Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 24 maart 2016 om 18:26
We wachten sowieso even de observatie van de opvoedpoli af en willen uiteraard even overleggen.
Het is gewoon lastig om iedere dag maar te horen dat er weer incidenten zijn geweest met Mini op de psz en dat ze zelf eigenlijk ook niet goed meer weten hoe ze ermee om moeten gaan.
Uiteraard is er ook wel de angst dat we straks aangesproken gaan worden door andere ouders op Mini zijn gedrag.
Maar voor ons en Nano is het wel fijn die paar uren in de week dat Mini op de psz zit.
Het is gewoon lastig om iedere dag maar te horen dat er weer incidenten zijn geweest met Mini op de psz en dat ze zelf eigenlijk ook niet goed meer weten hoe ze ermee om moeten gaan.
Uiteraard is er ook wel de angst dat we straks aangesproken gaan worden door andere ouders op Mini zijn gedrag.
Maar voor ons en Nano is het wel fijn die paar uren in de week dat Mini op de psz zit.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 25 maart 2016 om 17:08
Ik vrees dat het een heel lang weekend gaat worden, het is hier de hele middag al gejank, geschreeuw, slaan en schoppen. Niets helpt, afleiden, straffen, negeren... maakt allemaal niet uit.
Ben ondertussen lekker met Nano gaan kleuren Mini wilde niet mee doen uiteraard. Ik heb zo'n leuke paaskleurplaat die over de hele tafel gaat, werkt ook therapeutisch voor mij
Maxi ziet niet in dat hij ze beter even mee naar buiten kan nemen. "Ik neem ze echt niet mee als ze zo zijn"
Zelf ben ik echt behoorlijk chagrijnig aan het worden van het binnen zitten. Vanavond ga ik dus wel naar de schouwburg. Ik heb gebeld van te voren, ze regelen een extra stoel waar ik mijn been op kan leggen.
Verjaardag gaan we denk ik wel even heen en iver de paasbrunch maandag, heb ik het vanavond even met mijn moeder.
Ben ondertussen lekker met Nano gaan kleuren Mini wilde niet mee doen uiteraard. Ik heb zo'n leuke paaskleurplaat die over de hele tafel gaat, werkt ook therapeutisch voor mij
Maxi ziet niet in dat hij ze beter even mee naar buiten kan nemen. "Ik neem ze echt niet mee als ze zo zijn"
Zelf ben ik echt behoorlijk chagrijnig aan het worden van het binnen zitten. Vanavond ga ik dus wel naar de schouwburg. Ik heb gebeld van te voren, ze regelen een extra stoel waar ik mijn been op kan leggen.
Verjaardag gaan we denk ik wel even heen en iver de paasbrunch maandag, heb ik het vanavond even met mijn moeder.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 25 maart 2016 om 23:54
Lief van je Yelley
Vanavond naar de schouwburg geweest, 1e rij met voetjes op een stoel. We zijn naar de voorstelling "Leef" geweest, misschien iets over gezien of gelezen? Ik vond het erg mooi.
Even met mn moeder over de paasbrunch gehad. We doen hem hier maandag, mijn broer komt ook dus het gaat wel gezellig worden. We hebben de boodschappen gesplitst dus ik zal Maxi met een lijstje naar de suup sturen
Het voelt al een stuk veiliger dat ik deels zelf voor het eten kan zorgen. En prettig ook dat Nano gewoon zijn eigen bedje in kan.
Morgen de verjaardag ga ik denk ik alleen heen, dan hoef ik niet achter kinderen aan te rennen omdat Maxi het niet ziet en ze weten van mijn been dus ik installeer mij wel op een stoel met been omhoog.
Nu zijn bonuszoon en vriendin hier maar ik duik zo mijn bed in.
Die wond loopt nog steeds leeg en ziet er niet fris uit, ik maak me een beetje zorgen of het wel goed komt.
Vanavond naar de schouwburg geweest, 1e rij met voetjes op een stoel. We zijn naar de voorstelling "Leef" geweest, misschien iets over gezien of gelezen? Ik vond het erg mooi.
