Steeds weer die onrust in mn lijf en moe

Hoi allemaal,



Vorig jaar ben ik mede door allerlei gedoe en vervelende gebeurtenissen behoorlijk ingestort: depressie, Pfeiffer, en diagnose gegeneraliseerde angststoornis. Slik tegenwoordig AD en ben in therapie. Het gaat echt veeel beter met me dan eerst, maar waar ik maar niet van af kom is de hele tijd die spanning in mn lijf. Ook sporten, yoga en relaxatie-oefeningen helpen maar nauwelijks.



Ik kan de spanning het best beschrijven als: het voelt alsof mn spieren de hele dag aangespannen zijn ook als ik gewoon lig of zit en probeer te ontspannen. Ook als mn spieren niet gespannen zijn voelen ze alsof ze gespannen zijn. Ik voel lichamelijke onrust door mn hele lijf.



Ik slaap, waarschijnlijk mede door die spanning, ook heel slecht. Vroeger ging ik ook heel veel knarsetanden s'nachts, doe ik nu wat minder maar nog steeds af en toe. Het irritanste is dat ik gemiddeld drie keer per nacht wakker wordt omdat ik naar de wc moet. Slaap daarna wel weer vrij snel in, maar irritant is het wel.



Ik doe rustiger aan met mn studie, maar het is heel vervelend dat ik telkens die spanning en moeheid heb, want voor een studie heb je natuurlijk wel energie nodig...



Ik hoop echt dat iemand tips voor me heeft! Ik wil hier echt graag vanaf want het is zo een rotgevoel om constant spanning in je lijf te hebben. Zoals nu ik ben rustig in mn hoofd maar mn lijf is supergespannen...

waaah dit wordt geen gezellig stukje, heb een onwijse baaldag!! Niet een specifieke reden, meer alles bij elkaar opgeteld. Ik werk en werk en werk aan mn gezondheid en ik krijg er parasieten en vermoeidheid voor terug. Klopt niet wat ik zeg natuurlijk, maar zo voelt het nu wel!!!



Onwijs stoïcijns leefgedrag, en nu weer geduld geduld geduld. Voor de uitslag van een test die niet eens heel betrouwbaar is.



En weeeeer kans op uitloop van mn studie. Niks voor mij ik wil het gewoon halen nou. snik...!

Die studie, eveneens als mn gezondheid, ze voelen nu als een eindeloos lange snelweg, waar is het eind? Wanneer eindelijk het eind??!!!! Ik word het zo zat. Ik wil afstuderen!! Ik moet een stage, maar het lijkt onmogelijk om er een te vinden! Ik heb bijna tien brieven gestuurd en maar natuurlijk moet ik weer geduld hebben maar ik heb hartstikke angst dat het niet gaat lukken!!

Straks moet ik het derde jaar van mn master ingaan als ik nu weer ga uitlopen. Echt niet relaxt!!!! Het voelt echt slecht En waarom is het ook zo dramatisch geregeld allemaal, ik moet toch gewoon in staat kunnen zijn af te studeren!!!!



Sorry ik moest het echt even kwijt voel me zo %#####*% !!!!!

Het gaat beter vandaag, gisteravond had ik mn eerste snowboardles en het was echt heel leuk!! Sporten blijft echt leuk en goed voor je. Werd meteen uit mn dip geblazen

hmmmm uit het ontlastingsonderzoek van mn vriend is niks gekomen grrrr!! Hopelijk komt er wel iets uit het mijne!!!

Ai ai. Er is ook niks gekomen uit al mijn onderzoeken... dus daar zit ik weer in de medische molen, en nu samen met mijn vriend....

Ik weet gewoon niet goed meer wat ik nu van alles moet denken. Mn vriend wordt allemaal verder onderzocht, ik waarschijnlijk ook. We hebben volgende week allebei weer een afspraak bij de dokter. Ik heb alleen verdomde weinig vertrouwen in al die onderzoekjes die mij de afgelopen tien jaar ook bijna nooit tot conclusies kon brengen.

