Psyche
alle pijlers
Steeds weer die onrust in mn lijf en moe
maandag 10 september 2007 om 16:04
Hoi allemaal,
Vorig jaar ben ik mede door allerlei gedoe en vervelende gebeurtenissen behoorlijk ingestort: depressie, Pfeiffer, en diagnose gegeneraliseerde angststoornis. Slik tegenwoordig AD en ben in therapie. Het gaat echt veeel beter met me dan eerst, maar waar ik maar niet van af kom is de hele tijd die spanning in mn lijf. Ook sporten, yoga en relaxatie-oefeningen helpen maar nauwelijks.
Ik kan de spanning het best beschrijven als: het voelt alsof mn spieren de hele dag aangespannen zijn ook als ik gewoon lig of zit en probeer te ontspannen. Ook als mn spieren niet gespannen zijn voelen ze alsof ze gespannen zijn. Ik voel lichamelijke onrust door mn hele lijf.
Ik slaap, waarschijnlijk mede door die spanning, ook heel slecht. Vroeger ging ik ook heel veel knarsetanden s'nachts, doe ik nu wat minder maar nog steeds af en toe. Het irritanste is dat ik gemiddeld drie keer per nacht wakker wordt omdat ik naar de wc moet. Slaap daarna wel weer vrij snel in, maar irritant is het wel.
Ik doe rustiger aan met mn studie, maar het is heel vervelend dat ik telkens die spanning en moeheid heb, want voor een studie heb je natuurlijk wel energie nodig...
Ik hoop echt dat iemand tips voor me heeft! Ik wil hier echt graag vanaf want het is zo een rotgevoel om constant spanning in je lijf te hebben. Zoals nu ik ben rustig in mn hoofd maar mn lijf is supergespannen...
Vorig jaar ben ik mede door allerlei gedoe en vervelende gebeurtenissen behoorlijk ingestort: depressie, Pfeiffer, en diagnose gegeneraliseerde angststoornis. Slik tegenwoordig AD en ben in therapie. Het gaat echt veeel beter met me dan eerst, maar waar ik maar niet van af kom is de hele tijd die spanning in mn lijf. Ook sporten, yoga en relaxatie-oefeningen helpen maar nauwelijks.
Ik kan de spanning het best beschrijven als: het voelt alsof mn spieren de hele dag aangespannen zijn ook als ik gewoon lig of zit en probeer te ontspannen. Ook als mn spieren niet gespannen zijn voelen ze alsof ze gespannen zijn. Ik voel lichamelijke onrust door mn hele lijf.
Ik slaap, waarschijnlijk mede door die spanning, ook heel slecht. Vroeger ging ik ook heel veel knarsetanden s'nachts, doe ik nu wat minder maar nog steeds af en toe. Het irritanste is dat ik gemiddeld drie keer per nacht wakker wordt omdat ik naar de wc moet. Slaap daarna wel weer vrij snel in, maar irritant is het wel.
Ik doe rustiger aan met mn studie, maar het is heel vervelend dat ik telkens die spanning en moeheid heb, want voor een studie heb je natuurlijk wel energie nodig...
Ik hoop echt dat iemand tips voor me heeft! Ik wil hier echt graag vanaf want het is zo een rotgevoel om constant spanning in je lijf te hebben. Zoals nu ik ben rustig in mn hoofd maar mn lijf is supergespannen...
dinsdag 11 september 2007 om 11:23
Hay Summer,
Ik herken mezelf precies in jouw omschrijving! Aangespannen spieren en vermoeidheid waar je mee opstaat. Helaas heb ik de onrust nog in mn bovenkamer zitten.
Ik heb sinds enige tijd bachbloesem druppels, die helpen redelijk.
Mij helpt het om gewoon heel vroeg naar bed te gaan en in het weekend helemaal niets te doen. (lastig, er is altijd wel een verjaardag, gezellig wat drinken met vrienden, bioscoopje pakken, enz) Wat ook helpt bij mij is regelmaat, echte regelmaat.
Je slaapt slecht zeg je, probeer eens 'nachtrust' van de etos, die helpen mij op dagen dat ik ook slecht slaap (gelukkig gebeurt het niet vaak).
Als je nog eens een andere oplossing hebt, vooral voor het relaxen en ontspannen, ik hoor ze graag!
Succes,
Blubha
Ik herken mezelf precies in jouw omschrijving! Aangespannen spieren en vermoeidheid waar je mee opstaat. Helaas heb ik de onrust nog in mn bovenkamer zitten.
Ik heb sinds enige tijd bachbloesem druppels, die helpen redelijk.
Mij helpt het om gewoon heel vroeg naar bed te gaan en in het weekend helemaal niets te doen. (lastig, er is altijd wel een verjaardag, gezellig wat drinken met vrienden, bioscoopje pakken, enz) Wat ook helpt bij mij is regelmaat, echte regelmaat.
Je slaapt slecht zeg je, probeer eens 'nachtrust' van de etos, die helpen mij op dagen dat ik ook slecht slaap (gelukkig gebeurt het niet vaak).
Als je nog eens een andere oplossing hebt, vooral voor het relaxen en ontspannen, ik hoor ze graag!
Succes,
Blubha
dinsdag 11 september 2007 om 11:46
Hoi Summerparty, hier ook herkenbaarheid hoor. Ik heb dit alleen al heel mijn leven en heb dit 'gewoon' geaccepteerd. Ik kan zelden tot nooit lichamelijk ontspannen, mijn kop is goed/leeg/gezond/vrij, maar mijn lijf simpelweg zo goed als nooit ontspannen. Slapen doe ik ook prima, functioneren ook. Ik ben wellicht wat sneller moe dan anderen, maar goed, dan kies ik lekker voor mezelf. Ik heb er ook echt wel wat jaartjes mee gestoeid hoor, je wilt alles, overal aan meedoen, overal naar toe. Maar soms gaat dat gewoon niet. Ik denk, dat je moet leren doseren.
Maar ik weet natuurlijk niet of dit voor jou tijdelijk is of blijvend, dat is moeilijk in te schatten. Maar ik heb wel gemerkt, dat acceptatie je een heel stuk verder brengt. Ik zie in jouw omschrijving niet echt een slaapprobleem; je moet er vaak uit om te plassen en slaapt dan gewoon weer in. Misschien wat minder drinken in de avonduren? Voor knarsetanden kun je via je tandarts een bitje laten aanmaken; wordt vergoed door je aanvullende tandartsverzekering indien je die hebt. Wat wel eens wil helpen is Valdispert tabletten; je hebt er verschillende sterkten in, inclusief 1 voor de nacht. Daarnaast zou je bij je huisarts kunnen vragen of je in aanmerking komt voor medicatie hiervoor. Door de situatie waar je nu in zit, kun je misschien aanspraak maken op een kalmeringstablet of een spierverslapper (weet niet hoe dat écht heet eigenlijk, zo noem ik ze gewoon altijd). Hierbij moet je wel weer goed opletten i.v.m. verslavingsgevoeligheid, dus alleen innemen als je écht even aan je grens zit.
Ja en verder denk ik door verder te gaan met je therapie, dat je gaat helen. Je bent nu nog in je traject en wat je psychisch meemaakt/overkomt, kun je lichamelijk merken/verwerken. Die link is er wel.
Misschien heb je hier iets aan! Als je nog meer vragen hebt, stel ze gerust hoor. Als het herkenbaar is en ik kan je ergens mee helpen.....
Maar ik weet natuurlijk niet of dit voor jou tijdelijk is of blijvend, dat is moeilijk in te schatten. Maar ik heb wel gemerkt, dat acceptatie je een heel stuk verder brengt. Ik zie in jouw omschrijving niet echt een slaapprobleem; je moet er vaak uit om te plassen en slaapt dan gewoon weer in. Misschien wat minder drinken in de avonduren? Voor knarsetanden kun je via je tandarts een bitje laten aanmaken; wordt vergoed door je aanvullende tandartsverzekering indien je die hebt. Wat wel eens wil helpen is Valdispert tabletten; je hebt er verschillende sterkten in, inclusief 1 voor de nacht. Daarnaast zou je bij je huisarts kunnen vragen of je in aanmerking komt voor medicatie hiervoor. Door de situatie waar je nu in zit, kun je misschien aanspraak maken op een kalmeringstablet of een spierverslapper (weet niet hoe dat écht heet eigenlijk, zo noem ik ze gewoon altijd). Hierbij moet je wel weer goed opletten i.v.m. verslavingsgevoeligheid, dus alleen innemen als je écht even aan je grens zit.
Ja en verder denk ik door verder te gaan met je therapie, dat je gaat helen. Je bent nu nog in je traject en wat je psychisch meemaakt/overkomt, kun je lichamelijk merken/verwerken. Die link is er wel.
Misschien heb je hier iets aan! Als je nog meer vragen hebt, stel ze gerust hoor. Als het herkenbaar is en ik kan je ergens mee helpen.....
dinsdag 11 september 2007 om 14:47
Denk je dat het een geestelijk of lichamelijk probleem is?
Ikzelf heb namelijk ook altijd hele harde en pijnlijke spieren, ook als ik geen stress heb. Ieder beetje stress zorgt voor extra pijn in al mijn spieren en beperkt mij bij bewegen. Bij mij heeft het een aantal jaar geleden de naam fybromyalgie gekregen.
