Psyche
alle pijlers
vermoeden mishandeling, wat te verwachten?
woensdag 21 juni 2017 om 11:06
Hoi,
Ik kom net van de huisarts. Na jaren van vechten heb ik eindelijk de stap durven te maken om naar de huisarts te gaan ivm fysieke mishandeling door mijn ouders in het verleden. Ik was daar ook omdat ik vermoedde spataderen te hebben (oa door blauwe plekken hier en daar). Ze gaf nauwelijks aandacht aan mijn vraag over wel/geen spataderen en vroeg me of ik zelf mishandeld werd en of mijn dochter ook blauwe plekken had.
Ik vind dit zo verdomd moeilijk. Ik/en of mijn man mishandelen ons kind niet, wij pakken haar niet hard aan, wij verheffen onze stemmen niet. Mijn man is de liefste persoon die ik ken. Ik heb geen contact met mijn familie, juist omdat ik bang ben voor eventuele schade (fysiek of geestelijk), dat is een moeilijk besluit geweest waar ik heel veel verdriet van heb, en heel veel schuldgevoelens. En nu ben ik bang, dat er in de toekomst door stomme toevalligheden iemand ervan overtuigd raakt dat ik of mijn dochter echt mishandeld worden. Stel dat ze valt of dat ik val..Ik heb nu zo een spijt dat ik er naar toe ben geweest. Het voelt zo oneerlijk, om onder die argwaan te moeten leven nu,. terwijl mijn ouders mijn leven tot een hel hebben gemaakt en niemand die ook maar iets vermoedde.
Wat moet ik nou doen? Dit was een huisarts in opleiding, moet ik met 'de echte huisarts' hierover gaan praten? Staan ze hier open voor? Wek ik dan nog meer argwaan?
Ik kom net van de huisarts. Na jaren van vechten heb ik eindelijk de stap durven te maken om naar de huisarts te gaan ivm fysieke mishandeling door mijn ouders in het verleden. Ik was daar ook omdat ik vermoedde spataderen te hebben (oa door blauwe plekken hier en daar). Ze gaf nauwelijks aandacht aan mijn vraag over wel/geen spataderen en vroeg me of ik zelf mishandeld werd en of mijn dochter ook blauwe plekken had.
Ik vind dit zo verdomd moeilijk. Ik/en of mijn man mishandelen ons kind niet, wij pakken haar niet hard aan, wij verheffen onze stemmen niet. Mijn man is de liefste persoon die ik ken. Ik heb geen contact met mijn familie, juist omdat ik bang ben voor eventuele schade (fysiek of geestelijk), dat is een moeilijk besluit geweest waar ik heel veel verdriet van heb, en heel veel schuldgevoelens. En nu ben ik bang, dat er in de toekomst door stomme toevalligheden iemand ervan overtuigd raakt dat ik of mijn dochter echt mishandeld worden. Stel dat ze valt of dat ik val..Ik heb nu zo een spijt dat ik er naar toe ben geweest. Het voelt zo oneerlijk, om onder die argwaan te moeten leven nu,. terwijl mijn ouders mijn leven tot een hel hebben gemaakt en niemand die ook maar iets vermoedde.
Wat moet ik nou doen? Dit was een huisarts in opleiding, moet ik met 'de echte huisarts' hierover gaan praten? Staan ze hier open voor? Wek ik dan nog meer argwaan?
woensdag 21 juni 2017 om 11:22
Ik heb net gebeld. Ik kon alleen nog een belafspraak met de echte huisarts maken, daarna gaat hij op vakantie. Ik weet dat dit ook gewoon protocol is, maar het voelt als een nachtmerrie. Ik ben me bewust van de statistieken, want als je als kind mishandeld bent, dan kies je vaak ook zo een partner etc....Ik heb alleen juist het tegenovergestelde gedaan. NU maak ik me zorgen omdat mijn dochter, die nu 3 is, ook wel eens gevallen is, (gelukkig op het kdv). Maar so dit brengt heel veel angst in hoe ik in de opvoeding sta...
Ik ben zo blij met jullie reacties, zit echt ff diep.
