Psyche
alle pijlers
Syndroom van Asperger
vrijdag 27 november 2009 om 08:44
Hallo allemaal,
Ik ben een jonge moeder met het Syndroom van Asperger, dit werd pas op mijn 26e ontdekt. Omdat autisme veel in de familie voor komt en mijn dochter (5) ook trekken vertoont zouden we haar hier graag op willen laten testen.
Onlangs heb ik een boek gelezen van een moeder die zelf ook een Asperger is en daarnaast zowel een autistische man als dochter heeft. Aan dit boek heb ik erg veel gehad.
Wie heeft er ook een kind met het Syndroom van Asperger en hoe gaan jullie daar mee om? Betreft het een jongen of een meisje? En zijn er verschillen tussen Asperger jongens en meisjes? Waar lopen jullie zoal tegenaan?
Groetjes,
Yadira
Ik ben een jonge moeder met het Syndroom van Asperger, dit werd pas op mijn 26e ontdekt. Omdat autisme veel in de familie voor komt en mijn dochter (5) ook trekken vertoont zouden we haar hier graag op willen laten testen.
Onlangs heb ik een boek gelezen van een moeder die zelf ook een Asperger is en daarnaast zowel een autistische man als dochter heeft. Aan dit boek heb ik erg veel gehad.
Wie heeft er ook een kind met het Syndroom van Asperger en hoe gaan jullie daar mee om? Betreft het een jongen of een meisje? En zijn er verschillen tussen Asperger jongens en meisjes? Waar lopen jullie zoal tegenaan?
Groetjes,
Yadira
vrijdag 27 november 2009 om 09:03
Onze zoon is onlangs geobserveerd en we gaan hem verder laten onderzoeken. De voorzichtige gok van de observant was ook Asperger. Wij dachten/denken zelf meer aan adhd.
Zoon is net 5 geworden. Heeft veel humor, houdt erg van voorlezen, films kijken en computeren en komt moeilijk tot niet tot spel. Hij vindt omgang met anderen moeilijk, doet andere kinderen al snel pijn omdat hij vanuit een eerste impuls reageert. (In plaats van in de kring te zeggen: ik wil liever niet dat je tegen me aan zit, duwt hij dat kindje). Hij hoort alles, alles, alles en kan niet filteren wat wel en niet belangrijk is. Lijfelijk voelen doet hij weer te weinig: hij heeft een te hoge pijngrens en beweegt de hele dag om zijn lijf maar te voelen.
Hij is slim. Heel slim. Maar: heeft een spanningsboog van een halve seconde en kan niets alleen. Je moet voortdurend bij hem staan/zitten en hem steeds helpen. Er komt dus op school weinig uit, behalve bij een 1 op 1 moment en thuis moet hij nog steeds geholpen worden met aankleden etc. Fijne motoriek is belabberd.
Ondertussen telt hij tot 200, in het engels tot 70 (betekenisvol), leest hij en houdt hij zich bezig met zwaartekracht, raketlandingen, scheppingstheorie etc.
Een heerlijk kind, een prachtig kind, mijn kind, maar ook een zeer intensief kind.
Voor ons heeft de eerste voorzichtige diagnose (er is wel iets aan de hand, misschien wel asperger) ons wel geholpen. Na 5 jaar weet je eindelijk dat het niet aan jezelf ligt.
We hebben een school gevonden (we zijn na drie maanden overgestapt) waar elk kind zijn eigen programma heeft, waar elk kind zijn eigen talenten heeft, elk kind mag anders dan anders zijn... dat is erg fijn. Er is superveel begrip voor ons mannetje
We staan nog aan het begin en we zijn benieuwd wat er komen gaat!
Zoon is net 5 geworden. Heeft veel humor, houdt erg van voorlezen, films kijken en computeren en komt moeilijk tot niet tot spel. Hij vindt omgang met anderen moeilijk, doet andere kinderen al snel pijn omdat hij vanuit een eerste impuls reageert. (In plaats van in de kring te zeggen: ik wil liever niet dat je tegen me aan zit, duwt hij dat kindje). Hij hoort alles, alles, alles en kan niet filteren wat wel en niet belangrijk is. Lijfelijk voelen doet hij weer te weinig: hij heeft een te hoge pijngrens en beweegt de hele dag om zijn lijf maar te voelen.
