Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 30 maart 2016 om 21:23
Maxi gaat met een vriend die een huis heeft gekocht in Tsjechië en ze gaan met de auto dus het kost hem verder niets en ook niet als het niet doorgaat.
Volgende week moet ik weer terug voor controle.
De wond spoelen viel gelukkig wel mee, ik trok het wel
Maar na vanmiddag vond ik het wel fijn om er even iemand bij te hebben die er niet voor terug deinst. Morgen kan ik het wel weer zelf.
Ik duik zo (na Idols ) mijn bed in. Ben wel een beetje op eigenlijk.
Volgende week moet ik weer terug voor controle.
De wond spoelen viel gelukkig wel mee, ik trok het wel
Maar na vanmiddag vond ik het wel fijn om er even iemand bij te hebben die er niet voor terug deinst. Morgen kan ik het wel weer zelf.
Ik duik zo (na Idols ) mijn bed in. Ben wel een beetje op eigenlijk.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 31 maart 2016 om 10:01
Mwah niet echt eigenlijk Janneke.
Ik moet zeggen dat deze rustmodus ook niet goed is voor mijn gemoedstoestand.
Ik lig nu bijvoorbeeld de hele ochtend al te piekeren en te malen, kijk wel series maar volg het niet. Lees een boek maar onthoud niet wat ik lees.
Vannacht veel last van mijn been gehad. Voelt echt als een verse wond zeg maar, scherpe pijn.
Straks maar weer onder de douche ermee.
Ik moet zeggen dat deze rustmodus ook niet goed is voor mijn gemoedstoestand.
Ik lig nu bijvoorbeeld de hele ochtend al te piekeren en te malen, kijk wel series maar volg het niet. Lees een boek maar onthoud niet wat ik lees.
Vannacht veel last van mijn been gehad. Voelt echt als een verse wond zeg maar, scherpe pijn.
Straks maar weer onder de douche ermee.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 31 maart 2016 om 17:00
Vandaag de hele dag in bed gelegen, mijn been doet behoorlijk veel pijn als ik ga staan en mijn voet wordt dan ook rood.
Morgen ga ik het toch echt anders doen. Gedoseerd bewegen of iets. Ik kan me niet voorstellen dat dit goed is.
Mijn conditie en spierkracht holt op deze manier ook achteruit, om over de chaos in mijn hoofd maar niet te spreken.
Vanuit bed hoor ik alleen maar strijd, gehuil en geschreeuw. Maxi die constant aan het corrigeren en straffen is. Het is zo niet gezellig!
Gelukkig is hij vanmorgen wel een tijd met Nano naar het bos en de kinderboerderij geweest en heeft Nano (daardoor) dik 3 uur geslapen. Helaas wel heel chagrijnig wakker geworden.
Mini heeft een tijd bij mij gelegen en filmpjes gekeken. En straks ga ik weer op Mini zijn bed liggen en mag hij mooie dingen voor mij bouwen
Morgen ga ik het toch echt anders doen. Gedoseerd bewegen of iets. Ik kan me niet voorstellen dat dit goed is.
Mijn conditie en spierkracht holt op deze manier ook achteruit, om over de chaos in mijn hoofd maar niet te spreken.
Vanuit bed hoor ik alleen maar strijd, gehuil en geschreeuw. Maxi die constant aan het corrigeren en straffen is. Het is zo niet gezellig!
Gelukkig is hij vanmorgen wel een tijd met Nano naar het bos en de kinderboerderij geweest en heeft Nano (daardoor) dik 3 uur geslapen. Helaas wel heel chagrijnig wakker geworden.
Mini heeft een tijd bij mij gelegen en filmpjes gekeken. En straks ga ik weer op Mini zijn bed liggen en mag hij mooie dingen voor mij bouwen
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 31 maart 2016 om 17:17
Ik bedoel vooral te zeggen dat alleen maar liggen niet goed kan zijn voor je lichaam.
Niet zozeer gesproken vanuit de eetstoornis.
Het is alleen moeilijk want als ik beneden ben dan zal ik snel Nano oppakken als hij huilt wat dan weer druk op mijn been geeft.
Gedoseerd bewegen als in een heel klein blokje om of van het weekend als het mooi weer gaat worden in de tuin gaan zitten.
Maar dan dus niet voor elk wissewasje op gaan staan.
Ik heb last van mijn rug van al het gehang en gelig en ben bang dat ik vanavond niet kan slapen omdat ik uitgelegen ben
Ik weet dat ik door moet zetten hoor en zoals Doreia zei, naar de lange termijn moet kijken. Ik schrijf ook alleen maar mijn gevoelens en gedachten op.