Hoe meer stress ik heb, des te meer spanning staat er op mijn spieren. Sinds 2 jaar studeer ik weer deeltijd en probeer alles rustig aan te doen, om er voor te zorgen dat ik niet overbelast raak. Af en toe naar de masseur, sauna, zonnenbank, warm bad of electrische deken zorgt voor de nodige ontspanning.
Ikzelf heb namelijk ook altijd hele harde en pijnlijke spieren, ook als ik geen stress heb. Ieder beetje stress zorgt voor extra pijn in al mijn spieren en beperkt mij bij bewegen. Bij mij heeft het een aantal jaar geleden de naam fybromyalgie gekregen.
Hoe meer stress ik heb, des te meer spanning staat er op mijn spieren. Sinds 2 jaar studeer ik weer deeltijd en probeer alles rustig aan te doen, om er voor te zorgen dat ik niet overbelast raak. Af en toe naar de masseur, sauna, zonnenbank, warm bad of electrische deken zorgt voor de nodige ontspanning.
woensdag 12 september 2007 om 10:25
Bedankt voor jullie reacties, blij mee.
Vervelend dat jullie er ook last van hebben, het is zo'n rotgevoel v
Ik zal voor de helderheid een voor een reageren en daarna wil ik nog even wat dingetjes vertellen die spelen graag
@Blubha: ben benieuwd naar de bachbloesem druppels en wat is etos nachtrust? Ik moet even uitzoeken of dat samen met AD mag, weet iemand dat? Anders ga ik het eens proberen. Ik heb ook nog wel onrust in mn hoofd, maar veel minder vaak. Alleen wel steeds aangespannen spieren, ik denk dat het gepieker gewoon lekker in mn onbewuste doorgaat ofzo. Goed dat je een strak ritme aanhoudt, ik doe het tegenwoordig ook en ben echt veeel rustiger gaan leven dan vroeger. Soms lastig, maar ook fijn omdat je er veel voor terugkrijgt van je lijf.
@CL2, knap dat je het accepteert, voor mij is dat, zeker nu, uitgesloten wil er zo graag van af.... Misschien als ik alles geprobeerd heb en niets helpt. Maar op dit moment denk ik.. ik zal mijn ontspanning vinden.
Ik heb zo'n bitje inderdaad gehad, jarenlang. Mn tanden waren ontzettend afgesleten door dat geknars, een jaar geleden ofzo heb ik daarom op de hele onderkant facings laten zetten bij de tandarts. De tandarts zegt dat een bitje nu niet meer nodig is, omdat de facings evt. geknars opvangen. Valdispert tabletten, mag dat met AD, weet je dat? Ik heb ook slaappillen, maar ik kon een tijdje niet meer slapen zonder dus nu neem ik ze alleen als het echt moet. Jammer dat ze verslavend zijn want je ontspant en slaapt er echt heerlijk mee
De therapie ga ik zeker verder mee, maar ik merk wel dat ik het echt moeeilijk vind. Studeer nu zelf af in psychologie, dus ik zou toch moeten weten dat die psychologen wat gewend zijn maar toch. Het blijft echt moeilijk om je intiemste dingen bij een vreemde neer te leggen. En ik ben een heel open persoon, een makkelijke prater. En zelfs voor mij is het echt zwaar soms, ik denk dan echt, wat voor beeld krijgen ze wel niet van me, ze horen alleen mn negatieve shit. En het beeld dat zij van mij krijgen maakt nog niet eens zoveel uit, vooral dat ik me helemaal niet voel passen in het beeld dat ik van mezelf heb als ik bij hun ben, ik ben geen slachtoffer, ik ben niet zo negatief... Tuurlijk, als je bij de psycholoog zit mag je juist die dingen eens delen, om je te laten helpen, maar blegh.. Ook denk ik als ik daar zit 'zie je, het gaat niet goed met me, anders zou ik nu niet bij de psycholoog en de psychiater zitten.' Krijg ik ook echt een rotgevoel van.
@yoyo2: ik denk dat de oorzaak iig psychisch ligt. Dat mijn gepieker doorgaat op onbewust niveau, dus dat mijn hoofd bewust leeg is maar onbewust lekker doorzeurt.
Ik schrik wel een beetje van wat je zegt. Mijn moeder heeft namelijk fybromyalgie.. En ook andere mensen in haar familie. Op dit moment durf ik me er niet op te laten testen. Ik weet dat er geen medicijn voor is, en denk dat ik dan misschien liever niet weet of ik het heb.. Waar heb jij nog meer last van? Wel echt vervelend voor je hoor.
Ik merk idd dat af en toe masseur zonnebank en een warm bad, echt goed helpt, ik wil dat ook echt blijven doen met enige regelmaat.
Ik ben nu aan het switchen van paroxetine naar prozac, omdat ik aankom van paroxetine. Gelukkig nog niet heel veel aangekomen. Ben wel bang dat ik straks weer supermisselijk word..
Ik heb verder afgesproken met de therapeut om in bed te blijven als ik naar de wc moet snachts, ik denk dat ik eerst afbouw naar 1keer naar de wc, het bleek namelijk wel heel moeilijk vannacht.
Soms voel ik me echt zo hopeloos, moedeloos alles, ik ben al zo lang proberen beter te worden en het is zo hard werken ervoor.. maar ik hou vol..
Oja, ik wou jullie nog iets vragen: ik heb ook nog eens al jaren last van candida.. (infecties op lastige plek
) . Volgens mij ook hartstikke psychisch, want het is soms ook wel een tijdje weg, maar meestal is het er gewoon, en als ik stress krijg wordt het veel erger. Het is echt om gek van te worden.. Heb al 100 keer van die gynokuren van de huisarts gekregen maar niks helpt, weten jullie iets...?
Vervelend dat jullie er ook last van hebben, het is zo'n rotgevoel v
Ik zal voor de helderheid een voor een reageren en daarna wil ik nog even wat dingetjes vertellen die spelen graag
@Blubha: ben benieuwd naar de bachbloesem druppels en wat is etos nachtrust? Ik moet even uitzoeken of dat samen met AD mag, weet iemand dat? Anders ga ik het eens proberen. Ik heb ook nog wel onrust in mn hoofd, maar veel minder vaak. Alleen wel steeds aangespannen spieren, ik denk dat het gepieker gewoon lekker in mn onbewuste doorgaat ofzo. Goed dat je een strak ritme aanhoudt, ik doe het tegenwoordig ook en ben echt veeel rustiger gaan leven dan vroeger. Soms lastig, maar ook fijn omdat je er veel voor terugkrijgt van je lijf.
@CL2, knap dat je het accepteert, voor mij is dat, zeker nu, uitgesloten wil er zo graag van af.... Misschien als ik alles geprobeerd heb en niets helpt. Maar op dit moment denk ik.. ik zal mijn ontspanning vinden.
Ik heb zo'n bitje inderdaad gehad, jarenlang. Mn tanden waren ontzettend afgesleten door dat geknars, een jaar geleden ofzo heb ik daarom op de hele onderkant facings laten zetten bij de tandarts. De tandarts zegt dat een bitje nu niet meer nodig is, omdat de facings evt. geknars opvangen. Valdispert tabletten, mag dat met AD, weet je dat? Ik heb ook slaappillen, maar ik kon een tijdje niet meer slapen zonder dus nu neem ik ze alleen als het echt moet. Jammer dat ze verslavend zijn want je ontspant en slaapt er echt heerlijk mee
De therapie ga ik zeker verder mee, maar ik merk wel dat ik het echt moeeilijk vind. Studeer nu zelf af in psychologie, dus ik zou toch moeten weten dat die psychologen wat gewend zijn maar toch. Het blijft echt moeilijk om je intiemste dingen bij een vreemde neer te leggen. En ik ben een heel open persoon, een makkelijke prater. En zelfs voor mij is het echt zwaar soms, ik denk dan echt, wat voor beeld krijgen ze wel niet van me, ze horen alleen mn negatieve shit. En het beeld dat zij van mij krijgen maakt nog niet eens zoveel uit, vooral dat ik me helemaal niet voel passen in het beeld dat ik van mezelf heb als ik bij hun ben, ik ben geen slachtoffer, ik ben niet zo negatief... Tuurlijk, als je bij de psycholoog zit mag je juist die dingen eens delen, om je te laten helpen, maar blegh.. Ook denk ik als ik daar zit 'zie je, het gaat niet goed met me, anders zou ik nu niet bij de psycholoog en de psychiater zitten.' Krijg ik ook echt een rotgevoel van.
@yoyo2: ik denk dat de oorzaak iig psychisch ligt. Dat mijn gepieker doorgaat op onbewust niveau, dus dat mijn hoofd bewust leeg is maar onbewust lekker doorzeurt.
Ik schrik wel een beetje van wat je zegt. Mijn moeder heeft namelijk fybromyalgie.. En ook andere mensen in haar familie. Op dit moment durf ik me er niet op te laten testen. Ik weet dat er geen medicijn voor is, en denk dat ik dan misschien liever niet weet of ik het heb.. Waar heb jij nog meer last van? Wel echt vervelend voor je hoor.
