Psyche
alle pijlers
Syndroom van Asperger
vrijdag 27 november 2009 om 08:44
Hallo allemaal,
Ik ben een jonge moeder met het Syndroom van Asperger, dit werd pas op mijn 26e ontdekt. Omdat autisme veel in de familie voor komt en mijn dochter (5) ook trekken vertoont zouden we haar hier graag op willen laten testen.
Onlangs heb ik een boek gelezen van een moeder die zelf ook een Asperger is en daarnaast zowel een autistische man als dochter heeft. Aan dit boek heb ik erg veel gehad.
Wie heeft er ook een kind met het Syndroom van Asperger en hoe gaan jullie daar mee om? Betreft het een jongen of een meisje? En zijn er verschillen tussen Asperger jongens en meisjes? Waar lopen jullie zoal tegenaan?
Groetjes,
Yadira
Ik ben een jonge moeder met het Syndroom van Asperger, dit werd pas op mijn 26e ontdekt. Omdat autisme veel in de familie voor komt en mijn dochter (5) ook trekken vertoont zouden we haar hier graag op willen laten testen.
Onlangs heb ik een boek gelezen van een moeder die zelf ook een Asperger is en daarnaast zowel een autistische man als dochter heeft. Aan dit boek heb ik erg veel gehad.
Wie heeft er ook een kind met het Syndroom van Asperger en hoe gaan jullie daar mee om? Betreft het een jongen of een meisje? En zijn er verschillen tussen Asperger jongens en meisjes? Waar lopen jullie zoal tegenaan?
Groetjes,
Yadira
vrijdag 4 december 2009 om 10:34
quote:wereldmeid schreef op 03 december 2009 @ 22:00:
[...]
Dat verklaart ook voor een groot deel de overmatige bezorgdheid van zijn moeder maar bezorgdheid kan ook te ver gaan. Een tijdje geleden heeft ze zich ongevraagd over onze evt. kinderwens uitgesproken (ik was daar niet bij).
Ik heb het er heel moeilijk mee gehad dat hij het normaal vond om dat soort intieme relatie-onderwerpen met haar te bespreken.
Het bleek dat hij veel geduld met z'n moeder had vanwege de problemen die hij vroeger in het gezin heeft veroorzaakt. Sinds zijn vader is overleden heeft hij een betere band met z'n moeder gekregen. Op zich fijn voor hen natuurlijk en ik kan voor veel dingen begrip opbrengen maar dit ging me echt te ver.
Met alle respect, als je zoon 36 is dan wordt het toch echt tijd hem de ruimte te geven zijn eigen leven te laten leiden ondanks zijn beperkingen.
Eig is het nu niet meer belangrijk want onze relatie is voorbij.
Maar ik wilde het toch even kwijt.
Ach ik kan me wel voorstellen dat je een kind met een stoornis minder makkelijk loslaat dan een "gezond" kind, ook al is hij dan al lang volwassen. Dat vond mijn ex-schoonmoeder ook moeilijk en ook al had ik er toen de pest in, nu begrijp ik het wel.
Ook snap ik wel dat ze zich ongevraagd heeft uitgesproken over jullie eventuele kinderwens, want zij kent als geen ander de problemen die dit met zich mee brengt als jullie kind ook autistisch zou zijn én ze realisseert zich waarschijnlijk heel goed dat haar zoon waarschijnlijk niet zo geschikt is voor het vaderschap. Ook dit is uiteraard niet leuk voor jou, maar ze wil alleen haar zoon beschermen.
Uiteraard hoef jij je totaal niet schuldig over jullie breuk te voelen, want wat je hebt geprobeerd is bijna onmogelijk en veel mensen lukt dit niet. Alleen jij zal waarschijnlijk wel weer een nieuwe liefde vinden en hij waarschijnlijk een stuk moeilijker en dat vind ik best naar voor hem en dat bedoelde ik alleen met mijn opmerking.
[...]
Dat verklaart ook voor een groot deel de overmatige bezorgdheid van zijn moeder maar bezorgdheid kan ook te ver gaan. Een tijdje geleden heeft ze zich ongevraagd over onze evt. kinderwens uitgesproken (ik was daar niet bij).