Hij is slim. Heel slim. Maar: heeft een spanningsboog van een halve seconde en kan niets alleen. Je moet voortdurend bij hem staan/zitten en hem steeds helpen. Er komt dus op school weinig uit, behalve bij een 1 op 1 moment en thuis moet hij nog steeds geholpen worden met aankleden etc. Fijne motoriek is belabberd.
Ondertussen telt hij tot 200, in het engels tot 70 (betekenisvol), leest hij en houdt hij zich bezig met zwaartekracht, raketlandingen, scheppingstheorie etc.
Een heerlijk kind, een prachtig kind, mijn kind, maar ook een zeer intensief kind.
Voor ons heeft de eerste voorzichtige diagnose (er is wel iets aan de hand, misschien wel asperger) ons wel geholpen. Na 5 jaar weet je eindelijk dat het niet aan jezelf ligt.
We hebben een school gevonden (we zijn na drie maanden overgestapt) waar elk kind zijn eigen programma heeft, waar elk kind zijn eigen talenten heeft, elk kind mag anders dan anders zijn... dat is erg fijn. Er is superveel begrip voor ons mannetje
We staan nog aan het begin en we zijn benieuwd wat er komen gaat!
vrijdag 27 november 2009 om 09:16
Tijdens het allereerste tien minuten gesprek wat we over onze zoon op school hadden kregen we van de juffen te horen dat onze zoon gedrag vertoonde wat niet bij een vier jarige zou passen (hij is inmiddels 5). Hij had een korte spanningsboog, sommige taken kon hij niet overzien, had concentratieproblemen en weinig contact in de klas. Omdat ik daartegen in opstand kwam ben ik op eigen initiatief naar een psychologenburo gegaan om hem te laten testen. Ik zou wel even laten zien dat er niks aan de hand wat, maar uiteindelijk bleek er dus wel wat te zijn. De ortopedagoog dacht aan of PDD Nos of het syndroom van Asperger. En ze dacht met name het laatste omdat zijn intelligentie wel normaal is en hij 'ouwelijk' taalgebruik soms heeft. Ze hield wel een slag om de arm, want hij kan pas met 8 echt definitief getest. Kennelijk bieden wij van onszelf al genoeg structuur en regelmaat want wij ondervinden eigenlijk thuis helemaal geen problemen. Soms is hij zo druk in zijn eigen spel dat je hem niet goed kunt bereiken, maar dat is eigenlijk het enige en hij neuriet heel veel. Daar vielen ze op school ook over. Ze vonden dat hij tijdens de kringgesprekken een stoorzender was. We beginnen in januari met sociale vaardigheidstraining en hij zit inmiddels op scouting. We dachten niet dat voetbal een goed idee was, hij kan helemaal niet overzien wat er op het veld gebeurt)
vrijdag 27 november 2009 om 09:17
Mijn insteek is nu dat hij de basisschool afmaakt en dat hij voldoende weerbaar is voor de Middelbare school. Overigens is het helemaal niet zo dat hij geen vriendjes heeft. De school pretendeert dat hij maar weinig contact met andere kinderen heeft en dat hij graag alleen speelt, maar daar zie ik niks van. Hij heeft zowiezo 5 kindjes waar hij mee speelt. Hoeveel vriendjes moet een kind nog hebben dan?
vrijdag 27 november 2009 om 09:20
Ik heb een hoogbegaafde aspergerzoon van 11 jaar. Wat een ontzettend heerlijk kind! Humoristisch, puur, eerlijk... Ik heb me zorgen gemaakt over zijn toekomst en dat zal ik blijven doen. Dit kind is anders, steekt zijn kop boven het maaiveld. Maar met zijn charme en zonneschijn gaat hij het vast redden... met een beetje hulp natuurlijk.
vrijdag 27 november 2009 om 09:32
quote:sosofie schreef op 27 november 2009 @ 09:20:
5 vriendjes lijkt me prima, toch?