Even met mn moeder over de paasbrunch gehad. We doen hem hier maandag, mijn broer komt ook dus het gaat wel gezellig worden. We hebben de boodschappen gesplitst dus ik zal Maxi met een lijstje naar de suup sturen
Het voelt al een stuk veiliger dat ik deels zelf voor het eten kan zorgen. En prettig ook dat Nano gewoon zijn eigen bedje in kan.
Morgen de verjaardag ga ik denk ik alleen heen, dan hoef ik niet achter kinderen aan te rennen omdat Maxi het niet ziet en ze weten van mijn been dus ik installeer mij wel op een stoel met been omhoog.
Nu zijn bonuszoon en vriendin hier maar ik duik zo mijn bed in.
Die wond loopt nog steeds leeg en ziet er niet fris uit, ik maak me een beetje zorgen of het wel goed komt.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zaterdag 26 maart 2016 om 00:12
Het klinkt of je het allemaal goed aanpakt! Super!
Ik heb vervelende wonden voorbij zien komen, maar ook goed zien genezen. Maar ik denk dat het wel heel goed is dat je nu consequent je rust pakt. Hou dat vol, te midden van alle tumult. Roken deed je vast niet, hè. Is namelijk ook heel slecht voor de wondgenezing.
Tja, en ik weet dat dit een lastig onderwerp is, goed en voldoende eten is ook belangrijk voor je weerstand. "Gelukkig" kiest je eetstoornis vooral voedzame dingen.
Goed om je vinger aan de pols te houden bij de dokter!
Weltrusten.
Ik heb vervelende wonden voorbij zien komen, maar ook goed zien genezen. Maar ik denk dat het wel heel goed is dat je nu consequent je rust pakt. Hou dat vol, te midden van alle tumult. Roken deed je vast niet, hè. Is namelijk ook heel slecht voor de wondgenezing.
Tja, en ik weet dat dit een lastig onderwerp is, goed en voldoende eten is ook belangrijk voor je weerstand. "Gelukkig" kiest je eetstoornis vooral voedzame dingen.
Goed om je vinger aan de pols te houden bij de dokter!
Weltrusten.
zondag 27 maart 2016 om 10:11
Goedemorgen.
Fijne Paasdagen iedereen
De verjaardag gisteren was gezellig. Er waren meer kleine kindjes en hrote ballonnen en stoepkrijt dus de jongens van ons hebben zich goed vermaakt en werden ook goed vermaakt.
Mini klaagde over de herrie, veel mensen die door elkaar heen praten, en was dan ook steeds in de tuin te vinden. Ik heb hem op een gegeven moment een muts over zijn oren getrokken om "de herrie" wat voor hem te dempen.
Qua eten was er vanalles. Maar het werd gewoon neer gezet zodat je zelf kon pakken. Gelukkig werd er niets aangeboden of ermee rond gegaan. We waren er ook rond etenstijd en ze had een cateraar laten komen die pasta's had.
Gelukkig stond er een grote bak sla ook.
Ik was blij dat ik heen ben gegaan en dat we ook met zn vieren zijn gegaan.
Ik ben het binnen zitten en hangen ook helemaal zat. En ik voel me door het gebrek aan beweging ook echt niet lekker in mijn vel.
Fijne Paasdagen iedereen
De verjaardag gisteren was gezellig. Er waren meer kleine kindjes en hrote ballonnen en stoepkrijt dus de jongens van ons hebben zich goed vermaakt en werden ook goed vermaakt.
Mini klaagde over de herrie, veel mensen die door elkaar heen praten, en was dan ook steeds in de tuin te vinden. Ik heb hem op een gegeven moment een muts over zijn oren getrokken om "de herrie" wat voor hem te dempen.
Qua eten was er vanalles. Maar het werd gewoon neer gezet zodat je zelf kon pakken. Gelukkig werd er niets aangeboden of ermee rond gegaan. We waren er ook rond etenstijd en ze had een cateraar laten komen die pasta's had.
Gelukkig stond er een grote bak sla ook.
Ik was blij dat ik heen ben gegaan en dat we ook met zn vieren zijn gegaan.
Ik ben het binnen zitten en hangen ook helemaal zat. En ik voel me door het gebrek aan beweging ook echt niet lekker in mijn vel.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 27 maart 2016 om 11:34
quote:pointdexter schreef op 27 maart 2016 @ 10:42:
Remember mindfulness...
