Wat heb ik toch?! Ik wil meer genieten van mijn leven...

Hoihoi,



Ik ben helemaal nieuw op het vivaforum en hoop door het plaatsen van dit onderwerp lotgenoten te vinden die zich kunnen vinden in mijn verhaal.



Ik ben 27, getrouwd en moeder van 2 kinderen. Ik weet niet zo heel goed waar ik moet beginnen, maar ik begin gewoon wat te typen en dan komt het vast goed



Ups en downs wisselen mij af.. Dit is natuurlijk wel normaal, maar bij mij zijn die ups en downs veel extremer. Eén woord, of één klein tegenvallertje kan mij al helemaal van slag brengen, zodat ik van extreem gelukkig naar extreem ongelukkig ga. Het is altijd in combinatie met mijn partner, het is altijd tegen hem en het gaat altijd over onze relatie.. Ik roep in mijn woedebuien hele foute dingen naar hem en over ons, ik zi ehet op dat moment hele maal niet meer zitten, ben zo boos ook! Voornamelijk ook boos het gevoel niet te worden begrepen... Maar weet je, ik begrijp me zelf soms niet eens, of het is gewoon zo diepgaand en te ingewikkeld, dat het ergens ook logisch is dat hij niet op die lijn kan zitten en mij volledig kan begrijpen.. Ik voel me zelf op slot gaan, sluit de deur dicht naar hem toe, ik wil niet knuffelen, liefst ook geen aanraking (maar ergens ook weer wel, maar duw hem wel van me af), voel me vaak daarna alleen, schuldig, heel schuldig van wat ik heb gezegd (maar kan absoluut geen sorry, omdat het in mijn ogen op dat moment allemaal komt doordat wij een relatie hebben en dat hij verkeerd met me omgaat) Hij is een lieverd en na zo'n lange rottige periode heb ik echt gezien hoe veel hij van me houdt en weet ik heel zeker dat ik niet weg wil bij hem, dat hij mn maatje is en ik niet zonder hem wil.. Waarom heb ik deze momenten steeds?! Later voel ik me dus schuldig en machteloos en slecht, ik voel me een onwijs slechte vrouw, ik kan vaak nog niet echt aardig doen, ben stil, wil niet echt praten, kijk hem liever ook niet aan. Hij probeerd me vaak op te vrolijken. Uiteindelijk bereiken we vaak weer dat het goed is tussen ons, maar echt top voel ik me dan vaak nog niet. Hij gaat dan (meestal) naar zn werk, voel ik meeerst verdrietig van wat er alemaal gebeurd, daarna voel ik me de hele dag top, totdat hij weer thuiskomt... (omdat ik dan weer verdrietig voel en vervelend voel van wat er is gebeurd...) Soms blijft dit gevoel bij mij dagen hangen, die down gevoelens, soms is het al snel over en komt het een paar dagen later weer.. Er is opzich geen peil op te trekken, al heb ik wel heeeel erg het idee dat het op de helft van de maand en voor de menstruatie/bij het doorbreken ervan, het meestal sowieso is! Ik eet dan vaak ook anders, heb helemaal geen zin in structuur in m'n maaltijden en voel me vaak lusteloos en wil veel doen (want ben iemand die eigenlijk altijd bezig is!) maar er komt niks uit mn handen.. Heb geen zin om te koken.. heb eigenlijk nergens geen zin in dan..



Ik kan ook plots in een enorme woedebui ontsteken, zonder een logische verklaring.

Soms vind ik mezelf fantastisch, en ben ik trots op mezelf, andere keren baal ik van mezelf, dat hangt allemaal samen met die stemmingswisselingen. Het voelt dan echt aan alsof ik een andere persoon ben soms. Het rare is dat ik me tijdens mn ups niet meer kan herinneren waarom ik down was, en omgekeerd.



Dit is waarschijnlijk nog lang niet alles, maar het is een begin van wat ik voel. Ik loop al van allerlei hulpverleners tot lifecoaches af, maar zijn er hier meiden/vrouwen die zich herkennen?? Zou er zo graag eens over willen praten met iemand die het ook herkent...



Herkent iemand zich hier in?



Liefs