Psyche
alle pijlers
wel rijbewijs maar niet durven rijden.
zondag 4 juni 2017 om 08:36
Ik heb mijn rijbewijs pas gehaald toen ik half de dertig was. Autorijden is nooit mijn hobby geweest en in de eerste jaren na het behalen van mn rijbewijs reed ik wel maar niet van harte.
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
zondag 4 juni 2017 om 10:44
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb je nog meer angsten behalve autorijden? Ik heb het namelijk in mijn directe omgeving meegemaakt. Iemand kreeg angst voor autorijden, dat kan. Maar op een gegeven moment (gedurende de jaren) begonnen die angsten zich uit te breiden naar verkeer in het algemeen etc.
Ik zou, nu wetende dat angst voor iets meer angsten voor andere zaken kunnen uitlokken, er dus toch wat aan gaan doen. Zijn legio boeken geschreven daarover, je hoeft niet gelijk naar een psycholoog of opnieuw rijlessen te volgen.
Ik zou, nu wetende dat angst voor iets meer angsten voor andere zaken kunnen uitlokken, er dus toch wat aan gaan doen. Zijn legio boeken geschreven daarover, je hoeft niet gelijk naar een psycholoog of opnieuw rijlessen te volgen.
zondag 4 juni 2017 om 10:45
Denk dat meer mensen hier last van hebben hoor. Zolang jij het geen probleem vind de rest lekker laten kletsen.
Ik hou ook niet van autorijden, ik doe het wel in mn eigen omgeving, verderweg zit ik ook met zweet in mn handen.
Mn zus heeft dr rijbewijs gehaald en echt nooit meer gereden.
Zolang jij overal kan komen en niet verwacht dat anderen jou halen en brengen is t prima toch?
Ik hou ook niet van autorijden, ik doe het wel in mn eigen omgeving, verderweg zit ik ook met zweet in mn handen.
Mn zus heeft dr rijbewijs gehaald en echt nooit meer gereden.
Zolang jij overal kan komen en niet verwacht dat anderen jou halen en brengen is t prima toch?
zondag 4 juni 2017 om 10:46
Jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn Herfstappeltaart. Alleen ik wil me er nu na jaren toch niet bij neerleggen dat ik nooit meer zal rijden. Durven autorijden zou me zoveel vrijheid kunnen geven als alleenstaand moeder. Maar die gedachten... ben ook zo bang om een ander wat aan te doen bij een ongeluk en heb helaas ook een levendige fantasie. En dan zou ik daar ook mijn kind nog bij betrekken. Ik vind het zo jammer dat ik die angst heb.
Ik lees ook dagelijks over ongelukken, dat bevestigt mijn angst dat het wel een heel gevaarlijke onderneming moet zijn dat autorijden.
Heb recent weer wat lessen genomen en kreeg te horen dat ik prima rijd. Waarom durf ik het dan toch niet?
Ik lees ook dagelijks over ongelukken, dat bevestigt mijn angst dat het wel een heel gevaarlijke onderneming moet zijn dat autorijden.
Heb recent weer wat lessen genomen en kreeg te horen dat ik prima rijd. Waarom durf ik het dan toch niet?
zondag 4 juni 2017 om 10:51
Heel herkenbaar. Ik leg de lat veel te hoog voor mezelf. Ik vind dat ik alles in het verkeer helemaal perfect moet doen, en daarom rijd ik maar helemaal niet meer. Stom hè. En volgens mij zijn er legio vrouwen met een rijbewijs die ofwel nooit meer rijden, ofwel heel angstig achter het stuur zitten. Ik hoor het tenminste best vaak in mijn omgeving. Zelf hoop ik het toch ooit weer aan te durven. Vooralsnog doe ik alles met de fiets, wat ook wel weer (gezondheids)voordelen heeft.
zondag 4 juni 2017 om 11:17
Ik was 18 toen ik mijn rijbewijs haalde. Ik was gelijk de eerste keer geslaagd. Ik durf al heel lang niet op de snelweg te rijden. Ook als ik met iemand anders mee rijd sta ik grote angsten uit. Ik probeer het ook zo veel mogelijk te vermijden. Als wij op vakantie gaan dan gaan we met de trein naar de luchthaven. Over 2 weken gaan we weer en met terugkomen moeten we wel met de auto terug want we landen om kwart over 1 'snachts. Ik zie daar nu al tegenop.
zondag 4 juni 2017 om 11:20
Ja goh, een keukenmes ook.MollyHooper schreef: ↑04-06-2017 10:32Een auto is een potentieel moordwapen. Al eens in een automaat gereden?
