Verder van mij af schrijven

Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.



Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.

Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.

Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.

Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.



Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.



Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.

Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.



Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.



Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.

Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.



Link naar vorig topic

Maxi had al een paar keer gevraagd aan mij of het niet beter was dat hij niet weg ging, ik hebbhet een beetje van hen af laten hangen, maar hij dus van mij.

Net vroeg hij het weer en toen heb ik gezegd dat het beter was als hij thuis zou blijven.

Later kwam hij nog naar mij toe en zei dat hij het heel goed van mij vond dat ik het aangegeven heb en dat hij het echt niet erg vind, er komt wel weer een andere mogelijkheid voor hem om naar Tsjechië te gaan.



Ik snap wat je bedoeld met een weekje bij mijn ouders zitten Doreia maar in mijn geval gaat dat me echt geen extra rust op leveren. Geloof me als ik zeg dat ik een middag bij mijn ouders al veel vind. Hoe gezellig het soms ook is. Ik hou heel veel van ze en ben blij dat we tegenwoordig goed met elkaar om gaan en dat ik dingen durf uit te spreken naar ze toe.

Maar vanmorgen was er weer eens een voorbeeld hoe mijn moeder op mijn gevoel weet te spelen, een week lang ga ik dat echt niet trekken.

Hmm een welness, lijkt me heerlijk! Maar niet zo best voor mijn been

Ik ben inmiddels weer naar mijn bed verhuisd, denk dat ik zo maar oordoppen in ga doen



Ik val net in een programma op TLC en zie een baby geboren met 23 weken. Ik wil wegzappen omdat het zoveel gevoelens bij mij los maakt maar ik blijf toch kijken en betrap mezelf op de gedachte.... wat als?

Ik heb het verhaal van Mattie mee gekregen Minameut. Ik luister regelmatig naar hun show op Q. Eerst het nieuws dat ze een tweeling verwachtte *slik* en toen bleken het 2 meisjes te zijn *slikslik* en vorige week het nieuws dat ze met bijna 26 weken geboren waren... de 26 weken die wij ook zo graag wilde halen. Ons nieuwe doel, gesteld na veel overleg met de gynaecologen en arts van neonatologie.



Het meisje wat ik zag op TLC was er ook 1 van een tweeling. Vlak na elkaar geboren, 1 had de bevalling niet overleefd, de ander wel. Ze was net zo klein als onze moppies. Ietsjes zwaarder alleen bij geboorte, verschil van 45 gram. En inmiddels een peuter van ruim 2. Ze heeft problemen met haar gehoor en COPD.

Geboren met 23 weken...

En dan denk ik weer "wat als". En de wat als durf ik ook eigenlijk niet verder in te vullen.



Ik heb geen moeite met reacties die hier geschreven worden. Soms wel natuurlijk, maar ik lees het dan altijd nog een paar keer voordat ik reageer. Vaak helpt het mij om even wat kritischer naar mijn handelen te kijken. En ik ben het uiteraard niet altijd eens en dat hoeft natuurlijk ook niet. Het geeft me vaak inzicht en overzicht als ik het zelf even niet meer zie.

Waarschijnlijk was ik veel meer doorgegaan met mijn been als ik alle reacties niet gehad had. Was ik mezelf keihard voorbij gerent.

Daavoor dank dus

Maar neemt niet weg dat ik het gewoon erg jammer vind allemaal dat ik er niet voor anderen kan zijn en vreselijk afhankelijk ben.



Vanmiddag was een vriend van ons hier (ik heb het wel eens vaker over hem gehad).

Gisteren heb ik hem verteld hoe het gaat met mijn been en vandaag kwam hij langs. Zo fijn!

Ook vroeg hij, heel direct, hoe het met eten ging. Hij vertelde mij dat hij zich had ingelezen over eetstoornissen, omdat hij het wilde begrijpen. We hebben een fijn gesprek gehad. Ik heb hem verteld over het ontstaan van mijn es en hoe het altijd een rol heeft gespeeld in mijn leven en het vooral in moeilijke tijden de kop op steekt. Als houvast, als afleiding.

Ik snap ook heel goed dat het voor een ander moeilijk te begrijpen is, ik begrijp het zelf niet eens! Maar ik vond het zo lief dat hij zich in had gelezen.



Oh Yoogali, om je vraag nog even te beantwoorden, ik heb de opvoedpoli vandaag nog gemailt. Waarin ik vooral mijn zorg voor de basisschool geuit heb en eigenlijk een beetje de wanhoop verteld dat we het nu gewoon echt even niet meer weten.



Nano is de laatste dagen ook echt weer heel lastig. Erg driftig, veel huilen, erg boos en hangerig. Waarop Mini ook reageert, hij staat vaak met zijn vingers in zij oren. Reageert ook erg boos als Nano ligt te huilen in bed.

Nanooooo niet huilen! Doe dat niet! Stil nou Nano!



Zondag gaat Mini naar opa en oma voor een nachtje. Mini heeft vandaag van buren verderop in de straat een skelter gehad. Deze trapt mee als je hem duwt. Hopelijk valt zo een beetje het kwartje hoe hij moet fietsen. Erg lief van ze, ze hoefden er niet eens wat voor te hebben!



Slaap lekker voor wie dit nog leest en niet slaapt

Dank je Yoogali, ik ga het eens opzoeken zo.

Zo... weer een dag om. Beetje hangen, beetje filmpje kijken even geslapen, boekjes lezen voor de jongens, liggend spelen met Mini.

Het weer viel hier helaas tegen dus niet in de zon kunnen zitten.

Maxi heeft vanmorgen gesport, toen heb ik buuf even uitgenodigd voor een bakkie.



Ik heb 2 hele lieve appjes van mijn vriendinnen gekregen die het kaartje hadden ontvangen.



Mijn been lijkt wat beter te gaan, jeukt nu af en toe dus dat lijkt mij een goed teken.



Morgen gaat Mini naar mijn ouders en blijft daar ook slapen.

Ik hoop dat Maxi wat bij trekt, hij vindt het allemaal maar erg zwaar (wat ik rete irritant vind).

Hij lag er al om half 9 in maar net werd Nano weer wakker en hij zei dat hij niet geslapen heeft. Hij slaapt erg slecht de laatste tijd.

Ik verbaas me daar een beetje over want ik hoor hem zelfs snurken als ik mijn oordoppen in heb!



Wat zal ik blij zijn als ik woensdag groen licht krijg om weer meer te kunnen doen.

Ik ben vandaag ook op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk voor een paar uur in de week. Hoe ik dat moet doen met opvang zie ik dan nog wel. Maar het lijkt me zo fijn om even wat betekenisvols te doen buitenshuis.

Mini gedraagt zich daar wel goed hoor Janneke, wij krijgen meestal de volle lading als hij weer thuis komt

Hij heeft daar ook geen schreeuwend broertje, dat zal ook schelen.



Maxi vind het gewoon zwaar, de zorg voor die 2. En dat is het ook, ze zijn allebei gewoon erg heftig momenteel.

Het is niet de bedoeling dat we in de (nabije) toekomst nog zo veel samen thuis zijn. En ik denk ook dat het beter is als ik (vrijwilligers)werk ga doen als Nano op de psz zit. Dan zijn we een half jaar verder en hopelijk in een rustiger vaarwater.



Ik geloof niet dat Maxi kinderen wilde omdat ik het wilde. Sterker nog, hij begon er al over toen ik 23 jaar was helaas kwam ik toen zelf in een medische molen terecht.



Maxi geniet ook echt wel van de jongens, onderneemt ook leuke dingen met ze of bouwt / ontwerpt dingen voor ze.

Van de week heeft hij van 2 oude auto's , auto's uit de film Cars na gemaakt.

Of hij nam de jongens mee met een tas vol auto's en graafmachines zodat ze in de speeltuin in de zandbak konden spelen.

Veel dingen die bij mij niet eens opkomen.

Hij vindt het echt leuk, vooral nu ze wat ouder worden. Maar de combinatie zorg, leuke dingen doen, opvoeden en huishouden dat is gewoon pittig. En zeker omdat we nu constant aan het corrigeren en afleiden zijn. Zorgen dat ze elkaar geen pijn doen. Gisteren had Mini weer een nare bijtafdruk van Nano in zijn arm staan. En Nano weer een bult op zijn hoofs omdat Mini hem opzettelijk omver geduwd had. En we lopen een beetje op ons tenen in de hoop dat Mini nket een uitbarsting krijgt waar hij dan een uur in blijft hangen.



Het is gewoon echt zwaar nu momenteel. En dat mag ook best uitgesproken worden.

Alleen zoals gisteren bijvoorbeeld vond ik Maxi zijn geklaag, gezucht en humeur erg vervelend.



Maxi is nu de plaatst onderhanden aan het nemen met de hogedrukreiniger, Nano is even met de buuf mee naar de winkels en Mini bij opa en oma.

Ik met een bakkie thee en netflix op de bank.

Bij opa en oma heeft Mini constant 1 op 1 aandacht en ze gaan ook vaak met hem weg naar bijvoorbeeld de kinderboerderij. Het zal heel anders zijn als Nano er ook bij zou zijn. Dat merk ik wel als ze eens een uurtje op 2 op beide jongens passen.

Van mijn ouders hoor ik ook vaak dat Mini erg bang is en buiten graag zijn capuchon op heeft ivm herrie.



Wij hebben het lekker rustig gehad gisteren. Nano heeft van 2 tot 5 geslapen, zelfs wakker gemaakt om 5 uur. Heel bijzonder ook, hij slaapt altijd beter als Mini er niet is.

Verder lekker in de opgeknapte tuin gezeten en eigenlijk gewoon genoten van Nano.

Ik was voornemens om een paar patatjes mee te pikken van de mannen (zondag is vaak patatdag) maar het lukte me toch niet.

Mini blijft nog een nachtje slapen bij opa en oma! Dat kwam Maxi mij even vertellen toen ik onder de douche stond.

Ik heb even gebeld met de psz hoe het gegaan was vandaag. Het was een drama, hij heeft een paar keer apart gezeten en de juf uit het niets geslagen. Enz enz...

Maar dit had ik eigenlijk ook wel een beetje verwacht alleen twijfel ik nu of het wel slim oa dat hij nog een nachtje slaapt bij opa en oma.

De jongens reageren inderdaad erg op elkaar. Nano huilt nogal snel (en hard en veel) en daar kan Mini slecht tegen. Maar ook als ik mini alleen heb, vaak als Nano slaapt, dan heeft hij zijn buien.



De juf zet hem apart als straf. Legt dan ook altijd wel uit waarom dat is.



Ik hab de opvoedpoli al gemailt, wacht nog op antwoord.