Psyche
alle pijlers
Voor iedereen die er doorheen zit II
maandag 1 februari 2016 om 11:36
maandag 1 februari 2016 om 11:42
maandag 1 februari 2016 om 11:51
quote:mila81 schreef op 01 februari 2016 @ 11:33:
Ik doe het niet moedwillig.
Ik reageer negatief omdat ik ook negatieve reacties krijg. Ik reageer bv wel positief op allesmag. Want allesmag reageert op een andere manier dan de meesten hier. Die manier helpt mij het beste.
ik kan niets met je bent zelf verantwoordelijk enz. Simpelweg omdat ik niet veel zelfvertrouwen. Het woord zegt het al, ik heb geen vertrouwen in mezelf. Het zou enorm helpen als iemand mij even op weg zou helpen. Wat geeft dat dat dat voor veel mensen niet zo werkt. Voor mij wel. Als iemand mij nou even helpt en als ik het na een tijdje dan zrlf doe. Is dat dan erg? Nee toch? Als het mij nou gelukkiger maakt.
is er nou iemand hier die zit te wachten op advies van mij als ik toch zo n vreselijk persoon ben? Nee toch?
Ik snap dat je ogenschijnlijk weinig kunt met hetgeen de meesten hier zeggen. Maar dat maakt het niet onwaar natuurlijk.
Het blijft een kaal en hard feit dat wanneer jij niet zelf op zoek gaat naar iemand die je kan bijstaan dat je dan gewoon in deze zelfde spiraal zult blijven ronddraaien.
Dat kun je niet ontkennen.
Ook niet het feit dat er dus iets moet gebeuren. Al was het alleen maar voor je kind.
OK, je bent zelf niet bij machte. Ga dan op zoek naar een soort maatjes-project. Een vrijwilliger met wie je elke week een aantal afspraken maakt en die met je mee gaat. Letterlijk. Is zoiets dan niet wat?
Ik doe het niet moedwillig.
Ik reageer negatief omdat ik ook negatieve reacties krijg. Ik reageer bv wel positief op allesmag. Want allesmag reageert op een andere manier dan de meesten hier. Die manier helpt mij het beste.
ik kan niets met je bent zelf verantwoordelijk enz. Simpelweg omdat ik niet veel zelfvertrouwen. Het woord zegt het al, ik heb geen vertrouwen in mezelf. Het zou enorm helpen als iemand mij even op weg zou helpen. Wat geeft dat dat dat voor veel mensen niet zo werkt. Voor mij wel. Als iemand mij nou even helpt en als ik het na een tijdje dan zrlf doe. Is dat dan erg? Nee toch? Als het mij nou gelukkiger maakt.
is er nou iemand hier die zit te wachten op advies van mij als ik toch zo n vreselijk persoon ben? Nee toch?
Ik snap dat je ogenschijnlijk weinig kunt met hetgeen de meesten hier zeggen. Maar dat maakt het niet onwaar natuurlijk.
Het blijft een kaal en hard feit dat wanneer jij niet zelf op zoek gaat naar iemand die je kan bijstaan dat je dan gewoon in deze zelfde spiraal zult blijven ronddraaien.
Dat kun je niet ontkennen.
Ook niet het feit dat er dus iets moet gebeuren. Al was het alleen maar voor je kind.
OK, je bent zelf niet bij machte. Ga dan op zoek naar een soort maatjes-project. Een vrijwilliger met wie je elke week een aantal afspraken maakt en die met je mee gaat. Letterlijk. Is zoiets dan niet wat?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
maandag 1 februari 2016 om 12:04
quote:Vera8 schreef op 01 februari 2016 @ 11:51:
[...]
Ik snap dat je ogenschijnlijk weinig kunt met hetgeen de meesten hier zeggen. Maar dat maakt het niet onwaar natuurlijk.
Het blijft een kaal en hard feit dat wanneer jij niet zelf op zoek gaat naar iemand die je kan bijstaan dat je dan gewoon in deze zelfde spiraal zult blijven ronddraaien.
