Psyche
alle pijlers
Van jezelf maar ‘moeten’
dinsdag 3 juli 2018 om 14:09
Hoi allemaal,
Ik wil even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd wat jullie ervan vinden en of jullie het misschien herkennen of niet.
Ik ben een meid van 24, volop aan het studeren en heb nu eindelijk vakantie.
Ik ben spontaan, kan het met iedereen vinden, ik houd van gezelligheid en op zijn tijd een feestje vind ik helemaal leuk. Ik maak snel vrienden en nieuwe contacten en ben eigenlijk altijd wel vrolijk en ik lach veel en doe lekker gek want lachen en plezier hebben maakt mij gelukkig.
Maar... ik vind het ook onwijs heerlijk als ik even niks doe. Gewoon op de bank relaxen, leuke film opzetten, kletsen via social media, gewoon lekker thuis. Op dit soort momenten verdiep ik mij ook veel in het spirutuele wat mij erg trekt en struin ik heel het internet af voor informatie hierover. Heerlijk!
Wat mij heel erg dwars zit, is dat ik het gevoel heb dat ik altijd maar iets voor mezelf moet doen en bezig moet zijn. Als ik zo’n relax dagje heb en ik weet dat zulke dagen mij goed doen, dan ‘schaam’ ik mij eigelijk dat ik niks aan het doen ben. Als iemand dan aan mij iets vraagt wat ik aan het doen ben en ik zeg ben lekker thuis, krijg ik vaak te horen ga is wat doen joh, ga lekker sporten, ga naar buiten het is mooi weer, je hebt vakantie ga leuke dingen doen.
Het is echt niet zo dat ik nooit leuke dingen doe, voor mezelf vind ik dat ik dat genoeg doe. Ik ben nou niet zo iemand die elke dag met vrienden wilt afspreken en constant maar bezig en weg is, is dat gek??
Ik wil pas met vrienden afspreken als ik daar echt zin in heb (of een vriend moet vragen om af te spreken) en niet met ze afspreken alleen maar omdat het in mijn hoofd maar moet moet moet.
Ik vind dit heel lastig, want ik heb blijkbaar niet dezelfde gedachten als andere van mijn leeftijd. Hun begrijpen niet dat ik het nodig en fijn vind om ook even thuis te zijn. Ik ben ook hooggevoelig (HSP’er) en daarom heb ik die momenten voor mijzelf echt nodig, omdat ik door alle prikkels soms echt onwijs moe ben. Heb dit aan een paar vrienden ook verteld, maar na een goed gesprek lijkt het alsof ze het alweer ‘vergeten zijn’.
Wat ik nu eigelijk heb is dus op de dagen dat ik mijzelf aan het opladen ben, ik daar niet meer voldoening uit kan halen, omdat het in mijn achterhoofd zit dat ik bijv. moet afspreken met vrienden, dat ik moet sporten. Ik ben een jonge meid van 24, hoort die niet een onwijs druk leven te hebben met alleen maar vrienden en gezelligheid? Zo komt het allemaal wel op mijn over, en ik heb een gevoel dat ik daaraan moet voldoen en ik zet dus een enorme druk daardoor op mijzelf.
Het lijkt alsof je als jong persoon altijd maar dingen moet doen en met vrienden afspreken enzovoort. En ik heb door die verwachting en reacties van mijn vrienden zoveel druk op mij gezet, dat ik bijna niet kan genieten meer van mijn relax dagjes.
Wat vinden jullie hiervan? Is het raar dat ik andere interesses heb dan anderen van mijn leeftijd en is het raar dat is niet altijd evenveel zin heb als anderen om dingen te gaan doen?
Bedankt voor het lezen en veel liefs!
Ik wil even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd wat jullie ervan vinden en of jullie het misschien herkennen of niet.
Ik ben een meid van 24, volop aan het studeren en heb nu eindelijk vakantie.
Ik ben spontaan, kan het met iedereen vinden, ik houd van gezelligheid en op zijn tijd een feestje vind ik helemaal leuk. Ik maak snel vrienden en nieuwe contacten en ben eigenlijk altijd wel vrolijk en ik lach veel en doe lekker gek want lachen en plezier hebben maakt mij gelukkig.
Maar... ik vind het ook onwijs heerlijk als ik even niks doe. Gewoon op de bank relaxen, leuke film opzetten, kletsen via social media, gewoon lekker thuis. Op dit soort momenten verdiep ik mij ook veel in het spirutuele wat mij erg trekt en struin ik heel het internet af voor informatie hierover. Heerlijk!
