Psyche
alle pijlers
Vroeger gepestl, nu gelukkig maar toch......
maandag 13 juli 2009 om 11:58
Een tijdje terug reageerde ik hier vanuit mijn tenen op een topic nav een topic van willem over dikke vrouwen op een scooter.
(begint lekker warrig al zeg ik het zelf) Het topic was van wench als ik het me goed herinder.
(sorry als ik de verkeerde naam heb gebruikt hoop ik dat je het me niet kwalijk neemt)
Blijkbaar is er bij mij daardoor toch weer het eea boven gekomen.
Ik werd als kind vreselijk gepest op school.
Dat ging van uitschelden, je fietssleuteltje afpakken en weggooien tot letterlijk tegen de grond werken en in je buik schoppen.
Mijn ouders hebben gedaan wat ze konden om het te laten stoppen en de (meeste) leraren op school ook maar toch heeft het alles bij elkaar negen jaar gedeurt voor er een eind aan kwam.
Inmiddels ben ik gelukkig getrouwd met de liefste man van de hele wereld en heb ik twee geweldige kids en een paar hele goede vrienden.
Toch merk ik dat mijn verleden wel zijn sporen heeft achter gelaten.
Het duurd erg lang voor iemand me echt leert kennen en voor ik iemand echt vertrouw... jeetje dat duurd nog veel langer.
De enige die ooit in recordtempo door mijn muur heen is komen denderen is mijn man.
Al duurde het dan ruim 10 maanden voordat daarmee werd begonnen. ( wonder boven wonder begon ik er notabene zelf mee!)
Wat ik maar niet kan begrijpen is dat zoiets als gepest worden op school zo'n impact kan hebben.
En als ik dan lees of op tv hoor van wat sommige kinderen doen omdat ze gepest worden lopen de rillingen me over de rug.
Sommigen plegen zelfs zelfmoord!!
Nou heb ik daar als kind ook wel eens aan gedacht, maar ik was blijkbaar toch sterk genoeg om te zien dat dat geen oplossing was en dat ik meer waard was dan ze op school riepen.
Wat ik me afvraag is... zijn er nog meer mensen die als kind zijn gepest en die daar net als ik hun littekens aan hebben overgehouden en hoe gaan die mensen daar mee om?
Is het iets waar ze elke dag bij stilstaan of komt het soms, zoals bij mij, boven als ze iets lezen of horen dat dat gevoel van vroeger weer oproept?
(begint lekker warrig al zeg ik het zelf) Het topic was van wench als ik het me goed herinder.
(sorry als ik de verkeerde naam heb gebruikt hoop ik dat je het me niet kwalijk neemt)
Blijkbaar is er bij mij daardoor toch weer het eea boven gekomen.
Ik werd als kind vreselijk gepest op school.
Dat ging van uitschelden, je fietssleuteltje afpakken en weggooien tot letterlijk tegen de grond werken en in je buik schoppen.
Mijn ouders hebben gedaan wat ze konden om het te laten stoppen en de (meeste) leraren op school ook maar toch heeft het alles bij elkaar negen jaar gedeurt voor er een eind aan kwam.
Inmiddels ben ik gelukkig getrouwd met de liefste man van de hele wereld en heb ik twee geweldige kids en een paar hele goede vrienden.
Toch merk ik dat mijn verleden wel zijn sporen heeft achter gelaten.
Het duurd erg lang voor iemand me echt leert kennen en voor ik iemand echt vertrouw... jeetje dat duurd nog veel langer.
De enige die ooit in recordtempo door mijn muur heen is komen denderen is mijn man.
Al duurde het dan ruim 10 maanden voordat daarmee werd begonnen. ( wonder boven wonder begon ik er notabene zelf mee!)
Wat ik maar niet kan begrijpen is dat zoiets als gepest worden op school zo'n impact kan hebben.
En als ik dan lees of op tv hoor van wat sommige kinderen doen omdat ze gepest worden lopen de rillingen me over de rug.
Sommigen plegen zelfs zelfmoord!!
Nou heb ik daar als kind ook wel eens aan gedacht, maar ik was blijkbaar toch sterk genoeg om te zien dat dat geen oplossing was en dat ik meer waard was dan ze op school riepen.
Wat ik me afvraag is... zijn er nog meer mensen die als kind zijn gepest en die daar net als ik hun littekens aan hebben overgehouden en hoe gaan die mensen daar mee om?
Is het iets waar ze elke dag bij stilstaan of komt het soms, zoals bij mij, boven als ze iets lezen of horen dat dat gevoel van vroeger weer oproept?
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 13:24
quote:BJF33 schreef op 13 juli 2009 @ 13:10:
@ikkuzz die barierre is zo herkenbaar!!!
de enige die daar doorheen is gedenderd is mijn man geweest en hoe hem dat is gelukt snap ik nog niet want de vrienden die ik heb hebben wel eens gezegd dat het wel een blok beton van een meter of tien in doorsnee leek en ik weet dat ze daar gelijk in hebben.
Ik denk dat dat een verdediging is die je inbouwd om te voorkomen dat je nog meer gekwetst wordt maar wat zou ik die muur graag zien verdwijnen!
Ik heb ooit ergens gelezen: ik ben een optelsom van mijn verleden en een vermenigvuldiging van mijn ervaringen.
