Psyche
alle pijlers
Verdriet door dierenleed
zondag 4 mei 2014 om 14:19
Ik zit al best wel een tijdje met iets en heb het eigenlijk nog nooit iemand verteld. Maar wil het nu toch graag een keer van me afschrijven en hoop ook dat er mensen zijn die e.e.a. herkennen en me tips kunnen geven hoe ik hiermee om kan gaan, want ik kom er zelf niet zo goed uit.
Samengevat komt het erop neer dat ik absoluut niet tegen dierenleed kan. In een dergelijke mate dat het me soms beperkt in mijn dagelijks leven. Het gaat me met name om de gevallen van 'opzettelijk leed', zoals jongens die voor de lol een hondje van een hoge brug gooien, dat filmen en lachend boven aan de brug staan te kijken hoe het hondje eronder ligt te creperen. Wasbeerhondjes die voor de mensen die zo graag een bontkraagje aan hun jas willen levend gevild worden. Haaien, waarvan hun vinnen levend worden afgesneden voor in de haaienvinnensoep, waarna de haai weer (nog levend) wordt gedumpt in zee. Hondjes die in grote ketels water levend gekookt worden. Maar ook dichterbij huis: duizenden konijnen in Nederland die eenzaam in een klein hokje achterin de tuin zitten.
......... Ik trek dit niet. Ik probeer me zoveel mogelijk af te sluiten voor dergelijke beelden en verhalen, maar dat lukt me niet helemaal. Op facebook bijvoorbeeld wordt je regelmatig geconfronteerd met oproepjes van mensen om petities te tekenen. Op het nieuws laten ze dergelijke filmpjes ook gewoon zien. Laatst nog met de angora konijnen.
Aan de ene kant ben ik woest, en wens alle mensen die dit op hun geweten hebben de meest verschrikkelijke dingen toe. Maar vooral bezorgt het me een extreem verdrietig gevoel, en een gevoel van machteloosheid. Hoe ziek en verknipt is deze wereld? Waarom zijn er zoveel mensen die hulpeloze dieren op deze manier behandelen? Ik begrijp het gewoon niet.
Nadat ik weer met dergelijke beelden ben geconfronteerd is mijn dag gewoon echt 'verpest'. Ik ben er met mijn hoofd niet meer bij, kan alleen maar aan die arme diertjes denken, ben verdrietig en kan er ook best (als niemand kijkt) om huilen. Het blijft maar door mijn hoofd spoken en ik kom er niet af. Gelukkig is dit niet dagelijks, ik denk zo'n 2 a 3 keer per maand. Ik heb zelf een aantal huisdieren, heb een leuk huis, leuke baan, leuke vriend, sociaal leven, etc. Maar op dagen dat ik zulke beelden heb gezien of verhalen heb gelezen, ben ik echt heel erg verdrietig, en voel me zo machteloos omdat ik weet dat ik er niets aan kan doen. Ja, ik zorg goed voor mijn eigen dieren, koop geen dieronvriendelijke producten, vang dieren op uit asiels en doe vrijwillgerswerk, steun goede doelen. Maar dan houdt het een keer op, en zijn er nog duizenden dieren die dagelijks extreem lijden. Ik kan hierdoor echt mijn vraagtekens bij de wereld zetten en zelfs op het moment dat ik echt heftig in mijn verdriet zit, me afvragen of het niet beter zou zijn dat ik nooit geboren was zodat ik niet met deze zorgen had hoeven tobben. Ik heb een kinderwens, maar op zo'n moment vraag ik me zelfs af of ik überhaupt wel kinderen op deze verknipte wereld wil zetten. Later als ik weer een beetje bij zinnen ben schrik ik van deze gedachten. Want diep van binnen weet ik zeker dat ik dit niet echt meen, maar op zo'n moment voert mijn verdriet dan zo de boventoon dat ik zulke dingen wel ga denken.