Een ander zou het misschien heerlijk lijken, die verplichte rust. Een beetje slapen, een beetje tv series kijken of films, zich laten bedienen...
Ik niet, ik word er erg ongelukkig van
Niet zozeer gesproken vanuit de eetstoornis.
Het is alleen moeilijk want als ik beneden ben dan zal ik snel Nano oppakken als hij huilt wat dan weer druk op mijn been geeft.
Gedoseerd bewegen als in een heel klein blokje om of van het weekend als het mooi weer gaat worden in de tuin gaan zitten.
Maar dan dus niet voor elk wissewasje op gaan staan.
Ik heb last van mijn rug van al het gehang en gelig en ben bang dat ik vanavond niet kan slapen omdat ik uitgelegen ben
Ik weet dat ik door moet zetten hoor en zoals Doreia zei, naar de lange termijn moet kijken. Ik schrijf ook alleen maar mijn gevoelens en gedachten op.
Een ander zou het misschien heerlijk lijken, die verplichte rust. Een beetje slapen, een beetje tv series kijken of films, zich laten bedienen...
Ik niet, ik word er erg ongelukkig van
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 31 maart 2016 om 17:33
Ik denk dat veel van ons helemaal niet goed zijn in rust houden. Ik had laatst buikgriep en ik vond het niets kunnen doen eigenlijk vervelender dan het beroerd voelen en overgeven.
Maar toch is volledig rusten nu echt het beste. Jammer dan dat het vervelend en niet leuk is. Normaal gesproken is gedoseerde beweging inderdaad goed, maar nu niet. Die situaties bestaan nu eenmaal. Je hebt weinig andere keuze dan je erbij neerleggen - letterlijk -, voordat je je been (en wellicht nog erger als het in je bloed trekt) nog verder de ellende in helpt.
Maar toch is volledig rusten nu echt het beste. Jammer dan dat het vervelend en niet leuk is. Normaal gesproken is gedoseerde beweging inderdaad goed, maar nu niet. Die situaties bestaan nu eenmaal. Je hebt weinig andere keuze dan je erbij neerleggen - letterlijk -, voordat je je been (en wellicht nog erger als het in je bloed trekt) nog verder de ellende in helpt.
donderdag 31 maart 2016 om 17:38
En ik kan goed begrijpen dat het heel naar is dat je alle strijd van Maxi met Mini en Nano (en de jongens onderling) nu goed kan horen maar er niets mee kunt. Maar goed, als Maxi weg is zit jij er ook alleen mee, dus dat het nu eens andersom is is niet erg (misschien zelfs goed als ik heel eerlijk ben).
Je doet wat je kan, wat je vanuit zitten en liggen kunt doen. Voorlezen, met ze tv kijken, naar hun spel kijken etc. Meer is nu gewoon niet mogelijk. Sterker nog: als je in het ziekenhuis belandt kan dat ook niet meer, dus probeer blij te zijn met de dingen die nu wel gaan. Altijd makkelijker gezegd dan gedaan, dat begrijp ik. Maar ik geloof stellig dat veel staat of valt met je eigen mindset (niet alleen in deze situatie, maar in het algemeen).
Je doet wat je kan, wat je vanuit zitten en liggen kunt doen. Voorlezen, met ze tv kijken, naar hun spel kijken etc. Meer is nu gewoon niet mogelijk. Sterker nog: als je in het ziekenhuis belandt kan dat ook niet meer, dus probeer blij te zijn met de dingen die nu wel gaan. Altijd makkelijker gezegd dan gedaan, dat begrijp ik. Maar ik geloof stellig dat veel staat of valt met je eigen mindset (niet alleen in deze situatie, maar in het algemeen).
donderdag 31 maart 2016 om 18:40
Dat been klinkt zorgelijk, heb je nog een andere antibiotica gekregen?
Wanneer moet je terug naar de chirurg, ik zou als het zo blijft zeker maandag even bellen. Of misschien zelfs in het weekend naar de SEH.
Hoe voelt het aan, is het rood en warm, klopt het, gaat het kloppen als je het been laat hangen of te laag legt.
En hoe moet je de wond verzorgen. Dat spoelen, hebben ze daar iets voor meegegeven. Moet je het afdekken of juist aan de lucht laten drogen.
Wanneer moet je terug naar de chirurg, ik zou als het zo blijft zeker maandag even bellen. Of misschien zelfs in het weekend naar de SEH.
