Psyche
alle pijlers
Was kinderen opsluiten vroeger normaal?
woensdag 8 mei 2024 om 03:51
Ik herinner me opeens dat mijn siblings en ik toen we klein waren regelmatig opgesloten werden op onze kamers. So wie so in de nacht, 1 van mijn siblings so wie so ook regelmatig overdag. Dit was dan met een kettingkje met schuifje (zoals je vaak als extra bescherming ziet op de voordeur) op de slaapkamerdeuren en op de deur naar de hal met de kinderslaapkamers - mijn ouders sliepen op een compleet andere plek in het huis.
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
zondag 14 juli 2024 om 10:45
Hier ook zo. Hoeveel geweld ik mijn moeder wel niet heb aangedaan door haar "uitingen van liefde" af te weren. Bijna constant, dagelijks. Zij lag waarschijnlijk wakker zich af te vragen waarom haar dochter haar niet lief leek te vinden.
Toen ik 3 of 4 was huilde ik al niet meer om een verkeerd cadeau. Ik huilde alleen in mijn kamer. Ik weet nog dat ik zo tjokvol woede en frustratie zat, en toen was ik pas heel klein. Ik had denkbeeldige vriendjes en redders om me heen. Zelf ben ik alles gaan inslikken en duurde het dik 20 jaar voordat ik het terug vond. Mijn moeder is nog verdrietig om dit moeilijke afstandelijke meisje dat haar niet meer wil zien, en ze weet niet waarom.
Ze zei altijd wel dat ze trots op me was, maar in de band tussen ons was ze bijna uitsluitend emotioneel koud en afwezig en creëerde ze drama, wat ik natuurlijk achteraf pas ben gaan inzien, dat dat het is. Ik MOET het moeilijke kind zijn zodat zij niet naar haar pijn hoeft. En ergens begrijp ik dat ook wel, ik weet niet of ze dat zou overleven.
Toen ik 3 of 4 was huilde ik al niet meer om een verkeerd cadeau. Ik huilde alleen in mijn kamer. Ik weet nog dat ik zo tjokvol woede en frustratie zat, en toen was ik pas heel klein. Ik had denkbeeldige vriendjes en redders om me heen. Zelf ben ik alles gaan inslikken en duurde het dik 20 jaar voordat ik het terug vond. Mijn moeder is nog verdrietig om dit moeilijke afstandelijke meisje dat haar niet meer wil zien, en ze weet niet waarom.
Ze zei altijd wel dat ze trots op me was, maar in de band tussen ons was ze bijna uitsluitend emotioneel koud en afwezig en creëerde ze drama, wat ik natuurlijk achteraf pas ben gaan inzien, dat dat het is. Ik MOET het moeilijke kind zijn zodat zij niet naar haar pijn hoeft. En ergens begrijp ik dat ook wel, ik weet niet of ze dat zou overleven.
zondag 14 juli 2024 om 12:39
@Avocadeau
en
@Nana_Mouskouri
Dat was ontzettend mindfuck van jullie ouders.
Iets veel duurders kopen dan gevraagd, want dan moet je 'extra dankbaar' zijn of precies het tegenovergestelde kopen van wat je vroeg, want 'dat wilde je toch graag?'
@bijtie
Ja, ik was ook zo'n 'moeilijk en onhandelbaar kind'. En zo ondankbaar, ook...
Mijn moeder en stiefvader hebben drie keer op onze huisdieren gepast in de vakanties, want we hadden niemand anders om te vragen toen.
De laatste keer kwamen we thuis en toen waren onze favoriete cd's en dvd's weg. Een dag later gingen wij de sleutel halen en wat troffen we aan bij mijn ouders.. Mijn cd's werden als onderzetters gebruikt. Ik werd kwaad en vroeg waarom ze dat deden. Het antwoord van mijn stiefvader: 'Het is toch maar van jou.'
De cd's waren zo beschadigd dat ik ze opnieuw heb moeten kopen.
De dvd's waren uitgeleend aan een buurman, want die ging ze branden en verkopen. Wij hebben geëist dat ze terugkwamen en toen waren wij de vuile egoïsten die andere mensen nooit iets gunde. WTF!
en
@Nana_Mouskouri
Dat was ontzettend mindfuck van jullie ouders.
Iets veel duurders kopen dan gevraagd, want dan moet je 'extra dankbaar' zijn of precies het tegenovergestelde kopen van wat je vroeg, want 'dat wilde je toch graag?'