Als ik zo zou denken kon ik niks meer. Ik werk in de zorg en kan mensen doodmaken met verkeerde medicijnen.
Maar ik heb vertrouwen in mijn kunnen dat dit niet gebeurt.
Daarvoor zijn bv controlesystemen en mijn opleiding. Met autorijden is het net zo. Je bent opgeleid en je auto bevat allerlei snufjes om het zo veilig mogelijk te maken.
zondag 4 juni 2017 om 11:39
Volgens mij ben je er niet echt geïnteresseerd in om van je angst af te komen (en dat mag!), maar ik kan het toch niet laten om een paar tips te geven. Ik herken jouw situatie namelijk goed en ik ben er wel vanaf gekomen. Ook ik was halverwege de dertig toen ik mijn rijbewijs haalde. Jaren gelest, dus ik wist al dat ik geen natuurtalent was. Vlak na het halen van mijn rijbewijs zijn we verhuisd naar een grote stad. Waar ik in de vorige stad prima mijn weg kon vinden en ook de dynamiek van het verkeer goed kon inschatten, moest ik hier ontzettend wennen. De eerste keer dat ik in de nieuwe stad de snelweg op ging en ik korte tijd drie knooppunten (zes banen, weefvakken, je kent het wel) passeerde, was ik er helemaal klaar mee. Ik zat echt met klamme handen achter het stuur, had het gevoel dat ik niks echt goed kon zien, etc. Nu rijd ik vier dagen in de week een uur naar mijn werk langs diezelfde route.
Dus hier wat bij mij heeft geholpen:
Dus hier wat bij mij heeft geholpen:
- Ik heb een paar lessen genomen om de stad een beetje te leren kennen en mijn angstgevoel onder controle te krijgen. De instructrice gaf veel les aan vrouwen en aan mensen met rijangst en had dus speciale technieken. Ze heeft me vooral geleerd dat iedereen een eigen rijstijl heeft en dat je je niet moet bezighouden met hoe je overkomt op andere weggebruikers.
- Ik ben gaan oefenen in de stad en op de snelweg op rustige momenten van de dag. Nu rijd ik in de spits en ik merk dat je er eigen altijd wel tussenkomt, bijvoorbeeld bij het invoegen. Je hebt niet echt contact met je medeweggebruikers, maar ik ben erop gaan vertrouwen dat iedereen (tot op een bepaalde hoogte) rekening houdt met elkaar. Ook als je eens iets onhandigs doet, kan dat eigenlijk altijd wel worden opgevangen (ik zie dagelijks voorbeelden hiervan).
- Ik heb vooral moeten leren wat ik nou eigenlijk kon zien in die spiegels en dat ik me niet half om hoef te draaien om de dode hoek te inspecteren. Dat is echt een kwestie van oefenen, een soort lichamelijke gewenning. Ook heb ik mezelf toegestaan om minder snel te rijden, totdat ik het gevoel heb dat ik alles kan overzien. Dus dan reed ik wel eens 40 waar je 50 mag (de horror!).