Hoe voelt het aan, is het rood en warm, klopt het, gaat het kloppen als je het been laat hangen of te laag legt.
En hoe moet je de wond verzorgen. Dat spoelen, hebben ze daar iets voor meegegeven. Moet je het afdekken of juist aan de lucht laten drogen.
donderdag 31 maart 2016 om 18:56
Ik zit er soms liever alleen mee Daneli als dat ik het aan moet horen of er gewoon bij ben. Maxi reageert vaak toch anders, soms wat heftiger dan ik.
Ik kijk er soms ook gewoon naar uit dat hij even weg gaat.
En ja, hoe ik er zelf in sta, mijn mindset, dat werkt ook mee (of tegen in dit geval).
Mijn been of viet voelt niet heel warm aan als ik sta of hem laat hangen. Een beetje maar en een beetje rood doordat waarschijnlijk het bloed naar beneden stroomt.
Ik heb geen ab gekregen en moet hem spoelen onder de lopende straal. Dan moet ik ook de wond uit elkaar trekken, er mag nu nog even geen korstje op komen.
Verbinden met een zalfgaasje en gaasjes. Deze zijn vrij snel weer door alleen.
Als ik het echt niet vertrouw dan zal ik zeker weer aan de bel trekken.
Woensdag moet ik weer terug komen.
Ik kijk er soms ook gewoon naar uit dat hij even weg gaat.
En ja, hoe ik er zelf in sta, mijn mindset, dat werkt ook mee (of tegen in dit geval).
Mijn been of viet voelt niet heel warm aan als ik sta of hem laat hangen. Een beetje maar en een beetje rood doordat waarschijnlijk het bloed naar beneden stroomt.
Ik heb geen ab gekregen en moet hem spoelen onder de lopende straal. Dan moet ik ook de wond uit elkaar trekken, er mag nu nog even geen korstje op komen.
Verbinden met een zalfgaasje en gaasjes. Deze zijn vrij snel weer door alleen.
Als ik het echt niet vertrouw dan zal ik zeker weer aan de bel trekken.
Woensdag moet ik weer terug komen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 31 maart 2016 om 19:11
Ik kan me goed voorstellen dat het lastig is om aan te horen hoe het er beneden aan toe gaat.
Gaat Mini graag naar je ouders? Misschien morgen Mini uit logeren sturen (als hij dat leuk vindt natuurlijk).
Mini heeft dan rust bij je ouders, is voor hem misschien ook wel beter.
Mini en Nano kunnen elkaar niet in de haren vliegen. Maxi hoeft dan maar voor 1 kind te zorgen, geeft waarschijnlijk ook meer rust in huis.
Gaat Mini graag naar je ouders? Misschien morgen Mini uit logeren sturen (als hij dat leuk vindt natuurlijk).
Mini heeft dan rust bij je ouders, is voor hem misschien ook wel beter.
Mini en Nano kunnen elkaar niet in de haren vliegen. Maxi hoeft dan maar voor 1 kind te zorgen, geeft waarschijnlijk ook meer rust in huis.
donderdag 31 maart 2016 om 20:35
Noem mij maar de boeman hoor, maar ik snap werkelijk niet dat maxi in deze situatie nog overwéégt om naar Tsjechië te gaan. Ik zit me hier echt op te vreten op de bank. Jij loopt het risico op een hele nare botontsteking als die wond niet verbetert door het niet nemen van rust, en hij vindt het nog steeds een goed plan om lekker bij een of andere vriend in de auto te stappen voor een paar dagen in een of ander huis. Tjongejonge zeg.
Ik heb een tante, die zit al 2 jaar met een wond op haar enkel die maar niet overgaat. Is al meerdere keren opgenomen geweest, moest wekenlang elke dag naar het ziekenhuis om het schoon te laten maken, enzovoort enzovoort. Ze heeft nu een botontsteking en dat gat is nog steeds niet dicht. En wat denk je, hoe komt dat? Omdat ze slecht voor zichzelf zorgt. 'Lekker' doorgaan met roken. 'Lekker' in beweging blijven. 'Lekker' het huishouden blijven doen. En het dan raar vinden dat het maar niet overgaat. Het is gewoon een eigenwijze drol, ze heeft het echt een zichzelf te danken. Ik kan daar eerlijk gezegd geen medelijden mee hebben.
Misschien staat het hier allemaal snoeihard. Dat is dan maar zo. Zoals ik al zei, noem mij maar de boeman. Maar zoals ik al eerder door anderen is gezegd: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Letterlijk, in jouw geval.
