Psyche
alle pijlers
Was kinderen opsluiten vroeger normaal?
woensdag 8 mei 2024 om 03:51
Ik herinner me opeens dat mijn siblings en ik toen we klein waren regelmatig opgesloten werden op onze kamers. So wie so in de nacht, 1 van mijn siblings so wie so ook regelmatig overdag. Dit was dan met een kettingkje met schuifje (zoals je vaak als extra bescherming ziet op de voordeur) op de slaapkamerdeuren en op de deur naar de hal met de kinderslaapkamers - mijn ouders sliepen op een compleet andere plek in het huis.
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
donderdag 9 mei 2024 om 20:14
Goed antwoord op je moeder!Kuzu schreef: ↑09-05-2024 18:37Ohhh ja de deur op slot van de badkamer.
Daar deed mijn moeder ook heel raar over.
Enerzijds was ze enorm preuts, ik heb ook geen fatsoenlijke voorlichting over sex of menstruatie ofzo gehad.
Weet nog dat ik een keer tampons zag liggen en dacht dat het nieuwe lipstick van Yves Rocher was.
Maarja die badkamerdeur dus.
Mijn zus deed die altijd op slot maar dat was nogal een stroef slot dus gehorig.
Werd m'n moeder elke keer zo kwaad. Wat een onzin en er was toch niks te zien. Werden we een beetje belachelijk gemaakt met ons puberlichaam.
Ze werd ook geirriteerd als we snachts de wc doortrokken.
Toen mn vader en ik een keer buikgriep hadden had zij de dag erna migraine omdat ze niet kon slapen, omdat wij dus de wc 'de hele tijd' aan het doortrekken waren.
Toen vroeg ik nog of ze liever had dat we het hadden laten liggen
6
Je pense donc je suis
donderdag 9 mei 2024 om 20:18
donderdag 9 mei 2024 om 21:31
Oh wat erg! Ik zou daar denk ik toch wat van zeggen. Dan maar een heftig gesprek. Zij hoort dit niet te doen en jou te respecteren.Hupsel schreef: ↑09-05-2024 17:21Oh wauw. Dus wat je ook doet, het is nooit goed….
Ik ben van 1975, stukje ouder en geen spiritueel geneuzel gelukkig. Maar nog steeds; als mijn moeder bij mij binnenstapt gaat ze direct benoemen wat er allemaal niet goed is en wat ik zou móeten doen. Het is nooit gewoon fijn of vrij of hoe je het ook wil noemen.
Als ik weet dat ze komt, zorg ik dat het huis spin en span is. Vervolgens klimt ze op de bank om een schilderij recht te hangen. En opent mijn vuilnisbak en haalt er uit wat volgens haar er niet in hoort of bijvoorbeeld een stuk oud brood dat ‘prima is voor de vogeltjes in de tuin’.
donderdag 9 mei 2024 om 21:47
Pindakaasjes schreef: ↑09-05-2024 08:11Ik vind trouwens dat mijn moeder wel eens sadistische trekjes had. Onder de noemer: "daar worden jullie hard van!" En "dat is normaal!"
Ik weet nog dat we op een dag gepiep uit de voorraadkast hoorde komen. We troffen onze poes aan met 4 kleintjes.
Het was een enorme verrassing, we wisten niet dat ze zwanger was en uiteraard zwaar verliefd en onder de indruk, hingen we boven die 4 prachtige, pasgeboren kitlens die luid piepende een tepel zochten bij moeder, en ondertussen driftig schoongelikt werden.
Mijn moeder keek geïrriteerd, pakte een grote emmer, vulde deze met water en zei dat we weg moesten gaan. Dat deden we niet, waarna we er getuige van mochten zijn hoe de kittens één voor één van de tepel losgetrokken werden, en verzopen werden in die emmer. Daarna gingen ze door de wc.
Weet nog goed dat een van mijn zussen, met de vingers in de oren naar buiten stierde en riep: "nee, nee! Moordenaar!"
Mijn moeder negeerde dit gewoon.
"Stel je niet aan zeg!"
S'avonds werd er aan tafel heel lacherig over gedaan. Drama om een paar kitlens! Kom nou zeg! Er zijn er genoeg van!
En dan een grote speklap op je bord gekwakt krijgen met de opmerking: "vind je het voor dit varkentje ook zo zielig?"
Nóóit begrepen waarom mijn moeder veel kinderen wenste, echt niet!
