Psyche
alle pijlers
Vroeger gepestl, nu gelukkig maar toch......
maandag 13 juli 2009 om 11:58
Een tijdje terug reageerde ik hier vanuit mijn tenen op een topic nav een topic van willem over dikke vrouwen op een scooter.
(begint lekker warrig al zeg ik het zelf) Het topic was van wench als ik het me goed herinder.
(sorry als ik de verkeerde naam heb gebruikt hoop ik dat je het me niet kwalijk neemt)
Blijkbaar is er bij mij daardoor toch weer het eea boven gekomen.
Ik werd als kind vreselijk gepest op school.
Dat ging van uitschelden, je fietssleuteltje afpakken en weggooien tot letterlijk tegen de grond werken en in je buik schoppen.
Mijn ouders hebben gedaan wat ze konden om het te laten stoppen en de (meeste) leraren op school ook maar toch heeft het alles bij elkaar negen jaar gedeurt voor er een eind aan kwam.
Inmiddels ben ik gelukkig getrouwd met de liefste man van de hele wereld en heb ik twee geweldige kids en een paar hele goede vrienden.
Toch merk ik dat mijn verleden wel zijn sporen heeft achter gelaten.
Het duurd erg lang voor iemand me echt leert kennen en voor ik iemand echt vertrouw... jeetje dat duurd nog veel langer.
De enige die ooit in recordtempo door mijn muur heen is komen denderen is mijn man.
Al duurde het dan ruim 10 maanden voordat daarmee werd begonnen. ( wonder boven wonder begon ik er notabene zelf mee!)
Wat ik maar niet kan begrijpen is dat zoiets als gepest worden op school zo'n impact kan hebben.
En als ik dan lees of op tv hoor van wat sommige kinderen doen omdat ze gepest worden lopen de rillingen me over de rug.
Sommigen plegen zelfs zelfmoord!!
Nou heb ik daar als kind ook wel eens aan gedacht, maar ik was blijkbaar toch sterk genoeg om te zien dat dat geen oplossing was en dat ik meer waard was dan ze op school riepen.
Wat ik me afvraag is... zijn er nog meer mensen die als kind zijn gepest en die daar net als ik hun littekens aan hebben overgehouden en hoe gaan die mensen daar mee om?
Is het iets waar ze elke dag bij stilstaan of komt het soms, zoals bij mij, boven als ze iets lezen of horen dat dat gevoel van vroeger weer oproept?
(begint lekker warrig al zeg ik het zelf) Het topic was van wench als ik het me goed herinder.
(sorry als ik de verkeerde naam heb gebruikt hoop ik dat je het me niet kwalijk neemt)
Blijkbaar is er bij mij daardoor toch weer het eea boven gekomen.
Ik werd als kind vreselijk gepest op school.
Dat ging van uitschelden, je fietssleuteltje afpakken en weggooien tot letterlijk tegen de grond werken en in je buik schoppen.
Mijn ouders hebben gedaan wat ze konden om het te laten stoppen en de (meeste) leraren op school ook maar toch heeft het alles bij elkaar negen jaar gedeurt voor er een eind aan kwam.
Inmiddels ben ik gelukkig getrouwd met de liefste man van de hele wereld en heb ik twee geweldige kids en een paar hele goede vrienden.
Toch merk ik dat mijn verleden wel zijn sporen heeft achter gelaten.
Het duurd erg lang voor iemand me echt leert kennen en voor ik iemand echt vertrouw... jeetje dat duurd nog veel langer.
De enige die ooit in recordtempo door mijn muur heen is komen denderen is mijn man.
Al duurde het dan ruim 10 maanden voordat daarmee werd begonnen. ( wonder boven wonder begon ik er notabene zelf mee!)
Wat ik maar niet kan begrijpen is dat zoiets als gepest worden op school zo'n impact kan hebben.
En als ik dan lees of op tv hoor van wat sommige kinderen doen omdat ze gepest worden lopen de rillingen me over de rug.
Sommigen plegen zelfs zelfmoord!!
Nou heb ik daar als kind ook wel eens aan gedacht, maar ik was blijkbaar toch sterk genoeg om te zien dat dat geen oplossing was en dat ik meer waard was dan ze op school riepen.
Wat ik me afvraag is... zijn er nog meer mensen die als kind zijn gepest en die daar net als ik hun littekens aan hebben overgehouden en hoe gaan die mensen daar mee om?
Is het iets waar ze elke dag bij stilstaan of komt het soms, zoals bij mij, boven als ze iets lezen of horen dat dat gevoel van vroeger weer oproept?
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 12:01
Om even antwoord te geven op je vragen:
Ja ik ben gepest vroeger, getreiterd en mishandeld. Ja dat heeft z'n sporen achtergelaten. Ik heb jaren therapie nodig gehad om het te verwerken. Ik ga verder niet teveel in details treden maar heb er genoeg ellende aan overgehouden, ook een licht psychische stoornis. Maargoed, dankzij de therapie en medicatie gaat het goed en ben er zeker niet elke dag meer mee bezig. Eigenlijk nauwelijks nog. Soms borrelt het wel op naar boven maar dat is dan maar zo, sommige dingen zijn heftig genoeg om de rest van je leven mee te dragen. En dat is niet erg. Ik geef mijn gevoelens nu de ruimte, dat is beter dan het opkroppen.