Wat mij heel erg dwars zit, is dat ik het gevoel heb dat ik altijd maar iets voor mezelf moet doen en bezig moet zijn. Als ik zo’n relax dagje heb en ik weet dat zulke dagen mij goed doen, dan ‘schaam’ ik mij eigelijk dat ik niks aan het doen ben. Als iemand dan aan mij iets vraagt wat ik aan het doen ben en ik zeg ben lekker thuis, krijg ik vaak te horen ga is wat doen joh, ga lekker sporten, ga naar buiten het is mooi weer, je hebt vakantie ga leuke dingen doen.
Het is echt niet zo dat ik nooit leuke dingen doe, voor mezelf vind ik dat ik dat genoeg doe. Ik ben nou niet zo iemand die elke dag met vrienden wilt afspreken en constant maar bezig en weg is, is dat gek??
Ik wil pas met vrienden afspreken als ik daar echt zin in heb (of een vriend moet vragen om af te spreken) en niet met ze afspreken alleen maar omdat het in mijn hoofd maar moet moet moet.
Ik vind dit heel lastig, want ik heb blijkbaar niet dezelfde gedachten als andere van mijn leeftijd. Hun begrijpen niet dat ik het nodig en fijn vind om ook even thuis te zijn. Ik ben ook hooggevoelig (HSP’er) en daarom heb ik die momenten voor mijzelf echt nodig, omdat ik door alle prikkels soms echt onwijs moe ben. Heb dit aan een paar vrienden ook verteld, maar na een goed gesprek lijkt het alsof ze het alweer ‘vergeten zijn’.
Wat ik nu eigelijk heb is dus op de dagen dat ik mijzelf aan het opladen ben, ik daar niet meer voldoening uit kan halen, omdat het in mijn achterhoofd zit dat ik bijv. moet afspreken met vrienden, dat ik moet sporten. Ik ben een jonge meid van 24, hoort die niet een onwijs druk leven te hebben met alleen maar vrienden en gezelligheid? Zo komt het allemaal wel op mijn over, en ik heb een gevoel dat ik daaraan moet voldoen en ik zet dus een enorme druk daardoor op mijzelf.
Het lijkt alsof je als jong persoon altijd maar dingen moet doen en met vrienden afspreken enzovoort. En ik heb door die verwachting en reacties van mijn vrienden zoveel druk op mij gezet, dat ik bijna niet kan genieten meer van mijn relax dagjes.
Wat vinden jullie hiervan? Is het raar dat ik andere interesses heb dan anderen van mijn leeftijd en is het raar dat is niet altijd evenveel zin heb als anderen om dingen te gaan doen?
Bedankt voor het lezen en veel liefs!
dinsdag 3 juli 2018 om 19:02
Mijn punt is toch heel duidelijk? HSP is geen diagnose.Lucifer2018 schreef: ↑03-07-2018 18:55Dat begreep ik wel. Snap alleen niet wat je nu eigenlijk probeerde te zeggen. En ja lachen is gezond. Houd het azijn bij je weg.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:04
Pfff. Snap je quoten?Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 19:02Mijn punt is toch heel duidelijk? HSP is geen diagnose.
Laat maar ook.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:04
En dus...?Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 19:02Mijn punt is toch heel duidelijk? HSP is geen diagnose.
Ze beschrijft het toch ook als zijnde een karaktereigenschap. Zie nergens dat ze zegt dat ze de diagnose heeft.
.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:05
Autistische mensen raken ook snel overprikkeld en dat wordt gewoon geaccepteerd, dus waarom dan overprikkeling bij een niet-autist niet accepteren?
Het is echt jammer dat de term HSP door de zweverige New Age kliek gekaapt is, want het is een feit dat sommige mensen meer prikkels kunnen verdragen en dat sommige mensen gevoeliger, emotioneler of kwetsbaarder zijn dan anderen.