Ik merk idd dat af en toe masseur zonnebank en een warm bad, echt goed helpt, ik wil dat ook echt blijven doen met enige regelmaat.
Ik ben nu aan het switchen van paroxetine naar prozac, omdat ik aankom van paroxetine. Gelukkig nog niet heel veel aangekomen. Ben wel bang dat ik straks weer supermisselijk word..
Ik heb verder afgesproken met de therapeut om in bed te blijven als ik naar de wc moet snachts, ik denk dat ik eerst afbouw naar 1keer naar de wc, het bleek namelijk wel heel moeilijk vannacht.
Soms voel ik me echt zo hopeloos, moedeloos alles, ik ben al zo lang proberen beter te worden en het is zo hard werken ervoor.. maar ik hou vol..
Oja, ik wou jullie nog iets vragen: ik heb ook nog eens al jaren last van candida.. (infecties op lastige plek
) . Volgens mij ook hartstikke psychisch, want het is soms ook wel een tijdje weg, maar meestal is het er gewoon, en als ik stress krijg wordt het veel erger. Het is echt om gek van te worden.. Heb al 100 keer van die gynokuren van de huisarts gekregen maar niks helpt, weten jullie iets...?
woensdag 12 september 2007 om 11:28
Hoi!
Valdispert kan en mag bij AD, alleen Sint Janskruid niet, dat heeft een wisselwerking en een negatieve ook nog. Maar Valdispert is geen probleem. Verder word je van paroxetine zelf niet dik hoor, een bijwerking is meer eetlust. En als je die met meer gaat stillen dan je gewend was, word je dikker, maar niet van het medicijn zelf.
Acceptatie is ook niet makkelijk meid. Ik zie ook in je stukje terug, dat je dit (nog) niet kunt en ik begrijp dat zo supergoed. Maar ja...na jaren vechten ertegen, heb ik mijn conclusies getrokken. Het is niet anders. Ik doe overigens wel gewoon alles hoor als in werken en socializen, maar heel af en toe gaat het niet en kies ik nu voor mezelf en ga heerlijk de bank op. En het kan me ook niet meer schelen wat anderen daarvan vinden of denken.
Wat je beschrijft over je gevoel bij de psycholoog herken ik ook erg goed. Je ziet jezelf als sterk mens en wilt helemaal deze problemen niet hebben. Je wilt eigenlijk gewoon zeggen, dat alles prima met je gaat. Je wilt je niet aanstellen. Je wilt geen slachtoffer zijn. Je wilt niet negatief zijn. Je irriteert je. Etcetera. Realiseer je, dat je door deze gedachten juist een sterk mens bént, want je durft eraan te werken. Je stelt je niet aan, het gaat af en toe niet prima met je, je bent geen slachtoffer en je bent niet alleen negatief. Ik herken die gedachtes, maar het zijn momentopnames. Het is niet jouw hele leven, het is een deel van je leven, want je bent nog zoveel meer. Daar zit (en ja, achteraf gezien natuurlijk) de acceptatie naar mijn idee ook in.
Probeer de psycholoog te zien als diegene die als énige naast jezelf al je hersenspinsels, angsten, irritaties, etc. te weten komt en dit ook daar te laten. Dan kun je namelijk bij de rest van de mensen om je heen zelf bepalen wie je iets of niets vertelt en 'gewoon' je eigen leven leiden. Je psycholoog bevindt zich niet in je dagelijks leven, dus kun je compleet apart zien zeg maar.
Wat ik wel fijn vind om te lezen (en nee, ik vind het niet fijn dat jij dit ook hebt) is, dat er dus nog iemand is die hier last van heeft/mee bezig is. Iemand die ook ondervindt, dat je je soms nergens druk om maakt, maar dat je lijf reacties gaat geven waardoor je je uiteindelijk realiseert, dat dit in je onderbewustzijn speelt.
Valdispert kan en mag bij AD, alleen Sint Janskruid niet, dat heeft een wisselwerking en een negatieve ook nog. Maar Valdispert is geen probleem. Verder word je van paroxetine zelf niet dik hoor, een bijwerking is meer eetlust. En als je die met meer gaat stillen dan je gewend was, word je dikker, maar niet van het medicijn zelf.
Acceptatie is ook niet makkelijk meid. Ik zie ook in je stukje terug, dat je dit (nog) niet kunt en ik begrijp dat zo supergoed. Maar ja...na jaren vechten ertegen, heb ik mijn conclusies getrokken. Het is niet anders. Ik doe overigens wel gewoon alles hoor als in werken en socializen, maar heel af en toe gaat het niet en kies ik nu voor mezelf en ga heerlijk de bank op. En het kan me ook niet meer schelen wat anderen daarvan vinden of denken.
Wat je beschrijft over je gevoel bij de psycholoog herken ik ook erg goed. Je ziet jezelf als sterk mens en wilt helemaal deze problemen niet hebben. Je wilt eigenlijk gewoon zeggen, dat alles prima met je gaat. Je wilt je niet aanstellen. Je wilt geen slachtoffer zijn. Je wilt niet negatief zijn. Je irriteert je. Etcetera. Realiseer je, dat je door deze gedachten juist een sterk mens bént, want je durft eraan te werken. Je stelt je niet aan, het gaat af en toe niet prima met je, je bent geen slachtoffer en je bent niet alleen negatief. Ik herken die gedachtes, maar het zijn momentopnames. Het is niet jouw hele leven, het is een deel van je leven, want je bent nog zoveel meer. Daar zit (en ja, achteraf gezien natuurlijk) de acceptatie naar mijn idee ook in.
Probeer de psycholoog te zien als diegene die als énige naast jezelf al je hersenspinsels, angsten, irritaties, etc. te weten komt en dit ook daar te laten. Dan kun je namelijk bij de rest van de mensen om je heen zelf bepalen wie je iets of niets vertelt en 'gewoon' je eigen leven leiden. Je psycholoog bevindt zich niet in je dagelijks leven, dus kun je compleet apart zien zeg maar.
Wat ik wel fijn vind om te lezen (en nee, ik vind het niet fijn dat jij dit ook hebt) is, dat er dus nog iemand is die hier last van heeft/mee bezig is. Iemand die ook ondervindt, dat je je soms nergens druk om maakt, maar dat je lijf reacties gaat geven waardoor je je uiteindelijk realiseert, dat dit in je onderbewustzijn speelt.
woensdag 12 september 2007 om 12:34
woensdag 12 september 2007 om 15:28
Hoi summerparty, ik heb drie jaar geleden een heftige pfeiffer gehad, daarna prive veel voor mijn kiezen gehad en zit nu zinds een half jaar in de ziektewet met een burnout. Dat van die spierspanning herken ik ook. De afgelopen maanden sliep ik erg onrustig, droomde veel en ik had het gevoel niet op mijn bed te liggen maar dat mijn spieren mijn lijf bijna omhoog drukte zodat ik voor mijn gevoel vrijwel niet op mijn matras lag. Ik heb nu de tijd gekregen om goed tot rust te komen en ook dingen in mijn hoofd te verwerken. Het slapen gaat nu veel beter en ook die enorme spierspanning heb ik niet meer. Rust heeft veel voor mij gedaan en de gesprekken bij de hapto.
woensdag 12 september 2007 om 18:10
Hoi eranma, wat fijn om te horen dat het beter gaat. Goed ook om te weten dat het dus minder kan worden...
Wel toevallig dat je net als ik ook Pfeiffer heb gehad, het lijkt een virus te gaan wat je ook erna nog lastigvalt, ik hoor het veel vaker..
Succes met de burnout... ik heb er ivm studie veel over gelezen dus weet hoe pittig dit is.
Rust is een goede tip ook van je.. Ik heb er een handje van om teveel van mezelf te vragen. Heb nu ook bewust een aardig rustig jaar ingebouwd door mn studie een beetje uit te smeren, maar het blijft soms moeilijk om die rust ook echt te nemen en niet alsnog van alles van mezelf te eisen..
Wel toevallig dat je net als ik ook Pfeiffer heb gehad, het lijkt een virus te gaan wat je ook erna nog lastigvalt, ik hoor het veel vaker..
Succes met de burnout... ik heb er ivm studie veel over gelezen dus weet hoe pittig dit is.
Rust is een goede tip ook van je.. Ik heb er een handje van om teveel van mezelf te vragen. Heb nu ook bewust een aardig rustig jaar ingebouwd door mn studie een beetje uit te smeren, maar het blijft soms moeilijk om die rust ook echt te nemen en niet alsnog van alles van mezelf te eisen..
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 12-09-2007 18:11
Reden: .
Reden: .
% gewijzigd
vrijdag 14 september 2007 om 21:21
Hoi summerparty,
Ik heb het ook, die constante onrust in mijn lijf. Mijn hart bonst al in mijn keel als ik 's morgens wakker word. Drie weken geleden ben ik begonnen met AD en ik heb van mensen gehoord dat dat ook de onrust weg kan nemen op den duur. Hoe lang slik jij al AD? Wees blij dat je al een stuk rustiger bent in je hoofd. Ik heb gemerkt dat ik, nu ik het geaccepteerd heb, toch af en toe wat rustiger word. Ik leg me er bij neer en denk dan: een ander heeft weer iets anders, een nare ziekte ofzo. Ik herken het gevoel, je wordt er constant mee geconfronteerd en het is erg vermoeiend, ook omdat je zo slecht slaapt. Toch blijf ik hoop houden dat het op den duur minder gaat worden als je onderbewustzijn ook rustiger wordt. Sterkte!
