Psyche
alle pijlers
Wanneer stort ik in??? (borderline)
donderdag 26 april 2007 om 17:30
Hallo allemaal.
Ik ben een borderliner van 23. Ik weet al jaren dat ik borderline heb, en over het algemeen gaat het met ups en downs. Dit is altijd zo geweest, goeie periode, slechte periode, goeie periode, slechte periode, enz, enz.
Nu gaat het al zo lang goed met me, echt al dik 2,5 maand. Ik ben dit niet gewend. Word iedere dag vrolijk wakker, zit vol energie, stuiter hele dagen door en ben op en top gelukkig.
Wat is dan het probleem zullen jullie je afvragen??? Nou, het gaat TE goed, ik kan het niet geloven, en zit er bijna op te wachten tot ik weer instort. Tis niet dat ik er de hele dag mee bezig ben, maar vraag het me echt af. Kan niet geloven dat het goed blijft gaan.
Kuss kuss Gilly
vrijdag 29 juni 2007 om 22:48
Ik heb me wel aan mijn ouders gehecht maar sociale contacten op kleuterleeftijd waren moelijk. Mijn moeder vertelde me dat ik in een veilig hoekje ging zitten en in mijn eigen wereldje geraakte. Met andere kindjes kreeg ik geen contact want die deden allemaal dingen die ik eng vond. En dat de doktoren haar waarschuwde voor ontwikkelings achterstanden. Als dan ook borderline in je genen zit... soort optelsommetje denk ik.
vrijdag 29 juni 2007 om 22:50
Nee in mijn geval hadden mijn ouders niks door. Pas bij de dokter kwam het er uit. Ze vonden me een beetje vreemd dat wel en dachten inderdaad dat ik emotieloos was. Ik herkende ook geen gezichten en was ze vaak kwijt. Maar omdat ik hun eerste was, wisten ze niet echt beter. Er is geen alarmbelletje bij mn ouders afgegaan in ieder geval...
maandag 2 juli 2007 om 07:23
Hallo allemaal.
Het hele weekend niet kunnen schrijven, want me pc is thuis gecrashed. Vrijdag heerlijk geslapen, dik 12 uur. Zaterdag lekker wezen winkelen in amsterdam, 's Avonds wel een beetje laat gemaakt, met als gevolg dat ik zondag me bed neit uit wou komen. Hele dag beetje tv liggen kijken, veels te veel geblowd, om maar duf genoeg te blijven om in bed te blijven. Hierdoor natuurlijk 's avonds niet kunnen slapen, en dan toch maar weer aan de oxazepam. Het weekend begon zo goed, en t eindigde zo walgelijk gewoon. Ik baal van mezelf dat ik me niet uit bed heb kunnen trekken. Ik werk al zoveel, en dan verpest ik me vrije dag door nutteloos in bed te liggen, bleh!!!
Nou, vandaag redelijk begonnen, ben iig goed uitgerust. Vanmiddag wat bankzaken regelen, gaat niet lukken, aangezien mijn saldo al dik in de min staat, en ik nog zoveel rekeingen heb liggen. En dat helaas nog steeds allemaal van die kutscheiding van vorig jaar. Ben zo blij als dit straks allemaal over is. Normaal red ik het financieel wel, maar notarissen zijn nou eenmaal duur, net als taxaties. Ik ben het zat!!!!
maandag 2 juli 2007 om 08:20
Net gegoogled op de VERS-training die wat lijkt, lijkt me ook nog steeds wat, maar ik lees dat de trainig 20 weken duurt, en dat het sessies zijn van 2 1/2 uur. Wss op een vast dag in de week. Hoe kan ik dat dan combineren met me baan?? Ik werk 40 tot 50 uur per week, in wisseldienst. En ik ga per 1 augustus bij een andere wekgever werken, kan toch niet meteen vrij vragen, voor bijna een half jaar, voor een vaste dag in de week???