Ben ik nu heel gek dat ik me dit zo aantrek? Soms voel ik me nogal alleen hierin, en zie ik andere mensen met droge ogen naar een mishandeld dier op tv kijken, waarna ze zo weer verder gaan tot de orde van de dag. Terwijl ik dan met mijn gedachten totaal ergens anders zit en het gewoon niet los kan laten.
Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik weet het even niet meer... Nu ik mijn post zo teruglees klinkt het overigens wel wat dramatisch, maar dat is het niet. Ik heb gewoon een 'normaal' leven en functioneer verder prima. Alleen dit soort beelden/momenten kan ik mezelf echt even in verliezen en dat vind ik wel erg.. Ik moet het leren loslaten want ik kan er niets aan veranderen. Maar hoe...
Samengevat komt het erop neer dat ik absoluut niet tegen dierenleed kan. In een dergelijke mate dat het me soms beperkt in mijn dagelijks leven. Het gaat me met name om de gevallen van 'opzettelijk leed', zoals jongens die voor de lol een hondje van een hoge brug gooien, dat filmen en lachend boven aan de brug staan te kijken hoe het hondje eronder ligt te creperen. Wasbeerhondjes die voor de mensen die zo graag een bontkraagje aan hun jas willen levend gevild worden. Haaien, waarvan hun vinnen levend worden afgesneden voor in de haaienvinnensoep, waarna de haai weer (nog levend) wordt gedumpt in zee. Hondjes die in grote ketels water levend gekookt worden. Maar ook dichterbij huis: duizenden konijnen in Nederland die eenzaam in een klein hokje achterin de tuin zitten.
......... Ik trek dit niet. Ik probeer me zoveel mogelijk af te sluiten voor dergelijke beelden en verhalen, maar dat lukt me niet helemaal. Op facebook bijvoorbeeld wordt je regelmatig geconfronteerd met oproepjes van mensen om petities te tekenen. Op het nieuws laten ze dergelijke filmpjes ook gewoon zien. Laatst nog met de angora konijnen.
Aan de ene kant ben ik woest, en wens alle mensen die dit op hun geweten hebben de meest verschrikkelijke dingen toe. Maar vooral bezorgt het me een extreem verdrietig gevoel, en een gevoel van machteloosheid. Hoe ziek en verknipt is deze wereld? Waarom zijn er zoveel mensen die hulpeloze dieren op deze manier behandelen? Ik begrijp het gewoon niet.
Nadat ik weer met dergelijke beelden ben geconfronteerd is mijn dag gewoon echt 'verpest'. Ik ben er met mijn hoofd niet meer bij, kan alleen maar aan die arme diertjes denken, ben verdrietig en kan er ook best (als niemand kijkt) om huilen. Het blijft maar door mijn hoofd spoken en ik kom er niet af. Gelukkig is dit niet dagelijks, ik denk zo'n 2 a 3 keer per maand. Ik heb zelf een aantal huisdieren, heb een leuk huis, leuke baan, leuke vriend, sociaal leven, etc. Maar op dagen dat ik zulke beelden heb gezien of verhalen heb gelezen, ben ik echt heel erg verdrietig, en voel me zo machteloos omdat ik weet dat ik er niets aan kan doen. Ja, ik zorg goed voor mijn eigen dieren, koop geen dieronvriendelijke producten, vang dieren op uit asiels en doe vrijwillgerswerk, steun goede doelen. Maar dan houdt het een keer op, en zijn er nog duizenden dieren die dagelijks extreem lijden. Ik kan hierdoor echt mijn vraagtekens bij de wereld zetten en zelfs op het moment dat ik echt heftig in mijn verdriet zit, me afvragen of het niet beter zou zijn dat ik nooit geboren was zodat ik niet met deze zorgen had hoeven tobben. Ik heb een kinderwens, maar op zo'n moment vraag ik me zelfs af of ik überhaupt wel kinderen op deze verknipte wereld wil zetten. Later als ik weer een beetje bij zinnen ben schrik ik van deze gedachten. Want diep van binnen weet ik zeker dat ik dit niet echt meen, maar op zo'n moment voert mijn verdriet dan zo de boventoon dat ik zulke dingen wel ga denken.