- Ik ben in een automaat gaan rijden. Wat jij zegt hoor ik veel mensen zeggen. Ook ik had geen probleem met het bedienen van de auto. En toch heb je als het ware veel meer tijd om je met het verkeer bezig te houden. Bovendien ben ik nu altijd als eerste weg bij een stoplicht
zondag 4 juni 2017 om 11:41
Exact hetzelfde hier. Ik heb op m'n 18e mijn rijbewijs gehaald, nog 1 keer op de snelweg gereden en toen nooit weer en het in de stad rijden werd ook steeds minder. Nu al een jaar of tien niet gereden. Ik ben ook bang dat ik iets veroorzaak en vind het inschatten heel moeilijk. We hebben geen auto dus dat scheelt, maar nu met een kind zou het wel handig zijn. Misschien dat ik ooit weer les neem om in de stad te rijden, of een automaat (dat scheelt bij mij heel veel stress omdat ik me dan niet meer druk hoef te maken over óók nog dat stomme ding besturen 
)
)
There are three ways to do it: the right way, the wrong way and the Janeway.
zondag 4 juni 2017 om 11:43
Ik woon in een omgeving waar een auto onmisbaar is.
OV rijdt er nauwelijks en alles is sowieso tien kilometer fietsen.
Ik zou, zeker na mijn scheiding, niet zonder auto hebben gekund. Maar daarvoor kwam ik ook overal, zonder auto. Had wel te maken met mijn woonlocatie dus.
Als het niet nodig is en je hebt het geaccepteerd dat je niet wil rijden, prima toch?
OV rijdt er nauwelijks en alles is sowieso tien kilometer fietsen.
Ik zou, zeker na mijn scheiding, niet zonder auto hebben gekund. Maar daarvoor kwam ik ook overal, zonder auto. Had wel te maken met mijn woonlocatie dus.
Als het niet nodig is en je hebt het geaccepteerd dat je niet wil rijden, prima toch?
zondag 4 juni 2017 om 11:46
zondag 4 juni 2017 om 11:52
Ik vind het ook altijd weer een overwinning van mezelf als ik tóch door die onbekende stad ben gereden of in het donker terug naar huis. Achteraf denk ik altijd goh dat viel mee dat ga ik vaker doen. Maar de onzekerheid blijft wel. Terwijl je juist zelf achter het stuur meer controle hebt dan wanneer je meerijdt. Als ik langs een ongeluk rijd dan krijg ik wel altijd een beetje een misselijk gevoel
zondag 4 juni 2017 om 12:40
Deels herkenbaar. Ik heb mijn rijbewijs gehaald toen ik 18 jaar oud was, maar sindsdien heb ik nooit meer gereden. Dat komt echter niet omdat ik bang ben voor wat er kan gebeuren, maar simpelweg omdat ik een godsgruwelijke hekel heb gekregen aan autorijden.
Mijn rijlessen waren toentertijd gewoon niet leuk, ik had er echt een aversie tegen, maar op een gegeven moment heb je er al zoveel geld aan besteed dat het ook zonde is om halverwege te stoppen. Uiteindelijk dus wel door blijven gaan met het nemen van rijlessen en na een jaar examen gedaan en geslaagd. Ik weet nog goed dat ik na het examen dacht: "zo, daar ben ik vanaf! En nu nooit meer!"
Ik heb trouwens ook geen auto (scheelt een boel geld). Tot nu toe is alles prima te bereizen met het OV of de fiets. Ik krijg soms wel reacties uit mijn omgeving van 'goh, heb jij geen auto?' maar dan antwoord ik 'nee' en is het einde gesprek. Ik merk wel dat ik natuurlijk een uitzonderlijk geval ben, vooral ook omdat ik een man ben.
Ik vraag me wel eens af of ik niet een auto aan zou moeten schaffen en weer eens moet gaan rijden, omdat het soms ook wel handig kan zijn. Maar dan denk ik weer aan die horror van autorijden en denk ik: ''nee... toch maar niet''.
Maar goed, in mijn geval is het dus meer een zaak van 'geen zin/ik vind het niks aan' dan 'angst hebben voor'.
Mijn rijlessen waren toentertijd gewoon niet leuk, ik had er echt een aversie tegen, maar op een gegeven moment heb je er al zoveel geld aan besteed dat het ook zonde is om halverwege te stoppen. Uiteindelijk dus wel door blijven gaan met het nemen van rijlessen en na een jaar examen gedaan en geslaagd. Ik weet nog goed dat ik na het examen dacht: "zo, daar ben ik vanaf! En nu nooit meer!"