Ik denk dat wel klopt, al zou ik het nooit zo mooi kunnen verwoorden!
Het mooie aan die vrienden is dan wel ( en ook je man en in mijn geval mijn vriend ) dat ze de moeite hebben genomen om door dat blok beton heen te komen. De meesten haken al eerder af, en dat vind ik dan zelf wel eens jammer, maar weet dan op die momenten ook niet wat ik er aan moet doen. En dat is dan weer die verdediging ja, bang dat andere mensen je toch raar vinden ofzo.
Dat gezegde is wel heel mooi, ik zal m zeker onthouden!
@ikkuzz die barierre is zo herkenbaar!!!
de enige die daar doorheen is gedenderd is mijn man geweest en hoe hem dat is gelukt snap ik nog niet want de vrienden die ik heb hebben wel eens gezegd dat het wel een blok beton van een meter of tien in doorsnee leek en ik weet dat ze daar gelijk in hebben.
Ik denk dat dat een verdediging is die je inbouwd om te voorkomen dat je nog meer gekwetst wordt maar wat zou ik die muur graag zien verdwijnen!
Ik heb ooit ergens gelezen: ik ben een optelsom van mijn verleden en een vermenigvuldiging van mijn ervaringen.
Ik denk dat wel klopt, al zou ik het nooit zo mooi kunnen verwoorden!
Het mooie aan die vrienden is dan wel ( en ook je man en in mijn geval mijn vriend ) dat ze de moeite hebben genomen om door dat blok beton heen te komen. De meesten haken al eerder af, en dat vind ik dan zelf wel eens jammer, maar weet dan op die momenten ook niet wat ik er aan moet doen. En dat is dan weer die verdediging ja, bang dat andere mensen je toch raar vinden ofzo.
Dat gezegde is wel heel mooi, ik zal m zeker onthouden!
maandag 13 juli 2009 om 13:26
Het lijkt me heel erg te zien dat je kinderen gepest worden als het je zelf overkomen is. Kan me voorstellen dat jullie daar bovenop zitten, heel goed!
Die muur om je heen herken ik ook wel. Er zijn maar heel weinig mensen die het totaalplaatje van mij kennen, vaak kennen ze maar een deel van mij. Mensen denken vaak dat ik heel open ben, ik vertel wel veel feiten en verhalen maar nooit wat ik het met mij doet of wat ik erbij voel. Gevoel deel ik (bijna) nooit.
Die muur om je heen herken ik ook wel. Er zijn maar heel weinig mensen die het totaalplaatje van mij kennen, vaak kennen ze maar een deel van mij. Mensen denken vaak dat ik heel open ben, ik vertel wel veel feiten en verhalen maar nooit wat ik het met mij doet of wat ik erbij voel. Gevoel deel ik (bijna) nooit.
maandag 13 juli 2009 om 13:30
@ikkuzzz daarom waardeer ik mijn vrienden en mijn man ook zo, ze zijn echt geweldig.
Ik probeer altijd uit alles het goede te halen en het heeft evne geduurd maar in de loop der jaren ben ik gaan beseffen dat ik vriendschappen veel meer weet te waarderen en beter koester doordat ik weet uit ervaring hoe kostbaar ze zijn dan als ik die ervaring niet had gehad.
niet dat ik daarmee bedoel dat alleen mensen met onze ervaringen zoiets niet weten te koesteren, ik heb het puur over mezelf en mijn ontwikkeling! Ieder mens is tenslotte uniek en er zijn er zat die die waarde ook kennen zonder dat ze ooit een nare ervaring hebben gehad!
Ik probeer altijd uit alles het goede te halen en het heeft evne geduurd maar in de loop der jaren ben ik gaan beseffen dat ik vriendschappen veel meer weet te waarderen en beter koester doordat ik weet uit ervaring hoe kostbaar ze zijn dan als ik die ervaring niet had gehad.
niet dat ik daarmee bedoel dat alleen mensen met onze ervaringen zoiets niet weten te koesteren, ik heb het puur over mezelf en mijn ontwikkeling! Ieder mens is tenslotte uniek en er zijn er zat die die waarde ook kennen zonder dat ze ooit een nare ervaring hebben gehad!
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 14:30
Weinig vrienden, onzeker, moeilijk contacten leggen.
Ik deal er nog dagelijks mee. Een hoop medeforumsters vinden het onzin.
Ik heb een fijn gezin, een heel goedlopend bedrijf, een vette banrekening, schijn e rook nog eens leuk uit te zien, alleen die muur die ik heb opgetrokken uit zelfbescherming brokkelt niet af.
Gepest van mijn 6e tot mijn 19e, oftewel de gehele schooltijd. Bn nu 39 en ga nog steeds een blokje om als ik de pesters tegenkom.
Ik deal er nog dagelijks mee. Een hoop medeforumsters vinden het onzin.
Ik heb een fijn gezin, een heel goedlopend bedrijf, een vette banrekening, schijn e rook nog eens leuk uit te zien, alleen die muur die ik heb opgetrokken uit zelfbescherming brokkelt niet af.
