Psyche
alle pijlers
Wel of niet breken met moeder
maandag 17 februari 2020 om 13:47
Ik ben opzoek naar ervaringen van mensen die ook met hun moeder/vader/ouders gebroken hebben, wat is echt de druppel geweest om dit te doen? En hoe is het in de tijd daarna gegaan?
Hierbij in het kort mijn verhaal.
Ik woon al een aantal jaren al samen met mijn partner en we hebben een 2 jarige dochter.
De relatie met mijn moeder is altijd met ups en downs geweest, maar op dit moment is mijn emmer over gelopen.
Zolang ik altijd maar deed wat zei vroeg was er niks aan de hand, maar zodra ik er geen zin in had of geen tijd dan ontplofte ze, en kwamen gelijk de verwijten van maar ik doe altijd alles voor je e.d., vaak deed ik dan toch wat ze wilde, maar de volgende keer verzon ik een betere smoes zodat ze niet boos zou worden.
Laatste tijd zijn er een aantal dingen voorgevallen, maar nu heb ik besloten meer mijn eigen leven te leiden, ze heeft me de afgelopen weken geprobeerd gek te maken, bellen en constant verwijten maken, schreeuwen tegen mij als ik alleen met haar was, een vriendin van mij opbellen om haar kant van het verhaal te vertellen.
En als ik dan terug denk hoe mijn jeugd was dan was het altijd zo dat ik alleen positieve aandacht kreeg van mijn moeder zodra ik gewoon alles deed wat zei wilde.
Nu weet ik dat er dingen zijn gebeurt die gewoon echt te ver zijn gegaan.
Mijn vader werkt heel veel, kwam pas om 9 a 10 uur in de avond thuis, dus die wist van niks en nu weet hij ook alleen mijn moeders kant.
Hierbij in het kort mijn verhaal.
Ik woon al een aantal jaren al samen met mijn partner en we hebben een 2 jarige dochter.
De relatie met mijn moeder is altijd met ups en downs geweest, maar op dit moment is mijn emmer over gelopen.
Zolang ik altijd maar deed wat zei vroeg was er niks aan de hand, maar zodra ik er geen zin in had of geen tijd dan ontplofte ze, en kwamen gelijk de verwijten van maar ik doe altijd alles voor je e.d., vaak deed ik dan toch wat ze wilde, maar de volgende keer verzon ik een betere smoes zodat ze niet boos zou worden.
Laatste tijd zijn er een aantal dingen voorgevallen, maar nu heb ik besloten meer mijn eigen leven te leiden, ze heeft me de afgelopen weken geprobeerd gek te maken, bellen en constant verwijten maken, schreeuwen tegen mij als ik alleen met haar was, een vriendin van mij opbellen om haar kant van het verhaal te vertellen.
En als ik dan terug denk hoe mijn jeugd was dan was het altijd zo dat ik alleen positieve aandacht kreeg van mijn moeder zodra ik gewoon alles deed wat zei wilde.
Nu weet ik dat er dingen zijn gebeurt die gewoon echt te ver zijn gegaan.
Mijn vader werkt heel veel, kwam pas om 9 a 10 uur in de avond thuis, dus die wist van niks en nu weet hij ook alleen mijn moeders kant.
dinsdag 18 februari 2020 om 15:40
Het volwassen kind is geen kind meer.wittereiger schreef: ↑18-02-2020 15:25
En als een volwassen kind naar gedrag vertoont naar de ouders, is dat de consequentie van hun falen. Niet dat ik het gedrag goedkeur, maar het is een logisch gevolg. Als je een groeiende plant steeds vertrapt, hoef je niet te verwachten dat het een prachtige bloem wordt.
Helaas.
Naar gedrag vertonen goed praten met de argumentatie: het is nu eenmaal een logisch vervolg van falend ouderschap is bijzonder kinderlijk en onvolwassen gedrag.
dinsdag 18 februari 2020 om 15:49
Natuurlijk is het vaak geen opzet, neemt niet weg dat de ouder verantwoordelijk is voor het eigen falen. Een ouder die faalt kan ten alle tijden aan zichzelf werken, om te zorgen dat het een betere ouder wordt. Dat is de verantwoordelijkheid die het heeft naar het kind. Als dat niet of te laat gebeurd, kan dat een kind flink beschadigen. Er zijn ouders die later tot inzicht komen en er kan wederzijds begrip komen, maar dat is geen garantie voor een goede band en dat mag al helemaal niet verwacht of afgedwongen worden bij het kind.hannaa45 schreef: ↑18-02-2020 15:36Ouders zullen niet expres hun kinderen iets aandoen.
Geen enkele ouder denkt bij de geboorte van een kind: ja, dat ga ik eens lekker verpesten!
Het kan onvermogen zijn, tegenslagen in hun eigen persoonlijke leven, slecht voorbeeld van hun eigen ouders wat weer doorwerkt in de opvoeding met hun eigen kinderen enz. enz.
Als een volwassen kind daar oog voor kan hebben en de ouders tonen empathie naar hun kinderen voor wat hun gedrag moet hebben betekend, de onbedoelde uitwerking daarvan zeg maar, dan is er toch een wereld te winnen voor wel een goed contact!
Een interessant topic om te lezen is 'ik zie mijn zoon bijna nooit'.
dinsdag 18 februari 2020 om 15:51
Ja, duh. Als de ouder weigert in te zien wat hij of zij heeft aangericht en gewoon doorgaat met het schadelijke gedrag....
De ouder was de volwassene toen de beschadiging ontstond en daardoor de verantwoordelijke.
dinsdag 18 februari 2020 om 15:53
Ik praat niets goed. Jij onderschat enorm de gevolgen van een schadelijke of traumatische jeugd.
