Wat zeg je tegen iemand in een depressie?

05-03-2022 16:55 86 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een kennis met een bipolaire stoornis. Soms spreek ik hem weleens via de app en soms geeft hij dan aan in een dip te zitten. Ik weet vaak niet iets anders te zeggen dan dat ik het rot vind om te horen en vraag hoe het met hem gaat of ik vraag of hij iets gaat doen die dag (in me achterhoofd wetende dat het helpt om iets te gaan doen, al zal het de depressie niet verminderen).

Zijn hier mensen die weten hoe het is om een depressie te hebben en wat zou je dan fijn vinden om te horen?

Mijn eigen ervaring houdt hier een beetje op. Ik ken alleen sombere gevoelens door een aanleiding en dat is heel iets anders. Dan zou ik bv waarderen als iemand vroeg hoe dat komt.
Alle reacties Link kopieren
‘Wil je vanavond/morgen/dit weekeind bij mij/ons eten?’

Je biedt afleiding, een (gezonde) maaltijd en een manier om een paar lastige klusjes (boodschappen doen, eten koken en afwassen/opruimen keuken) te omzeilen. Daarnaast biedt je iets concreets aan, wat veel makkelijker te accepteren is dan ‘als ik je ergens mee kan helpen…’. Concrete hulp is te overzien, een vage uitspraak niet.

‘Zullen we vrienden worden op pokemon Go?’

Pokemon Go heeft van wandelen (bewezen goed tegen depressieklachten) een spel gemaakt. Het stimuleert hem om op zijn eigen tijd, maar wel iedere dag, naar buiten te gaan. Vaak hoef je niet eens ver te lopen, maar wel net iets verder dan je voordeur. En het is niet betuttelend.

‘Ik ga vanavond X koken/maken/kijken, wat doe jij?’

Informeer naar hem zonder het constant over de depressie te hebben. Normale dingen blijven benoemen is juist heel goed bij depressie. Je houdt dan contact, zonder dat het zwaar of moeilijk wordt. Niet alleen voor hem, maar ook voor jezelf.

Niet zeggen:
- ‘joh, iedereen heeft wel eens een dipje!’ (Gevoelens bagataliseren)
- ‘ga lekker naar buiten!’ (Uit bed komen kan al een hele uitdaging zijn. Naar buiten gaan kan net zo ingewikkeld en moeilijk voelen als de Mount Everest beklimmen. Ongetraind. En omdat iemand anders het wil, niet omdat je het zelf wil).
- ‘neem je je medicatie wel?’ (Je bent vriendin, geen hulpverlener)
Alle reacties Link kopieren
Wat me te binnen schiet: op instragram kun je @realdepressionproject volgen, ze geven vaak suggesties bv over wat voor berichtjes je een depressief persoon kan sturen enzovoorts.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
en misschien helpt jouzelf ook deze informatie verder:
https://www.youtube.com/watch?v=BNPYrbkEmAk&t=1s

Zou dit zelf niet direct met je kennis delen, maar dan heb jij een beter begrip van psychisch lijden, en het 'kantelpunt'....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
Pokemon Go, ik zou me voor minder ophangen :rofl:
Over betuttelend gesproken.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren
Afbeelding
Alle reacties Link kopieren
ik zou dit juist een fijn voorstel vinden, AeonOfWinter. Dus denk dat het van persoon tot persoon verschilt. Je kunt voor Pokemon ook iets anders invullen waar je van weet dat die persoon van houdt.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
kers schreef:
05-03-2022 18:08
ik zou dit juist een fijn voorstel vinden, AeonOfWinter. Dus denk dat het van persoon tot persoon verschilt. Je kunt voor Pokemon ook iets anders invullen waar je van weet dat die persoon van houdt.
Dat weet ik wel zeker.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Celaena_Aelin schreef:
05-03-2022 17:35
‘Wil je vanavond/morgen/dit weekeind bij mij/ons eten?’

Je biedt afleiding, een (gezonde) maaltijd en een manier om een paar lastige klusjes (boodschappen doen, eten koken en afwassen/opruimen keuken) te omzeilen. Daarnaast biedt je iets concreets aan, wat veel makkelijker te accepteren is dan ‘als ik je ergens mee kan helpen…’. Concrete hulp is te overzien, een vage uitspraak niet.

