Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 15 juni 2017 om 20:52
En is de chocoladereep al op? Anders manlief naar boven laten spurten? Kids kan je het ook laten doen, maar dan is geheid de helft al op ahahah.
Heb je wel iets van ijzertabletten gehad? Of heb je bloedtransfusie gehad? (dan heb je iets daarna dat je je even heeeel goed voelt en dan pats... komt de man met de hamer waarschijnlijk weer.) Tabletten kunnen misschien wel niet samen met de chemo?
Maar chocolade helpt alijd hahah
Heb je wel iets van ijzertabletten gehad? Of heb je bloedtransfusie gehad? (dan heb je iets daarna dat je je even heeeel goed voelt en dan pats... komt de man met de hamer waarschijnlijk weer.) Tabletten kunnen misschien wel niet samen met de chemo?
Maar chocolade helpt alijd hahah
vrijdag 16 juni 2017 om 13:41
Lieve Anna,
Al sinds het openen van je topic lees ik mee. Telkens weer wil ik reageren, maar ik kan de woorden niet vinden (terwijl ik hier normaliter nooit last van heb
)
Wat zeg je tegen iemand die je helemaal niet kent en ook nog in de moeilijkste tijd van haar leven zit.
Voor wat het waard is.... Jou woorden raken me diep en laten me beseffen dat het allemaal heel relatief is. Vind het zo klote voor jou en je gezin (!) . Nogmaals, ik ken je niet, maar wil je oprecht bedanken voor je openheid, humor en heerlijke schrijfstijl. Mede dankzij jou KUS ik het leven en kan ik beter relativeren.
Ik hoop dat jullie nog een heleboel mooie herinneringen mogen maken, zodat je gezin deze straks zullen koesteren.
Je bent een heerlijk mens!
X piekerien
Al sinds het openen van je topic lees ik mee. Telkens weer wil ik reageren, maar ik kan de woorden niet vinden (terwijl ik hier normaliter nooit last van heb
)Wat zeg je tegen iemand die je helemaal niet kent en ook nog in de moeilijkste tijd van haar leven zit.
Voor wat het waard is.... Jou woorden raken me diep en laten me beseffen dat het allemaal heel relatief is. Vind het zo klote voor jou en je gezin (!) . Nogmaals, ik ken je niet, maar wil je oprecht bedanken voor je openheid, humor en heerlijke schrijfstijl. Mede dankzij jou KUS ik het leven en kan ik beter relativeren.
Ik hoop dat jullie nog een heleboel mooie herinneringen mogen maken, zodat je gezin deze straks zullen koesteren.
Je bent een heerlijk mens!
X piekerien
zaterdag 17 juni 2017 om 10:29
bah bah bah. Ik ben nog steeds slap, het bloeden is nog steeds niet gestopt (al wel 2 nachten luierloos!) en ik heb al sinds woensdagochtend hoofdpijn. Ben bang dat het een bijwwerking is van een van de nieuwe medicijnen.
En ik heb een pesthumeur. Man en kinderen wilden me geen ontbijt op bed komen brengen (want dan komen er allemaal kruimels in), vaderdagcadeau wat ik besteld had voor man zat niet in de verwachte verhullende doos, maar in een doos met een grote afbeelding van wat het was op de voorkant, mijn man snapt het verschil tussen mijn joggingbroeken niet en denkt dat mijn 9 jaar oude zwangerschapsjoggingbroek met gaten mijn 'favoriete nette joggingbroek' is. En de bank (van MIJN bankrekening waar we man vorig jaar op bij hebben laten zetten omdat dat praktischer is als ik overlijd) stuurt alle post alleen nog maar naar mijn man. Waarin ze hem bejubelen dat hij al zo lang klant is. En nu wilde ik ze net opbellen om te vragen waarom ze alle post alleen maar naar mijn man sturen en niet naar mij of ons allebei, maar mijn telefoon ligt boven
. Ik wilde ze net helemaal in gaan maken.
Man zit over mijn schouder mee te lezen en vraagt verbaasd of dit echt niet mijn favoriete broek is en of ik niet gewoon een keer heb aangegeven dat ik geen bankjubelspam wil ontvangen. En dat hij dus eigenlijk het spamslachtoffer is. En of hij mijn telefoon even voor me zal halen.
