Psyche
alle pijlers
Syndroom van Asperger
vrijdag 27 november 2009 om 08:44
Hallo allemaal,
Ik ben een jonge moeder met het Syndroom van Asperger, dit werd pas op mijn 26e ontdekt. Omdat autisme veel in de familie voor komt en mijn dochter (5) ook trekken vertoont zouden we haar hier graag op willen laten testen.
Onlangs heb ik een boek gelezen van een moeder die zelf ook een Asperger is en daarnaast zowel een autistische man als dochter heeft. Aan dit boek heb ik erg veel gehad.
Wie heeft er ook een kind met het Syndroom van Asperger en hoe gaan jullie daar mee om? Betreft het een jongen of een meisje? En zijn er verschillen tussen Asperger jongens en meisjes? Waar lopen jullie zoal tegenaan?
Groetjes,
Yadira
Ik ben een jonge moeder met het Syndroom van Asperger, dit werd pas op mijn 26e ontdekt. Omdat autisme veel in de familie voor komt en mijn dochter (5) ook trekken vertoont zouden we haar hier graag op willen laten testen.
Onlangs heb ik een boek gelezen van een moeder die zelf ook een Asperger is en daarnaast zowel een autistische man als dochter heeft. Aan dit boek heb ik erg veel gehad.
Wie heeft er ook een kind met het Syndroom van Asperger en hoe gaan jullie daar mee om? Betreft het een jongen of een meisje? En zijn er verschillen tussen Asperger jongens en meisjes? Waar lopen jullie zoal tegenaan?
Groetjes,
Yadira
dinsdag 1 december 2009 om 12:10
Ik zit eens na te denken over relaties tussen een autist en een "hulpverlener", dus een vrouw (of man) die zich een hulpverlener voelt.
Ik weet niet of het te realiseren is, maar als de autist in kwestie enige ondersteuning nodig heeft, kan hij die beter krijgen van een professional. Het zou een psycholoog of een relatietherapeut kunnen zijn. De partner zou een rol moeten spelen die hij/zij ook zou spelen in een relatie met een niet-autist, en niet de rol van een hulpverlener. Een "gewone" partner heeft die kennis niet in huis, en dat kan men van hem/haar ook niet verwachten.
Er zijn ook fora voor mensen met een autistische (of een PDD/NOS- of Asperger-)partner.
Ik weet niet of het te realiseren is, maar als de autist in kwestie enige ondersteuning nodig heeft, kan hij die beter krijgen van een professional. Het zou een psycholoog of een relatietherapeut kunnen zijn. De partner zou een rol moeten spelen die hij/zij ook zou spelen in een relatie met een niet-autist, en niet de rol van een hulpverlener. Een "gewone" partner heeft die kennis niet in huis, en dat kan men van hem/haar ook niet verwachten.
Er zijn ook fora voor mensen met een autistische (of een PDD/NOS- of Asperger-)partner.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 1 december 2009 om 17:35
Hans, mijn vriend heeft wel hulp, 1x per week heeft hij een gesprek bij de Riagg. Hij heeft het idee dat ze hem niet begrijpen en/of serieus nemen. Mss komt het doordat hij zich niet helder of adequaat kan uiten maar dat weet ik niet want ik ben nooit bij die gesprekken. De rest vd week vraagt hij veel steun, aandacht en bevestiging bij mij.
Ik hou wat afstand uit zelfbescherming. Dat komt door m'n vorige relatie, waarin ik mezelf te veel heb weggecijferd bij een partner die chronische pijn en psychosociale problemen had. Toen het met m'n nieuwe vriend bergafwaarts ging was m'n eerste gedachte 'o nee niet weer' i.p.v. 'wat rot voor je, hoe kan ik je steunen'. Ik voel me daar schuldig over.
Even iets anders; ik vind dat m'n vriend behoorlijk veel medicijnen slikt (8 pillen per dag waarvan 2x daags een tablet Carbamazepine 200 mg). Ik heb de bijsluiter gegoogeld: Het wordt voorgeschreven bij o.a. epilepsie en manisch depressiviteit. Dat laatste lijkt aardig overeen te komen met zijn stemmingswisselingen in de afgelopen maand. Maar ja ik moet voorzichtig zijn met m'n oordeel want ik ben geen arts.
Is het een veel voorgeschreven middel bij mensen met een beperking in het autistisch spectrum?