Het is echt jammer dat de term HSP door de zweverige New Age kliek gekaapt is, want het is een feit dat sommige mensen meer prikkels kunnen verdragen en dat sommige mensen gevoeliger, emotioneler of kwetsbaarder zijn dan anderen.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:15
dinsdag 3 juli 2018 om 19:22
Ik hang er HSP aan als ik er nu op terugkijk. Toen ik kind was werd er nooit over gesproken, maar ik voelde me wel altijd anders. Toen mijn oudste zoon op zijn 5e migraine aanvallen kreeg zijn we op zoek gegaan naar hulp omdat ik hem niet op zijn 5e al continue aan de medicijnen wilde hebben. Op een gegeven moment vroeg een therapeut me of ik wel eens van HSP had gehoord. Ik had er wel over gehoord, maar niet echt wat mee gedaan. Toen ik me er in ben gaan verdiepen dacht ik zo vaak; lees ik nu over mijn kind of over mezelf? Voor mij kreeg het gevoel wat ik nooit goed kon verwoorden een naam. Het gaat om zoveel kleine kenmerken/dingen, niet alleen het gevoelig zijn voor prikkels. Het was dat ik TO haar verhaal herken en het daarom benoemde, maar in het dagelijks leven doe ik dat niet vaak. Niet uit schaamte of angst voor negatieve reacties, maar omdat het slechts een onderdeel is van wie ik ben.lilalinda schreef: ↑03-07-2018 18:58Maar waarom hang je daar hsp aan?
Ik geloof niet in aandoendingen, die niet voorkomen, als mensen echt onder druk staan. Iemand die op de vlucht is, zegt niet: 'laat me ff, ik ben hsp'. Als je moet, ga je echt wel door.
Het is zo jammer, als je zelf gaat geloven in etiketten, dan mis je veel in het leven
En wat betreft het onder druk staan; ik ben gelukkig nooit in de situatie geweest dat ik heb moeten vluchten. Maar in minder heftige stress situaties, kan ik best een poos doorgaan en mijn gevoel onderdrukken. Maar dat moet er wel een keer uit. En dan ben ik echt goed beroerd. Bij mij uit zich het meestal in heftige migraine. Omdat ik mezelf steeds beter leer kennen en mijn grenzen steeds beter kan stellen heb ik nu nog maar weinig migraine aanvallen.
En ik mis niet zoveel in mijn leven hoor. Je kunt het zien als een beperking in sommige situaties, maar ik ben er al lang achter dat het ook hele mooie waardevolle dingen op kan leveren en kan ik wel zeggen dat mijn hooggevoeligheid mij ook veel heeft gebracht in mijn werk en prive.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:23
Mooi geschreven!iris1969 schreef: ↑03-07-2018 19:05Autistische mensen raken ook snel overprikkeld en dat wordt gewoon geaccepteerd, dus waarom dan overprikkeling bij een niet-autist niet accepteren?
Het is echt jammer dat de term HSP door de zweverige New Age kliek gekaapt is, want het is een feit dat sommige mensen meer prikkels kunnen verdragen en dat sommige mensen gevoeliger, emotioneler of kwetsbaarder zijn dan anderen.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:24
Dat zegt ze niet, dat het gesteld is. Alleen dat ze daar is geweest. Ik vermoed zomaar dat obv haar verhaal zij beamen dat ze gevoelig is voor prikkels. En daarbij is wellicht de term hooggevoelig(heid) gevallen. Maakt nog niet dat er een diagnose gesteld is.Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 19:15Jawel, "gesteld" door huisarts en psycholoog. Het is inderdaad gewoon je karakter. Staat ergens op de eerste pagina.
Overigens stellen psychologen ook diagnoses, niet alleen psychiaters.
.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:26
Ach kom op zeg, dan had je gewoon kunnen zeggen dat je daar niet in gelooft en niet sarcastische berichtjes typen dat je last heb van niet uit je bed kunnen komen ziekte ofzo.Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 19:00Euh ja ok. Noem mij reacties dan geen rotreacties en een facepalm. Wat is jouw reden om zelf zo te reageren? Ik en een paar anderen posten dat HSP niet bestaat als aandoening/ziekte/watdanook en de string van TO springt gelijk scheef. Ze is nergens aansteller of wat ook genoemd, maar ze reageert erop alsof dit wel gebeurt is.
Zoek dan een lotgenotengroepje, die zijn er tegenwoord voor alles onder de horizon. Heb je alleen maar gelijkgestemden.
En natuurlijk reageerde TO op je reactie maar dat mag dan weer niet....
En natuurlijk kun je het niet met elkaar eens zijn maar kijk ook naar je eigen aandeel.
dinsdag 3 juli 2018 om 19:31
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik heb zelf ADHD en ben volgens mijn psychiater ook HSP, maar eigenlijk zou dat dubbelop zijn. Zelf ben ik na een werkdag of intensieve dag met vriendinnen/familie ook helemaal kapot en wil ik het liefst huilen en schreeuwen :'). Wat ik uiteraard niet doe.