Ik heb een tante, die zit al 2 jaar met een wond op haar enkel die maar niet overgaat. Is al meerdere keren opgenomen geweest, moest wekenlang elke dag naar het ziekenhuis om het schoon te laten maken, enzovoort enzovoort. Ze heeft nu een botontsteking en dat gat is nog steeds niet dicht. En wat denk je, hoe komt dat? Omdat ze slecht voor zichzelf zorgt. 'Lekker' doorgaan met roken. 'Lekker' in beweging blijven. 'Lekker' het huishouden blijven doen. En het dan raar vinden dat het maar niet overgaat. Het is gewoon een eigenwijze drol, ze heeft het echt een zichzelf te danken. Ik kan daar eerlijk gezegd geen medelijden mee hebben.
Misschien staat het hier allemaal snoeihard. Dat is dan maar zo. Zoals ik al zei, noem mij maar de boeman. Maar zoals ik al eerder door anderen is gezegd: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Letterlijk, in jouw geval.
Clap your hands everybody, and everybody clap your hands.
donderdag 31 maart 2016 om 20:55
Check even met je arts of je idd gedoseerd mag bewegen. Geef gewoon aan wat je hier zegt; kan niet stil zitten, gezin met jonge kinderen, wil graag in beweging blijven...
Wat kan, en -belangrijker- wat zijn de risico's als je je daar niet aan houdt.
Denk ook aan het litteken....hoe langer dit niet geneest hoe lelijker het wordt...
Wat kan, en -belangrijker- wat zijn de risico's als je je daar niet aan houdt.
Denk ook aan het litteken....hoe langer dit niet geneest hoe lelijker het wordt...
donderdag 31 maart 2016 om 22:00
Ik had al gevraagd of Mini bij mijn ouders kon maar dat was allemaal erg moeilijk. Ze kunnen namelijk niet oppassen als ze niet met zn 2en zijn.
Waarschijnlijk zullen we dus ook nooit beide jongens bij hun kunnen brengen want dan moeten ze hun buren vragen om te helpen ofzo.
Ik vind je niet een boeman hoor Pointdexter. En waardeer je inbreng alleen maar.
Waarschijnlijk gaat het hele tripje niet eens door of is al uitgesteld naar eind van de week. Maar ik gun het hem wel gewoon. Ik ga in November ook naar Curaçao naar een vriendin, waarom zou hij niet weg mogen? Alleen de timing is nu wat rot.
De arts zei, toen ik vertelde dat mijn gekneusde knie wat op begon te spelen toen ik meer in beweging kwam dinsdag, dat dat een graadmeter is. Doet mijn knie zeer, dan heb ik al te veel gedaan voor mijn wond.
Ik heb ook aan gegeven dat ik 2 kleine kinderen heb. Hij raadde af om bijvoorbeeld boodschappen te doen of shoppen (ik zei dat ik dat ook online kon doen, dat mocht dan wel ) of tillen. Een dreumes van 13 kilo is dus niet echt handig om te tillen.
Maar het zou dan toch wel moeten kunnen om met de auto naar een vriendin te rijden en daar op de bank te vegeteren?
Dat is dus waar ik een beetje aan denk. Ik wil er gewoon even uit.
Mijn sociale leven wat al niet zo veel voorsteld, ligt nu helemaal op zn gat.
Net wel even fijn 2 uur met een vriendin aan de telefoon gezeten.
Ik heb 2 vriendinnen die nu hoogzwanger zijn, ik baal ervan dat ik al weken niets voor ze kan betekenen.
Oh en het litteken, als het eenmaal dicht is, dan ga ik smeren met littekencreme en er gaat dan tzt een tattoo overheen
Die had ik toch al in mijn hoofd. De geboorte bloem van Augustus voor mijn 3 augustus mannen en de geboortebloem van juni voor mij en mijn meisjes.
Waarschijnlijk zullen we dus ook nooit beide jongens bij hun kunnen brengen want dan moeten ze hun buren vragen om te helpen ofzo.
Ik vind je niet een boeman hoor Pointdexter. En waardeer je inbreng alleen maar.
Waarschijnlijk gaat het hele tripje niet eens door of is al uitgesteld naar eind van de week. Maar ik gun het hem wel gewoon. Ik ga in November ook naar Curaçao naar een vriendin, waarom zou hij niet weg mogen? Alleen de timing is nu wat rot.
De arts zei, toen ik vertelde dat mijn gekneusde knie wat op begon te spelen toen ik meer in beweging kwam dinsdag, dat dat een graadmeter is. Doet mijn knie zeer, dan heb ik al te veel gedaan voor mijn wond.