Ik hou wat afstand uit zelfbescherming. Dat komt door m'n vorige relatie, waarin ik mezelf te veel heb weggecijferd bij een partner die chronische pijn en psychosociale problemen had. Toen het met m'n nieuwe vriend bergafwaarts ging was m'n eerste gedachte 'o nee niet weer' i.p.v. 'wat rot voor je, hoe kan ik je steunen'. Ik voel me daar schuldig over.
Even iets anders; ik vind dat m'n vriend behoorlijk veel medicijnen slikt (8 pillen per dag waarvan 2x daags een tablet Carbamazepine 200 mg). Ik heb de bijsluiter gegoogeld: Het wordt voorgeschreven bij o.a. epilepsie en manisch depressiviteit. Dat laatste lijkt aardig overeen te komen met zijn stemmingswisselingen in de afgelopen maand. Maar ja ik moet voorzichtig zijn met m'n oordeel want ik ben geen arts.
Is het een veel voorgeschreven middel bij mensen met een beperking in het autistisch spectrum?
dinsdag 1 december 2009 om 17:59
quote:wereldmeid schreef op 01 december 2009 @ 17:35:
Hans, mijn vriend heeft wel hulp, 1x per week heeft hij een gesprek bij de Riagg. Hij heeft het idee dat ze hem niet begrijpen en/of serieus nemen. Mss komt het doordat hij zich niet helder of adequaat kan uiten maar dat weet ik niet want ik ben nooit bij die gesprekken. De rest vd week vraagt hij veel steun, aandacht en bevestiging bij mij.
Ik heb geen flauw idee of hij dat niet fors kan beperken, zodat jij wat meer ontlast wordt, en de steun en aandacht bij de hulpverleners gaat zoeken.
quote:Even iets anders; ik vind dat m'n vriend behoorlijk veel medicijnen slikt (8 pillen per dag waarvan 2x daags een tablet Carbamazepine 200 mg). Ik heb de bijsluiter gegoogeld: Het wordt voorgeschreven bij o.a. epilepsie en manisch depressiviteit. Dat laatste lijkt aardig overeen te komen met zijn stemmingswisselingen in de afgelopen maand. Maar ja ik moet voorzichtig zijn met m'n oordeel want ik ben geen arts.
Is het een veel voorgeschreven middel bij mensen met een beperking in het autistisch spectrum?
Ik heb weinig verstand van medicatie bij autisme, en dat komt omdat ik geen medicatie slik m.b.t. autisme. (Ja, ik heb wel medicatie, maar dat heeft betrekking op mijn astma). Risperdal wordt weleens voorgeschreven. Dit helpt, volgens mij, om de gedachten te ordenen. Mijn huisgenoot slikt dat.
In het verleden (tot een paar jaar geleden) had ik één keer per maand een gesprek met Mediant (zo heet de RIAGG in mijn woonplaats) en - tot nog toe - een gesprek met mijn zaakwaarnemer per twee weken. Die gesprekken zijn vaak erg kort.
Ik bedenk me trouwens ook, dat je vriend (en indirect jij dus ook) niet alleen kampt met autisme, maar mogelijk ook met manisch-depressiviteit, dingen die je dus meer belasten.
Hans, mijn vriend heeft wel hulp, 1x per week heeft hij een gesprek bij de Riagg. Hij heeft het idee dat ze hem niet begrijpen en/of serieus nemen. Mss komt het doordat hij zich niet helder of adequaat kan uiten maar dat weet ik niet want ik ben nooit bij die gesprekken. De rest vd week vraagt hij veel steun, aandacht en bevestiging bij mij.
Ik heb geen flauw idee of hij dat niet fors kan beperken, zodat jij wat meer ontlast wordt, en de steun en aandacht bij de hulpverleners gaat zoeken.
quote:Even iets anders; ik vind dat m'n vriend behoorlijk veel medicijnen slikt (8 pillen per dag waarvan 2x daags een tablet Carbamazepine 200 mg). Ik heb de bijsluiter gegoogeld: Het wordt voorgeschreven bij o.a. epilepsie en manisch depressiviteit. Dat laatste lijkt aardig overeen te komen met zijn stemmingswisselingen in de afgelopen maand. Maar ja ik moet voorzichtig zijn met m'n oordeel want ik ben geen arts.
Is het een veel voorgeschreven middel bij mensen met een beperking in het autistisch spectrum?