Ik heb het ook, die constante onrust in mijn lijf. Mijn hart bonst al in mijn keel als ik 's morgens wakker word. Drie weken geleden ben ik begonnen met AD en ik heb van mensen gehoord dat dat ook de onrust weg kan nemen op den duur. Hoe lang slik jij al AD? Wees blij dat je al een stuk rustiger bent in je hoofd. Ik heb gemerkt dat ik, nu ik het geaccepteerd heb, toch af en toe wat rustiger word. Ik leg me er bij neer en denk dan: een ander heeft weer iets anders, een nare ziekte ofzo. Ik herken het gevoel, je wordt er constant mee geconfronteerd en het is erg vermoeiend, ook omdat je zo slecht slaapt. Toch blijf ik hoop houden dat het op den duur minder gaat worden als je onderbewustzijn ook rustiger wordt. Sterkte!
zaterdag 15 september 2007 om 12:55
Hoi Marthy,
Ik slik nu sinds september vorig jaar AD. Ben zeker blij dat ik nu al een stuk rustiger ben in mn hoofd. Nu ik aan het switchen van AD ben komt het gepieker weer eventjes terug en dan denk ik echt waaah no more! Ook merk ik dat ik nu weer even veel sneller fysiek reageer op vervelende situaties, dat ik helemaal warm en boos wordt, terwijl ik enkele weken geleden veel makkelijker mn hoofd koel kon houden..
Wil wel uiteindelijk stoppen met AD, uiteindelijk wil ik het gewoon op eigen kracht kunnen.
Ik denk ook dat het onrustige gevoel minder zal worden als het onderbewustzijn rustiger is. Voor acceptatie vind ik het nog te vroeg, ik wil eerst het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb. Ik weet nog hoe ik me voor al dit gedoe voelde, jaren en jaren geleden. Ik had veel meer energie en voelde me veel prettiger. Daar wil ik graag weer zoveel mogelijk naar toe leven. Ik merk al dat ik steeds een klein beetje meer energie krijg, het gaat alleen heeel geleidelijk. Een engelengeduld moet ik hebben! Soms erg lastig en frustrerend, maar aan de andere kant ben ik al heeel heel blij met de kleine vooruitgangen. Heel blij. Uiteindelijk wil ik me gewoon weer energiek genoeg voelen om over een aantal jaar kinderen te kunnen krijgen, en een leuke baan. Op dit moment zou dat zeker nog niet kunnen, maar ja, voor kinderen vind ik mezelf sowieso nog te jong en ik moet eerst mn studie afronden. Ik heb vertrouwen..
Ik slik nu sinds september vorig jaar AD. Ben zeker blij dat ik nu al een stuk rustiger ben in mn hoofd. Nu ik aan het switchen van AD ben komt het gepieker weer eventjes terug en dan denk ik echt waaah no more! Ook merk ik dat ik nu weer even veel sneller fysiek reageer op vervelende situaties, dat ik helemaal warm en boos wordt, terwijl ik enkele weken geleden veel makkelijker mn hoofd koel kon houden..
Wil wel uiteindelijk stoppen met AD, uiteindelijk wil ik het gewoon op eigen kracht kunnen.
Ik denk ook dat het onrustige gevoel minder zal worden als het onderbewustzijn rustiger is. Voor acceptatie vind ik het nog te vroeg, ik wil eerst het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb. Ik weet nog hoe ik me voor al dit gedoe voelde, jaren en jaren geleden. Ik had veel meer energie en voelde me veel prettiger. Daar wil ik graag weer zoveel mogelijk naar toe leven. Ik merk al dat ik steeds een klein beetje meer energie krijg, het gaat alleen heeel geleidelijk. Een engelengeduld moet ik hebben! Soms erg lastig en frustrerend, maar aan de andere kant ben ik al heeel heel blij met de kleine vooruitgangen. Heel blij. Uiteindelijk wil ik me gewoon weer energiek genoeg voelen om over een aantal jaar kinderen te kunnen krijgen, en een leuke baan. Op dit moment zou dat zeker nog niet kunnen, maar ja, voor kinderen vind ik mezelf sowieso nog te jong en ik moet eerst mn studie afronden. Ik heb vertrouwen..
zondag 16 september 2007 om 18:07
pff ik moet even het een en ander kwijt hoor...
Zo vervelend dat ik al het hele weekend hard wil werken aan mn studie, wilde morgen van alles afkrijgen. En niks niks niks. Gedachten warrig, hoofd moe, kortom blegh.
Het zal ook wel zijn dat ik van AD aan het wisselen ben, maar het maakt het er niet makkelijker op. Ik wil zo graag van alles steeds, maar mn lichaam/geest werkt niet mee :( :( En als resultaat voel ik me nu nutteloos en slecht. Terwijl ik weet dat ik dan maar even geduld moet hebben tot ik me weer beter voel, maar tegelijkertijd vind ik mezelf dan zo zwak en lui en vind ik dat ik mezelf maar moet dwingen :( . Ookal heb ik het geprobeerd en ging het gewoon echt niet.
Ik word hier echt niet goed van..... Het hele weekend ook steeds weer warrig in mn kop.... Ik kan heel moeilijk lijn trekken in mn hoofd en ik kan mn hoofd ook niet laten rusten. Pff dit zal ook wel een warrig verhaal zijn, weergeeft hoe ik me voel. Ik denk dat het erop neer komt dat ik zoveel wil en steeds zo boos en machteloos word als iets dan niet lukt omdat het eigenlijk wel moet van mezelf...... Pffffffff
Zo vervelend dat ik al het hele weekend hard wil werken aan mn studie, wilde morgen van alles afkrijgen. En niks niks niks. Gedachten warrig, hoofd moe, kortom blegh.
Het zal ook wel zijn dat ik van AD aan het wisselen ben, maar het maakt het er niet makkelijker op. Ik wil zo graag van alles steeds, maar mn lichaam/geest werkt niet mee :( :( En als resultaat voel ik me nu nutteloos en slecht. Terwijl ik weet dat ik dan maar even geduld moet hebben tot ik me weer beter voel, maar tegelijkertijd vind ik mezelf dan zo zwak en lui en vind ik dat ik mezelf maar moet dwingen :( . Ookal heb ik het geprobeerd en ging het gewoon echt niet.
Ik word hier echt niet goed van..... Het hele weekend ook steeds weer warrig in mn kop.... Ik kan heel moeilijk lijn trekken in mn hoofd en ik kan mn hoofd ook niet laten rusten. Pff dit zal ook wel een warrig verhaal zijn, weergeeft hoe ik me voel
. Ik denk dat het erop neer komt dat ik zoveel wil en steeds zo boos en machteloos word als iets dan niet lukt omdat het eigenlijk wel moet van mezelf...... Pffffffff
maandag 17 september 2007 om 17:36
Ik voel me niet lekker ik baal als een stekker....
Ontwenningsverschijnselen van de AD denk ik... Suf, warrig, en heel gaarrrr. Krijg alsnog helemaal niks gedaan. En de hele dag schuldgevoelens, om de domste kleinste foutjes die in mn hoofd opkomen die ik ooit gemaakt heb. Ook van recente dingen maar gewoon de hele tijd van dingen. Alsof ik slecht ben ofzo. Ik weet dat ik goed ben! Waarom doet mn hoofd dan zo freaking moeilijk.
Ontwenningsverschijnselen van de AD denk ik... Suf, warrig, en heel gaarrrr. Krijg alsnog helemaal niks gedaan. En de hele dag schuldgevoelens, om de domste kleinste foutjes die in mn hoofd opkomen die ik ooit gemaakt heb. Ook van recente dingen maar gewoon de hele tijd van dingen. Alsof ik slecht ben ofzo. Ik weet dat ik goed ben! Waarom doet mn hoofd dan zo freaking moeilijk.
dinsdag 18 september 2007 om 18:21
Hay Summer
Als je je blegh voelt (grappig, zo noem ik het eigenlijk thuis ook altijd) kun je ervoor kiezen lekker eens niets te doen, lekker te tutten met jezelf. Extra lang douchen, lekker je favo serie kopen en die de hele dag kijken (ik heb zo'n tijd met SATC gehad, heeeerlijk) jezelf insmeren met bodylotion, je voeten verzorgen, je nagels lakken. Kortom, met JEZELF bezig zijn. Vindt ik altijd heerlijk en voel me de dag daarna altijd een stukje beter. Hoop dat het bij jou ook zo is, succes!
xXx Blubha
Als je je blegh voelt (grappig, zo noem ik het eigenlijk thuis ook altijd) kun je ervoor kiezen lekker eens niets te doen, lekker te tutten met jezelf. Extra lang douchen, lekker je favo serie kopen en die de hele dag kijken (ik heb zo'n tijd met SATC gehad, heeeerlijk) jezelf insmeren met bodylotion, je voeten verzorgen, je nagels lakken. Kortom, met JEZELF bezig zijn. Vindt ik altijd heerlijk en voel me de dag daarna altijd een stukje beter. Hoop dat het bij jou ook zo is, succes!
xXx Blubha
woensdag 19 september 2007 om 15:07
dankjewel Blubha, blij om te horen dat het ook weer niet zo heel slecht is om af en toe niks te doen, juist wel goed misschien En wat een relaxte tips ook, nagels lakken heb ik eigenlijk wel heel lang niet gedaan. En greys anatomy en desperate housewives dvdboxen moeten er binnenkort echt aan geloven, ik kom ze halen!