Ik heb het er heel moeilijk mee gehad dat hij het normaal vond om dat soort intieme relatie-onderwerpen met haar te bespreken.
Het bleek dat hij veel geduld met z'n moeder had vanwege de problemen die hij vroeger in het gezin heeft veroorzaakt. Sinds zijn vader is overleden heeft hij een betere band met z'n moeder gekregen. Op zich fijn voor hen natuurlijk en ik kan voor veel dingen begrip opbrengen maar dit ging me echt te ver.
Met alle respect, als je zoon 36 is dan wordt het toch echt tijd hem de ruimte te geven zijn eigen leven te laten leiden ondanks zijn beperkingen.
Eig is het nu niet meer belangrijk want onze relatie is voorbij.
Maar ik wilde het toch even kwijt.
Ach ik kan me wel voorstellen dat je een kind met een stoornis minder makkelijk loslaat dan een "gezond" kind, ook al is hij dan al lang volwassen. Dat vond mijn ex-schoonmoeder ook moeilijk en ook al had ik er toen de pest in, nu begrijp ik het wel.
Ook snap ik wel dat ze zich ongevraagd heeft uitgesproken over jullie eventuele kinderwens, want zij kent als geen ander de problemen die dit met zich mee brengt als jullie kind ook autistisch zou zijn én ze realisseert zich waarschijnlijk heel goed dat haar zoon waarschijnlijk niet zo geschikt is voor het vaderschap. Ook dit is uiteraard niet leuk voor jou, maar ze wil alleen haar zoon beschermen.
Uiteraard hoef jij je totaal niet schuldig over jullie breuk te voelen, want wat je hebt geprobeerd is bijna onmogelijk en veel mensen lukt dit niet. Alleen jij zal waarschijnlijk wel weer een nieuwe liefde vinden en hij waarschijnlijk een stuk moeilijker en dat vind ik best naar voor hem en dat bedoelde ik alleen met mijn opmerking.
vrijdag 4 december 2009 om 10:35
quote:Yadira schreef op 04 december 2009 @ 09:44:
Hallo allemaal,
heel erg bedankt voor jullie reacties. Door problemen met mijn computer heb ik helaas niet eerder kunnen reageren
Mijn excuses voor deze late reactie. Ik doe mijn best om vandaag alle reacties door te nemen en hier ook op te reageren, want ik zie dat mijn topic toch interessante vragen met zich meebrengt. Wie weet hebben we er allemaal wat aan!
Ik neem dus nog wel degelijk deel aan de "discussie" alleen heb ik zoals gezegd niet eerder kunnen reageren.
Groetjes,
YadiraWat leuk dat je ook weer van de partij bent! Ik ben reuzebenieuwd naar jouw ervaringen bij de opvoeding van je kind als Asperger zijnde.
Hallo allemaal,
heel erg bedankt voor jullie reacties. Door problemen met mijn computer heb ik helaas niet eerder kunnen reageren
Mijn excuses voor deze late reactie. Ik doe mijn best om vandaag alle reacties door te nemen en hier ook op te reageren, want ik zie dat mijn topic toch interessante vragen met zich meebrengt. Wie weet hebben we er allemaal wat aan!
Ik neem dus nog wel degelijk deel aan de "discussie" alleen heb ik zoals gezegd niet eerder kunnen reageren.
Groetjes,
YadiraWat leuk dat je ook weer van de partij bent! Ik ben reuzebenieuwd naar jouw ervaringen bij de opvoeding van je kind als Asperger zijnde.
vrijdag 4 december 2009 om 10:49
Ik vind mezelf niet zo geschikt als vader. Ik voorzie grote problemen als ik kinderen heb en die zijn op een gegeven moment in de puberteit. En dan ben ik tegen de 60.
Ik werk op school met leerlingen tussen 14 en 18. Omgang met hen is soms lastig. Meisjes laten zich t.o.v. mij wel van hun vriendelijke kant zien, maar ik hoor van collega's wel andere minder mooie kanten van hun. Jongens zijn recht voor de raap, en willen nogal respectloos zijn. Ik ben bang dat mijn eigen kinderen dat ook zullen zijn.