Dat kun je niet ontkennen.
Ook niet het feit dat er dus iets moet gebeuren. Al was het alleen maar voor je kind.
OK, je bent zelf niet bij machte. Ga dan op zoek naar een soort maatjes-project. Een vrijwilliger met wie je elke week een aantal afspraken maakt en die met je mee gaat. Letterlijk. Is zoiets dan niet wat?ja daar ben ik al mee bezig. Dus dat initiatief heb ik ook genomen.
[...]
Ik snap dat je ogenschijnlijk weinig kunt met hetgeen de meesten hier zeggen. Maar dat maakt het niet onwaar natuurlijk.
Het blijft een kaal en hard feit dat wanneer jij niet zelf op zoek gaat naar iemand die je kan bijstaan dat je dan gewoon in deze zelfde spiraal zult blijven ronddraaien.
Dat kun je niet ontkennen.
Ook niet het feit dat er dus iets moet gebeuren. Al was het alleen maar voor je kind.
OK, je bent zelf niet bij machte. Ga dan op zoek naar een soort maatjes-project. Een vrijwilliger met wie je elke week een aantal afspraken maakt en die met je mee gaat. Letterlijk. Is zoiets dan niet wat?ja daar ben ik al mee bezig. Dus dat initiatief heb ik ook genomen.
maandag 1 februari 2016 om 12:31
Vanmiddag een afspraak bij de huisarts.
Voor het bevolkingsonderzoek, en voor een gesprek.
Het bevolkingsonderzoek is 5 jaar geleden opgevolgd door bezoekjes aan de gynaecoloog want ik had een pap3. al spannend genoeg dus deze keer.
Maar ik zit er ook verder helemaal doorheen.
3 1/2 maand geleden ben ik er achter gekomen dat mijn man, nu ex-man, me al maanden bedonderde met een vrouw van een ex collega. De alarmbellen gingen al zeker anderhalf jaar maar nu had ik pas bewijs.
Aangezien het vertrouwen en respect weg was, en de liefde ook eigenlijk wel,hebben we de scheiding, voor zover ik kon zien, samen aangevraagd. Maar bij de advocaat zei hij ineens dat het niet hoefde voor hem, een scheiding. Hij wilde dat ook duidelijk in het convenant hebben staan. Ik heb laten toevoegen dat ik voor mij een goede reden had. Verder werkt hij op alle vlakken tegen waar dat kan. Ook de huisdieren die ik niet mee kon nemen heeft hij herplaatst, met dreiging van inslapen als ik niet voor een nieuw adres zou zorgen voor een kat.
We hadden een mooie ruime woning met grote tuin. Ondertussen woon ik 6 weken op een flat. Mooi ruim. maar wel 3 hoog zonder lift. Dat is dus een flinke aanpassing voor mijn 2 honden van bijna 13 en bijna 10 jaar. Met de meegenomen katten gaat het meestal wel goed.
Ik was door omstandigheden een thuisblijfmoeder dus een eigen inkomen had ik niet dus bijstand aangevraagd. Die heb ik ondertussen toegezegd gekregen en ik krijg dus nu te maken met de participatie-wet.
Ik heb nu vrijwilligerswerk voor 4 uur per week, maar het socialiseringstraject trekt ook aan me.
Ik ben dus in korte tijd mijn huis, mijn man, een deel van mijn huisdieren en mijn gevoel van veiligheid kwijtgeraakt. En dan heb ik het nog niet eens over het vertrouwen in de medemens.
Ik voel me depressief en overspannen. Alleen al uit bed komen en de honden uitlaten is soms een grote opgave.
Zaterdag lag er een briefje in mijn brievenbus dat mijn honden in mijn afwezigheid vaak lang blaffen en dat was een breekpunt. Ik was een beetje opgekrabbeld en zag het weer een beetje zitten. Nu ben ik, net als in het begin dat ik hier woonde, bang er voor dat elk geluid overlast veroorzaakt. ik voel me dus eigenlijk hier ook al niet mee veilig en prettig.