Ik ben zo blij met jullie reacties, zit echt ff diep.
woensdag 21 juni 2017 om 11:26
woensdag 21 juni 2017 om 11:26
Ik kan me voorstellen dat dit bij je binnenkomt. Ik weet niet hoe de huisarts het heeft gevraagd, maar in mijn ogen wel goed dat hij hier oog voor heeft. De kans is groter dat iemand die mishandeld is zelf in een destructieve relatie terecht komt. En als je als kind mishandeld bent dat je dan je eigen kind gaat mishandelen. Hoeft zeker niet, risico is wel groter. Het is uit zorg gevraagd en om zo nodig evt hulp aan te bieden. Gebleken is dat die hulp niet nodig is op dit punt. Wel voor je eigen geschiedenis. Zeker het gesprek nogmaals aangaan en aangeven wat het met je doet. Dat is heel logisch en super knap dat je naar de huisarts bent gegaan!
woensdag 21 juni 2017 om 11:28
Dus omdat jij blauwe plekken hebt en je dochter ook is er nu een protocol vanwege mishandeling gestart of begrijp ik het verkeerd? Want als dat zo is dan vind ik het wel een beetje raar. Ik heb altijd blauwe plekken omdat ik echt abnormaal onhandig ben en mijn kinderen hebben altijd wel een schaafwond of blauwe plek op hun benen maar nooit gedacht dat we dan mishandeld worden.
woensdag 21 juni 2017 om 11:31
Er is niets aan de hand. De huisarts vráágt. Dat is zijn werk. Je had waarschijnlijk vroeger gewild dat iemand ook zo kritisch naar jóuw ouders was. En nu is er iemand kritisch en dan is het weer niet goed.
Er is geen protocol in werking gesteld vermoedelijk, er zijn niet eens vermoedens als ik het zo lees, de huisarts vróeg het. En dat is een heel normale, gezonde en reeele vraag. Het antwoord kan ook heel goed zijn 'nee ik mishandel mijn kind niet' en dat is ook prima.
Maar wie weet zat je daar wel omdat je je kind geslagen had, en je zo naar en schuldig voelde dat je naar de huisarts stapte omdat je hulp wilde bij je eigen verleden en de opvoeding van je kind. Ook dat was niet gek geweest. En ook dan gaat er niet meteen iets heftigs gebeuren. Je maakt het veel groter dan het is. Ik snap dat het kut binnen komt, maar volgens mij verdenkt niemand je ergens van.
Er is geen protocol in werking gesteld vermoedelijk, er zijn niet eens vermoedens als ik het zo lees, de huisarts vróeg het. En dat is een heel normale, gezonde en reeele vraag. Het antwoord kan ook heel goed zijn 'nee ik mishandel mijn kind niet' en dat is ook prima.
Maar wie weet zat je daar wel omdat je je kind geslagen had, en je zo naar en schuldig voelde dat je naar de huisarts stapte omdat je hulp wilde bij je eigen verleden en de opvoeding van je kind. Ook dat was niet gek geweest. En ook dan gaat er niet meteen iets heftigs gebeuren. Je maakt het veel groter dan het is. Ik snap dat het kut binnen komt, maar volgens mij verdenkt niemand je ergens van.
woensdag 21 juni 2017 om 11:32
woensdag 21 juni 2017 om 11:32
Nee mijn dochter heeft geen blauwe plekken, maar de huisarts vroeg het wel. Mijn dochter is wel een paar keer bij de huisarts geweest omdat ze gevallen was. Ik begrijp het ook hoor, ik weet alleen niet hoe dit gaat uitpakken. Ik kom zowiezo heel nerveus over. Ik stel me al zo een scenario voor dat mijn dochter valt, ik breng haar naar de huisarts met een zenuwachtig verhaal en dit in mijn achterhoofd. Wat gaat er dan gebeuren? De kans dat men alles door die filter ziet is best wel groot.
Ik weet niet wat ze gestart is, ze zei dat ze haar vermoede ging noteren en dat ze ook ging noteren dat ik ontkennend had geantwoord en dat ik er altijd over kan komen praten??? Er is allen niks aan de hand behalve mijn rotverleden.
Ik weet niet wat ze gestart is, ze zei dat ze haar vermoede ging noteren en dat ze ook ging noteren dat ik ontkennend had geantwoord en dat ik er altijd over kan komen praten??? Er is allen niks aan de hand behalve mijn rotverleden.
woensdag 21 juni 2017 om 11:33
En ook bij toevallige ongelukjes van je dochter gaan ze niet meteen uit van mishandeling hoor. Maar ze checken het wel. En dat is fijn, want daarmee worden gevallen zoals jijzelf vroeger voorkomen.
Aan de ene kant had je gewild dat mensen vroeger ingrepen bij jou thuis, maar daar hoort dit bij: kritisch zijn en doorvragen. Ook bij jou.
Aan de ene kant had je gewild dat mensen vroeger ingrepen bij jou thuis, maar daar hoort dit bij: kritisch zijn en doorvragen. Ook bij jou.
woensdag 21 juni 2017 om 11:37
Wordt er dan niet gemarkeerd of zo? Zodat alle zorgaanbieders erop letten.Sazed schreef: ↑21-06-2017 11:31Er is niets aan de hand. De huisarts vráágt. Dat is zijn werk. Je had waarschijnlijk vroeger gewild dat iemand ook zo kritisch naar jóuw ouders was. En nu is er iemand kritisch en dan is het weer niet goed.
Er is geen protocol in werking gesteld vermoedelijk, er zijn niet eens vermoedens als ik het zo lees, de huisarts vróeg het. En dat is een heel normale, gezonde en reeele vraag. Het antwoord kan ook heel goed zijn 'nee ik mishandel mijn kind niet' en dat is ook prima.
Maar wie weet zat je daar wel omdat je je kind geslagen had, en je zo naar en schuldig voelde dat je naar de huisarts stapte omdat je hulp wilde bij je eigen verleden en de opvoeding van je kind. Ook dat was niet gek geweest. En ook dan gaat er niet meteen iets heftigs gebeuren. Je maakt het veel groter dan het is. Ik snap dat het kut binnen komt, maar volgens mij verdenkt niemand je ergens van.
Het is goed dat ze het vroeg, het gaat me meer om dat ze mijn antwoord duidelijk niet geloofde. Ik vraag me ook af wat het betekent voor de toekomst. Het maakt me gewoon bang voor bevestigende vooroordelen enzo.
woensdag 21 juni 2017 om 11:42
Ik zou gewoon in gesprek gaan met je huisarts. En hulp vragen. Mogelijk heeft je huisarts in opleiding echt onproffesioneel gehandeld, dat ze je duidelijk niet geloofde is niet netjes. Maar mogelijk is dat ook hoe jij er naar kijkt en geloofde ze je wel. Ik vind het ook weinig voorzichtig dat ze niet eerst op jouw verhaal in ging en direct over je kind begon. Misschien jong en iets te fanatiek. Maar ik was er niet bij. En ik denk ook dat je erg heftig reageert vanuit je eigen angst en pijn (dat je je kind nooit zo'n nare jeugd aan wilt doen als je zelf hebt gehad) dus ik kan er niets zinnigs over zeggen.Neehoor schreef: ↑21-06-2017 11:37Wordt er dan niet gemarkeerd of zo? Zodat alle zorgaanbieders erop letten.
Het is goed dat ze het vroeg, het gaat me meer om dat ze mijn antwoord duidelijk niet geloofde. Ik vraag me ook af wat het betekent voor de toekomst. Het maakt me gewoon bang voor bevestigende vooroordelen enzo.
En stel nou he, stel, dat iemand zijn kind inderdaad weleens geslagen heeft, ook dan is er niet meteen iets verschrikkelijks aan de hand. Het kind wordt niet meteen weggehaald, er wordt niet meteen een heel circus in gang gezet. Er wordt wél gekeken of het kind veilig is en welke hulp en ondersteuning de ouders nodig hebben. En zoals ik het lees ben jij heel bezorgd over je kind en doe je je best om een goede moeder te zijn.
Dus vraag desnoods wat er in je dossier staat, ga in gesprek met je huisarts. Bespreek deze zorgen, leg uit hoe het zit, vraag hulp bij het verwerken van je eigen verleden. Het is niet raar dat je zo schrikt, maar ik denk ook echt dat het niet direct nodig is.
woensdag 21 juni 2017 om 11:43
Zoek hulp om je verleden te verwerken. Echt!Neehoor schreef: ↑21-06-2017 11:37Wordt er dan niet gemarkeerd of zo? Zodat alle zorgaanbieders erop letten.
Het is goed dat ze het vroeg, het gaat me meer om dat ze mijn antwoord duidelijk niet geloofde. Ik vraag me ook af wat het betekent voor de toekomst. Het maakt me gewoon bang voor bevestigende vooroordelen enzo.
woensdag 21 juni 2017 om 11:44
Ze hadden ontkent. Want zo werkt dat. Dus ogenschijnlijk heb je dezelfde situatie en dat is ook iets wat me zo bang maakt. Dus voor de huisarts is er geen verschil tussen de ene ouder die nee zegt en de ander, in werkelijkheid is er een levensgroot verschil.
woensdag 21 juni 2017 om 11:44
De huisarts ziet dat mogelijk niet, deze huisarts. Maar mensen die daarvoor opgeleid zijn écht wel.