@bijtie
Ja, ik was ook zo'n 'moeilijk en onhandelbaar kind'. En zo ondankbaar, ook...
Mijn moeder en stiefvader hebben drie keer op onze huisdieren gepast in de vakanties, want we hadden niemand anders om te vragen toen.
De laatste keer kwamen we thuis en toen waren onze favoriete cd's en dvd's weg. Een dag later gingen wij de sleutel halen en wat troffen we aan bij mijn ouders.. Mijn cd's werden als onderzetters gebruikt. Ik werd kwaad en vroeg waarom ze dat deden. Het antwoord van mijn stiefvader: 'Het is toch maar van jou.'
De cd's waren zo beschadigd dat ik ze opnieuw heb moeten kopen.
De dvd's waren uitgeleend aan een buurman, want die ging ze branden en verkopen. Wij hebben geëist dat ze terugkwamen en toen waren wij de vuile egoïsten die andere mensen nooit iets gunde. WTF!
zondag 14 juli 2024 om 12:40
Ik vind dit allemaal enorm herkenbaar. Mijn ouder had een nare jeugd, met mishandeling, verslaving en verwaarlozing en besloot vervolgens hetzelfde te doen. Maar omdat wij veel minder vaak fysiek mishandeld werden, hadden wij een veel betere jeugd in ouders ogen. Vaak had ik liever klappen dan het urenlange afbreken van mijn zelfvertrouwen, maar ik moest vooral blij zijn dat ik zo goed opgevoed werd. Gelukkig besloot stiefouder wel te slaan, zodat ik uiteindelijk een combinatie had.
Mensen zijn soms verbaasd dat ik niet zo'n goede band heb met mijn sibling, aangezien we samen die ellende overleefd hebben. Maar we hebben helemaal geen band. Sibling was het mooie, knappe, sprankelende kind, dat iedereen leuk vond. Ik was ingewikkeld, ongemakkelijk en veel te slim en vooral geschikt voor de parentificatie.
Sibling kan daar niks aan doen, maar het contact is een soort litteken dat ik liever met rust laat.
Mensen zijn soms verbaasd dat ik niet zo'n goede band heb met mijn sibling, aangezien we samen die ellende overleefd hebben. Maar we hebben helemaal geen band. Sibling was het mooie, knappe, sprankelende kind, dat iedereen leuk vond. Ik was ingewikkeld, ongemakkelijk en veel te slim en vooral geschikt voor de parentificatie.
Sibling kan daar niks aan doen, maar het contact is een soort litteken dat ik liever met rust laat.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 14 juli 2024 om 12:43
En avocadeau, ik herken die schuldigheid zo goed. Schuldig over alles, wat een kutgevoel. Als ik wat minder moeilijk zou doen, dan zou het voor iedereen makkelijk zijn. En dat mantra, dat raak ik niet kwijt. Het zorgt er ook op mijn werk voor dat ik nog steeds mijn grenzen niet bewaak en overal ja tegen zeg.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 14 juli 2024 om 15:47
Hier idd ook nog overal schuld.
En moeilijke band met siblings omdat zij wel leuk lief en aardig waren.
Ik was inderdaad moeilijk, slecht, ondankbaar.
Blij en dankbaar dat ze zoveel moeite in me stopte, dat ik zo goed opgevoed werd inderdaad.
Bronte, ik vraag het liefst niets aan mijn ouders. En met dieren of jonge kinderen laat ik ze niet alleen. Mijn huis wil ik ze niet in zonder dat ik er ben.
Ze hebben helaas wel de sleutel ondertussen (ooit eens van/met een kind, lang verhaal) maar die durf ik niet terug te vragen.
Lullig, schuldig. Hoort niet. Ondankbaar, en slaat ook nog eens nergens op, want ze zijn toch hartstikke lief en hebben het beste met me voor.
En moeilijke band met siblings omdat zij wel leuk lief en aardig waren.
Ik was inderdaad moeilijk, slecht, ondankbaar.
Blij en dankbaar dat ze zoveel moeite in me stopte, dat ik zo goed opgevoed werd inderdaad.
Bronte, ik vraag het liefst niets aan mijn ouders. En met dieren of jonge kinderen laat ik ze niet alleen. Mijn huis wil ik ze niet in zonder dat ik er ben.
Ze hebben helaas wel de sleutel ondertussen (ooit eens van/met een kind, lang verhaal) maar die durf ik niet terug te vragen.