Ik heb een briefje aan de buren terug geschreven dat ik aan een oplossing werk en of ze me willen helpen met het registreren van het blaffen zodat ik weet waardoor het komt.
Verder sta ik ook al een tijd op de wachtlijst om te kijken of ik een autistische stoornis heb, ook spannend.
Voor het bevolkingsonderzoek, en voor een gesprek.
Het bevolkingsonderzoek is 5 jaar geleden opgevolgd door bezoekjes aan de gynaecoloog want ik had een pap3. al spannend genoeg dus deze keer.
Maar ik zit er ook verder helemaal doorheen.
3 1/2 maand geleden ben ik er achter gekomen dat mijn man, nu ex-man, me al maanden bedonderde met een vrouw van een ex collega. De alarmbellen gingen al zeker anderhalf jaar maar nu had ik pas bewijs.
Aangezien het vertrouwen en respect weg was, en de liefde ook eigenlijk wel,hebben we de scheiding, voor zover ik kon zien, samen aangevraagd. Maar bij de advocaat zei hij ineens dat het niet hoefde voor hem, een scheiding. Hij wilde dat ook duidelijk in het convenant hebben staan. Ik heb laten toevoegen dat ik voor mij een goede reden had. Verder werkt hij op alle vlakken tegen waar dat kan. Ook de huisdieren die ik niet mee kon nemen heeft hij herplaatst, met dreiging van inslapen als ik niet voor een nieuw adres zou zorgen voor een kat.
We hadden een mooie ruime woning met grote tuin. Ondertussen woon ik 6 weken op een flat. Mooi ruim. maar wel 3 hoog zonder lift. Dat is dus een flinke aanpassing voor mijn 2 honden van bijna 13 en bijna 10 jaar. Met de meegenomen katten gaat het meestal wel goed.
Ik was door omstandigheden een thuisblijfmoeder dus een eigen inkomen had ik niet dus bijstand aangevraagd. Die heb ik ondertussen toegezegd gekregen en ik krijg dus nu te maken met de participatie-wet.
Ik heb nu vrijwilligerswerk voor 4 uur per week, maar het socialiseringstraject trekt ook aan me.
Ik ben dus in korte tijd mijn huis, mijn man, een deel van mijn huisdieren en mijn gevoel van veiligheid kwijtgeraakt. En dan heb ik het nog niet eens over het vertrouwen in de medemens.
Ik voel me depressief en overspannen. Alleen al uit bed komen en de honden uitlaten is soms een grote opgave.
Zaterdag lag er een briefje in mijn brievenbus dat mijn honden in mijn afwezigheid vaak lang blaffen en dat was een breekpunt. Ik was een beetje opgekrabbeld en zag het weer een beetje zitten. Nu ben ik, net als in het begin dat ik hier woonde, bang er voor dat elk geluid overlast veroorzaakt. ik voel me dus eigenlijk hier ook al niet mee veilig en prettig.
Ik heb een briefje aan de buren terug geschreven dat ik aan een oplossing werk en of ze me willen helpen met het registreren van het blaffen zodat ik weet waardoor het komt.
Verder sta ik ook al een tijd op de wachtlijst om te kijken of ik een autistische stoornis heb, ook spannend.
