Psyche
alle pijlers
Waar moet ik heen met mijn psygische probleem?
vrijdag 18 november 2016 om 01:43
Ik zit met een probleem, wat iedere keer weer terug komt in een relatie. Ben naar verschillende psychologen geweest, GGZ, etc. Maar ik kom er niet van af! Waar kan ik toch heen?
Sinds ik besodemieterd ben door mijn exvrouw (in 2012) kan ik geen relatie meer in stand houden. Het begin gaat gewoon goed, ik kan makkelijk vrouwen leren kennen en aantrekken. In het begin zijn de vrouwen dan ook helemaal weg van mij. Ik had voor 2012 geen social media, geen whatsapp geen facebook, niets van dat alles. Sinds ex weg is ben ik wel "actief" op social media en dit zorgt voor veel problemen bij mezelf.
Wanneer ik een vriendin heb ga ik deze na een poosje in de gaten houden. Dit begint onschuldig maar neemt daarna vreemde vormen aan. De trigger is iedere keer dat de vriendin in kwestie laat reageert en ik dan vraag of ze het druk had en dan krijg ik te horen dat ze druk was met ........(vul maar in). Echter is er allerlei activiteit op social media, te denken aan, berichten plaatsen op fb, constant "online" op whatsapp. En zulk soort dingen. En dan is het probleem en het einde van mijn relatie alweer ingeluid. Ik kan mezelf niet tegen houden door te denken dat de vriendin in kwestie dan als het ware tegen mij liegt. Want in mijn optiek is die vriendin helemaal niet druk met ..... maar gewoon druk met facebook en andere mensen. Ik baal hier zo ontzettend erg van, want het is niet alleen zeer vervelend voor de vriendin in kwestie maar ook zeer frustrerend en vervelend voor mezelf. Ik ben niet bang dat die persoon vreemd gaat. Maar ik ben er zeker van dat die vriendin in kwestie dan tegen mij liegt (dit zit dus in mijn hoofd, dit is een redenatie van mezelf). Ik denk dan het volgende: "Jij zegt dat je het druk hebt met werk, maar je zit constant op facebook berichten te plaatsen en dingen te "liken" en ik zie je ook de hele tijd op whatsapp, hoe kun je dan in vredesnaam druk zijn met werk?" Als ik aan het werk ben en het druk heb, heb ik geen tijd voor die dingen, en zo redeneer ik.
Ik weet allemaal dat het niet "gezond" is hoe ik hier dan over denk. Maar ik kom niet van deze gedachten af. Ik ben verder niet depressief of zo. En als ik geen vriendin heb voel ik mij ook veel gelukkiger dan wanneer ik een vriendin heb. Maar in het begin als ik iemand ontmoet voelt het zo goed allemaal.
Weet iemand misschien waar ik terecht kan met dit probleem? Ik heb nu al meerdere psychologen gesproken, zoals ik in het begin van mijn bericht al meldde. Echter komt hier niets uit, dan wel het gaat niet weg. En de gesprekken met de psych worden afgesloten, zonder dat ik er vanaf ben.
Sinds ik besodemieterd ben door mijn exvrouw (in 2012) kan ik geen relatie meer in stand houden. Het begin gaat gewoon goed, ik kan makkelijk vrouwen leren kennen en aantrekken. In het begin zijn de vrouwen dan ook helemaal weg van mij. Ik had voor 2012 geen social media, geen whatsapp geen facebook, niets van dat alles. Sinds ex weg is ben ik wel "actief" op social media en dit zorgt voor veel problemen bij mezelf.
Wanneer ik een vriendin heb ga ik deze na een poosje in de gaten houden. Dit begint onschuldig maar neemt daarna vreemde vormen aan. De trigger is iedere keer dat de vriendin in kwestie laat reageert en ik dan vraag of ze het druk had en dan krijg ik te horen dat ze druk was met ........(vul maar in). Echter is er allerlei activiteit op social media, te denken aan, berichten plaatsen op fb, constant "online" op whatsapp. En zulk soort dingen. En dan is het probleem en het einde van mijn relatie alweer ingeluid. Ik kan mezelf niet tegen houden door te denken dat de vriendin in kwestie dan als het ware tegen mij liegt. Want in mijn optiek is die vriendin helemaal niet druk met ..... maar gewoon druk met facebook en andere mensen. Ik baal hier zo ontzettend erg van, want het is niet alleen zeer vervelend voor de vriendin in kwestie maar ook zeer frustrerend en vervelend voor mezelf. Ik ben niet bang dat die persoon vreemd gaat. Maar ik ben er zeker van dat die vriendin in kwestie dan tegen mij liegt (dit zit dus in mijn hoofd, dit is een redenatie van mezelf). Ik denk dan het volgende: "Jij zegt dat je het druk hebt met werk, maar je zit constant op facebook berichten te plaatsen en dingen te "liken" en ik zie je ook de hele tijd op whatsapp, hoe kun je dan in vredesnaam druk zijn met werk?" Als ik aan het werk ben en het druk heb, heb ik geen tijd voor die dingen, en zo redeneer ik.
Ik weet allemaal dat het niet "gezond" is hoe ik hier dan over denk. Maar ik kom niet van deze gedachten af. Ik ben verder niet depressief of zo. En als ik geen vriendin heb voel ik mij ook veel gelukkiger dan wanneer ik een vriendin heb. Maar in het begin als ik iemand ontmoet voelt het zo goed allemaal.
Weet iemand misschien waar ik terecht kan met dit probleem? Ik heb nu al meerdere psychologen gesproken, zoals ik in het begin van mijn bericht al meldde. Echter komt hier niets uit, dan wel het gaat niet weg. En de gesprekken met de psych worden afgesloten, zonder dat ik er vanaf ben.
vrijdag 18 november 2016 om 02:30
Een goede(!!!!!) psychotherapeut vinden en er een hoop tijd (en waarschijnlijk ook geld) erin steken. Er zijn een hoop vrijgevestigde psychotherapeuten die goed zijn, wel zou ik gaan voor iemand die psycholoog of psychiater als achtergrond heeft en lid is van een vakvereniging zoals de Nederlandse vereniging voor psychoanalyse of een andere psychotherapeutische richting.
Wat ook kan, is terugkomen naar een therapeut waar je wel mee op weg was en kijken of je dat weer kunt herstarten. Eventueel kun je ook je oude therapeut ook vragen wat deze je qua onderzoeken van je vraag aan zou raden qua therapie.
Heel veel succes. Je verwoordt je probleem in ieder geval glashelder en dat is al stap 1
Wat ook kan, is terugkomen naar een therapeut waar je wel mee op weg was en kijken of je dat weer kunt herstarten. Eventueel kun je ook je oude therapeut ook vragen wat deze je qua onderzoeken van je vraag aan zou raden qua therapie.
Heel veel succes. Je verwoordt je probleem in ieder geval glashelder en dat is al stap 1
vrijdag 18 november 2016 om 02:42
Klinkt heel eng als mijn verhaal.
De conclusie die ik zelf heb gemaakt: Je bent erg in je vertrouwen gekwetst, dit wil je nooit meer. Grote kans dat dit je eerste echte oprechte liefde was, waarbij je het gevoel had dat je er een vertrouwensband mee had beter dan elk ander, dat bleek anders uit te pakken. Onbewust ben je je alert op alle tekenen wat kan wijzen naar een toekomstig beschadigt vertrouwen en bijbehorend kut-gevoel. Daardoor jaag je ook onbewust mensen weg... je kunt er immers niet meer helemaal open in zoals vroeger, onbedacht, onbezorgd... je kijkt nu continu objectief uit zelfbescherming.
Je bent een verwaarloosde puppy, aardige bange aliën alleen gestrand op aarde, misbegrepen evil villain die stiekem van binnen aardig is en gewoon beschadigt maar niemand dat ziet, of wat voor films/series je ook hebt gekeken... die iemand nodig heeft die de moeite neemt om met hele kleine stapjes jouw weer te laten vertrouwen in mensen. Echter zijn die mensen niet zo makkelijk te vinden... mensen die dit zelf niet kennen snappen het namelijk niet zo goed en worden ongeduldig, waar zij ook niks te blaam treft. Mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt zijn overigens ook geen garantie, jij ben beschadigt door jouw ex en zij door een van hun, wat allen andere mensen zijn.
Het antwoord is geduld:
- Jij moet jezelf nu er op instellen, en dus het geduld nemen, dat het nog héél lang kan duren voor je iemand kan vertrouwen en gewoon gaan voor het nu, je werk/hobby's/doelen en eventueel de korte lol, de leuke korte relaties die je met een persoon kan opbouwen (vriendschappelijk of meer), ook eerlijk er over zijn dat je moeite hebt met het vertrouwen in mensen door je ex 'en wat komt, komt wel'. Bewaak daarbij wel je eigen en de grenzen van de ander, wees duidelijk in hoeverre je gevoelens hebt of niet, maar geniet ook van de momenten die je hebt/of had wanneer er om een of andere reden geen toekomst in de relatie zal zitten. 'Mensen zijn er nooit voor eeuwig'.
- En wat vaak dan onverwacht gebeurd; iemand tijdens die fase terwijl je voor je eigen gevoel nog niet helemaal klaar bent, toch het geduld heeft
Een klik kun je sowieso niet forceren, je zegt gelukkiger te zijn zonder vriendin; nou dat is heel normaal. Het is namelijk pas leuk als iemand écht bij je past en je aanvult, niet wanneer je er maar een hebt om er een te hebben, dat houdt geen stand.