Om meer slachtoffers te kunnen maken ofzo?
onbegrijpelijk! Jouw moeder had toch echt wel en psychische afwijking als ik dit zo lees. Dat is geen normaal gedrag! Zoiets raak je toch nooit neer kwijt van je netvlies? Dikke knuffel voor jou
donderdag 9 mei 2024 om 21:52
Wat ik me ook altijd nog afvroeg, wisten jullie ouders ook altijd van de andere ouder wat er gebeurde? Bij mij dacht ik altijd van wel. Maar er staat me altijd nog iets bij van dat dat blijkbaar niet zo was.
Graag niet quoten: vanaf het moment dat ik een bijbaantje mocht hebben, had ik dat altijd. Niks mis mee natuurlijk, maar vanaf dat moment werd er ook niks extra's meer voor mij betaald. Betaalde ik alles zelf (wat ik toen kon/moest betalen als in kleding, spullen voor mezelf, maandverband, dat soort dingen en vanaf m'n18e ook zorgverzekering, studie, alles). Heel af en toe kreeg ik via familie tweedehands kleding.
Maar daardoor had ik dus regelmatig kleding of schoenen ofzo die wat kapot gingen, te versleten begonnen te raken. Zo ook broeken die dan bij de binnenkant van m'n dijen zo dun werden en waar dan gaten zeg maar in kwamen. Meestal wist ik zo te zitten dat dat niet gezien werd. Maar op een gegeven moment waren we een keer ergens en zag mijn vader dat wel. Die moest er om lachen en vroeg waarom ik niet een andere broek aandeed. Dus ik zei dat ik daar nu geen geld voor had. Waarop hij vroeg of mijn moeder dat niet voor me regelde of een keer met me kocht. Daar reageerde ik toen niet echt op, want ik was daar zo verbaasd over. Ik snapte niet dat hij niet wist dat ik dat zelf allemaal deed. Alsof ze dat niet onderling besproken hadden ofzo.
Ik heb overigens wel eens geprobeerd vroeger te bespreken. Bijvoorbeeld alle klappen die we kregen. Ik wist vrij snel dat te voorkomen door zo sociaal wenselijk mogelijk te doen. Maar bij de anderen lukte dat niet zo. Dus ik zag ook hoe zij regelmatig best hard geslagen enzo werden. Een paar keer zo heftig dat ik bang was dat diegene misschien wel bewusteloos of erger was.
Maar dat herinnerden zij zich absoluut niet zo.
Graag niet quoten: vanaf het moment dat ik een bijbaantje mocht hebben, had ik dat altijd. Niks mis mee natuurlijk, maar vanaf dat moment werd er ook niks extra's meer voor mij betaald. Betaalde ik alles zelf (wat ik toen kon/moest betalen als in kleding, spullen voor mezelf, maandverband, dat soort dingen en vanaf m'n18e ook zorgverzekering, studie, alles). Heel af en toe kreeg ik via familie tweedehands kleding.
Maar daardoor had ik dus regelmatig kleding of schoenen ofzo die wat kapot gingen, te versleten begonnen te raken. Zo ook broeken die dan bij de binnenkant van m'n dijen zo dun werden en waar dan gaten zeg maar in kwamen. Meestal wist ik zo te zitten dat dat niet gezien werd. Maar op een gegeven moment waren we een keer ergens en zag mijn vader dat wel. Die moest er om lachen en vroeg waarom ik niet een andere broek aandeed. Dus ik zei dat ik daar nu geen geld voor had. Waarop hij vroeg of mijn moeder dat niet voor me regelde of een keer met me kocht. Daar reageerde ik toen niet echt op, want ik was daar zo verbaasd over. Ik snapte niet dat hij niet wist dat ik dat zelf allemaal deed. Alsof ze dat niet onderling besproken hadden ofzo.
Ik heb overigens wel eens geprobeerd vroeger te bespreken. Bijvoorbeeld alle klappen die we kregen. Ik wist vrij snel dat te voorkomen door zo sociaal wenselijk mogelijk te doen. Maar bij de anderen lukte dat niet zo. Dus ik zag ook hoe zij regelmatig best hard geslagen enzo werden. Een paar keer zo heftig dat ik bang was dat diegene misschien wel bewusteloos of erger was.