Met 8 pas getest? Dat lijkt me niet... ik ken echt kinderen die al eerder een stempel kregen, n.a.v. onderzoek.
Sterkte!Dat zal ook wel, maar zij wil hem niet eerder testen dan dat hij een jaar of 8 is. En dat vind ik prima. Zoals de school hem ervaart zo ervaren wij hem namelijk niet. Mooi voorbeeld: hij zit nu op scouting. Volgens de school zou hij zich afzijdig van andere kinderen houden. De eerste keer dat we op scouting waren ging hij gewoon tussen de andere kinderen in zitten. En omdat we zo weinig problemen thuis ondervinden, vraag ik me ook af of hij wel het syndroom van Asperger heeft. Er zal vast 'iets' zijn, want ik heb hem een keer gezien tijdens een kijkles voor ouders tijdens zwemmen. Hij was druk, was niet bij de groep, hij gooide met dingen en deed van alles behalve wat met zwemmen te maken heeft. Her en der hoorde ik andere ouders ook zeggen dat dat jongetje zo raar deed, maar of dat ook Asperger is weet ik niet. Daarom vind ik het wel fijn dat hij pas met 8 echt getest wordt. Bovendien wil de orthopedagoog eerst het effect van een sociale vaardigheidstraining toetsen.
5 vriendjes lijkt me prima, toch?
Met 8 pas getest? Dat lijkt me niet... ik ken echt kinderen die al eerder een stempel kregen, n.a.v. onderzoek.
Sterkte!Dat zal ook wel, maar zij wil hem niet eerder testen dan dat hij een jaar of 8 is. En dat vind ik prima. Zoals de school hem ervaart zo ervaren wij hem namelijk niet. Mooi voorbeeld: hij zit nu op scouting. Volgens de school zou hij zich afzijdig van andere kinderen houden. De eerste keer dat we op scouting waren ging hij gewoon tussen de andere kinderen in zitten. En omdat we zo weinig problemen thuis ondervinden, vraag ik me ook af of hij wel het syndroom van Asperger heeft. Er zal vast 'iets' zijn, want ik heb hem een keer gezien tijdens een kijkles voor ouders tijdens zwemmen. Hij was druk, was niet bij de groep, hij gooide met dingen en deed van alles behalve wat met zwemmen te maken heeft. Her en der hoorde ik andere ouders ook zeggen dat dat jongetje zo raar deed, maar of dat ook Asperger is weet ik niet. Daarom vind ik het wel fijn dat hij pas met 8 echt getest wordt. Bovendien wil de orthopedagoog eerst het effect van een sociale vaardigheidstraining toetsen.
vrijdag 27 november 2009 om 09:32
quote:sosofie schreef op 27 november 2009 @ 09:20:
5 vriendjes lijkt me prima, toch?
Met 8 pas getest? Dat lijkt me niet... ik ken echt kinderen die al eerder een stempel kregen, n.a.v. onderzoek.
Sterkte!
Een stempel? Wat een naar woord. Diagnose dekt de lading beter vind ik!
Bij veel kinderen is het heel lang onduidelijk welke naam er precies bij hoort. Bij Roosskind hebben ze ook getwijfeld tussen pddnos en asperger.
Dus met 8 een officiële diagnose is in veel gevallen niet zo gek.
Als jouw kind overduidelijke asperger trekken vertoont, zal de diagnose wellicht eerder gesteld kunnen worden.
Misschien is het ook afhankelijk wáár het kind getest word.
5 vriendjes lijkt me prima, toch?
Met 8 pas getest? Dat lijkt me niet... ik ken echt kinderen die al eerder een stempel kregen, n.a.v. onderzoek.
Sterkte!
Een stempel? Wat een naar woord. Diagnose dekt de lading beter vind ik!