Voel me vandaag gelukkig geestelijk niet zo blegh als voorgaande dagen, wel lichamelijk nog vermoeider en hoofdpijn. Kon niet wakker worden, gister om 2300 naar bed en vanmorgen moest ik steeds weer verder slapen was zo moe. Uiteindelijk om 1315 kon ik opstaan en tja nu zit ik hier nog te internetten in mn badjas ... Maja, het is even niet anders, die AD moet wennen en het heeft gewoon even tijd nodig. Ik moet leren dat je soms gewoon ziek bent en dat je dan ook je geest even moet laten omdat die dan toch niks gedaan krijgt.
Merk wel dat het helpt hier van me afschrijven, moest van mn psych ook bijhouden waar ik nou eigenlijk allemaal altijd over pieker en heb hier dan toch een leidraad, doe ik toch nog ergens goed 'huiswerk' voor haha...
En wat een relaxte tips ook, nagels lakken heb ik eigenlijk wel heel lang niet gedaan. En greys anatomy en desperate housewives dvdboxen moeten er binnenkort echt aan geloven, ik kom ze halen!Voel me vandaag gelukkig geestelijk niet zo blegh
als voorgaande dagen, wel lichamelijk nog vermoeider en hoofdpijn. Kon niet wakker worden, gister om 2300 naar bed en vanmorgen moest ik steeds weer verder slapen was zo moe. Uiteindelijk om 1315 kon ik opstaan en tja nu zit ik hier nog te internetten in mn badjas ... Maja, het is even niet anders, die AD moet wennen en het heeft gewoon even tijd nodig. Ik moet leren dat je soms gewoon ziek bent en dat je dan ook je geest even moet laten omdat die dan toch niks gedaan krijgt. Merk wel dat het helpt hier van me afschrijven, moest van mn psych ook bijhouden waar ik nou eigenlijk allemaal altijd over pieker en heb hier dan toch een leidraad, doe ik toch nog ergens goed 'huiswerk' voor haha...
donderdag 20 september 2007 om 00:37
Hoi Summerparty,
Die lichamelijk onrust herken ik erg goed waarbij het niet goed kunnen slapen daar een groot gevolg van was. Ik heb zelf jarenlang ME/CVS gehad (chronische vermoeidheid die regelmatig ontstaat als nasleep van Pfeiffer). Wat bij mij werkt is, misschien raar maar waar, geen suikers en rare additieven meer eten (en ook geen melk, gisten e.d.). Tijdens het volgen van een dieet waarin ik deze dingen niet meer at ging mijn gezondheid een stuk vooruit. Helaas niet blijvend en voldoende op dat moment maar elke keer als ik dat kriebelende of onrustige gevoel nog krijg (waaronder restless legs/rusteloze benen) heb ik vaak eerder bijvoorbeeld gebak op of in ieder geval iets met veel suiker of veel toevoegingen. Zodra ik dan drastisch stop en een tijdlang (lees inmiddels een dag, soms 2, vroeger ruim een week) een dieet volgt gaat het al snel beter waar het vroeger wekenlang non-stop aan kon houden. Het volgen van het dieet had in het begin pas na enkele maanden echt effect. Hiervoor kun je ook zoeken op candidiasis, waarbij een schimmel die iedereen altijd bij zich draagt, bij verminderde weerstand op gaat spelen. Overal...
Dit gevoel heb ik ook een keer omschreven gezien als een vluchten-of-vechten houding, die ontstaat na langdurig over je grenzen te (moeten) gaan. Het lichaam blijft denken dat het verkeerd in een stress situatie en het lukt niet meer te ontspannen. Door bewust te ontspannen en echte relaxdagen in te bouwen (c.q. je hele leven zien om te turnen tot één groot summerparty) leert het lichaam steeds meer dat er daadwerkelijk naar de signalen van vermoeidheid en onrust geluisterd wordt. Totdat de cellen in je lichaam beseffen dat ze echt ook tot rust mogen komen en "gehoord" worden. Geen idee meer hoor hoe dat werkte volgens dat artikel, maar dat het werkt weet ik inmiddels wel. Stress is erg slecht voor de weerstand trouwens (zie ook de candida die ontstaat bij verminderde weerstand).
Verder is CVS en ADHD/ en zusje ADD (ADD komt meer voor bij vrouwen waarbij de onrust niet echt naar buiten komt, ligt ook aan opvoeding waarschijnlijk, en ADHD dus meer bij mannen) ook steeds meer in the picture als zijnde iets wat voortkomt uit dezelfde kenmerken. Een eerder topic vertelt daar ergens ook over. (ME en Ritalin). ADHD is het altijd hyperactief zijn waar bij ADD de externe drukte niet echt opvalt maar de persoon wel onrustig is van binnen. Bij CVS (dat met ADD qua kenmerken overeenkomt) komt verder ook bijvoorbeeld vaak fybromyalgie voor. Dat zijn ook spierspanningen, vaak valt op dat op bepaalde drukpunten pijn beduidend meer wordt gevoeld dan bij mensen die geen fibromyalgie hebben. Ook hier geldt voldoende rust met inspanning die je nog wel aankunt. Misschien is Ritalin een optie alhoewel ik zelf meer een voorstander ben van het leren ontspannen en voldoende rust nemen alsmede goed op de voeding letten en voor jezelf opkomen.
Ook bij ADHD is sinds kort weer in het nieuws dat voeding en de vele toevoegingen in die voeding een grote weerslag hebben op het gedrag en het beduidend beter gaat in tests bij de groep kinderen die niet die additieven krijgt.
Één ding is voor mij verder (naast het dieet) ook duidelijk. Voldoende rust. Bij Pfeiffer wordt ook aangeraden zeker voldoende rust in acht te nemen omdat bekend is dat bij onvoldoende rust de klachten langer aan kunnen houden c.q. chronisch kunnen worden. Voor mij houdt het in het herkennen van de grenzen waarbij je lichaam zich nog prettig voelt en niet te ver gaat. Inspanning dus zonder dat ik daarvan achteruit ga.
Misschien iets waar je wat aan hebt. Ik denk om te proberen naast je studie echt je lichaam zo goed als mogelijk te laten relaxen. D.m.v. van die leuke dagjes die Blubha omschrijft.
Ik pas ze ook toe. En de enorme hoeveelheid aan wetenschappelijke feitjes hierboven neergepend even over het hoofd te zien en de kern er maar uit zien op te pakken. (Ik probeerde even voor mijzelf te kijken waar de links/overeenkomsten zitten naar de verschillende verschijnselen)
Die lichamelijk onrust herken ik erg goed waarbij het niet goed kunnen slapen daar een groot gevolg van was. Ik heb zelf jarenlang ME/CVS gehad (chronische vermoeidheid die regelmatig ontstaat als nasleep van Pfeiffer). Wat bij mij werkt is, misschien raar maar waar, geen suikers en rare additieven meer eten (en ook geen melk, gisten e.d.). Tijdens het volgen van een dieet waarin ik deze dingen niet meer at ging mijn gezondheid een stuk vooruit. Helaas niet blijvend en voldoende op dat moment maar elke keer als ik dat kriebelende of onrustige gevoel nog krijg (waaronder restless legs/rusteloze benen) heb ik vaak eerder bijvoorbeeld gebak op of in ieder geval iets met veel suiker of veel toevoegingen. Zodra ik dan drastisch stop en een tijdlang (lees inmiddels een dag, soms 2, vroeger ruim een week) een dieet volgt gaat het al snel beter waar het vroeger wekenlang non-stop aan kon houden. Het volgen van het dieet had in het begin pas na enkele maanden echt effect. Hiervoor kun je ook zoeken op candidiasis, waarbij een schimmel die iedereen altijd bij zich draagt, bij verminderde weerstand op gaat spelen. Overal...
Dit gevoel heb ik ook een keer omschreven gezien als een vluchten-of-vechten houding, die ontstaat na langdurig over je grenzen te (moeten) gaan. Het lichaam blijft denken dat het verkeerd in een stress situatie en het lukt niet meer te ontspannen. Door bewust te ontspannen en echte relaxdagen in te bouwen (c.q. je hele leven zien om te turnen tot één groot summerparty) leert het lichaam steeds meer dat er daadwerkelijk naar de signalen van vermoeidheid en onrust geluisterd wordt. Totdat de cellen in je lichaam beseffen dat ze echt ook tot rust mogen komen en "gehoord" worden. Geen idee meer hoor hoe dat werkte volgens dat artikel, maar dat het werkt weet ik inmiddels wel. Stress is erg slecht voor de weerstand trouwens (zie ook de candida die ontstaat bij verminderde weerstand).