Lullig, schuldig. Hoort niet. Ondankbaar, en slaat ook nog eens nergens op, want ze zijn toch hartstikke lief en hebben het beste met me voor.
zondag 14 juli 2024 om 17:07
Maar VGM,
Je hoeft jezelf geen geweld aan te doen en je huis vogelvrij te laten verklaren.
Je mag echt gewoon iemand anders vragen voor de post en de plantjes.
En dat je ouders dan teleurgesteld raken, dat is hun probleem.
Je kunt op zo'n moment zeggen :
'Ik heb nu de buurvrouw gevraagd. Bedankt voor alle jaren dat jullie de taak op jullie hebben genomen.'
Ze kunnen het werkelijke antwoord toch niet waarderen, dus doe dat ook niet.
Je hoeft jezelf geen geweld aan te doen en je huis vogelvrij te laten verklaren.
Je mag echt gewoon iemand anders vragen voor de post en de plantjes.
En dat je ouders dan teleurgesteld raken, dat is hun probleem.
Je kunt op zo'n moment zeggen :
'Ik heb nu de buurvrouw gevraagd. Bedankt voor alle jaren dat jullie de taak op jullie hebben genomen.'
Ze kunnen het werkelijke antwoord toch niet waarderen, dus doe dat ook niet.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 14 juli 2024 om 17:10
Avocadeau,
Ook jij mag uit de kindrol stappen waar je ouders je in blijven duwen.
Je mag de sleutel terugvragen. Als dat te spannend is, mag je ook de cilinders vervangen.
Maar dingen die je niet wilt van een andere volwassene, mag je begrenzen.
Ja het zijn je ouders.
Dat is waarom deze volwassen mensen in je leven zijn. Ze hebben een groot deel van je leven voor je gezorgd. Dat hoeft nu niet meer. Hun taak is volbracht.
Daarom hoef jij niet meer het kind te zijn. Je bent een mede volwassene geworden met evenveel inbreng als ieder ander.
Ook jij mag uit de kindrol stappen waar je ouders je in blijven duwen.
Je mag de sleutel terugvragen. Als dat te spannend is, mag je ook de cilinders vervangen.
Maar dingen die je niet wilt van een andere volwassene, mag je begrenzen.
Ja het zijn je ouders.
Dat is waarom deze volwassen mensen in je leven zijn. Ze hebben een groot deel van je leven voor je gezorgd. Dat hoeft nu niet meer. Hun taak is volbracht.
Daarom hoef jij niet meer het kind te zijn. Je bent een mede volwassene geworden met evenveel inbreng als ieder ander.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 14 juli 2024 om 17:23
Ik zou daar hulp bij zoeken voor jezelf als schuldgevoel vandaag de dag nog zo sterk overheerst.
Wellicht is niet alles te herstellen, maar als je in je dagelijkse leven nog steeds strijd hebt met ouders en interne conflicten rondom schuld, dan blijf je in je kindrol en dit belemmert je leven en groei ontzettend.
Het werkt ook in alle aspecten en al je relaties, gezondheid etc. door.
Niet makkelijk om van schuld inducerende ouders los te komen maar je bent het jezelf toch eigenlijk wel verplicht vind ik. Schuldgevoel is hoe trauma wordt doorgegeven.
Wellicht is niet alles te herstellen, maar als je in je dagelijkse leven nog steeds strijd hebt met ouders en interne conflicten rondom schuld, dan blijf je in je kindrol en dit belemmert je leven en groei ontzettend.
Het werkt ook in alle aspecten en al je relaties, gezondheid etc. door.
Niet makkelijk om van schuld inducerende ouders los te komen maar je bent het jezelf toch eigenlijk wel verplicht vind ik. Schuldgevoel is hoe trauma wordt doorgegeven.
zondag 14 juli 2024 om 18:05
zondag 14 juli 2024 om 18:24
Vind je dat van de anderen hier die traumasporen meedragen ook?
- op verzoek verwijderd -
bijtie wijzigde dit bericht op 14-07-2024 19:51
41.44% gewijzigd
zondag 14 juli 2024 om 18:35
Je bent het waard om dat stuk te mogen leren.MadameBijoux schreef: ↑14-07-2024 18:19Soms lukt het om een besluit te nemen afhankelijk van de situatie. Maar soms zit het me ook in de weg. Mijn zussen hebben daar ook wel eens last van.