Waaaah goed nieuws goed nieuws

Nou, stomme samenloop waarom ik dit niet eerder wist: de doktersassistente had niet goed gekeken bij de post, dus belde mij vrijdag terug maar kreeg mn voicemail, mijn telefoon tript en ik heb het bericht niet gekregen van mn telefoon dat ik een voicemail bericht heb. Omdat ik weet dat ik een triptelefoon heb luister ik vandaag mn voicemail om te kijken of er berichten zijn:

Jaaa van de doktersassistente dus, die zegt dat ze niet goed gekeken had en dat er wel parasieten (meerdere dus!!) zijn gevonden!!!!!! Echt relaxttt!! Duss morgenochtend afspraak dokter, en hopelijk gelijk meds mee!!

Bizar, wie had gedacht dat ik blij zou zijn met parasieten in mn darmen, maar dit betekent dus dat er wél een antwoord is en dat ik én mn vriend zich beter gaan voelen dus vandaar dat ik zo blij ben met beestjes in mn darmen



Ik reageer later op jouw verhaal Tenne! Ik kan nu niet lang blijven namelijk maar moest dit even kwijt

Hai Tenne!



Jaa ik vind het snowboarden echt heerlijk!! Tegen verwachting in, ik dacht dat ik het doodeng zou vinden, maar ik heb zoveel bescherming gekocht dat bang zijn een beetje onzin is .



Ik heb wat betreft vitaminepillen, eerst die van de kringapotheek, en dan twee per dag ervan, die bevielen goed (ik weet niet of er hulpstoffen etc. inzaten alleen). Omdat ik al zoveel pillen slik, heb ik een andere gezocht (waar je er maar 1 van hoeft te slikken), en dat is Centrum van A tot Zink geworden. Er zitten wel E-nummers in kwam ik later achter, maar ze vallen wel goed.



Goed hoor, dat je je beseft dat het zoveel beter gaat. Fulltime werk je toch zei je? Dat vind ik enorm knap. En ja, een studie, ik begrijp dat dat lokt nu het beter met je gaat. Het is waarschijnlijk even uitzoeken hoe dat dan gaat met geld. Misschien kan je een tijdje parttime gaan werken en deeltijd studeren? Of red je dat niet met geld. Misschien kan je een opleiding gaan volgen via je je werk? Dat scheelt ook nog geld, als het goed is betalen zij dan.

Ik begrijp wel dat het moeilijk is om uit te zoeken hoe en wat met gaan studeren. Maar ik zie een wil in jouw tekst en waar een wil is... juist .



Ik heb medicijnen voorgeschreven gekregen voor mijn darmparasieten, de parasieten heten dientamoeba fragilis. Er is nog niet extreem veel bekend over deze parasieten, maar bij sommige mensen kunnen ze klachten opleveren en bij andere weer niet. Deze parasiet kan vaak samen gaan met nog andere parasieten, dus ik hoop maar dat dit wel de enige is. Ik wil sowieso na een tijdje weer zo'n test doen om te kijken hoe het ervoor staat met de parasieten. De medicijnen hebben een slagingskans van 75 tot 80 procent.



Mijn vriend heeft dus niks uit zn test gekregen, maar de test is niet helemaal betrouwbaar dus hij moet hem opnieuw doen... Arme.

Hij is wel allergisch voor huismijt etc., dus dat gaan we nu ook aanpakken. Huismijtdodende middelen bestellen, en alles goed wassen en schoonhouden. Ik denk dat dat hem veel moeheid zal schelen.



Met mn studie gaat het weer opwaarts. Ik heb mn begeleider alles uitgelegd en een afspraak gemaakt, mn vriend helpt me met praktische dingen van mn onderzoek, en ik heb weer vertrouwen



Die medicijnen zullen me wel weer even verzwakken, maar ja, jammer dan, het is voor het goede doel he. Ik voel me in ieder geval nu weer erg goed, de situatie is positief geworden, gelukkig



Trouwens, ik heb een kookboekje van becel gekregen via via, staan echt onwijs veel heerlijke recepten met groenten in die goed in ons dieet passen!! Aanrader!!