Bij veel kinderen is het heel lang onduidelijk welke naam er precies bij hoort. Bij Roosskind hebben ze ook getwijfeld tussen pddnos en asperger.
Dus met 8 een officiële diagnose is in veel gevallen niet zo gek.
Als jouw kind overduidelijke asperger trekken vertoont, zal de diagnose wellicht eerder gesteld kunnen worden.
Misschien is het ook afhankelijk wáár het kind getest word.
vrijdag 27 november 2009 om 09:33
Heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, wat een (h) erkenning!!
Krijgen jullie wel eens vervelende reacties uit de omgeving? Hoe gaan jullie daar mee om? Zo van laat maar, jullie weten niet beter of verdedigen jullie de kinderen en leggen een ander uit wat er aan de hand is?
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....
Krijgen jullie wel eens vervelende reacties uit de omgeving? Hoe gaan jullie daar mee om? Zo van laat maar, jullie weten niet beter of verdedigen jullie de kinderen en leggen een ander uit wat er aan de hand is?
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....
vrijdag 27 november 2009 om 10:06
quote:Yadira schreef op 27 november 2009 @ 09:33:
Heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, wat een (h) erkenning!!
Krijgen jullie wel eens vervelende reacties uit de omgeving? Hoe gaan jullie daar mee om? Zo van laat maar, jullie weten niet beter of verdedigen jullie de kinderen en leggen een ander uit wat er aan de hand is?
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....
Ik heb jarenlang een relatie gehad met een man met Asperger en ik ben nu een buddy van een jongen met Asperger, dus ik heb er wel wat ervaring mee.
Ik vind het daarom eerlijk gezegd wat overdreven om hierbij van een "gave" te spreken, want daar spreek je naar mijn mening van als een persoon een talent heeft dat door de meeste mensen als iets heel positiefs of iets om te benijden wordt gezien.
En in dit geval is het toch meer iets dat toch wel heel wat problemen geeft in het dagelijkse leven, omdat hun sociale vaardigheden niet zo goed zijn. Ik denk dan ook niet dat de meeste ouders of mensen die deze diagnose zelf krijgen staan te springen van vreugden als deze diagnose wordt gesteld. Ik zie het daarom dus toch echt wel een stoornis of een handicap.
Natuurlijk kan een kind met een handicap of stoornis een verrijking van je leven zijn, maar ik vind eerlijk gezegd de tendens om te doen alsof het iets prachtigs/bijzonders is nogal overdreven. Het lijkt me dat je als ouder toch liever een "gezond" kind krijgt, omdat je zorgen voor de toekomst en het geluk van je kind dan een stuk kleiner zijn.
Ik hoop niet dat ik mensen kwets met deze post, want dat is echt niet mijn bedoeling. Het is slechts mijn mening.
Heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, wat een (h) erkenning!!
Krijgen jullie wel eens vervelende reacties uit de omgeving? Hoe gaan jullie daar mee om? Zo van laat maar, jullie weten niet beter of verdedigen jullie de kinderen en leggen een ander uit wat er aan de hand is?
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....
Ik heb jarenlang een relatie gehad met een man met Asperger en ik ben nu een buddy van een jongen met Asperger, dus ik heb er wel wat ervaring mee.
Ik vind het daarom eerlijk gezegd wat overdreven om hierbij van een "gave" te spreken, want daar spreek je naar mijn mening van als een persoon een talent heeft dat door de meeste mensen als iets heel positiefs of iets om te benijden wordt gezien.
En in dit geval is het toch meer iets dat toch wel heel wat problemen geeft in het dagelijkse leven, omdat hun sociale vaardigheden niet zo goed zijn. Ik denk dan ook niet dat de meeste ouders of mensen die deze diagnose zelf krijgen staan te springen van vreugden als deze diagnose wordt gesteld. Ik zie het daarom dus toch echt wel een stoornis of een handicap.