Normaal gesproken leer je dit in de puberteit. Voors en tegens, sparren met je ouders of andere belangrijke mensen en zo tot een keuze komen.
Als je dat niet is geleerd, mag je dat nu gaan aanleren. En dat is helemaal oké.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 14 juli 2024 om 18:54
Precies. Dit zeiden we eerder in dit topic al over dingen als tandenpoetsen of met mes en vork eten, maar het geldt net zo goed voor dingen als beslissingen nemen, grenzen aangeven, hoe om te gaan met je mentale gezondheid, etc. Je mag het jezelf alsnog leren natuurlijk!
Ik herken overigens de discussie over de relatie met siblings wel. Mijn moeder was altijd heel erg tegen het hebben van favoriete kinderen, als het om materiële dingen ging was ze altijd heel precies.
Maar mijn sibling en zij zijn echt twee handen op een buik, dus als ik ruzie had met sibling was dat ALTIJD mijn schuld, los van wat er precies gebeurd was. Sibling speelde daar natuurlijk handig op in, want die kon mij pesten en als ik dan reageerde kreeg ik straf.
Ik weet nog dat ik als puber ooit ruzie had met mijn moeder, en ik uit frustratie zei dat ik niet kon wachten tot ik op mezelf woonde. Nou, wat hebben ze daar een lol om gehad samen. "Denk je in, Muggle die op zichzelf woont, nou, dat wordt vast een fiasco hahaha".
zondag 14 juli 2024 om 19:13
Ik spreek hier alleen voor mezelf en niet voor anderen. Natuurlijk vind ik dat niet van anderen die hier trauma's met zich meedragen. En uiteraard zijn dat harde woorden tegen mezelf en dat is zonde. Dit is zoals ik me op dit moment ff voelde.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 14-07-2024 20:04
14.64% gewijzigd
Je pense donc je suis
zondag 14 juli 2024 om 19:18
Bedankt voor je lieve woorden! Dat probeer ik ook. Op dit moment ook therapie en ga ik wat dingen bespreken. Ik wilde het eerst alleen doen,maar sommige dingen wil ik nu toch liever bespreken. En het is goed dat ik die stap heb gezet.Doreia* schreef: ↑14-07-2024 18:35Je bent het waard om dat stuk te mogen leren.
Normaal gesproken leer je dit in de puberteit. Voors en tegens, sparren met je ouders of andere belangrijke mensen en zo tot een keuze komen.
Als je dat niet is geleerd, mag je dat nu gaan aanleren. En dat is helemaal oké.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 14-07-2024 19:49
13.51% gewijzigd
Je pense donc je suis
zondag 14 juli 2024 om 19:30
Waarom zeg je zoiets dan over MadameBijoux?MadameBijoux schreef: ↑14-07-2024 19:13Natuurlijk vind ik dat niet van anderen die hier trauma's met zich meedragen.
Hoe ga je ooit iets bereiken in therapie als je luistert naar deze stem?
Quote die een user hier wel eens rondstrooit: De woorden die je kiest zijn het huis waarin je woont.
zondag 14 juli 2024 om 19:33
Edit: quote verwijderd
Ach VGM1980, het is alsof ik m'n eigen verhaal lees
Het is allemaal zo herkenbaar. Ik zit momenteel overspannen thuis in de ziektewet, en mijn ouders bemoeien zich overal mee. M'n vader die constant bij me over de vloer loopt om te schilderen en te klussen. En ik durf er ook niks meer over te zeggen. Wel geprobeerd n.a.v. gesprek met een professional, maar het loopt allemaal op niks uit. Ze zijn beledigd (je hebt toch geen last van ons, en je zit nu lekker thuis dus mooi tijd om te klussen enzovoort). En ik wil gewoon met rust gelaten worden. Ook dat constante bodyshamen, gezeik op iedereen. Heb een enorm minderwaardigheidscomplex door m'n jeugd (sinds een maand ben ik hierachter). Ze wonen ook veel te dichtbij en ik ben enig kind. En ik word er ook echt niet goed van. Altijd dat op m'n lip zitten. Ben verdorie al een veertiger, maar ik voel me 4. Sorry voor de emoties, het zit me zo hoog en veel wat hier geschreven word is zoooo herkenbaar.
