Psyche
alle pijlers
Sociaal incapabel??
donderdag 19 november 2009 om 20:15
Eens met madameMM, maar kan me ook voorstellen dat het je vreselijk in de weg zit.
Hoe is dat in je vriendenkring of in andere, meer vertrouwde omgevingen? Maak je wel eens een praatje bij de groenteboer/slager/kapper? Begin daar anders eens mee. Of bedenk wat nu precies je probleem is, misschien ben je wel heel erg verlegen bijvoorbeeld, en probeer uit te zoeken wat je daar aan zou kunnen doen.
Hoe is dat in je vriendenkring of in andere, meer vertrouwde omgevingen? Maak je wel eens een praatje bij de groenteboer/slager/kapper? Begin daar anders eens mee. Of bedenk wat nu precies je probleem is, misschien ben je wel heel erg verlegen bijvoorbeeld, en probeer uit te zoeken wat je daar aan zou kunnen doen.
donderdag 19 november 2009 om 20:23
incapabel is wel erg negatief gesteld, how about verlegen? Neem het jezelf niet kwalijk, beetje zelfspot doet wonderen, en leg de lat niet bij geheel ontspannen zijn/ad rem uit de hoek komen etc. Vooral veel blijven doen, dat soort situaties in gaan.
Ik baalde altijd dat ik zo snel bloos en nu vind ik het wel oke, het is nou eenmaal zo. Ik schaam me er iig niet meer zo voor.
Ik baalde altijd dat ik zo snel bloos en nu vind ik het wel oke, het is nou eenmaal zo. Ik schaam me er iig niet meer zo voor.
donderdag 19 november 2009 om 20:24
Ik zou niet forceren hoor, dat komt heel onnatuurlijk over en dan sta jij opeens in het middelpunt van belangstelling
En ik vind je niet sociaal incapabel ofzo, er zijn nou eenmaal mensen die beter in "small-talk" (oeverloos ouehoeren) zijn dan anderen. En daar is niks mis mee.
Blijf gewoon lekker jezelf bij je klanten en heb het over werk. Daarvoor ben je nu eenmaal bij hen.
Maar ik zou er niet te zwaar aan tillen hoor. er zijn heel veel mensen die dat niet kunnen/willen, is niks vreemds aan hoor!
Enne tijd is geld Je baas prefereert waarschijnlijk iemand die direct en "to the point" is, dan iemand die maar een eind in de rondte kletst
En ik vind je niet sociaal incapabel ofzo, er zijn nou eenmaal mensen die beter in "small-talk" (oeverloos ouehoeren) zijn dan anderen. En daar is niks mis mee.
Blijf gewoon lekker jezelf bij je klanten en heb het over werk. Daarvoor ben je nu eenmaal bij hen.
Maar ik zou er niet te zwaar aan tillen hoor. er zijn heel veel mensen die dat niet kunnen/willen, is niks vreemds aan hoor!
Enne tijd is geld Je baas prefereert waarschijnlijk iemand die direct en "to the point" is, dan iemand die maar een eind in de rondte kletst
donderdag 19 november 2009 om 20:28
quote:dondersteentje76 schreef op 19 november 2009 @ 20:22:
[...]
Vrienden heb ik ook zo goed als niet...
Zomaar een praatje maken met iemand, lukt me ook niet. Toevallig was ik laatst bij de kapper, probeerde wel een gesprekje te voeren, maar het lukt gewoonweg niet
Verder dan vragen of ze daar al lang zaten (kapper was me nl. niet eerder opgevallen) en of ze het druk hebben kom ik niet... Weet gewoon ECHT niet waar ik over moet praten met een onbekend iemand, of ook niet met iemand die ik al wel een beetje ken...