Ik mag geen diagnoses geven, maar dit is geen GGZ probleem. Dit is een veel voorkomend natuurlijk probleem bij mensen. Een psycholoog verteld je waarschijnlijk hetzelfde, sommige gezegden hebben namelijk een waarheid, hoe veel ze ook rond gestrooid worden: 'Eerst aan jezelf werken' 'Het komt wanneer het komt' 'Niet op zoek gaan'; Allemaal verkapte; Ga eerst een je focussen op hoe jij je leven leuk vind zónder een partner. Je moet het namelijk toch uiteindelijk altijd met jezelf doen. Het houd je ook bezig, bezig zijn met je doelen maakt je aantrekkelijk, en vervolgens struikel je zonder dat je er erg in hebt tegen iemand aan waarbij al dit geen issue is.
De conclusie die ik zelf heb gemaakt: Je bent erg in je vertrouwen gekwetst, dit wil je nooit meer. Grote kans dat dit je eerste echte oprechte liefde was, waarbij je het gevoel had dat je er een vertrouwensband mee had beter dan elk ander, dat bleek anders uit te pakken. Onbewust ben je je alert op alle tekenen wat kan wijzen naar een toekomstig beschadigt vertrouwen en bijbehorend kut-gevoel. Daardoor jaag je ook onbewust mensen weg... je kunt er immers niet meer helemaal open in zoals vroeger, onbedacht, onbezorgd... je kijkt nu continu objectief uit zelfbescherming.
Je bent een verwaarloosde puppy, aardige bange aliën alleen gestrand op aarde, misbegrepen evil villain die stiekem van binnen aardig is en gewoon beschadigt maar niemand dat ziet, of wat voor films/series je ook hebt gekeken... die iemand nodig heeft die de moeite neemt om met hele kleine stapjes jouw weer te laten vertrouwen in mensen. Echter zijn die mensen niet zo makkelijk te vinden... mensen die dit zelf niet kennen snappen het namelijk niet zo goed en worden ongeduldig, waar zij ook niks te blaam treft. Mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt zijn overigens ook geen garantie, jij ben beschadigt door jouw ex en zij door een van hun, wat allen andere mensen zijn.
Het antwoord is geduld:
- Jij moet jezelf nu er op instellen, en dus het geduld nemen, dat het nog héél lang kan duren voor je iemand kan vertrouwen en gewoon gaan voor het nu, je werk/hobby's/doelen en eventueel de korte lol, de leuke korte relaties die je met een persoon kan opbouwen (vriendschappelijk of meer), ook eerlijk er over zijn dat je moeite hebt met het vertrouwen in mensen door je ex 'en wat komt, komt wel'. Bewaak daarbij wel je eigen en de grenzen van de ander, wees duidelijk in hoeverre je gevoelens hebt of niet, maar geniet ook van de momenten die je hebt/of had wanneer er om een of andere reden geen toekomst in de relatie zal zitten. 'Mensen zijn er nooit voor eeuwig'.
- En wat vaak dan onverwacht gebeurd; iemand tijdens die fase terwijl je voor je eigen gevoel nog niet helemaal klaar bent, toch het geduld heeft
Een klik kun je sowieso niet forceren, je zegt gelukkiger te zijn zonder vriendin; nou dat is heel normaal. Het is namelijk pas leuk als iemand écht bij je past en je aanvult, niet wanneer je er maar een hebt om er een te hebben, dat houdt geen stand. Ik mag geen diagnoses geven, maar dit is geen GGZ probleem. Dit is een veel voorkomend natuurlijk probleem bij mensen. Een psycholoog verteld je waarschijnlijk hetzelfde, sommige gezegden hebben namelijk een waarheid, hoe veel ze ook rond gestrooid worden: 'Eerst aan jezelf werken' 'Het komt wanneer het komt' 'Niet op zoek gaan'; Allemaal verkapte; Ga eerst een je focussen op hoe jij je leven leuk vind zónder een partner. Je moet het namelijk toch uiteindelijk altijd met jezelf doen. Het houd je ook bezig, bezig zijn met je doelen maakt je aantrekkelijk, en vervolgens struikel je zonder dat je er erg in hebt tegen iemand aan waarbij al dit geen issue is.
Bros before hoes
vrijdag 18 november 2016 om 02:43
quote:Foodsandbeats schreef op 18 november 2016 @ 02:30:
Een goede(!!!!!) psychotherapeut vinden en er een hoop tijd (en waarschijnlijk ook geld) erin steken. Er zijn een hoop vrijgevestigde psychotherapeuten die goed zijn, wel zou ik gaan voor iemand die psycholoog of psychiater als achtergrond heeft en lid is van een vakvereniging zoals de Nederlandse vereniging voor psychoanalyse of een andere psychotherapeutische richting.
Wat ook kan, is terugkomen naar een therapeut waar je wel mee op weg was en kijken of je dat weer kunt herstarten. Eventueel kun je ook je oude therapeut ook vragen wat deze je qua onderzoeken van je vraag aan zou raden qua therapie.
Heel veel succes. Je verwoordt je probleem in ieder geval glashelder en dat is al stap 1
Bedankt.
Toentertijd heb ik cognitieve gedragstherapie gehad, via het GGZ. Echter vond de behandelend "arts" dat ik geen probleem had en of het niet duidelijk was wat mijn probleem was en we zijn gestopt met de gesprekken. En snel liet hij mij allerlei testjes doen, o.a. ADHD/ADD test, autistische testen etc. Allemaal negatief, maar goed dat had ik hem voor die tijd ook wel kunnen vertellen. Mijn probleem is ontstaan na mijn scheiding. En dat gebeurt niet met ADD/ADHD en autisme(het hele spectrum getest).
Ik vertrouwde mijn exvrouw voor 1000% en ben nooit achterdochtig, controlerend, oid geweest. Achteraf gezien was ik wel een beetje te naïf bij haar, want de signalen waren wel erg duidelijk, maar ik zag niets negatiefs!
Een goede(!!!!!) psychotherapeut vinden en er een hoop tijd (en waarschijnlijk ook geld) erin steken. Er zijn een hoop vrijgevestigde psychotherapeuten die goed zijn, wel zou ik gaan voor iemand die psycholoog of psychiater als achtergrond heeft en lid is van een vakvereniging zoals de Nederlandse vereniging voor psychoanalyse of een andere psychotherapeutische richting.
Wat ook kan, is terugkomen naar een therapeut waar je wel mee op weg was en kijken of je dat weer kunt herstarten. Eventueel kun je ook je oude therapeut ook vragen wat deze je qua onderzoeken van je vraag aan zou raden qua therapie.
Heel veel succes. Je verwoordt je probleem in ieder geval glashelder en dat is al stap 1
Bedankt.
Toentertijd heb ik cognitieve gedragstherapie gehad, via het GGZ. Echter vond de behandelend "arts" dat ik geen probleem had en of het niet duidelijk was wat mijn probleem was en we zijn gestopt met de gesprekken. En snel liet hij mij allerlei testjes doen, o.a. ADHD/ADD test, autistische testen etc. Allemaal negatief, maar goed dat had ik hem voor die tijd ook wel kunnen vertellen. Mijn probleem is ontstaan na mijn scheiding. En dat gebeurt niet met ADD/ADHD en autisme(het hele spectrum getest).
Ik vertrouwde mijn exvrouw voor 1000% en ben nooit achterdochtig, controlerend, oid geweest. Achteraf gezien was ik wel een beetje te naïf bij haar, want de signalen waren wel erg duidelijk, maar ik zag niets negatiefs!
vrijdag 18 november 2016 om 03:05
quote:StefBros schreef op 18 november 2016 @ 02:42:
Klinkt heel eng als mijn verhaal.
De conclusie die ik zelf heb gemaakt: Je bent erg in je vertrouwen gekwetst, dit wil je nooit meer. Grote kans dat dit je eerste echte oprechte liefde was, waarbij je het gevoel had dat je er een vertrouwensband mee had beter dan elk ander, dat bleek anders uit te pakken. Onbewust ben je je alert op alle tekenen wat kan wijzen naar een toekomstig beschadigt vertrouwen en bijbehorend kut-gevoel. Daardoor jaag je ook onbewust mensen weg... je kunt er immers niet meer helemaal open in zoals vroeger, onbedacht, onbezorgd... je kijkt nu continu objectief uit zelfbescherming.
Je bent een verwaarloosde puppy, aardige bange aliën alleen gestrand op aarde, misbegrepen evil villain die stiekem van binnen aardig is en gewoon beschadigt maar niemand dat ziet, of wat voor films/series je ook hebt gekeken... die iemand nodig heeft die de moeite neemt om met hele kleine stapjes jouw weer te laten vertrouwen in mensen. Echter zijn die mensen niet zo makkelijk te vinden... mensen die dit zelf niet kennen snappen het namelijk niet zo goed en worden ongeduldig, waar zij ook niks te blaam treft. Mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt zijn overigens ook geen garantie, jij ben beschadigt door jouw ex en zij door een van hun, wat allen andere mensen zijn.
Het antwoord is geduld:
- Jij moet jezelf nu er op instellen, en dus het geduld nemen, dat het nog héél lang kan duren voor je iemand kan vertrouwen en gewoon gaan voor het nu, je werk/hobby's/doelen en eventueel de korte lol, de leuke korte relaties die je met een persoon kan opbouwen (vriendschappelijk of meer), ook eerlijk er over zijn dat je moeite hebt met het vertrouwen in mensen door je ex 'en wat komt, komt wel'. Bewaak daarbij wel je eigen en de grenzen van de ander, wees duidelijk in hoeverre je gevoelens hebt of niet, maar geniet ook van de momenten die je hebt/of had wanneer er om een of andere reden geen toekomst in de relatie zal zitten. 'Mensen zijn er nooit voor eeuwig'.
- En wat vaak dan onverwacht gebeurd; iemand tijdens die fase terwijl je voor je eigen gevoel nog niet helemaal klaar bent, toch het geduld heeft Een klik kun je sowieso niet forceren, je zegt gelukkiger te zijn zonder vriendin; nou dat is heel normaal. Het is namelijk pas leuk als iemand écht bij je past en je aanvult, niet wanneer je er maar een hebt om er een te hebben, dat houdt geen stand.
Ik mag geen diagnoses geven, maar dit is geen GGZ probleem. Dit is een veel voorkomend natuurlijk probleem bij mensen. Een psycholoog verteld je waarschijnlijk hetzelfde, sommige gezegden hebben namelijk een waarheid, hoe veel ze ook rond gestrooid worden: 'Eerst aan jezelf werken' 'Het komt wanneer het komt' 'Niet op zoek gaan'; Allemaal verkapte; Ga eerst een je focussen op hoe jij je leven leuk vind zónder een partner. Je moet het namelijk toch uiteindelijk altijd met jezelf doen. Het houd je ook bezig, bezig zijn met je doelen maakt je aantrekkelijk, en vervolgens struikel je zonder dat je er erg in hebt tegen iemand aan waarbij al dit geen issue is.
Bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Enkele puntjes; Wanneer ik geen vriendin heb, is het probleem niet aanwezig. Met vrienden e.d. heb ik totaal geen vertrouwensissues. Ook met vrouwen waar ik geen interesse in heb (geen toekomst in zie) , heb ik geen issues.
Na mijn scheiding ben ik na c.a. 8 maanden een vrouw tegen gekomen, dit ging niet goed om meerdere redenen; zij heeft bindingsangst (vastgesteld via psych) ze heeft ADD en is zeer losbandig (had meerdere mannen achter de hand). Hierna dacht ik dat ik tijd voor mezelf moest hebben en ben 2 jaar! Helemaal alleen gebleven, en dit zo ver dat ik zelfs geen enkele vrouw gezoend of aangeraakt heb. Na deze 2 jaar voelde het dat ik weer eens toe was aan een vriendin en die kwam al snel om de hoek. Wederom bleek dit geen goede match, deze vrouw bleek een dubbele agenda te hebben, ze had al een vriend en vond het leuk om mij er naast te hebben. Daarna weer 1jaar helemaal alleen gebleven en nu dacht ik dat ik dat ik nu echt een goede aan de haak had geslagen, ze had geen problemen met mijn soms wat achterdochtige gedrag, ze bleef bij mij , wat ik ook deed. Totdat ze het druk met werk kreeg en ik haar opeens begon te confronteren met haar online gedrag (dit heb ik in het begin helemaal niet bij haar gedaan). Hierdoor begon ze afstandelijk te worden en wilde steeds minder afspreken en of uberhaubt met mij bellen. We hebben het nog steeds niet helemaal uit tussen elkaar, maar we hebben elkaar al een poos niet meer gezien. Ik weet dat ik haar weg geduwd heb en dat het nu waarschijnlijk te laat is. Ik heb het haar nooit allemaal verteld, omdat ik het zelf eigenlijk tot vanavond nooit heb gezien. Na een gesprek met mijn "vriendin" ging ik na denken en plotsklaps viel het kwartje. Maar waarschijnlijk wel te laat voor deze relatie, toch moet ik het nu doorzetten om iets aan mijn probleem te doen, nu het nog vers is. Want anders ga ik weer denken dat het probleem weg is. Het probleem is ook niet aanwezig wanneer ik geen relatie heb. Toch baal ik hier zo ontzettend erg van en maakt het mij erg verdrietig dat ik nu zo beschadigd ben door eigenlijk het toe doen van een ander. Ik weet dat je het niet buiten jezelf moet zoeken, maar toch.
Ik weet niet precies hoe bindingsangst voelt, maar soms heb ik het idee dat ik een soort van bindingsangst heb oid. Ik heb makkelijk contact met vrouwen waarvan ik weet dat het toch niks word, vrouwen waar ik totaal niets in zie. Vind dan de aandacht leuk, maar laat het ook niet verder gaan dan alleen aandacht. Heb ook gemerkt dat wanneer ik een relatie heb ik vaak ga denken of ik eigenlijk wel een relatie wil, want er zijn nog zoveel andere leuke vrouwen, dit gevoel heb ik dan niet de hele tijd maar toch wel regelmatig. Vaak hoop ik ook dat die vrouw maar vreemd gaat zodat ik er weer van af ben en ik kan zeggen "zie je wel".
Klinkt heel eng als mijn verhaal.
De conclusie die ik zelf heb gemaakt: Je bent erg in je vertrouwen gekwetst, dit wil je nooit meer. Grote kans dat dit je eerste echte oprechte liefde was, waarbij je het gevoel had dat je er een vertrouwensband mee had beter dan elk ander, dat bleek anders uit te pakken. Onbewust ben je je alert op alle tekenen wat kan wijzen naar een toekomstig beschadigt vertrouwen en bijbehorend kut-gevoel. Daardoor jaag je ook onbewust mensen weg... je kunt er immers niet meer helemaal open in zoals vroeger, onbedacht, onbezorgd... je kijkt nu continu objectief uit zelfbescherming.
Je bent een verwaarloosde puppy, aardige bange aliën alleen gestrand op aarde, misbegrepen evil villain die stiekem van binnen aardig is en gewoon beschadigt maar niemand dat ziet, of wat voor films/series je ook hebt gekeken... die iemand nodig heeft die de moeite neemt om met hele kleine stapjes jouw weer te laten vertrouwen in mensen. Echter zijn die mensen niet zo makkelijk te vinden... mensen die dit zelf niet kennen snappen het namelijk niet zo goed en worden ongeduldig, waar zij ook niks te blaam treft. Mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt zijn overigens ook geen garantie, jij ben beschadigt door jouw ex en zij door een van hun, wat allen andere mensen zijn.
Het antwoord is geduld:
- Jij moet jezelf nu er op instellen, en dus het geduld nemen, dat het nog héél lang kan duren voor je iemand kan vertrouwen en gewoon gaan voor het nu, je werk/hobby's/doelen en eventueel de korte lol, de leuke korte relaties die je met een persoon kan opbouwen (vriendschappelijk of meer), ook eerlijk er over zijn dat je moeite hebt met het vertrouwen in mensen door je ex 'en wat komt, komt wel'. Bewaak daarbij wel je eigen en de grenzen van de ander, wees duidelijk in hoeverre je gevoelens hebt of niet, maar geniet ook van de momenten die je hebt/of had wanneer er om een of andere reden geen toekomst in de relatie zal zitten. 'Mensen zijn er nooit voor eeuwig'.
- En wat vaak dan onverwacht gebeurd; iemand tijdens die fase terwijl je voor je eigen gevoel nog niet helemaal klaar bent, toch het geduld heeft
Een klik kun je sowieso niet forceren, je zegt gelukkiger te zijn zonder vriendin; nou dat is heel normaal. Het is namelijk pas leuk als iemand écht bij je past en je aanvult, niet wanneer je er maar een hebt om er een te hebben, dat houdt geen stand. Ik mag geen diagnoses geven, maar dit is geen GGZ probleem. Dit is een veel voorkomend natuurlijk probleem bij mensen. Een psycholoog verteld je waarschijnlijk hetzelfde, sommige gezegden hebben namelijk een waarheid, hoe veel ze ook rond gestrooid worden: 'Eerst aan jezelf werken' 'Het komt wanneer het komt' 'Niet op zoek gaan'; Allemaal verkapte; Ga eerst een je focussen op hoe jij je leven leuk vind zónder een partner. Je moet het namelijk toch uiteindelijk altijd met jezelf doen. Het houd je ook bezig, bezig zijn met je doelen maakt je aantrekkelijk, en vervolgens struikel je zonder dat je er erg in hebt tegen iemand aan waarbij al dit geen issue is.
Bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Enkele puntjes; Wanneer ik geen vriendin heb, is het probleem niet aanwezig. Met vrienden e.d. heb ik totaal geen vertrouwensissues. Ook met vrouwen waar ik geen interesse in heb (geen toekomst in zie) , heb ik geen issues.
Na mijn scheiding ben ik na c.a. 8 maanden een vrouw tegen gekomen, dit ging niet goed om meerdere redenen; zij heeft bindingsangst (vastgesteld via psych) ze heeft ADD en is zeer losbandig (had meerdere mannen achter de hand). Hierna dacht ik dat ik tijd voor mezelf moest hebben en ben 2 jaar! Helemaal alleen gebleven, en dit zo ver dat ik zelfs geen enkele vrouw gezoend of aangeraakt heb. Na deze 2 jaar voelde het dat ik weer eens toe was aan een vriendin en die kwam al snel om de hoek. Wederom bleek dit geen goede match, deze vrouw bleek een dubbele agenda te hebben, ze had al een vriend en vond het leuk om mij er naast te hebben. Daarna weer 1jaar helemaal alleen gebleven en nu dacht ik dat ik dat ik nu echt een goede aan de haak had geslagen, ze had geen problemen met mijn soms wat achterdochtige gedrag, ze bleef bij mij , wat ik ook deed. Totdat ze het druk met werk kreeg en ik haar opeens begon te confronteren met haar online gedrag (dit heb ik in het begin helemaal niet bij haar gedaan). Hierdoor begon ze afstandelijk te worden en wilde steeds minder afspreken en of uberhaubt met mij bellen. We hebben het nog steeds niet helemaal uit tussen elkaar, maar we hebben elkaar al een poos niet meer gezien. Ik weet dat ik haar weg geduwd heb en dat het nu waarschijnlijk te laat is. Ik heb het haar nooit allemaal verteld, omdat ik het zelf eigenlijk tot vanavond nooit heb gezien. Na een gesprek met mijn "vriendin" ging ik na denken en plotsklaps viel het kwartje. Maar waarschijnlijk wel te laat voor deze relatie, toch moet ik het nu doorzetten om iets aan mijn probleem te doen, nu het nog vers is. Want anders ga ik weer denken dat het probleem weg is. Het probleem is ook niet aanwezig wanneer ik geen relatie heb. Toch baal ik hier zo ontzettend erg van en maakt het mij erg verdrietig dat ik nu zo beschadigd ben door eigenlijk het toe doen van een ander. Ik weet dat je het niet buiten jezelf moet zoeken, maar toch.
Ik weet niet precies hoe bindingsangst voelt, maar soms heb ik het idee dat ik een soort van bindingsangst heb oid. Ik heb makkelijk contact met vrouwen waarvan ik weet dat het toch niks word, vrouwen waar ik totaal niets in zie. Vind dan de aandacht leuk, maar laat het ook niet verder gaan dan alleen aandacht. Heb ook gemerkt dat wanneer ik een relatie heb ik vaak ga denken of ik eigenlijk wel een relatie wil, want er zijn nog zoveel andere leuke vrouwen, dit gevoel heb ik dan niet de hele tijd maar toch wel regelmatig. Vaak hoop ik ook dat die vrouw maar vreemd gaat zodat ik er weer van af ben en ik kan zeggen "zie je wel".
vrijdag 18 november 2016 om 03:33
Misschien gewoon eerst eens stoppen met jezelf de hele tijd te enabelen. Dus ga helemaal van facebook af, deïnstalleer whatsapp en eventueel andere social media die je gebruikt om je vriendin te stalken en controleren. Gewoon kappen met die ongein.
Natuurlijk kun je daarnaast gaan werken aan de oorzaak, maar hou eerst maar eens op met dit gedoe. Ga dan maar eens voelen wat dat in je teweeg brengt (onzekerheid maar misschien ook wel rust).
Natuurlijk kun je daarnaast gaan werken aan de oorzaak, maar hou eerst maar eens op met dit gedoe. Ga dan maar eens voelen wat dat in je teweeg brengt (onzekerheid maar misschien ook wel rust).
vrijdag 18 november 2016 om 05:42
Aan de ene kant moet je toch echt weer vertrouwen leren hebben in vrouwen. Aan de andere kant kies je misschien wel verkeerde types uit..? Als het namelijk echt goed zit en voelt dan 'voel' je vanzelfwel dat je je geen zorgen hoeft te maken. Tip: ga alleen voor een vrouw waarvan je gelijk al merkt dat zij op zoek is naar een "echte" serieuze relatie, dus naar iemand die werkelijk uitspreekt en laat merken, uitstraalt dat zij hier aan toe is. Dus je alleen richten pp een serieuze vrouw. Iemand die serieus op zoek is naar een betrouwbare en goede man in haar leven EN zichzelf daarnaast goed zelfstandig kan vermaken zal zich over het algemeen minder bezig houden met sociale media en aandachts behoeften van en naar anderen. Let wel: zulke vrouwen trek je alleen aan als jij zelf ook heel serieus hierin bent, weet wat je zelf te bieden hebt daarin en heel goed weet wat je wilt (zien) in de ander. Het is belangrijk dat diegene je laat merken dat zij eraan toe is om zich aan een man te binden en meteen al trouw op je overkomt. Het trekt elkaar aan. Mensen die constant bezig zijn op sociale media of constant de hele dag maar online zijn op whatsapp etc etc hebben vaak niet zoveel vrede in zichzelf, zijn teveel naar buiten gericht..dat is een risico. En daar zijn er veel van. Veel vrouwen houden van aandacht. Dus richt je heel bewust 'niet' op zulk soort types. Iemand die echt serieus met je is zal je bovendien niet negeren en er voor je zijn wanneer je haar bericht of nodig hebt.
Veel succes!
Veel succes!
vrijdag 18 november 2016 om 07:06
Opmerkelijk dat de psych niets heeft kunnen vinden. Volgens mij is het gewoon achterdocht. Wat ermee samenhangt niet echt meer iemand kunnen vertrouwen waarmee je een relatie hebt. Daar is gewoon therapie voor (schema-therapie of cognitieve gedragstherapie). Ook vreemd dat "opeens" komt in 2012 met de beëindiging van je relatie in combinatie met social media. Vaak zijn deze tendensen naar mijn weten al vroeg in je leven aanwezig. Maar goed, therapie heb je al geprobeerd, zonder diagnose en zonder resultaat .... Misschien iets proberen in de "alternatieve" hoek?
vrijdag 18 november 2016 om 07:26
quote:waaromwaarom schreef op 18 november 2016 @ 03:05:
[...]
Bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Enkele puntjes; Wanneer ik geen vriendin heb, is het probleem niet aanwezig. Met vrienden e.d. heb ik totaal geen vertrouwensissues. Ook met vrouwen waar ik geen interesse in heb (geen toekomst in zie) , heb ik geen issues.
Na mijn scheiding ben ik na c.a. 8 maanden een vrouw tegen gekomen, dit ging niet goed om meerdere redenen; zij heeft bindingsangst (vastgesteld via psych) ze heeft ADD en is zeer losbandig (had meerdere mannen achter de hand). Hierna dacht ik dat ik tijd voor mezelf moest hebben en ben 2 jaar! Helemaal alleen gebleven, en dit zo ver dat ik zelfs geen enkele vrouw gezoend of aangeraakt heb. Na deze 2 jaar voelde het dat ik weer eens toe was aan een vriendin en die kwam al snel om de hoek. Wederom bleek dit geen goede match, deze vrouw bleek een dubbele agenda te hebben, ze had al een vriend en vond het leuk om mij er naast te hebben. Daarna weer 1jaar helemaal alleen gebleven en nu dacht ik dat ik dat ik nu echt een goede aan de haak had geslagen, ze had geen problemen met mijn soms wat achterdochtige gedrag, ze bleef bij mij , wat ik ook deed. Totdat ze het druk met werk kreeg en ik haar opeens begon te confronteren met haar online gedrag (dit heb ik in het begin helemaal niet bij haar gedaan). Hierdoor begon ze afstandelijk te worden en wilde steeds minder afspreken en of uberhaubt met mij bellen. We hebben het nog steeds niet helemaal uit tussen elkaar, maar we hebben elkaar al een poos niet meer gezien. Ik weet dat ik haar weg geduwd heb en dat het nu waarschijnlijk te laat is. Ik heb het haar nooit allemaal verteld, omdat ik het zelf eigenlijk tot vanavond nooit heb gezien. Na een gesprek met mijn "vriendin" ging ik na denken en plotsklaps viel het kwartje. Maar waarschijnlijk wel te laat voor deze relatie, toch moet ik het nu doorzetten om iets aan mijn probleem te doen, nu het nog vers is. Want anders ga ik weer denken dat het probleem weg is. Het probleem is ook niet aanwezig wanneer ik geen relatie heb. Toch baal ik hier zo ontzettend erg van en maakt het mij erg verdrietig dat ik nu zo beschadigd ben door eigenlijk het toe doen van een ander. Ik weet dat je het niet buiten jezelf moet zoeken, maar toch.
Ik weet niet precies hoe bindingsangst voelt, maar soms heb ik het idee dat ik een soort van bindingsangst heb oid. Ik heb makkelijk contact met vrouwen waarvan ik weet dat het toch niks word, vrouwen waar ik totaal niets in zie. Vind dan de aandacht leuk, maar laat het ook niet verder gaan dan alleen aandacht. Heb ook gemerkt dat wanneer ik een relatie heb ik vaak ga denken of ik eigenlijk wel een relatie wil, want er zijn nog zoveel andere leuke vrouwen, dit gevoel heb ik dan niet de hele tijd maar toch wel regelmatig. Vaak hoop ik ook dat die vrouw maar vreemd gaat zodat ik er weer van af ben en ik kan zeggen "zie je wel".Het lijkt erop dat je de slachtofferrol wel comfortabel vindt. Dat je het prettiger vindt om jouw ex de schuld te geven van jouw huidige issues met relaties en vertrouwen, in plaats van zelf verantwoordelijkheid te nemen voor jouw eigen gedrag en daarmee jouw toekomst op relatiegebied.
[...]
Bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Enkele puntjes; Wanneer ik geen vriendin heb, is het probleem niet aanwezig. Met vrienden e.d. heb ik totaal geen vertrouwensissues. Ook met vrouwen waar ik geen interesse in heb (geen toekomst in zie) , heb ik geen issues.