En ik heb een pesthumeur. Man en kinderen wilden me geen ontbijt op bed komen brengen (want dan komen er allemaal kruimels in), vaderdagcadeau wat ik besteld had voor man zat niet in de verwachte verhullende doos, maar in een doos met een grote afbeelding van wat het was op de voorkant, mijn man snapt het verschil tussen mijn joggingbroeken niet en denkt dat mijn 9 jaar oude zwangerschapsjoggingbroek met gaten mijn 'favoriete nette joggingbroek' is. En de bank (van MIJN bankrekening waar we man vorig jaar op bij hebben laten zetten omdat dat praktischer is als ik overlijd) stuurt alle post alleen nog maar naar mijn man. Waarin ze hem bejubelen dat hij al zo lang klant is. En nu wilde ik ze net opbellen om te vragen waarom ze alle post alleen maar naar mijn man sturen en niet naar mij of ons allebei, maar mijn telefoon ligt boven
. Ik wilde ze net helemaal in gaan maken. Man zit over mijn schouder mee te lezen en vraagt verbaasd of dit echt niet mijn favoriete broek is en of ik niet gewoon een keer heb aangegeven dat ik geen bankjubelspam wil ontvangen. En dat hij dus eigenlijk het spamslachtoffer is. En of hij mijn telefoon even voor me zal halen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 17 juni 2017 om 10:46
Och, het is ook gewoon zo strontvervelend als je aan autonomie verliest en dingen niet zelf kan doen wanneer je ze zelf wil doen, en afhankelijk bent van anderen. Wanneer die anderen niet de invoelendheid hebben om precies te weten wat je wil, dan.
Ik heb dat met de afwas. Wegens ziekte heb ik de energie niet om af te wassen en ik heb niets te klagen gelukkig over steun en liefde van vrienden en naasten... Maar: de afwas! Koken vrienden heel lief voor me, maken een zootje van de keuken en laten mij met de afwas zitten... Oh dat is echt een terugkerend jank-thema. Niehiemand wil mijn afwahas doehoen!
En ik WIL ook helemaal niet dat iemand mijn afwas doet! Ik wil het gewoon zelf kunnen! En daarom is die afwas op de aanrecht me een doorn in het oog! Het kan dan zo PRECIES de vinger op de zere plek leggen.
Nou, herkenbaar dus. Meestal komt de relativering wel weer met een dagje of wat... Wat maakt die afwas/bankafschriften/ontbijt op bed ook uit...
Ik heb dat met de afwas. Wegens ziekte heb ik de energie niet om af te wassen en ik heb niets te klagen gelukkig over steun en liefde van vrienden en naasten... Maar: de afwas! Koken vrienden heel lief voor me, maken een zootje van de keuken en laten mij met de afwas zitten... Oh dat is echt een terugkerend jank-thema. Niehiemand wil mijn afwahas doehoen!
En ik WIL ook helemaal niet dat iemand mijn afwas doet! Ik wil het gewoon zelf kunnen! En daarom is die afwas op de aanrecht me een doorn in het oog! Het kan dan zo PRECIES de vinger op de zere plek leggen.
Nou, herkenbaar dus. Meestal komt de relativering wel weer met een dagje of wat... Wat maakt die afwas/bankafschriften/ontbijt op bed ook uit...
anoniem_65325db34735a wijzigde dit bericht op 17-06-2017 10:52
9.60% gewijzigd
zaterdag 17 juni 2017 om 10:51
Inderdaad Tigri, dat is het ook gewoon. Tot nu toe was ik altijd nog wel in staat om een beetje door het huis te scharrelen: een kopje thee zetten, een was in de machine/droger doen etc. En nu kan ik alleen maar op de bank zitten of op bed liggen en is het al een opgave als ik naar de wc moet lopen.
Vaatwasser geen optie?
Vaatwasser geen optie?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 17 juni 2017 om 11:00
Nja, opzich wel, maar omdat ik een huis wil kopen met vriendlief wil ik niet meer echt investeren in dit huis. Dus we doen het ermaar mee. Maar je vind wel truucjes en handigheidjes hoor, heb een fantastische powervrouw van een werkster inmiddels, een stoeltje in de keuken, en af en toe richt ik mijn omgeving heel goed af door niet expres in huilen uit te barsten als iemand iets niet wil doen wat ik zelf niet kan... En in Rotterdam heb je tegenwoordig ook heel goede thuisbezorgdmaaltijden, echt niet alleen maar troep, dus dat is ideaal voor afwas-schuw dinerbezoek. Meestal gaat het allemaal wel prima. Totdat je weer eens zo'n dag hebt........
zaterdag 17 juni 2017 om 13:05
Is die slapte niet gewoon door het bloedverlies en lage Hb, Anna? Wanneer zie je weer een arts? Leg dit even voor, want het is onzin je in dit stadium slap te voelen om iets wat ze met een paar zakjes bloed gewoon op kunnen lossen. 