Gepest van mijn 6e tot mijn 19e, oftewel de gehele schooltijd. Bn nu 39 en ga nog steeds een blokje om als ik de pesters tegenkom.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
maandag 13 juli 2009 om 14:45
@fame, Ik denk dat het voor mensen die het niet meegemaakt hebben erg moeilijk is te begrijpen dat zoiets je zo kan veranderen en je zelfvertrouwen kan ondermijnen hoe succesvol en mooi je als volwassene ook wordt/bent.
Dat onberip, hoe lief het ook gebracht word soms, steekt wel vind ik.
Ik ben zeker moeders mooiste niet (flink aantal kilo's teveel) maar heb wel een leuke vent en twee geweldige kids, een leuke goed betalende baan, en een mooi huis.
Sommige mensen snappen niet dat je desondanks onzeker bent over je kunnen, of je wel goed genoeg bent, etc.
Als ik het dan probeer uit te leggen ( wat ik niet vaak doe, heb het er zelden of nooit over omdat ik er 95% van de tijd ook niet mee bezig ben) stuit ik vaak op onbegrip.
Gelukkig maar want dat betekend dat de ander het nooit heeft meegemaakt en ik gun het niemand....
Dat onberip, hoe lief het ook gebracht word soms, steekt wel vind ik.
Ik ben zeker moeders mooiste niet (flink aantal kilo's teveel) maar heb wel een leuke vent en twee geweldige kids, een leuke goed betalende baan, en een mooi huis.
Sommige mensen snappen niet dat je desondanks onzeker bent over je kunnen, of je wel goed genoeg bent, etc.
Als ik het dan probeer uit te leggen ( wat ik niet vaak doe, heb het er zelden of nooit over omdat ik er 95% van de tijd ook niet mee bezig ben) stuit ik vaak op onbegrip.
Gelukkig maar want dat betekend dat de ander het nooit heeft meegemaakt en ik gun het niemand....
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 14:51
Ik herken in jullie posts een ding waar ik zelf ook last van heb. Het niet deel nemen aan groepen en zeker aversie tegen studentenverenigingen. Aversie tegen groepen mensen omdat die zich niet meer als individuen gaan gedragen maar zich laten sturen door bv een paar rotte appels. Het idee afhankelijk te zijn van zo'n groep als je niet weg kunt gaan (geen auto bij de hand of sociaal niet wenselijk). Groepen bewust vermijden zoals de koffiehoek tijdens pauze, bedrijfsuitjes, vroeger meerdaagse schoolreisjes, etc.
Als ik toen al gedurfd had om het meerdaagse schoolreisje van de eerste klas middelbare school te weigeren, had ik misschien iets anders inelkaar gezeten nu. Ik ben zelf nooit pispaal nr. 1 geweest, vriendinnen wel, maar altijd die terror sfeer, je onopvallend gedragen en na schooltijd maken dat je weg kwam.
Nu mijn vraag; omdat er blijkbaar veel zijn die een hekel aan groepen hebben; is hier een therapie voor ofzo? Mijn vorige werkgever vond het niet wenselijk dat ik mijn eigen weg ging tijdens de pauzes. Anderen voelen zich dan weer afgewezen door mij.
Als ik toen al gedurfd had om het meerdaagse schoolreisje van de eerste klas middelbare school te weigeren, had ik misschien iets anders inelkaar gezeten nu. Ik ben zelf nooit pispaal nr. 1 geweest, vriendinnen wel, maar altijd die terror sfeer, je onopvallend gedragen en na schooltijd maken dat je weg kwam.
Nu mijn vraag; omdat er blijkbaar veel zijn die een hekel aan groepen hebben; is hier een therapie voor ofzo? Mijn vorige werkgever vond het niet wenselijk dat ik mijn eigen weg ging tijdens de pauzes. Anderen voelen zich dan weer afgewezen door mij.
maandag 13 juli 2009 om 15:04
@fame, ik weet het... jammer genoeg jij en de anderen ook
@sagrera Ik weet niet of er therapie voor is maar dat denk ik haast wel.
er zijn vast wel meer mensen die daar last van hebben ( kijk alleen maar op dit topic)
Ik kan er redelijk mee omgaan en me aanpassen op het werk maar het vreet wel energie ( door de spanning denk ik)
Tot nog toe gaat het echter goed en functioneer ik goed.
Zodra ik er echter hinder van ga ondervinden zal ik zeker naar de huisarts stappen en mijn verhaal doen ( heb een hele goede en goed luisterende huisarts die haar patienten serieus neemt) ik hoop dat ze me dan kan vertellen waar ik heen moet en wat ik kan doen.
Misschien iets dat jij ook zou kunnen overwegen?
@sagrera Ik weet niet of er therapie voor is maar dat denk ik haast wel.
er zijn vast wel meer mensen die daar last van hebben ( kijk alleen maar op dit topic)
Ik kan er redelijk mee omgaan en me aanpassen op het werk maar het vreet wel energie ( door de spanning denk ik)
Tot nog toe gaat het echter goed en functioneer ik goed.
Zodra ik er echter hinder van ga ondervinden zal ik zeker naar de huisarts stappen en mijn verhaal doen ( heb een hele goede en goed luisterende huisarts die haar patienten serieus neemt) ik hoop dat ze me dan kan vertellen waar ik heen moet en wat ik kan doen.
Misschien iets dat jij ook zou kunnen overwegen?
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 15:08
maandag 13 juli 2009 om 15:19
Pff, ja... Pesten. Vanaf de 5e klas tot de MBO. Nachtmerries had ik ervan en nu nog, ik ben bijna 44, als ik die mensen zie loop ik altijd om.