Ben ik nu heel gek dat ik me dit zo aantrek? Soms voel ik me nogal alleen hierin, en zie ik andere mensen met droge ogen naar een mishandeld dier op tv kijken, waarna ze zo weer verder gaan tot de orde van de dag. Terwijl ik dan met mijn gedachten totaal ergens anders zit en het gewoon niet los kan laten.
Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik weet het even niet meer... Nu ik mijn post zo teruglees klinkt het overigens wel wat dramatisch, maar dat is het niet. Ik heb gewoon een 'normaal' leven en functioneer verder prima. Alleen dit soort beelden/momenten kan ik mezelf echt even in verliezen en dat vind ik wel erg.. Ik moet het leren loslaten want ik kan er niets aan veranderen. Maar hoe...
zondag 4 mei 2014 om 15:25
quote:saaaaar81 schreef op 04 mei 2014 @ 15:04:
Apen verkrachten ook.
Andere dieren ook.
Die onzin dat dieren zoveel liever zijn dan mensen.
En jullie vergeten 1 ding, dieren zijn niet gelijk aan de mens. Zullen ze nooit worden. En daar is niks mis mee. Dat is ook geen reden om ze slecht te behandelen. Maar het blijven dieren, en zullen gebruikt worden als eten, voor hun vacht en voor wat dan ook.
Een beetje nuchterheid is wel op z'n plek.Nuchterheid oke. Maar ik vind het afschuwelijk dat mensen stropen op grote katten voor hun vacht (gelukkig zijn ze tegenwoordig in veel landen wel beschermd), of olifanten voor het ivoor. Ik vind dat niet normaal en hoop ook niet dat mensen in mijn omgeving dat vinden.
Apen verkrachten ook.
Andere dieren ook.
Die onzin dat dieren zoveel liever zijn dan mensen.
En jullie vergeten 1 ding, dieren zijn niet gelijk aan de mens. Zullen ze nooit worden. En daar is niks mis mee. Dat is ook geen reden om ze slecht te behandelen. Maar het blijven dieren, en zullen gebruikt worden als eten, voor hun vacht en voor wat dan ook.
Een beetje nuchterheid is wel op z'n plek.Nuchterheid oke. Maar ik vind het afschuwelijk dat mensen stropen op grote katten voor hun vacht (gelukkig zijn ze tegenwoordig in veel landen wel beschermd), of olifanten voor het ivoor. Ik vind dat niet normaal en hoop ook niet dat mensen in mijn omgeving dat vinden.
zondag 4 mei 2014 om 15:25
Dit topic had ik bijna zelf kunnen openen... Heel herkenbaar.. Ik kan ook ontzettend slecht tegen dierenleed, dieren zelf zijn in de basis zo onschuldig en ik kan ook werkelijk ziek worden van het feit dat er zulke zieke mensen zijn die ze op de meest verschrikkelijke manieren wat aan doen. Ik kan daar ook dagen, soms weken, mee in m'n hoofd zitten... Dat heb ik al heel mijn leven... Ik probeer me daarom o.a. te richten op organisaties die positief met dieren omgaan. Ik kan je aanraden om bijv. eens op de website en Facebook pagina van Dierenthuis te kijken. Deze dieren zijn na vaak verdrietige verhalen zo ontzettend goed terecht gekomen, dat geeft mij altijd weer het vertrouwen dat er ook heel veel mensen supergoed zijn voor dieren en dat geeft wat troost...