Ik heb trouwens ook geen auto (scheelt een boel geld). Tot nu toe is alles prima te bereizen met het OV of de fiets. Ik krijg soms wel reacties uit mijn omgeving van 'goh, heb jij geen auto?' maar dan antwoord ik 'nee' en is het einde gesprek. Ik merk wel dat ik natuurlijk een uitzonderlijk geval ben, vooral ook omdat ik een man ben.
Ik vraag me wel eens af of ik niet een auto aan zou moeten schaffen en weer eens moet gaan rijden, omdat het soms ook wel handig kan zijn. Maar dan denk ik weer aan die horror van autorijden en denk ik: ''nee... toch maar niet''.
Maar goed, in mijn geval is het dus meer een zaak van 'geen zin/ik vind het niks aan' dan 'angst hebben voor'.
Vivo per lei
zondag 4 juni 2017 om 12:43
Dat krijg je als je dingen waar je tegen op ziet uitstelt en onvoldoende doet. Dan wordt de drempel steeds hoger ipv lager. Ik raad je aan om niet meer in de auto te stappen, want door je onzekere gedrag krijg je inderdaad sneller ongelukken en je wekt veel irritatie op door medeweggebruikers.
Ik ken wel mensen die ook bang zijn om auto te rijden maar die zijn meestal van de oudere generatie. Autorijden "deed de man altijd" en dan is hij dood en dan kunnen die vrouwen nergens meer heen. Dat is niet zo erg als je in de bebouwde kom woont en je hebt alles bij de hand. Maar hier op het platteland word je wel erg afhankelijk.
Ik ken wel mensen die ook bang zijn om auto te rijden maar die zijn meestal van de oudere generatie. Autorijden "deed de man altijd" en dan is hij dood en dan kunnen die vrouwen nergens meer heen. Dat is niet zo erg als je in de bebouwde kom woont en je hebt alles bij de hand. Maar hier op het platteland word je wel erg afhankelijk.
zondag 4 juni 2017 om 12:44
Herkenbaar maar gelukkig is dat voor mij alweer heel wat jaren geleden.
Ik ben ooit, na net mijn rijbewijs te hebben gehaald, gaan spookrijden. Zo, de snelweg op. Het was schemerig en er brak noodweer uit en op de één of andere manier ben ik op de verkeerde weghelft terecht geraakt. Afschuwelijke ervaring. Al die seinende tegenliggers en geen kant uitkomen. Ben de berm ingereden en heb staan trillen als een rietje.
Jaren niet gereden en toen ik zwanger was van mijn eerste kind vond ik dat het genoeg was. Mijn kind zou maar afhankelijk van mij zijn in een noodsituatie en ik durf niet. Heb een paar van de angst-rijlessen genomen en mijn instructeur zei toen: om een ongeluk te veroorzaken moeten er minimaal 2 automobilisten zijn die niet opletten. Als jij nou degene bent die gewoon goed oplet dan is de kans heel klein dat er iets kan gebeuren. Rijd nu alweer 10 jaar (en schadevrij) en de afgelopen 5 jaar echt zonder angst. Het geeft mij een heel vrij en onafhankelijk gevoel maar dat is voor iedereen weer anders.
Ik ben ooit, na net mijn rijbewijs te hebben gehaald, gaan spookrijden. Zo, de snelweg op. Het was schemerig en er brak noodweer uit en op de één of andere manier ben ik op de verkeerde weghelft terecht geraakt. Afschuwelijke ervaring. Al die seinende tegenliggers en geen kant uitkomen. Ben de berm ingereden en heb staan trillen als een rietje.
Jaren niet gereden en toen ik zwanger was van mijn eerste kind vond ik dat het genoeg was. Mijn kind zou maar afhankelijk van mij zijn in een noodsituatie en ik durf niet. Heb een paar van de angst-rijlessen genomen en mijn instructeur zei toen: om een ongeluk te veroorzaken moeten er minimaal 2 automobilisten zijn die niet opletten. Als jij nou degene bent die gewoon goed oplet dan is de kans heel klein dat er iets kan gebeuren. Rijd nu alweer 10 jaar (en schadevrij) en de afgelopen 5 jaar echt zonder angst. Het geeft mij een heel vrij en onafhankelijk gevoel maar dat is voor iedereen weer anders.
zondag 4 juni 2017 om 12:49
Het komt ook aan op pure wilskracht. Mensen die de angst laten regeren komen nergens. Dat is hard, maar het is nou eenmaal zo.Sophles schreef: ↑04-06-2017 12:44Herkenbaar maar gelukkig is dat voor mij alweer heel wat jaren geleden.
Ik ben ooit, na net mijn rijbewijs te hebben gehaald, gaan spookrijden. Zo, de snelweg op. Het was schemerig en er brak noodweer uit en op de één of andere manier ben ik op de verkeerde weghelft terecht geraakt. Afschuwelijke ervaring. Al die seinende tegenliggers en geen kant uitkomen. Ben de berm ingereden en heb staan trillen als een rietje.
Jaren niet gereden en toen ik zwanger was van mijn eerste kind vond ik dat het genoeg was. Mijn kind zou maar afhankelijk van mij zijn in een noodsituatie en ik durf niet. Heb een paar van de angst-rijlessen genomen en mijn instructeur zei toen: om een ongeluk te veroorzaken moeten er minimaal 2 automobilisten zijn die niet opletten. Als jij nou degene bent die gewoon goed oplet dan is de kans heel klein dat er iets kan gebeuren. Rijd nu alweer 10 jaar (en schadevrij) en de afgelopen 5 jaar echt zonder angst. Het geeft mij een heel vrij en onafhankelijk gevoel maar dat is voor iedereen weer anders.
zondag 4 juni 2017 om 13:12
Ik ken inderdaad een aantal mensen die dit hebben en vind het onvoorstelbaar. Natuurlijk is het eng en spannend, in het verkeer kan veel mis gaan. Net als in de rest van het normale leven.
Je wil niet afhankelijk genoemd worden maar ik heb bewondering voor je man.
Altijd moeten rijden is niet leuk, nooit een borrel drinken, lange afstanden op vakantie alleen rijden of nooit een keer lekker de ogen kunnen sluiten tijdens een autorit.
Zoals Lotus77 schreef, jij hebt die luxe, maar ik zou me er aan ergeren als je mijn partner was.
Je wil niet afhankelijk genoemd worden maar ik heb bewondering voor je man.
Altijd moeten rijden is niet leuk, nooit een borrel drinken, lange afstanden op vakantie alleen rijden of nooit een keer lekker de ogen kunnen sluiten tijdens een autorit.
Zoals Lotus77 schreef, jij hebt die luxe, maar ik zou me er aan ergeren als je mijn partner was.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
zondag 4 juni 2017 om 13:20
Je bént gewoon afhankelijk. Punt. Ik vond het afhankelijk zijn van mensen het aller-vervelendst in de periode dat ik niet durfde te rijden. Ik ontzegde mijzelf ook van alles (feestjes oid) omdat ik niet afhankelijk wilde zijn maar ook nooit mensen aan kon bieden om zelf te rijden. Nu vind ik het heerlijk dat ik niet afhankelijk ben en mensen dus niet lastig hoef te vallen en ik vind het ook heel prettig om mensen nu aan te kunnen bieden om met mij mee te rijden.
zondag 4 juni 2017 om 13:23
Ik heb na het halen van mijn rijbewijs een aantal hele nare ervaringen gehad met slechte auto's. Daardoor durfde ik zeker 3 jaar niet te rijden. Ik vond het zo zonde, al die tijd en het geld dat ik in mijn rijbewijs had gestopt en altijd maar dat eeuwige OV, met alle ergernissen. ik leerde mijn nu man kennen, die heeft me geholpen over die angst heen te komen, ik heb eerst een jaar in een automaat gereden en daarna een schakelauto gekocht. 1 les genomen om te kijken of ik nog wel kon schakelen maar dat ging eigenlijk als vanzelf. daarna nooit meer angst gehad. ik rij nu overal, stad, grote weg, garages, tunnels, alles. en inmiddels ook in een echt hele grote stationwagen en ik ben echt vaak nog echt trots op mezelf dat ik toch over die angst ben gekomen. Je kunt vaak meer dan je denkt....