Je krijgt het volgens mij als je zo'n bakspul van becel koopt, moet je even in de supermarkt kijken (ik geloof de AH, weet niet zeker).

Ik gebruik trouwens niet van die becel maar gewoon olijfolie. Maar de recepten in dat boekje zijn dus top!

Nou die medicijnen vallen best mee! Mn buik is wel een beetje hard en aan het pruttelen, maar het idee dat er allemaal vervelende dingen doodgaan erin vind ik fijn, dus dan maakt het niet uit!

Alleen mn vriend weet dus nog steeds niet of hij ook die parasiet heeft.. Hij mag weer lekker die poeptest gaan doen... Het is wel echt vervelend want ik wil natuurlijk niet dat hij ziek is en ik hoop gewoon dat dit niet lang gaat duren met hem en dat we erachter komen wat er aan de hand is. Hij voelt zich al maanden slecht en moe.

We hebben de afgelopen dagen wel flink onze kamer gesaneerd om zijn allergie te verlichten, wie weet dat hij zich nou beter gaat voelen.



Ik vond het al zwaar om telkens met mijn eigen gezondheidsproblemen-zorgen bezig te zijn en nu heeft mn vriend het ook . Maar wie weet, helpt de schone kamer, wie weet komt er iets uit de test. Ik moet gewoon volhouden.

En als ik naar mezelf kijk, dan komt er zelfs een sprankje hoop om de hoek kijken dat ik misschien, na deze medicijnkuur en dus dode parasietjes, misschien.. en vervolgens weer streng candidadieeten en goed blijven bewegen, misschien.. misschien.. word ik weer helemaal gezond... net als vroeger, elf-twaalf jaar geleden... misschien... het idee daaraan is schitterend.



En mn vriend die laat ik ook niet blijvend kwakkelen, hij moet hoe dan ook door blijven zoeken, tot hij uitvindt wat er aan de hand is.

Hi tenne!!

Ja, mijn kuur is inmiddels afgelopen, maar het duurt nog enkele dagen voor het uit mn systeem is. En het is nogal heftig spul, die medicijnen, dus mijn darmflora heeft ook weer tijd nodig om daarvan te herstellen. Maar ik merk al wel weer enige vooruitgang... Het magische geduld is weer het sleutelwoord



Heb tijdens de kuur extreem streng het candidadieet gevolgd, wat goed voelde. Maar was gisteravond uit eten gegaan, met spareribs (wist niet dat dat varkensvlees was..) en ijs en 1 glaasje rode wijn, nou voelde me weer aardig brak vannacht en vanmorgen. Maar.. ik merk wel dat mijn lichaam het nu beter trekt dan in het begin van het dieet, dat ik wel iets van een buffer aan het opbouwen ben.



Of de parasieten nou weg zijn, dan zou ik over een tijdje weer zo'n test moeten doen, maar dat is eigenlijk pas nodig in het geval dat ik weer klachten krijg. Ik moet het dus in de gaten houden. Maar mn gevoel zegt dat het goed gaat. Mn vriend die gaat morgen zijn testmateriaal inleveren, dus die moet nog weer een weekje wachten.. pff.. ik hoop echt voor hem dat ze nu wel de parasieten vinden en medicijnen geven, hij is nog heel veel moe, zit al een maand in de ziektewet... Maar het zal vast goed komen..



Goed om te horen dat dingen bij jou zo makkelijk blijven gaan in vergelijking met vroeger. Ik kan de verbazing totaal begrijpen. Ik ben zelf ook nog dagelijks verbaasd, mn moeder ook . En dan ben ik nog niet eens zo ver als jij.. maar het komt er wel aan, dat weet ik zeker! Ik zal ook nooit opgeven.