Maar dat herinnerden zij zich absoluut niet zo.
donderdag 9 mei 2024 om 22:10
Dit vind ik ook heftig! Jeetje, dan denk je als kind toch dat je alleen op de wereld bent! En dat ze nooit meer terugkomen en niet van je houden.Hupsel schreef: ↑08-05-2024 12:49Opsluiten kan ik me niet meer zo goed herinneren. Wel uit de auto gezet worden. De eerste keer dat ik me kan herinneren was ik een jaar of vier. Auto langs de kant van de weg, uit de auto worden gezet en ouders reden dan weg. Om vervolgens 30 meter verder weer te stoppen en dan moest ik naar de auto rennen, mocht er weer in en werd doodgezwegen. Als ik vroeg wat ik dan gedaan had, herhaalde het ritueel zich. Dit is heel vaak voorgekomen, de laatste keer toen ik 29(!) was. Sinds de puberteit kon ik me er niet meer druk om maken.
Wel heb ik altijd het idee gehad dat ik vast een heel lastig kind was, dat ze dat deden. Pas nu komt het besef dat ik dat niet was. Ik ben enig kind en heel stil en rustig. Het waren mijn ouders die dit deden, niet ik.
Ik heb zelf kinderen en heb ze nooit uit de auto gezet en het ook nooit overwogen.
donderdag 9 mei 2024 om 22:26
Jahallo, wat heftig.
Bij mij was het wel een heel raar beeld van mijn financieen en ook wel financieel misbruik.
Ik had een bijbaantje waarbij ik 'goudgeld' verdiende, dat was dus 80 gulden, omgerekend zo'n 40 euro, per maand.
Gelijk alles stopgezet van beide kanten.
En continu opmerkingen over dat het toch wel veel geld was, de man van mijn moeder die geld vroeg etc.
Ik had ooit eens met een vriendin ik geloof 200 gulden gevonden. De agent had een deal: als er een bepaalde dag niemand voor was geweest, mochten we het houden.
Dat was dus een heel drama want ik moest dat geld eigenlijk afgeven aan de man van mijn moeder want 'ik had al zoveel geld'.
Echt fysieke vechtpartij om dat geld.
Ik woonde vanaf mijn 15e op mezelf en heb heel weinig tot geen geld gekregen. Alleen soms, als een ander wat verbaasd reageerde kreeg ik bijv een jaar schoolboeken ofzo.
Er was me een mythische spaarrekening beloofd, die bleek er niet te zijn want ik had het niet nodig.
Er hing de hele tijd een sfeer van 'surebaby het luxepoppetje' maar aan de andere kant commentaar op de 'dump' waar ik leefde en opmerkingen dat andere meisjes van mijn leeftijd reisden, zich anders kleedden, veel betere keuzes maakten.
En dan siblings die aan de ene kant door rare woonsituaties maanden bij mij bivakkeerden inclusief verzoeken om clubjes etc voor een keertje te betalen, maar wel alles betaald kregen op andere momenten en heel dure spullen kregen.
Mijn man had trouwens hetzelfde, heel erg meten met twee maten.
Het erge is dat we beiden dit van de ander wel zagen, maar van onszelf niet.
Bij mij was het wel een heel raar beeld van mijn financieen en ook wel financieel misbruik.
Ik had een bijbaantje waarbij ik 'goudgeld' verdiende, dat was dus 80 gulden, omgerekend zo'n 40 euro, per maand.
Gelijk alles stopgezet van beide kanten.
En continu opmerkingen over dat het toch wel veel geld was, de man van mijn moeder die geld vroeg etc.
Ik had ooit eens met een vriendin ik geloof 200 gulden gevonden. De agent had een deal: als er een bepaalde dag niemand voor was geweest, mochten we het houden.
Dat was dus een heel drama want ik moest dat geld eigenlijk afgeven aan de man van mijn moeder want 'ik had al zoveel geld'.
Echt fysieke vechtpartij om dat geld.
Ik woonde vanaf mijn 15e op mezelf en heb heel weinig tot geen geld gekregen. Alleen soms, als een ander wat verbaasd reageerde kreeg ik bijv een jaar schoolboeken ofzo.
Er was me een mythische spaarrekening beloofd, die bleek er niet te zijn want ik had het niet nodig.
Er hing de hele tijd een sfeer van 'surebaby het luxepoppetje' maar aan de andere kant commentaar op de 'dump' waar ik leefde en opmerkingen dat andere meisjes van mijn leeftijd reisden, zich anders kleedden, veel betere keuzes maakten.
En dan siblings die aan de ene kant door rare woonsituaties maanden bij mij bivakkeerden inclusief verzoeken om clubjes etc voor een keertje te betalen, maar wel alles betaald kregen op andere momenten en heel dure spullen kregen.
Mijn man had trouwens hetzelfde, heel erg meten met twee maten.
Het erge is dat we beiden dit van de ander wel zagen, maar van onszelf niet.
donderdag 9 mei 2024 om 23:23
Onee ik gun mezelf alles.Jahallo222 schreef: ↑09-05-2024 22:35Bizar zeg Surebaby. Klinkt ook erg onveilig.
Ik heb nu nog steeds moeite met dingen voor mezelf kopen. Zal nooit dure kleding kopen. En als ik al iets voor mezelf koop, dan kost me dat eeuwen om te bedenken of dat wel echt kan/mag.
Ik heb geen echt dure smaak maar ik heb vooral veel.
Ik heb toen ik jonger was een vriendin gehad met een soortgelijke achtergrond. Zij was juist van het 'er elke dag op je leukst uitzien' en dat heb ik wel een beetje overgenomen.
Ik kwam vanuit dat huishouden terecht in de clubscene en vind het fantastisch, mezelf helemaal opnieuw uitgevonden met leuke kleding, ik kreeg ook weleens wat. Enorme egoboost was dat.
donderdag 9 mei 2024 om 23:37
Ik kan dit soort dingen amper geloven kwam vroeger bij n vriendin over de vloer. Die moeder had wel vaak ongelukjes valpartijen bot breuken blauwe plekken .nooit iets in de gaten gehad .Jaren later heeft ze mij eens verteld dat die vader haar zo sloeg .ook de kinderen mishandelde hij .En tegen mij altijd heel aardig en popy jopie doen .Weet nog wel dat hij elke vriend van zijn dochters afkraakte en tegen mij op n gegeven moment ook begon over iemand waar ik mee omging dat die kerel niet goed genoeg voor mij was.
Ik ben daar zo zachtjes aan weggebleven maar vraag mij wel eens af wat ik gedaan had als ik geweten had wat ik nu weet.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
donderdag 9 mei 2024 om 23:37
Ik kan dit soort dingen amper geloven kwam vroeger bij n vriendin over de vloer. Die moeder had wel vaak ongelukjes valpartijen bot breuken blauwe plekken .nooit iets in de gaten gehad .Jaren later heeft ze mij eens verteld dat die vader haar zo sloeg .ook de kinderen mishandelde hij .En tegen mij altijd heel aardig en popy jopie doen .Weet nog wel dat hij elke vriend van zijn dochters afkraakte en tegen mij op n gegeven moment ook begon over iemand waar ik mee omging dat die kerel niet goed genoeg voor mij was.
Ik ben daar zo zachtjes aan weggebleven maar vraag mij wel eens af wat ik gedaan had als ik geweten had wat ik nu weet.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
donderdag 9 mei 2024 om 23:41
Ik kan me herinneren dat mijn broertje niet fatsoenlijk at volgens mijn ouders en dan werd hij vastgebonden met een touw en tape aan stoel en tafel.
Of we werden met het eten naar boven gestuurd en dan gingen we daar maar alleen eten of zonder eten naar bed. Ik ging dan uit pure kwaadheid zo asociaal mogelijk eten. Maar dat was zo lollig ook niet dan, dus dan stopte ik maar weer.
Mijn moeder kwam altijd gigantisch laat haar bed uit. Soms deed ze moeite haar bed uit te komen als wij tussen de middag, uurtje of 12, thuiskwamen, maar meestal bleef ze liggen. Op èèn van die middagen heeft ze eens een bord op mijn hoofd kapot geslagen, omdat ik iets misdaan had. Mijn stiefvader heeft me eens bijna van de trap gegooid, wat me een gekneusde arm heeft opgeleverd. Ik weet nog dat ik daarover heb moeten liegen tegen de dokter. Ze hadden losse handjes.
Ik ben meerdere keren weggelopen. Als ik dan aan het eind van de dag toch maar weer terugkwam, werd dat doodgezwegen. Gewoon doen alsof het nooit gebeurd was. Op mijn 16e liep ik definitief weg.