maandag 1 februari 2016 om 12:32
quote:mila81 schreef op 01 februari 2016 @ 11:36:
Ik ben inderdaad niet naar de huisarts gegaan. Ik ben al zovaak gegaan dat ik me ervoor schaam weer te gaan. Daarnaast heb ik niet meer het vertrouwen dat het deze keer wel zal helpen. Wat is het verschil met de vorige keren, niks toch? Dadelijk sturen ze me weer weg. Dat vertrouwen is er niet.Het verschil met de vorige keren, dat je miss nu eens aangeeft dat er niks veranderd is en dat je niet verder komt in je leven en je alleen maar negatief kan zijn en niet kan inzien dat je HULP nodig hebt om verder te komen
Ik ben inderdaad niet naar de huisarts gegaan. Ik ben al zovaak gegaan dat ik me ervoor schaam weer te gaan. Daarnaast heb ik niet meer het vertrouwen dat het deze keer wel zal helpen. Wat is het verschil met de vorige keren, niks toch? Dadelijk sturen ze me weer weg. Dat vertrouwen is er niet.Het verschil met de vorige keren, dat je miss nu eens aangeeft dat er niks veranderd is en dat je niet verder komt in je leven en je alleen maar negatief kan zijn en niet kan inzien dat je HULP nodig hebt om verder te komen
maandag 1 februari 2016 om 13:20
Dat zeg ik toch elke keer. Ik zei notabene tegen die vrouw dat het met mij niet goed gaat. Ze heeft nog de klachten doorgenomen en ze stuurt me toch weg. Om dat te doen bij iemand die al niet veel vertrouwen heeft in hulpverlening is dat gewoon niet zo slim.
Ps je had ook kunnen reageren dat het goed is van mij dat ik me heb opgegeven voor maatje. Dat is iets positiefs over mij en dan voel ik me ook weer fijner ipv alleen te zeggen wat ik verkeerd doe
Ps je had ook kunnen reageren dat het goed is van mij dat ik me heb opgegeven voor maatje. Dat is iets positiefs over mij en dan voel ik me ook weer fijner ipv alleen te zeggen wat ik verkeerd doe
maandag 1 februari 2016 om 14:07
quote:mila81 schreef op 01 februari 2016 @ 13:20:
Dat zeg ik toch elke keer. Ik zei notabene tegen die vrouw dat het met mij niet goed gaat. Ze heeft nog de klachten doorgenomen en ze stuurt me toch weg. Om dat te doen bij iemand die al niet veel vertrouwen heeft in hulpverlening is dat gewoon niet zo slim.
Ps je had ook kunnen reageren dat het goed is van mij dat ik me heb opgegeven voor maatje. Dat is iets positiefs over mij en dan voel ik me ook weer fijner ipv alleen te zeggen wat ik verkeerd doe
Alleen zeggen dat t niet goed gaat en verder niks denk je dat dat helpt ? Wees is wat duidelijker in wat je wil.. Wat voor hulp wil je zelf? Wat wil je nou eigenlijk?!!!'n
Het gaat er niet om dat je wat verkeerd doet.. Maar neem eens wat tips aan van iemand anders dan alleen van jezelf dan kan je net zo goed je zelf helpen Mila..
Dat zeg ik toch elke keer. Ik zei notabene tegen die vrouw dat het met mij niet goed gaat. Ze heeft nog de klachten doorgenomen en ze stuurt me toch weg. Om dat te doen bij iemand die al niet veel vertrouwen heeft in hulpverlening is dat gewoon niet zo slim.
Ps je had ook kunnen reageren dat het goed is van mij dat ik me heb opgegeven voor maatje. Dat is iets positiefs over mij en dan voel ik me ook weer fijner ipv alleen te zeggen wat ik verkeerd doe
Alleen zeggen dat t niet goed gaat en verder niks denk je dat dat helpt ? Wees is wat duidelijker in wat je wil.. Wat voor hulp wil je zelf? Wat wil je nou eigenlijk?!!!'n
Het gaat er niet om dat je wat verkeerd doet.. Maar neem eens wat tips aan van iemand anders dan alleen van jezelf dan kan je net zo goed je zelf helpen Mila..
maandag 1 februari 2016 om 14:14
Weet je Mila. Het is zo jammer dat aangeboden tips en advies hier op forum door jou zo worden neergesabeld.
Je lijkt je steeds te blijven verschuilen achter je onzekerheid, gebrek aan zelfvertrouwen en gebrek aan vertrouwen in hulpverlening.
Wat er ook geopperd word, niets werkt en niets gaat jou helpen.