Natuurlijk kan een kind met een handicap of stoornis een verrijking van je leven zijn, maar ik vind eerlijk gezegd de tendens om te doen alsof het iets prachtigs/bijzonders is nogal overdreven. Het lijkt me dat je als ouder toch liever een "gezond" kind krijgt, omdat je zorgen voor de toekomst en het geluk van je kind dan een stuk kleiner zijn.
Ik hoop niet dat ik mensen kwets met deze post, want dat is echt niet mijn bedoeling. Het is slechts mijn mening.
vrijdag 27 november 2009 om 10:18
Nou, als eenmaal de diagnose gesteld is, kan je er beter mee omgaan als het een verrijking en iets prachtigs is, want je zal toch wel moeten, want je kind is hoe dan ook, een verrijking en iets bijzonders, met of zonder Asperger.
En ja, ik vind het een verrijking, hoe ze in het leven staan en hoe ze beredeneren etc.
Als Da Vinci in deze tijd geboren was, had ie ws de diagnose Asperger gehad, net als vele andere grote.
En ja het heeft ook zijn nadelen, maar heeft iedereen die leeft die niet.
En ja, ik vind het een verrijking, hoe ze in het leven staan en hoe ze beredeneren etc.
Als Da Vinci in deze tijd geboren was, had ie ws de diagnose Asperger gehad, net als vele andere grote.
En ja het heeft ook zijn nadelen, maar heeft iedereen die leeft die niet.
vrijdag 27 november 2009 om 10:24
Ik heb van dichtbij vooral de problemen gezien waar een volwassen Asperger in het dagelijkse leven tegenaan loopt. Ze voelen zich vaak heel erg onbegrepen en dat lijkt me eerlijk gezegd geen pretje, vandaar mijn opmerkingen.
Dat je je eigen kind altijd als prachtig ziet met en zonder stoornis lijkt me logisch en dat is ook een mechanisme bij het ouderschap, maar een "gave" vind ik gewoon wat overdreven.
Dat je je eigen kind altijd als prachtig ziet met en zonder stoornis lijkt me logisch en dat is ook een mechanisme bij het ouderschap, maar een "gave" vind ik gewoon wat overdreven.
vrijdag 27 november 2009 om 10:29
Het woord stempel bedoel ik niet negatief hoor.
Asperger zie ik zeker niet als een gave. Ik denk/weet wel dat Asperger een stoornis is waarbij je heel veel aan kunt leren. Het gebrek aan inlevingsvermogen kun je bijsturen door vanaf jonge leeftijd daarop in te zetten.
Traincha. Wij hebben ook geen problemen met zoon. Wij zijn hem gewend, hij is ons gewend, we leiden een gestructureerd leven. Maar als je hem in een groep ziet functioneren, weet je gewoon niet wat je ziet. Dan ontspoort hij helemaal. Zolang hij1 op 1 begeleiding krijgt, is het een engel! Met hem naar het theater, museum, dolfinarium etc. is ook echt een feestje!
Asperger zie ik zeker niet als een gave. Ik denk/weet wel dat Asperger een stoornis is waarbij je heel veel aan kunt leren. Het gebrek aan inlevingsvermogen kun je bijsturen door vanaf jonge leeftijd daarop in te zetten.
Traincha. Wij hebben ook geen problemen met zoon. Wij zijn hem gewend, hij is ons gewend, we leiden een gestructureerd leven. Maar als je hem in een groep ziet functioneren, weet je gewoon niet wat je ziet. Dan ontspoort hij helemaal. Zolang hij1 op 1 begeleiding krijgt, is het een engel! Met hem naar het theater, museum, dolfinarium etc. is ook echt een feestje!
vrijdag 27 november 2009 om 10:34
Ik vind dat Iris gelijk heeft. Ik loop tegen bepaalde problemen aan, vooral als het gaat over mijn werkgelegenheid (ik heb een halve ID-baan/halve reguliere baan, en het is nog maar afwachten wat er in januari 2010 gaat gebeuren) en poging om een relatie aan te gaan, en mijn sociale vaardigheden te verbeteren. In januari 2010 dreig ik tussen wal en schip te vallen:
- te autistisch om een volledig reguliere baan te krijgen;
- te weinig autistisch (te "normaal") om een WSW-baan te krijgen (WSW = Wet Sociale Werkvoorziening).