Toen ik 18 was, op mezelf woonde vanuit een pleeggezin. Maar nog wel op de middelbare school zat en niet rondkwam en dus zelfs een beetje bijstand kreeg. Toen heeft mijn moeder het contact met mij verbroken. Iedereen wist dat, behalve ik. Dus ik heb dagen op verschillende tijdstippen van de dag bij de receptie van mijn middelbare school gevraagd of ik mijn moeder mocht bellen. Omdat ik geen geld had voor een eigen telefoon. Mijn moeder nam nooit op. Dat en de keren dat ze me als jonger meisje in de steek heeft gelaten, heeft tot op de dag van vandaag schade gemaakt. Zodra iemand vaker niet opneemt, terwijl ik die verwachting wel heb, geeft mij angst. Verbreekt die persoon het contact?
Of we werden met het eten naar boven gestuurd en dan gingen we daar maar alleen eten of zonder eten naar bed. Ik ging dan uit pure kwaadheid zo asociaal mogelijk eten. Maar dat was zo lollig ook niet dan, dus dan stopte ik maar weer.
Mijn moeder kwam altijd gigantisch laat haar bed uit. Soms deed ze moeite haar bed uit te komen als wij tussen de middag, uurtje of 12, thuiskwamen, maar meestal bleef ze liggen. Op èèn van die middagen heeft ze eens een bord op mijn hoofd kapot geslagen, omdat ik iets misdaan had. Mijn stiefvader heeft me eens bijna van de trap gegooid, wat me een gekneusde arm heeft opgeleverd. Ik weet nog dat ik daarover heb moeten liegen tegen de dokter. Ze hadden losse handjes.
Ik ben meerdere keren weggelopen. Als ik dan aan het eind van de dag toch maar weer terugkwam, werd dat doodgezwegen. Gewoon doen alsof het nooit gebeurd was. Op mijn 16e liep ik definitief weg.
Toen ik 18 was, op mezelf woonde vanuit een pleeggezin. Maar nog wel op de middelbare school zat en niet rondkwam en dus zelfs een beetje bijstand kreeg. Toen heeft mijn moeder het contact met mij verbroken. Iedereen wist dat, behalve ik. Dus ik heb dagen op verschillende tijdstippen van de dag bij de receptie van mijn middelbare school gevraagd of ik mijn moeder mocht bellen. Omdat ik geen geld had voor een eigen telefoon. Mijn moeder nam nooit op. Dat en de keren dat ze me als jonger meisje in de steek heeft gelaten, heeft tot op de dag van vandaag schade gemaakt. Zodra iemand vaker niet opneemt, terwijl ik die verwachting wel heb, geeft mij angst. Verbreekt die persoon het contact?
vrijdag 10 mei 2024 om 07:39
Wat een nare herinneringen allemaal. Een verrotte jeugd heeft zoveel impact op je verdere leven. Het maakt me verdrietig dat er zoveel forummers zijn hier die een probleemjeugd hadden. Maar ook mooi en goed om het hier te delen en erkenning te krijgen. Je bent er niet alleen mee, dat maakt dit topic wel duidelijk.
voor iedereen die ermee kampt of mee te maken heeft gehad.
voor iedereen die ermee kampt of mee te maken heeft gehad.
vrijdag 10 mei 2024 om 08:48
PetiteChérie schreef: ↑09-05-2024 21:47onbegrijpelijk! Jouw moeder had toch echt wel en psychische afwijking als ik dit zo lees. Dat is geen normaal gedrag! Zoiets raak je toch nooit neer kwijt van je netvlies?
Dikke knuffel voor jou
Dankjewel
, en ja, ik geloof ook wel dat mijn moeder psychische problemen had.Ik zou er echt een boek zo dik als de Bijbel over kunnen schrijven.
Één van mijn zusjes heeft via school ooit een keer een soort doorverwijzing naar een psycholoog gekregen. Dit werd door mijn moeder pertinent verboden. "Je gaat niet bij een zieleknijper zitten! Ze praten je van alles aan! Vooral dat je slechte ouders hebt!" En daar was de kous dan mee af. Want echt niet dat we tegen moeders wil durfde in te gaan. Er was in die tijd echt veel minder zicht en minder aandacht voor dit soort dingen denk ik.
Ooit durfde ik een keer een tante van me in vertrouwen te nemen, en vertelde ik over de dingen die thuis gebeurde. Waarop ze een beetje lacherig antwoorden: "jahaa, maar jullie moeten ook gewoon gehoorzame, lieve kindertjes zijn hé! Dan krijg je daar vanzelf een leuke, lieve moeder voor terug!"