Mijn schoonmoeder rijdt ook niet. is ook echt bang. heel soms als het echt niet anders kan doet ze het wel maar komt echt met angst en beven thuis. maar ik ben ervan overtuigd dat ze ook gewoon meer zou moeten rijden. maar als je het echt niet wil, dan ben ik echt de laatste die je zal veroordelen. er zijn dus zeker mensen zoals jij.
Mijn schoonmoeder rijdt ook niet. is ook echt bang. heel soms als het echt niet anders kan doet ze het wel maar komt echt met angst en beven thuis. maar ik ben ervan overtuigd dat ze ook gewoon meer zou moeten rijden. maar als je het echt niet wil, dan ben ik echt de laatste die je zal veroordelen. er zijn dus zeker mensen zoals jij.
Don't cry, buy a bag and move on.
zondag 4 juni 2017 om 13:33
Door te doen word je idd makkelijker. Ik heb op een gegeven moment zelf een autootje erbij gekocht. Reed alleen daarin. Inmiddels maakt het me niet uit en kar ik rustig in onze SUV weg of de station van m'n ouders. Maar toch is iets nieuws altijd even een drempeltje voor me. Aard van t beestje denk ik.
Overigens vind ik autorijden an sich wel superleuk!
Overigens vind ik autorijden an sich wel superleuk!
zondag 4 juni 2017 om 13:48
Ik ben ook licht claustrofobisch. Gelukkig heb ik dat al redelijk terug kunnen brengen. Er is een tijd geweest dat ik bijvoorbeeld niet in een wasstraat durfde maar dat doe ik nu wel.Jamie-Lee schreef: ↑04-06-2017 10:44Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb je nog meer angsten behalve autorijden? Ik heb het namelijk in mijn directe omgeving meegemaakt. Iemand kreeg angst voor autorijden, dat kan. Maar op een gegeven moment (gedurende de jaren) begonnen die angsten zich uit te breiden naar verkeer in het algemeen etc.
Ik zou, nu wetende dat angst voor iets meer angsten voor andere zaken kunnen uitlokken, er dus toch wat aan gaan doen. Zijn legio boeken geschreven daarover, je hoeft niet gelijk naar een psycholoog of opnieuw rijlessen te volgen.
zondag 4 juni 2017 om 13:58
Bedankt allemaal voor jullie reacties.
Er zitten nuttige tussen en zeker ook hele ware.
Ik weet dat ik mezelf beperkingen opleg, maar de angst een ander iets aan te doen blijft groter.
Wat betreft mijn man: hij vind het geen probleem. Als hij perse wil drinken op een feestje pakken we de fiets of een taxi.
En ach...hij is in sommige opzichten ook afhankelijk van mij. Ik vind dat je er voor elkaar moet zijn, we zijn in dat opzicht allemaal afhankelijk van elkaar op de wereld.
Ik ben wel blij te lezen dat er meer mensen zijn die er last van hebben. Zolang het ons leven niet heel erg beperkt kan ik er mee leven.
Er zijn wel mensen met ergere afwijkingen denk ik
Er zitten nuttige tussen en zeker ook hele ware.
Ik weet dat ik mezelf beperkingen opleg, maar de angst een ander iets aan te doen blijft groter.
Wat betreft mijn man: hij vind het geen probleem. Als hij perse wil drinken op een feestje pakken we de fiets of een taxi.
En ach...hij is in sommige opzichten ook afhankelijk van mij. Ik vind dat je er voor elkaar moet zijn, we zijn in dat opzicht allemaal afhankelijk van elkaar op de wereld.
Ik ben wel blij te lezen dat er meer mensen zijn die er last van hebben. Zolang het ons leven niet heel erg beperkt kan ik er mee leven.
Er zijn wel mensen met ergere afwijkingen denk ik