Dat is nu eenmaal niet gemakkelijk als je autisme hebt. Ondanks dat ben ik wel vrolijk en maakt dat de pauzes op mijn werk levendig. Ik word nu meer gerespecteerd dan vroeger.
En de maatschappij is er op een of andere manier nog niet klaar voor, en dat ongeveer 65 jaar na het onderzoek van Hans Asperger, naar wie het Syndroom van Asperger genoemd is. Ik vind dat een minpunt.
Mensen zijn slecht voorgelicht en hebben een verkeerde indruk van mij als ze me niet echt goed kennen.
- te autistisch om een volledig reguliere baan te krijgen;
- te weinig autistisch (te "normaal") om een WSW-baan te krijgen (WSW = Wet Sociale Werkvoorziening).
Dat is nu eenmaal niet gemakkelijk als je autisme hebt. Ondanks dat ben ik wel vrolijk en maakt dat de pauzes op mijn werk levendig. Ik word nu meer gerespecteerd dan vroeger.
En de maatschappij is er op een of andere manier nog niet klaar voor, en dat ongeveer 65 jaar na het onderzoek van Hans Asperger, naar wie het Syndroom van Asperger genoemd is. Ik vind dat een minpunt.
Mensen zijn slecht voorgelicht en hebben een verkeerde indruk van mij als ze me niet echt goed kennen.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 27 november 2009 om 10:41
De gave, of het talent bestaat uit het feit dat elke asperger (dat is ook een kenmerk) extreem geïnteresseerd is in een spicifiek ding. (heb je het journaal van vandaag bekeken? de britse hacker die compu`s van de nasa op bewijzen voor buitenaards leven heeft doorgespit??)
Dit is een prachtig iets, kijk idd maar naar Bill Gates, da vinci en nog vele, succesvolle anderen. Aan de andere kant waren deze mensen sociaal emotioneel "nullen" en het is aan ons, ouders maar ook scholen om dit in een zo mooi mogelijke baan te kneden.
Het voorbeeld dat ik aanhaalde van de Brit is een mooie tav gave of handicap.
Hij had dus de gave om bijna onhackbare compu`s tóch te hacken maar er hangt hem wel een gevangenisstraf van 60 jaar boven het hoofd.
Sneu, bijzonder sneu!! Tragisch.
Dit is een prachtig iets, kijk idd maar naar Bill Gates, da vinci en nog vele, succesvolle anderen. Aan de andere kant waren deze mensen sociaal emotioneel "nullen" en het is aan ons, ouders maar ook scholen om dit in een zo mooi mogelijke baan te kneden.
Het voorbeeld dat ik aanhaalde van de Brit is een mooie tav gave of handicap.
Hij had dus de gave om bijna onhackbare compu`s tóch te hacken maar er hangt hem wel een gevangenisstraf van 60 jaar boven het hoofd.
Sneu, bijzonder sneu!! Tragisch.
vrijdag 27 november 2009 om 10:57
Er zijn wel wat autisten die het ver hebben geschopt, Albert Einstein is daar ook nog een voorbeeld van. En ik ben erg muzikaal. De vader van een autistische vriend van mij had ook een vorm van autisme en was huisarts. Een collega had autisme, was leraar, maar kwam bij een auto-ongeluk om het leven.
Maar zo in je dagelijks leven loopt je echt weleens tegen beperkingen aan; reden om te denken dat Iris gelijk heeft.
Maar zo in je dagelijks leven loopt je echt weleens tegen beperkingen aan; reden om te denken dat Iris gelijk heeft.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 27 november 2009 om 11:51
quote:iris1969 schreef op 27 november 2009 @ 10:06:
[...]
Ik heb jarenlang een relatie gehad met een man met Asperger en ik ben nu een buddy van een jongen met Asperger, dus ik heb er wel wat ervaring mee.