Dit, bovenstaande en jouw reacties, herken ik wel hoor. Ik was ook zo. Anderen moesten mij helpen, anderen waren verantwoordelijk voor mijn geluk en ook voor het feit dat ik dat niet was.
Ik vond echt dat het zo was.
Het is zo dat inderdaad ik gevormd ben in mijn jeugd en dat mij dat is aangedaan. In die zijn is iemand anders verantwoordelijk. Maar wil ik dat dat veranderd, wil ik minder laat van vroeger krijgen en mijn onzekerheid en andere dingen, dan MOET IK DAT ZELF DOEN.
En dat is niet eerlijk. Het is belachelijk dat mijn moeder mij zo heeft behandeld dat ik er als volwassene zoveel last van heb nog. Maar zij gaat dat niet veranderen. Ik zal dat zelf moeten doen.
Dit, bovenstaande, is precies wat anderen jou duidelijk proberen te maken. Ik denk dat het alleen niet is wat jij horen wil...
Je lijkt je steeds te blijven verschuilen achter je onzekerheid, gebrek aan zelfvertrouwen en gebrek aan vertrouwen in hulpverlening.
Wat er ook geopperd word, niets werkt en niets gaat jou helpen.
Dit, bovenstaande en jouw reacties, herken ik wel hoor. Ik was ook zo. Anderen moesten mij helpen, anderen waren verantwoordelijk voor mijn geluk en ook voor het feit dat ik dat niet was.
Ik vond echt dat het zo was.
Het is zo dat inderdaad ik gevormd ben in mijn jeugd en dat mij dat is aangedaan. In die zijn is iemand anders verantwoordelijk. Maar wil ik dat dat veranderd, wil ik minder laat van vroeger krijgen en mijn onzekerheid en andere dingen, dan MOET IK DAT ZELF DOEN.
En dat is niet eerlijk. Het is belachelijk dat mijn moeder mij zo heeft behandeld dat ik er als volwassene zoveel last van heb nog. Maar zij gaat dat niet veranderen. Ik zal dat zelf moeten doen.
Dit, bovenstaande, is precies wat anderen jou duidelijk proberen te maken. Ik denk dat het alleen niet is wat jij horen wil...
maandag 1 februari 2016 om 14:18
Hier vandaag even flink uit balans.
Vanmorgen heb ik 2 uur vragenlijsten ingevuld omdat ik in maart eindelijk van start ga met een nieuwe groep!!!
Het invullen van die vragen maakt veel los, maar ik krijg geen vast op wat het losmaakt.
Het voelt alsof ik weer 2 jaar terug ben. Toen had ik ook nergens grip op.
WIA is inmiddels aangevraagd. Voor ons allebei...
Ik merk dat ik de laatste tijd enorm weinig kan hebben van mijn man. Om het minste geringste schiet ik al mijn slof en raak ik geïrriteerd...
Van de week hebben er bij ggz een afspraak over ons zoontje. Hij heeft sociale problemen op school. Ben er best nerveus over...
Ik begin en beetje de vat kwijt te raken op alles weer. Kan het even slecht handelen.
Vanmorgen heb ik 2 uur vragenlijsten ingevuld omdat ik in maart eindelijk van start ga met een nieuwe groep!!!
Het invullen van die vragen maakt veel los, maar ik krijg geen vast op wat het losmaakt.
Het voelt alsof ik weer 2 jaar terug ben. Toen had ik ook nergens grip op.
WIA is inmiddels aangevraagd. Voor ons allebei...
Ik merk dat ik de laatste tijd enorm weinig kan hebben van mijn man. Om het minste geringste schiet ik al mijn slof en raak ik geïrriteerd...
Van de week hebben er bij ggz een afspraak over ons zoontje. Hij heeft sociale problemen op school. Ben er best nerveus over...
Ik begin en beetje de vat kwijt te raken op alles weer. Kan het even slecht handelen.
maandag 1 februari 2016 om 14:24
maandag 1 februari 2016 om 14:31
Ik ben toch ook heel duidelijk in wat ik wil? Wat ik denk dat wel gaat helpen. Maar dat willen anderen weer niet horen.
