Psyche
alle pijlers
Wel of niet bij euthanasie zijn
vrijdag 24 mei 2019 om 12:14
Mijn moeder heeft euthanasie gevraagd en de arts is akkoord gegaan. Ze wacht nu op een plekje in een hospice en zodra ze daar is kan het snel zijn. Nu had ik vanmorgen mijn tante aan de telefoon en zij vroeg of ik bij de euthanasie aanwezig wil zijn. Pfff...helemaal niet over nagedacht.
Mijn moeder en ik hebben geen goede band met elkaar, ik zou dus echt niet weten wat zij zou willen. Ik denk ook niet dat ze kenbaar gaat maken wat ze wel of niet wil. En wat wil ik? Ik heb echt geen idee. Ik ben een vrij emotioneel persoon en weet echt niet of ik hier mee om kan gaan. Maar ik krijg liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan spijt van iets dat ik niet heb gedaan. Ik kan het nooit meer terugdraaien als ik het niet doe.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Wat raden jullie aan?
Mijn moeder en ik hebben geen goede band met elkaar, ik zou dus echt niet weten wat zij zou willen. Ik denk ook niet dat ze kenbaar gaat maken wat ze wel of niet wil. En wat wil ik? Ik heb echt geen idee. Ik ben een vrij emotioneel persoon en weet echt niet of ik hier mee om kan gaan. Maar ik krijg liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan spijt van iets dat ik niet heb gedaan. Ik kan het nooit meer terugdraaien als ik het niet doe.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Wat raden jullie aan?
zondag 28 juli 2019 om 20:35
Ik ervaar het zeker als een geschenk. Sterker nog: ik mis het contact wat ik de afgelopen weken met haar had. Nooit verwacht dat ik dat op mijn 49e jaar nog eens zou krijgen. En ik merk nu dat ik daar eigenlijk altijd naar verlangd heb, En nu was het maar zo kort.
Ik mis haar, ik mis het contact met haar, ik mis het zorgen voor haar.
Iedereen (weer) bedankt voor de lieve berichtjes.
zondag 28 juli 2019 om 20:37
Dappere meid nog wel, lief van je. Mijn tante noemde mij gisteren ook al dapper, omdat ik op de uitvaart wat ga zeggen. Ik weet niet of ik dapper ben, ik weet alleen wat ik straks ga doen en wat ik gedaan heb, voor mij goed voelt. Ik heb alles gedaan wat ik kon doen, nooit verwacht dat het zo zou gaan.Vanessakusje1987 schreef: ↑28-07-2019 14:29Gecondoleerd Dappere meid. Hopelijk kan je het beeld snel een plek geven. Veel sterkte bij de uitvaart maar vooral daarna als t wat rustiger word.
zondag 28 juli 2019 om 20:49
Lieverd je mag trots zijn op jezelf en heel veel sterkte! Je hebt het goed gedaan.Daantje1970 schreef: ↑28-07-2019 20:37Dappere meid nog wel, lief van je. Mijn tante noemde mij gisteren ook al dapper, omdat ik op de uitvaart wat ga zeggen. Ik weet niet of ik dapper ben, ik weet alleen wat ik straks ga doen en wat ik gedaan heb, voor mij goed voelt. Ik heb alles gedaan wat ik kon doen, nooit verwacht dat het zo zou gaan.
zondag 28 juli 2019 om 20:52
Dank je wel.Blondie456 schreef: ↑28-07-2019 20:49Lieverd je mag trots zijn op jezelf en heel veel sterkte! Je hebt het goed gedaan.
donderdag 1 augustus 2019 om 08:29
De uitvaart gisteren was simpel, zoals mijn moeder dat wilde, maar wel mooi. Er waren veel meer mensen dan verwacht, maar helaas waren er ook mensen niet die ik wel had verwacht. Ook een aantal op vakantie, daar is niks aan te doen natuurlijk,
Ik heb mijn verhaal kunnen vertellen, mijn vriend stond naast me om het eventueel over te nemen, maar het is me helemaal gelukt. Met een snik, snotter en traan, maar dat mag. Ik ben zo blij dat ik dit gedaan heb. Vond het zo eng, maar ik wilde het echt doen. En ik heb het gedaan en het voelt zo ontzettend goed! Kreeg er ook veel complimentjes over, ook fijn om te horen.
Kleinkinderen van de vriend van mijn moeder waren er ook. Dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Hij was er zo blij mee, dat was duidelijk te zien. En ik ook.
We zijn erna nog wezen lunchen, mijn broertje er ook bij en ook zijn ex-vriendin, moeder van zijn dochter. Zij had ook haar andere dochter nog bij haar. Ze moesten 2 uur rijden en wilde ze niet meteen na de uitvaart weg laten gaan. Dus zijn ze ook meegegaan, Was fijn dat het zo kon.
Daarna de vriend van mijn moeder thuisgebracht en daarna mijn broertje naar huis gebracht, en die woont ook niet dichtbij. Al met al een lange dag geweest, maar het was een mooie afsluiting.
Ik mis het contact wat we de afgelopen 2 maanden hadden. 49 Jaar heb ik daar op moeten wachten. Ik had graag gewild dat het langer mocht duren, maar het is niet zo. Ik koester die laatste 2 maanden, ook al waren die voor haar lichamelijk niet prettig,
Vandaag houd ik een rommel/relaxdagje. Ik doe wel wat dingen, maar ga niet de deur uit en allemaal op mijn gemak. Ik heb wat geld gekregen van mijn moeder, daar heb ik net een mooie tas van besteld. Toch een vaste herinnering aan mijn moeder.
Ik wil jullie nogmaals bedanken voor het meeleven en alle lieve berichtjes. Dat heeft me ontzettend veel geholpen. Thanx!!
Ik heb mijn verhaal kunnen vertellen, mijn vriend stond naast me om het eventueel over te nemen, maar het is me helemaal gelukt. Met een snik, snotter en traan, maar dat mag. Ik ben zo blij dat ik dit gedaan heb. Vond het zo eng, maar ik wilde het echt doen. En ik heb het gedaan en het voelt zo ontzettend goed! Kreeg er ook veel complimentjes over, ook fijn om te horen.
Kleinkinderen van de vriend van mijn moeder waren er ook. Dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Hij was er zo blij mee, dat was duidelijk te zien. En ik ook.
We zijn erna nog wezen lunchen, mijn broertje er ook bij en ook zijn ex-vriendin, moeder van zijn dochter. Zij had ook haar andere dochter nog bij haar. Ze moesten 2 uur rijden en wilde ze niet meteen na de uitvaart weg laten gaan. Dus zijn ze ook meegegaan, Was fijn dat het zo kon.
Daarna de vriend van mijn moeder thuisgebracht en daarna mijn broertje naar huis gebracht, en die woont ook niet dichtbij. Al met al een lange dag geweest, maar het was een mooie afsluiting.
Ik mis het contact wat we de afgelopen 2 maanden hadden. 49 Jaar heb ik daar op moeten wachten. Ik had graag gewild dat het langer mocht duren, maar het is niet zo. Ik koester die laatste 2 maanden, ook al waren die voor haar lichamelijk niet prettig,
Vandaag houd ik een rommel/relaxdagje. Ik doe wel wat dingen, maar ga niet de deur uit en allemaal op mijn gemak. Ik heb wat geld gekregen van mijn moeder, daar heb ik net een mooie tas van besteld. Toch een vaste herinnering aan mijn moeder.
Ik wil jullie nogmaals bedanken voor het meeleven en alle lieve berichtjes. Dat heeft me ontzettend veel geholpen. Thanx!!
donderdag 1 augustus 2019 om 14:51
Veel mensen is altijd fijn. Dan weet je weer hoe geliefd ze was. Jammer dat je mensen miste.
Fijn dat er ook mensen waren voor de vriend van je moeder. Voor hem is het ook heel wat.
De tas is een prachtig geschenk. Het verdriet wordt minder maar het gemis gaat nooit weg.
Heel veel sterkte het blijft heel rot en de 2 maanden veel te kort. Maar je kan het je bent heel sterk!
Fijn dat er ook mensen waren voor de vriend van je moeder. Voor hem is het ook heel wat.
De tas is een prachtig geschenk. Het verdriet wordt minder maar het gemis gaat nooit weg.
Heel veel sterkte het blijft heel rot en de 2 maanden veel te kort. Maar je kan het je bent heel sterk!
zondag 4 augustus 2019 om 11:52
Bizar dat er nu al mensen duidelijk laten merken dat ik mijn leven weer moet oppakken. Ik moet gezellig zijn en onder de mensen zijn. Dat wil ik helemaal niet!! Ik wil met een dekentje op de bank (nu iets te warm) series kijken. Ik wil geen mensen zien.
Gisteren was er hier op de camping een Amerikaanse bbq. Wij zijn niet gegaan, wel aan het eind er even langsgelopen en blijven zitten bij mijn zwager en schoonzus. Toen ik na half uurtje opstond op weg te gaan, moest ik niet zo ongezellig doen. Terwijl ik ervoor nog had aangegeven dat ik alleen op de bank wil liggen. Terwijl mijn schoonzusje toen vorig jaar haar moeder overleed ook wekenlang verdrietig is geweest, en logisch.
Vanmiddag hebben we een feestje van het nichtje van mijn vriend. Ik ga gisteren al aan dat ik er eigenlijk geen zin in heb. Ik ga wel, maar ik verheug me er niet op. Ik zei dat gisteren tegen mijn vriend en ook hij vond dat ik het leven weer gewoon moet oppakken en gezellig doen.
Blijkbaar mag je niet verdrietig zijn om het verlies van je moeder als je daar eigenlijk heel je leven geen goede band mee hebt gehad. Niemand die snapt dat ik die band jaren niet heb gehad, maar de afgelopen 2 maanden wel en nu is die me weer afgenomen. En nu weet ik echt wat ik al die jaren gemist heb en dat doet pijn.
Gisteren was er hier op de camping een Amerikaanse bbq. Wij zijn niet gegaan, wel aan het eind er even langsgelopen en blijven zitten bij mijn zwager en schoonzus. Toen ik na half uurtje opstond op weg te gaan, moest ik niet zo ongezellig doen. Terwijl ik ervoor nog had aangegeven dat ik alleen op de bank wil liggen. Terwijl mijn schoonzusje toen vorig jaar haar moeder overleed ook wekenlang verdrietig is geweest, en logisch.
Vanmiddag hebben we een feestje van het nichtje van mijn vriend. Ik ga gisteren al aan dat ik er eigenlijk geen zin in heb. Ik ga wel, maar ik verheug me er niet op. Ik zei dat gisteren tegen mijn vriend en ook hij vond dat ik het leven weer gewoon moet oppakken en gezellig doen.
Blijkbaar mag je niet verdrietig zijn om het verlies van je moeder als je daar eigenlijk heel je leven geen goede band mee hebt gehad. Niemand die snapt dat ik die band jaren niet heb gehad, maar de afgelopen 2 maanden wel en nu is die me weer afgenomen. En nu weet ik echt wat ik al die jaren gemist heb en dat doet pijn.