Als je een traumatische jeugd hebt gehad, groei je dus niet op tot evenwichtig persoon met volwassen gedrag.
dinsdag 18 februari 2020 om 15:54
dinsdag 18 februari 2020 om 16:01
Als een volwassen kind vervelende gevolgen ondervindt van het slechte ouderschap, dan kan het kind daar professionele hulp voor inschakelen. Misschien heel vervelend om te moeten doen, wel heel verstandig.wittereiger schreef: ↑18-02-2020 15:49Natuurlijk is het vaak geen opzet, neemt niet weg dat de ouder verantwoordelijk is voor het eigen falen. Een ouder die faalt kan ten alle tijden aan zichzelf werken, om te zorgen dat het een betere ouder wordt. Dat is de verantwoordelijkheid die het heeft naar het kind. Als dat niet of te laat gebeurd, kan dat een kind flink beschadigen. Er zijn ouders die later tot inzicht komen en er kan wederzijds begrip komen, maar dat is geen garantie voor een goede band en dat mag al helemaal niet verwacht of afgedwongen worden bij het kind.
Ik word een beetje boos van jouw gemakzuchtige manier van redeneren: het kind wordt heilig verklaard en zonder zonde en de ouder is in jouw verhaal het ultieme kwaad.
Verzoening, verwerking en uiteindelijk begrip voor beide kanten van het verhaal lijkt onmogelijk: gestraft zullen die ouders worden tot in de eeuwigheid.
Het leidt uiteindelijk alleen maar tot verliezers.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:03
Jij begon over "naar" gedrag.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:04
Beide kanten. Daar heb je het al. Denk je dat de Ratmoeder ooit begrip gaat hebben voor haar zwarte schaapje?hannaa45 schreef: ↑18-02-2020 16:01Als een volwassen kind vervelende gevolgen ondervindt van het slechte ouderschap, dan kan het kind daar professionele hulp voor inschakelen. Misschien heel vervelend om te moeten doen, wel heel verstandig.
Ik word een beetje boos van jouw gemakzuchtige manier van redeneren: het kind wordt heilig verklaard en zonder zonde en de ouder is in jouw verhaal het ultieme kwaad.
Verzoening, verwerking en uiteindelijk begrip voor beide kanten van het verhaal lijkt onmogelijk: gestraft zullen die ouders worden tot in de eeuwigheid.
Het leidt uiteindelijk alleen maar tot verliezers.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:04
dinsdag 18 februari 2020 om 16:04
Jouw boosheid komt niet voort uit mijn berichten. Jij bent gefrustreerd met je eigen ouder-kindrelatie en zal daar zelf hulp voor moeten vragen.hannaa45 schreef: ↑18-02-2020 16:01Als een volwassen kind vervelende gevolgen ondervindt van het slechte ouderschap, dan kan het kind daar professionele hulp voor inschakelen. Misschien heel vervelend om te moeten doen, wel heel verstandig.
Ik word een beetje boos van jouw gemakzuchtige manier van redeneren: het kind wordt heilig verklaard en zonder zonde en de ouder is in jouw verhaal het ultieme kwaad.
Verzoening, verwerking en uiteindelijk begrip voor beide kanten van het verhaal lijkt onmogelijk: gestraft zullen die ouders worden tot in de eeuwigheid.
Het leidt uiteindelijk alleen maar tot verliezers.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:07
Dat kan, maar gaat zeker niet op voor heel veel gevallen. En jij doet net alsof alles goed kan worden met wederzijds sorry zeggen. Probleem is: dat gaan sommige ouders nooit doen. Nooit inzien, zelfs.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:07
dinsdag 18 februari 2020 om 16:08
Waarom niet?
Als jouw foute gedrag doorlopend afgewenteld wordt als het uiteindelijke resultaat van je foute opvoeding, dan is het toch niet meer als een goedkope smoes?
dinsdag 18 februari 2020 om 16:09
dinsdag 18 februari 2020 om 16:11
Jij begon er toch echt als eerste mee.wittereiger schreef: ↑18-02-2020 15:25
En als een volwassen kind naar gedrag vertoont naar de ouders
dinsdag 18 februari 2020 om 16:12
Mijn moeder had de zaak kunnen redden (of verbeteren) door begrip te tonen voor mijn uitleg (na een verwijt van haar kant dat we geen band hadden). In plaats daarvan lachte ze me vierkant uit. Wat stom van mij dat ik als 8-jarige echt dacht dat ze nooit meer terugkwam als ze schreeuwde dat ze nooit meer terugkwam en de deur uitging. Zo stom. Tja. Het laatste restje band knapte toen ook wel finaal toen ze me belachelijk maakte.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:14
dinsdag 18 februari 2020 om 16:17
Dat had je moeder niet moeten doen, je uitlachen.Quincy2 schreef: ↑18-02-2020 16:12Mijn moeder had de zaak kunnen redden (of verbeteren) door begrip te tonen voor mijn uitleg (na een verwijt van haar kant dat we geen band hadden). In plaats daarvan lachte ze me vierkant uit. Wat stom van mij dat ik als 8-jarige echt dacht dat ze nooit meer terugkwam als ze schreeuwde dat ze nooit meer terugkwam en de deur uitging. Zo stom. Tja. Het laatste restje band knapte toen ook wel finaal toen ze me belachelijk maakte.
Mijn moeder deed dat ook een paar keer, gelukkig realiseerde ik me na de eerste keren , dat ze toch niet weg ging.
Bovendien liep ze altijd weg op haar pantoffels, no way, dat die vrouw echt ging weglopen op die afgetrapte dingen, daar was ze veel te ijdel voor.
dinsdag 18 februari 2020 om 16:19
dinsdag 18 februari 2020 om 16:27
Je hebt gelijk, sorry.
