Psyche
alle pijlers
Wat is écht contact eigenlijk?
zondag 30 mei 2010 om 17:37
Wisten je vriendinnen wel dat het de dag van de vermiste kinderen was?
Wil jij er zelf graag over praten of juist niet?
Voor vriendinnen zal het ook lastig zijn in te schatten, wel er over hebben of niet. En dat zal voor jou ook moeilijk zijn om een goede balans daarin te vinden.
Goed dat je in ieder geval hebt aangegeven dat je wel dingen wilt doen.
Wil jij er zelf graag over praten of juist niet?
Voor vriendinnen zal het ook lastig zijn in te schatten, wel er over hebben of niet. En dat zal voor jou ook moeilijk zijn om een goede balans daarin te vinden.
Goed dat je in ieder geval hebt aangegeven dat je wel dingen wilt doen.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 30 mei 2010 om 17:40
Ik denk niet dat je perse iets verkeerds doet, maar een ander waarschijnlijk ook niet.
Het kan een soort impasse zijn waarin je met sommige mensen kunt belanden, maar dat heeft meer te maken met het verschil in levens denk ik. En dan bedoel ik niet omdat jij je kinderen nu niet in het oog meer hebt, maar verschil in levens als in verschil in karakter kan zijn. Snap je?
Trek je dat niet persoonlijk aan.
Ik ken zat 'zwaar op de hand' mensen die prima vriendschappen hebben, onderhouden en ook die komen en gaan. Zoals bij ieder ander.
Praat jezelf geen slachtofferrol aan voor het werkelijk ook zo is.
knuffel voor jou
Het kan een soort impasse zijn waarin je met sommige mensen kunt belanden, maar dat heeft meer te maken met het verschil in levens denk ik. En dan bedoel ik niet omdat jij je kinderen nu niet in het oog meer hebt, maar verschil in levens als in verschil in karakter kan zijn. Snap je?
Trek je dat niet persoonlijk aan.
Ik ken zat 'zwaar op de hand' mensen die prima vriendschappen hebben, onderhouden en ook die komen en gaan. Zoals bij ieder ander.
Praat jezelf geen slachtofferrol aan voor het werkelijk ook zo is.
knuffel voor jou
..popcorn?
zondag 30 mei 2010 om 17:40
Ik denk niet dat je kunt spreken van iets verkeerd doen of iets goed doen. Het blijft lastig in de sociale omgang, voor beide kanten. Als vriendin zijnde wil je enerzijds iemand steunen, maar hoe? Je wilt niet steeds iemand pijn doen door erover te beginnen, jij wilt er anderen niet mee lastig vallen. Misschien is erover praten toch het enige wat werkt, praten hoeft niet alleen maar zwaar te zijn, Het kan met een lach en een traan, en het kan verhelderend werken voor beide partijen.
zondag 30 mei 2010 om 17:42
zondag 30 mei 2010 om 17:49
Zijn er nooit momenten waarop je het gewoon leuk hebt, Elmervrouw? Zijn er nooit momenten waarop je er niet aan denkt dat je kinderen hebt? Niet vervelend bedoeld hoor, het is meer dat ik zelf echt niet altijd aan mijn kinderen denk als ze niet bij me zijn , integendeel, ik vind het soms heerlijk als ze er niet zijn.
Wat maakt dat bij jou het verdriet niet slijt maar juist meer lijkt te worden?
Wat maakt dat bij jou het verdriet niet slijt maar juist meer lijkt te worden?
zondag 30 mei 2010 om 17:53
quote:misspoez schreef op 30 mei 2010 @ 17:49:
Zijn er nooit momenten waarop je het gewoon leuk hebt, Elmervrouw? Zijn er nooit momenten waarop je er niet aan denkt dat je kinderen hebt? Niet vervelend bedoeld hoor, het is meer dat ik zelf echt niet altijd aan mijn kinderen denk als ze niet bij me zijn , integendeel, ik vind het soms heerlijk als ze er niet zijn.
Wat maakt dat bij jou het verdriet niet slijt maar juist meer lijkt te worden?
Rare post.
Die vergelijking slaat natuurlijk nergens op. Kwetsend zelfs.
Ik kan me goed voorstellen dat het meer wordt. Je mist steeds meer van je kinderen hoe ouder ze worden.
Zijn er nooit momenten waarop je het gewoon leuk hebt, Elmervrouw? Zijn er nooit momenten waarop je er niet aan denkt dat je kinderen hebt? Niet vervelend bedoeld hoor, het is meer dat ik zelf echt niet altijd aan mijn kinderen denk als ze niet bij me zijn , integendeel, ik vind het soms heerlijk als ze er niet zijn.
Wat maakt dat bij jou het verdriet niet slijt maar juist meer lijkt te worden?
Rare post.
Die vergelijking slaat natuurlijk nergens op. Kwetsend zelfs.
