Wel of niet bij euthanasie zijn

Mijn moeder heeft euthanasie gevraagd en de arts is akkoord gegaan. Ze wacht nu op een plekje in een hospice en zodra ze daar is kan het snel zijn. Nu had ik vanmorgen mijn tante aan de telefoon en zij vroeg of ik bij de euthanasie aanwezig wil zijn. Pfff...helemaal niet over nagedacht.

Mijn moeder en ik hebben geen goede band met elkaar, ik zou dus echt niet weten wat zij zou willen. Ik denk ook niet dat ze kenbaar gaat maken wat ze wel of niet wil. En wat wil ik? Ik heb echt geen idee. Ik ben een vrij emotioneel persoon en weet echt niet of ik hier mee om kan gaan. Maar ik krijg liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan spijt van iets dat ik niet heb gedaan. Ik kan het nooit meer terugdraaien als ik het niet doe.

Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Wat raden jullie aan?

Nou inderdaad, een heel groot verschil.

Dank je wel.

Dank je wel

Zo lief dat jullie aan ons denken. Krijg ook zoveel berichtjes gisteren en vandaag, Dat doet me zo goed,

Redelijk geslapen vannacht, dat viel me zeker niet tegen. Ook mijn moeder heeft goed geslapen. Ze slaapt nu weer even, voordat de drukte gaat beginnen.

Ik heb om 7 uur even een stukje gewandeld, het was nog goed te doen buiten. Ik ben nu nog redelijk rustig, zal straks allemaal nog wel komen.

Jeetje zeg, wat was het heftig, En was het een lange dag van voornamelijk wachten.

Om kwart over 10 kwam de ambulancemedewerker het infuus aanleggen. Om 12 uur kwam de arts en werd het roesje gegeven, Iedereen verwachtte dat mijn moeder binnen 10 minuten diep in slaap zou zijn. Nou niet dus. Af en toe viel ze weg, maar even later gingen toch haar ogen weer open en ging ze kletsen, Soms wartaal, soms dingen over vroeger.

Om 1 uur kwam de arts weer voor het volgende middel, maar ze was nog steeds wakker. De arts vertelde over wanneer de euthanasie legaal werd, maar dat ervoor ook werd gedaan. Mijn opa heeft in 1985 ook euthanasie gekregen, maar toen was het nog niet legaal. Mijn moeder had al weken problemen met de naam morfine, maar het middel wat toen gebruikt werd, gooide ze er zo uit. Het was een afscheid met veel tranen, maar we konden ook lachen. Toen kreeg ze dus een sterker slaapmiddel en de spierverslapper en toen was het heel gauw over.

Toen was het wachten op de schouwarts en toen hij het lichaam vrijgaf kon de uitvaartverzorger komen. Samen met de vriend van mijn moeder en mijn broertje kaart en tekst uitzoeken. En we waren heel snel unaniem over de kaart en de tekst. Ondertussen werd mijn moeder gewassen en aangekleed en in de kist gelegd die we gezamenlijk hebben gesloten en naar de auto begeleid,

Het appartement moest meteen leeg. Aan de ene kant vervelend, maar anders moesten we daar het weekend nog een keer naar toe. Dat zag niemand zitten. Mijn vriend en ik zijn naar mijn tante gegaan, de vriend van mijn moeder ging naar huis, maar gelukkig bleef mijn broertje daar nog slapen. Ondertussen met mijn stiefzusje afgesproken dat zij naar hem zou gaan. Ik zit niet alleen, maar hij nu wel en daarom maak ik me wel zorgen om hem, Gelukkig heeft hij ook de buren aan beide kanten en de overbuurvrouw, maar toch. Morgen gaat zijn dochter naar hem toe en maandag ga ik naar hem toe.

En nu heb ik constant het beeld van mijn moeder in het laatste uur voor mijn ogen. Ik krijg het niet uit mijn hoofd. Het was zo tegenstrijdig. Fijn voor haar én voor ons dat we afscheid konden nemen, maar tegelijk zo verdrietig om haar te zien gaan,

Ik had nooit verwacht dat het zo pijn zou doen. Dat komt natuurlijk ook omdat we zo naar elkaar zijn toegegroeid in die paar weken. De arts zei later dat mijn moeder had gezegd dat ze zo opzag tegen de laatste nacht en dat de arts daarvoor een oplossing aan het zoeken was. En toen kwam ik al met de oplossing door er te blijven slapen. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb zeg. Ik weet van mezelf dat ik er alles aangedaan heb om ervoor te zorgen dat haar laatste tijd vol liefde was. En ik kijk er met een goed gevoel op terug.

Nu wat dingen regelen natuurlijk, gelukkig hoeven wij niet zoveel te doen. De foto voor op de kist heb ik vanmorgen opgehaald. Heb er nog wat extra af laten drukken voor haar vriend, mijn broertje en mijn nichtje. Bloemen zijn geregeld, die gaan we woensdagochtend ophalen. Ze wilde eigenlijk helemaal geen bloemen, maar dat vind ik zo troosteloos. Dus heb een mooi boeket besteld. En 4 rozen, eentje van haar vriend, eentje van mijn broertje, eentje van mijn nichtje en eentje van mij. En nu verder met mijn tekst, want ik weer 100% zeker dat ik wat wil zeggen, De uitvaartverzorger wilde het ook doen, maar ik doe het zelf. Mijn vriend komt bij mij staan, maar ik doe het zelf.

Nogmaals bedankt voor jullie lieve berichtjes, Het is fijn dat mensen je steunen, ook al ken je ze helemaal niet. Heel erg bedankt.