Het moeilijke is dat ik al heel veel heb ondernomen. Dat heb ik ook zelf gedaan. Helaas heeft het niet geholpen. Daardoor heb ik geen vertrouwen meer in de hulpverlening. Dat is toch geen verschuilen. Het is gewoon zo.
ik doe toch wel iets met tips? Ik ga binnenkort met manen kind zzwemmen bv. Dat was ook een advies van iemand. Net als dat maatjesproject. Dus ik doe er toch wel iets mee dan?
Het moeilijke is dat ik al heel veel heb ondernomen. Dat heb ik ook zelf gedaan. Helaas heeft het niet geholpen. Daardoor heb ik geen vertrouwen meer in de hulpverlening. Dat is toch geen verschuilen. Het is gewoon zo.
ik doe toch wel iets met tips? Ik ga binnenkort met manen kind zzwemmen bv. Dat was ook een advies van iemand. Net als dat maatjesproject. Dus ik doe er toch wel iets mee dan?
maandag 1 februari 2016 om 14:41
quote:mila81 schreef op 01 februari 2016 @ 14:31:
Ik ben toch ook heel duidelijk in wat ik wil? Wat ik denk dat wel gaat helpen. Maar dat willen anderen weer niet horen.
Het moeilijke is dat ik al heel veel heb ondernomen. Dat heb ik ook zelf gedaan. Helaas heeft het niet geholpen. Daardoor heb ik geen vertrouwen meer in de hulpverlening. Dat is toch geen verschuilen. Het is gewoon zo.
ik doe toch wel iets met tips? Ik ga binnenkort met manen kind zzwemmen bv. Dat was ook een advies van iemand. Net als dat maatjesproject. Dus ik doe er toch wel iets mee dan?Ja en je blijft ons vertellen wat we moeten doen voor je ..
Ik ben toch ook heel duidelijk in wat ik wil? Wat ik denk dat wel gaat helpen. Maar dat willen anderen weer niet horen.
Het moeilijke is dat ik al heel veel heb ondernomen. Dat heb ik ook zelf gedaan. Helaas heeft het niet geholpen. Daardoor heb ik geen vertrouwen meer in de hulpverlening. Dat is toch geen verschuilen. Het is gewoon zo.
ik doe toch wel iets met tips? Ik ga binnenkort met manen kind zzwemmen bv. Dat was ook een advies van iemand. Net als dat maatjesproject. Dus ik doe er toch wel iets mee dan?Ja en je blijft ons vertellen wat we moeten doen voor je ..
maandag 1 februari 2016 om 14:47
Omdat ik denk dat dat mij helpt.
Maar jullie vertellen mij toch wat ik moet doen? Dan mag ik daar toch op reageren wat ik daarvan vind?
ik vind het bv niet eerlijk dat gezegd word dat ik niets met de adviezen doe. Dat klopt toch niet want dat doe ik toch wel?
maar hebben jullie ook niet door dat ik misschien een depressie zou kunnen hebben? En daarom ook zo zou kunnen reageren?
Maar jullie vertellen mij toch wat ik moet doen? Dan mag ik daar toch op reageren wat ik daarvan vind?
ik vind het bv niet eerlijk dat gezegd word dat ik niets met de adviezen doe. Dat klopt toch niet want dat doe ik toch wel?
maar hebben jullie ook niet door dat ik misschien een depressie zou kunnen hebben? En daarom ook zo zou kunnen reageren?
maandag 1 februari 2016 om 14:49
Ja net als dat wij mogen reageren en dat wij ons vest doen om je te helpen maar het is allemaal niet goed genoeg voor je. Als jij zo door blijft gaan kom je nergens hoor.. ?