Ik kan me goed voorstellen dat het meer wordt. Je mist steeds meer van je kinderen hoe ouder ze worden.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 30 mei 2010 om 17:56
quote:Elmervrouw schreef op 30 mei 2010 @ 17:53:
MP, het gaat niet alleen over mijn kinderen, ik zeg in mijn OP toch dat ik het over allerlei leuke dingen heb. Ik heb het nauwelijks ooit over mijn kinderen, alleen met bijv. hun verjaardagen of zo'n dag als van de week.Maar zou je het er meer over willen hebben?
MP, het gaat niet alleen over mijn kinderen, ik zeg in mijn OP toch dat ik het over allerlei leuke dingen heb. Ik heb het nauwelijks ooit over mijn kinderen, alleen met bijv. hun verjaardagen of zo'n dag als van de week.Maar zou je het er meer over willen hebben?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 30 mei 2010 om 17:58
Ben je te veel een gever voor je gevoel?
Mis je dat er terug gegeven wordt?
Is dat wat je tegen bent gekomen met jezelf?
Misschien kom je wel heel sterk over en juist omdat je altijd zo belangstellend bent naar een ander?
Maar als je iets kwijt wilt zul je er altijd zelf over moeten beginnen, eigenlijk net zoals je hier doet..
En als je mensen ermee afschrikt omdat je ineens met vanalles komt, vertel dan steeds maar een stukje, net genoeg om jou op te luchten kort genoeg om het niet bepalend voor de verdere omgang te laten zijn.
Zoek je het balans op.
Mis je dat er terug gegeven wordt?
Is dat wat je tegen bent gekomen met jezelf?
Misschien kom je wel heel sterk over en juist omdat je altijd zo belangstellend bent naar een ander?
Maar als je iets kwijt wilt zul je er altijd zelf over moeten beginnen, eigenlijk net zoals je hier doet..
En als je mensen ermee afschrikt omdat je ineens met vanalles komt, vertel dan steeds maar een stukje, net genoeg om jou op te luchten kort genoeg om het niet bepalend voor de verdere omgang te laten zijn.
Zoek je het balans op.
..popcorn?
zondag 30 mei 2010 om 18:01
MP wat een vreemde post zeg! Hallo even een weekend weg of de situatie met Elmervrouw is nogal wat anders.
Ik herken een stukje in je verhaal. Ik probeer ook zo vrolijk mogelijk te doen en mijn echte gevoelens en gedachten niet te laten zien. Toch zei mijn man laatst tegen me dat ik alles wel doe zoals ik moet doe maar dat hij merkt dat ik het liever niet zou willen doen en weer depressief ben. Ik was daar ook zo enorm van slag van. Ik kan het gewoon niet goed doen.
Als ik advies had zou ik het geven maar voorlopig hou ik het bij een welgemeende
Ik herken een stukje in je verhaal. Ik probeer ook zo vrolijk mogelijk te doen en mijn echte gevoelens en gedachten niet te laten zien. Toch zei mijn man laatst tegen me dat ik alles wel doe zoals ik moet doe maar dat hij merkt dat ik het liever niet zou willen doen en weer depressief ben. Ik was daar ook zo enorm van slag van. Ik kan het gewoon niet goed doen.
Als ik advies had zou ik het geven maar voorlopig hou ik het bij een welgemeende
zondag 30 mei 2010 om 18:04
Ik ken je verhaal niet Elmervrouw en misschien begrijp ik het niet helemaal goed, maar kan het zijn dat jij enorm je best doet om leuk te zijn, het gezellig te houden en interesse te tonen voor anderen, maar dat intussen wel heel goed voelbaar is dat je je sterk houdt? En dat naast die sterke buitenkant en je zorgzame karakter, toch óók dat grote stuk verdriet zichtbaar is? Misschien moet je er juist wél over praten. Want nu voelen mensen het wel, maar geef je de indruk het zelf allemaal wel op te kunnen lossen. In je eentje.
zondag 30 mei 2010 om 18:07
quote:Elmervrouw schreef op 30 mei 2010 @ 17:53:
MP, het gaat niet alleen over mijn kinderen, ik zeg in mijn OP toch dat ik het over allerlei leuke dingen heb. Ik heb het nauwelijks ooit over mijn kinderen, alleen met bijv. hun verjaardagen of zo'n dag als van de week.Het spijt me dat ik me verkeerd uitdrukte, Elmervrouw; ik bedoelde je niet te kwetsen, integendeel. Ik wilde je niet vragen of je het alsmaar over je kinderen hebt, het was me duidelijk dat je erg je best doet je juist met leuke en gezellige en lichte dingen bezig te houden naar de buitenwereld. Wat ik me afvraag is of je je zélf ook leuk en licht en gezellig voelt op momenten dat je zulke dingen ervaart of bespreekt of dat er voor jou, van binnen, dan toch een zwaarte ligt. Snap je wat ik bedoel? Want als dat zo is dan begrijp ik ook dat je vriendinnen dat soms moeilijk vinden, zij willen jou graag gelukkig zien.