Ja ik ben gepest vroeger, getreiterd en mishandeld. Ja dat heeft z'n sporen achtergelaten. Ik heb jaren therapie nodig gehad om het te verwerken. Ik ga verder niet teveel in details treden maar heb er genoeg ellende aan overgehouden, ook een licht psychische stoornis. Maargoed, dankzij de therapie en medicatie gaat het goed en ben er zeker niet elke dag meer mee bezig. Eigenlijk nauwelijks nog. Soms borrelt het wel op naar boven maar dat is dan maar zo, sommige dingen zijn heftig genoeg om de rest van je leven mee te dragen. En dat is niet erg. Ik geef mijn gevoelens nu de ruimte, dat is beter dan het opkroppen.
maandag 13 juli 2009 om 12:05
Ik ben op de de lagere school en de mavo gepest. Pas toen ik op het MBO zat kon ik echt genieten van het naar school gaan. Gelukkig kwam het bij mij in fases en had ik ook nog wel wat vriendinnen. Maar leuk is het niet nee. En het blijft je altijd achtervolgen.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 13 juli 2009 om 12:12
@kaatje_85 Jij en ik denken er hetzelfde over als ik je zo hoor.
Alleen krop ik het soms nog wel op, al lukt dat nooit lang.
Zoals ik al zei ik heb een geweldige man die in no time in de gaten heeft dat er iets is en niet rust tot hij het uit me heeft getrokken.
Daardoor krijgen mijn gevoelens ook veel meer ruimte dan vroeger.
Toch heb ik soms het gevoel dat ik juist niet zo sterk ben omdat er natuurlijk wel heel wat erger dingen in het leven van een kind kunnen plaatsvinden dan gepest worden.
Het "als dat nou alles is wat zeur je dan eigenlijk" gevoel noem ik dat.
Ik vind trouwens dat je uit je post als een sterk en evenwichtig mens overkomt. ( maar ja dat is 1 post natuurlijk en dat zegt dus niets over wie en hoe je bent.)
Ik vind het wel knap dat je zo nuchter kunt schrijven over hoe je tegen je verleden en de gevolgen aankijkt.
Alleen krop ik het soms nog wel op, al lukt dat nooit lang.
Zoals ik al zei ik heb een geweldige man die in no time in de gaten heeft dat er iets is en niet rust tot hij het uit me heeft getrokken.
Daardoor krijgen mijn gevoelens ook veel meer ruimte dan vroeger.
Toch heb ik soms het gevoel dat ik juist niet zo sterk ben omdat er natuurlijk wel heel wat erger dingen in het leven van een kind kunnen plaatsvinden dan gepest worden.
Het "als dat nou alles is wat zeur je dan eigenlijk" gevoel noem ik dat.
Ik vind trouwens dat je uit je post als een sterk en evenwichtig mens overkomt. ( maar ja dat is 1 post natuurlijk en dat zegt dus niets over wie en hoe je bent.)
Ik vind het wel knap dat je zo nuchter kunt schrijven over hoe je tegen je verleden en de gevolgen aankijkt.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 12:14
Ja, ik ben gepest en nog tot redelijk lang ook. Op de middelbare school ging het nog vrij lang door, al was het dan in een andere vorm.
Nu zie ik dat het niet zozeer iemands schuld was, niet mijn schuld, maar ook niet de schuld van de mensen die het deden. Ik ben niet zo'n groepsmens van nature, hou niet zo van clubjes en ging altijd mijn eigen gang. Tel daar een uitgesproken mening en een extraverte persoonlijkheid bij op en je ligt al snel buiten de groep, ik zat gewoon niet echt op 1 golflengte met mensen van mijn leeftijd, was met hele andere dingen bezig. En dat is lastig, vooral als je puber bent en juist enorm graag bíj iets wilt horen. En dat heeft vast ook voor irritant gedrag vanuit mijn kant gezorgd.
Ik heb een tijd gedacht dat ík gek was. Toen leerde ik heel andere mensen kennen, buiten het kringetje dat ik al vanaf mijn 10e kende, en bleek dat het ook heel anders kon. Dat ík niet gek was, maar dat het meer lag aan het feit dat ik totaal niet paste in het kringetje waar ik in verkeerde.
Ik heb er geen 'last' van het in het dagelijks leven. Ieder mens maakt zo zijn dingen mee en al die ervaringen maken je tot wie je bent en daar heb je het maar mee te doen.
Ik heb wel een hekel aan groepjes, voel me niet prettig in groepen mensen, word daar heel onzeker van en ben toch altijd weer ergens bang om buiten de groep te vallen en neem dus gewoon maar géén deel aan groepen. Had en heb een ontzettende aversie tegen dingen als studentenverenigingen enzo.
Maar verder eigenlijk niet. Ik ben gewoon wie ik ben.
Nu zie ik dat het niet zozeer iemands schuld was, niet mijn schuld, maar ook niet de schuld van de mensen die het deden. Ik ben niet zo'n groepsmens van nature, hou niet zo van clubjes en ging altijd mijn eigen gang. Tel daar een uitgesproken mening en een extraverte persoonlijkheid bij op en je ligt al snel buiten de groep, ik zat gewoon niet echt op 1 golflengte met mensen van mijn leeftijd, was met hele andere dingen bezig. En dat is lastig, vooral als je puber bent en juist enorm graag bíj iets wilt horen. En dat heeft vast ook voor irritant gedrag vanuit mijn kant gezorgd.
Ik heb een tijd gedacht dat ík gek was. Toen leerde ik heel andere mensen kennen, buiten het kringetje dat ik al vanaf mijn 10e kende, en bleek dat het ook heel anders kon. Dat ík niet gek was, maar dat het meer lag aan het feit dat ik totaal niet paste in het kringetje waar ik in verkeerde.
Ik heb er geen 'last' van het in het dagelijks leven. Ieder mens maakt zo zijn dingen mee en al die ervaringen maken je tot wie je bent en daar heb je het maar mee te doen.
Ik heb wel een hekel aan groepjes, voel me niet prettig in groepen mensen, word daar heel onzeker van en ben toch altijd weer ergens bang om buiten de groep te vallen en neem dus gewoon maar géén deel aan groepen. Had en heb een ontzettende aversie tegen dingen als studentenverenigingen enzo.
Maar verder eigenlijk niet. Ik ben gewoon wie ik ben.
maandag 13 juli 2009 om 12:18
@ cat23 en @maleficent en dan te bedenken dat er ouders zijn die roepen "ach ja het zijn kinderen en kinderen zijn nu eenmaal hard voor elkaar".
@ maleficent gelukkig had jij het in fases en had je vriendinnen.
Niet dat het dan minder erg is maar het zorgt wel dat je ook een paar leukere herinderingen hebt aan die tijd denk ik?
@cat23 het heeft ook heel lang geduurd voor ik vrienden kreeg, een echt leerproces en ze hebben ook veel geduld met me moeten hebben ( en nog denk ik ).
Ik hoop dat jij ook waardevolle vriendschappen op zal kunnen bouwen in jou tijd op jou manier.
voor iedereen
@ maleficent gelukkig had jij het in fases en had je vriendinnen.
Niet dat het dan minder erg is maar het zorgt wel dat je ook een paar leukere herinderingen hebt aan die tijd denk ik?
@cat23 het heeft ook heel lang geduurd voor ik vrienden kreeg, een echt leerproces en ze hebben ook veel geduld met me moeten hebben ( en nog denk ik ).
Ik hoop dat jij ook waardevolle vriendschappen op zal kunnen bouwen in jou tijd op jou manier.
voor iedereen
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 12:18
Ik ben zelf nooit gepest maar ik deed zelf ook nooit mee met pesten. Bij mij in de klas werd 1 meisje vreselijk gepest. Ik vond het altijd zo zielig en gemeen Daardoor had ik ook niet echt veel goede vriendinnen, want ik probeerde altijd een beetje met haar om te gaan. Waardoor andere mij dus weer raar aankeken, maarja, zelf nooit echt gepest dus.
maandag 13 juli 2009 om 12:23
Wat mij vooral heel erg stoorde was dat iedereen het zag, maar niemand iets deed. De leraren (was een middelbare school, ik was pas 12/13) deden alsof het allemaal wel meeviel.
Terwijl ik bedreigd werd, geslagen, geschopt, fietsbanden lek gestoken, door een bepaalde groep elke dag gevolgd op de fiets, van mijn fiets af geslagen etc etc. Op een gegeven moment durfde ik het huis niet meer uit.
Leraren zeiden altijd: ''het komt wel goed'' of ''je bent sterk''.
Fijn ja dat ze dat dachten, maar ze lieten me wel compleet in de steek. Op momenten als nu, als ik daaraan terugdenk, kan ik heel verdrietig worden. Maar aan de andere kant, ik heb het overleefd en ik ben goed terechtgekomen. Dat kun je van de pesters niet zeggen.
Terwijl ik bedreigd werd, geslagen, geschopt, fietsbanden lek gestoken, door een bepaalde groep elke dag gevolgd op de fiets, van mijn fiets af geslagen etc etc. Op een gegeven moment durfde ik het huis niet meer uit.
Leraren zeiden altijd: ''het komt wel goed'' of ''je bent sterk''.
Fijn ja dat ze dat dachten, maar ze lieten me wel compleet in de steek. Op momenten als nu, als ik daaraan terugdenk, kan ik heel verdrietig worden. Maar aan de andere kant, ik heb het overleefd en ik ben goed terechtgekomen. Dat kun je van de pesters niet zeggen.
maandag 13 juli 2009 om 12:24
Ook ik ben vroeger heel veel gepest en het heeft ook bij mij zijn sporen achter gelaten.
Soms heb ik er last van, maar het heeft mij wel gevormd tot wie ik nu ben. En eigenlijk vind ik mijzelf een heel leuk mens.
Ik heb een hele lieve man, een kleintje op komst, lieve ouders, een gezellige vriendengroep.
Ik denk soms wel is dat het gewoon zo heeft moeten zijn.
Ik wil mijzelf er niet meer zo in verliezen en er zoveel last van hebben dat het mij in mijn dagelijks leven belemmerd. Daar heb ik namelijk nog veel meer last van.
Soms heb ik er last van, maar het heeft mij wel gevormd tot wie ik nu ben. En eigenlijk vind ik mijzelf een heel leuk mens.
Ik heb een hele lieve man, een kleintje op komst, lieve ouders, een gezellige vriendengroep.
Ik denk soms wel is dat het gewoon zo heeft moeten zijn.
Ik wil mijzelf er niet meer zo in verliezen en er zoveel last van hebben dat het mij in mijn dagelijks leven belemmerd. Daar heb ik namelijk nog veel meer last van.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 13 juli 2009 om 12:27
quote:kaatje_85 schreef op 13 juli 2009 @ 12:23:
Wat mij vooral heel erg stoorde was dat iedereen het zag, maar niemand iets deed. De leraren (was een middelbare school, ik was pas 12/13) deden alsof het allemaal wel meeviel.
Terwijl ik bedreigd werd, geslagen, geschopt, fietsbanden lek gestoken, door een bepaalde groep elke dag gevolgd op de fiets, van mijn fiets af geslagen etc etc. Op een gegeven moment durfde ik het huis niet meer uit.
Leraren zeiden altijd: ''het komt wel goed'' of ''je bent sterk''.
Fijn ja dat ze dat dachten, maar ze lieten me wel compleet in de steek. Op momenten als nu, als ik daaraan terugdenk, kan ik heel verdrietig worden. Maar aan de andere kant, ik heb het overleefd en ik ben goed terechtgekomen. Dat kun je van de pesters niet zeggen.Dat vind ik ook heel storend en vernederend. Volgens de directeur van de school had ik lange tenen en moest ik niet zoveel ervan aantrekken. Maar ja, die peuk in mijn hand, daar ging dat toch even niet op, maar toen durfde hij nog niet niet te zeggen dat het misschien wel mijn eigen schuld was.
Wat mij vooral heel erg stoorde was dat iedereen het zag, maar niemand iets deed. De leraren (was een middelbare school, ik was pas 12/13) deden alsof het allemaal wel meeviel.
Terwijl ik bedreigd werd, geslagen, geschopt, fietsbanden lek gestoken, door een bepaalde groep elke dag gevolgd op de fiets, van mijn fiets af geslagen etc etc. Op een gegeven moment durfde ik het huis niet meer uit.
Leraren zeiden altijd: ''het komt wel goed'' of ''je bent sterk''.
Fijn ja dat ze dat dachten, maar ze lieten me wel compleet in de steek. Op momenten als nu, als ik daaraan terugdenk, kan ik heel verdrietig worden. Maar aan de andere kant, ik heb het overleefd en ik ben goed terechtgekomen. Dat kun je van de pesters niet zeggen.Dat vind ik ook heel storend en vernederend. Volgens de directeur van de school had ik lange tenen en moest ik niet zoveel ervan aantrekken. Maar ja, die peuk in mijn hand, daar ging dat toch even niet op, maar toen durfde hij nog niet niet te zeggen dat het misschien wel mijn eigen schuld was.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 13 juli 2009 om 12:28
quote:Thyra schreef op 13 juli 2009 @ 12:14:
Ik heb er geen 'last' van het in het dagelijks leven. Ieder mens maakt zo zijn dingen mee en al die ervaringen maken je tot wie je bent en daar heb je het maar mee te doen.
Ik heb wel een hekel aan groepjes, voel me niet prettig in groepen mensen, word daar heel onzeker van en ben toch altijd weer ergens bang om buiten de groep te vallen en neem dus gewoon maar géén deel aan groepen. Had en heb een ontzettende aversie tegen dingen als studentenverenigingen enzo.
Maar verder eigenlijk niet. Ik ben gewoon wie ik ben.
Wat heb jij het mooi verwoord Thyra.
Je bent wie je bent zo is het precies.
Maar waarom zijn er dan mensen, want ook volwassenen kunne pesten heb ik ontdekt, die het dan nodig vinden om een ander af te kraken of een rotgevoel te bezorgen?
Vandaar dat ik ook moeite heb met grote groepen. ( hoe herkenbaar)
Tenzij het een groep famillie en vrienden betreft.
Zo voelde ik me erg ongemakkelijk op ons trouwen omdat er natuurlijk ook famillie en vrienden van manlief waren die ik niet kende.
Ik heb er geen 'last' van het in het dagelijks leven. Ieder mens maakt zo zijn dingen mee en al die ervaringen maken je tot wie je bent en daar heb je het maar mee te doen.
Ik heb wel een hekel aan groepjes, voel me niet prettig in groepen mensen, word daar heel onzeker van en ben toch altijd weer ergens bang om buiten de groep te vallen en neem dus gewoon maar géén deel aan groepen. Had en heb een ontzettende aversie tegen dingen als studentenverenigingen enzo.
Maar verder eigenlijk niet. Ik ben gewoon wie ik ben.
Wat heb jij het mooi verwoord Thyra.
Je bent wie je bent zo is het precies.
Maar waarom zijn er dan mensen, want ook volwassenen kunne pesten heb ik ontdekt, die het dan nodig vinden om een ander af te kraken of een rotgevoel te bezorgen?
Vandaar dat ik ook moeite heb met grote groepen. ( hoe herkenbaar)
Tenzij het een groep famillie en vrienden betreft.
Zo voelde ik me erg ongemakkelijk op ons trouwen omdat er natuurlijk ook famillie en vrienden van manlief waren die ik niet kende.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 12:35
Tja, weet je wat het is, zonder iemand voor het hoofd te willen stoten, ik denk niet dat pesten te voorkomen is. Voor een deel wel, en er moet ook ingegrepen worden, maar het blijft een wisselwerking en niet dat je als slachtoffer 'schuldig' bent, maar je hebt er wel een aandeel in, hoe onbewust ook.
Ik denk niet dat het voor ouders en scholen te doen is om pesten uit te bannen. Daarvoor is er een verandering van 2 kanten nodig, en heel veel kinderen die gepest worden kunnen die verandering niet maken. Het is een cirkel waar niet uit te komen is in veel gevallen, zonder van school te wisselen en zelfs dat helpt niet altijd.
Niet dat dat het goedpraat, en het is schrijnend en pijnlijk wanneer je als kind niet gezien wordt of dat gevoel hebt. En volkomen onterecht en gemeen. Maar ik zou niet weten wat de oplossing daarvan is : )
Daarbij heb je te maken met groepsprocessen, waarbij er gewoon vrijwel altijd 1 de lul is Ik heb daar een hekel aan, zie het ook bij volwassenen gebeuren en doe er dus domweg niet aan mee. Maar de lul ben ik ook niet meer, ik weet nu wie ik ben en wat ik waard ben en natuurlijk ben ik weleens onzeker, maar ik ben geen pestmateriaal meer.
Daarbij kan het gebeurde voor de gepeste véle malen heftiger zijn dan voor de ouders of voor pesters of leerkrachten.
Ik denk niet dat het voor ouders en scholen te doen is om pesten uit te bannen. Daarvoor is er een verandering van 2 kanten nodig, en heel veel kinderen die gepest worden kunnen die verandering niet maken. Het is een cirkel waar niet uit te komen is in veel gevallen, zonder van school te wisselen en zelfs dat helpt niet altijd.
Niet dat dat het goedpraat, en het is schrijnend en pijnlijk wanneer je als kind niet gezien wordt of dat gevoel hebt. En volkomen onterecht en gemeen. Maar ik zou niet weten wat de oplossing daarvan is : )
Daarbij heb je te maken met groepsprocessen, waarbij er gewoon vrijwel altijd 1 de lul is Ik heb daar een hekel aan, zie het ook bij volwassenen gebeuren en doe er dus domweg niet aan mee. Maar de lul ben ik ook niet meer, ik weet nu wie ik ben en wat ik waard ben en natuurlijk ben ik weleens onzeker, maar ik ben geen pestmateriaal meer.
Daarbij kan het gebeurde voor de gepeste véle malen heftiger zijn dan voor de ouders of voor pesters of leerkrachten.
maandag 13 juli 2009 om 12:37
@Kaatje en @barbabella, wat een geluk dat ze mij en mijn ouders wel serieus namen op school ( op 1 leraar na de laatste twee jaar) Ik had een geweldige directrice die me veel heeft geholpen. Heb veel met haar gepraat en ze hield me ook extra in de gaten in de pauze.
Helaas kon zelfs dat niet alles voorkomen....
@musiclove wat geweldig dat jij je best deed om het voor dat meisje op te nemen, jammer genoeg zijn er niet zoveel kinderen als jij was.
Helaas kon zelfs dat niet alles voorkomen....
@musiclove wat geweldig dat jij je best deed om het voor dat meisje op te nemen, jammer genoeg zijn er niet zoveel kinderen als jij was.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 12:38
Ik ben ook erg gepest op de lagere school. Het doet wel wat met je, of tenminste met mij. Ik werd een erg onzeker persoon, vaak depressief, ook met zelfmoord gedachtes rondlopen. Ben vaak in therapie geweest en heb het wel achter me kunnen laten. Totdat de kinderen kwamen. Als die thuiskwamen met de mededeling dat ze gepest werden of ruzie hadden gehad stond ik al op school. En ik legde ook uit aan de meester of juf waarom ik zo reageerde en daar hadden ze ook alle begrip voor. Pesten tekent je leven. Ik zoek ook geen mensenmassa op, ga groepen uit de weg. Dat is denk ik wat wij allemaal wel gemeen hebben
maandag 13 juli 2009 om 12:38
Onder schooltijd al toegesist worden: 'We gaan jou straks aanvallen'. Vervolgens de buurtwinkel in moeten vluchten omdat ik achterna gezeten werd...Als ik het niet redde, klappen krijgen (vooral stompen in mijn buik)
Uitgescholden en uitgelachen worden...
En waarom? Omdat ik rood haar had?
Omdat ik niet de 'goede' kleren aan had?
Geen idee. Ik was gewoon een makkelijke prooi denk ik.
Geen echte steun krijgen van mijn ouders, ('Loop maar snel naar huis' en 'doe maar net of je het niet hoort') maar ik kan me niet herinneren dat ze ooit op school aan de bel hebben getrokken, ook de leerkrachten op school staken hun kop in het zand.
Ik ben ook goed terecht gekomen maar af en toe heb ik ook nog wel een terugval.
Dat ik als 42 jarige vrouw het spaans benauwd krijg als ik een groepje jongeren voorbij moet bijv.
En ik heb nog steeds maar weinig echte vrienden, ik hou me liever wat oppervlakkig. Een paar jaar geleden nog eens een heel vervelend voorval meegemaakt in een groep waar ik dacht volledig bij te horen en toen kwam het ook weer allemaal terug.
Wat mijn twee dochters betreft sta ik op scherp als het om gepest worden of zelf anderen pesten gaat.
Gelukkig zijn er nog nooit extreme dingen gebeurd op een kleinigheidje na (en dan breekt mijn hart als ik me realiseer dat zij zich ook zo ongelukkig zouden kunnen voelen als ik vroeger deed)
Zeker littekens dus, maar ik ben goed op weg.
Uitgescholden en uitgelachen worden...
En waarom? Omdat ik rood haar had?
Omdat ik niet de 'goede' kleren aan had?
Geen idee. Ik was gewoon een makkelijke prooi denk ik.
Geen echte steun krijgen van mijn ouders, ('Loop maar snel naar huis' en 'doe maar net of je het niet hoort') maar ik kan me niet herinneren dat ze ooit op school aan de bel hebben getrokken, ook de leerkrachten op school staken hun kop in het zand.
Ik ben ook goed terecht gekomen maar af en toe heb ik ook nog wel een terugval.
Dat ik als 42 jarige vrouw het spaans benauwd krijg als ik een groepje jongeren voorbij moet bijv.
En ik heb nog steeds maar weinig echte vrienden, ik hou me liever wat oppervlakkig. Een paar jaar geleden nog eens een heel vervelend voorval meegemaakt in een groep waar ik dacht volledig bij te horen en toen kwam het ook weer allemaal terug.
Wat mijn twee dochters betreft sta ik op scherp als het om gepest worden of zelf anderen pesten gaat.
Gelukkig zijn er nog nooit extreme dingen gebeurd op een kleinigheidje na (en dan breekt mijn hart als ik me realiseer dat zij zich ook zo ongelukkig zouden kunnen voelen als ik vroeger deed)
Zeker littekens dus, maar ik ben goed op weg.
maandag 13 juli 2009 om 12:46
Wat erg dat je tot op heden last hebt van die ellendige pesterijen van vroeger. Wat zijn kinderen toch gruwelijk wreed tegen elkaar, bah! Fijn om te lezen dat je nu zo gelukkig bent. Dat het impact op je leven, zelfs nu nog heeft, is niet gek. Je bent gepest tijdens je vormingsjaren, de jaren waarin je leert hoe de wereld in elkaar zit, tijdens je puberteit, een periode waarin je fysiek en mentaal bepaalt wie je bent. Als je in die periode gepest bent dan is het logisch dat je daarvan gevolgen ondervindt. Maar wel afschuwelijk voor je hoor meid.....
Zelf ben ik niet gepest en heb ik ook nooit gepest maar hoe keihard pesten aan kan komen en hoe zwaar dat voor iemand is heb ik aan mijn broer gezien, die zijn gehele lagere schooltijd getreiterd is. Ik vind het echt een wonder dat hij zo'n lieve, fijne, aardige, geweldige man geworden is, die nooit bitter is en nooit oordeelt over anderen. Bij mijn broer heeft het gepest zeker littekens achtergelaten maar zijn prachtige karakter is er gelukkig nooit door aangetast.
Mijn dochter is een potentieel pest slachtoffer en ik hou met argusogen in de gaten hoe het met haar gaat op school.
Zelf ben ik niet gepest en heb ik ook nooit gepest maar hoe keihard pesten aan kan komen en hoe zwaar dat voor iemand is heb ik aan mijn broer gezien, die zijn gehele lagere schooltijd getreiterd is. Ik vind het echt een wonder dat hij zo'n lieve, fijne, aardige, geweldige man geworden is, die nooit bitter is en nooit oordeelt over anderen. Bij mijn broer heeft het gepest zeker littekens achtergelaten maar zijn prachtige karakter is er gelukkig nooit door aangetast.
Mijn dochter is een potentieel pest slachtoffer en ik hou met argusogen in de gaten hoe het met haar gaat op school.
maandag 13 juli 2009 om 12:51
Ik ben niet zozeer gepest op de lagere school, maar buitengesloten en genegeerd. Er kwam geen fysiek geweld aan te pas gelukkig. De 'hoofddader' was de dochter van mijn moeder's beste vriendin en mijn ouders vonden dus ook heel lang dat ik mij aanstelde en ik werd niet serieus genomen. Dat heeft mij nog het meest pijn gedaan. Pas toen een buurmeisje tegen mijn ouders dingen vertelde wat er gebeurde op school geloofden ze mij. Toen had het ong 3 jaar geduurd. Ik neem mijn moeder dat nog steeds kwalijk.
Die grote groepen vermijd ik ook het liefst. Ben ook nog steeds onzeker en vind het moeilijk mensen te vertrouwen. Ik kan het me ook nooit voorstellen dat mensen die ik niet zo goed ken mij heel aardig vinden en 'vrienden' willen worden. Ik denk dan echt: huh? waarom??
Ik ben nu wel tevreden met mezelf en voel mij ook bijna altijd wel op mn gemak, zelfs in grote groepen. Wat Thyra ook zegt: ik ben ik! Mijn hobby zal het echter nooit worden.
Heb een keer een mooie spreuk gezien: i am me! i will always be second best somebody else, but i am the best ME there is!
Die geeft mij echt steun in moeilijke momenten.
Die grote groepen vermijd ik ook het liefst. Ben ook nog steeds onzeker en vind het moeilijk mensen te vertrouwen. Ik kan het me ook nooit voorstellen dat mensen die ik niet zo goed ken mij heel aardig vinden en 'vrienden' willen worden. Ik denk dan echt: huh? waarom??
Ik ben nu wel tevreden met mezelf en voel mij ook bijna altijd wel op mn gemak, zelfs in grote groepen. Wat Thyra ook zegt: ik ben ik! Mijn hobby zal het echter nooit worden.
Heb een keer een mooie spreuk gezien: i am me! i will always be second best somebody else, but i am the best ME there is!
Die geeft mij echt steun in moeilijke momenten.
maandag 13 juli 2009 om 12:53
@mika65, onze kids zijn nog jong, de oudste is bijna 6 en gelukkig gaat het op school goed en heeft hij vriendjes.
Maar ik vrees de dag dat ik merk aan hem dat hij gepest wordt of ik hoor dat hij zelf pest.
Wat zal ik me in moeten houden om niet compleet van de hendel te gaan zeg...Tot een miljoen of honerd tellen wordt dat denk ik.. en dan nog!
@goldielocks, wat erg dat je ouders en school hun kop in het zand staken. Dat heb ik nu al meer gelezen en van school kan ik het ( hoe fout ik het ook vind) nog wel begrijpen.
Maar als ouder houd je onvoorwaardelijk van je kind en als je dan ziet dat je kind ongelukkig of bang is dan doe je toch alles watje kan om hem/haar weer gelukkig te maken en een veilig gevoel te geven?
Dat bedoel ik trouwens niet als een aanval op je ouders hoor.
Ik ken ze niet en weet alleen wat je nu net zei het is gewoon een oprechtte verwondering over hoe dat kan en zeker geen kritiek. geen mens is perfect tenslotte!
Maar ik vrees de dag dat ik merk aan hem dat hij gepest wordt of ik hoor dat hij zelf pest.
Wat zal ik me in moeten houden om niet compleet van de hendel te gaan zeg...Tot een miljoen of honerd tellen wordt dat denk ik.. en dan nog!
@goldielocks, wat erg dat je ouders en school hun kop in het zand staken. Dat heb ik nu al meer gelezen en van school kan ik het ( hoe fout ik het ook vind) nog wel begrijpen.
Maar als ouder houd je onvoorwaardelijk van je kind en als je dan ziet dat je kind ongelukkig of bang is dan doe je toch alles watje kan om hem/haar weer gelukkig te maken en een veilig gevoel te geven?
Dat bedoel ik trouwens niet als een aanval op je ouders hoor.
Ik ken ze niet en weet alleen wat je nu net zei het is gewoon een oprechtte verwondering over hoe dat kan en zeker geen kritiek. geen mens is perfect tenslotte!
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 12:56
Ow, zo herkenbaar! Bij mij is het gebleven bij de lagere school, daarna ging ik naar de "grote stad" terwijl mijn pesters naar middelbare scholen in de dorpjes in de buurt gingen. En raar, maar op de middelbare school werd ik geaccepteerd en veel weerbaarder. Mss lag het er al aan dat mijn ouders vanuit de stad naar dorp waren gekomen en dat ik daarom altijd een buitenbeentje ben geweest.
Mijn zelfvertrouwen is wel weer aardig op peil gekomen, alleen in groepen ben ik idd ook niet op mijn best en kan ik me erg klein maken. 1 op 1 contact heb ik daarentegen weer helemaal geen probleem mee. Ik denk dat je het altijd in bepaalde situaties jezelf niet helemaal thuis voelt en dat je dan weer het gevoel krijgt van vroeger dat je minder was als je pesters ofzo, terwijl je voor jezelf heel goed weet dat dat niet het geval is.
Ik heb ook niet veel vrienden, maar de vrienden die ik heb zijn heel goede. Deze zeggen trouwens ook stuk voor stuk dat ze echt het gevoel hebben gehad toen ze me pas kenden dat ze door een barriere heen moesten om me te leren kennen...en dat zie ik hier vaker staan!
Mijn zelfvertrouwen is wel weer aardig op peil gekomen, alleen in groepen ben ik idd ook niet op mijn best en kan ik me erg klein maken. 1 op 1 contact heb ik daarentegen weer helemaal geen probleem mee. Ik denk dat je het altijd in bepaalde situaties jezelf niet helemaal thuis voelt en dat je dan weer het gevoel krijgt van vroeger dat je minder was als je pesters ofzo, terwijl je voor jezelf heel goed weet dat dat niet het geval is.
Ik heb ook niet veel vrienden, maar de vrienden die ik heb zijn heel goede. Deze zeggen trouwens ook stuk voor stuk dat ze echt het gevoel hebben gehad toen ze me pas kenden dat ze door een barriere heen moesten om me te leren kennen...en dat zie ik hier vaker staan!
maandag 13 juli 2009 om 13:03
Dank je Eleonora, wat erg dat je broer het zo moeilijk heeft gehad op school en nu de zorg dat je dochter een potentieel slachtoffer zou kunnen zijn.
Geweldig van je dat je dat ziet en zo n de gaten houd ik hoop echt dat je zorg en aandacht achteraf niet nodig zal blijken te zijn.
Waarom denk je dat ze een potentieel slachtoffer is eigenlijk? ( hoef je niet te vertellen als je niet wil hoor is mijn aangeboren nieuwsgierigheid en die hoeft niet altijd bevredigd te worden! )
Dolphin-74 wat een mooie spreuk, ik kan me indenken dat die je heeft geholpen in die periode.
Bij mij was het muziek ( terwijl ik compleet a-muzikaal ben kan niet zingen of een instrument bespelen).
Ik heb wat uren meegezongen (of geschreeuwd ) met de stereo op mijn kamer.
Geweldig van je dat je dat ziet en zo n de gaten houd ik hoop echt dat je zorg en aandacht achteraf niet nodig zal blijken te zijn.
Waarom denk je dat ze een potentieel slachtoffer is eigenlijk? ( hoef je niet te vertellen als je niet wil hoor is mijn aangeboren nieuwsgierigheid en die hoeft niet altijd bevredigd te worden! )
Dolphin-74 wat een mooie spreuk, ik kan me indenken dat die je heeft geholpen in die periode.
Bij mij was het muziek ( terwijl ik compleet a-muzikaal ben kan niet zingen of een instrument bespelen).
Ik heb wat uren meegezongen (of geschreeuwd ) met de stereo op mijn kamer.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 13:10
Ik ben zelf als kind ook gepest en mijn enige wapen was om de pester maar te negeren, want ik had geen weerwoord, niets. Het ging ook in periodes, dan had ik er maanden geen last van en dan begon het weer, ze hadden weer een ander "slachtoffer"nodig. Ik hoorde mijn moeder ooit vertellen dat op een ouderavond op school een andere moeder vertelde dat haar dochter vreselijk gepest was, maar in mijn beleving was die dochter juist de grootste pestkop van de klas en mijn kwelgeest. Maar zij ging pesten om zelf maar niet gepest te worden. En zo waren er nog wel een paar. Ik voel me ook niet op mijn gemak in nieuwe situaties, gezelschappen. Ik heb moeite om groepjes jongeren te passeren, nieuwe mensen te leren kennen. Nu ik dit allemaal van jullie ook lees, realiseer ik me dat het dus te maken kan hebben met het pesten van vroeger.
Een van mijn kinderen is in groep 5 heel erg gepest geweest, maar dat was ook rampjaar in de groep geweest, wisseling van leerkrachten, 3 in een jaar en de tweede leerkracht kon de orde niet handhaven en is overspannen van school weggegaan. Toen hebben ze echt een "bulldozer"van een juf ingezet, ik kan niet anders zeggen, zij zat er bovenop. Ze wilde dat mijn dochter het haar kwam melden als ze gepest werd en ze sprak er meteen de pester op aan, de ouders van de pester. Haar standpunt was dat ze het pesten gewoon niet accepteerde. Ze is met de groep meegegaan naar de volgende groep en ik heb mijn dochter echt zien opbloeien, wat een fantastische leerkracht was dat. Ik moet ook zeggen dat tegenwoordig de scholen pestprotocollen etc hebben, er wordt vaak meer aandacht besteed aan sociale weerbaarheid. Meer dan in mijn schooltijd nu 30 jaar geleden. In de aanloop naar het voortgezet onderwijs heb ik mijn dochter op een weerbaarheidtraining gezet, op advies van de school. Mijn dochter is een heel gevoelig kind en een echte Einzelgänger, totaal niet weerbaar en dat maakt haar kansen om gepest te gaan worden groter. Ze is erg op zichzelf, voelt zich vaak veiliger bij volwassenen dan bij andere kinderen.
Een van mijn kinderen is in groep 5 heel erg gepest geweest, maar dat was ook rampjaar in de groep geweest, wisseling van leerkrachten, 3 in een jaar en de tweede leerkracht kon de orde niet handhaven en is overspannen van school weggegaan. Toen hebben ze echt een "bulldozer"van een juf ingezet, ik kan niet anders zeggen, zij zat er bovenop. Ze wilde dat mijn dochter het haar kwam melden als ze gepest werd en ze sprak er meteen de pester op aan, de ouders van de pester. Haar standpunt was dat ze het pesten gewoon niet accepteerde. Ze is met de groep meegegaan naar de volgende groep en ik heb mijn dochter echt zien opbloeien, wat een fantastische leerkracht was dat. Ik moet ook zeggen dat tegenwoordig de scholen pestprotocollen etc hebben, er wordt vaak meer aandacht besteed aan sociale weerbaarheid. Meer dan in mijn schooltijd nu 30 jaar geleden. In de aanloop naar het voortgezet onderwijs heb ik mijn dochter op een weerbaarheidtraining gezet, op advies van de school. Mijn dochter is een heel gevoelig kind en een echte Einzelgänger, totaal niet weerbaar en dat maakt haar kansen om gepest te gaan worden groter. Ze is erg op zichzelf, voelt zich vaak veiliger bij volwassenen dan bij andere kinderen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 13 juli 2009 om 13:10
@ikkuzz die barierre is zo herkenbaar!!!
de enige die daar doorheen is gedenderd is mijn man geweest en hoe hem dat is gelukt snap ik nog niet want de vrienden die ik heb hebben wel eens gezegd dat het wel een blok beton van een meter of tien in doorsnee leek en ik weet dat ze daar gelijk in hebben.
Ik denk dat dat een verdediging is die je inbouwd om te voorkomen dat je nog meer gekwetst wordt maar wat zou ik die muur graag zien verdwijnen!
Ik heb ooit ergens gelezen: ik ben een optelsom van mijn verleden en een vermenigvuldiging van mijn ervaringen.
Ik denk dat wel klopt, al zou ik het nooit zo mooi kunnen verwoorden!
de enige die daar doorheen is gedenderd is mijn man geweest en hoe hem dat is gelukt snap ik nog niet want de vrienden die ik heb hebben wel eens gezegd dat het wel een blok beton van een meter of tien in doorsnee leek en ik weet dat ze daar gelijk in hebben.
Ik denk dat dat een verdediging is die je inbouwd om te voorkomen dat je nog meer gekwetst wordt maar wat zou ik die muur graag zien verdwijnen!
Ik heb ooit ergens gelezen: ik ben een optelsom van mijn verleden en een vermenigvuldiging van mijn ervaringen.
Ik denk dat wel klopt, al zou ik het nooit zo mooi kunnen verwoorden!
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 13:23
@prima69 Het is toch erg dat je je moet "wapenen" om naar school te gaan en daar niet gepest te worden!
Ik denk dat ik ook veel te verlegen was en dat dat mijn valkuil is geweest.
Maar ja, dat zit nu eenmaal in een mens en een karakter verander je niet zomaar.
En verlegenheid is toch geen karaktertrek die veranderd zou hoeven worden?
Wat een geweldige juf heeft je dochter uiteindelijk gekregen!
Ik ben blij dat er tegenwoordig weerbaareheidstrainingen zijn.
Maar soms denk ik wel eens, is dat niet de omgekeerde wereld?
de gepeste kinderen lijken zich in hun ogen aan te moeten passen terwijl de pestkopen dat niet lijken te hoeven. ( vanuit het kind gezien he)
Ik denk dat zo'n training veel ellende kan voorkomen en ook nodig kan zijn.
Maar jammer is het wel, wat zou het heerlijk zijn als mensen gewoon wat respectvoller elkaar in hun waarde konden laten!
Ik denk dat ik ook veel te verlegen was en dat dat mijn valkuil is geweest.
Maar ja, dat zit nu eenmaal in een mens en een karakter verander je niet zomaar.
En verlegenheid is toch geen karaktertrek die veranderd zou hoeven worden?
Wat een geweldige juf heeft je dochter uiteindelijk gekregen!
Ik ben blij dat er tegenwoordig weerbaareheidstrainingen zijn.
Maar soms denk ik wel eens, is dat niet de omgekeerde wereld?
de gepeste kinderen lijken zich in hun ogen aan te moeten passen terwijl de pestkopen dat niet lijken te hoeven. ( vanuit het kind gezien he)
Ik denk dat zo'n training veel ellende kan voorkomen en ook nodig kan zijn.
Maar jammer is het wel, wat zou het heerlijk zijn als mensen gewoon wat respectvoller elkaar in hun waarde konden laten!
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