Na mijn scheiding ben ik na c.a. 8 maanden een vrouw tegen gekomen, dit ging niet goed om meerdere redenen; zij heeft bindingsangst (vastgesteld via psych) ze heeft ADD en is zeer losbandig (had meerdere mannen achter de hand). Hierna dacht ik dat ik tijd voor mezelf moest hebben en ben 2 jaar! Helemaal alleen gebleven, en dit zo ver dat ik zelfs geen enkele vrouw gezoend of aangeraakt heb. Na deze 2 jaar voelde het dat ik weer eens toe was aan een vriendin en die kwam al snel om de hoek. Wederom bleek dit geen goede match, deze vrouw bleek een dubbele agenda te hebben, ze had al een vriend en vond het leuk om mij er naast te hebben. Daarna weer 1jaar helemaal alleen gebleven en nu dacht ik dat ik dat ik nu echt een goede aan de haak had geslagen, ze had geen problemen met mijn soms wat achterdochtige gedrag, ze bleef bij mij , wat ik ook deed. Totdat ze het druk met werk kreeg en ik haar opeens begon te confronteren met haar online gedrag (dit heb ik in het begin helemaal niet bij haar gedaan). Hierdoor begon ze afstandelijk te worden en wilde steeds minder afspreken en of uberhaubt met mij bellen. We hebben het nog steeds niet helemaal uit tussen elkaar, maar we hebben elkaar al een poos niet meer gezien. Ik weet dat ik haar weg geduwd heb en dat het nu waarschijnlijk te laat is. Ik heb het haar nooit allemaal verteld, omdat ik het zelf eigenlijk tot vanavond nooit heb gezien. Na een gesprek met mijn "vriendin" ging ik na denken en plotsklaps viel het kwartje. Maar waarschijnlijk wel te laat voor deze relatie, toch moet ik het nu doorzetten om iets aan mijn probleem te doen, nu het nog vers is. Want anders ga ik weer denken dat het probleem weg is. Het probleem is ook niet aanwezig wanneer ik geen relatie heb. Toch baal ik hier zo ontzettend erg van en maakt het mij erg verdrietig dat ik nu zo beschadigd ben door eigenlijk het toe doen van een ander. Ik weet dat je het niet buiten jezelf moet zoeken, maar toch.
Ik weet niet precies hoe bindingsangst voelt, maar soms heb ik het idee dat ik een soort van bindingsangst heb oid. Ik heb makkelijk contact met vrouwen waarvan ik weet dat het toch niks word, vrouwen waar ik totaal niets in zie. Vind dan de aandacht leuk, maar laat het ook niet verder gaan dan alleen aandacht. Heb ook gemerkt dat wanneer ik een relatie heb ik vaak ga denken of ik eigenlijk wel een relatie wil, want er zijn nog zoveel andere leuke vrouwen, dit gevoel heb ik dan niet de hele tijd maar toch wel regelmatig. Vaak hoop ik ook dat die vrouw maar vreemd gaat zodat ik er weer van af ben en ik kan zeggen "zie je wel".Het lijkt erop dat je de slachtofferrol wel comfortabel vindt. Dat je het prettiger vindt om jouw ex de schuld te geven van jouw huidige issues met relaties en vertrouwen, in plaats van zelf verantwoordelijkheid te nemen voor jouw eigen gedrag en daarmee jouw toekomst op relatiegebied.
vrijdag 18 november 2016 om 08:13
Je kan psychologen zoeken tot je een ons weegt, maar je zult toch zelf aan de slag moeten. Hup, van Facebook af, zo moeilijk is dat niet (nou ja, een beetje moeilijk, daar zorgt FB wel voor met z'n afmeldprocedure.) En leven zonder Whatsapp bestaat, het is niet heel handig maar ik ben het bewijs dat het kan. En als je dan jaloers wordt: hou het bij jezelf, leer te zien dat jij het zelf moet oplossen. Niet je eventuele vriendin, en ook niet de psycholoog.
vrijdag 18 november 2016 om 08:47
Het valt me op dat je de vrouwen eigenlijk beschuldigt van te druk zijn / geen zin hebben om altijd aandacht te kunnen geven wanneer jij daar om vraagt.
Dat is niet onrealistisch, dat is gewoon waar. De vraag is waarom jij dat erg vindt, waarom je verwacht dat ze altijd meteen op jou moet reageren. Of ze het druk heeft met werk, of een beetje zit te facebooken, doet er helemaal niet toe.
De gedachten en gevoelens zijn vervelend voor jou. Die verdwijnen niet zomaar door gesprekken, daar moet je zelf ook hard voor werken. Een psych kan vooral helpen door jou te laten zien waar je onrealistisch denkt, je zult zelf moeten oefenen met het herkennen van die redenaties.
Zolang je ze (onbewust) nog terecht vindt, gaat het niet lukken om ze minder invloedrijk te laten zijn.
Je relaties gaan niet uit doordat jij je achterdochtig voelt, het loopt stuk omdat je naar die gevoelens handelt, neem ik aan. Je zou kunnen beginnen met je gedrag aanpassen. Haar dus niet laten merken dat je achterdochtig bent en het niet haar probleem maken.
Dat is niet onrealistisch, dat is gewoon waar. De vraag is waarom jij dat erg vindt, waarom je verwacht dat ze altijd meteen op jou moet reageren. Of ze het druk heeft met werk, of een beetje zit te facebooken, doet er helemaal niet toe.
De gedachten en gevoelens zijn vervelend voor jou. Die verdwijnen niet zomaar door gesprekken, daar moet je zelf ook hard voor werken. Een psych kan vooral helpen door jou te laten zien waar je onrealistisch denkt, je zult zelf moeten oefenen met het herkennen van die redenaties.
Zolang je ze (onbewust) nog terecht vindt, gaat het niet lukken om ze minder invloedrijk te laten zijn.
Je relaties gaan niet uit doordat jij je achterdochtig voelt, het loopt stuk omdat je naar die gevoelens handelt, neem ik aan. Je zou kunnen beginnen met je gedrag aanpassen. Haar dus niet laten merken dat je achterdochtig bent en het niet haar probleem maken.
What a nuanced anxiety
vrijdag 18 november 2016 om 08:47
quote:StefBros schreef op 18 november 2016 @ 02:42:
Je bent een verwaarloosde puppy, aardige bange aliën alleen gestrand op aarde, misbegrepen evil villain die stiekem van binnen aardig is en gewoon beschadigt maar niemand dat ziet, of wat voor films/series je ook hebt gekeken... die iemand nodig heeft die de moeite neemt om met hele kleine stapjes jouw weer te laten vertrouwen in mensen.
.
Wat een hoop onzin bij elkaar. Hij is geen puppy, geen verkeerd begrepen slechterik en het is al helemaal niet de taak van iemand anders om hem weer het vertrouwen terug te geven in de mensheid. Mensen willen gewoon een leuke relatie, geen project. De vrouwen die een project accepteren als relatie zijn per definitie niet geschkt.
Als je met meerdere psychologen niets opschiet dan ligt dat toch echt aan jezelf, een psycholoog doet geen trucje en dat het dan over is, je moet zelf aan de slag. Daarnaast is dit ook gewoon een kwestie van gedrag, je hebt de keus om het wel of niet te doen en to kiest voor wel en kan zichzelf daarna weer heerlijk wentelen in de slachtofferrol. Daar verandert geen pscholoog iets aan.
Je bent een verwaarloosde puppy, aardige bange aliën alleen gestrand op aarde, misbegrepen evil villain die stiekem van binnen aardig is en gewoon beschadigt maar niemand dat ziet, of wat voor films/series je ook hebt gekeken... die iemand nodig heeft die de moeite neemt om met hele kleine stapjes jouw weer te laten vertrouwen in mensen.
.
Wat een hoop onzin bij elkaar. Hij is geen puppy, geen verkeerd begrepen slechterik en het is al helemaal niet de taak van iemand anders om hem weer het vertrouwen terug te geven in de mensheid. Mensen willen gewoon een leuke relatie, geen project. De vrouwen die een project accepteren als relatie zijn per definitie niet geschkt.
Als je met meerdere psychologen niets opschiet dan ligt dat toch echt aan jezelf, een psycholoog doet geen trucje en dat het dan over is, je moet zelf aan de slag. Daarnaast is dit ook gewoon een kwestie van gedrag, je hebt de keus om het wel of niet te doen en to kiest voor wel en kan zichzelf daarna weer heerlijk wentelen in de slachtofferrol. Daar verandert geen pscholoog iets aan.
vrijdag 18 november 2016 om 09:13
Dit klinkt als een vertrouwensprobleem. Daar kun je bij een psych in een kamer wel therapie op loslaten en dat kan ook wel nuttig zijn maar het is vooral iets wat je moet ervaren denk ik. Je moet opnieuw leren mensen te vertrouwen en dat gaat alleen als je ervaart dat ze te vertrouwen zijn, dat is iets wat je op moet bouwen. Zoek een therapeut (psycholoog bijvoorbeeld) waar je je prettig bij voelt, kijk eens naar en vrijgevestigde therapeut, dan kun je zelf iemand kiezen en ben je niet afhankelijk van wie je voorgeschoteld krijgt door een instelling. Maak daar een plan mee voor de momenten die je moeilijk vindt. Dus een andere strategie bedenken voor de momenten dat je onzeker wordt, gaat controleren en daar allerlei dingen bij bedenken. Dat kan zeker wel maar kost tijd en soms is het ook even zoeken naar een hulpverlener die jouw probleem snapt en bij je past.