Thuis kon ik er niet over praten want na een paar keer zei mijn moeder dat ze die pestkoppen groot gelijk gaf en dat ik het wel verdiend zou hebben. Dat vond ik ook vreselijk want dat was weer een bevestiging dat ze me dom, stom en achterlijk vond. (dit riep ze regelmatig)
Gelukkig ging het op de MBO wel heel goed. Ik hoorde er bij, er werd naar mij geluisterd en ik werd serieus genomen.
Of het door het pesten komt dat ik niet graag in een groep ben of nerveus ben als ik naar een plek moet waar veel mensen zijn weet ik niet..
Als ik mensen vertel dat ik vroeger zo vreselijk gepest ben gelooft niemand dat. Helaas is het wel zo en als ik het op straat of school zie grijp ik meestal in. Plagen moet kunnen, pesten vind ik echt een heel ander verhaal.
Mijn eigen zoon is ook gepest op het VWO en ik vond dat echt heel erg. Ik gun niemand dat hij/zij gepest wordt maar vooral mijn eigen kinderen niet. We hebben veel contact gehad met zijn mentor en op een gegeven moment heeft de klas een anti- pest contract moeten tekenen. Dit heeft echt geholpen en sindsdien is mijn zoon nooit meer gepest.
Het werd gebracht als een project dus niet omdat mijn oudste gepest werd en wij hadden geklaagd.
Thuis kon ik er niet over praten want na een paar keer zei mijn moeder dat ze die pestkoppen groot gelijk gaf en dat ik het wel verdiend zou hebben. Dat vond ik ook vreselijk want dat was weer een bevestiging dat ze me dom, stom en achterlijk vond. (dit riep ze regelmatig)
Gelukkig ging het op de MBO wel heel goed. Ik hoorde er bij, er werd naar mij geluisterd en ik werd serieus genomen.
Of het door het pesten komt dat ik niet graag in een groep ben of nerveus ben als ik naar een plek moet waar veel mensen zijn weet ik niet..
Als ik mensen vertel dat ik vroeger zo vreselijk gepest ben gelooft niemand dat. Helaas is het wel zo en als ik het op straat of school zie grijp ik meestal in. Plagen moet kunnen, pesten vind ik echt een heel ander verhaal.
Mijn eigen zoon is ook gepest op het VWO en ik vond dat echt heel erg. Ik gun niemand dat hij/zij gepest wordt maar vooral mijn eigen kinderen niet. We hebben veel contact gehad met zijn mentor en op een gegeven moment heeft de klas een anti- pest contract moeten tekenen. Dit heeft echt geholpen en sindsdien is mijn zoon nooit meer gepest.
Het werd gebracht als een project dus niet omdat mijn oudste gepest werd en wij hadden geklaagd.
maandag 13 juli 2009 om 15:19
@sagrera, nee het staat je leven niet echt in de weg maar zo te horen zijn er bij je vorige werk wel iritaties door ontstaan ( wel niet vn jou kant natuurlijk...) dus helemaal goed ging het toen ook niet. Maar dat kan natuurlijk ook aan andere dingen liggen.
Je loopt al bij een psycholoog, en als dat goede is en je hebt vertrouwen in hem/ haar dan neem ik aan dat ze vanzelf de lagen afpelt tot ze je overal mee heeft geholpen en je alle "problemen' hebt opgelost, dus ook die met groepen mensen.
Of heb ik een te zonnige kijk op wat een psycholoog voor je kan doen?
Je loopt al bij een psycholoog, en als dat goede is en je hebt vertrouwen in hem/ haar dan neem ik aan dat ze vanzelf de lagen afpelt tot ze je overal mee heeft geholpen en je alle "problemen' hebt opgelost, dus ook die met groepen mensen.
Of heb ik een te zonnige kijk op wat een psycholoog voor je kan doen?
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 15:24
BJF, je vroeg over mijn dochter:
Mijn dochter is gewoon (<----ik zou niet weten hoe ik het anders moet omschrijven), 'anders dan anders'.
Ze is teruggetrokken, introvert, verlegen, maakt lastig (oog) contact, leeft in haar eigen wereldje waar ze niet altijd even makkelijk weer uitkomt, is bang voor heel veel dingen, kan niet tegen groepen, is niet spontaan en neemt het leven erg serieus.
Ze heeft als voordeel dat ze klein, fijn, tenger, aantrekkelijk is in een klas vol (fysiek) grote kinderen. Kinderen zijn dus zorgzaam voor haar, zien haar als een angstig elfje en willen haar beschermen. Nu. Maar ze is nu vijf, ze wordt ook nog tien en vijftien en dan is al dat lievige er wel af en wordt ze 'raar'.
We zijn nu met haar bezig in het ortho-pedagogische traject, om te zien hoe we haar de wereld in krijgen, zonder angst en zonder dat ze al te veel over zich heen laat lopen. Ze zal toch examen moeten doen, proefwerken, spreekbeurten, voor zichzelf op moeten komen, werk zoeken en vinden nah ja, enzovoort.
Wij realiseren ons dat de wereld zich niet aan zal passen aan onze dochter, dus gaan we proberen haar zich aan te laten passen aan de wereld, met behulp van mensen die daar voor geleerd hebben.