zondag 4 mei 2014 om 15:54
Zag gister een filmpje van een kitten op een glijbaan.. Hij probeerde naar boven te klimmen maar gleed weer naar beneden.. Aan het einde van de glijbaan was er een gat met vuur waar het kitten in viel.. Verschrikkelijk..liet het aan 2 mensen zien met wie ik in de zelfde kamer was.. En zij beginnen keihard te lachen! Misschien raar maar vind ze gelijk een stuk minder leuk
Weet niet of het filmpje echt was maar toch
Weet niet of het filmpje echt was maar toch
zondag 4 mei 2014 om 16:08
zondag 4 mei 2014 om 16:11
Ik vind de manier hoe TO ermee omgaat wel erg extreem. Daar zou ik toch hulp voor zoeken. Een hele dag down zijn als je dierenleed ziet. Dat je het je zo aantrekt is niet normaal.
En ik kijk dat soort filmpjes of onderwerpen op tv niet. Vind het niet leuk om te zien, krijg er een naar gevoel van. Maar dat is na 2 minuten ook weer vergeten en ik eet er geen stukje vlees minder om of koop er minder uggs door ofzo. Ik hou me er niet mee bezig verder.
En ik kijk dat soort filmpjes of onderwerpen op tv niet. Vind het niet leuk om te zien, krijg er een naar gevoel van. Maar dat is na 2 minuten ook weer vergeten en ik eet er geen stukje vlees minder om of koop er minder uggs door ofzo. Ik hou me er niet mee bezig verder.
zondag 4 mei 2014 om 16:15
quote:Desperate_Housewive schreef op 04 mei 2014 @ 16:11:
Ik vind de manier hoe TO ermee omgaat wel erg extreem. Daar zou ik toch hulp voor zoeken. Een hele dag down zijn als je dierenleed ziet. Dat je het je zo aantrekt is niet normaal.
En ik kijk dat soort filmpjes of onderwerpen op tv niet. Vind het niet leuk om te zien, krijg er een naar gevoel van. Maar dat is na 2 minuten ook weer vergeten en ik eet er geen stukje vlees minder om of koop er minder uggs door ofzo. Ik hou me er niet mee bezig verder.Ik kan helaas ook niet naar zo'n figuur met rouwkraag aan capuchon kijken zonder het levend gevilde wasbeertje voor me te zien.
Ik vind de manier hoe TO ermee omgaat wel erg extreem. Daar zou ik toch hulp voor zoeken. Een hele dag down zijn als je dierenleed ziet. Dat je het je zo aantrekt is niet normaal.
En ik kijk dat soort filmpjes of onderwerpen op tv niet. Vind het niet leuk om te zien, krijg er een naar gevoel van. Maar dat is na 2 minuten ook weer vergeten en ik eet er geen stukje vlees minder om of koop er minder uggs door ofzo. Ik hou me er niet mee bezig verder.Ik kan helaas ook niet naar zo'n figuur met rouwkraag aan capuchon kijken zonder het levend gevilde wasbeertje voor me te zien.
zondag 4 mei 2014 om 16:19
quote:lammy schreef op 04 mei 2014 @ 16:13:
[...]
Wat een onzin zeg. To geeft juist aan dat ze prima functioneert.quote:mango1990 schreef op 04 mei 2014 @ 14:19:
Samengevat komt het erop neer dat ik absoluut niet tegen dierenleed kan. In een dergelijke mate dat het me soms beperkt in mijn dagelijks leven.
[...]
Wat een onzin zeg. To geeft juist aan dat ze prima functioneert.quote:mango1990 schreef op 04 mei 2014 @ 14:19:
Samengevat komt het erop neer dat ik absoluut niet tegen dierenleed kan. In een dergelijke mate dat het me soms beperkt in mijn dagelijks leven.
zondag 4 mei 2014 om 16:22
quote:gnorkje schreef op 04 mei 2014 @ 16:06:
Biebeliee..... Hoe wil je het dan omschrijven? Janken om het dierenleed en er zelf net zo hard aan mee werken door vlees,melk, eieren te nuttigen dat noem ik hypocriet. Hoe noem jij het dan?
Wil hier toch nog op reageren.
Hypocriet vind ik persoonlijk wat te sterk uitgedrukt. Ik noem het inconsequent. Het klopt gewoon niet. Anderzijds zijn sommige mensen pas later klaar ervoor.
En het is natuurlijk ook struisvogelpolitiek. Dat witte stukje vlees in de supermarkt doet niet meer denken aan een kip, koe, schaap enz.. Niet willen weten is het ook vaak, omdat dat makkelijker is. Paul Mc Cartney zei: als slachthuizen glazen muren hadden, was iedereen vegetariër. Ik denk dat daar veel waarheid in zit.
Ik raad TO aan om eens 'Dieren eten' te lezen, uitstekend boek van Jonathan Safran Foer. Het vertrekt van de vraag: is het nu echt zo erg om vlees te eten? En allerlei kanten worden belicht. Die van de vleesindustrie, die van dierenrechtenactivisten, van de biologische boer enz… Heel genuanceerd allemaal. Het is bedoeld om je bewust te maken, niet om vegetarisme door je strot te rammen of zo.
Maar als je echt bewust bent, is er mijn inziens geen andere conclusie dan: als je gevoelig bent aan dierenleed, eet je geen vlees.
Biebeliee..... Hoe wil je het dan omschrijven? Janken om het dierenleed en er zelf net zo hard aan mee werken door vlees,melk, eieren te nuttigen dat noem ik hypocriet. Hoe noem jij het dan?
Wil hier toch nog op reageren.
Hypocriet vind ik persoonlijk wat te sterk uitgedrukt. Ik noem het inconsequent. Het klopt gewoon niet. Anderzijds zijn sommige mensen pas later klaar ervoor.
En het is natuurlijk ook struisvogelpolitiek. Dat witte stukje vlees in de supermarkt doet niet meer denken aan een kip, koe, schaap enz.. Niet willen weten is het ook vaak, omdat dat makkelijker is. Paul Mc Cartney zei: als slachthuizen glazen muren hadden, was iedereen vegetariër. Ik denk dat daar veel waarheid in zit.
Ik raad TO aan om eens 'Dieren eten' te lezen, uitstekend boek van Jonathan Safran Foer. Het vertrekt van de vraag: is het nu echt zo erg om vlees te eten? En allerlei kanten worden belicht. Die van de vleesindustrie, die van dierenrechtenactivisten, van de biologische boer enz… Heel genuanceerd allemaal. Het is bedoeld om je bewust te maken, niet om vegetarisme door je strot te rammen of zo.
Maar als je echt bewust bent, is er mijn inziens geen andere conclusie dan: als je gevoelig bent aan dierenleed, eet je geen vlees.
zondag 4 mei 2014 om 16:32
Ik begrijp dat sommigen zullen vinden dat het hypocriet is zo'n verdriet om dierenleed te hebben terwijl je geen vegetariërs/veganist bent. Toch vind ik dit niet helemaal terecht en is er wel enige nuancering hierin nodig.
Ja, ik eet vlees. Niet elke dag. En het vlees dat ik eet, is biologisch. Ik kan er dus (hopelijk) vanuit gaan dat het dier een aangenaam leven heeft gehad, buiten heeft gelopen, goed voer, medische zorg, geen pijn heeft geleden, etc. Ik ben dankbaar voor het stukje vlees wat ik zo nu en dan op mijn bord heb liggen en sta ook stil bij het dier voordat ik het opeet.
Het in kleine draadstalen hokjes houden van wasbeerhonden, het levend villen, waarna ze (nog levend) als bloederige hoopjes weg worden gegooid.... sorry maar dat vind ik echt niet te vergelijken met het zo nu en dan eten van een stukje biologisch vlees.
Ja, ik eet vlees. Niet elke dag. En het vlees dat ik eet, is biologisch. Ik kan er dus (hopelijk) vanuit gaan dat het dier een aangenaam leven heeft gehad, buiten heeft gelopen, goed voer, medische zorg, geen pijn heeft geleden, etc. Ik ben dankbaar voor het stukje vlees wat ik zo nu en dan op mijn bord heb liggen en sta ook stil bij het dier voordat ik het opeet.
Het in kleine draadstalen hokjes houden van wasbeerhonden, het levend villen, waarna ze (nog levend) als bloederige hoopjes weg worden gegooid.... sorry maar dat vind ik echt niet te vergelijken met het zo nu en dan eten van een stukje biologisch vlees.
zondag 4 mei 2014 om 16:40
quote:mango1990 schreef op 04 mei 2014 @ 16:32:
Ik begrijp dat sommigen zullen vinden dat het hypocriet is zo'n verdriet om dierenleed te hebben terwijl je geen vegetariërs/veganist bent. Toch vind ik dit niet helemaal terecht en is er wel enige nuancering hierin nodig.
Ja, ik eet vlees. Niet elke dag. En het vlees dat ik eet, is biologisch. Ik kan er dus (hopelijk) vanuit gaan dat het dier een aangenaam leven heeft gehad, buiten heeft gelopen, goed voer, medische zorg, geen pijn heeft geleden, etc. Ik ben dankbaar voor het stukje vlees wat ik zo nu en dan op mijn bord heb liggen en sta ook stil bij het dier voordat ik het opeet.
Het in kleine draadstalen hokjes houden van wasbeerhonden, het levend villen, waarna ze (nog levend) als bloederige hoopjes weg worden gegooid.... sorry maar dat vind ik echt niet te vergelijken met het zo nu en dan eten van een stukje biologisch vlees.
Ja, dat dier heeft (hopelijk) een aangenamer leven gehad. Maar het had dat aangename leven ook willen houden. En had ook liever gehad dat die lieve bioboer hem niet de keel had overgesneden, zodat ie op jouw bord terecht kwam. Terwijl jij strikt genomen geen vlees nodig hebt om in leven te blijven, of om zelfs maar gezond te zijn.
Tja, misschien zijn die martelingen die jij beschrijft erger dan het lot van een biokoe zeg maar. Maar dat maakt ook niet dat die biokoe een benijdenswaardig lot heeft. En dat is dan jouw rechtstreekse verantwoordelijkheid, als het de koe is die op jouw bord terecht is gekomen.
Overigens, stel dat je eens een uitstapje zou maken naar de bioboerderij en daar een slachting zou meemaken. Zou je dan huilen? Er kapot van zijn? Van wat je hier schrijft denk ik van wel. Misschien toch eens over nadenken of het dan echt wel zo logisch is om dan wel biologisch vlees te eten…
Ik begrijp dat sommigen zullen vinden dat het hypocriet is zo'n verdriet om dierenleed te hebben terwijl je geen vegetariërs/veganist bent. Toch vind ik dit niet helemaal terecht en is er wel enige nuancering hierin nodig.
Ja, ik eet vlees. Niet elke dag. En het vlees dat ik eet, is biologisch. Ik kan er dus (hopelijk) vanuit gaan dat het dier een aangenaam leven heeft gehad, buiten heeft gelopen, goed voer, medische zorg, geen pijn heeft geleden, etc. Ik ben dankbaar voor het stukje vlees wat ik zo nu en dan op mijn bord heb liggen en sta ook stil bij het dier voordat ik het opeet.
Het in kleine draadstalen hokjes houden van wasbeerhonden, het levend villen, waarna ze (nog levend) als bloederige hoopjes weg worden gegooid.... sorry maar dat vind ik echt niet te vergelijken met het zo nu en dan eten van een stukje biologisch vlees.
Ja, dat dier heeft (hopelijk) een aangenamer leven gehad. Maar het had dat aangename leven ook willen houden. En had ook liever gehad dat die lieve bioboer hem niet de keel had overgesneden, zodat ie op jouw bord terecht kwam. Terwijl jij strikt genomen geen vlees nodig hebt om in leven te blijven, of om zelfs maar gezond te zijn.
