Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 4 april 2016 om 16:23
Ik vind het ook lastig, maar hier thuis tolereren wij slaan en bijten (en duwen en schoppen en haren trekken ) ook niet.
En dat accepteren ze van de peuters daar ook niet. Daar moeten ze natuurlijk ook wel 1 lijn trekken. Het lijkt me niet dat ze de een wel op de bank of gang zetten en de ander die precies hetzelfde doet, niet.
En dat accepteren ze van de peuters daar ook niet. Daar moeten ze natuurlijk ook wel 1 lijn trekken. Het lijkt me niet dat ze de een wel op de bank of gang zetten en de ander die precies hetzelfde doet, niet.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 4 april 2016 om 21:15
De opvoedpoli heeft vanavond terug gemailt. Ze was ziek en had nog niet eerder kunnen mailen.
Morgen gaat ze overleggen met haar supervisor wat die er van denkt om Mini van de psz af te halen en onze case heeft prioriteit.
Even afwachten dus. Ik kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat ze een pasklare oplossing hebben.
Mini heeft vandaag ook oma geslagen dus wat dat aan gaat is hij wel consequent in zijn gedrag
Mijn been ziet er nog wel wat vies uit, het is gewoon echt een gat. Maar wel al beter dan vorige week.
Maar goed, dat dacht ik woensdag ook bij de controle en toen zette de chirurg het mes erin. Ik zie het woensdag wel wat hij ervan vindt.
Tot die tijd rustig aan.
"Gelukkig" ga ik morgenochtend wel naar mijn psycholoog, heb ik even een uitje. Ik hoop dat ik nog kan autorijden
Morgen gaat ze overleggen met haar supervisor wat die er van denkt om Mini van de psz af te halen en onze case heeft prioriteit.
Even afwachten dus. Ik kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat ze een pasklare oplossing hebben.
Mini heeft vandaag ook oma geslagen dus wat dat aan gaat is hij wel consequent in zijn gedrag
Mijn been ziet er nog wel wat vies uit, het is gewoon echt een gat. Maar wel al beter dan vorige week.
Maar goed, dat dacht ik woensdag ook bij de controle en toen zette de chirurg het mes erin. Ik zie het woensdag wel wat hij ervan vindt.
Tot die tijd rustig aan.
"Gelukkig" ga ik morgenochtend wel naar mijn psycholoog, heb ik even een uitje. Ik hoop dat ik nog kan autorijden
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 10:12
Ik zou je laten brengen. Niet zelf met een gewond been gaan autorijden. Je hebt je beide benen optimaal nodig om zo'n voertuig in bedwang te houden. Als lopen al niet zo goed gaat hoe kun je dan kracht zetten voor remmen en gassen?
Lieverd, ga alsjeblieft als passagier mee, neem een taxi desnoods, maar doe het niet, autorijden. Wat een belasting.
Lieverd, ga alsjeblieft als passagier mee, neem een taxi desnoods, maar doe het niet, autorijden. Wat een belasting.
dinsdag 5 april 2016 om 11:51
Er vanuit gaande dat het bij opa en oma een stuk rustiger is dan op de psz en thuis. Geen andere kindjes en alle aandacht voor hem, wil dus zeggen dat het slaan niet persé getriggerd wordt door te veel prikkels.
Ben benieuwd wat de chirurg morgen te zeggen heeft. Ik vind het toch wel erg lang gaan duren nu.
Misschien een andere antibiotica, want de vorige kuur heeft duidelijk niet gewerkt.
Geen idee of het bestaat, maar misschien een pilletje om je weerstand wat op te krikken.
Ben benieuwd wat de chirurg morgen te zeggen heeft. Ik vind het toch wel erg lang gaan duren nu.
Misschien een andere antibiotica, want de vorige kuur heeft duidelijk niet gewerkt.
Geen idee of het bestaat, maar misschien een pilletje om je weerstand wat op te krikken.
dinsdag 5 april 2016 om 12:09
quote:janneke44 schreef op 05 april 2016 @ 11:51:
Er vanuit gaande dat het bij opa en oma een stuk rustiger is dan op de psz en thuis. Geen andere kindjes en alle aandacht voor hem, wil dus zeggen dat het slaan niet persé getriggerd wordt door te veel prikkels.
