet over jezelf wilt praten, hoe wil je dan een ander leren kennen? Je verwacht dan van de ander iets wat je zelf niet wilt... (over zichzelf praten dus)
vrijdag 18 mei 2018 om 18:07
Bedankt voor alle reacties!
Ik ben toch stiekem wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee zit. Ik herken me zo in de meeste antwoorden.
Het is inderdaad zo dat ik het lastiger vind bij mensen die me 'leuk moeten vinden' of bij collega's waar ik niet zomaar weg kan lopen ofzo.
Volgende keer zal ik proberen te onthouden dat de ander zich misschien net zo druk maakt en het gesprek net zo goed bij de ander ligt als bij mij.
Maar soms als ik bekenden van me met elkaar zie praten ziet het er allemaal zoveel gezelliger, spontaner of leuker uit dan wanneer ze met mij praten. Dat wil ik ook kunnen! Lekker 'slap ouwehoeren' zonder dat het echt ergens over gaat maar dat het toch gezellig is.
Ik heb al veel gehad aan jullie reacties, dit zijn zeker dingen waar ik wat mee kan.
Ik ben toch stiekem wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben die hiermee zit. Ik herken me zo in de meeste antwoorden.
Het is inderdaad zo dat ik het lastiger vind bij mensen die me 'leuk moeten vinden' of bij collega's waar ik niet zomaar weg kan lopen ofzo.
Volgende keer zal ik proberen te onthouden dat de ander zich misschien net zo druk maakt en het gesprek net zo goed bij de ander ligt als bij mij.
Maar soms als ik bekenden van me met elkaar zie praten ziet het er allemaal zoveel gezelliger, spontaner of leuker uit dan wanneer ze met mij praten. Dat wil ik ook kunnen! Lekker 'slap ouwehoeren' zonder dat het echt ergens over gaat maar dat het toch gezellig is.
Ik heb al veel gehad aan jullie reacties, dit zijn zeker dingen waar ik wat mee kan.