Ik heb weinig verstand van medicatie bij autisme, en dat komt omdat ik geen medicatie slik m.b.t. autisme. (Ja, ik heb wel medicatie, maar dat heeft betrekking op mijn astma). Risperdal wordt weleens voorgeschreven. Dit helpt, volgens mij, om de gedachten te ordenen. Mijn huisgenoot slikt dat.
In het verleden (tot een paar jaar geleden) had ik één keer per maand een gesprek met Mediant (zo heet de RIAGG in mijn woonplaats) en - tot nog toe - een gesprek met mijn zaakwaarnemer per twee weken. Die gesprekken zijn vaak erg kort.
Ik bedenk me trouwens ook, dat je vriend (en indirect jij dus ook) niet alleen kampt met autisme, maar mogelijk ook met manisch-depressiviteit, dingen die je dus meer belasten.
World of Warcraft: Legion
woensdag 2 december 2009 om 19:18
Ik ken het medicijn ook niet. Vraag me af (weet het niet zeker) of epilepsie en autistisch spectrum vaker met elkaar samenvallen dan in een gewone populatie. Er wordt mij wel voorgesteld om medicatie te gebruiken, iets waar ik vrij huiverig voor ben vanwege vervlakking, gelegenheidsinsulten en gewichtstoename. Niet in de laatste plaats omdat ik bang ben dat het toch niet helpt.
woensdag 2 december 2009 om 19:44
Ik zit me ook af te vragen of er relaties zijn tussen autisme en andere aandoeningen/eigenschappen. Ik denk dan aan (misschien stereotiep, maar het zijn slechts mijn vermoeden):
- allergieën*;
- astma*;
- beelddenken* (ik kan trouwens ook geluiddenken);
- bij- of verziendheid*;
- eczeem*;
- depressie;
- (dus ook) epilepsie;
- homoseksualiteit (zover ik weet bij autistische vrouwen);
- man zijn (80 % van de autisten zijn mannen; slechts 20 % zijn vrouwen)*;
- slaapproblemen;
- synesthesie (waarbij geluid bijv. een geursensatie geeft);
- zwakzinnigheid.
Sterretje betekent dat ik die eigenschappen/aandoeningen heb.
- allergieën*;
- astma*;
- beelddenken* (ik kan trouwens ook geluiddenken);
- bij- of verziendheid*;
- eczeem*;
- depressie;
- (dus ook) epilepsie;
- homoseksualiteit (zover ik weet bij autistische vrouwen);
- man zijn (80 % van de autisten zijn mannen; slechts 20 % zijn vrouwen)*;
- slaapproblemen;
- synesthesie (waarbij geluid bijv. een geursensatie geeft);
- zwakzinnigheid.
Sterretje betekent dat ik die eigenschappen/aandoeningen heb.
World of Warcraft: Legion
donderdag 3 december 2009 om 05:38
donderdag 3 december 2009 om 07:34
Het is uit. Gisteravond hebben m'n vriend en ik er na een lang gesprek een punt achter gezet. We zijn samen tot de conclusie gekomen dat een relatie niet voor ons is weggelegd.
Er zijn geen harde woorden gevallen, geen verwijten. Het is goed zo. Ik denk dat we allebei beter af zijn.
Of een vriendschap er (op termijn) wel inzit, weet ik niet.
Er zijn geen harde woorden gevallen, geen verwijten. Het is goed zo. Ik denk dat we allebei beter af zijn.
Of een vriendschap er (op termijn) wel inzit, weet ik niet.
donderdag 3 december 2009 om 15:54
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het ook niet mee valt om een relatie te hebben met iemand met een autistische stoornis, dus het verbaast me eerlijk gezegd niet dat het nu uit is.
Uiteraard vind ik het wel heel naar voor jullie beiden en gek genoeg vind ik het zelfs nog naarder voor je vriend, want de kans op een fijne en gelijkwaardige relatie is voor hem niet zo groot.
Daarom kan ik me ook zo goed voorstellen dat het heel verdrietig is als je een kind hebt met een dergelijke stoornis, want dan komen dergelijke problemen eerder op zijn/haar pad dan bij iemand die deze stoornis niet heeft.
Uiteraard vind ik het wel heel naar voor jullie beiden en gek genoeg vind ik het zelfs nog naarder voor je vriend, want de kans op een fijne en gelijkwaardige relatie is voor hem niet zo groot.