En ook ben ik bang dat de training neit gegeven word bij mij in de buurt. Ik zag dat de trainingen gegeven worden in Friesland en Twente. Ik woon vlakbij Amsterdam.
Het leek me echt iets positiefs om in therapie te gaan, maar ben bang dat het onmogelijk word. wat moet ik nou doen???
maandag 2 juli 2007 om 10:42
Je moet op een gegeven moment een keuze maken. Je kunt niet én zoveel werken én serieus een therapie volgen. Er zal dus werk afmoeten, dus moet je hierin voor jezelf opkomen, voor een gedeelte misschien de ziektewet ingaan, of misschien -als je het diep aan wilt pakken- even helemaal eruit. Ik zeg niet dat dit dé oplossing is, maar je zal ergens ruimte en tijd moeten maken.
Toen ik 20 was, volgde ik een hbo-opleiding. Ik ben er toen een half jaar uitgeweest, mede door een opname op de PAAZ. Het is erg moeilijk je bestaande leventje op te geven, maar op een gegeven moment moet je wel. Jij zult ook een keuze moeten maken, een voor jezelf moeten gaan kiezen; ga je zo door of ga je veranderen?
Toen ik 20 was, volgde ik een hbo-opleiding. Ik ben er toen een half jaar uitgeweest, mede door een opname op de PAAZ. Het is erg moeilijk je bestaande leventje op te geven, maar op een gegeven moment moet je wel. Jij zult ook een keuze moeten maken, een voor jezelf moeten gaan kiezen; ga je zo door of ga je veranderen?
maandag 2 juli 2007 om 10:50
Hee Jorinde,
Dank je voor je reactie. Als ik minder zou kunnen gaa werken, dan had ik dat allang gedaan. Maar ik heb een koophuis, t zal toch echt betaald moeten worden. En me huis opzeggen is geen optie, ben dakloos geweest, heb jarenlang gevochten voor me eigen plekje, ik kan me huis echt niet opzeggen.
En ik weet niet waar ik de tijd voor therapie vandaan moet halen. Ik wil wel, maar hoe dan???
maandag 2 juli 2007 om 12:25
He Gilly,
Je kunt je ook gedeeltelijk ziek melden hoor, bijv. voor 50%. Dan heb je nog steeds inkomen. Het is een keus inderdaad.
Als ik jou was zou ik eens googlen op de diverse GGZ-instelingen (mentrum, buitenamstel, ggz noord-holland noord, symfora in almere) in en rond Amsterdam: vast wel 1 daarvan die de Vers training aanbiedt.
groetjes Robin
Je kunt je ook gedeeltelijk ziek melden hoor, bijv. voor 50%. Dan heb je nog steeds inkomen. Het is een keus inderdaad.
Als ik jou was zou ik eens googlen op de diverse GGZ-instelingen (mentrum, buitenamstel, ggz noord-holland noord, symfora in almere) in en rond Amsterdam: vast wel 1 daarvan die de Vers training aanbiedt.
groetjes Robin
maandag 2 juli 2007 om 12:57
Ik begrijp dat het moeilijk voor je is, maar als je aan jezelf wilt werken, zul je ergens wat moeten schrappen. In goed overleg met de bedrijfsarts / UWV zal het best lukken voor een gedeelte de ziektewet in te gaan.
Overigens was het voor mij heel normaal om te reizen voor therapie. Ik heb jaren therapie gehad van een psychiater, maar ik moest wel 2½ uur reizen (fiets, trein, fiets) om van deur tot deur te komen. En dan aan het eind van de sessie ook weer hetzelfde eind terug naar huis. Ik had het dan wel helemaal gehad die dag. Je moet het er voor over hebben. Wil je geholpen worden, en vind je een therapie / therapeut die goed is voor jou, dan ga je ervoor en worden werk / verplichtingen even ondergeschikt en moet je ook bereid zijn ervoor te reizen. Tenminste, dat is mijn instelling.