‘Zullen we vrienden worden op pokemon Go?’

Pokemon Go heeft van wandelen (bewezen goed tegen depressieklachten) een spel gemaakt. Het stimuleert hem om op zijn eigen tijd, maar wel iedere dag, naar buiten te gaan. Vaak hoef je niet eens ver te lopen, maar wel net iets verder dan je voordeur. En het is niet betuttelend.

‘Ik ga vanavond X koken/maken/kijken, wat doe jij?’

Informeer naar hem zonder het constant over de depressie te hebben. Normale dingen blijven benoemen is juist heel goed bij depressie. Je houdt dan contact, zonder dat het zwaar of moeilijk wordt. Niet alleen voor hem, maar ook voor jezelf.

Niet zeggen:
- ‘joh, iedereen heeft wel eens een dipje!’ (Gevoelens bagataliseren)
- ‘ga lekker naar buiten!’ (Uit bed komen kan al een hele uitdaging zijn. Naar buiten gaan kan net zo ingewikkeld en moeilijk voelen als de Mount Everest beklimmen. Ongetraind. En omdat iemand anders het wil, niet omdat je het zelf wil).
- ‘neem je je medicatie wel?’ (Je bent vriendin, geen hulpverlener)
Opstaan is al een opgave, laat staan douchen, aankleden, de deur uit moeten en dan ook nog sociaal en gezellig moeten zijn. Enig.

Pleur op met je Pokemon go.

Wie denk jij dat je bent dat je naar mij moet benoemen hoe dingen wel zijn en wat normaal is.

Medicatie vragen is bij een bipolair nou juist een van de eerste vragen die je wél moet stellen.

Vraag naar wat er als helpend in zijn signaleringsplan staat, bedenk wat jij daar in kan doen en doe het gewoon. Een beslissing nemen. Onmogelijk. Zelfs als het gaat om de keuze tussen een roze onderbroek of een oranje onderbroek voor die dag.
Alle reacties Link kopieren
Moiren schreef:
05-03-2022 18:23
Opstaan is al een opgave, laat staan douchen, aankleden, de deur uit moeten en dan ook nog sociaal en gezellig moeten zijn. Enig.

Pleur op met je Pokemon go.

Wie denk jij dat je bent dat je naar mij moet benoemen hoe dingen wel zijn en wat normaal is.

Medicatie vragen is bij een bipolair nou juist een van de eerste vragen die je wél moet stellen.

Vraag naar wat er als helpend in zijn signaleringsplan staat, bedenk wat jij daar in kan doen en doe het gewoon. Een beslissing nemen. Onmogelijk. Zelfs als het gaat om de keuze tussen een roze onderbroek of een oranje onderbroek voor die dag.
TO vraagt wat mensen met ervaring fijn vinden. Ik deel mijn ervaring. Dit zijn dingen die mij helpen als ik depressief ben. Dingen die vrienden bij mij doen.

Uiteraard kun jij een andere ervaring hebben, maar dat is geen reden om mijn post zo af te kraken.
Alle reacties Link kopieren
Moiren schreef:
05-03-2022 18:23
Opstaan is al een opgave, laat staan douchen, aankleden, de deur uit moeten en dan ook nog sociaal en gezellig moeten zijn. Enig.
Je zou haast denken dat het lekker simpel is ja.

Gewoon even verder dan je voordeur iedere dag. :popcorn:
Kom bij mij hier mee aan en ik veeg de vloer aan met je, en dan ben ik niet eens bipolair.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Een depressie bij een bipolaire stoornis is is een depressie zonder oorzaak. Ja, de stoornis, maar dus niet een overlijden, een scheiding etc. Het is er en het is heel heel leeg.
Een gesprek voeren is moeilijk, en de vraag hoe het gaat nog moeilijker. Meestal zitten mensen niet op een antwoord als ‘ik snij liever mijn polsen door’ te wachten dus wordt het toch alleen maar een sociaal wenselijk antwoord.
Ik heb een depressie gehad. Mensen hebben mij geprobeerd uit huis te krijgen, door te zeggen dat ik gewoon een stukje moest wandelen. Ze kwamen op bezoek en gingen koken. Ik voelde me daar heel onprettig bij, omdat ik niet de kracht voelde om voor mezelf op te komen en te zeggen dat ik dat niet wilde. Daarnaast voelde ik mij hierdoor een loser, omdat ik en niet de kracht had om nee te zeggen, maar ook niet de 'normale' dingen kon doen die een mens blijkbaar hoort te doen.