Ben benieuwd wat de chirurg morgen te zeggen heeft. Ik vind het toch wel erg lang gaan duren nu.
Misschien een andere antibiotica, want de vorige kuur heeft duidelijk niet gewerkt.
Geen idee of het bestaat, maar misschien een pilletje om je weerstand wat op te krikken.Nee, zo'n pilletje bestaat helaas niet. Zodra de infectie verdwenen is, moet de wond vanzelf vanuit de randen dicht groeien en dat duurt (afhankelijk van de grootte van de wond en de verdwenen huid) een behoorlijke tijd. Ik moest de laatste keer (maar dat is al een paar jaar geleden) twee maal daags douchen/spoelen met lauw water. Maar misschien dat de inzichten ondertussen weer veranderd zijn?
Er vanuit gaande dat het bij opa en oma een stuk rustiger is dan op de psz en thuis. Geen andere kindjes en alle aandacht voor hem, wil dus zeggen dat het slaan niet persé getriggerd wordt door te veel prikkels.
Ben benieuwd wat de chirurg morgen te zeggen heeft. Ik vind het toch wel erg lang gaan duren nu.
Misschien een andere antibiotica, want de vorige kuur heeft duidelijk niet gewerkt.
Geen idee of het bestaat, maar misschien een pilletje om je weerstand wat op te krikken.Nee, zo'n pilletje bestaat helaas niet. Zodra de infectie verdwenen is, moet de wond vanzelf vanuit de randen dicht groeien en dat duurt (afhankelijk van de grootte van de wond en de verdwenen huid) een behoorlijke tijd. Ik moest de laatste keer (maar dat is al een paar jaar geleden) twee maal daags douchen/spoelen met lauw water. Maar misschien dat de inzichten ondertussen weer veranderd zijn?
dinsdag 5 april 2016 om 13:21
Afspraak was om 10 uur vanmorgen dus heb jullie berichten niet gelezen.
Ben er zelf heen gegaan. Lopen gaat verder prima, de wond is maar een beetje pijnlijk, vooral geïrriteerd. Auto rijden ging ook goed. De opmerking die ik maakte was meer als grapje, of ik het nog wel zou kunnen omdat ik al zo'n tijd niet gereden had.
Mini is weer thuis hoor ...
Ik gooide even wat weg in de tuin, hoorde een harde bonk, vervolgens Nano gillen, Maxi volledig uit zn plaat, en daarna Mini brullen. Mini had Nano heel hard tegen de muur geduwd, Nano dus een bult op zn koppie.
Vanmorgen bij de psycholoog een heftig gesprek gehad. Ze vroeg mij waar ik het vandaag over wilde hebben, ik wilde het over de meisjes hebben.
En dar loslaten. Ze vertelde me dat loslaten een enorme spanning gaf.
Ze gaf me een handdoek in de handen en zei, aan de ene kant is de eetstoornis die zegt, het is van mij blijf er van af en aan de andere kant, hoor mij, je ziet toch dat ik hulp wil.
En het trekken aan beide kanten gaf spanning, letterlijk. En zo werkt dat dus ook in mijn hoofd en lijf.
We hebben het ook gehad over het schuldgevoel wat ik heb. Wat als we L. wel hadden laten helpen, wie ben ik dat ik de beslissing over haar leven gemaakt heb...
Feitelijk weet ik precies te vertellen waarom we die keuze gemaakt hebben maar toch blijft daar dat stemmetje.
Het loslaten begint met accepteren.
Ben er zelf heen gegaan. Lopen gaat verder prima, de wond is maar een beetje pijnlijk, vooral geïrriteerd. Auto rijden ging ook goed. De opmerking die ik maakte was meer als grapje, of ik het nog wel zou kunnen omdat ik al zo'n tijd niet gereden had.
Mini is weer thuis hoor ...