Nee, ik zie het niet zitten om vader te zijn.
Mijn ouders hebben zich daarbij neergelegd. Mijn broer is 1989 overleden; mijn zus heeft een zware vorm van schizofrenie en weigert medicatie. Zij is qua zelfredzaamheid veel meer gehandicapt dan ik ben. En ik zie me geen kinderen krijgen. Een relatie lijkt onwaarschijnlijk; ondanks ik mijn best doe mijn sociale vaardigheden te verbeteren.
Ik werk op school met leerlingen tussen 14 en 18. Omgang met hen is soms lastig. Meisjes laten zich t.o.v. mij wel van hun vriendelijke kant zien, maar ik hoor van collega's wel andere minder mooie kanten van hun. Jongens zijn recht voor de raap, en willen nogal respectloos zijn. Ik ben bang dat mijn eigen kinderen dat ook zullen zijn.
Nee, ik zie het niet zitten om vader te zijn.
Mijn ouders hebben zich daarbij neergelegd. Mijn broer is 1989 overleden; mijn zus heeft een zware vorm van schizofrenie en weigert medicatie. Zij is qua zelfredzaamheid veel meer gehandicapt dan ik ben. En ik zie me geen kinderen krijgen. Een relatie lijkt onwaarschijnlijk; ondanks ik mijn best doe mijn sociale vaardigheden te verbeteren.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 4 december 2009 om 10:50
Iris, ik vind het ook vervelend voor hem dat hij wrs niet zo snel een andere vriendin zal vinden.
Ik wou alleen even aangeven dat ik me als klein kind betutteld voelde. Ze heeft opm. gemaakt zoals: of we wel uitkeken in bed. Ze had blijkbaar het lef niet om dat tegen mij te zeggen. En m'n vriend kon niet tegen haar op.
Door haar zoon te willen beschermen had ze mij op termijn bij hem weggejaagd.
Of hij geschikt is voor het vaderschap of niet, dat is iets waar hij zelf wel over uit was. Hij heeft meer dan eens gezegd dat hij zich over veel dingen onzeker voelde omdat z'n moeder bezorgd was dat hij weer zou afglijden naar een opname. Triest dat z'n moeder dus het tegenovergestelde bereikte van wat ze in gedachten had.
Ik heb in een eerdere relatie ook zo'n dominante schoonmoeder gehad dus vandaar dat ik daar gevoelig voor ben.
Ik wou alleen even aangeven dat ik me als klein kind betutteld voelde. Ze heeft opm. gemaakt zoals: of we wel uitkeken in bed. Ze had blijkbaar het lef niet om dat tegen mij te zeggen. En m'n vriend kon niet tegen haar op.
Door haar zoon te willen beschermen had ze mij op termijn bij hem weggejaagd.
Of hij geschikt is voor het vaderschap of niet, dat is iets waar hij zelf wel over uit was. Hij heeft meer dan eens gezegd dat hij zich over veel dingen onzeker voelde omdat z'n moeder bezorgd was dat hij weer zou afglijden naar een opname. Triest dat z'n moeder dus het tegenovergestelde bereikte van wat ze in gedachten had.
Ik heb in een eerdere relatie ook zo'n dominante schoonmoeder gehad dus vandaar dat ik daar gevoelig voor ben.
vrijdag 4 december 2009 om 10:57
Inderdaad Hans, dat ging mij dus ook veel te ver.
Als ze het nu gezegd had waar ik bij was, dan had ik tenminste kunnen reageren. De reactie van m'n vriend naar haar was, om haar gerust te stellen: 'Mam, maak je geen zorgen want Wereldmeid heeft ook geen kinderwens'. Dat is idd zo, maar het gaat me veel te ver dat hij dat aanvoerde.
Je voelt 'm al, ik heb daarover behoorlijk veel mot gehad met m'n vriend. Ik wou dat hij duidelijke grenzen stelde maar hij was daar niet aan toe.
Als ze het nu gezegd had waar ik bij was, dan had ik tenminste kunnen reageren. De reactie van m'n vriend naar haar was, om haar gerust te stellen: 'Mam, maak je geen zorgen want Wereldmeid heeft ook geen kinderwens'. Dat is idd zo, maar het gaat me veel te ver dat hij dat aanvoerde.