Ik denk dat je het beste kan vragen aan iemand wat je voor hem/haar kan betekenen. Wellicht af en toe een berichtje sturen om te vragen hoe het gaat en aan te geven dat je nog steeds een lijntje met hem/haar hebt. Verder aangeven dat je er voor diegene bent als hij/zij hulp nodig heeft of een luisterend oor nodig heeft.
Alle reacties Link kopieren
Wat werkt er wel cq wanneer zouden jullie pogingen te helpen van een naaste niet "met de vloer aangeven" Moiren en AeonOfWinter?
Nu weten we dat Pokemon niet de oplossing is: wat is wel helpend?

Waarbij je dit nooit kan veralgemenen: dat je schrijft dat depressie bij bipolaire stoornis een depressie zonder oorzaak is, en een gesprek voeren per definitie moeilijk is, kun je zo niet stellen.
Of ben je psychiater?

Kijk eens de uitleg die ik deelde (en andere informatie) die Jim van Os deelt hierover.

En voor wie het zelf kent: wat zou jullie persoonlijk goed doen?
kers wijzigde dit bericht op 05-03-2022 18:42
14.48% gewijzigd
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Als je belt of langs gaat: ‘How’s it hanging?’
Alle reacties Link kopieren
Moiren schreef:
05-03-2022 18:42
Als je belt of langs gaat: ‘How’s it hanging?’
Very well, thanks for asking.

Afbeelding
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
kers schreef:
05-03-2022 18:41
Wat werkt er wel cq wanneer zouden jullie pogingen te helpen van een naaste niet "met de vloer aangeven" Moiren en AeonOfWinter?
Nu weten we dat Pokemon niet de oplossing is: wat is wel helpend?

Waarbij je dit nooit kan veralgemenen: dat je schrijft dat depressie bij bipolaire stoornis een depressie zonder oorzaak is, en een gesprek voeren per definitie moeilijk is, kun je zo niet stellen.
Of ben je psychiater?

Kijk eens de uitleg die ik deelde (en andere informatie) die Jim van Os deelt hierover.

En voor wie het zelf kent: wat zou jullie persoonlijk goed doen?
Dat is het hele fokking kenmerk van een bipolaire stoornis. Dus ja, per definitie, te zij er een overlijden is natuurlijk. Maar als die hele pleuris depressies er niet zouden zijn, zou de bipolaire stoornis ook niet bestaan :idee:

Jim van Os is een kneus. En niet zo’n beetje ook.

Wat goed zou doen: simple berichtjes met hoi, dikke kus. Of: ik heb de zon vandaag voor je aan gezet. Of: how’s it hanging. Gewoon, zonder wat terug te verwachten.
AeonOfWinter schreef:
05-03-2022 18:45
Very well, thanks for asking.
Alle reacties Link kopieren
kers schreef:
05-03-2022 18:41
Wat werkt er wel cq wanneer zouden jullie pogingen te helpen van een naaste niet "met de vloer aangeven" Moiren en AeonOfWinter?
Nu weten we dat Pokemon niet de oplossing is: wat is wel helpend?

Waarbij je dit nooit kan veralgemenen: dat je schrijft dat depressie bij bipolaire stoornis een depressie zonder oorzaak is, en een gesprek voeren per definitie moeilijk is, kun je zo niet stellen.
Of ben je psychiater?

Kijk eens de uitleg die ik deelde (en andere informatie) die Jim van Os deelt hierover.

En voor wie het zelf kent: wat zou jullie persoonlijk goed doen?
Ik ben niet iemand met een bipolaire stoornis hoor. Wat je zelf ook al schreef: het verschild echt per persoon wat werkt (of niet) Er wordt echter zo'n beetje vanuit gegaan dat sporten oid er voor zorgt dat je je beter voelt bij een depressie en dat is echt dikke bullshit. Zal vast voor sommige mensen werken, maar verder?
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen bipolaire stoornis, wel andere issues.