Met een onbekend iemand kan ik ook niet zo makkelijk praten hoor, en dat hebben wel meerdere mensen. (Ook diegene die niet verlegen zijn)
de volgende keer kan je misschien wat onzinonderwerpen zoals het weer, een TV programma, een bekende Nederlander, een nieuwsitem , wat doe jij voor werk/studie? enz. te sprake brengen. En van daaruit lekker verder kleppen.
Maar dat moet je ook willen hè ? Als ik bij de kapper zit heb ik ook niet zoveel behoefte aan een goed gesprek ofzo
[...]
Vrienden heb ik ook zo goed als niet...
Zomaar een praatje maken met iemand, lukt me ook niet. Toevallig was ik laatst bij de kapper, probeerde wel een gesprekje te voeren, maar het lukt gewoonweg niet
Verder dan vragen of ze daar al lang zaten (kapper was me nl. niet eerder opgevallen) en of ze het druk hebben kom ik niet... Weet gewoon ECHT niet waar ik over moet praten met een onbekend iemand, of ook niet met iemand die ik al wel een beetje ken...
Met een onbekend iemand kan ik ook niet zo makkelijk praten hoor, en dat hebben wel meerdere mensen. (Ook diegene die niet verlegen zijn)
de volgende keer kan je misschien wat onzinonderwerpen zoals het weer, een TV programma, een bekende Nederlander, een nieuwsitem , wat doe jij voor werk/studie? enz. te sprake brengen. En van daaruit lekker verder kleppen.
Maar dat moet je ook willen hè ? Als ik bij de kapper zit heb ik ook niet zoveel behoefte aan een goed gesprek ofzo
donderdag 19 november 2009 om 20:31
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ben zelf ook niet zo'n babbelaar in groepsverband. Een op een gaat bij mij een stuk beter. Voel me dan vaak veel meer op mijn gemak. Sociaal incapabel? Zo zou ik het niet noemen. Wel erg negatief. Je bent gewoon wat extraverter. Zolang je er niet door buiten de groep valt, is er niets aan de hand lijkt mij. Iedereen is weer anders.
donderdag 19 november 2009 om 20:36
dondersteentje,
Het is heel vervelend als je je zo voelt maar een tip die al vaker aangekaart is, ga jezelf niet anders voordoen want daar word je alleen maar ongelukkiger van. Ik denk dat je veel te streng voor jezelf ben en daardoor wellicht erg geforceerd bezig bent met hoe anderen je zien. Weet je, ik heb ook m'n onzekerheden en vaak zie je jezelf heel anders dan dat anderen je zien. Ik had bijv laatst bij m'n baas aangekaart dat ik het lastig vind om te praten in een groep, hij vertelde me gisteren dat hij ontzettend verbaasd was omdat ik altijd zelfverzekerd overkom. Nou ik kan je 1 ding zeggen, dat ben ik totaal niet. E.e.a. kan je wel een beetje oefenen, je hoeft niet iemand te worden of te zijn die honderd uit praat maar begin gewoon met een vraag, net zoals je bij de kapper deed, en als daar dan geen vervolg aan wordt gegeven, dan zegt dat misschien ook iets over de andere persoon. Bij de volgende persoon komt er dan misschien wel een verhaal op gang. Probeer niet altijd alles op jezelf te betrekken, soms komt er een leuk gesprek op gang en soms gewoon niet, maar dat ligt niet altijd aan jou! Het is zo makkelijk om dingen die je bij jezelf graag anders zou willen zien uit te vergroten bij anderen maar als je dat blijft doen dan accepteer je jezelf nooit.