Ik heb ook aan gegeven dat ik 2 kleine kinderen heb. Hij raadde af om bijvoorbeeld boodschappen te doen of shoppen (ik zei dat ik dat ook online kon doen, dat mocht dan wel ) of tillen. Een dreumes van 13 kilo is dus niet echt handig om te tillen.
Maar het zou dan toch wel moeten kunnen om met de auto naar een vriendin te rijden en daar op de bank te vegeteren?
Dat is dus waar ik een beetje aan denk. Ik wil er gewoon even uit.
Mijn sociale leven wat al niet zo veel voorsteld, ligt nu helemaal op zn gat.
Net wel even fijn 2 uur met een vriendin aan de telefoon gezeten.
Ik heb 2 vriendinnen die nu hoogzwanger zijn, ik baal ervan dat ik al weken niets voor ze kan betekenen.
Oh en het litteken, als het eenmaal dicht is, dan ga ik smeren met littekencreme en er gaat dan tzt een tattoo overheen
Die had ik toch al in mijn hoofd. De geboorte bloem van Augustus voor mijn 3 augustus mannen en de geboortebloem van juni voor mij en mijn meisjes.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 1 april 2016 om 09:41
quote:pointdexter schreef op 31 maart 2016 @ 20:35:
Noem mij maar de boeman hoor, maar ik snap werkelijk niet dat maxi in deze situatie nog overwéégt om naar Tsjechië te gaan. Ik zit me hier echt op te vreten op de bank. Jij loopt het risico op een hele nare botontsteking als die wond niet verbetert door het niet nemen van rust, en hij vindt het nog steeds een goed plan om lekker bij een of andere vriend in de auto te stappen voor een paar dagen in een of ander huis. Tjongejonge zeg.
Ik heb een tante, die zit al 2 jaar met een wond op haar enkel die maar niet overgaat. Is al meerdere keren opgenomen geweest, moest wekenlang elke dag naar het ziekenhuis om het schoon te laten maken, enzovoort enzovoort. Ze heeft nu een botontsteking en dat gat is nog steeds niet dicht. En wat denk je, hoe komt dat? Omdat ze slecht voor zichzelf zorgt. 'Lekker' doorgaan met roken. 'Lekker' in beweging blijven. 'Lekker' het huishouden blijven doen. En het dan raar vinden dat het maar niet overgaat. Het is gewoon een eigenwijze drol, ze heeft het echt een zichzelf te danken. Ik kan daar eerlijk gezegd geen medelijden mee hebben.
Misschien staat het hier allemaal snoeihard. Dat is dan maar zo. Zoals ik al zei, noem mij maar de boeman. Maar zoals ik al eerder door anderen is gezegd: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Letterlijk, in jouw geval.
Helemaal mee eens. Natuurlijk gaat je vriend nu niet weg, nu je rust moet houden. Zou je dat zelf doen, als hij bedrust moest houden van de arts? Gewoon weg gaan, omdat je zin had of omdat hij het je zou gunnen?
En die hoogzwangere vriendinnen, dacht je nu echt dat die je nu enorm zouden missen? Die zijn druk bezig met hoogzwanger zijn.
Ik realiseer me dat ik keihard klink, maar ik heb al twee keer een dergelijke ontsteking aan mijn been achter de rug en je wilt niet weten hoe lang ik daar zoet mee ben geweest (tot aan een huistransplantatie toe). Geloof me, je wilt echt niet bijna een jaar met een open wond aan je been zitten.
Dus ja, niet bewegen is normaal niet goed voor je lichaam, maar voor een lijf dat vecht tegen een ontsteking wel. En net iets te weinig calorieën binnen krijgen is normaal niet zo schokkend erg, maar voor een lichaam dat vecht tegen een ontsteking wel. Een familielid van mij ligt met een uit de hand gelopen ontsteking al weken in het ziekenhuis (iets heel anders, dus niet om een vergelijk te trekken) en waar de artsen het meest op hameren is calorieën-intake. In haar geval dus ook vloeibare voeding, hoewel ze best aardig zelf eet. En dan geef jij ook nog borstvoeding momenteel (waarvan je je af kunt vragen of dat ook voor Nano nog zo gezond is momenteel).
Dus neem die rust gewoon en ga niet kinderen tillen of auto rijden. Dat sociale leven komt vanzelf wel weer. En je hebt het "geluk" dat je man thuis is. Voor de jongens ook een kans op quality time met hun vader. Bekijk het van de positieve kant. En nee, ik ken niemand (echt niemand!) die graag noodgedwongen bedrust houdt. Maar soms is het even niet anders en je moet ook het vermogen hebben dat in te zien. Als die vriendinnen willen bijpraten, dan komen ze maar naar je toe en stuur je man met zijn zoons naar buiten (het is heerlijk weer).