Het meest simpele lijkt die accounts opheffen, dan kun je het niet meer zien. Maar de vraag is hoeveel dat gaat opleveren want dan ben je nog steeds gestrest als je (in jouw ogen) lang niets hoort. Je moet vooral leren met dat gevoel om te gaan. Het is gewoon niet realistisch te verwachten dat je vriendin die je nog maar kort kent dag en nacht bezig is met jou geruststellen. Ze heeft ook nog een leven naast de relatie met jou en andere sociale contacten die ze wil/moet onderhouden. Het is geen verplichting je vriend direct terug te appen, die verwachting hebben pubers die enorm onzeker zijn. Dat is normaal op die leeftijd maar jij bent geen 16 meer en je vriendinnen ook niet (hoop ik..), voor veel vrouwen is zulk gedrag gewoon een enorme afknapper. Met als gevolg dat ze afstand gaan houden en nog minder snel en vaak terug reageren wat jouw angst vergroot en het controlerende gedrag weer triggert. Zo blijf je in dezelfde cirkel zitten.
Het meest simpele lijkt die accounts opheffen, dan kun je het niet meer zien. Maar de vraag is hoeveel dat gaat opleveren want dan ben je nog steeds gestrest als je (in jouw ogen) lang niets hoort. Je moet vooral leren met dat gevoel om te gaan. Het is gewoon niet realistisch te verwachten dat je vriendin die je nog maar kort kent dag en nacht bezig is met jou geruststellen. Ze heeft ook nog een leven naast de relatie met jou en andere sociale contacten die ze wil/moet onderhouden. Het is geen verplichting je vriend direct terug te appen, die verwachting hebben pubers die enorm onzeker zijn. Dat is normaal op die leeftijd maar jij bent geen 16 meer en je vriendinnen ook niet (hoop ik..), voor veel vrouwen is zulk gedrag gewoon een enorme afknapper. Met als gevolg dat ze afstand gaan houden en nog minder snel en vaak terug reageren wat jouw angst vergroot en het controlerende gedrag weer triggert. Zo blijf je in dezelfde cirkel zitten.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
vrijdag 18 november 2016 om 09:13
Raar dat een psycholoog niets heeft kunnen betekenen. Ben je wel open en eerlijk geweest tijdens die gesprekken? Dus vertellen dat je in een relatie een vrouw controleert en niet kan vertrouwen op wat ze zegt? Anders kunnen ze inderdaad niet helpen, en gaan ze het in andere hoeken zoeken.
Klinkt alsof je problemen hebt met vertrouwen in relaties. Daar hoef je buiten relaties inderdaad geen last van te hebben.
Ik ben bijvoorbeeld in therapie geweest voor onzekerheid, en had er alleen last van in een relatie. Bij vrienden of op het werk geen enkel probleem, en tijdens het daten ook niet. Maar zodra ik dan een relatie begon...
Dat is met behulp van een psycholoog nu grotendeels weg. Vergt wel heel veel tijd en energie vanuit jezelf.
Kortom, zelf actie ondernemen. Haal je triggers (Facebook, Whatsapp) even uit je leven, zoek een goede psycholoog en ga even wat dingen bij jezelf na.
Waarom heb je telkens de neiging om een vrouw te controleren? Waarom kan je geen vertrouwen hebben in wat ze zegt? Waar ben je bang voor?
Klinkt alsof je problemen hebt met vertrouwen in relaties. Daar hoef je buiten relaties inderdaad geen last van te hebben.
Ik ben bijvoorbeeld in therapie geweest voor onzekerheid, en had er alleen last van in een relatie. Bij vrienden of op het werk geen enkel probleem, en tijdens het daten ook niet. Maar zodra ik dan een relatie begon...
Dat is met behulp van een psycholoog nu grotendeels weg. Vergt wel heel veel tijd en energie vanuit jezelf.
Kortom, zelf actie ondernemen. Haal je triggers (Facebook, Whatsapp) even uit je leven, zoek een goede psycholoog en ga even wat dingen bij jezelf na.
Waarom heb je telkens de neiging om een vrouw te controleren? Waarom kan je geen vertrouwen hebben in wat ze zegt? Waar ben je bang voor?
vrijdag 18 november 2016 om 09:34
quote:Rhae schreef op 18 november 2016 @ 08:47:
[...]
Wat een hoop onzin bij elkaar. Hij is geen puppy, geen verkeerd begrepen slechterik en het is al helemaal niet de taak van iemand anders om hem weer het vertrouwen terug te geven in de mensheid. Mensen willen gewoon een leuke relatie, geen project. De vrouwen die een project accepteren als relatie zijn per definitie niet geschikt.Nou inderdaad die man wil een vriendin geen hulpverlener. Geen goed idee dat te combineren, zo begin je de relatie direct ongelijkwaardig. Vrouwen die daaraan beginnen hebben zelf ook vaak issues naar mijn idee dat lijkt me geen goede combinatie. En hij is inderdaad geen puppy of op een andere manier zielig, door je zielig te gaan voelen en te wachten tot iemand je bij je handje neemt om je probleem op te lossen schuif je de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk af op een ander. Dat geld ook als je verwacht dat een hulpverlener je problemen oplost, dat gaat niet gebeuren daar moet je zelf aan werken. Je kunt eindeloos advies krijgen maar je moet zelf besluiten er ook iets mee te doen anders werkt helemaal niets. Het is een volwassen vent die juist aan de slag moet met zijn problemen, hij heeft eerder een schop onder zijn kont nodig dan een aai over zijn bol.
[...]
Wat een hoop onzin bij elkaar. Hij is geen puppy, geen verkeerd begrepen slechterik en het is al helemaal niet de taak van iemand anders om hem weer het vertrouwen terug te geven in de mensheid. Mensen willen gewoon een leuke relatie, geen project. De vrouwen die een project accepteren als relatie zijn per definitie niet geschikt.Nou inderdaad die man wil een vriendin geen hulpverlener. Geen goed idee dat te combineren, zo begin je de relatie direct ongelijkwaardig. Vrouwen die daaraan beginnen hebben zelf ook vaak issues naar mijn idee dat lijkt me geen goede combinatie. En hij is inderdaad geen puppy of op een andere manier zielig, door je zielig te gaan voelen en te wachten tot iemand je bij je handje neemt om je probleem op te lossen schuif je de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk af op een ander. Dat geld ook als je verwacht dat een hulpverlener je problemen oplost, dat gaat niet gebeuren daar moet je zelf aan werken. Je kunt eindeloos advies krijgen maar je moet zelf besluiten er ook iets mee te doen anders werkt helemaal niets. Het is een volwassen vent die juist aan de slag moet met zijn problemen, hij heeft eerder een schop onder zijn kont nodig dan een aai over zijn bol.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
vrijdag 18 november 2016 om 09:44
quote:cbs1990 schreef op 18 november 2016 @ 09:13:
Raar dat een psycholoog niets heeft kunnen betekenen. Ben je wel open en eerlijk geweest tijdens die gesprekken? Dus vertellen dat je in een relatie een vrouw controleert en niet kan vertrouwen op wat ze zegt? Anders kunnen ze inderdaad niet helpen, en gaan ze het in andere hoeken zoeken.
Klinkt alsof je problemen hebt met vertrouwen in relaties. Daar hoef je buiten relaties inderdaad geen last van te hebben.
Ik ben bijvoorbeeld in therapie geweest voor onzekerheid, en had er alleen last van in een relatie. Bij vrienden of op het werk geen enkel probleem, en tijdens het daten ook niet. Maar zodra ik dan een relatie begon...
Dat is met behulp van een psycholoog nu grotendeels weg. Vergt wel heel veel tijd en energie vanuit jezelf.
Kortom, zelf actie ondernemen. Haal je triggers (Facebook, Whatsapp) even uit je leven, zoek een goede psycholoog en ga even wat dingen bij jezelf na.
Waarom heb je telkens de neiging om een vrouw te controleren? Waarom kan je geen vertrouwen hebben in wat ze zegt? Waar ben je bang voor?
Ik zoek het ook helemaal niet buiten mezelf. Ik weet dat het mijn ding/probleem is.
Ik ga altijd met volle vertrouwen en zonder achterdocht in een relatie, hier ligt denk ik in beginsel al een fout. Het gedrag begint bij mij wanneer en verhaal niet klopt. Als voorbeeld; mijn vriendin zei altijd dat ze helemaal gek op mij is en de hele dag aan mij denkt, mij nooit meer kwijt wil, enz (nu dus niet meer want ik heb het eigenlijk al helemaal verkloot met haar). Als ik haar echter probeerde te bellen nam ze niet op en stuurde ze mij en bericht met de vraag waarom bel je? Dan had ik haar bijv al een paar dagen niet gesproken en wilde ik gewoon even haar stem horen. Als ik dit dan eerlijk zei vertelde ze dat ze druk was en geen tijd had. Ik had wel tijd en zat dan en beetje te facebooken en whatsappen, zo zag ik dus, zonder dat ik daar nadrukkelijk op lette dat ze druk bezig was op.sociaal media, die dingen komen gewoon in mijn scherm o.a. ...heeft gereageerd op.... ....vind...leuk. etc. Dan denk ik eigenaardig en kijk ik eens op whatsapp waar ze dan ook online staat. En vraag ik haar waar ze dan zo druk mee is..dan krijg ik bijv een half uur later bericht, terwijl ze dan al een half uur aan 1 stuk die online staat, dat ze druk aan het werk is en geen tijd voor mij heeft (dat zegt ze letterlijk). Ja dan kan ik mezelf niet meer inhouden, omdat dit voor mij ongeloofwaardig is. En ik ga het dan benoemen. Ik zeg dan; "je hebt geen tijd voor mij omdat je druk aan het werk bent, je werk is Facebook en whatsapp?" Dit zorgt bij haar natuurlijk voor irritatie. Waardoor zij mij gaat negeren en we hier een discussie over krijgen.
Dit gebeurt dus niet alleen bij mijn huidige vriendin, maar gebeurde vrijwel exact hetzelfde bij de vriendin er voor. Ik projecteert, omdat ik mijn vriendin wel belangrijker vind dat wat stomme plaatjes liken en comments geven op inhoudsloze comments (vaak plaatjes over dronken mensen). Voor mij zou het een heel stuk schelen als iemand eerlijk is, en met eerlijk bedoel ik zeg gewoon dat je nu geen zin hebt om met mij te praten, dat kan en dan ga ik er niets achter zoeken. Ik heb dit dan ook wel eens gezegd, maar ik krijg dan wederom een discussie over dat ze wel graag met mij praat, etc etc. Terwijl dat in mijn ogen op dat moment toch gewoon echt niet waar is. Want als je dat wel zo graag wilt, dan doe je dat toch. Lijkt mij...
Ik heb het zelf ook wel eens te druk en dan meld ik dat gewoon dat ik druk bezig ben een later wel reageer. Klaar, zonder omweg, gewoon direct. Moet erbij vertellen dat geen enkele dame tot nu toe mijn antwoord accepteert. En dan heb ik vaak genoeg gehoord ; "maar je bent wel online op Facebook". Wat FB doet weet ik niet, waarom FB dan aangeeft dat ik online ben weet ik niet, maar als ik druk ben, ben ik niet op Facebook. Ik heb pas tijd voor Facebook en andere sociaal media als ik niets te doen heb, gewoon puur tijd verdrijf.
Raar dat een psycholoog niets heeft kunnen betekenen. Ben je wel open en eerlijk geweest tijdens die gesprekken? Dus vertellen dat je in een relatie een vrouw controleert en niet kan vertrouwen op wat ze zegt? Anders kunnen ze inderdaad niet helpen, en gaan ze het in andere hoeken zoeken.
Klinkt alsof je problemen hebt met vertrouwen in relaties. Daar hoef je buiten relaties inderdaad geen last van te hebben.
Ik ben bijvoorbeeld in therapie geweest voor onzekerheid, en had er alleen last van in een relatie. Bij vrienden of op het werk geen enkel probleem, en tijdens het daten ook niet. Maar zodra ik dan een relatie begon...
Dat is met behulp van een psycholoog nu grotendeels weg. Vergt wel heel veel tijd en energie vanuit jezelf.
Kortom, zelf actie ondernemen. Haal je triggers (Facebook, Whatsapp) even uit je leven, zoek een goede psycholoog en ga even wat dingen bij jezelf na.
Waarom heb je telkens de neiging om een vrouw te controleren? Waarom kan je geen vertrouwen hebben in wat ze zegt? Waar ben je bang voor?
Ik zoek het ook helemaal niet buiten mezelf. Ik weet dat het mijn ding/probleem is.
Ik ga altijd met volle vertrouwen en zonder achterdocht in een relatie, hier ligt denk ik in beginsel al een fout. Het gedrag begint bij mij wanneer en verhaal niet klopt. Als voorbeeld; mijn vriendin zei altijd dat ze helemaal gek op mij is en de hele dag aan mij denkt, mij nooit meer kwijt wil, enz (nu dus niet meer want ik heb het eigenlijk al helemaal verkloot met haar). Als ik haar echter probeerde te bellen nam ze niet op en stuurde ze mij en bericht met de vraag waarom bel je? Dan had ik haar bijv al een paar dagen niet gesproken en wilde ik gewoon even haar stem horen. Als ik dit dan eerlijk zei vertelde ze dat ze druk was en geen tijd had. Ik had wel tijd en zat dan en beetje te facebooken en whatsappen, zo zag ik dus, zonder dat ik daar nadrukkelijk op lette dat ze druk bezig was op.sociaal media, die dingen komen gewoon in mijn scherm o.a. ...heeft gereageerd op.... ....vind...leuk. etc. Dan denk ik eigenaardig en kijk ik eens op whatsapp waar ze dan ook online staat. En vraag ik haar waar ze dan zo druk mee is..dan krijg ik bijv een half uur later bericht, terwijl ze dan al een half uur aan 1 stuk die online staat, dat ze druk aan het werk is en geen tijd voor mij heeft (dat zegt ze letterlijk). Ja dan kan ik mezelf niet meer inhouden, omdat dit voor mij ongeloofwaardig is. En ik ga het dan benoemen. Ik zeg dan; "je hebt geen tijd voor mij omdat je druk aan het werk bent, je werk is Facebook en whatsapp?" Dit zorgt bij haar natuurlijk voor irritatie. Waardoor zij mij gaat negeren en we hier een discussie over krijgen.
Dit gebeurt dus niet alleen bij mijn huidige vriendin, maar gebeurde vrijwel exact hetzelfde bij de vriendin er voor. Ik projecteert, omdat ik mijn vriendin wel belangrijker vind dat wat stomme plaatjes liken en comments geven op inhoudsloze comments (vaak plaatjes over dronken mensen). Voor mij zou het een heel stuk schelen als iemand eerlijk is, en met eerlijk bedoel ik zeg gewoon dat je nu geen zin hebt om met mij te praten, dat kan en dan ga ik er niets achter zoeken. Ik heb dit dan ook wel eens gezegd, maar ik krijg dan wederom een discussie over dat ze wel graag met mij praat, etc etc. Terwijl dat in mijn ogen op dat moment toch gewoon echt niet waar is. Want als je dat wel zo graag wilt, dan doe je dat toch. Lijkt mij...
Ik heb het zelf ook wel eens te druk en dan meld ik dat gewoon dat ik druk bezig ben een later wel reageer. Klaar, zonder omweg, gewoon direct. Moet erbij vertellen dat geen enkele dame tot nu toe mijn antwoord accepteert. En dan heb ik vaak genoeg gehoord ; "maar je bent wel online op Facebook". Wat FB doet weet ik niet, waarom FB dan aangeeft dat ik online ben weet ik niet, maar als ik druk ben, ben ik niet op Facebook. Ik heb pas tijd voor Facebook en andere sociaal media als ik niets te doen heb, gewoon puur tijd verdrijf.
vrijdag 18 november 2016 om 09:51
ben ik te simpel als ik zeg: je kunt er ook gewoon mee stoppen?
Als iemand zegt dat hij/zij druk is met wat dan ook, dan maakt het toch helemaal niet uit of dat daadwerkelijk zo is? Het enige signaal dat voor jou dan belangrijk is, is dat die persoon op dat moment geen tijd voor jou heeft of wil maken. Klaar.
Als iemand zegt dat hij/zij druk is met wat dan ook, dan maakt het toch helemaal niet uit of dat daadwerkelijk zo is? Het enige signaal dat voor jou dan belangrijk is, is dat die persoon op dat moment geen tijd voor jou heeft of wil maken. Klaar.
vrijdag 18 november 2016 om 09:53
vrijdag 18 november 2016 om 09:56
quote:-jolijn- schreef op 18 november 2016 @ 09:51:
ben ik te simpel als ik zeg: je kunt er ook gewoon mee stoppen?
Als iemand zegt dat hij/zij druk is met wat dan ook, dan maakt het toch helemaal niet uit of dat daadwerkelijk zo is? Het enige signaal dat voor jou dan belangrijk is, is dat die persoon op dat moment geen tijd voor jou heeft of wil maken. Klaar.
Ik moet schijnbaar echt horen dat ze op dit moment gewoon even geen zin heeft. Dat geeft voor mij duidelijkheid. En ik vind het dan ook niet erg als iemand dit zegt.
Kortom, ik ZOEK een voor in mijn ogen een onwaarheid in het verhaal o.i.d.
Ik zal nu vast wel weer vreemd denken, maar zou het leven niet veel makkelijker zijn als je gewoon zegt ;"nu even niet ik heb even geen zin"? Ipv een heel lul verhaal over hoe druk etc etc en dat je mij wel heel graag wil spreken maar nu te druk hebt met "werk" bladiebla.
ben ik te simpel als ik zeg: je kunt er ook gewoon mee stoppen?
Als iemand zegt dat hij/zij druk is met wat dan ook, dan maakt het toch helemaal niet uit of dat daadwerkelijk zo is? Het enige signaal dat voor jou dan belangrijk is, is dat die persoon op dat moment geen tijd voor jou heeft of wil maken. Klaar.
Ik moet schijnbaar echt horen dat ze op dit moment gewoon even geen zin heeft. Dat geeft voor mij duidelijkheid. En ik vind het dan ook niet erg als iemand dit zegt.
Kortom, ik ZOEK een voor in mijn ogen een onwaarheid in het verhaal o.i.d.
Ik zal nu vast wel weer vreemd denken, maar zou het leven niet veel makkelijker zijn als je gewoon zegt ;"nu even niet ik heb even geen zin"? Ipv een heel lul verhaal over hoe druk etc etc en dat je mij wel heel graag wil spreken maar nu te druk hebt met "werk" bladiebla.
vrijdag 18 november 2016 om 09:58
quote:waaromwaarom schreef op 18 november 2016 @ 09:44:
[...]
Ik zoek het ook helemaal niet buiten mezelf. Ik weet dat het mijn ding/probleem is.
Ik ga altijd met volle vertrouwen en zonder achterdocht in een relatie, hier ligt denk ik in beginsel al een fout. Het gedrag begint bij mij wanneer en verhaal niet klopt. Als voorbeeld; mijn vriendin zei altijd dat ze helemaal gek op mij is en de hele dag aan mij denkt, mij nooit meer kwijt wil, enz (nu dus niet meer want ik heb het eigenlijk al helemaal verkloot met haar). Als ik haar echter probeerde te bellen nam ze niet op en stuurde ze mij en bericht met de vraag waarom bel je? Dan had ik haar bijv al een paar dagen niet gesproken en wilde ik gewoon even haar stem horen. Als ik dit dan eerlijk zei vertelde ze dat ze druk was en geen tijd had. Ik had wel tijd en zat dan en beetje te facebooken en whatsappen, zo zag ik dus, zonder dat ik daar nadrukkelijk op lette dat ze druk bezig was op.sociaal media, die dingen komen gewoon in mijn scherm o.a. ...heeft gereageerd op.... ....vind...leuk. etc. Dan denk ik eigenaardig en kijk ik eens op whatsapp waar ze dan ook online staat. En vraag ik haar waar ze dan zo druk mee is..dan krijg ik bijv een half uur later bericht, terwijl ze dan al een half uur aan 1 stuk die online staat, dat ze druk aan het werk is en geen tijd voor mij heeft (dat zegt ze letterlijk). Ja dan kan ik mezelf niet meer inhouden, omdat dit voor mij ongeloofwaardig is. En ik ga het dan benoemen. Ik zeg dan; "je hebt geen tijd voor mij omdat je druk aan het werk bent, je werk is Facebook en whatsapp?" Dit zorgt bij haar natuurlijk voor irritatie. Waardoor zij mij gaat negeren en we hier een discussie over krijgen.
Dit gebeurt dus niet alleen bij mijn huidige vriendin, maar gebeurde vrijwel exact hetzelfde bij de vriendin er voor. [b Ik projecteert, omdat ik mijn vriendin wel belangrijker vind dat wat stomme plaatjes liken en comments geven op inhoudsloze comments (vaak plaatjes over dronken mensen).[/b] Voor mij zou het een heel stuk schelen als iemand eerlijk is, en met eerlijk bedoel ik zeg gewoon dat je nu geen zin hebt om met mij te praten, dat kan en dan ga ik er niets achter zoeken. Ik heb dit dan ook wel eens gezegd, maar ik krijg dan wederom een discussie over dat ze wel graag met mij praat, etc etc. Terwijl dat in mijn ogen op dat moment toch gewoon echt niet waar is. Want als je dat wel zo graag wilt, dan doe je dat toch. Lijkt mij...
Ik heb het zelf ook wel eens te druk en dan meld ik dat gewoon dat ik druk bezig ben een later wel reageer. Klaar, zonder omweg, gewoon direct.O dus en vrouw moet 24/7 bezig zijn met jou anders geeft ze niet genoeg om je en vindt ze stomme plaatjes belangrijker dan jij? Als een man mij gaat aanspreken op het feit dat ik al een half uur online ben en nog niet met hem heb gesproken (waarschijnlijk omdat ik andere dingen deed en daar hoef ik geen uitleg over te geven) dan zou ik spontaan in de lach schieten. Echt totaal onaantrekkelijk gedrag voor een volwassen vent. Dat je het zelf moeilijk vindt iemand te vertrouwen is een ding maar die persoon dan beschuldigen van liegen (omdat ze niet zegt dat ze niet wil praten) en gaan aanspreken omdat ze wel online is geweest dat slaat nergens op. Haar lastigvallen met jouw problemen doe je echt zelf, je kunt je ook inhouden en niet als een kleuter stampvoeten om aandacht vragen. En het erge is dat je het normaal lijkt te vinden.. Heel logisch dat je boos bent omdat ze niet direct antwoord.. Echt hoor hou op met jammeren en ga wat aan je problemen doen. Als je denkt je niet in te kunnen houden moet je niet aan aan relatie beginnen voor je die vrouwen ook een complex aandoet met je rare gedrag.
[...]
Ik zoek het ook helemaal niet buiten mezelf. Ik weet dat het mijn ding/probleem is.
Ik ga altijd met volle vertrouwen en zonder achterdocht in een relatie, hier ligt denk ik in beginsel al een fout. Het gedrag begint bij mij wanneer en verhaal niet klopt. Als voorbeeld; mijn vriendin zei altijd dat ze helemaal gek op mij is en de hele dag aan mij denkt, mij nooit meer kwijt wil, enz (nu dus niet meer want ik heb het eigenlijk al helemaal verkloot met haar). Als ik haar echter probeerde te bellen nam ze niet op en stuurde ze mij en bericht met de vraag waarom bel je? Dan had ik haar bijv al een paar dagen niet gesproken en wilde ik gewoon even haar stem horen. Als ik dit dan eerlijk zei vertelde ze dat ze druk was en geen tijd had. Ik had wel tijd en zat dan en beetje te facebooken en whatsappen, zo zag ik dus, zonder dat ik daar nadrukkelijk op lette dat ze druk bezig was op.sociaal media, die dingen komen gewoon in mijn scherm o.a. ...heeft gereageerd op.... ....vind...leuk. etc. Dan denk ik eigenaardig en kijk ik eens op whatsapp waar ze dan ook online staat. En vraag ik haar waar ze dan zo druk mee is..dan krijg ik bijv een half uur later bericht, terwijl ze dan al een half uur aan 1 stuk die online staat, dat ze druk aan het werk is en geen tijd voor mij heeft (dat zegt ze letterlijk). Ja dan kan ik mezelf niet meer inhouden, omdat dit voor mij ongeloofwaardig is. En ik ga het dan benoemen. Ik zeg dan; "je hebt geen tijd voor mij omdat je druk aan het werk bent, je werk is Facebook en whatsapp?" Dit zorgt bij haar natuurlijk voor irritatie. Waardoor zij mij gaat negeren en we hier een discussie over krijgen.
Dit gebeurt dus niet alleen bij mijn huidige vriendin, maar gebeurde vrijwel exact hetzelfde bij de vriendin er voor. [b Ik projecteert, omdat ik mijn vriendin wel belangrijker vind dat wat stomme plaatjes liken en comments geven op inhoudsloze comments (vaak plaatjes over dronken mensen).[/b] Voor mij zou het een heel stuk schelen als iemand eerlijk is, en met eerlijk bedoel ik zeg gewoon dat je nu geen zin hebt om met mij te praten, dat kan en dan ga ik er niets achter zoeken. Ik heb dit dan ook wel eens gezegd, maar ik krijg dan wederom een discussie over dat ze wel graag met mij praat, etc etc. Terwijl dat in mijn ogen op dat moment toch gewoon echt niet waar is. Want als je dat wel zo graag wilt, dan doe je dat toch. Lijkt mij...
Ik heb het zelf ook wel eens te druk en dan meld ik dat gewoon dat ik druk bezig ben een later wel reageer. Klaar, zonder omweg, gewoon direct.O dus en vrouw moet 24/7 bezig zijn met jou anders geeft ze niet genoeg om je en vindt ze stomme plaatjes belangrijker dan jij? Als een man mij gaat aanspreken op het feit dat ik al een half uur online ben en nog niet met hem heb gesproken (waarschijnlijk omdat ik andere dingen deed en daar hoef ik geen uitleg over te geven) dan zou ik spontaan in de lach schieten. Echt totaal onaantrekkelijk gedrag voor een volwassen vent. Dat je het zelf moeilijk vindt iemand te vertrouwen is een ding maar die persoon dan beschuldigen van liegen (omdat ze niet zegt dat ze niet wil praten) en gaan aanspreken omdat ze wel online is geweest dat slaat nergens op. Haar lastigvallen met jouw problemen doe je echt zelf, je kunt je ook inhouden en niet als een kleuter stampvoeten om aandacht vragen. En het erge is dat je het normaal lijkt te vinden.. Heel logisch dat je boos bent omdat ze niet direct antwoord.. Echt hoor hou op met jammeren en ga wat aan je problemen doen. Als je denkt je niet in te kunnen houden moet je niet aan aan relatie beginnen voor je die vrouwen ook een complex aandoet met je rare gedrag.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
vrijdag 18 november 2016 om 10:06
quote:viva-amber schreef op 18 november 2016 @ 09:58:
Je realiseren dat de ander recht heeft op een eigen leven, vrienden en privacy.
Het stomme is dat ik de andere kant van de mediale ook weet en ervaren heb, meerdere keren zelfs. Ik weet het absoluut wel, maar op zo'n moment komt er kortsluiting in mijn hoofd.
Ik heb jaloerse achterdochtige vrouwen gehad, die waren nog wel een stapje erger, niet om mijn gedrag goed te praten.
Ik weet heel goed dat ik fout bezig ben en wil er zo graag van af en probeer het ook, soms lukt het mij om me en tijdje in te houden en te relativeren, en dan opeens val ik weer terug in mijn oude (destructieve??) gedrag..
Je realiseren dat de ander recht heeft op een eigen leven, vrienden en privacy.
Het stomme is dat ik de andere kant van de mediale ook weet en ervaren heb, meerdere keren zelfs. Ik weet het absoluut wel, maar op zo'n moment komt er kortsluiting in mijn hoofd.
Ik heb jaloerse achterdochtige vrouwen gehad, die waren nog wel een stapje erger, niet om mijn gedrag goed te praten.
Ik weet heel goed dat ik fout bezig ben en wil er zo graag van af en probeer het ook, soms lukt het mij om me en tijdje in te houden en te relativeren, en dan opeens val ik weer terug in mijn oude (destructieve??) gedrag..