Je voelt 'm al, ik heb daarover behoorlijk veel mot gehad met m'n vriend. Ik wou dat hij duidelijke grenzen stelde maar hij was daar niet aan toe.
vrijdag 4 december 2009 om 11:09
vrijdag 4 december 2009 om 11:33
Dit voorval zegt vlgs mij iets over de mate waarin zij haar zoon voor vol aanziet. Eig behandelt ze hem nog steeds als een kind.
Gelukkig hoef ik me daar niet meer druk om te maken.
Ik zou Yadira en andere moeders van kinderen met autistische beperkingen met dit voorbeeld willen meegeven dat overbezorgdheid een averechts effect kan hebben op het zelfvertrouwen van je kind en nadelige effecten kan hebben op zijn/haar evt. partnerrelatie.
Maar dit geldt niet alleen voor moeders met een kind met een beperking.
Gelukkig hoef ik me daar niet meer druk om te maken.
Ik zou Yadira en andere moeders van kinderen met autistische beperkingen met dit voorbeeld willen meegeven dat overbezorgdheid een averechts effect kan hebben op het zelfvertrouwen van je kind en nadelige effecten kan hebben op zijn/haar evt. partnerrelatie.
Maar dit geldt niet alleen voor moeders met een kind met een beperking.
vrijdag 4 december 2009 om 19:16
Aardig off-topic: op http://www.psychologiemagazine.nl/web/Tests.htm
kun je testen of je autistische trekjes hebt.
En yep, ik heb flink wat autistische trekken, score was 30.
Gelukkig voor mezelf en mijn omgeving heb ik een nerd-achtige baan en geen relatie en/of kinderen.
kun je testen of je autistische trekjes hebt.
En yep, ik heb flink wat autistische trekken, score was 30.
Gelukkig voor mezelf en mijn omgeving heb ik een nerd-achtige baan en geen relatie en/of kinderen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 4 december 2009 om 19:32
vrijdag 4 december 2009 om 19:48
quote:hans66 schreef op 04 december 2009 @ 19:32: Ik wist wel dat ik niet zo hoog zou scoren omdat ik ook gesteld ben op sociale gebeurtenissen.
Daar heb ik nu juist een godsgruwelijke hekel aan.
Als het aan mij lag, werden ze verboden, begraven en verbannen naar Mars.
Daar heb ik nu juist een godsgruwelijke hekel aan.
Als het aan mij lag, werden ze verboden, begraven en verbannen naar Mars.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 4 december 2009 om 20:06
quote:iris1969 schreef op 04 december 2009 @ 19:54:
Haha, sociale babbeltjes in de lift of bij het koffieapparaat, kringverjaardagen bij de familie, een verjaardig of jublieum op het werk, een oude bekende op straat tegenkomen. Ik ben er dol op (NOT).
Ik weet inmiddels redelijk hoe het moet...
Van harte zal het nooit echt gaan ben ik bang.
Het is bij mij altijd een soort van 'O ja! Nu hoor ik dit en dat te zeggen/vragen, laat ik dat maar doen dan.'
Bij veel vragen uit die test had ik ook zo'n gevoel: ik weet nu hoe het hoort, uit mezelf zou ik het niet doen.
Haha, sociale babbeltjes in de lift of bij het koffieapparaat, kringverjaardagen bij de familie, een verjaardig of jublieum op het werk, een oude bekende op straat tegenkomen. Ik ben er dol op (NOT).
Ik weet inmiddels redelijk hoe het moet...
Van harte zal het nooit echt gaan ben ik bang.
Het is bij mij altijd een soort van 'O ja! Nu hoor ik dit en dat te zeggen/vragen, laat ik dat maar doen dan.'
Bij veel vragen uit die test had ik ook zo'n gevoel: ik weet nu hoe het hoort, uit mezelf zou ik het niet doen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 4 december 2009 om 20:21
quote:iris1969 schreef op 04 december 2009 @ 20:16:
Precies, ik trek ook naar believe het blik "sociaal gewenst gedrag" open, maar uit mezelf voel ik die behoefte echt niet. Het blijft toch een beetje toneelspelen voor mij.