Daarom kan ik me ook zo goed voorstellen dat het heel verdrietig is als je een kind hebt met een dergelijke stoornis, want dan komen dergelijke problemen eerder op zijn/haar pad dan bij iemand die deze stoornis niet heeft.
donderdag 3 december 2009 om 15:59
quote:hans66 schreef op 02 december 2009 @ 19:44:
Ik zit me ook af te vragen of er relaties zijn tussen autisme en andere aandoeningen/eigenschappen. Ik denk dan aan (misschien stereotiep, maar het zijn slechts mijn vermoeden):
- allergieën*;
- astma*;
- beelddenken* (ik kan trouwens ook geluiddenken);
- bij- of verziendheid*;
- eczeem*;
- depressie;
- (dus ook) epilepsie;
- homoseksualiteit (zover ik weet bij autistische vrouwen);
- man zijn (80 % van de autisten zijn mannen; slechts 20 % zijn vrouwen)*;
- slaapproblemen;
- synesthesie (waarbij geluid bijv. een geursensatie geeft);
- zwakzinnigheid.
Sterretje betekent dat ik die eigenschappen/aandoeningen heb.
Ik kan me voorstellen dat dergelijke dingen inderdaad samenhangen met autisme en aangewante stoornissen, al ken ik hier geen wetenschappelijke onderbouwing voor.
Zelf voeg ik hier nog aan toe:
- kans op obsessies bijvoorbeeld op sexueel gebied (overmatig porno kijken e.d.);
- kans op dwangneuroses zoals bijvoorbeeld smetvrees;
- kans op sexuele stoornissen zoals erectieproblemen.
Iemand daar herkenning bij?
Ik zit me ook af te vragen of er relaties zijn tussen autisme en andere aandoeningen/eigenschappen. Ik denk dan aan (misschien stereotiep, maar het zijn slechts mijn vermoeden):
- allergieën*;
- astma*;
- beelddenken* (ik kan trouwens ook geluiddenken);
- bij- of verziendheid*;
- eczeem*;
- depressie;
- (dus ook) epilepsie;
- homoseksualiteit (zover ik weet bij autistische vrouwen);
- man zijn (80 % van de autisten zijn mannen; slechts 20 % zijn vrouwen)*;
- slaapproblemen;
- synesthesie (waarbij geluid bijv. een geursensatie geeft);
- zwakzinnigheid.
Sterretje betekent dat ik die eigenschappen/aandoeningen heb.
Ik kan me voorstellen dat dergelijke dingen inderdaad samenhangen met autisme en aangewante stoornissen, al ken ik hier geen wetenschappelijke onderbouwing voor.
Zelf voeg ik hier nog aan toe:
- kans op obsessies bijvoorbeeld op sexueel gebied (overmatig porno kijken e.d.);
- kans op dwangneuroses zoals bijvoorbeeld smetvrees;
- kans op sexuele stoornissen zoals erectieproblemen.
Iemand daar herkenning bij?
donderdag 3 december 2009 om 18:02
quote:iris1969 schreef op 03 december 2009 @ 15:54:
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het ook niet mee valt om een relatie te hebben met iemand met een autistische stoornis, dus het verbaast me eerlijk gezegd niet dat het nu uit is.
Daarbij kwamen ook nog andere problemen bij, die de relatie nog extra zwaar maken
quote:Uiteraard vind ik het wel heel naar voor jullie beiden en gek genoeg vind ik het zelfs nog naarder voor je vriend, want de kans op een fijne en gelijkwaardige relatie is voor hem niet zo groot.Ik heb ook problemen met het vinden van een leuke relatie. Ik ben er soms intensief mee bezig, maar soms kan het me echt niet boeien, en interesseer ik me voor andere dingen. Mij wordt weleens gezegd dat ik ongeïnteresseerd ben naar vrouwen. Dat heeft natuurlijk een oorzaak. Aan de andere kant kan ik vrouwen niet dwingen een relatie met mij aan te gaan. Desinteresse is dus wederzijds.
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het ook niet mee valt om een relatie te hebben met iemand met een autistische stoornis, dus het verbaast me eerlijk gezegd niet dat het nu uit is.