Het is heel vervelend als je je zo voelt maar een tip die al vaker aangekaart is, ga jezelf niet anders voordoen want daar word je alleen maar ongelukkiger van. Ik denk dat je veel te streng voor jezelf ben en daardoor wellicht erg geforceerd bezig bent met hoe anderen je zien. Weet je, ik heb ook m'n onzekerheden en vaak zie je jezelf heel anders dan dat anderen je zien. Ik had bijv laatst bij m'n baas aangekaart dat ik het lastig vind om te praten in een groep, hij vertelde me gisteren dat hij ontzettend verbaasd was omdat ik altijd zelfverzekerd overkom. Nou ik kan je 1 ding zeggen, dat ben ik totaal niet. E.e.a. kan je wel een beetje oefenen, je hoeft niet iemand te worden of te zijn die honderd uit praat maar begin gewoon met een vraag, net zoals je bij de kapper deed, en als daar dan geen vervolg aan wordt gegeven, dan zegt dat misschien ook iets over de andere persoon. Bij de volgende persoon komt er dan misschien wel een verhaal op gang. Probeer niet altijd alles op jezelf te betrekken, soms komt er een leuk gesprek op gang en soms gewoon niet, maar dat ligt niet altijd aan jou! Het is zo makkelijk om dingen die je bij jezelf graag anders zou willen zien uit te vergroten bij anderen maar als je dat blijft doen dan accepteer je jezelf nooit.
donderdag 19 november 2009 om 20:48
ja, als je het nu nog 100x gaat zeggen dat je sociaal incapabel bent en andere negatieve termen over jezelf... daar zal het een stuk beter van worden! Dus daar mee ophouden, ajb en iets liever zijn voor jezelf. Ik bedoel dit als aanmoediging, trouwens (zo zwart op wit ziet het er al snel uit als een oordeel en da's niet zo bedoeld).
Je bent hoogstens wat introvert. Extravert mag dan wel een beetje de 'norm' zijn in deze wereld, maar veel mensen zijn juist hartstikke blij met rustige mensen in hun omgeving die om hun grapjes lachen ipv proberen ze te overtroeven.
Als je jezelf weer een leuke, rustige vrouw vindt en nog steeds meer wilt meedoen met het geouwehoer, denk dan eens aan een cursus (improvisatie)theater. Word je losser van (voor mij heeft 't gewerkt)
Je bent hoogstens wat introvert. Extravert mag dan wel een beetje de 'norm' zijn in deze wereld, maar veel mensen zijn juist hartstikke blij met rustige mensen in hun omgeving die om hun grapjes lachen ipv proberen ze te overtroeven.
Als je jezelf weer een leuke, rustige vrouw vindt en nog steeds meer wilt meedoen met het geouwehoer, denk dan eens aan een cursus (improvisatie)theater. Word je losser van (voor mij heeft 't gewerkt)
donderdag 19 november 2009 om 20:49
En dan? dan lullen ze maar over je, je hebt toch verder niets met deze personen buiten je werk om? Nogmaals je gaat veel te veel invullen wat anderen mensen eventueel over je kunnen denken. Ik denk dat de enige manier om dit denkpatroon te veranderen is om te beginnen met wat meer schijt te hebben met wat mensen van je kunnen vinden. Zoals er mensen zijn die jou niet liggen, zo is dat toch ook andersom, probeer dat in je achterhoofd te houden.
donderdag 19 november 2009 om 21:03
Probeer anders e.e.a. te veranderen middels bijv. therapie, zal niet gelijk veranderen maar het kan je wel inzicht geven waar de onzekerheid vandaan komt en hoe je daar mee om kan gaan op een manier dat jij jezelf wat makkelijker kan accepteren en waardoor je wellicht wat makkelijker met mensen kan omgaan. Mischien een drempel maar niets om je voor te schamen!
donderdag 19 november 2009 om 21:55
quote:madamemicmac schreef op 19 november 2009 @ 20:08:
Je bent hoe je bent. Ga je niet forceren hoor, om anders te zijn of mee te doen. En trouwens, je kan ook aardig en gezellig zijn ook al ben je jezelf. Juist!
Ik vind iemand die nooit iets vraagt , nooit " zomaar " een gesprek kan voeren wat niet werkgerelateerd is géén gezellige collega. Die zou ik ook niet aardig noemen... omdat ik dat dan simpelweg niet weet , of ze aardig is of niet. Aardig vind je iemand door ermee te praten, negen van de tien keer.