Verder is CVS en ADHD/ en zusje ADD (ADD komt meer voor bij vrouwen waarbij de onrust niet echt naar buiten komt, ligt ook aan opvoeding waarschijnlijk, en ADHD dus meer bij mannen) ook steeds meer in the picture als zijnde iets wat voortkomt uit dezelfde kenmerken. Een eerder topic vertelt daar ergens ook over. (ME en Ritalin). ADHD is het altijd hyperactief zijn waar bij ADD de externe drukte niet echt opvalt maar de persoon wel onrustig is van binnen. Bij CVS (dat met ADD qua kenmerken overeenkomt) komt verder ook bijvoorbeeld vaak fybromyalgie voor. Dat zijn ook spierspanningen, vaak valt op dat op bepaalde drukpunten pijn beduidend meer wordt gevoeld dan bij mensen die geen fibromyalgie hebben. Ook hier geldt voldoende rust met inspanning die je nog wel aankunt. Misschien is Ritalin een optie alhoewel ik zelf meer een voorstander ben van het leren ontspannen en voldoende rust nemen alsmede goed op de voeding letten en voor jezelf opkomen.
Ook bij ADHD is sinds kort weer in het nieuws dat voeding en de vele toevoegingen in die voeding een grote weerslag hebben op het gedrag en het beduidend beter gaat in tests bij de groep kinderen die niet die additieven krijgt.
Één ding is voor mij verder (naast het dieet) ook duidelijk. Voldoende rust. Bij Pfeiffer wordt ook aangeraden zeker voldoende rust in acht te nemen omdat bekend is dat bij onvoldoende rust de klachten langer aan kunnen houden c.q. chronisch kunnen worden. Voor mij houdt het in het herkennen van de grenzen waarbij je lichaam zich nog prettig voelt en niet te ver gaat. Inspanning dus zonder dat ik daarvan achteruit ga.
Misschien iets waar je wat aan hebt. Ik denk om te proberen naast je studie echt je lichaam zo goed als mogelijk te laten relaxen. D.m.v. van die leuke dagjes die Blubha omschrijft.
Ik pas ze ook toe. En de enorme hoeveelheid aan wetenschappelijke feitjes hierboven neergepend even over het hoofd te zien en de kern er maar uit zien op te pakken. (Ik probeerde even voor mijzelf te kijken waar de links/overeenkomsten zitten naar de verschillende verschijnselen)
donderdag 20 september 2007 om 00:43
Nog wat feitjes die misschien niet helemaal duidelijk waren zoals ik wilde omschrijven:
Gist (zoals in veel soorten brood) en suikers zijn dus de voeding voor schimmels (die candida of candidiasis).
Ontspanning van de spieren is bijvoorbeeld ook het steeds wisselen van houding zodat de spieren niet steeds op dezelfde manier belast worden. Dus anders gaan zitten, weer een stukje lopen, dan weer niet te lang blijven liggen.
In ieder geval sterkte!
Gist (zoals in veel soorten brood) en suikers zijn dus de voeding voor schimmels (die candida of candidiasis).
Ontspanning van de spieren is bijvoorbeeld ook het steeds wisselen van houding zodat de spieren niet steeds op dezelfde manier belast worden. Dus anders gaan zitten, weer een stukje lopen, dan weer niet te lang blijven liggen.
In ieder geval sterkte!
donderdag 20 september 2007 om 11:46
Heel erg bedankt tenne!! Handig om die informatie zo overzichtelijk hier te hebben, goede tips.
Wat goed om te lezen, ik ben toevallig genoeg net een week ofzo bezig met dat candidadieet. Ik heb al jaren candida op de plek waar je het echt niet graag wilt if you know what i mean... Met af en toe een maandje niet maar dan komt het weer terug. Echt wennen dat dieet, maar ik voel me dus nu al beter! Ga ook dat boekje halen, vechten met gerechten tegen candida en ME, dat zie ik over het hele internet aangeraden worden.
En ADD, dat had ik ook al een beetje in mn hoofd als mogelijk bij mij passend. Ik had het er vorige week ook nog over met de therapeut, maar zoals jij zegt om nou ook nog ritalin te slikken.. dan leer ik liever mezelf ontspannen.
CVS, ME, fybro, ik wou dat er meer duidelijkheid over deze problemen was. Ik heb er ook colleges over gehad, waarin in feite naar voren kwam dat dit een groep van problemen is waar nog ontzettend weinig over bekend is. Waar vraagtekens bijgezet wordt of het wel lichamelijk is, veel mensen denken psychisch. Ik denk zelf beiden voor een deel, ik denk dat het probleem net zo goed lichamelijk ligt. Als je kijkt hoeveel voeding al kan schelen..
Erg interessant dat stuk over dat cellen eigenlijk hun 'recht om te ontspannen' opeisen van het lichaam. Ik denk dat dat goed voor mij is om nog vele malen over te lezen, dat is toch iets wat ik duidelijk heel erg moeilijk vind..
Stom vind ik dat, als ik iets met mn verstand weet maar dan toch mn gevoel het niet accepteert ofzo...
Nou ik moet me klaar gaan maken voor de psych...
Liefs XX
Wat goed om te lezen, ik ben toevallig genoeg net een week ofzo bezig met dat candidadieet. Ik heb al jaren candida op de plek waar je het echt niet graag wilt if you know what i mean... Met af en toe een maandje niet maar dan komt het weer terug. Echt wennen dat dieet, maar ik voel me dus nu al beter! Ga ook dat boekje halen, vechten met gerechten tegen candida en ME, dat zie ik over het hele internet aangeraden worden.
En ADD, dat had ik ook al een beetje in mn hoofd als mogelijk bij mij passend. Ik had het er vorige week ook nog over met de therapeut, maar zoals jij zegt om nou ook nog ritalin te slikken.. dan leer ik liever mezelf ontspannen.
CVS, ME, fybro, ik wou dat er meer duidelijkheid over deze problemen was. Ik heb er ook colleges over gehad, waarin in feite naar voren kwam dat dit een groep van problemen is waar nog ontzettend weinig over bekend is. Waar vraagtekens bijgezet wordt of het wel lichamelijk is, veel mensen denken psychisch. Ik denk zelf beiden voor een deel, ik denk dat het probleem net zo goed lichamelijk ligt. Als je kijkt hoeveel voeding al kan schelen..
Erg interessant dat stuk over dat cellen eigenlijk hun 'recht om te ontspannen' opeisen van het lichaam. Ik denk dat dat goed voor mij is om nog vele malen over te lezen, dat is toch iets wat ik duidelijk heel erg moeilijk vind..
Stom vind ik dat, als ik iets met mn verstand weet maar dan toch mn gevoel het niet accepteert ofzo...
Nou ik moet me klaar gaan maken voor de psych...
Liefs XX
vrijdag 21 september 2007 om 00:07
Hoi hoi,
Ik zal ook eens op zoek gaan naar dat boekje. Het is een hele klus hoor zo'n dieet, ik moest elk potje in de winkel ook nog eens bekijken op allerlei E-nrs, dus het werd uiteindelijk zo puur mogelijk eten. Ook het feit dat ik gewend was om toch brood (met gist en houdbaarheidsnummers) te eten (zelfs terwijl ik er misselijk van werd, maar ja met de paplepel ingegoten gekregen als de schijf van vijf) en ik nu andere dingen moest zoeken. Ik zou het leuk vinden te horen hoe het verder gaat met het dieet!
Het hielp goed bij mij maar het kan enige tijd duren. Wel leuk dat je zo snel al merkt dat het goed gaat, ik merkte ook vrij snel verbetering, echter dat ik steeds minder loom werd en minder moeite had met bewegen dat steeg langzaam en pas na een paar maanden ging het echt heel goed. Ik hoop dat het bij jou ook goed gaat voor dat onrustige gevoel en je je fitter voelt! Anyway, I know what you mean, gelukkig had ik daar niet zo vaak last van als jij, het lijkt mij echt ontzettend vervelend dat zo vaak te hebben hoor!
Om te ontspannen heb ik verder ook yoga gevolgd, gesport, meditatie geprobeerd. Toch ook wel leuke dingen opgedaan.
Ik zie met ADD heel veel overeenkomsten en een naast familielid van mij is juist heel druk in doen.
Het is heel jammer dat er zo weinig duidelijkheid over is, daardoor kom je in een vacuum terecht, je weet niet meer welke kant je op moet denken. Ik heb met veel moeite daar een weg in gevonden.
Hopelijk kan de psych wat meer richtlijnen daarin geven en ook in dat proces begeleiden.
Ik heb zelf een toch wel holistische levensinstelling, de geest heeft invloed op het lichaam en ook omgekeerd het lichaam op de geest. Verder zijn er ook altijd nog de omstandigheden waarin je verkeerd. Naar mijn idee is het altijd een goed idee om op alle vlakken aan een probleem te werken.
Toch kan ik mij prima voorstellen dat het gevoel het niet accepteert, ik zou nog steeds willen dat ik een andere weg had gevonden. Dat ik misschien eerder was geweest waar ik nu ben en eigenlijk nog veel verder.
Liefs en veel succes met het dieet en hopelijk goed gesprek met de psych. XXX
Ik zal ook eens op zoek gaan naar dat boekje. Het is een hele klus hoor zo'n dieet, ik moest elk potje in de winkel ook nog eens bekijken op allerlei E-nrs, dus het werd uiteindelijk zo puur mogelijk eten. Ook het feit dat ik gewend was om toch brood (met gist en houdbaarheidsnummers) te eten (zelfs terwijl ik er misselijk van werd, maar ja met de paplepel ingegoten gekregen als de schijf van vijf) en ik nu andere dingen moest zoeken. Ik zou het leuk vinden te horen hoe het verder gaat met het dieet!
