Van jezelf maar ‘moeten’

Hoi allemaal,

Ik wil even mijn verhaal kwijt en ben benieuwd wat jullie ervan vinden en of jullie het misschien herkennen of niet.

Ik ben een meid van 24, volop aan het studeren en heb nu eindelijk vakantie.
Ik ben spontaan, kan het met iedereen vinden, ik houd van gezelligheid en op zijn tijd een feestje vind ik helemaal leuk. Ik maak snel vrienden en nieuwe contacten en ben eigenlijk altijd wel vrolijk en ik lach veel en doe lekker gek want lachen en plezier hebben maakt mij gelukkig.

Maar... ik vind het ook onwijs heerlijk als ik even niks doe. Gewoon op de bank relaxen, leuke film opzetten, kletsen via social media, gewoon lekker thuis. Op dit soort momenten verdiep ik mij ook veel in het spirutuele wat mij erg trekt en struin ik heel het internet af voor informatie hierover. Heerlijk!

Wat mij heel erg dwars zit, is dat ik het gevoel heb dat ik altijd maar iets voor mezelf moet doen en bezig moet zijn. Als ik zo’n relax dagje heb en ik weet dat zulke dagen mij goed doen, dan ‘schaam’ ik mij eigelijk dat ik niks aan het doen ben. Als iemand dan aan mij iets vraagt wat ik aan het doen ben en ik zeg ben lekker thuis, krijg ik vaak te horen ga is wat doen joh, ga lekker sporten, ga naar buiten het is mooi weer, je hebt vakantie ga leuke dingen doen.

Het is echt niet zo dat ik nooit leuke dingen doe, voor mezelf vind ik dat ik dat genoeg doe. Ik ben nou niet zo iemand die elke dag met vrienden wilt afspreken en constant maar bezig en weg is, is dat gek??

Ik wil pas met vrienden afspreken als ik daar echt zin in heb (of een vriend moet vragen om af te spreken) en niet met ze afspreken alleen maar omdat het in mijn hoofd maar moet moet moet.

Ik vind dit heel lastig, want ik heb blijkbaar niet dezelfde gedachten als andere van mijn leeftijd. Hun begrijpen niet dat ik het nodig en fijn vind om ook even thuis te zijn. Ik ben ook hooggevoelig (HSP’er) en daarom heb ik die momenten voor mijzelf echt nodig, omdat ik door alle prikkels soms echt onwijs moe ben. Heb dit aan een paar vrienden ook verteld, maar na een goed gesprek lijkt het alsof ze het alweer ‘vergeten zijn’.

Wat ik nu eigelijk heb is dus op de dagen dat ik mijzelf aan het opladen ben, ik daar niet meer voldoening uit kan halen, omdat het in mijn achterhoofd zit dat ik bijv. moet afspreken met vrienden, dat ik moet sporten. Ik ben een jonge meid van 24, hoort die niet een onwijs druk leven te hebben met alleen maar vrienden en gezelligheid? Zo komt het allemaal wel op mijn over, en ik heb een gevoel dat ik daaraan moet voldoen en ik zet dus een enorme druk daardoor op mijzelf.

Het lijkt alsof je als jong persoon altijd maar dingen moet doen en met vrienden afspreken enzovoort. En ik heb door die verwachting en reacties van mijn vrienden zoveel druk op mij gezet, dat ik bijna niet kan genieten meer van mijn relax dagjes.

Wat vinden jullie hiervan? Is het raar dat ik andere interesses heb dan anderen van mijn leeftijd en is het raar dat is niet altijd evenveel zin heb als anderen om dingen te gaan doen?

Bedankt voor het lezen en veel liefs!