Daarbij kwamen ook nog andere problemen bij, die de relatie nog extra zwaar maken
quote:Uiteraard vind ik het wel heel naar voor jullie beiden en gek genoeg vind ik het zelfs nog naarder voor je vriend, want de kans op een fijne en gelijkwaardige relatie is voor hem niet zo groot.Ik heb ook problemen met het vinden van een leuke relatie. Ik ben er soms intensief mee bezig, maar soms kan het me echt niet boeien, en interesseer ik me voor andere dingen. Mij wordt weleens gezegd dat ik ongeïnteresseerd ben naar vrouwen. Dat heeft natuurlijk een oorzaak. Aan de andere kant kan ik vrouwen niet dwingen een relatie met mij aan te gaan. Desinteresse is dus wederzijds.
hans66 wijzigde dit bericht op 03-12-2009 18:08
Reden: Grammatica.
Reden: Grammatica.
% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
donderdag 3 december 2009 om 18:07
quote:iris1969 schreef op 03 december 2009 @ 15:59:
- kans op obsessies bijvoorbeeld op sexueel gebied (overmatig porno kijken e.d.);
- kans op dwangneuroses zoals bijvoorbeeld smetvrees;
- kans op sexuele stoornissen zoals erectieproblemen.
Iemand daar herkenning bij?
1. Overmatig porno kijken zou misschien kunnen ontstaan door gebrek aan seksuele ervaring met vrouwen. Dat is de enige verklaring die ik kan vinden.
2. Dwangneuroses zouden misschien kunnen ontstaan door ongecontroleerde gedachten.
3. Erectieproblemen kunnen tal van oorzaken hebben. Zenuwachtigheid en depressiviteit zou ik als enige oorzaak kunnen nomen. Ikzelf heb daar geen last van.
- kans op obsessies bijvoorbeeld op sexueel gebied (overmatig porno kijken e.d.);
- kans op dwangneuroses zoals bijvoorbeeld smetvrees;
- kans op sexuele stoornissen zoals erectieproblemen.
Iemand daar herkenning bij?
1. Overmatig porno kijken zou misschien kunnen ontstaan door gebrek aan seksuele ervaring met vrouwen. Dat is de enige verklaring die ik kan vinden.
2. Dwangneuroses zouden misschien kunnen ontstaan door ongecontroleerde gedachten.
3. Erectieproblemen kunnen tal van oorzaken hebben. Zenuwachtigheid en depressiviteit zou ik als enige oorzaak kunnen nomen. Ikzelf heb daar geen last van.
World of Warcraft: Legion
donderdag 3 december 2009 om 18:08
donderdag 3 december 2009 om 18:09
quote:Yadira schreef op 27 november 2009 @ 09:33:
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....Sorry, maar hier kan ik het niet mee eens zijn. Een relatie met een volwassen asperger is niet te doen.
Dat Aspergers bijzonder zijn dat staat vast! Ik zie het persoonlijk dan ook niet als een stoornis of handicap maar als een gave, al denkt de buitenwereld hier helaas vaak anders over.....Sorry, maar hier kan ik het niet mee eens zijn. Een relatie met een volwassen asperger is niet te doen.
donderdag 3 december 2009 om 18:27
Of dat wel of niet te doen hangt toch van twee dingen af:
- In hoeverre kan of wil de niet-autist zich aan de ander aanpassen?
- Wat is de vorm van zijn of haar autisme?
Ikzelf kan me niet zo goed aanpassen, als de vrouw in kwestie een zwaardere vorm van autisme heeft. Dan kan er ook te veel van mij worden gevergd. Ik zou niet sowieso een relatie met een Asperger- of een PDD/NOS-vrouw willen uitsluiten.
Ik kan me voorstellen dat relaties waarvan de een autistisch is, vaak niet glad verlopen. Dit kan ook gelden voor relaties tussen twee autisten, waarbij de een een veel lichtere vorm van autisme heeft. Die zou net zo goed geconfronteerd worden met zwaardere problemen van de ander, hetzelfde als wat een niet-autist ervaart.
- In hoeverre kan of wil de niet-autist zich aan de ander aanpassen?
- Wat is de vorm van zijn of haar autisme?
Ikzelf kan me niet zo goed aanpassen, als de vrouw in kwestie een zwaardere vorm van autisme heeft. Dan kan er ook te veel van mij worden gevergd. Ik zou niet sowieso een relatie met een Asperger- of een PDD/NOS-vrouw willen uitsluiten.