Ik vind het daarom eerlijk gezegd wat overdreven om hierbij van een "gave" te spreken, want daar spreek je naar mijn mening van als een persoon een talent heeft dat door de meeste mensen als iets heel positiefs of iets om te benijden wordt gezien.
En in dit geval is het toch meer iets dat toch wel heel wat problemen geeft in het dagelijkse leven, omdat hun sociale vaardigheden niet zo goed zijn. Ik denk dan ook niet dat de meeste ouders of mensen die deze diagnose zelf krijgen staan te springen van vreugden als deze diagnose wordt gesteld. Ik zie het daarom dus toch echt wel een stoornis of een handicap.
Natuurlijk kan een kind met een handicap of stoornis een verrijking van je leven zijn, maar ik vind eerlijk gezegd de tendens om te doen alsof het iets prachtigs/bijzonders is nogal overdreven. Het lijkt me dat je als ouder toch liever een "gezond" kind krijgt, omdat je zorgen voor de toekomst en het geluk van je kind dan een stuk kleiner zijn.
Ik hoop niet dat ik mensen kwets met deze post, want dat is echt niet mijn bedoeling. Het is slechts mijn mening.
In mijn ogen is het geen gave, maar ook geen stoornis of handicap. Het denkproces verloopt anders dan bij de meeste mensen. Omdat het onderwijs en de hele samenleving gebaseerd is op mensen die een ander denkproces hebben, vallen mensen met Asperger enigszins buiten de boot.
Kinderen die alleen maar Asperger zijn en daarnaast een normale tot hoge intelligentie hebben, kunnen aanleren om zich aan te passen (en wanneer zij volwassen zijn kunnen zij hun leven zodanig inrichten dat het bij hen past.) Wanneer kinderen met Asperger daarnaast ook een lage intelligentie hebben of stoornissen hebben, dan wordt het vaak een stuk ingewikkelder.
[...]
Ik heb jarenlang een relatie gehad met een man met Asperger en ik ben nu een buddy van een jongen met Asperger, dus ik heb er wel wat ervaring mee.
Ik vind het daarom eerlijk gezegd wat overdreven om hierbij van een "gave" te spreken, want daar spreek je naar mijn mening van als een persoon een talent heeft dat door de meeste mensen als iets heel positiefs of iets om te benijden wordt gezien.
En in dit geval is het toch meer iets dat toch wel heel wat problemen geeft in het dagelijkse leven, omdat hun sociale vaardigheden niet zo goed zijn. Ik denk dan ook niet dat de meeste ouders of mensen die deze diagnose zelf krijgen staan te springen van vreugden als deze diagnose wordt gesteld. Ik zie het daarom dus toch echt wel een stoornis of een handicap.
Natuurlijk kan een kind met een handicap of stoornis een verrijking van je leven zijn, maar ik vind eerlijk gezegd de tendens om te doen alsof het iets prachtigs/bijzonders is nogal overdreven. Het lijkt me dat je als ouder toch liever een "gezond" kind krijgt, omdat je zorgen voor de toekomst en het geluk van je kind dan een stuk kleiner zijn.
Ik hoop niet dat ik mensen kwets met deze post, want dat is echt niet mijn bedoeling. Het is slechts mijn mening.
In mijn ogen is het geen gave, maar ook geen stoornis of handicap. Het denkproces verloopt anders dan bij de meeste mensen. Omdat het onderwijs en de hele samenleving gebaseerd is op mensen die een ander denkproces hebben, vallen mensen met Asperger enigszins buiten de boot.