En die telefoon daar moet je gewoon om vragen hoor. En om die andere broek ook. Of om de hele stapel, zodat je gewoon zelf de goede kunt kiezen. Want niets zo vervelend als in de verkeerde broek zonder telefoon op de bank moeten zitten.
En die telefoon daar moet je gewoon om vragen hoor. En om die andere broek ook. Of om de hele stapel, zodat je gewoon zelf de goede kunt kiezen. Want niets zo vervelend als in de verkeerde broek zonder telefoon op de bank moeten zitten.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zaterdag 17 juni 2017 om 14:28
Misschien wel Beeldig, maar het is toch geen oplossing om mij maar elke week 3 zakken bloed te geven?
Als ik dit weekend niet opknap ga ik maandag bellen. En vrijdag heb ik weer een afspraak bij de dagbehandeling, dus dan wordt er ook weer bloedgeprikt etc.
Als ik dit weekend niet opknap ga ik maandag bellen. En vrijdag heb ik weer een afspraak bij de dagbehandeling, dus dan wordt er ook weer bloedgeprikt etc.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 17 juni 2017 om 15:16
Waarom is dat geen oplossing? Het lost de oorzaak niet op nee, maar het lost het probleem van de vermoeidheid wel op. Gewoon de pragmatische aanpak volgen. Kwaliteit van leven is hartstikke belangrijk. Het is niet nodig om je nu al beroerd te gaan zitten voelen als ze dat gewoon nog aan kunnen pakken. Dus als ze het niet aanbieden, zou ik er gewoon om vragen als ik jou was.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zaterdag 17 juni 2017 om 16:02
Ben het eens met Beeldig, Anna. Natuurlijk is het geen oplossing. Maar misschien wel een manier om je weer een paar weken wat fitter te voelen. Ik vind dat je er gewoon om mag vragen, hoor. Je hebt nog ongeveer 5 goede maanden te gaan, heb je verteld. Het is toch doodzonde ( 
)om ze dan slap op de bank door te brengen als het ook anders kan? Bankhangen is heerlijk, maar niet als je eigenlijk anders zou willen. Go for it! 
)om ze dan slap op de bank door te brengen als het ook anders kan? Bankhangen is heerlijk, maar niet als je eigenlijk anders zou willen. Go for it!
zaterdag 17 juni 2017 om 16:45
Ik heb het zelf ook gehad, met een laag Hb. Achteraf gezien had ik maanden eerder behandeld kunnen worden, waardoor ik in die maanden een veel leukere moeder voor mijn kind zou zijn geweest. Maar ik dacht dat ik me zo slecht voelde door mijn ziekte, dus ik had me daar gewoon bij neergelegd. (Ik kwam ook de bank niet meer af...) Bleek dat dus vooral aan dat lage Hb te liggen. Met de spuiten die ik kreeg om het op te krikken, herstelde ik zo dat ik wél mijn kind weer van school kon halen en dat ik wél weer mee kon met uitstapjes.
Dat zijn heel grote dingen, als je het hebt over kwaliteit van leven. Die ik dus eerder ook al terug had kunnen krijgen als ik er harder om gevraagd had.
Als ik het zo lees ben jij ook te bescheiden. Waar ben je bang voor? Dat ze je een zeur vinden? Jammer dan. Dat ze nee zeggen? Dan weet je dat maar (en dan mogen ze eerst goede redenen voor die "nee" geven). Gewoon maandag bellen. En af en toe een beetje boos worden is soms nodig om te krijgen wat je nodig hebt.
Dat zijn heel grote dingen, als je het hebt over kwaliteit van leven. Die ik dus eerder ook al terug had kunnen krijgen als ik er harder om gevraagd had.
Als ik het zo lees ben jij ook te bescheiden. Waar ben je bang voor? Dat ze je een zeur vinden? Jammer dan. Dat ze nee zeggen? Dan weet je dat maar (en dan mogen ze eerst goede redenen voor die "nee" geven). Gewoon maandag bellen. En af en toe een beetje boos worden is soms nodig om te krijgen wat je nodig hebt.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
zondag 18 juni 2017 om 07:39
Zo, ik kruip ook weer even onder mijn steen vandaan.
Ziekenhuisopname, bloedingen, geen telefoon en chocolade, ik lees allemaal kl*ten dingen. Arme vrouw toch.
Ik sta aan de kant van Beeldig, je moet gewoon om een nieuwe zak smarties vragen. Daarmee zal je weer zo opknappen, dat heb je zelf de vorige keer al gemerkt. Want wees eens eerlijk, hier word jij vrolijker van maar de rest van het gezin ook niet.
Bel gewoon even morgen en dan sta jij waarschijnlijk straks binnen no time weer op het schoolplein of zit je op de fiets een Pokémon te vangen.