En hoe moeten wij kunnen weten dat je een depressie hebt? Moet je dat op andere mensen afreageren die jou juist proberen te helpen
En hoe moeten wij kunnen weten dat je een depressie hebt? Moet je dat op andere mensen afreageren die jou juist proberen te helpen
maandag 1 februari 2016 om 14:51
quote:Gipsy25 schreef op 01 februari 2016 @ 11:35:
Ik ben vanochtend bij de huisarts geweest om te praten over euthanasie.
Zij gaat het sowieso niet doen, daarvoor moet ik naar de levenseindekliniek. En daar is een wachtlijst.
Maar ondraaglijk lijden bij psychische problemen is heel moeilijk aantoonbaar.
Dus ik kom waarschijnlijk niet in aanmerking.
Vorig jaar zijn er 500 aanvragen ingediend door mensen met psychische klachten en maar 8 goedgekeurd.
Volgens mijn huisarts kan mijn leven nooit een 10 worden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt. Maar wel een zesje.
Zal ik het dan toch nog een kans geven? Weer opname, starten met oude medicatie terwijl ik net 15 kilo ben afgevallen. Eindelijk stoppen met de coke.Pff, ik schrik hier ook van! Ik heb je redelijk gevolgd in dit topic en dus meegekregen hoe zwaar je het vaak hebt, maar ben je echt echt echt zo ver dat je er een einde aan zou willen maken? Of wil je een einde aan alle ellende en pijn en shit waar je nu dagelijks in zit. In dat laatste geval is een 6 zo slecht nog niet misschien, maar houdt wel in dat je door moet blijven vechten nu en moet blijven vasthouden aan de hoop dat er voor jou ook nog mooie dingen in het leven zijn
Ik ben vanochtend bij de huisarts geweest om te praten over euthanasie.
Zij gaat het sowieso niet doen, daarvoor moet ik naar de levenseindekliniek. En daar is een wachtlijst.
Maar ondraaglijk lijden bij psychische problemen is heel moeilijk aantoonbaar.
Dus ik kom waarschijnlijk niet in aanmerking.
Vorig jaar zijn er 500 aanvragen ingediend door mensen met psychische klachten en maar 8 goedgekeurd.
Volgens mijn huisarts kan mijn leven nooit een 10 worden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt. Maar wel een zesje.
Zal ik het dan toch nog een kans geven? Weer opname, starten met oude medicatie terwijl ik net 15 kilo ben afgevallen. Eindelijk stoppen met de coke.Pff, ik schrik hier ook van! Ik heb je redelijk gevolgd in dit topic en dus meegekregen hoe zwaar je het vaak hebt, maar ben je echt echt echt zo ver dat je er een einde aan zou willen maken? Of wil je een einde aan alle ellende en pijn en shit waar je nu dagelijks in zit. In dat laatste geval is een 6 zo slecht nog niet misschien, maar houdt wel in dat je door moet blijven vechten nu en moet blijven vasthouden aan de hoop dat er voor jou ook nog mooie dingen in het leven zijn
niks moet en alles mag
maandag 1 februari 2016 om 14:54
quote:Sunemom schreef op 01 februari 2016 @ 06:38:
Allesmag ik snapte dat je niet voor de knuffel maar voor de realitycheck ging .
Alleen het raakte mij ontzettend. Iemand die schrijft al de hele dag alleen te zitten en soms dagen niemand spreekt een de deur niet uitgaat die een hele middag en avond besteed aan het proberen iemand anders te helpen die aangeeft eenzaam te zijn maar wel haar vriend en haar kindje om zich heen heeft en die er, al was het maar voor dat kind, wel op uit zal moeten. De tegenstelling van hoe sta je in het leven raakte me.
Ook omdat ik mijzelf ook vaak heel eenzaam voel, maar wel goed besef dat ik mijn kinderen en een man heb een in die zin niet eenzaam ben, dat het 'slechts' gevoel is.
En het raakt me dan enorm dat we met z'n allen urenlang proberen mila een beetje te helpen en dat zij zo afsluit en alles terugkaatst. Dat wordt ik best verdrietig van
Morfientje daar is die tweede stem waar ik vandeweek naar muis over schreef. Herkenbaar dus
Vzn hoe is het met je?