Ik kan me voorstellen dat relaties waarvan de een autistisch is, vaak niet glad verlopen. Dit kan ook gelden voor relaties tussen twee autisten, waarbij de een een veel lichtere vorm van autisme heeft. Die zou net zo goed geconfronteerd worden met zwaardere problemen van de ander, hetzelfde als wat een niet-autist ervaart.
World of Warcraft: Legion
donderdag 3 december 2009 om 18:43
quote:mamzelle schreef op 03 december 2009 @ 18:08:
Inzake de comorbiditeit zijn er wel lijstjes te vinden op het internet, onder andere op wikipedia. In het lijstje op wikipedia worden bij slechts enkelen daarvan percentages genoemd.Comorbiditeit is het woord waar ik naar zocht. De eigenschappen die ik opnoemde zijn geen symptomen van autisme (een groot aantal van die eigenschppen heb ik niet, en daar staat daarom ook geen sterrejt), maar eigenschappen die bij autisten vaker voorkomen dan bij niet-autisten. Bij niet-autisten is het percentage lager, maar niet gelijk aan 0. Een ander woord dat daar misschien mee verband houdt, maar waarbij ik de betekenis niet helder heb, is "correlatie".
Inzake de comorbiditeit zijn er wel lijstjes te vinden op het internet, onder andere op wikipedia. In het lijstje op wikipedia worden bij slechts enkelen daarvan percentages genoemd.Comorbiditeit is het woord waar ik naar zocht. De eigenschappen die ik opnoemde zijn geen symptomen van autisme (een groot aantal van die eigenschppen heb ik niet, en daar staat daarom ook geen sterrejt), maar eigenschappen die bij autisten vaker voorkomen dan bij niet-autisten. Bij niet-autisten is het percentage lager, maar niet gelijk aan 0. Een ander woord dat daar misschien mee verband houdt, maar waarbij ik de betekenis niet helder heb, is "correlatie".
World of Warcraft: Legion
donderdag 3 december 2009 om 18:54
quote:hans66 schreef op 03 december 2009 @ 18:29:
Overigens, zal Yadira nog reageren op de recentere berichten in dit topic?Ik vrees het niet Hans, want we zijn natuurlijk erg afgedwaald van haar OP (herkenning bij opvoeding van een Asperger kind) en daarbij zien de meesten het niet als een gave zoals zij dat wel doet, dus ik vrees dat er voor haar niet veel uit dit topic te halen valt. Ze had het waarschijnlijk beter bij "kinderen" kunnen plaatsen.
Overigens, zal Yadira nog reageren op de recentere berichten in dit topic?Ik vrees het niet Hans, want we zijn natuurlijk erg afgedwaald van haar OP (herkenning bij opvoeding van een Asperger kind) en daarbij zien de meesten het niet als een gave zoals zij dat wel doet, dus ik vrees dat er voor haar niet veel uit dit topic te halen valt. Ze had het waarschijnlijk beter bij "kinderen" kunnen plaatsen.
donderdag 3 december 2009 om 20:12
donderdag 3 december 2009 om 20:36
Ja inderdaad Mamzelle. Dit roept heel veel interessant vragen op als:
is het makkelijker omdat je veel in je eigen kind herkent of juist moeilijker omdat je niet weet of jouw beeld van de werkelijkheid de juiste is? Heb je bewust toch de keuze voor een kind gemaakt terwijl je weet dat het erfelijk is of wist je het toen nog niet?
Dit soort dingen lijken me best interessant om te weten.
is het makkelijker omdat je veel in je eigen kind herkent of juist moeilijker omdat je niet weet of jouw beeld van de werkelijkheid de juiste is? Heb je bewust toch de keuze voor een kind gemaakt terwijl je weet dat het erfelijk is of wist je het toen nog niet?
Dit soort dingen lijken me best interessant om te weten.
donderdag 3 december 2009 om 22:00
quote:iris1969 schreef op 03 december 2009 @ 15:54:
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het ook niet mee valt om een relatie te hebben met iemand met een autistische stoornis, dus het verbaast me eerlijk gezegd niet dat het nu uit is.
Uiteraard vind ik het wel heel naar voor jullie beiden en gek genoeg vind ik het zelfs nog naarder voor je vriend, want de kans op een fijne en gelijkwaardige relatie is voor hem niet zo groot.
Ik vind het ook zeker vervelend voor hem maar het gaat niet zo ver dat ik me schuldig voel. Hij heeft zelf een gezonde dosis realisme getoond en dat siert hem, omdat er ondanks alles wederzijdse gevoelens zijn.