Dat geldt niet alleen voor autistische types natuurlijk.
Ik heb een collega die allerlei notities maakt als ze een klant aan de lijn heeft. Als zij vraagt hoe het met hem/haar gaat en de klant vertelt over een kind met griep, dan noteert ze dat en vraagt bij het volgende grsprek hoe het met kindlief gaat. Tja.
Precies, ik trek ook naar believe het blik "sociaal gewenst gedrag" open, maar uit mezelf voel ik die behoefte echt niet. Het blijft toch een beetje toneelspelen voor mij.
Dat geldt niet alleen voor autistische types natuurlijk.
Ik heb een collega die allerlei notities maakt als ze een klant aan de lijn heeft. Als zij vraagt hoe het met hem/haar gaat en de klant vertelt over een kind met griep, dan noteert ze dat en vraagt bij het volgende grsprek hoe het met kindlief gaat. Tja.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 4 december 2009 om 20:27
Daar heb je gelijk in, want heel veel mensen houden niet van sociale verplichtingen en/of zijn er slecht in, maar mensen met autistische trekken zijn er vaak extra slecht in. In dat opzicht heb ik dus ook wat van die trekken, want het roept bij mij veel weerstand op én ik ben er bar slecht in.
Wat jij beschrijft van die collega schijnt bij netwerken te horen en het schijnt ook heel goed te werken, want mensen voelen zich dan veel erg "gezien", net als bij veel complimentjes geven. Ik vind het nogal doorzichtig, maar ja dat doorziet dus niet iedereen.
Wat jij beschrijft van die collega schijnt bij netwerken te horen en het schijnt ook heel goed te werken, want mensen voelen zich dan veel erg "gezien", net als bij veel complimentjes geven. Ik vind het nogal doorzichtig, maar ja dat doorziet dus niet iedereen.
vrijdag 4 december 2009 om 21:34
quote:tonkje schreef op 04 december 2009 @ 20:21:
Ik heb een collega die allerlei notities maakt als ze een klant aan de lijn heeft. Als zij vraagt hoe het met hem/haar gaat en de klant vertelt over een kind met griep, dan noteert ze dat en vraagt bij het volgende grsprek hoe het met kindlief gaat. Tja.Dat vind ik eigenlijk niet gek. Als ze heel veel klanten heeft, vind ik het juist heel slim dat ze schrijft: "Klant X heeft kind met griep."
Ik heb een collega die allerlei notities maakt als ze een klant aan de lijn heeft. Als zij vraagt hoe het met hem/haar gaat en de klant vertelt over een kind met griep, dan noteert ze dat en vraagt bij het volgende grsprek hoe het met kindlief gaat. Tja.Dat vind ik eigenlijk niet gek. Als ze heel veel klanten heeft, vind ik het juist heel slim dat ze schrijft: "Klant X heeft kind met griep."
World of Warcraft: Legion
vrijdag 4 december 2009 om 21:48
Maar daarna gebruikt ze die info om een goede indruk bij die klant te maken, net alsof ze echt begaan is met zijn kind en het daarom onthouden heeft, in plaats van dat het een verkooptruc is. Ik vind het dus een beetje goedkoop, maar mensen schijnen hier met open ogen in te trappen en het heerlijk te vinden.
vrijdag 4 december 2009 om 21:48
quote:hans66 schreef op 04 december 2009 @ 21:34:
[...]
Dat vind ik eigenlijk niet gek. Als ze heel veel klanten heeft, vind ik het juist heel slim dat ze schrijft: "Klant X heeft kind met griep."
Aan de ene kant is het natuurlijk helemaal niet gek, dat ze daar even een krabbeltje van maakt. Een 'normaal' mens onthoudt zoiets niet. Maar aan de ander kant, denkt die klant misschien 'wat leuk dat ze dat onthouden heeft!' of die klant denkt 'wat een trut, denkt ze nu echt dat ik geloof dat ik echt denkt dat ze dat onthouden heeft?!'
Ach, het is natuurlijk allemaal een spel van verwachtingen en of die wel/niet echt uitkomen enzo.