TO heeft duidelijk last van haar eigen angst ( of onkunde, of hoe je het noemen wilt ) , ik zou haar dan ook niet willen steunen om er vooral maar niets aan te veranderen ; het leven is namelijk een stuk gemakkelijker als je soms " doet alsof " of je dingen eigen maakt. Sociaal " aangepast " gedrag kun je namelijk leren.
Je bent hoe je bent. Ga je niet forceren hoor, om anders te zijn of mee te doen. En trouwens, je kan ook aardig en gezellig zijn ook al ben je jezelf. Juist!
Ik vind iemand die nooit iets vraagt , nooit " zomaar " een gesprek kan voeren wat niet werkgerelateerd is géén gezellige collega. Die zou ik ook niet aardig noemen... omdat ik dat dan simpelweg niet weet , of ze aardig is of niet. Aardig vind je iemand door ermee te praten, negen van de tien keer.
TO heeft duidelijk last van haar eigen angst ( of onkunde, of hoe je het noemen wilt ) , ik zou haar dan ook niet willen steunen om er vooral maar niets aan te veranderen ; het leven is namelijk een stuk gemakkelijker als je soms " doet alsof " of je dingen eigen maakt. Sociaal " aangepast " gedrag kun je namelijk leren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 19 november 2009 om 21:58
quote:lindy schreef op 19 november 2009 @ 20:31:
Nooit iemand spelen die je niet bent, werkt niet. Het voordeel van mensen die veel ouwehoeren is dat ze doorgaans meer op hun eigen geklets gericht zijn dan op dat van een ander, en ze het vaak niet eens merken of jij wat over jezelf vertelt of niet. Dus je kan er onopgemerkt niet aan mee doen. Vind je het heel erg als ik het heel erg oneens met je hele posting ben?
Nooit iemand spelen die je niet bent, werkt niet. Het voordeel van mensen die veel ouwehoeren is dat ze doorgaans meer op hun eigen geklets gericht zijn dan op dat van een ander, en ze het vaak niet eens merken of jij wat over jezelf vertelt of niet. Dus je kan er onopgemerkt niet aan mee doen. Vind je het heel erg als ik het heel erg oneens met je hele posting ben?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 19 november 2009 om 21:58
Dit verhaal is heel herkenbaar.... ook ik voel me niet prettig in sociale situaties, als er over koetjes-en-kalfjes gepraat moet worden. Op feestjes waar ik niet veel mensen ken heb ik dan snel de neiging om behulpzaam te zijn en bijvoorbeeld een beetje te gaan opruimen of mensen voorzien van drank.
Vreemd genoeg krijg je daar juist vaak aanspraak door en babbel je even met mensen... dat is lang niet zo eng, omdat je tegelijkertijd bezig bent en dus ook zo weer verder kan lopen om je bezigheden te vervolgen. Als je dan weer terug naar het feest gaat heb je wat makkelijker aansluiting omdat je al even gebabbeld hebt met mensen.
Wat ik in de loop der jaren heb geleerd is dat het helemaal niet zo nodig is om je woordje klaar te hebben. Als je goed luistert, mee lacht als er iets te lachen valt, mensen aan kijkt en af en toe knikt als er tegen je gepraat wordt, hebben mensen daar geen problemen mee. Als je echter met een hele gesloten houding blijft zitten, oogcontact vermijd en vooral naar je glas kijkt... tja...
Er zijn genoeg mensen die wel hun woordje klaar hebben, als iedereen zo zou zijn, zou er geen zinnig gesprek meer gevoerd kunnen worden omdat iedereen door elkaar aan het praten is.
Bij mijn baan horen ook regelmatig bezoeken aan klanten. Hier kan ik niet de keuken in vluchten, maar het werk is natuurlijk ook een prima afleiding . Gesprekken over het verkeer (files), het weer doen, de locatie van het gebouw (als je er nog niet eerder bent geweest), iets dat veranderd is aan het gebouw (als je er al wel eerder bent geweest), etc. doen het altijd goed om het ijs te breken.