Het hielp goed bij mij maar het kan enige tijd duren. Wel leuk dat je zo snel al merkt dat het goed gaat, ik merkte ook vrij snel verbetering, echter dat ik steeds minder loom werd en minder moeite had met bewegen dat steeg langzaam en pas na een paar maanden ging het echt heel goed. Ik hoop dat het bij jou ook goed gaat voor dat onrustige gevoel en je je fitter voelt! Anyway, I know what you mean, gelukkig had ik daar niet zo vaak last van als jij, het lijkt mij echt ontzettend vervelend dat zo vaak te hebben hoor!
Om te ontspannen heb ik verder ook yoga gevolgd, gesport, meditatie geprobeerd. Toch ook wel leuke dingen opgedaan.
Ik zie met ADD heel veel overeenkomsten en een naast familielid van mij is juist heel druk in doen.
Het is heel jammer dat er zo weinig duidelijkheid over is, daardoor kom je in een vacuum terecht, je weet niet meer welke kant je op moet denken. Ik heb met veel moeite daar een weg in gevonden.
Hopelijk kan de psych wat meer richtlijnen daarin geven en ook in dat proces begeleiden.
Ik heb zelf een toch wel holistische levensinstelling, de geest heeft invloed op het lichaam en ook omgekeerd het lichaam op de geest. Verder zijn er ook altijd nog de omstandigheden waarin je verkeerd. Naar mijn idee is het altijd een goed idee om op alle vlakken aan een probleem te werken.
Toch kan ik mij prima voorstellen dat het gevoel het niet accepteert, ik zou nog steeds willen dat ik een andere weg had gevonden. Dat ik misschien eerder was geweest waar ik nu ben en eigenlijk nog veel verder.
Liefs en veel succes met het dieet en hopelijk goed gesprek met de psych. XXX
vrijdag 21 september 2007 om 12:41
Dankjewel! Het is aardig goed gegaan bij de therapeut, dit keer een uitgebreid gesprek over mn schoonouders die soms aardig benauwend kunnen zijn...
Ik ben echt enthousiast over dit dieet, als je al jaaaren schimmelinfecties hebt, dat je ongeveer denkt van 'naja, laat maar zitten niks werkt toch', dan word je echt extasisch gelukkig als er iets opdoemt wat echt goed lijkt te werken..
Heb zelfs voor het eerst wat biologisch eten gehaald, verdomde duur, maar net zo'n tomaatje geproefd en echt heeeerlijk zeg! Slik nu ook probiotica voor mn darmflora.
Idd, een holistische visie ben ik ook voorstander van. In de medische wereld ben ik denk ik al 600 x getest op wat nou mn probleem was, en wat ik toch best wel vervelend vind is dat mij het gevoel is gegeven dat mijn problemen allemaal puur psychisch zijn. Terwijl, nu ik me verdiep in de candida-materie, en ook mn eten etc. aanpas, ik denk dat een deel wel zeker lichamelijk is.. gewoon omdat ik mezelf dagelijks 'vergiftigde' met eten wat niet goed voor me is.
Het gaat ook zo met ups en downs met mij, het is echt belangrijk dat ik de stijgende lijn niet uit het oog verlies, dipdagen horen erbij. En weer moet ik tegen mezelf zeggen 'relax nou maar even totdat die AD niet meer veel bijwerkingen hebben en je je beter voelt en minder moe, stress jezelf niet onbewust steeds dat je van alles moet doen en niet doet'. Inzien dat ik ook nu goed bezig ben, juist omdat ik aan mn gezondheid werk ipv alleen maar aan studie/werkdingen die me uiteindelijk weer breken omdat ik weer veel te snel ga, waar mn gezondheid nog niet klaar voor is.
Een groot voordeel is, dat als ik straks hersteld ben (want mijn visie op dit moment is dat het me gaat lukken) ik mijn gezondheid zal koesteren, waarderen, knuffelen als een van de belangrijkste dingen die er zijn...
Ik ben echt enthousiast over dit dieet, als je al jaaaren schimmelinfecties hebt, dat je ongeveer denkt van 'naja, laat maar zitten niks werkt toch', dan word je echt extasisch gelukkig als er iets opdoemt wat echt goed lijkt te werken..
Heb zelfs voor het eerst wat biologisch eten gehaald, verdomde duur, maar net zo'n tomaatje geproefd en echt heeeerlijk zeg! Slik nu ook probiotica voor mn darmflora.
Idd, een holistische visie ben ik ook voorstander van. In de medische wereld ben ik denk ik al 600 x getest op wat nou mn probleem was, en wat ik toch best wel vervelend vind is dat mij het gevoel is gegeven dat mijn problemen allemaal puur psychisch zijn. Terwijl, nu ik me verdiep in de candida-materie, en ook mn eten etc. aanpas, ik denk dat een deel wel zeker lichamelijk is.. gewoon omdat ik mezelf dagelijks 'vergiftigde' met eten wat niet goed voor me is.
Het gaat ook zo met ups en downs met mij, het is echt belangrijk dat ik de stijgende lijn niet uit het oog verlies, dipdagen horen erbij. En weer moet ik tegen mezelf zeggen 'relax nou maar even totdat die AD niet meer veel bijwerkingen hebben en je je beter voelt en minder moe, stress jezelf niet onbewust steeds dat je van alles moet doen en niet doet'. Inzien dat ik ook nu goed bezig ben, juist omdat ik aan mn gezondheid werk ipv alleen maar aan studie/werkdingen die me uiteindelijk weer breken omdat ik weer veel te snel ga, waar mn gezondheid nog niet klaar voor is.
Een groot voordeel is, dat als ik straks hersteld ben (want mijn visie op dit moment is dat het me gaat lukken) ik mijn gezondheid zal koesteren, waarderen, knuffelen als een van de belangrijkste dingen die er zijn...
zondag 23 september 2007 om 23:57
Jeej jeej jeej moet even mn blijdschap delen...
Ben het candidadieet incl. supplementen nog altijd streng aan het volgen en geloof het of niet, ik heb twee nachten geleden voor het eerst in jaren een hele nacht doorgeslapen zonder wakker te worden... wauw!
En daarnaast is mn schimmelinfectie die al maanden onafgebroken hardnekkig aanhield (en al jaren af en aan komt) zo goed als verdwenen...
Het geeft mij echt ontzettend veel hoop en ik ga hartstikke volhouden hiermee.. ik denk echt dat ik mn energie langzaam terug ga krijgen, voel het al beetje bij beetje..
Ben het candidadieet incl. supplementen nog altijd streng aan het volgen en geloof het of niet, ik heb twee nachten geleden voor het eerst in jaren een hele nacht doorgeslapen zonder wakker te worden... wauw!
En daarnaast is mn schimmelinfectie die al maanden onafgebroken hardnekkig aanhield (en al jaren af en aan komt) zo goed als verdwenen...
Het geeft mij echt ontzettend veel hoop en ik ga hartstikke volhouden hiermee.. ik denk echt dat ik mn energie langzaam terug ga krijgen, voel het al beetje bij beetje..
maandag 24 september 2007 om 15:57
Hoi Summerparty,
Ik was benieuwd hoe het gaat met die spanningen in je lijf. Heb jou er niet over gehoord verder eigenlijk. Heb er vroeger veel last van gehad, totdat ik maar 1 ding kon doen: toegeven en rust nemen, lichamelijk gaat het nu echt heel veel beter maar psychisch helaas niet.
Ik slik wel iedere nacht melatonine om te voorkomen dat ik tussendoor te vaak wakker word of 's-avonds lang wakker lig. Ik heb gemerkt dat dit ervoor zorgt dat mijn dagritme beter is waardoor ik me weer een klein beetje beter voel, alle beetjes helpen tenslotte. Melatonine mag je gewoon samen gebruiken met een AD.
Ik was benieuwd hoe het gaat met die spanningen in je lijf. Heb jou er niet over gehoord verder eigenlijk. Heb er vroeger veel last van gehad, totdat ik maar 1 ding kon doen: toegeven en rust nemen, lichamelijk gaat het nu echt heel veel beter maar psychisch helaas niet.
Ik slik wel iedere nacht melatonine om te voorkomen dat ik tussendoor te vaak wakker word of 's-avonds lang wakker lig. Ik heb gemerkt dat dit ervoor zorgt dat mijn dagritme beter is waardoor ik me weer een klein beetje beter voel, alle beetjes helpen tenslotte. Melatonine mag je gewoon samen gebruiken met een AD.
maandag 24 september 2007 om 20:48
Hoi Summerparty,
Ik heb het boekje Vechten met Gerechten tegen Candida en ME besteld. Aangestoken door jouw enthousiasme ga ik het weer eens een tijdje net zo strict proberen te volgen als toen en kan wel wat nieuwe receptentips daarbij gebruiken.
Bij mij was de vooruitgang echt niet te geloven gewoonweg. Ik kreeg voor het eerst in mijn leven dingen zonder moeite voor elkaar terwijl ik zelfs verworden was tot kasplantje.