Zo willen we voorkomen dat ze zich geen raad weet met situaties waar ze ongetwijfeld tegenaan zal gaan lopen.
Mijn dochter is gewoon (<----ik zou niet weten hoe ik het anders moet omschrijven), 'anders dan anders'.
Ze is teruggetrokken, introvert, verlegen, maakt lastig (oog) contact, leeft in haar eigen wereldje waar ze niet altijd even makkelijk weer uitkomt, is bang voor heel veel dingen, kan niet tegen groepen, is niet spontaan en neemt het leven erg serieus.
Ze heeft als voordeel dat ze klein, fijn, tenger, aantrekkelijk is in een klas vol (fysiek) grote kinderen. Kinderen zijn dus zorgzaam voor haar, zien haar als een angstig elfje en willen haar beschermen. Nu. Maar ze is nu vijf, ze wordt ook nog tien en vijftien en dan is al dat lievige er wel af en wordt ze 'raar'.
We zijn nu met haar bezig in het ortho-pedagogische traject, om te zien hoe we haar de wereld in krijgen, zonder angst en zonder dat ze al te veel over zich heen laat lopen. Ze zal toch examen moeten doen, proefwerken, spreekbeurten, voor zichzelf op moeten komen, werk zoeken en vinden nah ja, enzovoort.
Wij realiseren ons dat de wereld zich niet aan zal passen aan onze dochter, dus gaan we proberen haar zich aan te laten passen aan de wereld, met behulp van mensen die daar voor geleerd hebben.
Zo willen we voorkomen dat ze zich geen raad weet met situaties waar ze ongetwijfeld tegenaan zal gaan lopen.
maandag 13 juli 2009 om 15:24
quote:bosaapje schreef op 13 juli 2009 @ 15:19:
Thuis kon ik er niet over praten want na een paar keer zei mijn moeder dat ze die pestkoppen groot gelijk gaf en dat ik het wel verdiend zou hebben. Dat vond ik ook vreselijk want dat was weer een bevestiging dat ze me dom, stom en achterlijk vond. (dit riep ze regelmatig)
.
hier kan ik zo boos en verdrietig om worden bosaapje
Als je gepest wordt kunnen begripvolle luisterende ouders die je geloven en naar je luisteren zo goed helpen, ook al kunnen ze in de praktijk bar weinig voorkomen het helpt wel met het er mee omgaan en het verwerken.
@eleonora, wat ben jij geweldig bezig voor je dochter en wat zal ze nu, en later een steun aan je hebben.
Ik wou dat alle gepeste kids nu en in het verleden ene moeder hadden zoals jij, echt ik vind het geweldig!
Thuis kon ik er niet over praten want na een paar keer zei mijn moeder dat ze die pestkoppen groot gelijk gaf en dat ik het wel verdiend zou hebben. Dat vond ik ook vreselijk want dat was weer een bevestiging dat ze me dom, stom en achterlijk vond. (dit riep ze regelmatig)
.
hier kan ik zo boos en verdrietig om worden bosaapje
Als je gepest wordt kunnen begripvolle luisterende ouders die je geloven en naar je luisteren zo goed helpen, ook al kunnen ze in de praktijk bar weinig voorkomen het helpt wel met het er mee omgaan en het verwerken.
@eleonora, wat ben jij geweldig bezig voor je dochter en wat zal ze nu, en later een steun aan je hebben.
Ik wou dat alle gepeste kids nu en in het verleden ene moeder hadden zoals jij, echt ik vind het geweldig!
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 15:28
Wat ik zo schokkend vind is dat volwassenen ook pesten.
We hebben het over pesterijen in de jeugd, wat heel erg is maar ik vind het zo ongelooflijk dat volwassenen ook treiteren en pesten, op de werkvloer, in de buurt, op schoolpleinen als ze de pik op andere ouders hebben, ik vind dat echt walgelijk.
Veel pestende kinderen hebben denk ik dan ook pestende ouders, of ouders die de pestende kinderen heel onzeker of juist extreem zeker en minachtend naar anderen maken o.i.d. Dat pesten komt ook niet uit de lucht vallen neem ik aan.
We hebben het over pesterijen in de jeugd, wat heel erg is maar ik vind het zo ongelooflijk dat volwassenen ook treiteren en pesten, op de werkvloer, in de buurt, op schoolpleinen als ze de pik op andere ouders hebben, ik vind dat echt walgelijk.
Veel pestende kinderen hebben denk ik dan ook pestende ouders, of ouders die de pestende kinderen heel onzeker of juist extreem zeker en minachtend naar anderen maken o.i.d. Dat pesten komt ook niet uit de lucht vallen neem ik aan.
maandag 13 juli 2009 om 15:28
quote:Fame schreef op 13 juli 2009 @ 14:30:
Weinig vrienden, onzeker, moeilijk contacten leggen.
Ik deal er nog dagelijks mee. Een hoop medeforumsters vinden het onzin.
Ik heb een fijn gezin, een heel goedlopend bedrijf, een vette banrekening, schijn e rook nog eens leuk uit te zien, alleen die muur die ik heb opgetrokken uit zelfbescherming brokkelt niet af.