Wat ik een een fijnere vraag vind dan 'hoe gaat het met je' is 'hoe gaat het vandaag met je'. Veel overzichtelijker en het geeft me het gevoel dat ik eerlijk mag zijn.

Of: 'kan ik vandaag iets voor je doen?'

Of: 'vind je het leuk om dan of dan iets te doen samen? Ik bel je op die ochtend voor je antwoord'.

Dan heb ik de tijd om voor te bereiden op het uitje, en geen druk. Ik hoef immers pas op de dag zelf antwoord te geven.
She was brave and strong and broken, all at once.
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof dat er wel veel kan helpen bij depressie, van medicatie, tot bepaalde therapie tot inderdaad sporten: allemaal ook wetenschappelijk onderbouwd. In het minicollege dat ik deelde van Jim van Os worden vele zaken genoemd die kunnen helpen.....en er zijn zat mensen met een bipolaire stoornis die met interventies een goed leven leiden.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
Wat niet hielp bij mij is onaangekondigd langskomen en vanwege nieuwe zoveelste depressie of ineens meer contact zoeken dan er voorheen was. Vragen hoe het gaat vond ik en vind ik niet prettig. Ik beslis zelf wel of ik daarover wil praten en met wie.
Niet vragen gaat het wel goed met je? Want nee.
In depressieve periodes wil ik vooral met rust gelaten worden. Het leven valt me heel zwaar en iedere extra prikkel is er 1 teveel voor mij dan.
Ik slik bv geen medicijnen bewust mee gestopt. Beste keuze ooit. Het slikken van medicijnen vind ik prive en tussen mij en mijn hulpverleners en mijn eigen verantwoordelijkheid ook als ik ze niet wil slikken en mijn omgeving er anders over denkt.
Wat mij helpt is als het goed met me gaat leuke dingen doen en afspreken. Dus vooral er voor me zijn wanneer ik oke ben. Als de ander daar niet mee kan of wil omgaan dan passen we als vrienden niet bij elkaar. Maar dat is hoe het bij mij werkt. Ik wilde tijdens slechte periodes gewoon normaal benaderd en behandeld worden.
Nu na jaren therapie en grenzen stellen en haalbare doelen en leuke baan gaat het goed en heb ik meer grijze tijden dan zwart/wit. Vroeger ging ik in nacht wandelen lekker rustig.
Alle reacties Link kopieren
Summeriscomming schreef:
05-03-2022 19:05
Wat niet hielp bij mij is onaangekondigd langskomen en vanwege nieuwe zoveelste depressie of ineens meer contact zoeken dan er voorheen was. Vragen hoe het gaat vond ik en vind ik niet prettig. Ik beslis zelf wel of ik daarover wil praten en met wie.
Niet vragen gaat het wel goed met je? Want nee.
In depressieve periodes wil ik vooral met rust gelaten worden. Het leven valt me heel zwaar en iedere extra prikkel is er 1 teveel voor mij dan. Ik slik bv geen medicijnen bewust mee gestopt. Beste keuze ooit. Het slikken van medicijnen vind ik prive en tussen mij en mijn hulpverleners en mijn eigen verantwoordelijkheid ook als ik ze niet wil slikken en mijn omgeving er anders over denkt.
Wat mij helpt is als het goed met me gaat leuke dingen doen en afspreken. Dus vooral er voor me zijn wanneer ik oke ben. Als de ander daar niet mee kan of wil omgaan dan passen we als vrienden niet bij elkaar. Maar dat is hoe het bij mij werkt. Ik wilde tijdens slechte periodes gewoon normaal benaderd en behandeld worden.
Nu na jaren therapie en grenzen stellen en haalbare doelen en leuke baan gaat het goed en heb ik meer grijze tijden dan zwart/wit. Vroeger ging ik in nacht wandelen lekker rustig.
Eens, zo werkt het voor mij ook.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Alle reacties Link kopieren
AeonOfWinter schreef:
05-03-2022 18:45
Very well, thanks for asking.
Alle reacties Link kopieren
Je hoeft niets speciaals te doen. Maak het niet zo beladen. Anders lijkt het alsof je overdreven je best doet. Dat kan zelfs contraproductief of betuttelend overkomen.
In zo'n situatie wil je niet extra kneus gevonden worden.
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven