Psyche
alle pijlers
vermoeden mishandeling, wat te verwachten?
woensdag 21 juni 2017 om 11:06
Hoi,
Ik kom net van de huisarts. Na jaren van vechten heb ik eindelijk de stap durven te maken om naar de huisarts te gaan ivm fysieke mishandeling door mijn ouders in het verleden. Ik was daar ook omdat ik vermoedde spataderen te hebben (oa door blauwe plekken hier en daar). Ze gaf nauwelijks aandacht aan mijn vraag over wel/geen spataderen en vroeg me of ik zelf mishandeld werd en of mijn dochter ook blauwe plekken had.
Ik vind dit zo verdomd moeilijk. Ik/en of mijn man mishandelen ons kind niet, wij pakken haar niet hard aan, wij verheffen onze stemmen niet. Mijn man is de liefste persoon die ik ken. Ik heb geen contact met mijn familie, juist omdat ik bang ben voor eventuele schade (fysiek of geestelijk), dat is een moeilijk besluit geweest waar ik heel veel verdriet van heb, en heel veel schuldgevoelens. En nu ben ik bang, dat er in de toekomst door stomme toevalligheden iemand ervan overtuigd raakt dat ik of mijn dochter echt mishandeld worden. Stel dat ze valt of dat ik val..Ik heb nu zo een spijt dat ik er naar toe ben geweest. Het voelt zo oneerlijk, om onder die argwaan te moeten leven nu,. terwijl mijn ouders mijn leven tot een hel hebben gemaakt en niemand die ook maar iets vermoedde.
Wat moet ik nou doen? Dit was een huisarts in opleiding, moet ik met 'de echte huisarts' hierover gaan praten? Staan ze hier open voor? Wek ik dan nog meer argwaan?
Ik kom net van de huisarts. Na jaren van vechten heb ik eindelijk de stap durven te maken om naar de huisarts te gaan ivm fysieke mishandeling door mijn ouders in het verleden. Ik was daar ook omdat ik vermoedde spataderen te hebben (oa door blauwe plekken hier en daar). Ze gaf nauwelijks aandacht aan mijn vraag over wel/geen spataderen en vroeg me of ik zelf mishandeld werd en of mijn dochter ook blauwe plekken had.
Ik vind dit zo verdomd moeilijk. Ik/en of mijn man mishandelen ons kind niet, wij pakken haar niet hard aan, wij verheffen onze stemmen niet. Mijn man is de liefste persoon die ik ken. Ik heb geen contact met mijn familie, juist omdat ik bang ben voor eventuele schade (fysiek of geestelijk), dat is een moeilijk besluit geweest waar ik heel veel verdriet van heb, en heel veel schuldgevoelens. En nu ben ik bang, dat er in de toekomst door stomme toevalligheden iemand ervan overtuigd raakt dat ik of mijn dochter echt mishandeld worden. Stel dat ze valt of dat ik val..Ik heb nu zo een spijt dat ik er naar toe ben geweest. Het voelt zo oneerlijk, om onder die argwaan te moeten leven nu,. terwijl mijn ouders mijn leven tot een hel hebben gemaakt en niemand die ook maar iets vermoedde.
Wat moet ik nou doen? Dit was een huisarts in opleiding, moet ik met 'de echte huisarts' hierover gaan praten? Staan ze hier open voor? Wek ik dan nog meer argwaan?
woensdag 21 juni 2017 om 15:09
Bedankt voor alle verhalen, ervaringen en adviezen. Ik ben inmiddels een beetje bekomen. Heb ook even met een vriendin gebeld en we hebben hartelijk gelachen. Ik heb wel wat spanning over het gesprek morgen, hopelijk kom ik goed uit mijn woorden en begrijpt de huisarts waarom ik bel. Ik zal nog laten weten hoe het ging. 
nogmaals bedankt, ik heb aan elk verhaal wat gehad. Het was gewoon even heel zwaar om dit te incasseren. Dan helpen alle ervaringen en alle kennis die je kan krijgen.
nogmaals bedankt, ik heb aan elk verhaal wat gehad. Het was gewoon even heel zwaar om dit te incasseren. Dan helpen alle ervaringen en alle kennis die je kan krijgen.
woensdag 21 juni 2017 om 15:12
Oh ik denk dat je het ergens verkeerd hebt begrepen.viva-amber schreef: ↑21-06-2017 15:08Wanneer je pak hem beet 20-30 jaar geleden door je ouders bent mishandelt dan is het wel apart dat je daar nu nog blauwe plekken van hebt maar geen herinneringen.
Wanneer je geen contact hebt met je familie. Hoe kunnen ze dan jouw kind mishandelen?
woensdag 21 juni 2017 om 16:14
Huh? Dat staat er allemaal helemaal niet? TO was bij de huisarts voor spataderen en een verwijsbrief vanwege haar eigen mishandelingsverleden. Huisarts zag wat blauwe plekken, vroeg of kind die ook had en vroeg vervolgens of TO haar mishandelende ouders had ingeruild voor een mishandelende partner. Kort door de bocht, maar haar ouders hebben - behalve het trauma - dus weinig met dit verhaal te maken.viva-amber schreef: ↑21-06-2017 15:08Wanneer je pak hem beet 20-30 jaar geleden door je ouders bent mishandeld dan is het wel apart dat je daar nu nog blauwe plekken van hebt.
Wanneer je geen contact hebt met je familie. Hoe kunnen ze dan jouw kind mishandelen?
woensdag 21 juni 2017 om 17:10
Neehoor schreef: ↑21-06-2017 15:09Bedankt voor alle verhalen, ervaringen en adviezen. Ik ben inmiddels een beetje bekomen. Heb ook even met een vriendin gebeld en we hebben hartelijk gelachen. Ik heb wel wat spanning over het gesprek morgen, hopelijk kom ik goed uit mijn woorden en begrijpt de huisarts waarom ik bel. Ik zal nog laten weten hoe het ging.
Goed gehandeld TO en succes met het gesprek morgen. Dit soort dingen zijn belangrijk om even met je eigen huisarts te bespreken.
woensdag 21 juni 2017 om 18:24
Daarom is het juist goed dat je huisarts (in opleiding) het vraagt.
En logisch dat het een heel confronterende en beangstigende vraag is. Goed dat je nog contact hebt opgenomen met de huisarts om dit te bespreken. Dit is heel heftig, dus neem de ruimte om je gevoelens te bespreken.
Heb je wel een verwijzing gehad om je problematiek aan te pakken? Daarvoor ging je ten slotte. (Ook goed dat je dat gaat doen!!) Oh, wacht die vraag heb je al beantwoord lees ik nu. Goed bezig hoor!!
