Psyche
alle pijlers
Vies voelen na misbruikverleden, iemand tips?
donderdag 2 januari 2020 om 22:48
Hoi allemaal,
Op advies van mijn behandelaren open ik hier een topic, opzoek naar wat herkenning en hopelijk wat tips.
Ik ben een jongevrouw van in de dertig en ben in mijn jeugd, vroege tienerjaren stelselmatig misbruikt door een familielid.
Ik heb hierdoor een eetstoornis ontwikkelt (anorexia met soms eetbuien) en ben gediagnosticeerd met complexe PTSS.
Ik heb vanaf mijn 19e veel behandelingen gevolgd waaronder CGT en EMDR.
Op dit moment ben ik bezig met mijn extreme gevoel van vies voelen. Dit is gekoppeld aan vet (vandaar ook mijn eetstoornis waarbij ik het liefst al mijn vet kwijt raak) en een gevoel van walging. Daarnaast merk ik dat ik de neiging heb me schoon te poetsen d.m.v. douchen met veel douchegel (dus ook op die manier vies voelen).
Op dit moment loop ik best wel vast in behandeling en weten we niet zo goed wat mij zou helpen. Ik voel me erg eenzaam hierin. Met vrienden kan ik over alles praten, alles uitleggen, maar dit gevoel is zo persoonlijk en voelt zo 'naakt' om te bespreken dat ik me hierin heel eenzaam voel.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips?
Ik zou zo graag wat losser willen komen van mijn eetstoornis, vet niet meer willen koppelen aan vies en die walging wat minder willen ervaren. Ook moet ik in theorie nog wat aankomen, maar door deze gevoelens en de emoties die dat oproept, is aankomen op het moment gewoon niet haalbaar. (Gelukkig heb ik geen ernstig ondergewicht)
Thanx voor het lezen in ieder geval en ik hoop op wat herkenning, alhoewel dat natuurlijk ook weer betekent dat anderen iets soortgelijks meegemaakt hebben.
Mochten er vragen zijn: stel ze gerust!
Op advies van mijn behandelaren open ik hier een topic, opzoek naar wat herkenning en hopelijk wat tips.
Ik ben een jongevrouw van in de dertig en ben in mijn jeugd, vroege tienerjaren stelselmatig misbruikt door een familielid.
Ik heb hierdoor een eetstoornis ontwikkelt (anorexia met soms eetbuien) en ben gediagnosticeerd met complexe PTSS.
Ik heb vanaf mijn 19e veel behandelingen gevolgd waaronder CGT en EMDR.
Op dit moment ben ik bezig met mijn extreme gevoel van vies voelen. Dit is gekoppeld aan vet (vandaar ook mijn eetstoornis waarbij ik het liefst al mijn vet kwijt raak) en een gevoel van walging. Daarnaast merk ik dat ik de neiging heb me schoon te poetsen d.m.v. douchen met veel douchegel (dus ook op die manier vies voelen).
Op dit moment loop ik best wel vast in behandeling en weten we niet zo goed wat mij zou helpen. Ik voel me erg eenzaam hierin. Met vrienden kan ik over alles praten, alles uitleggen, maar dit gevoel is zo persoonlijk en voelt zo 'naakt' om te bespreken dat ik me hierin heel eenzaam voel.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips?
Ik zou zo graag wat losser willen komen van mijn eetstoornis, vet niet meer willen koppelen aan vies en die walging wat minder willen ervaren. Ook moet ik in theorie nog wat aankomen, maar door deze gevoelens en de emoties die dat oproept, is aankomen op het moment gewoon niet haalbaar. (Gelukkig heb ik geen ernstig ondergewicht)
Thanx voor het lezen in ieder geval en ik hoop op wat herkenning, alhoewel dat natuurlijk ook weer betekent dat anderen iets soortgelijks meegemaakt hebben.
Mochten er vragen zijn: stel ze gerust!
donderdag 9 januari 2020 om 23:43
Maar heb je dan al een heel formulier ingevuld met al je behandelingen bijvoorbeeld, wat je letsel is, hoe dat er uit ziet enz? Mede op basis daarvan bepalen ze namelijk de ernst, en dus ook de hoogte van het eventuele bedrag dat je krijgt... heb je mijn pb gezien? Stuur me gerust 1 terug!Allesmag schreef: ↑09-01-2020 21:51@gewoonmij,dank voor je reactie. Ik ben gebeld gisteren door het schadefonds. Als ik de aanvraag verder wil doorzetten hoef ik niet veel informatie te geven behalve een behandeldossier waar mijn diagnoses instaan en waaruit blijkt waardoor ze zijn ontstaan. Details oid van specifieke gebeurtenissen hoeven ze niet te hebben en ook een aangifte is niet nodig.
Ik ga nu nadenken wat ik er verder mee wil.
vrijdag 10 januari 2020 om 07:23
Niet om je topic te kapen, TO, maar ik heb maandag ook een aanvraag gedaan bij het schadefonds, wat voor mij een hele grote persoonlijke overwinning is.
Ik heb heel het formulier ingevuld met letsel beschrijving e.d. maar had zo geen behandeldossier beschikbaar en moest het er toen echt uit krijgen anders was ik bang dat ik het niet meer zou doen.
Ik ben benieuwd wat er uit komt, maar mijn positie als slachtoffer innemen is al een hele grote stap, en eentje waar ik al bijna 10 jaar tegenop hik.
Ik heb heel het formulier ingevuld met letsel beschrijving e.d. maar had zo geen behandeldossier beschikbaar en moest het er toen echt uit krijgen anders was ik bang dat ik het niet meer zou doen.
Ik ben benieuwd wat er uit komt, maar mijn positie als slachtoffer innemen is al een hele grote stap, en eentje waar ik al bijna 10 jaar tegenop hik.
vrijdag 10 januari 2020 om 10:48
Snap ik, heel goed dat je de 1e stap hebt gezet! Je mag me pb doen als je daar behoefte aan hebt.GreenLadyFern schreef: ↑10-01-2020 07:23Niet om je topic te kapen, TO, maar ik heb maandag ook een aanvraag gedaan bij het schadefonds, wat voor mij een hele grote persoonlijke overwinning is.
Ik heb heel het formulier ingevuld met letsel beschrijving e.d. maar had zo geen behandeldossier beschikbaar en moest het er toen echt uit krijgen anders was ik bang dat ik het niet meer zou doen.
Ik ben benieuwd wat er uit komt, maar mijn positie als slachtoffer innemen is al een hele grote stap, en eentje waar ik al bijna 10 jaar tegenop hik.
Sterkte!
vrijdag 10 januari 2020 om 10:55
zaterdag 11 januari 2020 om 12:22
.Gewoonmijmaaranders schreef: ↑05-01-2020 14:59@tu1nhek: zó bedankt voor je reactie. De metafoor met die reis door de wildernis is treffend. En misschien heb je daar wel gelijk in ja.
De lichaamsgerichte therapie ervaar ik ook wel als helpend, omdat ik -net als wat jij noemt- eindelijk eens het gevoel heb dat ik degene ben die 'in control' is en de kracht heeft. Het geeft een stukje macht.
Het afhankelijk voelen/zijn... daar raak je wel een moeilijk punt. Ik was namelijk jaren té afhankelijk van mijn behandelaar. Dezelfde als nu. Zo erg dat ze mij ook niet meer wílde behandelen, omdat ze mij daar gewoon niet mee hielp, ik moest daar uit komen, omdat er meer mensen op de wereld bestaan dan zij. Nu, na andere intensieve behandelingen ben ik terug bij haar en dat zegt eigenlijk al genoeg over dat ik die afhankelijkheid niet meer zo heb als toen. Máár met wat jij er over schrijft realiseer ik me dat ik misschien juist wel té bang ben geworden voor die afhankelijkheid en bewust bepaalde afstand houd. Niet om frequentere afspraken durf te vragen enz. Om maar niet weer te veel ruimte te gaan innemen bij haar. En ja, ik twijfelde daar al over irt de fase waar ik nu in zit en nu door jou post helemaal: doe ik mezelf daarin niet te kort?
Ik vind het héél fijn dat je zoveel schrijft. Dit topic was naast tips ook bedoelt voor wat herkenning en die voel en lees ik en dat doet goed, dus dankjewel!
Oei, ik had hier niet meer op gereageerd, excuses. Ik lees nu ook je update.
Spannend, om je ideeën met je behandelaar te gaan bespreken, maar goed en dapper van je. Je neemt een risico en je stelt je kwetsbaar op, maar je geeft jezelf ook de kans om je behoeftes te volgen en te ervaren wat daaruit voort komt. Onthou voor na het gesprek, als de uitkomst in eerste instantie 'negatief' voor je voelt, JIJ bent nog steeds oké. Als aan je behoefte niet voldaan wordt of kan worden, betekent niet dat je behoefte fout was of is, ook als blijkt dat jouw ideeën nu geen goed plan blijken te zijn, ook al speelt die echte afhankelijkheid weer op, dan ben JIJ als mens nog oké en goed genoeg. Je behoefte zegt niet iets fouts over jou. (mocht dit in je opkomen, of misschien speelt het wel helemaal niet...)
Fijn dat je iets had aan mijn gigantisch lang verhaal! Ik heb een klein stukje nu verwijderd ivm mijn eigen privacy. Succes met het delen van je ideeën en ook dapper dat je je behoeftes durft te onderzoeken op dit gebied! Echt....we hebben allemaal onze sterke kanten en de uitdagingen, je durft al beter dan ik je behoeftes te erkennen
ondanks dat je dus aangeeft dat je best vastloopt in je OP 
zondag 12 januari 2020 om 16:48
Wanneer heb je je afspraak, TO? Misschien kun je wat berichtjes hier die je hebben geholpen laten lezen aan je therapeut als dat je helpt.
Ik heb een beetje een terugval op dit gebied de afgelopen week. Ik leun (te) veel op mijn man. Moeilijk, want enerzijds heb ik hem nodig, anderzijds vind ik het moeilijk mijn lichaam te laten zien.. Nu twee dagen niet gelukt om te gaan douchen, andere kant van de medaille. Dus het moet zo echt.
Heb je al een beetje kunnen oefenen met de zelfcompassie?
Iets wat mij heeft geholpen met wassen en mezelf daarbij aanraken is trouwens van spons naar washandje naar blote handen, misschien ook een tip?
Ik heb een beetje een terugval op dit gebied de afgelopen week. Ik leun (te) veel op mijn man. Moeilijk, want enerzijds heb ik hem nodig, anderzijds vind ik het moeilijk mijn lichaam te laten zien.. Nu twee dagen niet gelukt om te gaan douchen, andere kant van de medaille. Dus het moet zo echt.
Heb je al een beetje kunnen oefenen met de zelfcompassie?
Iets wat mij heeft geholpen met wassen en mezelf daarbij aanraken is trouwens van spons naar washandje naar blote handen, misschien ook een tip?
zondag 12 januari 2020 om 22:23
Dinsdag heb ik mijn afspraak! Ik heb de berichtjes van hier eigenlijk al verwerkt in wat ik heb opgeschreven.GreenLadyFern schreef: ↑12-01-2020 16:48Wanneer heb je je afspraak, TO? Misschien kun je wat berichtjes hier die je hebben geholpen laten lezen aan je therapeut als dat je helpt.
Ik heb een beetje een terugval op dit gebied de afgelopen week. Ik leun (te) veel op mijn man. Moeilijk, want enerzijds heb ik hem nodig, anderzijds vind ik het moeilijk mijn lichaam te laten zien.. Nu twee dagen niet gelukt om te gaan douchen, andere kant van de medaille. Dus het moet zo echt.
Heb je al een beetje kunnen oefenen met de zelfcompassie?
Iets wat mij heeft geholpen met wassen en mezelf daarbij aanraken is trouwens van spons naar washandje naar blote handen, misschien ook een tip?
Ja ik heb een lekkere olie gekocht en daar probeer ik nu wat mee te smeren, eerst wat delen die ik minder moeilijk vind. Misschien kan ik dat uitbreiden in de toekomst
Lastig joh dat je een terugval hebt.
Dank voor je tip. Wellicht iets om mee te gaan oefenen als de behandeling weer wat is gevorderd.
Liefs!
zondag 12 januari 2020 om 23:07
Ik hen besloten de aanvraag niet door te zetten. Voor mij is het eerder een achteruitgang dan een stapje vooruit. Ik voel niet de behoefte om gekend te worden in slachtofferschap. Een vorm van ondersteuning en er mogen zijn kan ik ervaren bij partner en therapeuten en dat is voor mij voldoende. Ik heb de ellende die het met zich mee brengt er niet voor over en richt me liever op de toekomst nu.
Succes voor de mensen die er wel mee aan de slag gaan een doorzetten.
Mijn dossier blijft open staan dus ik kan in de toekomst altijd nog van gedachten veranderen.
Succes voor de mensen die er wel mee aan de slag gaan een doorzetten.
Mijn dossier blijft open staan dus ik kan in de toekomst altijd nog van gedachten veranderen.
niks moet en alles mag
maandag 13 januari 2020 om 16:28
Hoi! Wat lastig dat het je nu niet lukt. Het valt me op dat je zegt geen erkenning te willen voor je slachtofferschap. Ontken je daarmee ook niet dat het gebeurd is? Want het IS gebeurd en daarmee bén je slachtoffer, of zoals ik het liever noem: overlever!Allesmag schreef: ↑12-01-2020 23:07Ik hen besloten de aanvraag niet door te zetten. Voor mij is het eerder een achteruitgang dan een stapje vooruit. Ik voel niet de behoefte om gekend te worden in slachtofferschap. Een vorm van ondersteuning en er mogen zijn kan ik ervaren bij partner en therapeuten en dat is voor mij voldoende. Ik heb de ellende die het met zich mee brengt er niet voor over en richt me liever op de toekomst nu.
Succes voor de mensen die er wel mee aan de slag gaan een doorzetten.
Mijn dossier blijft open staan dus ik kan in de toekomst altijd nog van gedachten veranderen.
Doe je jezelf hier niet ernstig te kort mee? Je gunt -zo lijkt het- ook jezelf niet de erkenning die je verdient.
Misschien nog iets om eens mee te nemen naar therapie: durf je volledig te erkennen dat wat is gebeurd niet goed was en jij daar slachtoffer van bent? Of speelt er (onbewust) misschien ook nog een stukje 'ik was ook schuldig/het lag ook aan mezelf' mee?
Goed om nog eens eerlijk over na te denken!
dinsdag 14 januari 2020 om 23:20
Wauw wauw wauw, ik kan het haast nog niet geloven... mijn behandelaar vond dat ik echt een prachtig voorstel had gedaan en ze staat er gewoon hélemaal achter.
Het maakt het vooral ongelooflijk omdat ik het zó eng vind mijn behoeftes aan te geven uit angst dat ik afgebrand word, of erger, maar ze was gewoon razend enthousiast!
Ze gaat nu even overleggen met de verpleegkundig specialist op welke termijn er ruimte is in de agenda's, want ik mag haar dus ook vaker zien dan. Ze had het zelfs over 1x per week, dat heb ik niet eens zelf durven aangeven, hihi. Mogelijk stopt er iemand binnenkort bij haar en dan krijg ik dat plekje, dus dat zou héél fijn zijn.
Ik ben zó opgelucht en ik hoop zó dat dit dan weer de 1e stap is van de volgende fase...
Het maakt het vooral ongelooflijk omdat ik het zó eng vind mijn behoeftes aan te geven uit angst dat ik afgebrand word, of erger, maar ze was gewoon razend enthousiast!
Ze gaat nu even overleggen met de verpleegkundig specialist op welke termijn er ruimte is in de agenda's, want ik mag haar dus ook vaker zien dan. Ze had het zelfs over 1x per week, dat heb ik niet eens zelf durven aangeven, hihi. Mogelijk stopt er iemand binnenkort bij haar en dan krijg ik dat plekje, dus dat zou héél fijn zijn.
Ik ben zó opgelucht en ik hoop zó dat dit dan weer de 1e stap is van de volgende fase...