Gepest van mijn 6e tot mijn 19e, oftewel de gehele schooltijd. Bn nu 39 en ga nog steeds een blokje om als ik de pesters tegenkom.Vreemd hé, heb je alles goed voor elkaar, ik denk ook mede door wat er vroeger is gebeurd en dan ben je nog zo onzeker. Tenminste zo ervaar ik het. Je hebt op bepaalde vlakken succes, maar er zijn toch bepaalde dingen die je zelf niet aan kunt pakken en dat je toch jezelf er niet boven kunt zetten. Terwijl je het waarschijnlijk beter voor elkaar hebt dan die pesters.
Weinig vrienden, onzeker, moeilijk contacten leggen.
Ik deal er nog dagelijks mee. Een hoop medeforumsters vinden het onzin.
Ik heb een fijn gezin, een heel goedlopend bedrijf, een vette banrekening, schijn e rook nog eens leuk uit te zien, alleen die muur die ik heb opgetrokken uit zelfbescherming brokkelt niet af.
Gepest van mijn 6e tot mijn 19e, oftewel de gehele schooltijd. Bn nu 39 en ga nog steeds een blokje om als ik de pesters tegenkom.Vreemd hé, heb je alles goed voor elkaar, ik denk ook mede door wat er vroeger is gebeurd en dan ben je nog zo onzeker. Tenminste zo ervaar ik het. Je hebt op bepaalde vlakken succes, maar er zijn toch bepaalde dingen die je zelf niet aan kunt pakken en dat je toch jezelf er niet boven kunt zetten. Terwijl je het waarschijnlijk beter voor elkaar hebt dan die pesters.
maandag 13 juli 2009 om 15:29
quote:eleonora schreef op 13 juli 2009 @ 15:24:
Wij realiseren ons dat de wereld zich niet aan zal passen aan onze dochter, dus gaan we proberen haar zich aan te laten passen aan de wereld, met behulp van mensen die daar voor geleerd hebben.
Dit bedoel ik, ik heb dit net zo met mijn 13-jarige dochter.
Wij realiseren ons dat de wereld zich niet aan zal passen aan onze dochter, dus gaan we proberen haar zich aan te laten passen aan de wereld, met behulp van mensen die daar voor geleerd hebben.
Dit bedoel ik, ik heb dit net zo met mijn 13-jarige dochter.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 13 juli 2009 om 15:32
@Eleonora, ik denk dat dat, net als mishandeling een soort cirkel is waar bijna niet uit te komen valt.
Het vergt een erg sterk persoon om in te zien dat wat je vanuit huis meekrijgt als zijnde "normaal" dat niet altijd is.
Het vergt een erg sterk persoon om in te zien dat wat je vanuit huis meekrijgt als zijnde "normaal" dat niet altijd is.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
maandag 13 juli 2009 om 15:43
quote:eleonora schreef op 13 juli 2009 @ 15:28:
Wat ik zo schokkend vind is dat volwassenen ook pesten.
We hebben het over pesterijen in de jeugd, wat heel erg is maar ik vind het zo ongelooflijk dat volwassenen ook treiteren en pesten, op de werkvloer, in de buurt, op schoolpleinen als ze de pik op andere ouders hebben, ik vind dat echt walgelijk.
Veel pestende kinderen hebben denk ik dan ook pestende ouders, of ouders die de pestende kinderen heel onzeker of juist extreem zeker en minachtend naar anderen maken o.i.d. Dat pesten komt ook niet uit de lucht vallen neem ik aan.
Hier kan ik idd ook altijd erg boos om worden, op het werk zie ik het ook weleens. Ik word dan echt boos, en zeker omdat er altijd meelopers zijn die daarmee denken populair te worden. Flikker op, wordt volwassen.
Ik denk idd wel dat pesten ook een vorm van onzekerheid is, iets waarmee de pester kan laten zien dat hij/zij boven de ander staat en beter is dan diegene.
@bosaapje, mijn ouders waren er ook altijd heel gemakkelijk in, los het zelf maar op, offuh...waar 2 vechten, waar 2 schuld, ja ja. Ik moet er bij mijn eigen dochter toch niet aan denken, want ik geloof dat ik het net als Eleonora al vanaf groep 1 in gaten ga houden. Nu is zij wel een heel makkelijk kind waar ik vroeger een verlegen kind was, maar goed ze is pas 2,5. Vind het trouwens wel heel goed dat jullie daar nu al mee bezig zijn, hoor!
Wat ik zo schokkend vind is dat volwassenen ook pesten.
We hebben het over pesterijen in de jeugd, wat heel erg is maar ik vind het zo ongelooflijk dat volwassenen ook treiteren en pesten, op de werkvloer, in de buurt, op schoolpleinen als ze de pik op andere ouders hebben, ik vind dat echt walgelijk.
Veel pestende kinderen hebben denk ik dan ook pestende ouders, of ouders die de pestende kinderen heel onzeker of juist extreem zeker en minachtend naar anderen maken o.i.d. Dat pesten komt ook niet uit de lucht vallen neem ik aan.
Hier kan ik idd ook altijd erg boos om worden, op het werk zie ik het ook weleens. Ik word dan echt boos, en zeker omdat er altijd meelopers zijn die daarmee denken populair te worden. Flikker op, wordt volwassen.
Ik denk idd wel dat pesten ook een vorm van onzekerheid is, iets waarmee de pester kan laten zien dat hij/zij boven de ander staat en beter is dan diegene.