Ze snapte er duidelijk niks van en legde het gewoon naast zich neer.
Dat heb ik heel erg gevonden, de wetenschap dat zelfs mijn peetmoeder en wettelijk voogd, me niet geloofde of van plan was te helpen. Dat voelde intens eenzaam en tja, dan waren wij misschien toch inderdaad een stelletje rot kinderen?
vrijdag 10 mei 2024 om 09:06
frambozentaartje schreef: ↑09-05-2024 08:06Wat Surebaby schrijft - dat je ouders sommige andere ouders afkeurden op hun opvoedmethoden en tegelijkertijd zelf rare dingen deden die 'minder erg' waren, dan denk ik, ja verrek dat gebeurde bij mij thuis ook en wat een mindfuck is dat.
En dat vind ik het fijne van dit soort topics, ik word toch met m'n kop uit het zand getrokken.
Dat voel ik ook.
Ik ben gisteren bewust even gestopt met meelezen en reageren. Want een topic als deze legt toch oude wonden weer bloot.
Ik heb op dit forum al vaker geschreven over mijn jeugd en met name mijn moeder. Vaak vroeg ik niet gequote te worden en verwijderde ik mijn verhalen na enige tijd weer. Vanuit een soort gevoel van schuld en verraad. Maar dat heb ik nu niet meer!
En dat vind ik best een overwinning van mezelf. Dit is wat er gebeurd is, dit is wat mij (ons) aangedaan is! Punt!
En door mijn eigen verhalen te wissen, stop ik het nota bene zelf weer in die doofpot.
Bang herkent te worden? Nee, niet meer!
Ik ben klaar met verstoppertje spelen.
vrijdag 10 mei 2024 om 10:24
vrijdag 10 mei 2024 om 12:07
Ik lees hier dat een paar sexuel zijn misbruikt. Mij is het ook overkomen maar niet door familie. Op mijn 12e was ik 3 weken op vakantie in Schotland om beter Engels te leren. Ik had een leuke tijd totdat de gastheer de laatste dagen aan me ging zitten. De laatste dag eindigde naar. Ben niet verkracht maar laat het ff verder in het midden wat hij gedaan heeft. Ik vertelde het meteen aan zijn vrouw die zei dat ik loog en ze wilde me s'nachts met het vliegtuig naar huis sturen,waarschijnlijk in een opwelling gezegd. Ik kreeg verwijten aan mijn hoofd geslingerd en de gastheer zei "If you stop lying I will forgive you." De gastheer en de vrouw kregen ruzie. Denk ook dat die vrouw van hem zat te twijfelen aan zijn onschuld en niet wist hoe te reageren. Ik zat daar maar te huilen. En de 15-jarige zoon zat daar machteloos naast en zijn vrouw was in shock. Zelf met mijn moeder gebeld die toen zwanger was van mijn broer. Ben toch pas de dag daarop naar huis gevlogen. Mijn familie heeft me serieus genomen en ik kreeg psychiatrische hulp. Uit gebrek aan bewijs kreeg de vent geen straf.
Niet kwoten! Ik hoop dat het okay is dat ik dit deel. Had net als anderen behoefte eraan om zoiets te delen. Aangezien het meer mensen is overkomen durfde ik eindelijk om ook eens de stap te zetten om ervoor uit te komen.
En ondanks dat dit een treurige gebeurtenis is zo heb ik geaccepteerd dat dit deel uitmaakt van mijn leven maar het heeft lang geduurd totdat ik zo ver was. Ik ga me hiervoor ook niet verstoppen en schaam me ook niet meer. Het is niet mijn schuld.
Niet kwoten! Ik hoop dat het okay is dat ik dit deel. Had net als anderen behoefte eraan om zoiets te delen. Aangezien het meer mensen is overkomen durfde ik eindelijk om ook eens de stap te zetten om ervoor uit te komen.
En ondanks dat dit een treurige gebeurtenis is zo heb ik geaccepteerd dat dit deel uitmaakt van mijn leven maar het heeft lang geduurd totdat ik zo ver was. Ik ga me hiervoor ook niet verstoppen en schaam me ook niet meer. Het is niet mijn schuld.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 20-05-2024 17:47
21.00% gewijzigd
Je pense donc je suis
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