Ziekenhuisopname, bloedingen, geen telefoon en chocolade, ik lees allemaal kl*ten dingen. Arme vrouw toch.
Ik sta aan de kant van Beeldig, je moet gewoon om een nieuwe zak smarties vragen. Daarmee zal je weer zo opknappen, dat heb je zelf de vorige keer al gemerkt. Want wees eens eerlijk, hier word jij vrolijker van maar de rest van het gezin ook niet.
Bel gewoon even morgen en dan sta jij waarschijnlijk straks binnen no time weer op het schoolplein of zit je op de fiets een Pokémon te vangen.
zondag 18 juni 2017 om 13:19
ja, jullie hebben ook gelijk. Morgen ga ik bellen.
Ik was vanochtend redelijk optimistisch: bloeden was echt een stuk minder, hoofdpijn ook. Gisteren zelfs nog bij mijn ouders wezen bbqen (zijn mijn ouders, dus daar mag ik ongegeneerd doorlekken en op hun bank slapen). Dus ik heb gedouched, jurkje aangedaan, en ik zit aan tafel. en ineens.... komt er weer zo'n k*tgolf. Jurkje kon weer uit. Ik kan wel janken.
Grote kans dat ik die 3 zakken bloed van afgelopen week gewoon alweer kwijt ben.
Ik was vanochtend redelijk optimistisch: bloeden was echt een stuk minder, hoofdpijn ook. Gisteren zelfs nog bij mijn ouders wezen bbqen (zijn mijn ouders, dus daar mag ik ongegeneerd doorlekken en op hun bank slapen). Dus ik heb gedouched, jurkje aangedaan, en ik zit aan tafel. en ineens.... komt er weer zo'n k*tgolf. Jurkje kon weer uit. Ik kan wel janken.
Grote kans dat ik die 3 zakken bloed van afgelopen week gewoon alweer kwijt ben.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zondag 18 juni 2017 om 13:21
Wat ontiegelijk klote zegAnnA_C schreef: ↑18-06-2017 13:19ja, jullie hebben ook gelijk. Morgen ga ik bellen.
Ik was vanochtend redelijk optimistisch: bloeden was echt een stuk minder, hoofdpijn ook. Gisteren zelfs nog bij mijn ouders wezen bbqen (zijn mijn ouders, dus daar mag ik ongegeneerd doorlekken en op hun bank slapen). Dus ik heb gedouched, jurkje aangedaan, en ik zit aan tafel. en ineens.... komt er weer zo'n k*tgolf. Jurkje kon weer uit. Ik kan wel janken.
Grote kans dat ik die 3 zakken bloed van afgelopen week gewoon alweer kwijt ben.
zondag 18 juni 2017 om 14:37
Lieve Anna natuurlijk is dat wel een oplossing! En dat gebeurt echt vaker!
zondag 18 juni 2017 om 21:12
Lieve Anna, bij toeval kwam ik vandaag op dit forum uit. Heb er bijna de hele dag over gedaan om het te lezen. Soms met een traan een soms een lach. Wat ben jij toch een mooi mens. Ik had nog geen account maar heb die speciaal aangemaakt om te kunnen reageren. Lieverd hoop dat je nog een mooie lange tijd mag meemaken samen met je gezin en alle mensen om je heen die van je houden.. heel veel sterkte
maandag 19 juni 2017 om 09:11
Vannacht helemaal droog gebleven! 
Net nog wel naar ziekenhuis gebeld omdat ik nog steeds hoofdpijn heb en zo moe ben. Advies is om het toch nog even aan te kijken, ook omdat ik nu 'droog' ben. En tegen hoofdpijn elke 4 uur paracetamol. Ze zei ook dat herstel altijd langer duurt en bijwerkingen als hoofdpijn heftiger zijn als het zo warm is, dus dat dat ook nog meespeel. Dus aankijken tot vrijdag (dan heb ik afspraak staan bij dagbehandeling en kunnen ze gyn er ook weer bijroepen), veel rust nemen en als het echt niet meer gaat weer bellen.
Net nog wel naar ziekenhuis gebeld omdat ik nog steeds hoofdpijn heb en zo moe ben. Advies is om het toch nog even aan te kijken, ook omdat ik nu 'droog' ben. En tegen hoofdpijn elke 4 uur paracetamol. Ze zei ook dat herstel altijd langer duurt en bijwerkingen als hoofdpijn heftiger zijn als het zo warm is, dus dat dat ook nog meespeel. Dus aankijken tot vrijdag (dan heb ik afspraak staan bij dagbehandeling en kunnen ze gyn er ook weer bijroepen), veel rust nemen en als het echt niet meer gaat weer bellen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