@bosaapje, mijn ouders waren er ook altijd heel gemakkelijk in, los het zelf maar op, offuh...waar 2 vechten, waar 2 schuld, ja ja. Ik moet er bij mijn eigen dochter toch niet aan denken, want ik geloof dat ik het net als Eleonora al vanaf groep 1 in gaten ga houden. Nu is zij wel een heel makkelijk kind waar ik vroeger een verlegen kind was, maar goed ze is pas 2,5. Vind het trouwens wel heel goed dat jullie daar nu al mee bezig zijn, hoor!
maandag 13 juli 2009 om 17:31
Zo herkenbaar dit.....ik ben als kind ook vaak gepest. Eerst op de lagere school - daar lag ik buiten de groep, werd genegeerd. Na schooltijd werd ik regelmatig belaagd door een ouder meisje (die niet op dezelfde school zat); zij trapte m'n schenen blauw, schold me uit. Als ik eens terug durfde te schoppen/slaan en kon ontkomen, kreeg ik de volgende dag weer de volle laag. Als ik jankend thuiskwam, werd m'n moeder kwaad. Niet op dat kutkind, maar op mij. Ik hoor het haar nog zeggen: "je moet niet janken, dan schopt ze je nog harder, je moet terugschoppen en slaan!" Een knuffel was er niet bij, ik moest harder zijn. Heb me altijd voorgenomen dat later anders aan te pakken bij mijn kinderen. Toen mijn jongste dochter onlangs de pispaal was van de buurt en veel gepest werd, heb ik het eerst even aangekeken, omdat ik wilde zien in hoeverre ze zelf van zich af kon bijten (ze is 7) en of ze zelf ook niet iets deed ofzo. Maar het bleef aan de gang en het was elke dag raak. Als ze huilend thuiskwam probeerde ik er voor haar te zijn en duwde haar niet walgend weg, zoals mijn moeder deed. Vroeg m'n dochter wat ze wilde: of zelf proberen op te lossen, of dat ik er wat van ging zeggen. Eerst wilde ze het zelf proberen. Maar die meiden (het waren er 3, een paar jaar ouder) bleven treiteren en schelden. Toen ben ik een paar avonden later eerst op hen zelf afgestapt. Kreeg me daar een grote bek van die grietjes! Ik heb me omgedraaid en ben kokend van woede -nadat ik eerst ietsiepietsie gekalmeerd was- naar hun ouders toegestapt. Heb een heel goed gesprek met ze gehad; ze vonden het erg vervelend en hebben hun kids tot de orde geroepen. Die meiden schrokken zich dood maar vertelden ook hun kant van het verhaal, wat wel goed was omdat m'n dochter zelf ook had lopen uitdagen. Van beide kanten was het dus hommeles, maar 3 oudere meiden tegen 1 jongere is natuurlijk ook niet goed. Kinderen hebben allemaal hun verhaal kunnen doen, er is geluisterd en ouders (ook ik) hebben geprobeerd hun uit te leggen dat pesten niet leuk is en dat ik niet gediend ben van een grote bek. Sorry gezegd en de rest uitgesproken. Sindsdien is er (bijna) niks meer voorgevallen. En die keren dat er wel wat was kon m'n dochter het zelf oplossen gelukkig.
maandag 13 juli 2009 om 18:16
Ik ben gepest op de middelbare school. Bij mij ging het om buitengesloten en genegeerd worden, en uitgescholden worden. Ik werd vooral uitgescholden voor lelijkerd, en nog een aantal dingen (die ik vanwege herkenning niet neerschrijf).
Ook mijn moeder zei dat het mijn eigen schuld was, dat ik nou eenmaal raar was. Ik ben weleens van streek naar huis gegaan als ik weer gepest werd, en dan kreeg ik nog een scheldkannonade van mijn moeder over mij heen en moest ik voor straf naar mijn kamer. Tja.....
Ik denk dat ik werd gepest omdat ik heel weinig zelfvertrouwen had en een zachte uitstraling. En daardoor een gemakkelijke prooi. Ik ben psychisch mishandeld vroeger thuis, en dan stap je nou niet bepaald met een zelfverzekerde houding het schoolgebouw binnen.
Ik heb er zeker het één en ander aan overgehouden. Zo is het aangaan van een relatie lastig voor mij. Alhoewel ik objectief gezien wel zie dat ik geen lelijke vrouw ben, en best een leuk uiterlijk heb, kan ik mij moeilijk voorstellen dat een man voor mij wil gaan. Het gevoel van: "ik ben te lelijk om een man te hebben", steekt af en toe toch nog de kop op.
Ook de angst voor groepen herken ik. Verder heb ik een behoorlijke faalangst ontwikkeld. Dit heeft ertoe geleid dat werken op den duur ook niet meer ging, ik was te angstig om te falen.
Nu gaat het tegenwoordig steeds beter hiermee (doordat ik therapie heb gehad), en ben ik mij inmiddels met kleine stapjes weer in het arbeidsproces aan het begeven.
En net als Goldielocks ga ik soms ook een straatje om als ik een groepje pubers zie staan.....