Sorry, als ik hard overkom.
Noem mij maar de boeman hoor, maar ik snap werkelijk niet dat maxi in deze situatie nog overwéégt om naar Tsjechië te gaan. Ik zit me hier echt op te vreten op de bank. Jij loopt het risico op een hele nare botontsteking als die wond niet verbetert door het niet nemen van rust, en hij vindt het nog steeds een goed plan om lekker bij een of andere vriend in de auto te stappen voor een paar dagen in een of ander huis. Tjongejonge zeg.
Ik heb een tante, die zit al 2 jaar met een wond op haar enkel die maar niet overgaat. Is al meerdere keren opgenomen geweest, moest wekenlang elke dag naar het ziekenhuis om het schoon te laten maken, enzovoort enzovoort. Ze heeft nu een botontsteking en dat gat is nog steeds niet dicht. En wat denk je, hoe komt dat? Omdat ze slecht voor zichzelf zorgt. 'Lekker' doorgaan met roken. 'Lekker' in beweging blijven. 'Lekker' het huishouden blijven doen. En het dan raar vinden dat het maar niet overgaat. Het is gewoon een eigenwijze drol, ze heeft het echt een zichzelf te danken. Ik kan daar eerlijk gezegd geen medelijden mee hebben.
Misschien staat het hier allemaal snoeihard. Dat is dan maar zo. Zoals ik al zei, noem mij maar de boeman. Maar zoals ik al eerder door anderen is gezegd: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Letterlijk, in jouw geval.
Helemaal mee eens. Natuurlijk gaat je vriend nu niet weg, nu je rust moet houden. Zou je dat zelf doen, als hij bedrust moest houden van de arts? Gewoon weg gaan, omdat je zin had of omdat hij het je zou gunnen?
En die hoogzwangere vriendinnen, dacht je nu echt dat die je nu enorm zouden missen? Die zijn druk bezig met hoogzwanger zijn.
Ik realiseer me dat ik keihard klink, maar ik heb al twee keer een dergelijke ontsteking aan mijn been achter de rug en je wilt niet weten hoe lang ik daar zoet mee ben geweest (tot aan een huistransplantatie toe). Geloof me, je wilt echt niet bijna een jaar met een open wond aan je been zitten.
Dus ja, niet bewegen is normaal niet goed voor je lichaam, maar voor een lijf dat vecht tegen een ontsteking wel. En net iets te weinig calorieën binnen krijgen is normaal niet zo schokkend erg, maar voor een lichaam dat vecht tegen een ontsteking wel. Een familielid van mij ligt met een uit de hand gelopen ontsteking al weken in het ziekenhuis (iets heel anders, dus niet om een vergelijk te trekken) en waar de artsen het meest op hameren is calorieën-intake. In haar geval dus ook vloeibare voeding, hoewel ze best aardig zelf eet. En dan geef jij ook nog borstvoeding momenteel (waarvan je je af kunt vragen of dat ook voor Nano nog zo gezond is momenteel).
Dus neem die rust gewoon en ga niet kinderen tillen of auto rijden. Dat sociale leven komt vanzelf wel weer. En je hebt het "geluk" dat je man thuis is. Voor de jongens ook een kans op quality time met hun vader. Bekijk het van de positieve kant. En nee, ik ken niemand (echt niemand!) die graag noodgedwongen bedrust houdt. Maar soms is het even niet anders en je moet ook het vermogen hebben dat in te zien. Als die vriendinnen willen bijpraten, dan komen ze maar naar je toe en stuur je man met zijn zoons naar buiten (het is heerlijk weer).
Sorry, als ik hard overkom.
vrijdag 1 april 2016 om 12:08
Gedoseerd bewegen? Say what?!
Ook ik sluit me aan bij pointdexter en anky.
Weet je: ga een week in een hotel zitten. Of ga JIJ een week logeren bij je ouders. Nu kun je niet ontspannen en ben je geneigd om toch weer iets te gaan doen. Maxi mag het in november ook alleen opknappen, dus is dit nu al een mooie test case.
En Estrellas: wanneer ga jij nou eens een keer écht goed zorgen voor de moeder van je kinderen?
Ook ik sluit me aan bij pointdexter en anky.