Kinderen die alleen maar Asperger zijn en daarnaast een normale tot hoge intelligentie hebben, kunnen aanleren om zich aan te passen (en wanneer zij volwassen zijn kunnen zij hun leven zodanig inrichten dat het bij hen past.) Wanneer kinderen met Asperger daarnaast ook een lage intelligentie hebben of stoornissen hebben, dan wordt het vaak een stuk ingewikkelder.
vrijdag 27 november 2009 om 12:18
Ik ben daarom vaak sociaal en extravert (voor een autist), maar dit komt bij mij vaak door een andere manier tot stand dan bij een gemiddelde niet-autist. Sociale wederkerigheid en echt reageren om datgene wat anderen zeggen, heb ik met veel oefenen moeten aanleren. Beelddenken helpt bij mij daar behoorlijk bij.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 27 november 2009 om 12:39
quote:sosofie schreef op 27 november 2009 @ 10:29:
Traincha. Wij hebben ook geen problemen met zoon. Wij zijn hem gewend, hij is ons gewend, we leiden een gestructureerd leven. Maar als je hem in een groep ziet functioneren, weet je gewoon niet wat je ziet. Dan ontspoort hij helemaal. Zolang hij1 op 1 begeleiding krijgt, is het een engel! Met hem naar het theater, museum, dolfinarium etc. is ook echt een feestje!Zeg dat. Ik heb hem net gezien tijdens een schooloptreden. Nu is het niet zo dat hij volledig ontspoord in een groep, maar hij gaat wel merkwaardig gedrag vertonen. Dan gaat hij gebaren maken en robot achtige geluiden maken.
Traincha. Wij hebben ook geen problemen met zoon. Wij zijn hem gewend, hij is ons gewend, we leiden een gestructureerd leven. Maar als je hem in een groep ziet functioneren, weet je gewoon niet wat je ziet. Dan ontspoort hij helemaal. Zolang hij1 op 1 begeleiding krijgt, is het een engel! Met hem naar het theater, museum, dolfinarium etc. is ook echt een feestje!Zeg dat. Ik heb hem net gezien tijdens een schooloptreden. Nu is het niet zo dat hij volledig ontspoord in een groep, maar hij gaat wel merkwaardig gedrag vertonen. Dan gaat hij gebaren maken en robot achtige geluiden maken.
vrijdag 27 november 2009 om 12:42
quote:Yadira schreef op 27 november 2009 @ 09:33:
Heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, wat een (h) erkenning!!
Krijgen jullie wel eens vervelende reacties uit de omgeving? Hoe gaan jullie daar mee om? Zo van laat maar, jullie weten niet beter of verdedigen jullie de kinderen en leggen een ander uit wat er aan de hand is?
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....Ja. Vooral mijn vader kan er niet mee omgaan en irriteert zich met name aan het drukke gedrag van mijn zoon.
Heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe, wat een (h) erkenning!!
Krijgen jullie wel eens vervelende reacties uit de omgeving? Hoe gaan jullie daar mee om? Zo van laat maar, jullie weten niet beter of verdedigen jullie de kinderen en leggen een ander uit wat er aan de hand is?
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....Ja. Vooral mijn vader kan er niet mee omgaan en irriteert zich met name aan het drukke gedrag van mijn zoon.
vrijdag 27 november 2009 om 13:04
Op de kinderboederij waar ik werk kom vaak een jongetje van 9 waarvan ik als "leek met ervaring" veel Asperger-achtige trekken in herken: heel erg onhandig, chaotisch en druk in groepen en dan ook reuze irritant, maar 1 op 1 heel lief en behulpzaam.
Helaas wil zijn moeder hier niets van weten en heeft hem als hoogbegaafd bestempeld. Zij brandt hem echt tot zijn sokken af als hij weer eens iets verkeerds of onhandigs doet en dat vind ik zo zielig voor hem, want ik zie hoe hij groeit als hij een complimentje krijgt (wat dus bijna nooit gebeurt). Ik prijs hem daarom maar extra uitbundig als hij een konijntje iets minder beroerd dan anders vasthoudt .
Helaas wil zijn moeder hier niets van weten en heeft hem als hoogbegaafd bestempeld. Zij brandt hem echt tot zijn sokken af als hij weer eens iets verkeerds of onhandigs doet en dat vind ik zo zielig voor hem, want ik zie hoe hij groeit als hij een complimentje krijgt (wat dus bijna nooit gebeurt). Ik prijs hem daarom maar extra uitbundig als hij een konijntje iets minder beroerd dan anders vasthoudt .