Ik gooide even wat weg in de tuin, hoorde een harde bonk, vervolgens Nano gillen, Maxi volledig uit zn plaat, en daarna Mini brullen. Mini had Nano heel hard tegen de muur geduwd, Nano dus een bult op zn koppie.
Vanmorgen bij de psycholoog een heftig gesprek gehad. Ze vroeg mij waar ik het vandaag over wilde hebben, ik wilde het over de meisjes hebben.
En dar loslaten. Ze vertelde me dat loslaten een enorme spanning gaf.
Ze gaf me een handdoek in de handen en zei, aan de ene kant is de eetstoornis die zegt, het is van mij blijf er van af en aan de andere kant, hoor mij, je ziet toch dat ik hulp wil.
En het trekken aan beide kanten gaf spanning, letterlijk. En zo werkt dat dus ook in mijn hoofd en lijf.
We hebben het ook gehad over het schuldgevoel wat ik heb. Wat als we L. wel hadden laten helpen, wie ben ik dat ik de beslissing over haar leven gemaakt heb...
Feitelijk weet ik precies te vertellen waarom we die keuze gemaakt hebben maar toch blijft daar dat stemmetje.
Het loslaten begint met accepteren.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 13:44
quote:estrellas2 schreef op 05 april 2016 @ 13:21:
Het loslaten begint met accepteren.
Juist!
Je hebt niks fout gedaan, echt niet. Je hebt dat besluit niet achtleoos genomen maar in haar belang. Je hebt het goed gedaan.
Dit is het begin. Je raakt je meiden niet kwijt als je ze loslaat. Ze zijn voor altijd in jullie hart.
Fijn dat de poli jullie als prio heeft. Hoop dat ze snel met een plan de campagne komen. Een pasklare oplossing hebben ze niet maar meedenken vanuit hun expertise is al veel waard.
Het loslaten begint met accepteren.
Juist!
Je hebt niks fout gedaan, echt niet. Je hebt dat besluit niet achtleoos genomen maar in haar belang. Je hebt het goed gedaan.
Dit is het begin. Je raakt je meiden niet kwijt als je ze loslaat. Ze zijn voor altijd in jullie hart.
Fijn dat de poli jullie als prio heeft. Hoop dat ze snel met een plan de campagne komen. Een pasklare oplossing hebben ze niet maar meedenken vanuit hun expertise is al veel waard.
dinsdag 5 april 2016 om 15:39
Ik heb antwoord gehad op mijn mail:
Ik heb vanmorgen even overlegd met mijn collega.
Zij is van mening dat de peuterspeelzaal verantwoordelijkheid moet nemen en hun orthopedagoog moet inschakelen om te beoordelen wat nu het beste is voor Mini. Als Mini het leuk vindt om heen te gaan, zouden we hem dit niet moeten ontnemen. Aan de hand van een observatie door hun eigen orthopedagoog zouden de leidsters adviezen moeten krijgen. Nu heb ik begrepen dat de orthopedagoog een observatie heeft gedaan maar niets bijzonders heeft gezien. Daarom zouden de leidsters hun eigen observaties kunnen delen met de orthopedagoog en aan de hand daarvan voorlopige handvatten kunnen krijgen. Daar is de orthopedagoog immers voor.
Je zou eventueel ook met de peuterspeelzaal in overleg kunnen gaan om Mini een kortere ochtend naar school te laten gaan en dan in overleg met de leidsters afspreken wat de meest handige tijd is (tijd waarop het over het algemeen goed gaat).
Ik hou je verder op de hoogte van de voortgang van het verslag, zodat jullie enige indicatie hebben wanneer het adviesgesprek zal plaatsvinden.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat de leidsters niet echt te spreken zijn over hun orthopedagoog.
Maar ik vind wel dat ze erg afwachtend zijn.
Ik heb vanmorgen even overlegd met mijn collega.
Zij is van mening dat de peuterspeelzaal verantwoordelijkheid moet nemen en hun orthopedagoog moet inschakelen om te beoordelen wat nu het beste is voor Mini. Als Mini het leuk vindt om heen te gaan, zouden we hem dit niet moeten ontnemen. Aan de hand van een observatie door hun eigen orthopedagoog zouden de leidsters adviezen moeten krijgen. Nu heb ik begrepen dat de orthopedagoog een observatie heeft gedaan maar niets bijzonders heeft gezien. Daarom zouden de leidsters hun eigen observaties kunnen delen met de orthopedagoog en aan de hand daarvan voorlopige handvatten kunnen krijgen. Daar is de orthopedagoog immers voor.
Je zou eventueel ook met de peuterspeelzaal in overleg kunnen gaan om Mini een kortere ochtend naar school te laten gaan en dan in overleg met de leidsters afspreken wat de meest handige tijd is (tijd waarop het over het algemeen goed gaat).
Ik hou je verder op de hoogte van de voortgang van het verslag, zodat jullie enige indicatie hebben wanneer het adviesgesprek zal plaatsvinden.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat de leidsters niet echt te spreken zijn over hun orthopedagoog.
Maar ik vind wel dat ze erg afwachtend zijn.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 16:03
Ik heb gelijk voor donderdag een gesprek aangevraagd met beide juffen en dan zullen we het er over hebben.
Dan zal ik ook eerlijk aangeven dat ik ze wat nalatig vind.
Zeker toen ze de opmerking maakte dat zij hoopte dat de opvoedpoli voor hun ook advies heeft en handvatten
Als ze vinden dat die nodig zijn, dan hadden ze binnen de organisatie van de psz een oplossing moeten zoeken.
Dan zal ik ook eerlijk aangeven dat ik ze wat nalatig vind.
Zeker toen ze de opmerking maakte dat zij hoopte dat de opvoedpoli voor hun ook advies heeft en handvatten
Als ze vinden dat die nodig zijn, dan hadden ze binnen de organisatie van de psz een oplossing moeten zoeken.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 16:09
Ja ik bedoelde idd dat je zelf een zou kunnen inschakelen. Wist niet dat dame in kwestie de orthopedagoog van de poli was.
Lastig. Psz heeft weinig op met "hun" ortho, die van "jouw" ziet geen bijzonderheden. Maar jij ziet wel problemen en de psz ook (toch?).
Beetje kastje muur verhaal zo.....
Nalatig zijn ze niet, maar afwachtend wel. Ik zou met psz overleggen wat zij zouden willen of wat zij voorstellen doen en daarop (zelf) een plan maken.
Lastig. Psz heeft weinig op met "hun" ortho, die van "jouw" ziet geen bijzonderheden. Maar jij ziet wel problemen en de psz ook (toch?).
Beetje kastje muur verhaal zo.....
Nalatig zijn ze niet, maar afwachtend wel. Ik zou met psz overleggen wat zij zouden willen of wat zij voorstellen doen en daarop (zelf) een plan maken.
dinsdag 5 april 2016 om 16:19
Onze orthopedagoog (van de opvoedpoli) ziet de problemen wel, die van de psz zag het niet.
Ja, nalatig is misschien niet het goede woord, afwachtend is beter.
De leidsters geven wel iedere keer weer door dat er problemen zijn geweest en incidenten (mini zat vandaag weer op de bank omdat hij iemand met een vrachtwagen op zn hoofd gemept heeft) maar oplossingen bieden ze niet. Althans dat hebben ze niet gedaan voordat ik zelf naar het cb ben gegaan.
Wel is er contact geweest met hun orthopedagoog maar die kon dus niets betekenen.
Ja, nalatig is misschien niet het goede woord, afwachtend is beter.
De leidsters geven wel iedere keer weer door dat er problemen zijn geweest en incidenten (mini zat vandaag weer op de bank omdat hij iemand met een vrachtwagen op zn hoofd gemept heeft) maar oplossingen bieden ze niet. Althans dat hebben ze niet gedaan voordat ik zelf naar het cb ben gegaan.
Wel is er contact geweest met hun orthopedagoog maar die kon dus niets betekenen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 17:02
Wie vind je afwachtend, de orthopedagoog van psz of opvoedpoli?
Ik denk dat je je moet afvragen hoe kundig de orthopedagoog van de psz is. Ik neem dat juist de opvoedpoli in het geschakeld omdat jullie en op het psz niet verder kwamen?
Daarom is het jammer, en best opmerkelijk, dat de opvoedpoli de bal nu weer bij de psz legt.
Hopelijk duurt het niet meer te lang voor ze met een advies komen.
En een voor het gesprek vanochtend.
Ik denk dat je je moet afvragen hoe kundig de orthopedagoog van de psz is. Ik neem dat juist de opvoedpoli in het geschakeld omdat jullie en op het psz niet verder kwamen?
Daarom is het jammer, en best opmerkelijk, dat de opvoedpoli de bal nu weer bij de psz legt.
Hopelijk duurt het niet meer te lang voor ze met een advies komen.
En een voor het gesprek vanochtend.
dinsdag 5 april 2016 om 17:10
dinsdag 5 april 2016 om 17:12
Ik vind de juffen afwachtend. Wel aangeven dat er problemen zijn maar geen actie ondernemen. En daarbij vind ik ook de orthopedagoog afwachtend. Want ze hebben wel in de kind bespreking de problemen besproken maar ook daar heeft de orthopedagoog (van de psz) geen advies gegeven anders dan afwachten waar de opvoedpoli mee komt.
De opvoedpoli is er naar mijn idee voor óns, niet voor de psz.
De opvoedpoli is er naar mijn idee voor óns, niet voor de psz.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 17:13
quote:diaa schreef op 05 april 2016 @ 17:10:
Hmmm vervelend! Kan de poli ortho niet met de psz in gesprek? Snap de houding van de poli wel (dat de psz ortho dit moet oppakken) maar dan verlies je zoveel tijd! Hij moet over 3 maanden naar school...en met dit gedrag gaat dat geen succes worden.
Dat ziet toch iedereen?Dat zal ws pas kunnen als alle verslagen zijn uitgewerkt.
Hmmm vervelend! Kan de poli ortho niet met de psz in gesprek? Snap de houding van de poli wel (dat de psz ortho dit moet oppakken) maar dan verlies je zoveel tijd! Hij moet over 3 maanden naar school...en met dit gedrag gaat dat geen succes worden.
Dat ziet toch iedereen?Dat zal ws pas kunnen als alle verslagen zijn uitgewerkt.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 5 april 2016 om 17:32
quote:estrellas2 schreef op 05 april 2016 @ 17:12:
Ik vind de juffen afwachtend. Wel aangeven dat er problemen zijn maar geen actie ondernemen. En daarbij vind ik ook de orthopedagoog afwachtend. Want ze hebben wel in de kind bespreking de problemen besproken maar ook daar heeft de orthopedagoog (van de psz) geen advies gegeven anders dan afwachten waar de opvoedpoli mee komt.
De opvoedpoli is er naar mijn idee voor óns, niet voor de psz.
Ik denk dat de juffen van de psz niet opgeleid zijn om met zulke problemen om te gaan dus dat je daar niet teveel van kunt verwachten. De orthopedagoog zou dat in principe wel moeten zijn. Maar in de praktijk weet hij/zij het dus ook niet. Hebben jullie zelf al eens met hem/haar gesproken, dus niet via de juffen?
Lastig. Wat is je gevoel? Toch op advies van de opvoedpoli wachten?
Ik vind de juffen afwachtend. Wel aangeven dat er problemen zijn maar geen actie ondernemen. En daarbij vind ik ook de orthopedagoog afwachtend. Want ze hebben wel in de kind bespreking de problemen besproken maar ook daar heeft de orthopedagoog (van de psz) geen advies gegeven anders dan afwachten waar de opvoedpoli mee komt.
De opvoedpoli is er naar mijn idee voor óns, niet voor de psz.
Ik denk dat de juffen van de psz niet opgeleid zijn om met zulke problemen om te gaan dus dat je daar niet teveel van kunt verwachten. De orthopedagoog zou dat in principe wel moeten zijn. Maar in de praktijk weet hij/zij het dus ook niet. Hebben jullie zelf al eens met hem/haar gesproken, dus niet via de juffen?
Lastig. Wat is je gevoel? Toch op advies van de opvoedpoli wachten?