Daarom hou ik niet zo van het sociale gedoe. Al is het wel een interessant gebeuren: wat is echt, wat is nep, en maakt het eigenlijk wel uit of het echt of nep is? Wanneer mag je wel een krabbel van iets maken om het nog echt te doen zijn en wanneer is het echt nep?
Er zijn vast wel geleerden in wat dan ook die daar dan weer een studie van maken.
[...]
Dat vind ik eigenlijk niet gek. Als ze heel veel klanten heeft, vind ik het juist heel slim dat ze schrijft: "Klant X heeft kind met griep."
Aan de ene kant is het natuurlijk helemaal niet gek, dat ze daar even een krabbeltje van maakt. Een 'normaal' mens onthoudt zoiets niet. Maar aan de ander kant, denkt die klant misschien 'wat leuk dat ze dat onthouden heeft!' of die klant denkt 'wat een trut, denkt ze nu echt dat ik geloof dat ik echt denkt dat ze dat onthouden heeft?!'
Ach, het is natuurlijk allemaal een spel van verwachtingen en of die wel/niet echt uitkomen enzo.
Daarom hou ik niet zo van het sociale gedoe. Al is het wel een interessant gebeuren: wat is echt, wat is nep, en maakt het eigenlijk wel uit of het echt of nep is? Wanneer mag je wel een krabbel van iets maken om het nog echt te doen zijn en wanneer is het echt nep?
Er zijn vast wel geleerden in wat dan ook die daar dan weer een studie van maken.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 4 december 2009 om 21:51
quote:iris1969 schreef op 04 december 2009 @ 21:48:
Maar daarna gebruikt ze die info om een goede indruk bij die klant te maken, net alsof ze echt begaan is met zijn kind en het daarom onthouden heeft, in plaats van dat het een verkooptruc is. Ik vind het dus een beetje goedkoop, maar mensen schijnen hier met open ogen in te trappen en het heerlijk te vinden.En zelfs als je weet dat het niet echt is, schijnt het nog zo te zijn dat je het dat nog heerlijk vindt.
Maar daarna gebruikt ze die info om een goede indruk bij die klant te maken, net alsof ze echt begaan is met zijn kind en het daarom onthouden heeft, in plaats van dat het een verkooptruc is. Ik vind het dus een beetje goedkoop, maar mensen schijnen hier met open ogen in te trappen en het heerlijk te vinden.En zelfs als je weet dat het niet echt is, schijnt het nog zo te zijn dat je het dat nog heerlijk vindt.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 4 december 2009 om 22:37
quote:tonkje schreef op 04 december 2009 @ 20:21:
[...]
Dat geldt niet alleen voor autistische types natuurlijk.
Ik heb een collega die allerlei notities maakt als ze een klant aan de lijn heeft. Als zij vraagt hoe het met hem/haar gaat en de klant vertelt over een kind met griep, dan noteert ze dat en vraagt bij het volgende grsprek hoe het met kindlief gaat. Tja.
Als ik dat niet doe (en dat doe ik niet altijd) vergeet ik belangrijke info over die ander. Ook niet attent.
Die test (en alle tests): ik vind het maar lastig. Heb liever eens/oneens vragen dan dat 'een beetje' gedoe. En inderdaad: welk gedrag is eigen, welk gedrag is aangeleerd. Ik weet niet meer of ik vroeger net-alsof spelletjes stom vond, heb dat van horen zeggen.
[...]
Dat geldt niet alleen voor autistische types natuurlijk.
Ik heb een collega die allerlei notities maakt als ze een klant aan de lijn heeft. Als zij vraagt hoe het met hem/haar gaat en de klant vertelt over een kind met griep, dan noteert ze dat en vraagt bij het volgende grsprek hoe het met kindlief gaat. Tja.
Als ik dat niet doe (en dat doe ik niet altijd) vergeet ik belangrijke info over die ander. Ook niet attent.
Die test (en alle tests): ik vind het maar lastig. Heb liever eens/oneens vragen dan dat 'een beetje' gedoe. En inderdaad: welk gedrag is eigen, welk gedrag is aangeleerd. Ik weet niet meer of ik vroeger net-alsof spelletjes stom vond, heb dat van horen zeggen.