MP, het gaat niet alleen over mijn kinderen, ik zeg in mijn OP toch dat ik het over allerlei leuke dingen heb. Ik heb het nauwelijks ooit over mijn kinderen, alleen met bijv. hun verjaardagen of zo'n dag als van de week.Het spijt me dat ik me verkeerd uitdrukte, Elmervrouw; ik bedoelde je niet te kwetsen, integendeel. Ik wilde je niet vragen of je het alsmaar over je kinderen hebt, het was me duidelijk dat je erg je best doet je juist met leuke en gezellige en lichte dingen bezig te houden naar de buitenwereld. Wat ik me afvraag is of je je zélf ook leuk en licht en gezellig voelt op momenten dat je zulke dingen ervaart of bespreekt of dat er voor jou, van binnen, dan toch een zwaarte ligt. Snap je wat ik bedoel? Want als dat zo is dan begrijp ik ook dat je vriendinnen dat soms moeilijk vinden, zij willen jou graag gelukkig zien.
zondag 30 mei 2010 om 18:09
Hoe herkenbaar. Ik durf nog steeds weinig te zeggen uit angst voor.... tja voor wat eigenlijk. Ruzie? Medelijden? Angst? Alleen te zijn?
Ik ben opgegroeid met een depressieve moeder en om haar te ontzien heb ik vaak mijn eigen gevoelens weg geslikt en het is heel moeilijk om dat patroon te doorbreken.
Sorry elmervrouw ik kan denk ik maar beter niet meer reageren want ik geloof dat ik je topic aan het inpikken ben en dat wil ik niet.
Ik ben opgegroeid met een depressieve moeder en om haar te ontzien heb ik vaak mijn eigen gevoelens weg geslikt en het is heel moeilijk om dat patroon te doorbreken.
Sorry elmervrouw ik kan denk ik maar beter niet meer reageren want ik geloof dat ik je topic aan het inpikken ben en dat wil ik niet.
zondag 30 mei 2010 om 18:10
Ok, zie nu pas wat er intussen allemaal is gepost.
Ik zit zelf niet in zo'n situatie als jij, maar ben ook iemand die veel geeft in vriendschappen en daardoor wel eens teleurgesteld wordt. Omdat ik dezelfde verwachtingen van anderen heb. Er zijn maar weinig mensen die uit zichzelf vragen hoe het met je gaat, die stilstaan bij wat een ander nu écht bezig houdt. Kan me voorstellen dat het je energie kost om constant zelf over die dingen te moeten beginnen. En dat je wil dat anderen dat eens uit zichzelf vragen. Misschien moet je het daar eens met ze over hebben. Zoals je dat hier ook doet.
Ik zit zelf niet in zo'n situatie als jij, maar ben ook iemand die veel geeft in vriendschappen en daardoor wel eens teleurgesteld wordt. Omdat ik dezelfde verwachtingen van anderen heb. Er zijn maar weinig mensen die uit zichzelf vragen hoe het met je gaat, die stilstaan bij wat een ander nu écht bezig houdt. Kan me voorstellen dat het je energie kost om constant zelf over die dingen te moeten beginnen. En dat je wil dat anderen dat eens uit zichzelf vragen. Misschien moet je het daar eens met ze over hebben. Zoals je dat hier ook doet.
zondag 30 mei 2010 om 18:13
Elmervrouw, ik dacht en wilde eigenlijk iets soortgelijks schrijven als Conumdrum.
Jouw vriendin zelf voelt de zwaarte en weet daar niet goed mee om te gaan. Dat ligt absoluut niet aan jou (voorzover ik dat hier kan inschatten).
Jouw ''zwaarte'' is er en dat is 1000% begrijpelijk en ik vind het heel knap van je dat jij dat niet teveel wilt laten voelen naar je vriendinnen. Maar vriendinnen zijn er juist om jezelf bij te zijn met al je ups, downs, bagage en verdriet, om begrip van te krijgen en ook voor te tonen. Om rekening mee te houden, bijv. dat je misschien een moeilijke prater bent er zelf over te beginnen en een zo belangrijke dag voor jou, dat niet te vergeten. Dat is echt contact.
Kan dat niet, dan zijn het in mijn ogen geen echte vriendinnen. Meer goede kennissen.
Jouw vriendin zelf voelt de zwaarte en weet daar niet goed mee om te gaan. Dat ligt absoluut niet aan jou (voorzover ik dat hier kan inschatten).
Jouw ''zwaarte'' is er en dat is 1000% begrijpelijk en ik vind het heel knap van je dat jij dat niet teveel wilt laten voelen naar je vriendinnen. Maar vriendinnen zijn er juist om jezelf bij te zijn met al je ups, downs, bagage en verdriet, om begrip van te krijgen en ook voor te tonen. Om rekening mee te houden, bijv. dat je misschien een moeilijke prater bent er zelf over te beginnen en een zo belangrijke dag voor jou, dat niet te vergeten. Dat is echt contact.
Kan dat niet, dan zijn het in mijn ogen geen echte vriendinnen. Meer goede kennissen.