Als in, in het hier en nu blijven en berusten dat het niet anders is nu?
Ik doe mijn best maar ik zie het huishouden verslonzen en voel me gewoon slapper worden door het gehang.
Gisteren was Maxi sporten, toen heb ik zelf even snel de stofzuiger gepakt, het kon gewoon echt niet.
Vandaag zal ik Maxi vragen om nog even te dweilen ofzo aangezien we morgen ook visite krijgen.
Remember mindfulness...
Als in, in het hier en nu blijven en berusten dat het niet anders is nu?
Ik doe mijn best maar ik zie het huishouden verslonzen en voel me gewoon slapper worden door het gehang.
Gisteren was Maxi sporten, toen heb ik zelf even snel de stofzuiger gepakt, het kon gewoon echt niet.
Vandaag zal ik Maxi vragen om nog even te dweilen ofzo aangezien we morgen ook visite krijgen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 27 maart 2016 om 12:25
Dat Mini klaagt over herrie doet me aan een kindje uit mijn omgeving denken.
Ook dat kindje heeft een periode gehad andere kindjes te slaan.
Ook had het kindje het over een druk hoofd en had het last als er te veel prikkels waren.
Het kind werd erg onrustig van bijvoorbeeld drukke verjaarden, had zelfs een hekel aan kinderpartijtjes en wilde eigen verjaardag niet vieren.
Er werd toen NLD en ADD geconstateerd.
Het kind zou hooggevoelig zijn, waardoor alles veel sterker binnenkomt. Bijvoorbeeld geluiden, drukte, maar ook straffen. Vaak heeft zo'n kind ook last van bijvoorbeeld kriebelende merkjes in kleding.
Hoe is het met je been, is het nog dik en komt er nog steeds vocht uit.
Bedenk wel, dat hoe meer je het nu belast, hoe langer het gaat duren eer het genezen is.
Fijne Paasdagen!!
Ook dat kindje heeft een periode gehad andere kindjes te slaan.
Ook had het kindje het over een druk hoofd en had het last als er te veel prikkels waren.
Het kind werd erg onrustig van bijvoorbeeld drukke verjaarden, had zelfs een hekel aan kinderpartijtjes en wilde eigen verjaardag niet vieren.
Er werd toen NLD en ADD geconstateerd.
Het kind zou hooggevoelig zijn, waardoor alles veel sterker binnenkomt. Bijvoorbeeld geluiden, drukte, maar ook straffen. Vaak heeft zo'n kind ook last van bijvoorbeeld kriebelende merkjes in kleding.
Hoe is het met je been, is het nog dik en komt er nog steeds vocht uit.
Bedenk wel, dat hoe meer je het nu belast, hoe langer het gaat duren eer het genezen is.
Fijne Paasdagen!!
zondag 27 maart 2016 om 12:57
Heeft mini moeite met het reguleren van prikkels? Als dat zo zou zijn, kan ik mij voorstellen dat de psz heftig voor hem is. Altijd geluiden, kinderen die elkaar aanraken, juffen die aanwijzingen geven etc.
Hoorde laatst van iemand wiens kind heel erg last had van bijv de stofzuiger, verjaardagen in de klas, grotere groepen mensen bij elkaar. Hij kreeg al een tijdje sensorische therapie en dat begon zijn vruchten af te werpen. Geen idee of dit bij mini speelt, maar ik dacht, geef je toch die info.
Luister verder maar mooi naar Janneke's advies, been laten rusten en helen. Jammer dat het weer zo onstuimig is, anders konden jullie misschien met de auto naar een speeltuintje in de buurt met een bankje, kids spelen, maxi erachter aan en jij met het been omhoog. Beterschap maar weer.
Hoorde laatst van iemand wiens kind heel erg last had van bijv de stofzuiger, verjaardagen in de klas, grotere groepen mensen bij elkaar. Hij kreeg al een tijdje sensorische therapie en dat begon zijn vruchten af te werpen. Geen idee of dit bij mini speelt, maar ik dacht, geef je toch die info.
Luister verder maar mooi naar Janneke's advies, been laten rusten en helen. Jammer dat het weer zo onstuimig is, anders konden jullie misschien met de auto naar een speeltuintje in de buurt met een bankje, kids spelen, maxi erachter aan en jij met het been omhoog. Beterschap maar weer.
zondag 27 maart 2016 om 13:29
Ik herken wel wat jullie schrijven Janneke en Yoogali. Mini loopt op straat ook vaak met zijn vingers in zijn oren, is bang voor auto's en brommers. Hoewel hij ze aan de andere kant geweldig vindt want hij kan mij precies vertellen wat voor vrachtwagen er rijdt nog voordat ik zelf op zoek kon gaan naar een merk. Hij wordt ook boos als ik ga stofzuigen, geïrriteerd als Nano huilt. Hij zegt dan vaak, Nano moet bij mama drinken want dan stopt hij met huilen.
Maar aan de andere kant, kan hij zo ontzettend hard gillen dat mijn oren er echt pijn van doen, maar daar heeft hij blijkbaar geen last van
Mijn wond is nog steeds open en er komt vocht en bloed uit en soms een stolseltje.
De zwelling is aanzienlijk minder maar nog niet weg. Ik vind het allemaal erg lang duren maar dat schijnt normaal te zijn.
Ik lig inmiddels weer in bed, met voeteneind om hoog, en ik ben een beetje down.
Lig wel een comedie serie te kijken maar ik voel me er niet veel beter door.
Maar aan de andere kant, kan hij zo ontzettend hard gillen dat mijn oren er echt pijn van doen, maar daar heeft hij blijkbaar geen last van
Mijn wond is nog steeds open en er komt vocht en bloed uit en soms een stolseltje.
De zwelling is aanzienlijk minder maar nog niet weg. Ik vind het allemaal erg lang duren maar dat schijnt normaal te zijn.
Ik lig inmiddels weer in bed, met voeteneind om hoog, en ik ben een beetje down.
Lig wel een comedie serie te kijken maar ik voel me er niet veel beter door.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 27 maart 2016 om 14:01
Estrellas,
Ik lees nog wel mee maar ik weet gewoon niet wat te schrijven.
Zelf kan ik ook niet ziek zijn. Ik kan ook moeilijk met mijn handen in mijn schoot toekijken wat er allemaal nog moet gebeuren.
Maar.... ik weet ook dat als ik niet goed voor mezelf zorg op dat moment, op de korte termijn, het me zal nekken op de lange termijn.
Ik lees steeds wat je allemaal nog doet, terwijl er pus, stolsels en weet ik wat voor spul allemaal uit je been komt, na een val van de trap. Ik vraag me echt af wat je nu probeert te doen? Stofzuigen, naar een schouwburg, naar een feestje. Wat en wie wil je bewijzen? Straks slaat er een ontsteking naar binnen, moet je geopereerd, weet ik welke maatregelen er nodig zijn. Misschien een ziekenhuis opname. Maar goed, die beweegdrang zal ook wel ingefluisterd worden door je eetstoornis, die als de dood is dat jij eens goed voor jezelf zal gaan zorgen.
Ik vraag me oprecht af wanneer jij je lijf verdomme (excuseer mijn woordgebruik) eens een keer serieus gaat nemen!
En dan straks in de keuken staan om een Paas etentje in elkaar te draaien? Ik snap je omgeving ook niet, wat dit aangaat. Wie zet jou eens hardhandig op een stoel, bind je vast en zegt je volledig uit de buurt van de keuken te blijven? Echt, het staat me niet aan.
Zo, geen lieve post, maar ik vind dat ik het beter tegen je kan zeggen, dan tandenknarsend lezen waar jij je allemaal mee inlaat.
Ik lees nog wel mee maar ik weet gewoon niet wat te schrijven.
Zelf kan ik ook niet ziek zijn. Ik kan ook moeilijk met mijn handen in mijn schoot toekijken wat er allemaal nog moet gebeuren.
Maar.... ik weet ook dat als ik niet goed voor mezelf zorg op dat moment, op de korte termijn, het me zal nekken op de lange termijn.
Ik lees steeds wat je allemaal nog doet, terwijl er pus, stolsels en weet ik wat voor spul allemaal uit je been komt, na een val van de trap. Ik vraag me echt af wat je nu probeert te doen? Stofzuigen, naar een schouwburg, naar een feestje. Wat en wie wil je bewijzen? Straks slaat er een ontsteking naar binnen, moet je geopereerd, weet ik welke maatregelen er nodig zijn. Misschien een ziekenhuis opname. Maar goed, die beweegdrang zal ook wel ingefluisterd worden door je eetstoornis, die als de dood is dat jij eens goed voor jezelf zal gaan zorgen.
Ik vraag me oprecht af wanneer jij je lijf verdomme (excuseer mijn woordgebruik) eens een keer serieus gaat nemen!
En dan straks in de keuken staan om een Paas etentje in elkaar te draaien? Ik snap je omgeving ook niet, wat dit aangaat. Wie zet jou eens hardhandig op een stoel, bind je vast en zegt je volledig uit de buurt van de keuken te blijven? Echt, het staat me niet aan.
Zo, geen lieve post, maar ik vind dat ik het beter tegen je kan zeggen, dan tandenknarsend lezen waar jij je allemaal mee inlaat.
zondag 27 maart 2016 om 14:07
Ik ben vooral een meelezer (in dit topic en op het forum), we hebben volgend mij wel eerder samen in een topic geschreven.
Door wat je schrijft over last hebben van geluid kom ik uit de meelees modus. Er bestaan gehoorkappen voor kinderen. Die worden ook op scholen gebruikt. Misschien zijn die voor mini heel fijn. Zodat hij die op kan zetten als ja gaat stofzuigen, nano teveel huilt of hij gewoon wat meer rust aan zijn hoofd heeft. Voor ongeveer €20,- heb je die al van een goed merk.
Door wat je schrijft over last hebben van geluid kom ik uit de meelees modus. Er bestaan gehoorkappen voor kinderen. Die worden ook op scholen gebruikt. Misschien zijn die voor mini heel fijn. Zodat hij die op kan zetten als ja gaat stofzuigen, nano teveel huilt of hij gewoon wat meer rust aan zijn hoofd heeft. Voor ongeveer €20,- heb je die al van een goed merk.
zondag 27 maart 2016 om 14:31
Doreia, maar mijn idee neem ik echt voldoende rust. Op de verjaardag en in de schouwburg met mijn voet omhoog gezeten op een stoel. Voor de paasbrunch maak ik 2 kleine receptjes die zo klaar zijn en ik zittend kan doen, de rest regelt mijn moeder samen met Maxi. En ja, het zal niet zo gaan zoals ik voor ogen heb, ik pak bij dit soort gelegenheden graag uit met versieringen o.a., maar ik zal me daarbij neer moeten leggen en misschien zelfs op mijn tong bijten.
Ik heb ook al een week de jongens niet naar bed gebracht.
Ja, het stofzuigen had ik niet moeten doen. Maar nadat ik Nano voor de zoveelste keer iets van de grond in zijn mond zag steken, kon ik me niet meer inhouden.
Waarschijnlijk kan ik beter 40 graden koorts hebben en dan op bed liggen omdat ik niet anders kan want dit is gewoon verdomd moeilijk voor mij.
Ook als ik op bed lig en constant geschreeuw en gejank van alle 3 de mannen hoor van beneden. Dan voel ik me zo ontzettend rot.
Ook het geklaag van Maxi helpt niet mee, hij is zo moe want hij slaapt zo slecht....
Ik doe mijn best maar vind het echt kut echt, echt kut!!
Dank je Rabida voor je tip. Ik zal er eens naar kijken. Wij schreven samen in het bezemtopic geloof ik?
Ik heb ook al een week de jongens niet naar bed gebracht.
Ja, het stofzuigen had ik niet moeten doen. Maar nadat ik Nano voor de zoveelste keer iets van de grond in zijn mond zag steken, kon ik me niet meer inhouden.
Waarschijnlijk kan ik beter 40 graden koorts hebben en dan op bed liggen omdat ik niet anders kan want dit is gewoon verdomd moeilijk voor mij.
Ook als ik op bed lig en constant geschreeuw en gejank van alle 3 de mannen hoor van beneden. Dan voel ik me zo ontzettend rot.
Ook het geklaag van Maxi helpt niet mee, hij is zo moe want hij slaapt zo slecht....
Ik doe mijn best maar vind het echt kut echt, echt kut!!
Dank je Rabida voor je tip. Ik zal er eens naar kijken. Wij schreven samen in het bezemtopic geloof ik?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 27 maart 2016 om 14:59
Ja, ik ben het volledig met je eens dat Maxi er niet voor zorgt dat jij 'rustig' ziek kan zijn.
Hij zou echt gewoon zijn kiezen op elkaar moeten doen en zich vermannen. Jou tot steun moeten zijn.
Dus wél de kinderen laten uitrazen in de speeltuin, loopfietsjes mee en een heel eind crossen maar, dat soort zaken. Even uitwaaien als de jonge pups die ze zijn. Dat doet iedereen met kinderen met teveel energie.
Kun je Maxi aangeven dat er dagelijks stof moet worden gezogen? Hem een ritme geven, opstaan, aankleden, ontbijten, stofzuigen, fruithap, buiten spelen bij mooi weer, binnen bij slecht weer, lunch, dutje, enzovoort enzovoort? Ik weet dat het kinderachtig lijkt, maar volgens mij moet je hem instrueren zodat JIJ de controle los kan laten en aan jezelf gaat denken. Ik snap Maxi ook gewoon niet dat hij jou met dit soort dingen opzadelt. Hij kent je toch veel langer dan vandaag?
Kun je hem zeggen: Maxi, wat wil je dat ik eraan doe? En dat je dan stil blijft en hem aan blijft kijken tot hij antwoord geeft? Echt het geklaag terugkaatsen en hem vragen om een antwoord? Want ja, het IS zwaar met 2 kleine kinderen. Ik heb het al eerder gezegd, dit weet hij toch al ten minste 3 jaar met jou en daarvoor heeft hij ook al een gezin meegemaakt (soort van).
Kun je hem niet zeggen: welkom in mijn wereld! Iets in elk geval wat hem triggert om hem de ogen te laten openen dat jij in precies hetzelfde schuitje zit?
Ik word er al gefrustreerd van, kan me jou niet eens voorstellen, die er middenin zit.
Maar het belangrijkste: kiezen op elkaar en zo min mogelijk doen, omwille van de langetermijn.
Hij zou echt gewoon zijn kiezen op elkaar moeten doen en zich vermannen. Jou tot steun moeten zijn.
Dus wél de kinderen laten uitrazen in de speeltuin, loopfietsjes mee en een heel eind crossen maar, dat soort zaken. Even uitwaaien als de jonge pups die ze zijn. Dat doet iedereen met kinderen met teveel energie.
Kun je Maxi aangeven dat er dagelijks stof moet worden gezogen? Hem een ritme geven, opstaan, aankleden, ontbijten, stofzuigen, fruithap, buiten spelen bij mooi weer, binnen bij slecht weer, lunch, dutje, enzovoort enzovoort? Ik weet dat het kinderachtig lijkt, maar volgens mij moet je hem instrueren zodat JIJ de controle los kan laten en aan jezelf gaat denken. Ik snap Maxi ook gewoon niet dat hij jou met dit soort dingen opzadelt. Hij kent je toch veel langer dan vandaag?
Kun je hem zeggen: Maxi, wat wil je dat ik eraan doe? En dat je dan stil blijft en hem aan blijft kijken tot hij antwoord geeft? Echt het geklaag terugkaatsen en hem vragen om een antwoord? Want ja, het IS zwaar met 2 kleine kinderen. Ik heb het al eerder gezegd, dit weet hij toch al ten minste 3 jaar met jou en daarvoor heeft hij ook al een gezin meegemaakt (soort van).
Kun je hem niet zeggen: welkom in mijn wereld! Iets in elk geval wat hem triggert om hem de ogen te laten openen dat jij in precies hetzelfde schuitje zit?
Ik word er al gefrustreerd van, kan me jou niet eens voorstellen, die er middenin zit.
Maar het belangrijkste: kiezen op elkaar en zo min mogelijk doen, omwille van de langetermijn.
zondag 27 maart 2016 om 15:15
Ik heb Maxi eergisteren duidelijk gemaakt dat de jongens elkaar binnen alleen maar in de haren vliegen en de sfeer er echt niet beter op word dan. Daar heeft hij blijkbaar naar geluisterd want hij is gisteren met ze naar buiten gegaan en vanmorgen heeft hij 2 tassen met auto's, kiepwagens en graafmachines mee genomen zodat Mini in de zandbak in de speeltuin zich uit kon leven en Nano zat op de schommel.
Ik kreeg leuke foto's en filmpjes toe gestuurd.
Maxi moet het een beetje in zien dat erop uit gaan geen opgave is maar eerder een verademing. Hij is meer van de binnen activiteiten, ballenbak bijvoorbeeld, en ik ga liever naar buiten. Bos, kinderboerderij, speeltuin.
Net had ik hem een lijstje mee gegeven voor de boodschappen dus toen hij de jongens op bed gelegd had slaakte hij weer eens een diepe zucht en zei; Nou dan ga ik maar boodschappen doen, niet dat ik er zin in heb.
Toen ben ik wel even boos geworden en zei hem dat ik graag boodschappen zou willen doen maar dat het niet kan, en dat het voor ons allebei zwaar is en dat hij zich even goed noet realiseren dat ik echt niet even lekker relaxed met mijn pootje om hoog zit. Maar dat ík geen zin heb in een botontsteking.
Toen draaide hij wel bij.
Gelukkig duurt deze dag een uurtje korter en morgen hebben we 6 extra handen in huis.
Ik kreeg leuke foto's en filmpjes toe gestuurd.
Maxi moet het een beetje in zien dat erop uit gaan geen opgave is maar eerder een verademing. Hij is meer van de binnen activiteiten, ballenbak bijvoorbeeld, en ik ga liever naar buiten. Bos, kinderboerderij, speeltuin.
Net had ik hem een lijstje mee gegeven voor de boodschappen dus toen hij de jongens op bed gelegd had slaakte hij weer eens een diepe zucht en zei; Nou dan ga ik maar boodschappen doen, niet dat ik er zin in heb.
Toen ben ik wel even boos geworden en zei hem dat ik graag boodschappen zou willen doen maar dat het niet kan, en dat het voor ons allebei zwaar is en dat hij zich even goed noet realiseren dat ik echt niet even lekker relaxed met mijn pootje om hoog zit. Maar dat ík geen zin heb in een botontsteking.
Toen draaide hij wel bij.
Gelukkig duurt deze dag een uurtje korter en morgen hebben we 6 extra handen in huis.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 27 maart 2016 om 15:46
Goed zo!
Hier is man ook naar buiten toe met kind en heb ik heerlijk even tijd voor mezelf. Gister had man dat. Het drukte van het gezin en de moeilijke balans met tijd voor jezelf en je lichaam, dat is hier ook aan de orde. En moet ik man ook wel eens even goed mijn standpunt duidelijk maken. Die ziet anders niet dat ik tegen mijn grens aanloop. Terwijl hij dat heel goed voor zichzelf kan. Zal dat een man/vrouw-verschil zijn?
Maar idd wat Doreia zegt, het is op de korte termijn even vervelend, maar op de lange termijn nog veel vervelender als je niet doet.
Ga zo dat Flow werkboek bekijken, je hebt me op een idee gebracht....
Hier is man ook naar buiten toe met kind en heb ik heerlijk even tijd voor mezelf. Gister had man dat. Het drukte van het gezin en de moeilijke balans met tijd voor jezelf en je lichaam, dat is hier ook aan de orde. En moet ik man ook wel eens even goed mijn standpunt duidelijk maken. Die ziet anders niet dat ik tegen mijn grens aanloop. Terwijl hij dat heel goed voor zichzelf kan. Zal dat een man/vrouw-verschil zijn?
Maar idd wat Doreia zegt, het is op de korte termijn even vervelend, maar op de lange termijn nog veel vervelender als je niet doet.
Ga zo dat Flow werkboek bekijken, je hebt me op een idee gebracht....
zondag 27 maart 2016 om 15:56