Weet je: ga een week in een hotel zitten. Of ga JIJ een week logeren bij je ouders. Nu kun je niet ontspannen en ben je geneigd om toch weer iets te gaan doen. Maxi mag het in november ook alleen opknappen, dus is dit nu al een mooie test case.
En Estrellas: wanneer ga jij nou eens een keer écht goed zorgen voor de moeder van je kinderen?
vrijdag 1 april 2016 om 12:10
Wat jammer dat je dat zo schrijft over mijn vriendinnen Anky. Mijn vriendinnen hebben mij enorm geholpen toen ik zwanger was van Nano en ik vind het jammer dat ik dat nu niet terug kan doen.
Ik heb ze vanmorgen wel allebei een lief kaartje gestuurd, dat is nu het minste wat ik kan doen.
Wat heftig zeg wat jij hebt mee gemaakt met je wond, hoe kon dat zo ver komen dat je zelfs een huidtransplantatie moest?
Ik zorg dat ik voldoende vitamines uit fruit en groenten binnen krijg en drink veel water.
Vandaag nog rustig aan maar heb wel even lekker mijn bakkie koffie in de zon in de tuin gedronken.
Ik heb ze vanmorgen wel allebei een lief kaartje gestuurd, dat is nu het minste wat ik kan doen.
Wat heftig zeg wat jij hebt mee gemaakt met je wond, hoe kon dat zo ver komen dat je zelfs een huidtransplantatie moest?
Ik zorg dat ik voldoende vitamines uit fruit en groenten binnen krijg en drink veel water.
Vandaag nog rustig aan maar heb wel even lekker mijn bakkie koffie in de zon in de tuin gedronken.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 1 april 2016 om 12:16
Een kaartje is voor nu toch prima. Ze weten dat jij aan ze denkt, meer kun je nu even niet doen hoe graag je ook zou willen.
In de tuin zitten is fijn he. Wat is het toch een prachtig weer. Genieten gewoon.
Nog contact op genomen met de opvoedpoli?
Vind het echt rot om te lezen dat er zoveel onrust is nu maxi voor de jongens zorgt en dat dat bij jou ook onrust opwekt.
Hopelijk biedt deze periode ook kansen voor hem en de jongens om dichter naar elkaar toe te groeien. En voor nu, stuur ze er op uit. Buitenlucht is altijd goed.
Fijn weekend
In de tuin zitten is fijn he. Wat is het toch een prachtig weer. Genieten gewoon.
Nog contact op genomen met de opvoedpoli?
Vind het echt rot om te lezen dat er zoveel onrust is nu maxi voor de jongens zorgt en dat dat bij jou ook onrust opwekt.
Hopelijk biedt deze periode ook kansen voor hem en de jongens om dichter naar elkaar toe te groeien. En voor nu, stuur ze er op uit. Buitenlucht is altijd goed.
Fijn weekend
vrijdag 1 april 2016 om 14:30
quote:estrellas2 schreef op 01 april 2016 @ 12:10:
Wat jammer dat je dat zo schrijft over mijn vriendinnen Anky. Mijn vriendinnen hebben mij enorm geholpen toen ik zwanger was van Nano en ik vind het jammer dat ik dat nu niet terug kan doen.
Ik heb ze vanmorgen wel allebei een lief kaartje gestuurd, dat is nu het minste wat ik kan doen.
Wat heftig zeg wat jij hebt mee gemaakt met je wond, hoe kon dat zo ver komen dat je zelfs een huidtransplantatie moest?
Ik zorg dat ik voldoende vitamines uit fruit en groenten binnen krijg en drink veel water.
Vandaag nog rustig aan maar heb wel even lekker mijn bakkie koffie in de zon in de tuin gedronken.
Die vriendinnen snappen echt wel dat je even andere dingen aan het hoofd hebt (een been, waarvoor je al een paar keer in het ziekenhuis bent geweest). Waarom denk je dat ze dat niet snappen? Ik vind dat bijna een soort van minachting.
Beenwonden zijn gewoon link. Ik had twee keer een wond onder aan mijn scheenbeen en dat is een slecht doorbloed gebied. Als je dat combineert met te lang doorlopen en te weinig rust, dan kan het zo een langdurige kwestie worden (en geloof me, dat wil je echt niet). Ik heb mijn lesje geleerd en ben tegenwoordig bijzonder voorzichtig.
Op je vitamines letten is heel goed, maar het gaat om calorieën-intake. Ondervoeding (lees: te weinig calorieën innemen) is gewoon heel schadelijk in geval van ziekte en ontstekingen. Je lichaam heeft extra energie nodig om infecties afdoende te bestrijden (en nee, ik bedenk dit niet, dit is mij pas nog verteld door een arts in een academisch ziekenhuis).