Ach VGM1980, het is alsof ik m'n eigen verhaal lees
Het is allemaal zo herkenbaar. Ik zit momenteel overspannen thuis in de ziektewet, en mijn ouders bemoeien zich overal mee. M'n vader die constant bij me over de vloer loopt om te schilderen en te klussen. En ik durf er ook niks meer over te zeggen. Wel geprobeerd n.a.v. gesprek met een professional, maar het loopt allemaal op niks uit. Ze zijn beledigd (je hebt toch geen last van ons, en je zit nu lekker thuis dus mooi tijd om te klussen enzovoort). En ik wil gewoon met rust gelaten worden. Ook dat constante bodyshamen, gezeik op iedereen. Heb een enorm minderwaardigheidscomplex door m'n jeugd (sinds een maand ben ik hierachter). Ze wonen ook veel te dichtbij en ik ben enig kind. En ik word er ook echt niet goed van. Altijd dat op m'n lip zitten. Ben verdorie al een veertiger, maar ik voel me 4. Sorry voor de emoties, het zit me zo hoog en veel wat hier geschreven word is zoooo herkenbaar.
tostieijzer wijzigde dit bericht op 14-07-2024 23:25
72.20% gewijzigd
zondag 14 juli 2024 om 19:37
Ik kan het nu helemaal niet meer volgen. Wil je dat stukje dat je hebt gekwoot ff verwijderen? Ik was vergeten om dat te vermelden.
En ik ga zeer zeker wat bereiken met mijn therapie. En het hoeft voor mij niet perfect. Ik werk ook eraan om bepaalde dingen te aanwaarden en om ermee om te gaan.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 14-07-2024 19:50
28.19% gewijzigd
Je pense donc je suis
zondag 14 juli 2024 om 19:44
Tosti ijzer,
Doe de deur op de knip.
Laat de sleutel in het slot.
Zeg je ouders dat ze de komende week iets anders moeten verzinnen om te gaan doen, want jij wil even helemaal geen bezoek of geklus in je huis.
Even stoppen, pas op de plaats maken.
Ze zijn heel erg in your face, in hun eigen belang. Jij bent niet meer dan een attribuut voor hun leven. En dat drukt zwaar op je. Ze hebben je nodig om nodig te zijn.
Doe de deur op de knip.
Laat de sleutel in het slot.
Zeg je ouders dat ze de komende week iets anders moeten verzinnen om te gaan doen, want jij wil even helemaal geen bezoek of geklus in je huis.
Even stoppen, pas op de plaats maken.
Ze zijn heel erg in your face, in hun eigen belang. Jij bent niet meer dan een attribuut voor hun leven. En dat drukt zwaar op je. Ze hebben je nodig om nodig te zijn.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 14 juli 2024 om 19:47
Zoals ik het lees is het als vriendelijke spiegel bedoeld. Niemand hier denkt dat je dat over anderen zegt. Waarom dan wel over jezelf? Het is zo zonde dat je wel zo hard over jezelf praat.MadameBijoux schreef: ↑14-07-2024 19:37Ik kan het nu helemaal niet meer volgen. Dus omdat ik deze woorden tegen mezelf gebruik bedoel ik daar anderen mee en ga ik niets in mijn therapie bereiken?
Therapie is geen wondermiddel dat alles perfect maakt en dat hoeft ook niet. Je leert om met bepaalde dingen om te gaan. Daar is toch niets mis mee.
Ik denk dat veel mensen dat herkennen (ik wel), veel harder en strenger naar jezelf zijn dan naar anderen.
Ik herken mezelf niet eens
zondag 14 juli 2024 om 19:56
Mijn probleem is dat ik sommige dingen erg letterlijk neem en moeite heb om tussen de regels te lezen. Ik voelde een soort schaamte opkomen toen ik die woorden koos.Voornu schreef: ↑14-07-2024 19:47Zoals ik het lees is het als vriendelijke spiegel bedoeld. Niemand hier denkt dat je dat over anderen zegt. Waarom dan wel over jezelf? Het is zo zonde dat je wel zo hard over jezelf praat.
Ik denk dat veel mensen dat herkennen (ik wel), veel harder en strenger naar jezelf zijn dan naar anderen.
Het is zoals je zegt. Veel mensen herkennen dat en ik ben gelukkig niet de enige. Een van mijn zussen zei een keer:"Het is makkelijker voor mijn kind op te komen dan voor mezelf." Voor mezelf opkomen dat lukt trouwens wel. Die harde woorden gebruik ik niet altijd. Maar het is zeker zonde.
Je pense donc je suis
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