Ik heb de laatste tijd steeds last van stemmingswisselingen :( . Ik moet niet ongesteld worden ofzo. Maar ik heb dan, zoals vandaag, dat ik me gewoon de hele dag depri voel. Echt niet fijn... Terwijl, alles gewoon goed gaat, ik snap niet wat ik heb. Ik probeer me beter te voelen maar het gaat niet. Heb toch wel om de paar dagen zo'n extreme dipdag. Pfff. Voel me ook gewoon niet echt moe maar wel versufd, ook nergens zin in, niks is leuk. Heb dit niet iedere dag maar zoals vandaag, echt erg. Ook wel zwaar voor mn vriend denk ik. Het is sowieso wel zwaar, we zitten nu allebei constant thuis (hij is ziek, ik werk thuis) en we hebben maar een kleine ruimte waarin we wonen (nog studerend..). Het gaat goed, maar op een gegeven moment is het ook wel dat je het zat bent de heele dag op elkaars lip, dat hoef ik vast niet uit te leggen...



Hij krijgt gelukkig volgende week de uitslag van zijn test dus hopelijk kan ie nou aan de medicijnen en heb ik weer een fit vriendje in plaats van een dweil..



Met mijn moeder gaat het veel en veel beter, dankzij het dieet en de supplementen. Ze ziet er ook veel gezonder uit. Ze zegt ook dat ze ziet dat ik waanzinnig ben opgeknapt sinds het dieet. Ik denk dat ik de laatste tijd van die depridagen heb omdat mn lichaam zich constant aan het aanpassen is, eerst aan de nieuwe voedingsstijl, vervolgens weer die zware medicijnkuur die een aanslag op je lichaam doet, geen alcohol meer. Uiteindelijk natuurlijk allemaal goed voor je lijf, maar het kost ook heel wat moeite denk ik voor mn lichaam om opnieuw de goede balans te kunnen vinden... Telkens heftige veranderingen. En als ik eenmaal weer een beetje in balans ben zal ik me vast weer stabieler gaan voelen. Het is wel echt een groot gevecht, want ik kan knokken als een gek, maar af en toe raak ik ook uitgeput. Ik zie het licht zeker weten nog wel, maar het is wel verdomde vervelend dat het zoo lang duurt en zo pittig is allemaal.. Het is niet alleen het dieet, het is constant stoïcijns leven, het is alle stress en onrust proberen te vermijden, het is je schuldig voelen na een stukje chocola, het is het gevecht met mn stemmingswisselingen en piekeren, het is continu op de proef gesteld worden... en zoals nu, ik heb volgende week een sollicitatiegesprek voor mn stage, reken maar dat ik nerveus ben... Ik ga echt mn best doen maar ik kan het allemaal nog maar net aan..



Zo moest het even kwijt hoor, het heeft wel geholpen om een beetje van me af te schrijven

hi tenne!

heb geen prive berichtje gehad!



En: ik ben aangenomen voor de stage :)!!! Het gesprek ging echt beter dan ik had durven hopen, goed voor mn zelfvertrouwen



Gelukkig helemaal over mn dipdagje heen, het is echt af en toe dat ik me de hele dag kut kan voelen zonder reden maar gelukkig wordt het steeds minder. Volgens mij hangen ook die dipdagjes samen met slecht eten (dus dat de reden dat ik me slecht voel komt door slecht eten).... Maar ik denk ook dat zulke dagen misschien wel onvermijdelijk zijn....



Mn vriend die heeft dus niks uit zn test gekregen, maar hij heeft nu toch medicatie gekregen. Het kan zijn dat de test gewoon steeds net niet op de goede dag is afgenomen, en aangezien onze klachten zo erg op elkaar leken heeft de arts de medicijnen voorgeschreven. Gelukkig, eindelijk het idee dat er iets gedaan wordt. Hopelijk werkt het, ik heb vertrouwen..





Dat piekeren, dat heb ik de laatste tijd meer dan normaal, ik denk omdat ik nu toch weer nieuwe stressvolle dingen erbij krijg, zoals die stage. Ik moet echt gaan leren met meerdere dingen tegelijk te kunnen dealen. Dat hoort toch ook bij normaal functioneren... En dat gepieker grrr echt irritant hoor. Want ik wíl het niet, maar dat deel van mn denken is dan weer moeilijk te sturen....