Koettie een depressie kan inderdaad keihard toeslaan. Zelfs als je erop let kun je heel snel heel diep zitten. Eng en moeilijk. Ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen slapen
Ik ben er vannacht een heleboel keer uitgeweest omdat mijn zoontje nachtmerries had. Ik kan dan slecht slapen daartussendoor. Vandaag een hele drukke dag voor de boeg en vanavond een gesprek met mijn man omdat hij de afgelopen maanden steeds afweziger is geworden in ons gezin. Ik heb het gevoel op de bodem te zitten, ik heb medicijnen om de allerergste paniek tegen te gaan en ik ben gewoon zo afschuwelijk verdrietig door het verlies van mijn kinderen een de pijn van mijn eigen jeugd, en ik zit er alleen want man is afwezig in ons gezin. Hij doet dingen als hij zijn heeft (amper) en anders gaat hij zijn eigen weg en mag ik het zelf oplossen met de kinderen. Hij hoeft niet eens te praten of te luisteren, maar gewoon praktisch er af en toe zijn dat heb ik wel echt nodig.
Ik hoop dat iedereen een goede dag heeft vanaf. Dikke voor iedereen.Voor jou ook een hele dikke knuffel!! en veel sterkte en succes met het gesprek, ik hoop echt dat jouw man het gaat oppakken en hoort wat je nodig hebt van hem.
Allesmag ik snapte dat je niet voor de knuffel maar voor de realitycheck ging .
Alleen het raakte mij ontzettend. Iemand die schrijft al de hele dag alleen te zitten en soms dagen niemand spreekt een de deur niet uitgaat die een hele middag en avond besteed aan het proberen iemand anders te helpen die aangeeft eenzaam te zijn maar wel haar vriend en haar kindje om zich heen heeft en die er, al was het maar voor dat kind, wel op uit zal moeten. De tegenstelling van hoe sta je in het leven raakte me.
Ook omdat ik mijzelf ook vaak heel eenzaam voel, maar wel goed besef dat ik mijn kinderen en een man heb een in die zin niet eenzaam ben, dat het 'slechts' gevoel is.
En het raakt me dan enorm dat we met z'n allen urenlang proberen mila een beetje te helpen en dat zij zo afsluit en alles terugkaatst. Dat wordt ik best verdrietig van
Morfientje daar is die tweede stem waar ik vandeweek naar muis over schreef. Herkenbaar dus
Vzn hoe is het met je?
Koettie een depressie kan inderdaad keihard toeslaan. Zelfs als je erop let kun je heel snel heel diep zitten. Eng en moeilijk. Ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen slapen
Ik ben er vannacht een heleboel keer uitgeweest omdat mijn zoontje nachtmerries had. Ik kan dan slecht slapen daartussendoor. Vandaag een hele drukke dag voor de boeg en vanavond een gesprek met mijn man omdat hij de afgelopen maanden steeds afweziger is geworden in ons gezin. Ik heb het gevoel op de bodem te zitten, ik heb medicijnen om de allerergste paniek tegen te gaan en ik ben gewoon zo afschuwelijk verdrietig door het verlies van mijn kinderen een de pijn van mijn eigen jeugd, en ik zit er alleen want man is afwezig in ons gezin. Hij doet dingen als hij zijn heeft (amper) en anders gaat hij zijn eigen weg en mag ik het zelf oplossen met de kinderen. Hij hoeft niet eens te praten of te luisteren, maar gewoon praktisch er af en toe zijn dat heb ik wel echt nodig.
Ik hoop dat iedereen een goede dag heeft vanaf. Dikke voor iedereen.Voor jou ook een hele dikke knuffel!! en veel sterkte en succes met het gesprek, ik hoop echt dat jouw man het gaat oppakken en hoort wat je nodig hebt van hem.
niks moet en alles mag