Daarom kan ik me ook zo goed voorstellen dat het heel verdrietig is als je een kind hebt met een dergelijke stoornis, want dan komen dergelijke problemen eerder op zijn/haar pad dan bij iemand die deze stoornis niet heeft.
Dat verklaart ook voor een groot deel de overmatige bezorgdheid van zijn moeder maar bezorgdheid kan ook te ver gaan. Een tijdje geleden heeft ze zich ongevraagd over onze evt. kinderwens uitgesproken (ik was daar niet bij).
Ik heb het er heel moeilijk mee gehad dat hij het normaal vond om dat soort intieme relatie-onderwerpen met haar te bespreken.
Het bleek dat hij veel geduld met z'n moeder had vanwege de problemen die hij vroeger in het gezin heeft veroorzaakt. Sinds zijn vader is overleden heeft hij een betere band met z'n moeder gekregen. Op zich fijn voor hen natuurlijk en ik kan voor veel dingen begrip opbrengen maar dit ging me echt te ver.
Met alle respect, als je zoon 36 is dan wordt het toch echt tijd hem de ruimte te geven zijn eigen leven te laten leiden ondanks zijn beperkingen.
Eig is het nu niet meer belangrijk want onze relatie is voorbij.
Maar ik wilde het toch even kwijt.
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het ook niet mee valt om een relatie te hebben met iemand met een autistische stoornis, dus het verbaast me eerlijk gezegd niet dat het nu uit is.
Uiteraard vind ik het wel heel naar voor jullie beiden en gek genoeg vind ik het zelfs nog naarder voor je vriend, want de kans op een fijne en gelijkwaardige relatie is voor hem niet zo groot.
Ik vind het ook zeker vervelend voor hem maar het gaat niet zo ver dat ik me schuldig voel. Hij heeft zelf een gezonde dosis realisme getoond en dat siert hem, omdat er ondanks alles wederzijdse gevoelens zijn.
Daarom kan ik me ook zo goed voorstellen dat het heel verdrietig is als je een kind hebt met een dergelijke stoornis, want dan komen dergelijke problemen eerder op zijn/haar pad dan bij iemand die deze stoornis niet heeft.
Dat verklaart ook voor een groot deel de overmatige bezorgdheid van zijn moeder maar bezorgdheid kan ook te ver gaan. Een tijdje geleden heeft ze zich ongevraagd over onze evt. kinderwens uitgesproken (ik was daar niet bij).
Ik heb het er heel moeilijk mee gehad dat hij het normaal vond om dat soort intieme relatie-onderwerpen met haar te bespreken.
Het bleek dat hij veel geduld met z'n moeder had vanwege de problemen die hij vroeger in het gezin heeft veroorzaakt. Sinds zijn vader is overleden heeft hij een betere band met z'n moeder gekregen. Op zich fijn voor hen natuurlijk en ik kan voor veel dingen begrip opbrengen maar dit ging me echt te ver.
Met alle respect, als je zoon 36 is dan wordt het toch echt tijd hem de ruimte te geven zijn eigen leven te laten leiden ondanks zijn beperkingen.
Eig is het nu niet meer belangrijk want onze relatie is voorbij.
Maar ik wilde het toch even kwijt.
vrijdag 4 december 2009 om 09:44
Hallo allemaal,
heel erg bedankt voor jullie reacties. Door problemen met mijn computer heb ik helaas niet eerder kunnen reageren
Mijn excuses voor deze late reactie. Ik doe mijn best om vandaag alle reacties door te nemen en hier ook op te reageren, want ik zie dat mijn topic toch interessante vragen met zich meebrengt. Wie weet hebben we er allemaal wat aan!
Ik neem dus nog wel degelijk deel aan de "discussie" alleen heb ik zoals gezegd niet eerder kunnen reageren.
Groetjes,
Yadira
heel erg bedankt voor jullie reacties. Door problemen met mijn computer heb ik helaas niet eerder kunnen reageren
Mijn excuses voor deze late reactie. Ik doe mijn best om vandaag alle reacties door te nemen en hier ook op te reageren, want ik zie dat mijn topic toch interessante vragen met zich meebrengt. Wie weet hebben we er allemaal wat aan!
Ik neem dus nog wel degelijk deel aan de "discussie" alleen heb ik zoals gezegd niet eerder kunnen reageren.
Groetjes,
Yadira