Ik kan je blijdschap helemaal begrijpen.
Het helpt verder bij mij ook echt tegen dat onrustige "spannings" gevoel dus ik hoop bij jou ook.
Succes verder en blijf benieuwd hoe het verder blijft gaan!
Ik heb het boekje Vechten met Gerechten tegen Candida en ME besteld. Aangestoken door jouw enthousiasme
ga ik het weer eens een tijdje net zo strict proberen te volgen als toen en kan wel wat nieuwe receptentips daarbij gebruiken.Bij mij was de vooruitgang echt niet te geloven gewoonweg. Ik kreeg voor het eerst in mijn leven dingen zonder moeite voor elkaar terwijl ik zelfs verworden was tot kasplantje.
Ik kan je blijdschap helemaal begrijpen.
Het helpt verder bij mij ook echt tegen dat onrustige "spannings" gevoel dus ik hoop bij jou ook.
Succes verder en blijf benieuwd hoe het verder blijft gaan!
dinsdag 25 september 2007 om 12:41
Hoi tenne, wat leuk dat je hem ook besteld hebt Ja als ik ergens echt enthousiast over ben kan ik soms echt bevangen worden door blijdschap haha.. Vind het echt bizar bij hoeveel mensen dit werkt, wou dat ik het tien jaar geleden had geweten, maar goed, ben ook blij dat ik het nu weet.
Hoi Angelica, ja ook de spanning in mijn lijf is ontzettend afgenomen.. ik kon eerst gewoon vaak niet in slaap komen omdat mn spieren zo strak stonden, dat heb ik nu niet meer. Maar ja, ik hou wel in de gaten of het terugkomt, niet te snel gejuicht. Ik slaap wel zo ontzettend veel dieper, sta er echt van te kijken. Iedereen zegt ook dat ik er zo goed uitzie, ik denk omdat ik voor het eerst in jaren weer een beetje normaal slaap..
Vervelend dat je psychisch nog veel last heb van onrust. Ik heb ook nog met vlagen uitspattingen van emoties en veel verwardheid. Maar ik denk dat ik nu in een proces van een opgaande lijn zit, zolang ik aan mezelf werk en niet opgeef.. Ik denk dat dat ook voor jou zal gelden.
Heb de afgelopen weken echt uitspattingen gehad met mensen, waarbij ik uitbarstte in tranen of bevangen door emoties niet meer rustig kon praten. Ik denk dat het nog door de medicijnenswitch komt, kon echt de kleinste dingen niet hebben. En kon dingen ook niet goed plaatsen wat weer zorgt voor een hoop warsheid in mijn hoofd.
Die warsheid.. daar hou ik dus echt niet van! Ik wil juist graag controle hebben en de baas zijn over mezelf. Me niet uit het veld laten slaan door anderen, erboven kunnen staan. Ik weet dat dat niet altijd mogelijk is, maar vaak wel en dat voelt heerlijk voor mij. Innerlijke rust ofzo.
Daarom vind ik die verwardheid van de laatste weken echt maar niks niks niks, en word ik er helemaal labiel van (of het werkt juist omgekeerd dat weet ik ook niet). Gelukkig herwin ik mijn rationeel denken vaak algauw weer, en krijg ik het overzicht terug. Ik voel me soms echt zo'n hysterica!
Wel kut, want een van de aanvaringen was met mn broer. En het blijkt dat hij me helemaal niet goed begrepen heeft de afgelopen jaren. Hij denkt dat ik vooral lui ben geweest de afgelopen jaren, omdat ik altijd moe was, niet hard kon werken, geen bijbaantjes kon nemen. Heel af en toe ging ik stappen met vrienden, ook om niet geisoleerd te raken, en dan kon je me de hele week daarna opvegen. Zijn interpretatie was dan dat ik een uitgaansbeest was en daarom dan moe was en niet kon werken. Helemaal niet dus. Toch wel heel pijnlijk om te horen omdat ik toch wel dacht dat mn broer me wat beter kende dan dat... maar ja we zijn wel heel verschillend van elkaar, en hij heeft niet zo veel inlevingsvermogen. Mijn kleine broertje en ik lijken wel heel erg op elkaar qua manier van denken, en hij begrijpt me helemaal, dat ik er niks aan kan doen en dat ik er juist ontzettend van baal dat ik steeds geen energie heb om te werken.
Om van je eigen broer te horen dat hij zo'n verkeerde interpretatie van je gedrag heeft is echt wel pijnlijk! Juist omdat ik zelf zo erg vecht tegen het deel van mij dat zegt dat ik niet mag accepteren dat ik regelmatig erg moe ben. Juist omdat ik zo graag hard wil werken, maar wéét dat dat (nog niet in ieder geval) kan omdat mn herstel dan nog veel langer zal duren. Pff toch wel erg pijnlijk allemaal. Gelukkig heb ik hem meer mijn kant kunnen uitleggen en begreep hij dat hij totaal fout zat met zijn ideeen. De hele ruzie begon trouwens met een erg onredelijke woedeuitbarsting (door de medicijnenswitch) van mijn kant op een pesterijtje van hem. Hij wist niet dat ik aan het switchen was.
Ja als ik ergens echt enthousiast over ben kan ik soms echt bevangen worden door blijdschap haha.. Vind het echt bizar bij hoeveel mensen dit werkt, wou dat ik het tien jaar geleden had geweten, maar goed, ben ook blij dat ik het nu weet.Hoi Angelica, ja ook de spanning in mijn lijf is ontzettend afgenomen.. ik kon eerst gewoon vaak niet in slaap komen omdat mn spieren zo strak stonden, dat heb ik nu niet meer. Maar ja, ik hou wel in de gaten of het terugkomt, niet te snel gejuicht. Ik slaap wel zo ontzettend veel dieper, sta er echt van te kijken. Iedereen zegt ook dat ik er zo goed uitzie, ik denk omdat ik voor het eerst in jaren weer een beetje normaal slaap..
Vervelend dat je psychisch nog veel last heb van onrust. Ik heb ook nog met vlagen uitspattingen van emoties en veel verwardheid. Maar ik denk dat ik nu in een proces van een opgaande lijn zit, zolang ik aan mezelf werk en niet opgeef.. Ik denk dat dat ook voor jou zal gelden.
Heb de afgelopen weken echt uitspattingen gehad met mensen, waarbij ik uitbarstte in tranen of bevangen door emoties niet meer rustig kon praten. Ik denk dat het nog door de medicijnenswitch komt, kon echt de kleinste dingen niet hebben. En kon dingen ook niet goed plaatsen wat weer zorgt voor een hoop warsheid in mijn hoofd.
Die warsheid.. daar hou ik dus echt niet van! Ik wil juist graag controle hebben en de baas zijn over mezelf. Me niet uit het veld laten slaan door anderen, erboven kunnen staan. Ik weet dat dat niet altijd mogelijk is, maar vaak wel en dat voelt heerlijk voor mij. Innerlijke rust ofzo.
Daarom vind ik die verwardheid van de laatste weken echt maar niks niks niks, en word ik er helemaal labiel van (of het werkt juist omgekeerd dat weet ik ook niet). Gelukkig herwin ik mijn rationeel denken vaak algauw weer, en krijg ik het overzicht terug. Ik voel me soms echt zo'n hysterica!
Wel kut, want een van de aanvaringen was met mn broer. En het blijkt dat hij me helemaal niet goed begrepen heeft de afgelopen jaren. Hij denkt dat ik vooral lui ben geweest de afgelopen jaren, omdat ik altijd moe was, niet hard kon werken, geen bijbaantjes kon nemen. Heel af en toe ging ik stappen met vrienden, ook om niet geisoleerd te raken, en dan kon je me de hele week daarna opvegen. Zijn interpretatie was dan dat ik een uitgaansbeest was en daarom dan moe was en niet kon werken. Helemaal niet dus. Toch wel heel pijnlijk om te horen omdat ik toch wel dacht dat mn broer me wat beter kende dan dat... maar ja we zijn wel heel verschillend van elkaar, en hij heeft niet zo veel inlevingsvermogen. Mijn kleine broertje en ik lijken wel heel erg op elkaar qua manier van denken, en hij begrijpt me helemaal, dat ik er niks aan kan doen en dat ik er juist ontzettend van baal dat ik steeds geen energie heb om te werken.
Om van je eigen broer te horen dat hij zo'n verkeerde interpretatie van je gedrag heeft is echt wel pijnlijk! Juist omdat ik zelf zo erg vecht tegen het deel van mij dat zegt dat ik niet mag accepteren dat ik regelmatig erg moe ben. Juist omdat ik zo graag hard wil werken, maar wéét dat dat (nog niet in ieder geval) kan omdat mn herstel dan nog veel langer zal duren. Pff toch wel erg pijnlijk allemaal. Gelukkig heb ik hem meer mijn kant kunnen uitleggen en begreep hij dat hij totaal fout zat met zijn ideeen. De hele ruzie begon trouwens met een erg onredelijke woedeuitbarsting (door de medicijnenswitch) van mijn kant op een pesterijtje van hem. Hij wist niet dat ik aan het switchen was.
anoniem_40386 wijzigde dit bericht op 25-09-2007 12:45
Reden: .
Reden: .
% gewijzigd