Ook mijn moeder zei dat het mijn eigen schuld was, dat ik nou eenmaal raar was. Ik ben weleens van streek naar huis gegaan als ik weer gepest werd, en dan kreeg ik nog een scheldkannonade van mijn moeder over mij heen en moest ik voor straf naar mijn kamer. Tja.....
Ik denk dat ik werd gepest omdat ik heel weinig zelfvertrouwen had en een zachte uitstraling. En daardoor een gemakkelijke prooi. Ik ben psychisch mishandeld vroeger thuis, en dan stap je nou niet bepaald met een zelfverzekerde houding het schoolgebouw binnen.
Ik heb er zeker het één en ander aan overgehouden. Zo is het aangaan van een relatie lastig voor mij. Alhoewel ik objectief gezien wel zie dat ik geen lelijke vrouw ben, en best een leuk uiterlijk heb, kan ik mij moeilijk voorstellen dat een man voor mij wil gaan. Het gevoel van: "ik ben te lelijk om een man te hebben", steekt af en toe toch nog de kop op.
Ook de angst voor groepen herken ik. Verder heb ik een behoorlijke faalangst ontwikkeld. Dit heeft ertoe geleid dat werken op den duur ook niet meer ging, ik was te angstig om te falen.
Nu gaat het tegenwoordig steeds beter hiermee (doordat ik therapie heb gehad), en ben ik mij inmiddels met kleine stapjes weer in het arbeidsproces aan het begeven.
En net als Goldielocks ga ik soms ook een straatje om als ik een groepje pubers zie staan.....
maandag 13 juli 2009 om 18:21
Ik ben trouwens als volwassene ook gepest op het werk. Dit is mede één van de redenen dat ik het niet meer aankon om te werken.
Naast dat het pesten sowieso vreselijk was, riep dit ook alle gevoelens en angsten op van het gepest zijn op de middelbare school.
Het weer gepest gaan worden op de werkvloer, is nog steeds één van mijn grootste angsten.
Naast dat het pesten sowieso vreselijk was, riep dit ook alle gevoelens en angsten op van het gepest zijn op de middelbare school.
Het weer gepest gaan worden op de werkvloer, is nog steeds één van mijn grootste angsten.
maandag 13 juli 2009 om 18:34
Ik ben vroeger ook gepest. In de brugklas werd ik door mijn klasgenoten genegeerd en later ben ik ook gepest door vroegere vriendinnen van mij. Natuurlijk zal ik niet ontkennen dat het soms nog invloed op mij heeft, maar ik word er niet meer onzeker van. Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar ik heb inderdaad ook een aversie tegen grote groepen en studentenverenigingen.
Ook ik geloof dat het bij mij een kwestie was van de verkeerde persoon op de verkeerde plek. Ik viel namelijk in beide gevallen buiten de groep, maar heb ook al snel ervaren dat ik andere groepen weer heel goed paste. Dus ja, ik neem mijn vroegere pesters eigenlijk ook niets kwalijk - het is zoals het was (al moet ik stiekem toch wel gniffelen dat ik beter terecht ben gekomen dan mijn vroegere vriendinnen; kwestie van wie het laatst lacht, lacht het best). Graag wil ik ook nog de 'positieve' aspecten benadrukken; ik ben erg gevoelig voor sfeer en zie meteen of er iets met iemand aan de hand is. Daarnaast neem ik het eigenlijk altijd op voor mensen die buiten de groep vallen - ik neem ze mee op sleeptouw of spreek anderen aan op hun gedrag. Ik heb het ooit eens in een ander topic over pesten geschreven maar ik herhaal het hier nog eens: een paar jaar geleden werkte ik in het buitenland en daar werkte ook een meisje die nogal buiten de groep viel. Ik mocht haar graag en heb haar toen ook steeds meegenomen naar activiteiten. De anderen begonnen haar ook steeds leuker/aardiger te vinden en later vertelde dat meisje mij dat dit voor haar het leukste jaar was geweest in al die jaren dat zij daar werkte. Ik vond het echt een prachtig compliment.
Ook ik geloof dat het bij mij een kwestie was van de verkeerde persoon op de verkeerde plek. Ik viel namelijk in beide gevallen buiten de groep, maar heb ook al snel ervaren dat ik andere groepen weer heel goed paste. Dus ja, ik neem mijn vroegere pesters eigenlijk ook niets kwalijk - het is zoals het was (al moet ik stiekem toch wel gniffelen dat ik beter terecht ben gekomen dan mijn vroegere vriendinnen; kwestie van wie het laatst lacht, lacht het best). Graag wil ik ook nog de 'positieve' aspecten benadrukken; ik ben erg gevoelig voor sfeer en zie meteen of er iets met iemand aan de hand is. Daarnaast neem ik het eigenlijk altijd op voor mensen die buiten de groep vallen - ik neem ze mee op sleeptouw of spreek anderen aan op hun gedrag. Ik heb het ooit eens in een ander topic over pesten geschreven maar ik herhaal het hier nog eens: een paar jaar geleden werkte ik in het buitenland en daar werkte ook een meisje die nogal buiten de groep viel. Ik mocht haar graag en heb haar toen ook steeds meegenomen naar activiteiten. De anderen begonnen haar ook steeds leuker/aardiger te vinden en later vertelde dat meisje mij dat dit voor haar het leukste jaar was geweest in al die jaren dat zij daar werkte. Ik vond het echt een prachtig compliment.