Waar ik het wel met de meesten over eens ben is dat ik ook niet zo weg ben van het HSP zijn. Ik vind het zo overdreven dat tegenwoordig alles een naam heeft. Daarnaast is HSP niet heel bijzonder, het is gewoon een manier van zijn. Net als dat sommige mensen heel actief zijn, anderen weer niks uitvoeren, de een weer perfectionistisch is en zo kun je nog lang doorgaan.
Ik zeg niet dat het niet bestaat, maar om het een naam te geven en mensen in een hokje te plaatsen.. Ik denk dat ook bijna niemand na een dag werken dansend het hele huis gaat poetsen of bruist van de energie.
Wat vooral belangrijk is, is ermee leren om te gaan en niet teveel aantrekken wat anderen van je zeggen. En daarnaast, ik krijg niet de indruk dat je dit doet, jezelf niet anders of zielig gaan vinden. Iedereen heeft wel een mindere/moeilijk eigenschap om mee te dealen.
Waar ik het wel met de meesten over eens ben is dat ik ook niet zo weg ben van het HSP zijn. Ik vind het zo overdreven dat tegenwoordig alles een naam heeft. Daarnaast is HSP niet heel bijzonder, het is gewoon een manier van zijn. Net als dat sommige mensen heel actief zijn, anderen weer niks uitvoeren, de een weer perfectionistisch is en zo kun je nog lang doorgaan.
Ik zeg niet dat het niet bestaat, maar om het een naam te geven en mensen in een hokje te plaatsen.. Ik denk dat ook bijna niemand na een dag werken dansend het hele huis gaat poetsen of bruist van de energie.
Wat vooral belangrijk is, is ermee leren om te gaan en niet teveel aantrekken wat anderen van je zeggen. En daarnaast, ik krijg niet de indruk dat je dit doet, jezelf niet anders of zielig gaan vinden. Iedereen heeft wel een mindere/moeilijk eigenschap om mee te dealen.
dinsdag 3 juli 2018 om 20:56
dinsdag 3 juli 2018 om 21:10
Je hebt je punt gemaakt hoor.Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 21:08Dit.
Maar goed, als er dan dus geen diagnose is gesteld, prima. Zou ik ook raar vinden, van die huisarts. Ben wel benieuwd welke testen psycholoog dan gebruikt heeft.
Kun je het nu dus loslaten of heb je wellicht de diagnose "drammer"?
dinsdag 3 juli 2018 om 21:13
Ik heb inderdaad 1 sarcastisch bericht getypt. Dus? En TO mag best op me reageren, hoe kom je erbij dat dat niet van mij zou mogen?Agapanthus schreef: ↑03-07-2018 19:26Ach kom op zeg, dan had je gewoon kunnen zeggen dat je daar niet in gelooft en niet sarcastische berichtjes typen dat je last heb van niet uit je bed kunnen komen ziekte ofzo.
En natuurlijk reageerde TO op je reactie maar dat mag dan weer niet....
En natuurlijk kun je het niet met elkaar eens zijn maar kijk ook naar je eigen aandeel.
En het is niet dat ik ergens niet of wel in geloof. Wat ze beschrijft is een karakter, niet een diagnose.
dinsdag 3 juli 2018 om 21:16
dinsdag 3 juli 2018 om 21:18
Ik lees je al een tijdje in een aantal topics en je gedrag viel me echt op en opeens viel zojuist het muntje: je gaat maar door en je bent niet in staat om naar je eigen aandeel te kijken.Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 21:13Ik heb inderdaad 1 sarcastisch bericht getypt. Dus? En TO mag best op me reageren, hoe kom je erbij dat dat niet van mij zou mogen?
En het is niet dat ik ergens niet of wel in geloof. Wat ze beschrijft is een karakter, niet een diagnose.
Naar voor je, want dat levert IRL vast net zo veel wrevel op als hier.
dinsdag 3 juli 2018 om 21:22
dinsdag 3 juli 2018 om 21:35
Wat fijn. Ik wilde iets in dezelfde strekking tikken.Appel24 schreef: ↑03-07-2018 19:31Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik heb zelf ADHD en ben volgens mijn psychiater ook HSP, maar eigenlijk zou dat dubbelop zijn. Zelf ben ik na een werkdag of intensieve dag met vriendinnen/familie ook helemaal kapot en wil ik het liefst huilen en schreeuwen :'). Wat ik uiteraard niet doe.