Nederlanders zijn van nature klagers , dus als je het over het weer en verkeer hebt, kom je al een heel eind , want daar heeft iedereen een mening over. Ook belangrijk om te weten: klanten betalen jou om daar te zijn. Ze hechten waarde aan jouw mening, aan jouw aanwezigheid. Dit geeft je een soort "machtspositie"... zij zijn op dat moment afhankelijk van jou, niet andersom. Als je het op deze manier bekijkt, dan is dat goed voor je zelfvertrouwen... en dat straal je uit (maar pas op voor arrogantie, al denk ik niet dat een verlegen iemand daar ooit last van zal krijgen).
En is het erg om verlegen te zijn? Nee. Is het lastig om verlegen te zijn? Soms.
Bekijk het eens van de andere kant... als jij iemand tegenkomt die verlegen is, denk je dan "wat een muts"? Nee toch?
Vreemd genoeg krijg je daar juist vaak aanspraak door en babbel je even met mensen... dat is lang niet zo eng, omdat je tegelijkertijd bezig bent en dus ook zo weer verder kan lopen om je bezigheden te vervolgen. Als je dan weer terug naar het feest gaat heb je wat makkelijker aansluiting omdat je al even gebabbeld hebt met mensen.
Wat ik in de loop der jaren heb geleerd is dat het helemaal niet zo nodig is om je woordje klaar te hebben. Als je goed luistert, mee lacht als er iets te lachen valt, mensen aan kijkt en af en toe knikt als er tegen je gepraat wordt, hebben mensen daar geen problemen mee. Als je echter met een hele gesloten houding blijft zitten, oogcontact vermijd en vooral naar je glas kijkt... tja...
Er zijn genoeg mensen die wel hun woordje klaar hebben, als iedereen zo zou zijn, zou er geen zinnig gesprek meer gevoerd kunnen worden omdat iedereen door elkaar aan het praten is.
Bij mijn baan horen ook regelmatig bezoeken aan klanten. Hier kan ik niet de keuken in vluchten, maar het werk is natuurlijk ook een prima afleiding . Gesprekken over het verkeer (files), het weer doen, de locatie van het gebouw (als je er nog niet eerder bent geweest), iets dat veranderd is aan het gebouw (als je er al wel eerder bent geweest), etc. doen het altijd goed om het ijs te breken.
Nederlanders zijn van nature klagers , dus als je het over het weer en verkeer hebt, kom je al een heel eind , want daar heeft iedereen een mening over. Ook belangrijk om te weten: klanten betalen jou om daar te zijn. Ze hechten waarde aan jouw mening, aan jouw aanwezigheid. Dit geeft je een soort "machtspositie"... zij zijn op dat moment afhankelijk van jou, niet andersom. Als je het op deze manier bekijkt, dan is dat goed voor je zelfvertrouwen... en dat straal je uit (maar pas op voor arrogantie, al denk ik niet dat een verlegen iemand daar ooit last van zal krijgen).
En is het erg om verlegen te zijn? Nee. Is het lastig om verlegen te zijn? Soms.
Bekijk het eens van de andere kant... als jij iemand tegenkomt die verlegen is, denk je dan "wat een muts"? Nee toch?
donderdag 19 november 2009 om 22:05
bgb daar zit wat in, sociaal gedrag vertonen etc. En toch denk ik dat het geen goed streven is om aardig gevonden te willen worden, je kan het toch niet iedereen naar de zin maken. Plus dat als je jezelf niet oke vindt zoals je bent, nl. verlegen, verandert er nix of wordt t erger, dus accepteren dat je niet zo'n sociaal dier bent lijkt me stap 1 om tot stap 2, zelfverzekerder/meer ontspannen worden, te komen.