Tja, misschien zijn die martelingen die jij beschrijft erger dan het lot van een biokoe zeg maar. Maar dat maakt ook niet dat die biokoe een benijdenswaardig lot heeft. En dat is dan jouw rechtstreekse verantwoordelijkheid, als het de koe is die op jouw bord terecht is gekomen.
Overigens, stel dat je eens een uitstapje zou maken naar de bioboerderij en daar een slachting zou meemaken. Zou je dan huilen? Er kapot van zijn? Van wat je hier schrijft denk ik van wel. Misschien toch eens over nadenken of het dan echt wel zo logisch is om dan wel biologisch vlees te eten…
zondag 4 mei 2014 om 16:49
Mango je hebt helemaal gelijk.
En zoals je met kinderen kan zeggen.....een corrigerende tik is heel iets anders dan een kind het ziekenhuis in slaan.
Een dier wat gedood wordt maar verder een prima leven heeft gehad daar heb ik niet zo'n moeite mee ( ligt er natuurlijk ook aan hoe het gedood wordt), maar als een dier systematisch mishandeld en gemarteld is voordat het sterft , dat vind ik toch heel iets anders.
Ik vind dierenleed het ergste dat er bestaat, en ja ik kan daar ook een verschrikkelijke rotdag door hebben dus ik zorg dat ik zo weinig mogelijk zie
En zoals je met kinderen kan zeggen.....een corrigerende tik is heel iets anders dan een kind het ziekenhuis in slaan.
Een dier wat gedood wordt maar verder een prima leven heeft gehad daar heb ik niet zo'n moeite mee ( ligt er natuurlijk ook aan hoe het gedood wordt), maar als een dier systematisch mishandeld en gemarteld is voordat het sterft , dat vind ik toch heel iets anders.
Ik vind dierenleed het ergste dat er bestaat, en ja ik kan daar ook een verschrikkelijke rotdag door hebben dus ik zorg dat ik zo weinig mogelijk zie
zondag 4 mei 2014 om 17:17
quote:tenerife1973 schreef op zondag 04 mei 2014 16:49 Mango je hebt helemaal gelijk.
En zoals je met kinderen kan zeggen.....een corrigerende tik is heel iets anders dan een kind het ziekenhuis in slaan.
Een dier wat gedood wordt maar verder een prima leven heeft gehad daar heb ik niet zo'n moeite mee ( ligt er natuurlijk ook aan hoe het gedood wordt), maar als een dier systematisch mishandeld en gemarteld is voordat het sterft , dat vind ik toch heel iets anders.
Ik vind dierenleed het ergste dat er bestaat, en ja ik kan daar ook een verschrikkelijke rotdag door hebben dus ik zorg dat ik zo weinig mogelijk zie Lekker je kop in het zand steken.... Wat je niet ziet dat is er niet?? Pfffff schandalig. Het gaat erom dat het dier er niet om gevraagd heeft om gedood te worden of mishandeld te worden.
En zoals je met kinderen kan zeggen.....een corrigerende tik is heel iets anders dan een kind het ziekenhuis in slaan.
Een dier wat gedood wordt maar verder een prima leven heeft gehad daar heb ik niet zo'n moeite mee ( ligt er natuurlijk ook aan hoe het gedood wordt), maar als een dier systematisch mishandeld en gemarteld is voordat het sterft , dat vind ik toch heel iets anders.
Ik vind dierenleed het ergste dat er bestaat, en ja ik kan daar ook een verschrikkelijke rotdag door hebben dus ik zorg dat ik zo weinig mogelijk zie Lekker je kop in het zand steken.... Wat je niet ziet dat is er niet?? Pfffff schandalig. Het gaat erom dat het dier er niet om gevraagd heeft om gedood te worden of mishandeld te worden.