Waar ik het wel met de meesten over eens ben is dat ik ook niet zo weg ben van het HSP zijn. Ik vind het zo overdreven dat tegenwoordig alles een naam heeft. Daarnaast is HSP niet heel bijzonder, het is gewoon een manier van zijn. Net als dat sommige mensen heel actief zijn, anderen weer niks uitvoeren, de een weer perfectionistisch is en zo kun je nog lang doorgaan.
Ik zeg niet dat het niet bestaat, maar om het een naam te geven en mensen in een hokje te plaatsen.. Ik denk dat ook bijna niemand na een dag werken dansend het hele huis gaat poetsen of bruist van de energie.
Wat vooral belangrijk is, is ermee leren om te gaan en niet teveel aantrekken wat anderen van je zeggen. En daarnaast, ik krijg niet de indruk dat je dit doet, jezelf niet anders of zielig gaan vinden. Iedereen heeft wel een mindere/moeilijk eigenschap om mee te dealen.
Bij mij is ADD vastgesteld toen ik 32 was. Nu drie jaar geleden. Ik heb al die jaren mezelf heel veel trucs aangeleerd om mij sociaal wenselijk te kunnen gedragen. Na de diagnose probeer ik nog steeds sociaal wenselijk te zijn maar kan ik mezelf nu vergeven als ik bijvoorbeeld een half gesprek niet mee heb gekregen.
Zo zou het naar mijn idee nu ook moeten zijn ipv andersom. Eerst moet men leren zich sociaal wenselijk te gedragen en zich aan te passen; leer omgaan met hoe je bent. Nu krijgt men rap een etiket en moet de rest daarmee leren omgaan.
Om op je OP te reageren: ik kan soms een hele zaterdag geen reet uitvoeren. En dat samen met dochter. Gewoon echt niets....nada...ja douchen aan het einde van de dag.
Heerlijk. Dan hebben we dat gewoon nodig gehad.
Accepteer hoe je bent.
dinsdag 3 juli 2018 om 22:33
Maar waar was dat sarcastische bericht voor nodig dan?Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 21:13Ik heb inderdaad 1 sarcastisch bericht getypt. Dus? En TO mag best op me reageren, hoe kom je erbij dat dat niet van mij zou mogen?
En het is niet dat ik ergens niet of wel in geloof. Wat ze beschrijft is een karakter, niet een diagnose.
Laten we gewoon een beetje aardig blijven tegen elkaar bij dit soort gewone vragen.
Net zoals in het echte leven
dinsdag 3 juli 2018 om 22:38
Geen idee, ben jij psychiater? Is het DSM6 al in de maak.
Ik post gewoon mijn reactie op meerdere mensen die op mij reageren/quoten. Dus ik post inderdaad meerdere reacties. Ik wil het ook wel in 1 reactie doen, maar dat gaat lastig op mijn oude kraktelefoon.
dinsdag 3 juli 2018 om 22:42
Nee dat klopt niet, want in dit topic en ook in andere topics blijf je er zelf steeds op terugkomen, maar ik heb mijn punt gemaakt, dus ik laat het er verder bij.Muntjeinmijnbroekzak schreef: ↑03-07-2018 22:38
Ik post gewoon mijn reactie op meerdere mensen die op mij reageren/quoten. Dus ik post inderdaad meerdere reacties. Ik wil het ook wel in 1 reactie doen, maar dat gaat lastig op mijn oude kraktelefoon.
dinsdag 3 juli 2018 om 22:46
Ik kan best sarcasme gebruiken om een grapje en een punt te maken. Dit past dan weer bij mijn karakterAgapanthus schreef: ↑03-07-2018 22:33Maar waar was dat sarcastische bericht voor nodig dan?
Laten we gewoon een beetje aardig blijven tegen elkaar bij dit soort gewone vragen.
Net zoals in het echte leven
Als je ziet hoe sommige forummers in andere topics op de TO Inhakken, poeh, dit is niks daarbij vergeleken hoor! Nou ja, ik laat het er maar bij. Anders wordt ik een drammer schijnbaar
Andersom werkt dat dan gek genoeg niet zo. Dan moet men eigenlijk ook niet door reageren op mijn posts. Dat is dan ook Drammen.
dinsdag 3 juli 2018 om 23:00
Ok. Ook al last van het Drammer Syndroom zie ik. Heb jij ook gewoon in andere topics hoor, gevalletje splinter-balk.