Fijn dat je even lekker van de zon hebt genoten. Dat is ook heel belangrijk.
Wat jammer dat je dat zo schrijft over mijn vriendinnen Anky. Mijn vriendinnen hebben mij enorm geholpen toen ik zwanger was van Nano en ik vind het jammer dat ik dat nu niet terug kan doen.
Ik heb ze vanmorgen wel allebei een lief kaartje gestuurd, dat is nu het minste wat ik kan doen.
Wat heftig zeg wat jij hebt mee gemaakt met je wond, hoe kon dat zo ver komen dat je zelfs een huidtransplantatie moest?
Ik zorg dat ik voldoende vitamines uit fruit en groenten binnen krijg en drink veel water.
Vandaag nog rustig aan maar heb wel even lekker mijn bakkie koffie in de zon in de tuin gedronken.
Die vriendinnen snappen echt wel dat je even andere dingen aan het hoofd hebt (een been, waarvoor je al een paar keer in het ziekenhuis bent geweest). Waarom denk je dat ze dat niet snappen? Ik vind dat bijna een soort van minachting.
Beenwonden zijn gewoon link. Ik had twee keer een wond onder aan mijn scheenbeen en dat is een slecht doorbloed gebied. Als je dat combineert met te lang doorlopen en te weinig rust, dan kan het zo een langdurige kwestie worden (en geloof me, dat wil je echt niet). Ik heb mijn lesje geleerd en ben tegenwoordig bijzonder voorzichtig.
Op je vitamines letten is heel goed, maar het gaat om calorieën-intake. Ondervoeding (lees: te weinig calorieën innemen) is gewoon heel schadelijk in geval van ziekte en ontstekingen. Je lichaam heeft extra energie nodig om infecties afdoende te bestrijden (en nee, ik bedenk dit niet, dit is mij pas nog verteld door een arts in een academisch ziekenhuis).
Fijn dat je even lekker van de zon hebt genoten. Dat is ook heel belangrijk.
vrijdag 1 april 2016 om 15:13
Mijn vriendinnen zullen het gerust snappen maar dat neemt niet weg dat ik me zo voel. En dat is natuurlijk ook mijn probleem waar ík mee zit. Ik had gewoon graag meer voor ze willen betekenen.
Mijn beenwond zit ook op een vervelende plek. Dat zei de arts ook, nadat hij 3 keer gevraagd had hóé ik toch aan een wond op die plek kwam. Hij zei dat daar de slagader loopt en dar dat de oorzaak was van de grote hematoom.
Het is inderdaad heerlijk weer Yoogali, maxi is vanmorgen een stuk gaan fietsen met Nano. En heeft Mini op de fiets van de psz gehaald. Wij zijn recreatieve fietsers
Maxi heeft de Tsjechië trip afgezegd.
Mijn beenwond zit ook op een vervelende plek. Dat zei de arts ook, nadat hij 3 keer gevraagd had hóé ik toch aan een wond op die plek kwam. Hij zei dat daar de slagader loopt en dar dat de oorzaak was van de grote hematoom.
Het is inderdaad heerlijk weer Yoogali, maxi is vanmorgen een stuk gaan fietsen met Nano. En heeft Mini op de fiets van de psz gehaald. Wij zijn recreatieve fietsers
Maxi heeft de Tsjechië trip afgezegd.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 1 april 2016 om 15:19
Een pak van mijn hart en een diepe zucht slaakte ik na het lezen van je laatste zin.
Bel je ouders op en ga bij hun een week zitten om te herstellen. In jouw geval moet het rigoureus, dus eigenlijk zou je vastgebonden op een stoel moeten zitten rusten wat mij betreft. Ik snáp de onrust wel, je zal die onrust alleen moeten pareren door te bedenken dat als je er nu aan toegeeft, je op de lange termijn gewoon echt echt echt de poppen aan het dansen hebt.
En dan kan je NIEMAND meer tot hulp zijn.
Bel je ouders op en ga bij hun een week zitten om te herstellen. In jouw geval moet het rigoureus, dus eigenlijk zou je vastgebonden op een stoel moeten zitten rusten wat mij betreft. Ik snáp de onrust wel, je zal die onrust alleen moeten pareren door te bedenken dat als je er nu aan toegeeft, je op de lange termijn gewoon echt echt echt de poppen aan het dansen hebt.
En dan kan je NIEMAND meer tot hulp zijn.