Overigens was het voor mij heel normaal om te reizen voor therapie. Ik heb jaren therapie gehad van een psychiater, maar ik moest wel 2½ uur reizen (fiets, trein, fiets) om van deur tot deur te komen. En dan aan het eind van de sessie ook weer hetzelfde eind terug naar huis. Ik had het dan wel helemaal gehad die dag. Je moet het er voor over hebben. Wil je geholpen worden, en vind je een therapie / therapeut die goed is voor jou, dan ga je ervoor en worden werk / verplichtingen even ondergeschikt en moet je ook bereid zijn ervoor te reizen. Tenminste, dat is mijn instelling.
maandag 2 juli 2007 om 13:18
Fleurtje, ik snap dat dat zo overkomt, maar dat is het echt niet. Heb dit weekend veel nagedacht, en ben er achter dat ik wss toch wel therapie nodig hebt. En het koste me echt moeite om dit toe te geven. Maar ja, zit toch met de bezwaren, ik begin per 1 augustus met een nieuwe baan. Als ik me dan, zoals Robin zei, voor 50% ziek meld, weet ik zeker dat ik er na een half jaar weer uit lig. En juist me werk is hetgene waardoor ik me nog redelijk 'normaal' voel. Ik wil me baan, en me huis al helemaal niet kwijt.
Dus ik ben nu juist aan t kijken wat de mogelijkheden wel zijn. Wil vrijdag zowiezo naar de HA, als ie dan aanwezig is, zodat ik met hem samen kan kijken wat de mogelijkheden zijn.
Ik wil echt wel, maar weet niet hoe!!
maandag 2 juli 2007 om 18:37
Als je in wisseldiensten werkt, staat hoogstwaarschijnlijk wel in jouw CAO dat je recht hebt op een verenigings-dagdeel. Dat is een vast dagdeel in de week dat je vrij bent. Als je een beetje handig indeelt (bv een middag en dan halverwege de middag therapie plannen en 's avonds in 'eigen' tijd naar huis reizen) kom je dus een heel eind.
Ik heb sterk het idee dat je een slag moet maken in het denken. Je stelt jezelf een doel (therapie volgen) en dan eens kijken naar de mogelijkheden ipv de onmogelijkheden zoals werk, koophuizen, tijd etc etc etc. En ook duurt niet elke therapie 2 1/2 uur, je zult toch eerst eens moeten inventariseren welk soort therapie jouw past, waar je gemotiveerd voor bent. Misschien daar eens over praten met de ha? En als je echt bang bent om je baan krijt te raken zul je de therapie moeten uitstellen. Misschien niet hetmeest handig maar je ploetert volgens mij al heel wat jaren voort dus dat half jaar moet je jezelf ook nog wel kunnen oppeppen, denk ik zo?
Ik heb sterk het idee dat je een slag moet maken in het denken. Je stelt jezelf een doel (therapie volgen) en dan eens kijken naar de mogelijkheden ipv de onmogelijkheden zoals werk, koophuizen, tijd etc etc etc. En ook duurt niet elke therapie 2 1/2 uur, je zult toch eerst eens moeten inventariseren welk soort therapie jouw past, waar je gemotiveerd voor bent. Misschien daar eens over praten met de ha? En als je echt bang bent om je baan krijt te raken zul je de therapie moeten uitstellen. Misschien niet hetmeest handig maar je ploetert volgens mij al heel wat jaren voort dus dat half jaar moet je jezelf ook nog wel kunnen oppeppen, denk ik zo?
woensdag 4 juli 2007 om 07:05
@Suus, ik zal me CAO er eens op nalezen, als dat echt zo is, dan is het probleem opgelost.
@Fleurtje, jij bent zeker nooit dakloos geweest, wat een domme opmerking zeg. Tuurlijk, verkoop je huis, ga op straat wonen en begin dan je therapie. Zal vast helpen in die situatie. En begin nou niet dat ik een huis moet huren. Was niet voor niets dakloos, de wachttijden zijn zo extreem lang, ik krijg geen huurhuis. Je zal vast uit ervaring spreken, maar denk wel ff na voor je wat zegt!!
